នៅពេលមកដល់ប្រលានមិត្តរួមដំណើរទាំងអស់បានចុះពីឡានរួមទាំងថេយ៍និងជីមីនផងដែរ។
ពេលមកដល់ប្រលានយន្តហោះភ្លាមអារម្មណ៍របស់ថេយ៍ពិតជាពិបាកពណ៌នាខ្លាំងណាស់ ដូចភ័យបន្តិចត្រេកអរបន្តិចប៉ុន្តែគេត្រូវតែតាំងចិត្តអោយរឹងពឹងដើម្បីអាចយកឈ្នះភាពភ័យខ្លាចពេលជិះយន្តហោះបាន។
#skip
មិនយូរប៉ុន្មានវាក៏ដល់ពេលដែលពួកគេត្រូវឡើងទៅលើយន្តហោះហើយ វាជាវិនាទីមួយដែលគួរអោយរំភើបបំផុតសម្រាប់ថេយ៉ុង ប៉ុន្តែចំពោះជីមីនវិញគេគ្មានអារម្មណ៍អីជាពីសេសទេព្រោះគេជិះឡើងធ្លាប់ទៅហើយ។
ការជិះយន្តហោះសម្រាប់ជីមីនគឺដូចជាការជិះឡានលេងតាមដងផ្លូវចឹងដែរ គេនឹកឃើញចង់ជិះពេលណា ម៉ោងណាក៏បានព្រោះគេជាកូនអ្នកមានលំដាប់ប្រទេសមិនខ្វះទេលុយចាយ ប៉ុន្តែគេនៅតែដាក់ខ្លួនហើយមិនប្រកាន់អ្នកក្រឡើយអោយតែមនុស្សនោះមានអត្តចរិតល្អគឺគេរាប់អានទាំងអស់ជាក់ស្តែងដូចថេយ៍ជាដើម។
តែថាអារម្មណ៍ថ្មីដែលជីមីនទទួលបាននោះគឺវាជាលើកទី១ហើយដែលគេជិះយន្តហោះជាមួយថេយ៍ ហើយថែមទាំងជិះនៅក្នុងយន្តហោះរួមពោលគឺមិនជាយន្តហោះឯកជនរបស់គេជិះម្នាក់ឯង។
<<សូមអធ្យាស្រ័យអតិថិជនជាទីគោរពខាងបុគ្គលSouth Korean Airlineនឹងផ្តល់ការណែនាំពីរបៀបខ្លះៗនៅក្នុងការជិះយន្តហោះនិងការការពារសុវត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកអ្នកផងដែរ......>>សម្លេងដ៏ពិរោះស្រួយស្ងោករបស់នារីអាកាសចរម្នាក់បានបន្លឺឡើងប្រកបទៅក្រមសីលធម៌និងសុភាពរាបសាបំផុត ហើយនាងក៏បានបន្តការណែនាំពីវិធីផ្សេងៗទៀតទៅ។
បន្ទាប់ពីណែនាំពីរបៀបនៅក្នុងការការពារខ្លួនចប់សព្វគ្រប់ នារីអាកាសចរម្នាក់នោះក៏បានឱនដងខ្លួន90°ជាការគោរពដល់អត្ថថិជនទាំងឡាយដែលនៅទីនោះ។
រួចនាងបានពោលឡើងម្តងទៀតថា<<ជាចុងក្រោយ ក្រុមការងារសូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះការទុកចិត្តនិងរើសយកសេវាកម្មងយើងខ្ញុំ...>>នារីអាកាសចរ
