ဆူး......'
'ဟဲလို....နေကောင်းရဲ့လားကောင်လေး...?'
'အင်း....အဆင်ပြေပါတယ်...'
'အော်...အော်...ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး....တို့သတင်းကြားမိလိုက်လို့ပါ....မောင့်ရဲ့အဖေဦးနေမင်းမောင်ဆုံးတယ်ဆိုလို့....မင်းတော်တော်မှအဆင်ပြေရဲ့လား..?မင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီးအိပ်ယာထဲတောင်လဲသွာတဲ့အထိဖြစ်သွားတဘ်လို့မောင့်စီကကြားမိလိုက်လို့ပါ....'
'ခုလိုကြဖုန်းဆက်သတင်းမေးနိုင်ပြီးဦးနေရက်လည်နေ့ကကြခင်ဗျားရောမေမေကြီးရောရောက်မလာကြဘူးနော်....တကယ်ရောစိတ်မကောင်းဖြစ်တာရောဟုတ်ရဲ့လား..?'
'အိုး...မင်းတို့ကိုကျေးဇူးမတင်ဘူးဆိုရင်တောင်ခုလိုတို့စေတနာကိုမစော်ကားသင့်ဘူးထင်တယ်....တို့ရောမာမီရောမလာဖြစ်ဘူးဆိုတာလဲမာမီ့ကျန်းမာရေးကြောင့်ပါ...'
'ဟက်....ဒီအချိန်ထိရောက်တာတောင်ခုလိုမျိုးပြောထွက်သေးတဲ့ခင်ဗျားတို့ရဲ့အလိမ်ညာစကားတွေကမသတီစရာကောင်းလိုက်တာ...ကျုပ်ကလေအဲ့စေတနာမပါဘဲအပေါ်ယံဆားလာဖြူးတဲ့လူတွေဆိုသိပ်မုန်းတာဘဲ...'
'ဘာ!!မင်း.....'
'ခင်ဗျားမှာပြောစရာရှိနေရင်လဲကျုပ်မအားလို့ခွင့်ပြုပါဦးအမိ....ခင်ဗျားအားယားနေရင်လဲကျုပ်ကအလုပ်နဲ့အကိုင်နဲ့မို့...ဒါဘဲနော်.....'
သူမဘက်ကဘာမှပြန်မပြောရသေးခင်ကျွန်တော့်ဘက်ကဦးအောင်ဖုန်းချပြစ်လိုက်သည်....
ခုလိုစိတ်ထိခိုက်ဝမ်းနည်းနေချိန်မှာကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းနေချင်တာမို့မောင့်ကိုတောင်မလာခိုင်းတာ...ခုလဲသူ့အနှောင်းအဆွေတွေကကြားကဝင်နှောက်သေးတယ်...စိတ်ညစ်လိုက်တာ..
'ဟူး.....'
'တင်း....တောင်.....'
'ဟင်း...ဘယ်သူလဲဗျာ...?'
'တင်း...တောင်...တင်း..တောင်...'
ဟူး.....အရေးထဲအရှေ့ကနေလူခေါ်ခေါင်းလောင်းကိုအသားကုန်တီးနေတော့တာဘဲ...
'တင်းတောင်..တင်းတောင်.....တင်း...တောင်...'
'ဒီမှာ..လာပြီ..လာပြီ..တကယ်ပါဘဲ..ဘာဖြစ်နေတာလဲဗျာ..'
အိမ်ရှေ့ကလူခေါ်ဘဲလ်ကြောင့်လူကအိပ်ယာကမထချင်ပေမဲ့ကုန်းရုန်းကာထရင်းတံခါးဖွင့်ရပေဦးမည်...
အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးချက်အားမမှီမကမ်းဖွင့်ရင်းပါးစပ်ကလဲအပြင်ကသူမကြားကြားအောင်ပြောမိသည်...
'မောင်...ခင်ဗျားကိုမလာနဲ့လို့ကျုပ်ပြောထားတယ်မလား..?ကျုပ်တစ်ယောက်တည်းအေးဆေးလေးနေချင်ပါတယ်လို့....အဝေးပြောစကားဆိုခင်ဗျားကဘာလို့အလေးမထားရတာလဲကိုကို..ခင်ဗျားပြောပါ...ဟင်....အယ်.....ဘယ်သူမှလဲမရှိပါလား...?'
စောနကလေးတင်တဝုန်းဝုန်း ခေါက်နေတဲ့တံခါးကခုကြတော့လဲဘယ်သူမှရှိမနေ...
ဘာလဲ...?နေခင်းကြောင်တောင်ကြီးသရဲခြောက်တာလား..?
အပြင်ကနေခတ်ထားတဲ့သံတံခါးအရဒါဟာမောင်လာတယ်ဆိုတာတော့မဖြစ်နိုင်....
မောင်လာရင်အမြဲလိုလိုတံခါးဖွင့်ရင်းအဝေးနာမည်ကိုအော်ခေါ်နေကြမဟုတ်ပါလား...
ကြောက်စိတ်ဝင်မိပေမဲ့အရဲစွန့်ကာသော့ခတ်ထားတဲ့ တံခါးသံဗန်းလေးကိုကိုင်ကာ အသံပြုမိသည်....
'ဒီမှာဗျ့...ဘယ်သူလဲ..?မောင်....မောင်လား...?'
'.............'
'ဦးနေလား...?...မောင်လား.....?'
ဘယ်လောက်ဘဲအဝေးခေါ်ခေါ်အသံတစက်မှပြန်မပေးတဲ့သူကြောင့်မညာတမ်းပြောရရင်နည်းနည်းတော့ကြောက်မိတာအမှန်ပင်...
ယောကျ်ားသားတစ်ယောက်ဖြစ်တာမှန်ပေမဲ့ကိုယ်မသိ..မသွားတတ်တဲ့နေရာစိမ်းမှာရောက်နေတဲ့အပြင် ပိတ်ထားတဲ့တံခါးအားကြည့်ပြီး.. အရေးကြုံလာရင်ထွက်ပြေးဖို့ပြေးပေါက်ကလဲမရှိတာကြောင့်အကြံအိုက်နေမိတာလဲအမှန်ပင်..
'မောင်....?မောင်လား..?'
'....ရှပ်..ရှပ်...'
ခြေသံသာကြားရပေမဲ့လူရိပ်ရောင်မတွေ့ရတာကြောင့်ကျောချမ်းမိတာတော့အမှန်....
'မော..မောင်.....'
'.........'
'ဘယ်..ဘယ်သူလဲဟင်..?'
'ခွမ်း...ခလွမ်း..'
'အမလေး...!!!'
နောက်ဖေးခန်းကနေမှန်ကွဲသံကြားတာကြောင့်ပြေးကြည့်မိတော့...
'အဟွတ်..ဟွတ်...အဟွတ်....ဘာ..ဘာတွေလဲ..?ဒါ..ဒါက....ဒီမီးခိုးတွေက...အဟွတ်....'
ဘယ်လိုကနေဘယ်လိုလောင်တဲ့မီးကြောင့်လဲတော့မသိပေမဲ့မီးဖိုခန်းတစ်ခုလုံးအပြည့်ဖြစ်နေတဲ့မီးခိုးတွေကြောင့်နောက်ဖေးခန်းကနေအိမ်ရှေ့ကိုပြေးထွက်ခဲ့ရတော့သည်.....
'အဟွတ်...ဟွတ်.....'
နောက်ဖေးခန်းကမီးတွေရောမီးခိုးတွေရောပိုကြီးလာပြီးအိမ်ရှေ့ခန်းစီရောက်သည်အထိအဝေးမှာပြေးစရာနယ်မရှိခဲ့ဘူး...
အကူအညီအော်ဟစ်တောင်းပေမဲ့လဲအိမ်ကအခြားအိမ်တွေနဲ့အလှမ်းဝေးလွန်းတာကြောင့်မည်သူမျှကူညီပေးဖို့ရောက်မလာခဲ့ဘူး...
နောက်ပြီးအပြင်ဘက်ကနေပိတ်ထားတဲ့တံခါးကြောင့်အဝေးတစ်ယောက်မီးတောက်နဲ့မီးခိုးတွေကြားထဲပိတ်လှောင်နေတော့တာပေါ့.....
နောက်ဆုံးအသက်ရှူမဝလို့လဲကျသည်အထိအဝေးခင်ဗျာမောင်လာခေါ်မှာပါလေဆိုတဲ့အသိစိတ်ကလေး...မျှော်လင့်ချက်လေးနှင့်အားတင်းထားရှာတော့သည်...
