សម្លេងទាំងពីខាងដែលបង្កជាជម្លោះនោះ ស្រាប់តែត្រូវបានបិទមាត់ស្ងាត់សឹងភ្លាមៗដោយឯកឯង បន្ទាប់ពីបានឃើញវត្តមានរបស់បុរសម្នាក់។
បុរសម្នាក់នោះបានចុះពីលើឡានដែលមានតម្លៃថ្លៃកប់ពពក ពណ៌ខ្មៅក្រឹបរលើបរលោង ដោយមានអង្គរក្សឆ្វេងស្តាំចាំជួយបើកទ្វាឡាន ដើម្បីទទួលគេចូលក្នុងភូមិគ្រឹះ។
មនុស្សជាច្រើននាក់ នៅក្នុងភូមិគ្រឹះដែលកំពុងទទឹមរងចាំបុរសម្នាក់នោះតែពេលនេះគេបានមកដល់ហើយ មនុស្សរាល់គ្នាបានបាញ់ក្រសែកភ្នែកមកកាន់គេគ្រប់គ្នា ហើយអ្នកខ្លះទៀតក៏ចូលមកបម្រុងទៅនិយាយជាមួយគេតែគ្រប់យ៉ាងមិនបានសម្រេចទេ ព្រោះបុរសម្នាក់នេះមិនបានចាប់អារម្មណ៍ជាមួយអ្នកទាំងនោះទេ។
ដោយមិនបាននិយាយរាក់ទាក់ឬចាប់អារម្មណ៍នឹងនរណាម្នាក់ឡើយ គេបានដើរ
សម្តៅទៅរកបន្ទប់មួយ នៅក្នុងភូមិគ្រឹះមួយនេះ។
នៅពេលគេបើទ្វាចូលមក គេពិតជាគ្មានអ្វីពាក្យវាចាទេ គឺមានតែទឹកមុខដ៏ត្រជាក់ស្រឹម រឹងមាំមិនងាយបង្ហាញអោយនរណាម្នាក់ដឹងពីជម្រៅចិត្តរបស់គេឡើយ។ទឹកមុខនិងអារម្មណ៍អាចលាក់បាន តែចំពោះកែវភ្នែកវិញមិនអាចលាក់បាត់បញ្ហាបានទេ គឺវាពោរពេញទៅដោយភាពឈឺចាប់ ដែលមិនអាចនឹកស្មានដល់នៅក្នុងចិត្តរបស់បុរសម្នាក់នេះ។
ប្រអប់អ្វីម្យ៉ាងដែលឋិតនៅចំពោះមុខគេនៅពេលនេះបានជំរុញអោយគេបោះជំហានតិចៗទៅជិតប្រអប់ដ៏ធំមួយនោះ វាជាកន្លែងថ្មីរបស់លោកហ្វារីណូវាពិតជាតូចចង្អៀតណាស់ វាប្រាក
ដជាផ្តល់ភាពលំបាកលំបិនដល់លោកហ្វារីណូហើយ។ គេមិននឹកស្មានថាលោកប៉ារបស់គេដែលធ្លាប់តែនៅនិយាយជាមួយគេ លើកទឹកចិត្តគេនិងអោយតម្លៃគេខ្លាំងជាងនរណាទាំងអស់ ហើយក៏ជាអ្នកផ្តល់ឱកាសអោយគេបានបញ្ចេញស្នាដៃរបស់គេ តែពេលគេបានជោគជ័យបន្តិច លោកហ្វារីណូក៏បានចាកចេញពីគេទៅ ទៅរហូតគ្មានថ្ងៃត្រឡប់មកវិញ។
<<Father! Thank you so much for everthing you've done. Thanks for giving me a chance to achieve a brighter future! Please Rest Peacefully Father! I'll always remember you!>> គេនិយាយសម្លេងតិចៗនៅមុខប៉ារបស់គេ ដែលភ្លាមនោះស្រាប់តែទឹកភ្នែកក្នុងនាមជាកូនប្រុសមួយដំណកបានស្រកចុះមកយ៉ាងឈឺផ្សាបំផុត។
បន្ទាប់ពីនិយាយចប់គេ ក៏បានឱនមុខបន្តិចដែលជាសញ្ញាបញ្ជាក់ពីការគោរពស្រឡាញ់ពីជុងហ្គុកទៅកាន់លោកហ្វារីណូ។ទោះជាលោកហ្វារីណូត្រឹមតែជាឪពុកចញ្ចឹមរបស់គេក៏ដោយ តែគេនៅតែគោរពលោកដូចឪពុកបង្កើតដែរព្រោះលោកជាអ្នកមានគុណបំផុតចំពោះគេ។
****
ជុងហ្គុកបន្ទាប់ពីបានដើរចេញពីបន្ទប់នោះហើយគេក៏ដើរសម្តៅទៅសួនច្បារក្រោយផ្ទះ គឺគេមើលទៅដូចជាកំពុងតាមរកនរណាម្នាក់។
#សួនច្បារក្រោយភូមិគ្រឹះហ្វារីណូ
<<នេះឯងមិនគិតថាចង់ទៅមើលលោកប៉ាខ្លះទេឬ?>>ជុងហ្គុកបានបោះសម្តីទៅកាន់បុរសម្នាក់ទៀតដែលកំពុងតែអង្គុយនៅសួននោះ គេគឺជាLuca