បន្ទាប់ពីនិយាយរួចនាងក៏បានដើរចេញពីកន្លែងនោះដោយភាពទន់ភ្លន់និងមានស្នាមញញឹមជាប់ជានិច្ចដែលជាហេតុធ្វើអោយគ្រប់គ្នានៅទីនោះមានអារម្មណ៍ថាកក់ក្តៅ និងមិនខនបំណងឡើយដែលជ្រើសរើសយកសេវាកម្មមួយនេះ។
បន្ទាប់ពីការណែនាំត្រូវបានបញ្ចប់ ភ្ញៀវទាំងអស់នៅលើយន្តហោះរួមទាំងថេយ៍និងជីមីន បានធ្វើចិត្តអោយរឹងមាំហើយយន្តហោះក៏ចាប់ផ្តើមចេញដំណើរ។
ភ្លាមនោះជីមីនបារម្ភពីថេយ៍ខ្លាចថាថេយ៍ខ្លាចឬពុលយន្តហោះប៉ុន្តែនៅពេលជីមីនក្រកែកមកមើលថេយ៍ ក៏បានឃើញថាមុខថេយ៍រីកដូចគ្រប់ជីចឹង ញញឹមបិទមាត់មិនជិតឡើយ ទើបធ្វើធោយអ្នកដែលខំបារម្ភនោះ ហួសចិត្តទៅវិញ។
ពេលនេះនៅក្នុងខ្លួនថេយ៍មិនបានគិតអ្វីទាំងអស់ព្រោះពេលនេះគេកំពុងរស់នៅក្នុងក្តីស្រមៃរបស់គេ ពោលគឺមនុស្សនៅលើកយន្តហោះនៅឡើយតែអារម្មណ៍វិញទៅដល់ញូយ៉កមុនបាត់ទៅហើយ។
<<ថេយ៍!!ថេយ៍!!នេះឯងកើតស្អីបានជាភ្លឹកដល់ថ្នាក់នេះ?>>ជីមីនគេនិយាយបែបនេះក៏ព្រោះតែឃើញថេយ៍អង្គុយស្ងៀមដូចអ្នកតាទៅហើយមិនកម្រើកសូម្បីតែបន្តិច (អាការៈអ្នកស្រមើស្រមៃទាំងកណ្តាលថ្ងៃ)
<<ហាស!! ឯងមានការអីមែនទេ
>>ថេយ៍
<<មិនយើងហៅឯងយ៉ាងមិចបើឯងអង្គុយភ្លឹកដូចដកព្រលឹងបែបនេះ!>>ជីមីននិយាយបែបបារម្ភបន្លំឌឺ
<<យ៉ាប់ណាស់ឯងនេះ!!យើងមិនបានកើតអ្វីគ្រាន់តែយើងសប្បាយចិត្ត!>>និយាយបែបនេះហើយថេយ៍ក៏រំលេចចេញស្នាមមញញឹមដ៏គួរអោយស្រឡាញ់ស្រស់បំព្រង់ធ្វើអោយជីមីនមានអារម្មណ៍ថាចម្លែកចិត្ត
បើទោះបីជាពួកគេជាមិត្តនឹងគ្នាអស់រយៈពេល២ឆ្នាំហើយក៏ដោយក៏ជីមីនមិនសូវបានឃើញស្នាមញញឹមរបស់ថេយ៍ព្រោះគេជាមនុស្សដែលមានសម្ពាធគ្រប់បែបយ៉ាងទើបក្លាយជាមនុស្សចាស់ទុំមិនសូវចេះលេងសើចច្រើន។
ដូចនេះហើយស្នាមញញឹមរបស់ថេយ៍វាជារឿងដែលកម្រនឹងកើតឡើងណាស់។
<<Wow!!ថេយ៍ពេលឯងញញឹមបែបនេះទៅមុខឯងដូចKim Taehyung សមាជិកBTSចឹង ហិ.. ហិ.. ហិ..>>
ជីមីននិយាយទាំងសើចតិចៗបែបឌឺៗ