မောင့်ကိုခဏခဏဖုန်းခေါ်ပြီးပေမဲ့ဖြေသူမဲ့ဖုန်းကြောင့်အဝေးကြံရာမရဖြစ်ခဲ့ရသည်အထိ....
နောက်...မခံနိုင်တော့သည့်အဆုံးလောကကြီးနဲ့အဆက်အသွယ်ပြတ်မလိုဖြစ်ခဲ့ရပေမဲ့မောင့်ဆိုတဲ့နာမည်ကိုတော့ပါးစပ်က တသဖို့မမေ့ခဲ့ဘူး....
သတိရတချက်မရတချက်အခြေအနေကြီးနဲ့မောင့်အလာကိုအားကိုးတကြီးစောင့်နေမိချိန်မှာဘဲ မောင်လို့ထင်ရလောက်တဲ့လူတစ်ယောက်အဝေးနားကိုပြေးလာသယောင်ရေးရေးလေးတွေ့လိုက်ရသည်...
'အဝေးးးးးးးးး!!!!!!!!!'
'......................'
'အဝေး...မောင့်ကိုထကြည့်ပါဦး...ဟင့်....မောင်တောင်းပန်ပါတယ်...အဝေး..အဝေး.....'
'......အဟွတ်....ဟ့....'
'အဝေး......မောင်ခေါ်နေတာကြားလား....?'
'အဟွတ်..ဟွတ်...'
'နေဦး...မောင်..မောင်အဝေးကို...ခေါ်ထုတ်သွားပေးမယ်နော်....ဟင့်...အဝေးရယ်....မင်းဘာမှဖြစ်လို့မရဘူးနော်.....မောင်တောင်းပန်ပါတယ်...မင်းသာတစ်ခုခုဖြစ်ရင်မောင်ရူးမှာ...အင့်...'
ပါးစပ်ကနေတတွတ်တွတ်ပြောရင်းအဝေးကိုယ်လေးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပွေ့ကာအိမ်ပြင်ကိုခေါ်ထုတ်သွားတဲ့မောင်.....
အပြင်ရောက်တော့မှအဝေးကိုယ်လေးကိုကားနောက်ခန်းထဲပွေ့တင်ရင်းလှုပ်ခေါ်မိပြန်သည်....
'အဝေး..အဝေး....ဟင့်....အဝေး......'
'..............'
'အကိုလေး...ကျွန်တော်တို့ဘာလုပ်ရမလဲ...?ခု.....?မီးတောက်တွေတော့သတ်ခဲ့ပြီ....'
'သွားမယ်.....နီးစပ်ရာဆေးရုံကိုမောင်း...ခု..ဟင့်...ခုမောင်းပေးပါ...'
'ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့အကိုလေး...'
ထိုနေ့ကခင်ဗျားတို့ထဲကတစ်ယောက်ယောက်များSSCဆေးရုံကိုသွားတဲ့အခါ...ချစ်ရသူကိုပွေ့ရင်းပြာယာခတ်နေတဲ့မောင်ဆိုတဲ့လူသားကိုတွေ့ရမယ်ထင်ပါရဲ့...
လူတွေကအတ္တကြီးးလွန်းပါတယ်....
ချစ်ရက်နဲ့မချစ်ဘူးလို့ဟန်ဆောင်နေရတာမမောနိုင်ဘူးထင်ပါရဲ့လေ....
မောင်လဲထိုလူတွေထဲကတစ်ယောက်ပေါ့.....
..........
..................
..........................
'တာရာဝေးရဲ့လူနာရှင်ရှိပါသလား...?'
အရေးပေါ်ခန်းထဲကဆရာဝန်လေးရဲ့ခေါ်သံအဆုံးကျွန်တော်အလျှင်အမြန်ပင်ထရပ်မိသည်...
'ဒီ..ဒီမှာပါ....အဝေး...သူ...သူဘဘ်လိုနေသေးလဲ...?'
'အဆင်ပြေသွားပါပြီ...စိုးရိမ်စရာမရှိတော့ဘူးဆိုပေမဲ့ဆရာဝန်ကြီးနဲ့ရှင်သွာတွေ့ပေးလို့ရမလား...?သူရှင့်ကိုတစ်ခုခုပြောစရာရှိတဲ့ပုံပဲ....'
'ဟုတ်...ဟုတ်ကဲ့...ကျွန်တော်သွားတွေ့လိုက်ပါ့မယ်....'
စောနကကောင်လေးညွှန်ပြတဲ့အခန်းလေးထဲကိုကျွန်တော်ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ဝင်သွားမိသည်....
'ဆရာ...'
'.....'
'တာရာဝေးရဲ့လူနာရှင်ပါ...ကျွန်တော့်ကိုဆရာတွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့..အဲ့တာ...'
'အော်...ထိုင်ပါဦး...ထိုင်ဦးနော်သား...'
'ဟုတ်ကဲ့.....'
သူထိုင်ခိုင်းတဲ့နေရာမှာဝင်ထိုင်ရင်းကျွန်တော်ဘာရယ်မသိစိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်..
ခဏကြာတော့ထိုဆရာဝန်ကြီးကကျွန်တော့်ရှေ့ကိုစာရွက်သုံးလေးရွက်လောက်ကိုလာချပေးပါလေရော....
'ဆရာ..ဒီစာရွက်တွေကဘာလုပ်ဖို့လဲ.....?'
'အော်....အင်း....သား...ဆရာ့မှာသတင်းဆိုးနဲ့သတင်းကောင်းနှစ်ခုရှိတယ်...ဘယ်ဟာကိုအရင်နားထောင်ချင်လဲ...?'
'ကျွန်တော်မသိဘူး...ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်နှစ်ခုလုံးသိရမှာဘဲမဟုတ်လား...?'
'အင်း....ဒါဆိုဆရာသတင်းဆိုးကိုပြောပြမယ်နော်...အရင်....'
'အင်း....'
'ကောင်လေးက....heart failureလို့ခေါ်တဲ့ရောဂါရဲ့အစပထမကိုခံစားနေရပြီ....'
'ဗျာ..!!!'
'အင်း.....ခုမှစစချင်းဆိုတော့အရမ်းကြီးတော့အဆိုးကြီးမဟုတ်သေးပေမဲ့သူ့ကိုစိတ်ချမ်းသာအောင်ထားရင်တော့အဆင်ပြေမှာပါ....................'
'ဒါဆိုသတင်းကောင်းကရော....ဒီလိုနှလုံးရောဂါကအစားထိုးကုသလို့ရတဘ်မဟုတ်လား..?'
'အဲ့တာမဟုတ်ဘူး...သတင်းကောင်းကိုဆရာမပြောခင်သား....မင်းကိုဆရာတစ်ခုမေးလို့ရမလား..?'
'ရပါတယ်...မေးပါ...'
'မင်းနဲ့ကောင်လေးနဲ့ကဘယ်လိုတော်စပ်မှုရှိလဲဆိုတာဆရာသိခွင့်ရှိမလား...?..'
'ဘာလို့လဲ...?အဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စတွေကိုဆ၇◌ာ့တို့ဘက်ကမေးစရာလိုလို့လား..?'
'မဟုတ်ပါဘူး...ခုဟာကလဲလိုအပ်ချက်ရှိလို့ဆရာမေးရတာပါ.....'
'....'
'ကျေးဇူးပြုပြီးဆရာ့ကိုဖြေပေးလို့ရရင်ဖြေပေးနိုင်မလား...?'
'ကောင်းပြီလေ....ကျွန်တော်နဲ့သူနဲ့ကသူငယ်ချင်းတွေပါ...'
'ဒါဘဲလား..?'
'ဒါဘဲလေ...ဆရာကဘာသိချင်နေသေးတာလဲ..?'
'ဒါဆိုသူ့အမျိုးသားရော...?'
'ဘာ!!'
'ဟုတ်တယ်...သူ့အမျိုးသားရောဘယ်မှာများလဲ....?သူ့ကိုခေါ်ပေးလို့ရမလား....?ကောင်လေးရဲ့ကျန်းမာရေးနဲ့ပတ်သက်ပြီးတိုင်ပင်ဆွေးနွေးစရာလေးတွေရှိလို့ပါ.....'
'တောက်...!!ဒီမှာ...သူမှာအဲ့လိုလူရှိလဲမရှိဘူး....ရှိရင်လေးခေါ်မပေးဘူး...ပြောစရာရှိရင်ဒဲ့ပြော..သူ့မှာကျွန်တော်တစ်ယောက်လုံးရှိတယ်..!'
'ဒါဆိုလဲဆရာပြောပြပါ့မယ်....တကယ်တော့လေ...........................'
......................
................................
.............................................
ဆရာဝန်ကြီးပြောတာတွေကြားပြီးကျွန်တော့်ဦးနှောက်ထဲဘာဆိုဘာမှတွေးမနေနိုင်တော့ဘူး...
