ជុងហ្គុកក៏កំពុងតែនៅស្ងៀមមើលទៅមុខថេហ្យុងដូចគ្នាប្រពន្ធនាយប្រចណ្ឌអីក៏ចម្លែកម្លេះមកញញឹមដូចខ្មោចចូលដើម្បីអោយនាយមើលគ្រាន់តែសរសើរអ្នកផ្សេងបន្តិចសោះ នាយសរសើរនោះមិនមែនសរសើរចេញពីចិត្តទេគឺបំណងផ្សេងតើ
"បានហើយអូនឈប់ញញឹមចុកមាត់"ជុងហ្គុកក៏យកដៃទៅបម្រួមមាត់ថេហ្យុងអោយដូចដើមវិញតែថេហ្យុងក្បាលរឹងដូចដែកគេខំប្រឹងមាន:ញញឹមមកទៀត
"ហឹស!..កុំចេះខ្ញុំញញឹមមាត់ខ្ញុំ..អួក!! ..ខឹក
អួកៗ.."កំពុងឆេះផងស្រាប់តែច្រាលទឹកមាត់រកក្អួតធ្វើអោយថេហ្យុងត្រូវខ្ទប់មាត់រត់ទៅបន្ទប់ទឹក
"អូនយ៉ាងមិចនឹងថេយ៍?ក្អួតទៀតហើយហ្ហេ?"រាងក្រាសប្រញាប់រត់ទៅតាមថេហ្យុង
និងរឹតខ្នងអោយប្រពន្ធ
"អួកៗ....ហ្ហឹក!..មើស!លែង"ថេហ្យុងខ្ពុលមាត់ចេញរួចរាងក្រាសក៏មកប៉ះខ្នងគេធ្វើអោយថេហ្យុងប្រញាប់ក្រវាស់ចេញយ៉ាងលឿនមើលចុះសូម្បីតែខ្លួនក្អួតឡើងមុខស្លេកអស់ហើយនៅខំប្រឹង.ងទៀតប្រពន្ធកូនទោលនេះពិតជាយ៉ាប់មែន
"អូនកំពុងតែឈឺហើយ"ជុងហ្គុកក៏អោបថេហ្យុងពីក្រោយនឹងយកដៃទៅជូតមាត់អោយគេ
"មកខ្វល់ពីអូនធ្វើអីមិនទៅសរសើរគេទៀតទៅ"
ថេហ្យុងក៏ចាប់ផ្ដើមចេញចរឹកងងក់មក
"សរសើរអ្នកណាបើប្រពន្ធបងស្អាតថ្នាក់នេះតើលើលោកនេះមានអ្នកណាស្អាតជាងអូនទៅ"ជុងហ្គុក
"មាន..!គឺគេម្នាក់នោះគេញញឹមស្អាតជាងអូន"ថេហ្យុង
"មិនអាចទេ"ជុងហ្គុកសើចតិចៗមើលចុះគេកំពុងតែប្រចណ្ឌនាយនេះមែនទេអារម្មណ៍ពេលប្រពន្ធប្រចណ្ឌ.ង.ងក់ដាក់ពិតជាមានក្ដីសុខខ្លាំងណាស់
"មិនអាចតែបងទៅសរសើរគេ កុំមកក្បែរមនុស្សញញឹមមិនស្អាតដូចអូន..ហឹក!"ខឹងណាស់គេស្អប់សែនស្អប់ពេលមានអ្នកណាទទួលបានសម្ដីសរសើរភាពទន់ភ្លន់ពីប្ដីរបស់គេ សែនឈឺចិត្តនិងច្រណែនបើទោះវាត្រឹមពាក្យតិចតួចក៏ដោយ គេនឹងមិនងាយបាត់ខឹងនាយទេចាំមើលចុះ។
#ត្រឡប់មកមើលស្ថានភាពនៅសហរដ្ធអាមេរិក
ជួនជាចេញពីធ្វើការថ្ងៃនេះលឿនឈុនហ្គុំក៏នៅក្បែរហាងទឹកអប់របស់ហ្វរ៉េល្មមនាយក៏ចង់ឈាងចូលមកមើលស្ថានភាពនាងបន្តិចតាមពាក្យសម្ដីដែលបងស្រីបងថ្លៃគេផ្ដាំអោយជួយមើលថែហ្វរ៉េផងពេលនៅអាមេរិកជាមួយគ្នាទើបនាយចូលមកមើលអោយបង្គ្របកិច្ចទៅ