<<ជីមីនឯងលេងសើចពេកហើយណា kim Taehyungគេជាតារាល្បីលំដាប់ពិភពលោកឯងចំណែក គីម ថេយ៉ុង យើងវិញរកតែលុយចាយគ្មានផង ហិ..ហិ..ហិ...>>កន្លែងគេចង់បានន័យថាឈ្មោះគីម ថេយ៉ុងដូចគ្នាតែវាសនាខុសគ្នា ថេយ៍និយាយហើយសើចតិចៗពេលខ្លះរាងអន់ចិត្តនឹងជីវិតខ្លួនឯងដែរ។
<<បានហើយៗយើងគ្រាន់តែនិយាយលេងសោះឯងក៏អន់ចិត្តហើយ យើងឈប់និយាយហើយ!!>>និយាយទាំងសម្លេងបែបអន់ចិត្តតែតាមពិតទៅគេគ្រាន់តែធ្វើពុតទេ គេចង់អោយបរិយាកាសមួយនេះកាន់តែសប្បាយ
រីករាយ
អង្គុយសុខៗជីមីនស្រាប់តែធ្លាក់ទឹកមុខមែនទែនព្រោះតែរឿងដែលគេកំពុងគិត
នៅខាងក្រៅជីមីនអាចមើលទៅជាមនុស្សដែលសប្បាយចិត្តរាល់ពេលតែតាមពិតទៅគេក៏ចេះមានទុក្ខគ្រាន់តែគេមិនចង់ធ្វើអោយថេយ៍គិតច្រើន ទើបគេធ្វើចរិកឡេកឡក់អោយថេយ៍បំបាត់នូវអារម្មណ៍តឹងណែន។
<<នេះឯងខឹងហ្នឹងយើងមែនទេ!ជីមីន!>>ថេយ៍សួរទាំងភ័យៗព្រោះគេមិនដែលឃើញជីមីនបែបនេះពីមុនមកទេ
<<យើងមិនបានខឹងឯងទេណា ថេយ៍យើងគ្រាន់តែ...>>ជីមីននិយាយមិនទាន់ចប់សេចក្តីផងក៏ឈប់ត្រឹមនេះធ្វើអោយថេយ៉ុងកើតការងើងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំងក៏សួរបន្ត
<<តែយ៉ាងមិចទៅជីមីន?>>ថេយ៍បានសួរទៅកាន់មិត្តរបស់គេទាំងសេចក្តីងើងឆ្ងល់
<<ហឺម!! យើងមិនចង់និយាយទេព្រោះខ្លាចបរិយាយកាសល្អៗបែបនេះត្រូវរលាយបាត់តែថាយើងមឲនអាចលាក់បានទេណាឯង!!>>ជីមីនដកដង្ហើមធំ ហើយក៏និយាយទាំងការភ័យព្រួយព្រោះគេខ្លាចពាក្យដែលគេនិយាយបន្តនោះនឹងធ្វើអោយប៉ះពាល់អារម្មណ៍របស់ថេយ៍
<<បើឯងមិនអាចលាក់ក៏និយាយចេញមកណាថេយ៍ ក្រែងយើងជាមិត្តនឹងមិនចឹងឬ?ជាមិត្តមិនត្រូវលាក់បាំងគ្នាទេណា មានរឿងអីឆាប់ប្រាប់មក!!>>ថេយ៉ុង
<<អឺម!អឺម!ប្រាប់ក៏ប្រាប់ណា!>>ជីមីនឈប់បន្តិចហើយក៏បន្តទៀតថា
<<គឺយើងគ្រាន់តែបារម្ភពីឯង!!យើងខ្លាចពេលឯងត្រឡប់ទៅវិញនោះនឹងមានរឿងអាក្រក់កើតឡើងចំពោះឯង!យើងពិតជាខ្លាចណាស់ថេយ៍។>>ទីបំផុតជីមីនក៏បញ្ចេញវាមកទាល់តែបាន
<<ព្រះអើយ!!នេះឯងអង្គុយធ្វើមុខជូរបែបនេះតាំងពីឡើងយន្តហោះក៏ព្រោះតែរឿងនេះមែនទេ>>ថេយ៍និយាយទាំងហួសចិត្តបំផុត គេស្មានតែមានរឿងអ្វីធំដុំ