ကျွန်တော်....ကျွန်တော်ဘာဆက်လုပ်ရမှာလဲ....?
ကျွန်/....ကျွန်တော်သိတာက..ဒီကိစ္စကိုအဝေးနဲ့တွေ့ပြီးထိပ်တိုက်မေးပြီးဖြေရှင်းချင်တယ်....
ဒါကြောင့်အဝေးရှိရာအခန်းစီအားတင်းရင်းခြေလှမ်းတို့ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းလှမ်းမိသည်.....
'ကျွီ....'
တံခါးဖွင့်လိုက်တော့မြင်လိုက်ရတာကကျွန်တော်အတွေ့ချင်ဆုံးသူ........
အိပ်ယာထက်ခပ်လျှောလျှောမှီရင်းပြတင်းပေါက်ကိုငေးနေရာမှကျွန်တော့်ဘက်လှည့်ကာငေးကြည့်လာသူ....
ဖြူရော်ရော်ဖြစ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံနဲ့ချောင်ကျနေတဲ့မျက်နှာကဒီအတောအတွင်းသူဘယ္လောက်ပင်ပန်းအားနည်းနေမလဲဆိုတာပေါ်လွင်နေပေမဲ့ကျွန်တော်သူ့ကိုမသနားမိဘူး.....
ဒီတိုင်းသူ့ကိုငေးကြည့်ရင်းသူ့အနားကိုခပ်မြန်မြန်လေးပြေးသွားမိသည်....
အနားရောက်တော့သူကပြုံးပြီးကျွန်တော့်ကိုကြည့်ကာစကားတွေပြောပါတော့သည်..
'မောင်......မင်း...ရောက်လာပြီလား...?'
'..........'
'....မောင်....မောင်သိလား....?အဝေးမောင့်ကိုပြောစရာရှိ..အွန့်..အင့်...အွင်း...မောင့်.............အွန်း.......'
'.....အင်း.......'
'အွတ်...အွန့်.....အ့...'
နှုတ်ခမ်းကိုတချက်ကိုက်ကာလွှတ်ပေးလိုက်တော့မှသူကမျက်ရည်လေးဝဲရက်နြ့ကျွန်တော့်ကိုနားမလည်သလိုကြည့်လာတော့သည်....
'မောင်...မင်း.....ဘာလုပ်တာလဲ...?'
'ဘာလဲ...?မင်းကငါနမ်းတာမကြိုက်လို့လား..?ဒါမှမဟုတ်မင်းကောင်မဟုတ်လို့လား...?'
'မောင်...မောင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ...ငါနားမလည်တော့ဘူး...'
'ဟက်...တကယ်တမ်းအရူးလုပ်ခံရတာငါပါလား..ဟားဟား...'
'မောင်...တကယ်ဘဲမောင်ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ...?'
'ငါမေးတာကိုမင်းအမှန်အတိုင်းဖြေပေးနိုင်မလားအဝေး...?'
'မောင်ကဘာသိချင်လို့လဲ...အဝေးအမှန်အတိုင်းဖြေပေးပါ့မယ်...'
'မင်း....မင်း...မင်းမှာ...ကိုယ်ဝန်ရှိနေတယ်ဆို....အဝေး....?'
'မောင်....မောင်လဲဒီကိစ္စသိပြီးသွားပြီလား...?အဝေးလဲစောနကမှသိတာ...အဝေးလေ...မောင့်ကိုတွေ့တွေ့ချင်းပြောပြမလို့ဘဲ..ဒါ..ဒါပေမဲ့.....'
'ဖြောင်း!!!"
'မောင်......မောင်..အဝေးပါးကို...ရိုက်တယ်....'
'ဟုတ်တယ်...ငါမင်းကိုသိပ်ရွံလို့............မင်း.မင်း....ငါကမင်းကိုမချစ်လို့မင်းကတခြားသူစီမှာ...ဟက်...မင်းကိုစာသင်ပေးဖို့ခန့်ထားတဲ့ဆရာစီမှာမှ -င်သွားခံတယ်ပေါ့လေ.....ခုတော့မင်း.....တောက်..!!'
'မောင်...ကျုပ်ပြောပြီးသားလေ..အဲ့နေ့ကသူနြ့ကျုပ်တကယ်ကိုဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး....ပြီးတော့....'
'ရော့.....'
'မောင့်....ဒီဆေးတွေကဘာလုပ်ဖို့လဲ..?'
'မင်းသောက်ရမယ်..မင်းသောက်လိုက်...အဲ့ဒါဆိုအဲ့မျိုးမစစ်ကောင်ကိုမင်းမွေးစရာမလိုတော့ဘူး..'
'ဘာ...မောင်..မောင်ဘာပြောလိုက်တယ်........'
'.....ပြောတာမကြားလိုက်လို့လား...?ငါနောက်တစ်ခေါက်ပြန်ပြောပေးရဦးမလား...?'
'......'
'မင်းအဲ့ကလေးကိုမမွေးရဘူး.....မင်းကိုယ်ဝန်ကိုဖျက်ချရမယ်!!!'
'မောင်....မင်း...အင့်ဟာ.....ဖြောင်း!!!'
'အဝေး...မင်းငါ့ကို....'
'ကျုပ်လက်ကိုလွှတ်.....'
'မင်းကငါ့ကိုပါးရိုက်တယ်ပေါ့လေ.....'
'ဟုတ်တယ်...ကျုပ်ခင်ဗျားကိုမုန်းတယ်.....လူစိတ်မရှိတဲ့ခင်ဗျားကိုမုန်းတယ်..ဟင့်...လောကထဲတောင်မရောက်သေးတဲ့ကလေးကိုသတ်ဖို့ပြောထွက်ရဲတဲ့ခင်ဗျားကိုမုန်းတယ်......အွင့်...အွန်း.....ဖယ်....'
'အဝေး.....မောင့်ကိုမမုန်းရဘူး...အွန်း....အင်း..'
'လွှတ်လို့ပြောနေတဘ်မလား...?ဖယ်....ဖယ်...ဟင့်...မင်း..မင်းမို့...ကျုပ်နဲ့မင်းရဲ့ကလေးကိုဖျက်ချဖို့ပြောထွက်ရဲတယ်..ကျုပ်မှာတော့..ဟင့်..မောင်သာဒီသတင်းကြားရင်ပျော်သွားမှာဆိုပြီးဝမ်းသာနေတာ....အင့်...'
'ဘာပြောတယ်..ဟက်...မင်းနဲ့ငါ့ရဲ့ကလေးလို့ပြောရအောင်မင်းနဲ့ငါကဘာတွေမလို့လဲ..?မင်းရူးနေလား..!!မင်းဦးနှောက်မရှိဘူးလား...?'
'နှစ်ကြိမ်...မင်း...မင်းငါ့အလိုမပါဘဲငါ့ကိုစော်ကားခဲ့တာနှစ်ကြိမ်မောင်....မင်းငါနဲ့အတူနေခဲ့တာနှစ်ကြိမ်ပါမောင်...ဟင့်....ဘာလဲ....မောင်ကဒါတွေမမှတ်မိတော့ဘူးလား...?'
'မင်းလဲယောကျ်ားဘဲ..ကိုယ့်စိတ်ဆန္ဒရှိတဲ့အခါတစ်ခါတလေတော့အမှားယွင်းလုပ်မိမှာပေါ့...ဒါကအဆန်းလား....?'
'ဘာရယ်..မင်း...မင်းက..ဒါကိုအမှားလို့ထင်တယ်ပေါ့လေ.....'
'ဟက်.....မင်းအကြံကိုမသိဘူးထင်နေတာလားအဝေး....မင်းဖွင့်ပြောတုန်းကငါကလက်မခံလို့မင်းကဒီလိုသူများနဲ့အကြိမ်ကြိမ်အိပ်ပြီးရတဲ့ကိုယ်ဝန်ကိုငါနဲ့ရတာပါဆိုပီဲးမင်းနဖားကြိုးထိုးတိုင်းခံပေးမဲ့နွားများထင်နေလား....!!!'
'မောင်....မင်း...စကားလွန်မလာနဲ့နော်...ကျုပ်အဲ့လိုလူမျိုးမဟုတ်ဘူး....'
'ဘယ္ပြောလို့ရမလဲ..ငါမင်းနဲ့ဟိုကောင်ကိုပက်ပင်းမိတာတစ်ကြိမ်လေ..ဒီကြားထဲမင်းတို့ဘယ္နှစ်ကြိမ်လောက်တူတူနေပြီးပီဲလဲငါမှမသိတာ....'