"សួរស្ដីលោកឈុនហ្គុំ"គ្រាន់តែនាយចូលទៅភ្លាម Menggerហាងទឹកអប់នោះក៏ចេញមករាក់ទាក់ព្រោះមានតែនាងទេដែលស្គាលឈុនហ្គុំ
"បាទសួរស្ដី! តើហ្វរ៉េគេនៅទេ?"ឈុនហ្គុំ
"ចា៎..លោកគឺថៅកែគាត់ទៅកូរ៉េ3.4ថ្ងៃហើយ "Mengger
""ថាមិច?ទៅកូរ៉េនាងទៅ តែម្នាក់ឯង?" ឈុនហ្គុំ
"ចា៎ទៅតែម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ"menggger
"តើនាងដឹងថាគេទៅធ្វើអីទេ?"ឈុនហ្គុំ
"ខ្ញុំអត់ដឹងដែរគាត់ស្រាប់តែពឹងអោយខ្ញុំមើលហាងផងហើយគាត់និងត្រឡប់មកវិញពេលដល់ថ្ងៃបើកគម្របទឹកអប់ដែលផលិតរួចនោះ"ហាងហ្វរ៉េនេះជាហាងដែលផលិតទឹកអប់ដោយដៃផ្ទាល់ពេលផលិតដាក់ក្នុងកែវរួចក៏ត្រូវចំណាយពេលរាប់ខែឯណោះទើបចេញជាលទ្ធផលមក
"អ..អគុណហើយ"ឈុនហ្គុំប្រញាប់ដើរចេញទៅហាងយ៉ាងលឿននិងយកទូរស័ព្ទcallទៅអ្នកស្រីគីមនិងលោកគីមដើម្បីសួរនាំទាំងមុខនាយមាំ
"ហាឡូជំរាបសួរបងស្រី"ឈុនហ្គុំ
«អើរ..ឈុនហ្គុំមានការអីមែនទេ?»អ្នកស្រីគីម
"បងមានឃើញហ្វរ៉េនាងទៅទីនោះទេ?នាងទៅធ្វើអី?"ឈុនហ្គុំ
«ហ្ហាស?ហ្វរ៉េមកកូរ៉េមែនទេ?បងមិនទាំងដឹងផង»អ្នកស្រីគីម
"បានន័យថានាងមិននៅទីនោះ?"ឈុនហ្គុំ
«មែនហើយបងមិនឃើញអីផងហើយមិនដឹងទៀតថានាងមក»អ្នកស្រីគីម
"បាទមិនអីទេបងស្រី ខ្ញុំដឹងហើយថាគេទៅទីណា"ក្រោយពីលាអ្នកស្រីគីមរួចនាយក៏callទៅជុងហ្គុកម្ដងចម្លើយរាងក្រាសដូចអ្វីដែលនាយគិតមែនហ្វរ៉េទៅស្នាក់នៅផ្ទះអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ជុងហ្គុកនិងថេហ្យុងតើនាងគិតអី?ទៅដោយលួចលាក់ស្ងាត់ៗ?
"កុំអោយយើងដឹងថានាងមានគំនិតអាក្រក់អោយសោះគីមហ្វរ៉េ"ឈុនហ្គុំក្ដាប់ទូរស័ព្ទញ័រតត្រឺតដោយសារតែនាយរវល់ពេកបែបនោះមិនអាចចោលការងារបានតែប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតនាយអាចស្នើរសុំថ្នាក់លើធ្វើជាយកលេះទៅមើលខុសត្រូវយុនហ្គីនិងហូសុកនៅកូរ៉េបាន។
(ពូហ្គុំទៅហើយត្រៀម!)