<<ចង់យើងទៅមើលឬមិនទៅវាជារឿងរបស់យើង!! ឯងកុំមកចេះអាស្បែកលឿង ឯងគួរតែបកក្បាលទៅកន្លែងរបស់ឯងវិញទៅ!>>
lucaបាននិយាយម៉ាកងាយមកកាន់ជុងហ្គុកយ៉ាងខ្លាំង។
lucaជាកូនបង្កើតរបស់លោករីហ្វាដា គេមានអាយុបងជុងហ្គុកប៉ុន្តែជុងហ្គុកមិនដែលគោរពខ្លាចគេឡើយព្រោះគេជាមនុស្សចរឹកអន់ អ្វីក៏មិនចេះធ្វើដែរ មួយថ្ងៃៗចេះតែរឿងស្រី ស្រា ល្បែងមិនដែលគិតពីឪពុកឡើយ។
<<តែឯងជាកូនបង្កើតរបស់គាត់ ទោះជាយ៉ាង
ណាក៏ឯងត្រូវតែទៅរកគាត់>> JK តបទៅវិញទាំងទប់អារម្មណ៍ខឹងរបស់គេមិនអោយចេញមកក្រៅព្រោះគេយល់ដល់លោកហ្វារីណូ។
<<កូនបង្កើតហេស៎? តើនៅក្នុងភ្នែកគេនៅទុកយើងជាកូនរបស់គេដែរហេស?>>luca និយាយទាំងភ្នែកចេញសរសៃពណ៌ក្រហម មុខកាចសាហាវ ប្រៀបដូចជាសត្វតោដែលចង់សុីសាច់មនុស្សចឹង តែវាមិនបានធ្វើអោយJKភ័យសូម្បីតែបន្តិចព្រោះគេមិនខ្លាចlucaស្រាប់ហើយ ទោះគេចង់ខឹងដល់លានគ្រាប់ភ្នែកចេញមកទៀត ក៏JKមិនខ្វល់ពីគេដែរ។
តែពាក្យដែលបានចេញពីមាត់lucaអប្បាញ់មិញនេះក៏បានធ្វើអោយJK ឆ្ងល់ខ្លាំងណាស់ដែរ<<នេះឯងចង់បានន័យថាយ៉ាងមិច?>>
<<ឯងមិនដឹងមែនឬក៏ធ្វើជាមិនដឹងទៅ ហាសជុងហ្គុក!>>lucaគេស្រែកដាក់JKដូចជាមនុស្សវិកលចរិតអីចឹងដែរ។
ជុងហ្គុកមិនបានតបនឹងពាក្យរបស់គេទេតែផ្ទុយទៅវិញជុងហ្គុកបែរជាឈរចាំស្តាប់ពាក្យបន្ទាប់របស់lucaទៅវិញ។
<<តាកញ្ជាស់នោះបានផ្តល់ដំណែងជាមេដឹកនាំនិងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងអោយទៅឯង តែនៅក្នុងសំបុត្ររបស់តានោះគ្មានសូម្បីតែលុយអោយយើង...>>និយាយមិនទាន់ចប់ផង ជុងហ្គុក៏បានកាត់សម្តីរបស់គេ ហើយគេក៏បានខឹងយ៉ាងខ្លាំងផងដែរចំពោះពាក្យមួយឃ្លាអប្បាញ់មិញនេះ។
<<ដោយសារតែយើងយល់ដល់មុខលោកប៉ាទេ ទើបយើងនៅទុកជីវិតអោយឯងទៀត តែពេលនេះយើងនឹងអោយឯងស្គាល់យើងកាន់តែច្បាស់!!>> <<ហើយយើងសុំដាស់តឿនឯងផងដែរថាមុនខ្ចាក់ពាក្យអ្វីចេញមក ឯងត្រូវតែគិតអោយបានច្បាស់សិន!! ទោះជាលោកវ៉ាស្លាវ់បាត់ក៏ដិយតែយើងនៅទីនេះ ដរាបណាយើងនៅរស់យើងមិនអោយអ្នកណាមកជាន់ឈ្លីកិត្តិយសលោកប៉ាបានឡើយ>>JK។
<<ទីបំផុតឯងក៏បានបង្ហាញពីអត្តចរិតដ៏ស្អុយ
រលួយរបស់ឯងហើយ! ឫងមិនមែនជាកូនប្រុសគ្រប់ដប់ដូចជាលិកប៉ាគិតឡើយ! >> lucaនិយាយដោយញញឹមចុងមាត់តិចៗបង្ហាញអោយឃើញពីភាពពិសពុលរបស់គេ។
<<ឯងនឹងបានឃើញអ្វីដែលអាក្រក់ឃោរឃៅជាងនេះមិនខានទេបើឯងនៅតែហ៊ានប្រហុីនជាមួយលោកប៉ាទៀត>>jk
តាមពិតជុងហ្គុកមិនមែនជាមនុស្សធម្មតាទេតែគេជាម៉ាហ្វៀដៃឆៅ បើធ្វើអោយគេទើសចិត្តនោះគេនឹងសម្លាប់ចោលមិនខាន គ្រាន់តែគេមិនចង់បង្ហាញវាចេញមកទេហើយគេខំអត់ធ្មត់ចំពោះlucaយូរហើយណាស់ដែរ។
ជុងហ្គុកបានតទៀតថា<<យើងគឺ ជុងហ្គុក
ហ្វារីណូមិនមែន ចនជុងហ្គុកទៀតទេ>>។
To be continue