'ဟင့်...အင့်....မင်း..မင်းမို့ကျုပ်သိက္ခာကို...ခုလိုစော်ကားရက်တယ်.....ဟင့်..ဒီမှာ..မင်းသိထားဖို့က..ကျုပ်ဘဝမှာ...မောင့်တစ်ဘောက်ထဲကိုဘဲမြတ်နိုးမိတာ...သိလား...?ဟင့်....ကျုပ်...ကျုပ်ဘက်ကိုဆိုခင်ဗျားဘဘ်တော့မှလှည့်မကြည့်ပေးခဲ့ဘူး...ကျုပ်ဒီလိုနေရာမျိုးမှာနေရတာဘယ်လောက်အသက်၇ှူကြပ်လဲမောင်တစ်ခါမှဂရုမစိုက်ပေးခဲ့ဘူး...ကျုပ်ဒီိလိုမြို့ကြီးမှာမနေချင်ဘူး..ကျုပ်ရွာမှာဘဲပျော်တယ်..ဟင့်..ဒါပေမဲ့..ကျုပ်ဦးနဲ့လိုက်လာတာလဲ..မောင့်ကိုတွေ့ချင်လို့.....ဟက်...ကျုပ်အစကတည်းကမှားယွင်းခဲ့တာ....ကျုပ်ခင်ဗျားကိုချစ်နေမိတည်းကမှားယွင်းခဲ့တာ...ကျုပ်တကယ်ကိုပဆင်ပြေမနေဘူးမောင်..ခင်ဗျားသိလား...ခင်ဗျားဘေးမှာကျုပ်မဟုတ်တဲ့တခြားသူရှိတိုင်းဟောဒီ့ကျုပ်ရင်ဘတ်ထဲကတဆစ်ဆစ်နဲ့နေရခက်တာမောင်မသိဘူး.....ကျုပ်ကိုကဲ့ရဲ့ရှုံ့ချတာတွေလဲသိတယ်...မောင်ကိုယ်တိုင်ကျုပ်သိက္ခာတွေအကြိမ်ကြိမ်ချနင်းတာတောင်အော်..မောင့်အနားမှာနေရရင်ပြီးရောဆိုတဲ့သဘောနြ့အရာရာကိုမြိုသိပ်ကြိတ်မှိတ်ပြီးသီးခံခဲ့တယ်......မောင်ကတော့အချိန်တိုင်းကျုပ်ပြုံးနေတာဘဲပျော်နေမှာလို့ထင်နေပေမဲ့တကယ်တမ်းကျုပ်နေ့စဉ်ရက်ဆက်ငိုနေရတာကိုဘယ်သူမှမသိဘူးမောင်.....မှန်တယ်...မောင်တစ်ခေါက်ကပြောထားဖူးသလိုဘဲကျုပ်နြ့မောင့်ဘဝကမိုးနြ့မြေလိုကွာခြားတယ်...အဆင့်အတန်းလဲမတူတာမှန်ပေမဲ့မောင့်အနားမှာအနီးကပ်နေခွင့်မရရင်တာင်မောင့်ကိုချစ်လွန်းလို့အဝေးကနေငေးကြည့်နေရရုံလေးနဲ့ကျေနပ်နေရသူပါ....ကျုပ်ဘာတွေများမောင့်အပေါ်အမှားလုပ်ခဲ့လို့ခင်ဗျားကကျုပ်ကိုခုလိုပြောထွက်ရက်ရတာလဲ...ဟ့.....အင့်..ရတယ်မောင်...မောင်ဒီကလေးကို...လက်မခံဘူးမလား....ရတယ်..ကျုပ်ဘာသာကျုပ်ရအောင်မွေးမယ်....မောင့်အနားကနေကျုပ်ထွက်သွားပေးမယ်.....'
'ဘယ်သူကမင်းကိုထွက်သွားခိုင်းလို့လဲအဝေး...?'
'မောင်တားလဲကျုပ်ကရအောင်သွားမှာဘဲမောင်....ကိုယ့်ကလေးကိုသတ်ပြစ်မယ်လို့ပြောလိုက်တည်းကမောင့်အပေါ်ကျုပ်မုန်းတီးမိတာမို့....'
'အဝေး..!!!'
'တကယ်တော့အရာရာကိုကောင်းနဲ့စိတ်နဲ့ကြည့်ရင်အကုန်လုံးကတန်ဖိုးထားစရာချည်းဘဲမောင်.....ဘယ်လောက်ဘဲအနာအဆာရှိနေတဲ့ပန်းကလေးဖြစ်နေပါစေ...မြတ်နိုးတတ်သူလက်ထဲရောက်လာရင်တော့အဆုံးစွန်ဆုံးထိမြတ်နိုးတန်ဖိုးထားခံရမှာပါ....'
'အဝေး....'
ပြားချပ်ချပ်ဗိုက်ကလေးကိုပွတ်ရင်းရင်ဘတ်ကလေးဖိကာငိုနေတြ့သူ့ကိုကျွနေ်တာ်ထွေးပွေ့ဖို့မေ့လျော့နေခဲ့သည်.....
တဆက်တည်းမှာဘဲကျွန်တော်သူ့ကိုကြည့်နေတုန်းယိုင်ကျသွားတဲ့သူ့ကြောင့်ကျွန်တော်လှမ်ထိန်းလိုက်ရသည်.....
'အဝေး..အဝေး.....'
မျက်လုံးတွေပွင့်မလာတော့တဲ့သူကနာကြင်မှုတစ်ခုခုကိုအားတင်းတောင့်ခံနေသလိုဖြစ်နေတာကြောင့်ကုတင်နားမှာရှိတဲ့အရေးပေါ်ခလုတ်ကိုနှိပ်မိတော့သည်..
ခဏကြာတော့အဝေးကိုကျွန်တော့လက်ထဲကနေသူတို့ကဆွဲယူရင်းအိပ်ယာပေါ်ချကာဟိုစမ်းဒီစမ်းလုပ်ကြတော့တာပေါ့.....
'ဆရာ.လူနာကနှလုံးခုန်နှုန်းတွေမမှန်ဘူး...အောက်စီဂျင်levelလဲကျနေတယ်...'
'oxygen maskအုပ်လိုက်ပါ.....'
'ဟင်း...အင်း.......'
'လူနာ..စိတ်လျှော့နော်.....အားလုံးအဆင်ပြေသွားမှာ...'
'ဆရာ...နှလုံးရပ်တော့မယ်....'
'အ..အသက်ကယ်ဆေး..အသက်ကယ်ဆေးထိုးလေ...'
'ဟုတ်.....'
'ဒါနဲ့..ဒီကလူနာရှင်...ခဏလောက်ထွက်ပေးပါလား...?'
'ကျွန်တော်...သူ....'
'ထွက်ပေးနော်..တောင်းဆိုတာပါ....ရှင်ရှိနေရင်ဘယ်လိုမှအလုပ်လုပ်မရလို့....'
'တောင်းပန်ပါတဘ်....သူ့ကိုရအောင်ကယ်ပေးပါ...'
'စိတ်ချပါ..ခုတော့..ထွက်ပေးနော်....'
nurseလေးတွေရဲ့တွန်းထုတ်မှုကြောင့်ကျွန်တော်အခန်းပြင်ကိုေ၇◌ာက်ခဲ့ရတော့သည်.....
စိတ်ထဲမှာတော့ကျွန်တော့်ကမ္ဘာပျက်နေခဲ့သည်...
သူ..သူအဆင်ပြေမှဖြစ်မဘ်..အဝေး...မင်း..မင်း..ကျေးဇူးပြုပြီး..ဘာမှမဖြစ်ပါနဲ့ကွာ.....
ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းကယောင်ခြောက်ချားဖြစ်နေတုန်းစောနကသူပြောတဲ့စကားတွေကိုသာပြန်ကြားယောင်မိသည်
ထိုအချိန်မှာဘဲတိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဆေးရုံဝင်းအတွင်းလွင့်ပျံ့လာတဲ့တေးသံချို....
ပျော်နေတယ်ထင်နေတာလား🎼..
နင်မမြင်အောင်
တမင်တကာ ဖွက်ထားတာ
အနောက်ဘက်မှာရှိတဲ့ပြသနာ
အရှေ့ဘက်မှာ ထုတ်မပြခဲ့တာပါ...
ငါ ရယ်နေတယ်ထင်နေတာလား...
နင်မမြင်အောင်ငါငိုနေရတာ
အနောက်ဘက်မှာရှိတဲ့ အလွမ်းတွေ
မင်း အရှေ့မှာပြောမပြတတ်တာပါ...
မင်းသိအောင် ပြောမပြခဲ့တာ...
ဟိုး...ကွယ်ရာမှာသာတဲ့လ...