#.Jk home's
តាំងពីថ្ងៃដល់ល្ងាចពីល្ងាចដល់យប់ពាក្យថា *អ្នកនាងញញឹមស្រស់ណាស់*ជុងហ្គុកឮជិតពីពាន់ដងពីមាត់ថេហ្យុងដែលជាប្រពន្ធកូនទោលពូកែខឹងងងក់មិនចេះមានភាគបញ្ចប់ចុះដល់ពេលអញ្ចឹងនាយខ្នាញ់អើយសែនខ្នាញ់ភ្នែករាងតូចវិញតាមសម្លក់អោយថ្លែ ថែមទាំងគម្រាមថាទៅគេងផ្ទះទៀតផងទម្រាំលួងមកវិញបានមិនងាយទេ
"អូននៅក្អួតទៀតទេ?ហ្ហឹម? នេះបងឆុងទឹកដោះគោអោយអូន"ក្រោយងូតទឹកស្លៀកពាក់រួចជុងហ្គុកក៏ដើរឡើងមកខាងលើជ្រួសផ្លូវជាមួយនិងថេហ្យុងនៅខាងមុខទ្វាល្មម
"អគុណ...អ្នកនាងញញឹមស្រស់ណាស់"យកទឹកដោះគោមកផឹកហើយដោយមិនភ្លេចបោះសម្ដីដែលគេអង្គុយទន្ទេញមួយថ្ងៃនោះធ្វើអោយជុងហ្គុកខាំមាត់ខ្នាញ់
"នេះអូនអត់ទាន់ឈប់និយាយពាក្យនោះទៀត"ជុងហ្គុក
"ពាក្យអី?មាត់អូនអូនចង់និយាយអីរឿងគេ"ថេហ្យុង
"តោះ!..ចូលបន្ទប់"នាយក៏បើកទ្វាអោយថេហ្យុង
"អ្នកនាងញញឹមស្រស់ណាស់!..គ្រាំង!! "ថេហ្យុងប្រើពាក្យមួយនោះជំនួសអោយពាក្យអគុណរួចថេហ្យុងក៏បិទទ្វាមួយទំហឹងដោយជុងហ្គុកនាយលែងទ្រាំហើយ
គ្រាំង!!
"អ្ហាយ!..ធ្វើអី?"ថេហ្យុងស្រែកពេលនាយទម្លុះទ្វាចូលមកនិងលើកបីគេ
"បងស្រលាញ់អូនប៉ុណ្ណេះហើយពូកែប្រចណ្ឌទៀតមែនទេ ហ្ហឹម?"នាយញញឹមតិចៗនិងបីរាងតូចមកទម្លាក់នៅលើគ្រែហើយទ្រោមពី
"ប្រចណ្ឌស្អីអូនមិនបានប្រចណ្ឌ"ថេហ្យុងរុញដើមទ្រូងនាយតែដូចជាគ្មានរង្គើរអីសោះ
"តែអូននិយាយពាក្យមួយនោះរហូតពេញមួយថ្ងៃហើយបញ្ជាក់ថាអូនប្រចណ្ឌបង"ជុងហ្គុក
"ពាក្យអី? អ្នកនាងញញឹមស្រស់ណាស់...អ្នកនាងញញឹមស្រស់ណាស់..អ្ហឹម.."ពេលនោះរាងក្រាសក៏ថើបបំបិតមាត់
"ជុប៎!..បងនឹងធ្វើអោយអូនឈប់និយាយពាក្យមួយនោះ"ជុងហ្គុក
"អ្ហឹម!..."នាយថើបញក់ញីបបូរមាត់កំពូលច្រេចច្រាចដោយថេហ្យុងរើពេកជុងហ្គុកក៏យកដៃទាញភួយមកគ្របជិតឈាំងទាំងពីអ្នកថែមទាំងលូកដៃមកបិតភ្លើងទៀតផងបញ្ជាក់ថានាយខ្នាញ់ថេហ្យុងដល់ចំណុចកំពូលនិងមិនមែនត្រឹមតែថើបបបូរមាត់ប៉ុណ្ណឹងទេ។