<<មិនអោយយើងធ្វើមុខជូរយ៉ាងមិចបើឯងមកទាំងប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់បែបនេះ>>ជីមីន
<<ឯងនេះ!! មិនបាច់បារម្ភទេណាទោះជាគ្រោះថ្នាក់ក៏វាមិនដល់ស្លាប់ដែរ ឯងមិនបាច់ភ័យទេជីមីន>>ថេយ៍និយាយយ៉ាងធូរពោះធ្វើដូចវាជារឿងតូចដែលលួចមកទាំងមិនប្រាប់ដំណឹងម៉ាក់ប៉ាគេ
<<នេះឯងកំពុងធ្វើអោយយើងកាន់តែភ័យហើយណា!!ថេយ៍!ឯងកុំយកពាក្យស្លាប់មកលេងសើចអី!!>>ជីមីននិយាយទាំងសម្លេងខឹងៗព្រោះតែថេយ៍ធ្វើដូចគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើង
<<នេះឯងបានហើយណា!!ឥលូវចេះចុះយើងសុំទោសដែលធ្វើអោយឯងបារម្ភតែឯងមិនបាច់ភ័ុទេធ្វើខ្លួនអោយសប្បាយៗទៅយើងចេះកែបញ្ហាហើយណា!!>>ថេយ៍និយាយលួងលោមមិត្ត
<<ឯងតែងតែនិយាយបែបនេះរាល់លើកណា!! គឺគ្រប់យ៉ាងមុនអី!! វាមិនអីទេ!!គឺពាក្យទាំងអស់នេះយើងស្តាប់ឡើយសាំហើយណា>>ជីមីននិយាយបែបងរងក់ចរិកដូចក្មេងតូចតែនិយាយនេះគឺក្នុងបំណងល្អទាំងអស់
<<ទៅណាយើងសន្យាថាលើកនេះវាជាការពិតហើយ យើងហ៊ានស្បថ!!>>ថេយ៍និយាយមិនទាន់ចប់ផង ជីមីនក៏បាននិយាយកាត់
<<បានហើយឯង!មុនបាច់ដល់ស្បថស្បែនទេណា!! យើងជឿក៏ជឿទៅ តែនេះជាលើកចុងក្រោយហើយណា បើសិនជាឯងធ្វើមិនបានដូចមាត់ទេគឺគ្មានលើក
ក្រោយទៀតទេ>>ជីមីននិយាយដូចជាម៉ាក់របសថេយ៍ទៅហើយ
<<អឺម!!ជាលើកចុងក្រោយហើយណា!!ហើយឯងក៏ល្មមឈប់ធ្វើមុខខឹងដូចយាយចាស់បែបនេះបានហើយណាប្រយ័ត្នចាស់មិនទាន់មុខយៀរដូចដំរីទៅ!!>>ថេយ៍និយាយបែបលេងសើចតែការពិត ហិ..ហិ..(រាងចុកៗដែរ)
<<នេះយើងខំបារម្ភពីឯងណាតែឯងបែរជាមកBullyយើងវិញ អាមិត្តរមិលគុណ!! អឺម!!បានហើយយើងហត់ណាស់ ញញឹមក៏ញញឹមណា!!>>ជីមីនធ្វើដូចមិនពេញចិត្តតែតាមពិតទៅ ក្នុងចិត្តសើចចង់ស្លាប់ទៅហើយ ហិ..ហិ..ហិ ចេះទប់ចឹងកើតដែរឆីមីន
<<បាទកំពូលមិត្តរបស់ខ្ញុំធ្វើចឹងទៅទើបសមជាជីមីនណា ហិ..ហិ..ហិ>>ថេយ៍និយាយលាយឡំទាំងការអស់សំណើចផងដែរ
#skip
To be contiune