ကြယ်ရောင်တွေလိုတော့ မလှ
ငါလိုချင်တာက..
မင်းဆီက အချစ်တစ်ခုပါ...
ဒါဏ်ရာတွေကိုမြိုချ...
မင်းအဆင့်နဲ့ ငါ့ဘ၀
မတန်ဘူးလား...
ထွက်သွား...
အချိန်မလွန်ခင် သွားလိုက်ပါ
မတန်မရာတွေ ငါတောင့်တ..
လူ အမြင်မှာ မတော်တဲ့ဘ၀
ငါလိုချင်တာက
စည်းစိမ်လည်းမဟုတ်ခဲ့ပါ..
ဒါဏ်ရာတွေကို မြိုချ..
မင်းအချစ်နဲ့ ငါ့ဘ၀
မတန်ဘူးလား...
ထွက်သွား...
ငါလိုလူတစ်ယောက်ဟာ
သာမာန်လူတန်းစား....
****************
အဆင်ပြေတယ် ထင်နေတာလား...
အဆင်ပြေသလိုသာ
နင်ထင်လိုက်ပါ...
မင်းဘေးမှာ အသစ်တွေ့တဲ့အခါ..
အနောက်ဘက်ငါ..
ကျောခိုင်းလိုက်မှာပါ...
အနောက်ဘက်ငါ ကျောခိုင်းလိုက်မှာ..
.ဟိုး...ကွယ်ရာမှာသာတဲ့လ...
ကြယ်ရောင်တွေလိုတော့ မလှ
ငါလိုချင်တာက..
မင်းဆီက အချစ်တစ်ခုပါ...
ဒါဏ်ရာတွေကိုမြိုချ...
မင်းအဆင့်နဲ့ ငါ့ဘ၀
မတန်ဘူးလား...
ထွက်သွား...
အချိန်မလွန်ခင် သွားလိုက်ပါ
မတန်မရာတွေ ငါတောင့်တ..
လူ အမြင်မှာ မတော်တဲ့ဘ၀
ငါလိုချင်တာက
စည်းစိမ်လည်းမဟုတ်ခဲ့ပါ..
ဒါဏ်ရာတွေကို မြိုချ..
မင်းအချစ်နဲ့ ငါ့ဘ၀
မတန်ဘူးလား...
ထွက်သွား...
ငါလိုလူတစ်ယောက်ဟာ
သာမာန်လူတန်းစား....
ထွက်သွား...
ငါလိုလူတစ်ယောက်ဟာ
သာမာန်လူတန်းစား....🎼
ဟင့်...မောင်..မောင်မသိတော့ဘူး....မောင်ဘာဆက်လုပ်ရမလဲမသိတော့ဘူးအဝေးရာ..
မောင်နဲ့မင်းကြားမှာဘာတွေကများမှားယွင်းနေတာလဲကွာ......
..............
တကယ်တော့ကျုပ်မောင့်ကိုချစ်မိတဲ့နေ့တည်းကအရာရာဟာမှားယွင်းနေခဲ့တာပါမောင်.....
ကျုပ်တကယ်မောင့်အနားမှာနေနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘူး...
အဝေးပင်ပန်းလှပြီ..အဝေးတကယ်ကိုပင်ပန်းလှပြီမောင်....
------------------------------------
To be continued
အကြာကြီးစောင့်လိုက်ရတဲ့အတွက်တောင်းပန်ပါတယ်ငယ်တို့ရေ..အားပေးပါဦးရှင့်.....
Zawgyi
ဆူး......'
'ဟဲလို....ေနေကာင္းရဲ့လားေကာင္ေလး...?'
'အင္း....အဆင္ေျပပါတယ္...'
'ေအာ္...ေအာ္...ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး....တို႔သတင္းၾကားမိလိုက္လို႔ပါ....ေမာင့္ရဲ့အေဖဦးေနမင္းေမာင္ဆုံးတယ္ဆိုလို႔....မင္းေတာ္ေတာ္မွအဆင္ေျပရဲ့လား..?မင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၿပီးအိပ္ယာထဲေတာင္လဲသြာတဲ့အထိျဖစ္သြားတဘ္လို႔ေမာင့္စီကၾကားမိလိုက္လို႔ပါ....'
'ခုလိုၾကဖုန္းဆက္သတင္းေမးနိုင္ၿပီးဦးေနရက္လည္ေန႔ကၾကခင္ဗ်ားေရာေမေမႀကီးေရာေရာက္မလာၾကဘူးေနာ္....တကယ္ေရာစိတ္မေကာင္းျဖစ္တာေရာဟုတ္ရဲ့လား..?'
'အိုး...မင္းတို႔ကိုေက်းဇူးမတင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ခုလိုတို႔ေစတနာကိုမေစာ္ကားသင့္ဘူးထင္တယ္....တို႔ေရာမာမီေရာမလာျဖစ္ဘူးဆိုတာလဲမာမီ့က်န္းမာေရးေၾကာင့္ပါ...'
'ဟက္....ဒီအခ်ိန္ထိေရာက္တာေတာင္ခုလိုမ်ိဳးေျပာထြက္ေသးတဲ့ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့အလိမ္ညာစကားေတြကမသတီစရာေကာင္းလိုက္တာ...က်ဳပ္ကေလအဲ့ေစတနာမပါဘဲအေပၚယံဆားလာျဖဴးတဲ့လူေတြဆိုသိပ္မုန္းတာဘဲ...'
'ဘာ!!မင္း.....'
'ခင္ဗ်ားမွာေျပာစရာရွိေနရင္လဲက်ဳပ္မအားလို႔ခြင့္ျပဳပါဦးအမိ....ခင္ဗ်ားအားယားေနရင္လဲက်ဳပ္ကအလုပ္နဲ႔အကိုင္နဲ႔မို႔...ဒါဘဲေနာ္.....'
သူမဘက္ကဘာမွျပန္မေျပာရေသးခင္ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကဦးေအာင္ဖုန္းခ်ျပစ္လိုက္သည္....
ခုလိုစိတ္ထိခိုက္ဝမ္းနည္းေနခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တာမို႔ေမာင့္ကိုေတာင္မလာခိုင္းတာ...ခုလဲသူ႔အေႏွာင္းအေဆြေတြကၾကားကဝင္ေႏွာက္ေသးတယ္...စိတ္ညစ္လိုက္တာ..
'ဟူး.....'
'တင္း....ေတာင္.....'
'ဟင္း...ဘယ္သူလဲဗ်ာ...?'
'တင္း...ေတာင္...တင္း..ေတာင္...'
ဟူး.....အေရးထဲအေရွ႕ကေနလူေခၚေခါင္းေလာင္းကိုအသားကုန္တီးေနေတာ့တာဘဲ...
'တင္းေတာင္..တင္းေတာင္.....တင္း...ေတာင္...'
'ဒီမွာ..လာၿပီ..လာၿပီ..တကယ္ပါဘဲ..ဘာျဖစ္ေနတာလဲဗ်ာ..'
အိမ္ေရွ႕ကလူေခၚဘဲလ္ေၾကာင့္လူကအိပ္ယာကမထခ်င္ေပမဲ့ကုန္း႐ုန္းကာထရင္းတံခါးဖြင့္ရေပဦးမည္...
အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီးခ်က္အားမမွီမကမ္းဖြင့္ရင္းပါးစပ္ကလဲအျပင္ကသူမၾကားၾကားေအာင္ေျပာမိသည္...
'ေမာင္...ခင္ဗ်ားကိုမလာနဲ႔လို႔က်ဳပ္ေျပာထားတယ္မလား..?က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္းေအးေဆးေလးေနခ်င္ပါတယ္လို႔....အေဝးေျပာစကားဆိုခင္ဗ်ားကဘာလို႔အေလးမထားရတာလဲကိုကို..ခင္ဗ်ားေျပာပါ...ဟင္....အယ္.....ဘယ္သူမွလဲမရွိပါလား...?'
ေစာနကေလးတင္တဝုန္းဝုန္း ေခါက္ေနတဲ့တံခါးကခုၾကေတာ့လဲဘယ္သူမွရွိမေန...
ဘာလဲ...?ေနခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးသရဲေျခာက္တာလား..?
အျပင္ကေနခတ္ထားတဲ့သံတံခါးအရဒါဟာေမာင္လာတယ္ဆိုတာေတာ့မျဖစ္နိုင္....
ေမာင္လာရင္အျမဲလိုလိုတံခါးဖြင့္ရင္းအေဝးနာမည္ကိုေအာ္ေခၚေနၾကမဟုတ္ပါလား...