ហ្វរ៉េនាងតែងតែចេញក្រៅរហូតដល់យប់ទើបចូលផ្ទះវិញមកដល់នាងសំងំតែនៅក្នុងបន្ទប់នាងមិនចង់ឃើញទិដ្ធភាពថេហ្យុងនិងជុងហ្គុកតោងគ្នាល្អិតគ្រប់ពេលនោះទេ ដោយសារតែល្ងាចមិញឮថាថេហ្យុងយកម្ហូបទៅអោយអ្នកស្រីគីមឃើញប្រកែកគ្នាជាមួយជុងហ្គុកថាគេទៅគេងទីនោះទៀតផង ឮតែប៉ុណ្ណឹងនាងក៏ឡើងទៅសម្រាកបាត់ដោយមិនដឹងទេថាជុងហ្គុកតាមលួងលោមរហូតដល់បានមកផ្ទះវិញ
ដោយគិតថាជុងហ្គុកនៅក្នុងបន្ទប់តែឯងនាងក៏តែងខ្លួនស្លៀកពាក់សីុចសីុនិងឆុងកាហ្វេទៅអោយជុងហ្គុកដល់បន្ទប់ពេលទៅដល់នាងឃើញទ្វាចំហរបន្តិច..តែបិុនប្រណោះកូនដៃប៉ុណ្ណោះបែបនោះនាងខ្ជិលគោះទ្វានិងបើកចូលទៅតែម្ដង
"ហឹស!..ជុងហ្គុ?..."ញញឹមរៀបចំសារ៉េសម្លៀកបំបាក់រួចក៏បើកចូលទាំងញញឹមតែអ្វីដែលនាងគាំងស្កុបនោះគឺនាងបានឃើញ
ព្រឺមៗតាមពន្លឺភ្លើងរាត្រី
នោះគឺជុងហ្គុកកំពុងតែទ្រោមពីលើថេហ្យុងថើបគ្នាដោយស្ងៀមស្ងាត់នាងបានឃើញថារាងក្រាសគ្មានអាវនោះទេខ្លួនរបស់នាយគឺបាំងភួយក្រាសពណ៍.សត្រឹមក្លៀកនិងទ្រោមពីលើរាងតូចដោយលើកជើងថេហ្យុងម្ខាងមកពាក់លើស្មានាយ នាងមើលមិនសូវឃើញពី
ថេហ្យុងទេព្រោះវាងងឹតគ្រាន់តែឃើញបែបនោះនាងដឹងបាត់ទៅហើយថាពួកគេកំពុងតែធ្វើអ្វីនោះ
ក្រឹក!..
"ហ្ហឹកៗ....."ហ្វរ៉េបិទទ្វាវិញនិងខាំមាត់ស្ទើរតែបែកឈាមកំហឹងនាងកើនឡើងជាលំដាប់
"ហ្ហឹកៗ...ម្ដងនេះយើងមិនបណ្ដោយឯងទៀតទេ...យើងនិងកំចាត់ឯងចេញពីផ្លូវយើង "នាងពិចារណា៍ជាច្រើនថ្ងៃនៅសំណើររបស់យូហ្វីលខ្លាចធ្វើទៅខុសឬត្រូវទៅតែពេលនេះនាងលែងគិតទៀតហើយកំហឹងបានកើនឡើងបិទបាំងភ្នែករបស់ហ្វរ៉េអោយងងឹតងងុលក្ដីស្នេហាភាពច្រណែនឈ្នានីសបង្កើតបានជាភ្លើងឆេះក្នុងចិត្តនាងកាន់តែខ្លាំងរហូតដល់លែងស្គាល់ពាក្យថាសីលធម៍សូម្បីតែឋាន:នាងជាអ្វីជាមួយថេហ្យុងក៏នាងភ្លេចគិតដែរ។
#បើថាមិនVoteតាំងពីដើមក៏ខ្ញុំមិនខឹងដែរ..តែនេះvoteមួយភាគអត់មួយភាគvoteដាច់ៗ voteបានច្រើនធ្វើអោយខ្ញុំរំភើបហើយក៏ឈប់វិញ?
(បើថាVoteមិនច្បាស់លាស់កុំចូលមកលេងសើចក្នុង
ជីវិតអ្នកនិពន្ធម្នាក់នេះ😒) ខ្ញុំ.ង.អាក្រក់ណាស់ប្រាប់អោយដឹង!
To be continued.....
write by steemeeraa🎀