ေၾကာက္စိတ္ဝင္မိေပမဲ့အရဲစြန႔္ကာေသာ့ခတ္ထားတဲ့ တံခါးသံဗန္းေလးကိုကိုင္ကာ အသံျပဳမိသည္....
'ဒီမွာဗ်႕...ဘယ္သူလဲ..?ေမာင္....ေမာင္လား...?'
'.............'
'ဦးေနလား...?...ေမာင္လား.....?'
ဘယ္ေလာက္ဘဲအေဝးေခၚေခၚအသံတစက္မွျပန္မေပးတဲ့သူေၾကာင့္မညာတမ္းေျပာရရင္နည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္မိတာအမွန္ပင္...
ေယာက်္ားသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တာမွန္ေပမဲ့ကိုယ္မသိ..မသြားတတ္တဲ့ေနရာစိမ္းမွာေရာက္ေနတဲ့အျပင္ ပိတ္ထားတဲ့တံခါးအားၾကည့္ၿပီး.. အေရးၾကဳံလာရင္ထြက္ေျပးဖို႔ေျပးေပါက္ကလဲမရွိတာေၾကာင့္အႀကံအိုက္ေနမိတာလဲအမွန္ပင္..
'ေမာင္....?ေမာင္လား..?'
'....ရွပ္..ရွပ္...'
ေျခသံသာၾကားရေပမဲ့လူရိပ္ေရာင္မေတြ႕ရတာေၾကာင့္ေက်ာခ်မ္းမိတာေတာ့အမွန္....
'ေမာ..ေမာင္.....'
'.........'
'ဘယ္..ဘယ္သူလဲဟင္..?'
'ခြမ္း...ခလြမ္း..'
'အမေလး...!!!'
ေနာက္ေဖးခန္းကေနမွန္ကြဲသံၾကားတာေၾကာင့္ေျပးၾကည့္မိေတာ့...
'အဟြတ္..ဟြတ္...အဟြတ္....ဘာ..ဘာေတြလဲ..?ဒါ..ဒါက....ဒီမီးခိုးေတြက...အဟြတ္....'
ဘယ္လိုကေနဘယ္လိုေလာင္တဲ့မီးေၾကာင့္လဲေတာ့မသိေပမဲ့မီးဖိုခန္းတစ္ခုလုံးအျပည့္ျဖစ္ေနတဲ့မီးခိုးေတြေၾကာင့္ေနာက္ေဖးခန္းကေနအိမ္ေရွ႕ကိုေျပးထြက္ခဲ့ရေတာ့သည္.....
'အဟြတ္...ဟြတ္.....'
ေနာက္ေဖးခန္းကမီးေတြေရာမီးခိုးေတြေရာပိုႀကီးလာၿပီးအိမ္ေရွ႕ခန္းစီေရာက္သည္အထိအေဝးမွာေျပးစရာနယ္မရွိခဲ့ဘူး...
အကူအညီေအာ္ဟစ္ေတာင္းေပမဲ့လဲအိမ္ကအျခားအိမ္ေတြနဲ႔အလွမ္းေဝးလြန္းတာေၾကာင့္မည္သူမၽွကူညီေပးဖို႔ေရာက္မလာခဲ့ဘူး...
ေနာက္ၿပီးအျပင္ဘက္ကေနပိတ္ထားတဲ့တံခါးေၾကာင့္အေဝးတစ္ေယာက္မီးေတာက္နဲ႔မီးခိုးေတြၾကားထဲပိတ္ေလွာင္ေနေတာ့တာေပါ့.....
ေနာက္ဆုံးအသက္ရွူမဝလို႔လဲက်သည္အထိအေဝးခင္ဗ်ာေမာင္လာေခၚမွာပါေလဆိုတဲ့အသိစိတ္ကေလး...ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေလးႏွင့္အားတင္းထားရွာေတာ့သည္...
ေမာင့္ကိုခဏခဏဖုန္းေခၚၿပီးေပမဲ့ေျဖသူမဲ့ဖုန္းေၾကာင့္အေဝးႀကံရာမရျဖစ္ခဲ့ရသည္အထိ....
ေနာက္...မခံနိုင္ေတာ့သည့္အဆုံးေလာကႀကီးနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္မလိုျဖစ္ခဲ့ရေပမဲ့ေမာင့္ဆိုတဲ့နာမည္ကိုေတာ့ပါးစပ္က တသဖို႔မေမ့ခဲ့ဘူး....
သတိရတခ်က္မရတခ်က္အေျခအေနႀကီးနဲ႔ေမာင့္အလာကိုအားကိုးတႀကီးေစာင့္ေနမိခ်ိန္မွာဘဲ ေမာင္လို႔ထင္ရေလာက္တဲ့လူတစ္ေယာက္အေဝးနားကိုေျပးလာသေယာင္ေရးေရးေလးေတြ႕လိုက္ရသည္...
'အေဝးးးးးးးးး!!!!!!!!!'
'......................'
'အေဝး...ေမာင့္ကိုထၾကည့္ပါဦး...ဟင့္....ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္...အေဝး..အေဝး.....'
'......အဟြတ္....ဟ့....'
'အေဝး......ေမာင္ေခၚေနတာၾကားလား....?'
'အဟြတ္..ဟြတ္...'
'ေနဦး...ေမာင္..ေမာင္အေဝးကို...ေခၚထုတ္သြားေပးမယ္ေနာ္....ဟင့္...အေဝးရယ္....မင္းဘာမွျဖစ္လို႔မရဘူးေနာ္.....ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္...မင္းသာတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ေမာင္႐ူးမွာ...အင့္...'
ပါးစပ္ကေနတတြတ္တြတ္ေျပာရင္းအေဝးကိုယ္ေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ေပြ႕ကာအိမ္ျပင္ကိုေခၚထုတ္သြားတဲ့ေမာင္.....
အျပင္ေရာက္ေတာ့မွအေဝးကိုယ္ေလးကိုကားေနာက္ခန္းထဲေပြ႕တင္ရင္းလွုပ္ေခၚမိျပန္သည္....
'အေဝး..အေဝး....ဟင့္....အေဝး......'
'..............'
'အကိုေလး...ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာလုပ္ရမလဲ...?ခု.....?မီးေတာက္ေတြေတာ့သတ္ခဲ့ၿပီ....'
'သြားမယ္.....နီးစပ္ရာေဆး႐ုံကိုေမာင္း...ခု..ဟင့္...ခုေမာင္းေပးပါ...'
'ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့အကိုေလး...'
ထိုေန႔ကခင္ဗ်ားတို႔ထဲကတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားSSCေဆး႐ုံကိုသြားတဲ့အခါ...ခ်စ္ရသူကိုေပြ႕ရင္းျပာယာခတ္ေနတဲ့ေမာင္ဆိုတဲ့လူသားကိုေတြ႕ရမယ္ထင္ပါရဲ့...
လူေတြကအတၱႀကီးးလြန္းပါတယ္....
ခ်စ္ရက္နဲ႔မခ်စ္ဘူးလို႔ဟန္ေဆာင္ေနရတာမေမာနိုင္ဘူးထင္ပါရဲ့ေလ....
ေမာင္လဲထိုလူေတြထဲကတစ္ေယာက္ေပါ့.....
..........
..................
..........................
'တာရာေဝးရဲ့လူနာရွင္ရွိပါသလား...?'
အေရးေပၚခန္းထဲကဆရာဝန္ေလးရဲ့ေခၚသံအဆုံးကၽြန္ေတာ္အလၽွင္အျမန္ပင္ထရပ္မိသည္...
'ဒီ..ဒီမွာပါ....အေဝး...သူ...သူဘဘ္လိုေနေသးလဲ...?'
'အဆင္ေျပသြားပါၿပီ...စိုးရိမ္စရာမရွိေတာ့ဘူးဆိုေပမဲ့ဆရာဝန္ႀကီးနဲ႔ရွင္သြာေတြ႕ေပးလို႔ရမလား...?သူရွင့္ကိုတစ္ခုခုေျပာစရာရွိတဲ့ပုံပဲ....'
'ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့...ကၽြန္ေတာ္သြားေတြ႕လိုက္ပါ့မယ္....'
ေစာနကေကာင္ေလးညႊန္ျပတဲ့အခန္းေလးထဲကိုကၽြန္ေတာ္ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ဝင္သြားမိသည္....
'ဆရာ...'
'.....'
'တာရာေဝးရဲ့လူနာရွင္ပါ...ကၽြန္ေတာ့္ကိုဆရာေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုလို႔..အဲ့တာ...'
'ေအာ္...ထိုင္ပါဦး...ထိုင္ဦးေနာ္သား...'
'ဟုတ္ကဲ့.....'
သူထိုင္ခိုင္းတဲ့ေနရာမွာဝင္ထိုင္ရင္းကၽြန္ေတာ္ဘာရယ္မသိစိတ္လွုပ္ရွားေနမိသည္..
ခဏၾကာေတာ့ထိုဆရာဝန္ႀကီးကကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ကိုစာရြက္သုံးေလးရြက္ေလာက္ကိုလာခ်ေပးပါေလေရာ....
'ဆရာ..ဒီစာရြက္ေတြကဘာလုပ္ဖို႔လဲ.....?'
'ေအာ္....အင္း....သား...ဆရာ့မွာသတင္းဆိုးနဲ႔သတင္းေကာင္းႏွစ္ခုရွိတယ္...ဘယ္ဟာကိုအရင္နားေထာင္ခ်င္လဲ...?'
'ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး...ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ႏွစ္ခုလုံးသိရမွာဘဲမဟုတ္လား...?'
'အင္း....ဒါဆိုဆရာသတင္းဆိုးကိုေျပာျပမယ္ေနာ္...အရင္....'
'အင္း....'
'ေကာင္ေလးက....heart failureလို႔ေခၚတဲ့ေရာဂါရဲ့အစပထမကိုခံစားေနရၿပီ....'
'ဗ်ာ..!!!'
'အင္း.....ခုမွစစခ်င္းဆိုေတာ့အရမ္းႀကီးေတာ့အဆိုးႀကီးမဟုတ္ေသးေပမဲ့သူ႔ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားရင္ေတာ့အဆင္ေျပမွာပါ....................'
'ဒါဆိုသတင္းေကာင္းကေရာ....ဒီလိုႏွလုံးေရာဂါကအစားထိုးကုသလို႔ရတဘ္မဟုတ္လား..?'
'အဲ့တာမဟုတ္ဘူး...သတင္းေကာင္းကိုဆရာမေျပာခင္သား....မင္းကိုဆရာတစ္ခုေမးလို႔ရမလား..?'
'ရပါတယ္...ေမးပါ...'
'မင္းနဲ႔ေကာင္ေလးနဲ႔ကဘယ္လိုေတာ္စပ္မွုရွိလဲဆိုတာဆရာသိခြင့္ရွိမလား...?..'
'ဘာလို႔လဲ...?အဲ့ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥေတြကိုဆ၇◌ာ့တို႔ဘက္ကေမးစရာလိုလို႔လား..?'
'မဟုတ္ပါဘူး...ခုဟာကလဲလိုအပ္ခ်က္ရွိလို႔ဆရာေမးရတာပါ.....'
'....'
'ေက်းဇူးျပဳၿပီးဆရာ့ကိုေျဖေပးလို႔ရရင္ေျဖေပးနိုင္မလား...?'
'ေကာင္းၿပီေလ....ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူနဲ႔ကသူငယ္ခ်င္းေတြပါ...'
'ဒါဘဲလား..?'
'ဒါဘဲေလ...ဆရာကဘာသိခ်င္ေနေသးတာလဲ..?'
'ဒါဆိုသူ႔အမ်ိဳးသားေရာ...?'
'ဘာ!!'
'ဟုတ္တယ္...သူ႔အမ်ိဳးသားေရာဘယ္မွာမ်ားလဲ....?သူ႔ကိုေခၚေပးလို႔ရမလား....?ေကာင္ေလးရဲ့က်န္းမာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးတိုင္ပင္ေဆြးေႏြးစရာေလးေတြရွိလို႔ပါ.....'
'ေတာက္...!!ဒီမွာ...သူမွာအဲ့လိုလူရွိလဲမရွိဘူး....ရွိရင္ေလးေခၚမေပးဘူး...ေျပာစရာရွိရင္ဒဲ့ေျပာ..သူ႔မွာကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္..!'
'ဒါဆိုလဲဆရာေျပာျပပါ့မယ္....တကယ္ေတာ့ေလ...........................'
......................
................................
.............................................
ဆရာဝန္ႀကီးေျပာတာေတြၾကားၿပီးကၽြန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္ထဲဘာဆိုဘာမွေတြးမေနနိုင္ေတာ့ဘူး...
ကၽြန္ေတာ္....ကၽြန္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ....?
ကၽြန္/....ကၽြန္ေတာ္သိတာက..ဒီကိစၥကိုအေဝးနဲ႔ေတြ႕ၿပီးထိပ္တိုက္ေမးၿပီးေျဖရွင္းခ်င္တယ္....
ဒါေၾကာင့္အေဝးရွိရာအခန္းစီအားတင္းရင္းေျခလွမ္းတို႔ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွမ္းမိသည္.....
'ကၽြီ....'
တံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ျမင္လိုက္ရတာကကၽြန္ေတာ္အေတြ႕ခ်င္ဆုံးသူ........
အိပ္ယာထက္ခပ္ေလၽွာေလၽွာမွီရင္းျပတင္းေပါက္ကိုေငးေနရာမွကၽြန္ေတာ့္ဘက္လွည့္ကာေငးၾကည့္လာသူ....
ျဖဴေရာ္ေရာ္ျဖစ္ေနတဲ့ႏွုတ္ခမ္းတစ္စုံနဲ႔ေခ်ာင္က်ေနတဲ့မ်က္ႏွာကဒီအေတာအတြင္းသူဘေယႅာက္ပင္ပန္းအားနည္းေနမလဲဆိုတာေပၚလြင္ေနေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုမသနားမိဘူး.....
ဒီတိုင္းသူ႔ကိုေငးၾကည့္ရင္းသူ႔အနားကိုခပ္ျမန္ျမန္ေလးေျပးသြားမိသည္....
အနားေရာက္ေတာ့သူကျပဳံးၿပီးကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ကာစကားေတြေျပာပါေတာ့သည္..
'ေမာင္......မင္း...ေရာက္လာၿပီလား...?'
'..........'
'....ေမာင္....ေမာင္သိလား....?အေဝးေမာင့္ကိုေျပာစရာရွိ..အြန႔္..အင့္...အြင္း...ေမာင့္.............အြန္း.......'
'.....အင္း.......'
'အြတ္...အြန႔္.....အ့...'
ႏွုတ္ခမ္းကိုတခ်က္ကိုက္ကာလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့မွသူကမ်က္ရည္ေလးဝဲရက္ျန႔ကၽြန္ေတာ့္ကိုနားမလည္သလိုၾကည့္လာေတာ့သည္....
'ေမာင္...မင္း.....ဘာလုပ္တာလဲ...?'
'ဘာလဲ...?မင္းကငါနမ္းတာမႀကိဳက္လို႔လား..?ဒါမွမဟုတ္မင္းေကာင္မဟုတ္လို႔လား...?'
'ေမာင္...ေမာင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ...ငါနားမလည္ေတာ့ဘူး...'
'ဟက္...တကယ္တမ္းအ႐ူးလုပ္ခံရတာငါပါလား..ဟားဟား...'
'ေမာင္...တကယ္ဘဲေမာင္ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...?'
'ငါေမးတာကိုမင္းအမွန္အတိုင္းေျဖေပးနိုင္မလားအေဝး...?'
'ေမာင္ကဘာသိခ်င္လို႔လဲ...အေဝးအမွန္အတိုင္းေျဖေပးပါ့မယ္...'
'မင္း....မင္း...မင္းမွာ...ကိုယ္ဝန္ရွိေနတယ္ဆို....အေဝး....?'
'ေမာင္....ေမာင္လဲဒီကိစၥသိၿပီးသြားၿပီလား...?အေဝးလဲေစာနကမွသိတာ...အေဝးေလ...ေမာင့္ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းေျပာျပမလို႔ဘဲ..ဒါ..ဒါေပမဲ့.....'
'ေျဖာင္း!!!"
'ေမာင္......ေမာင္..အေဝးပါးကို...ရိုက္တယ္....'
'ဟုတ္တယ္...ငါမင္းကိုသိပ္ရြံလို႔............မင္း.မင္း....ငါကမင္းကိုမခ်စ္လို႔မင္းကတျခားသူစီမွာ...ဟက္...မင္းကိုစာသင္ေပးဖို႔ခန႔္ထားတဲ့ဆရာစီမွာမွ -င္သြားခံတယ္ေပါ့ေလ.....ခုေတာ့မင္း.....ေတာက္..!!'
'ေမာင္...က်ဳပ္ေျပာၿပီးသားေလ..အဲ့ေန႔ကသူျန႔က်ဳပ္တကယ္ကိုဘာမွမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး....ၿပီးေတာ့....'
'ေရာ့.....'
'ေမာင့္....ဒီေဆးေတြကဘာလုပ္ဖို႔လဲ..?'
'မင္းေသာက္ရမယ္..မင္းေသာက္လိုက္...အဲ့ဒါဆိုအဲ့မ်ိဳးမစစ္ေကာင္ကိုမင္းေမြးစရာမလိုေတာ့ဘူး..'
'ဘာ...ေမာင္..ေမာင္ဘာေျပာလိုက္တယ္........'
'.....ေျပာတာမၾကားလိုက္လို႔လား...?ငါေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေျပာေပးရဦးမလား...?'
'......'
'မင္းအဲ့ကေလးကိုမေမြးရဘူး.....မင္းကိုယ္ဝန္ကိုဖ်က္ခ်ရမယ္!!!'
'ေမာင္....မင္း...အင့္ဟာ.....ေျဖာင္း!!!'
'အေဝး...မင္းငါ့ကို....'
'က်ဳပ္လက္ကိုလႊတ္.....'
'မင္းကငါ့ကိုပါးရိုက္တယ္ေပါ့ေလ.....'
'ဟုတ္တယ္...က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကိုမုန္းတယ္.....လူစိတ္မရွိတဲ့ခင္ဗ်ားကိုမုန္းတယ္..ဟင့္...ေလာကထဲေတာင္မေရာက္ေသးတဲ့ကေလးကိုသတ္ဖို႔ေျပာထြက္ရဲတဲ့ခင္ဗ်ားကိုမုန္းတယ္......အြင့္...အြန္း.....ဖယ္....'
'အေဝး.....ေမာင့္ကိုမမုန္းရဘူး...အြန္း....အင္း..'
'လႊတ္လို႔ေျပာေနတဘ္မလား...?ဖယ္....ဖယ္...ဟင့္...မင္း..မင္းမို႔...က်ဳပ္နဲ႔မင္းရဲ့ကေလးကိုဖ်က္ခ်ဖို႔ေျပာထြက္ရဲတယ္..က်ဳပ္မွာေတာ့..ဟင့္..ေမာင္သာဒီသတင္းၾကားရင္ေပ်ာ္သြားမွာဆိုၿပီးဝမ္းသာေနတာ....အင့္...'
'ဘာေျပာတယ္..ဟက္...မင္းနဲ႔ငါ့ရဲ့ကေလးလို႔ေျပာရေအာင္မင္းနဲ႔ငါကဘာေတြမလို႔လဲ..?မင္း႐ူးေနလား..!!မင္းဦးေႏွာက္မရွိဘူးလား...?'
'ႏွစ္ႀကိမ္...မင္း...မင္းငါ့အလိုမပါဘဲငါ့ကိုေစာ္ကားခဲ့တာႏွစ္ႀကိမ္ေမာင္....မင္းငါနဲ႔အတူေနခဲ့တာႏွစ္ႀကိမ္ပါေမာင္...ဟင့္....ဘာလဲ....ေမာင္ကဒါေတြမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား...?'
'မင္းလဲေယာက်္ားဘဲ..ကိုယ့္စိတ္ဆႏၵရွိတဲ့အခါတစ္ခါတေလေတာ့အမွားယြင္းလုပ္မိမွာေပါ့...ဒါကအဆန္းလား....?'
'ဘာရယ္..မင္း...မင္းက..ဒါကိုအမွားလို႔ထင္တယ္ေပါ့ေလ.....'
'ဟက္.....မင္းအႀကံကိုမသိဘူးထင္ေနတာလားအေဝး....မင္းဖြင့္ေျပာတုန္းကငါကလက္မခံလို႔မင္းကဒီလိုသူမ်ားနဲ႔အႀကိမ္ႀကိမ္အိပ္ၿပီးရတဲ့ကိုယ္ဝန္ကိုငါနဲ႔ရတာပါဆိုပီဲးမင္းနဖားႀကိဳးထိုးတိုင္းခံေပးမဲ့ႏြားမ်ားထင္ေနလား....!!!'
'ေမာင္....မင္း...စကားလြန္မလာနဲ႔ေနာ္...က်ဳပ္အဲ့လိုလူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး....'
'ဘေၾယၸာလို႔ရမလဲ..ငါမင္းနဲ႔ဟိုေကာင္ကိုပက္ပင္းမိတာတစ္ႀကိမ္ေလ..ဒီၾကားထဲမင္းတို႔ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္တူတူေနၿပီးပီဲလဲငါမွမသိတာ....'
'ဟင့္...အင့္....မင္း..မင္းမို႔က်ဳပ္သိကၡာကို...ခုလိုေစာ္ကားရက္တယ္.....ဟင့္..ဒီမွာ..မင္းသိထားဖို႔က..က်ဳပ္ဘဝမွာ...ေမာင့္တစ္ေဘာက္ထဲကိုဘဲျမတ္နိုးမိတာ...သိလား...?ဟင့္....က်ဳပ္...က်ဳပ္ဘက္ကိုဆိုခင္ဗ်ားဘဘ္ေတာ့မွလွည့္မၾကည့္ေပးခဲ့ဘူး...က်ဳပ္ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာေနရတာဘယ္ေလာက္အသက္၇ွူၾကပ္လဲေမာင္တစ္ခါမွဂ႐ုမစိုက္ေပးခဲ့ဘူး...က်ဳပ္ဒီိလိုၿမိဳ႕ႀကီးမွာမေနခ်င္ဘူး..က်ဳပ္ရြာမွာဘဲေပ်ာ္တယ္..ဟင့္..ဒါေပမဲ့..က်ဳပ္ဦးနဲ႔လိုက္လာတာလဲ..ေမာင့္ကိုေတြ႕ခ်င္လို႔.....ဟက္...က်ဳပ္အစကတည္းကမွားယြင္းခဲ့တာ....က်ဳပ္ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ေနမိတည္းကမွားယြင္းခဲ့တာ...က်ဳပ္တကယ္ကိုပဆင္ေျပမေနဘူးေမာင္..ခင္ဗ်ားသိလား...ခင္ဗ်ားေဘးမွာက်ဳပ္မဟုတ္တဲ့တျခားသူရွိတိုင္းေဟာဒီ့က်ဳပ္ရင္ဘတ္ထဲကတဆစ္ဆစ္နဲ႔ေနရခက္တာေမာင္မသိဘူး.....က်ဳပ္ကိုကဲ့ရဲ့ရွုံ႔ခ်တာေတြလဲသိတယ္...ေမာင္ကိုယ္တိုင္က်ဳပ္သိကၡာေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်နင္းတာေတာင္ေအာ္..ေမာင့္အနားမွာေနရရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ့သေဘာျန႔အရာရာကိုၿမိဳသိပ္ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးသီးခံခဲ့တယ္......ေမာင္ကေတာ့အခ်ိန္တိုင္းက်ဳပ္ျပဳံးေနတာဘဲေပ်ာ္ေနမွာလို႔ထင္ေနေပမဲ့တကယ္တမ္းက်ဳပ္ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ငိုေနရတာကိုဘယ္သူမွမသိဘူးေမာင္.....မွန္တယ္...ေမာင္တစ္ေခါက္ကေျပာထားဖူးသလိုဘဲက်ဳပ္ျန႔ေမာင့္ဘဝကမိုးျန႔ေျမလိုကြာျခားတယ္...အဆင့္အတန္းလဲမတူတာမွန္ေပမဲ့ေမာင့္အနားမွာအနီးကပ္ေနခြင့္မရရင္တာင္ေမာင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔အေဝးကေနေငးၾကည့္ေနရ႐ုံေလးနဲ႔ေက်နပ္ေနရသူပါ....က်ဳပ္ဘာေတြမ်ားေမာင့္အေပၚအမွားလုပ္ခဲ့လို႔ခင္ဗ်ားကက်ဳပ္ကိုခုလိုေျပာထြက္ရက္ရတာလဲ...ဟ့.....အင့္..ရတယ္ေမာင္...ေမာင္ဒီကေလးကို...လက္မခံဘူးမလား....ရတယ္..က်ဳပ္ဘာသာက်ဳပ္ရေအာင္ေမြးမယ္....ေမာင့္အနားကေနက်ဳပ္ထြက္သြားေပးမယ္.....'
'ဘယ္သူကမင္းကိုထြက္သြားခိုင္းလို႔လဲအေဝး...?'
'ေမာင္တားလဲက်ဳပ္ကရေအာင္သြားမွာဘဲေမာင္....ကိုယ့္ကေလးကိုသတ္ျပစ္မယ္လို႔ေျပာလိုက္တည္းကေမာင့္အေပၚက်ဳပ္မုန္းတီးမိတာမို႔....'
'အေဝး..!!!'
'တကယ္ေတာ့အရာရာကိုေကာင္းနဲ႔စိတ္နဲ႔ၾကည့္ရင္အကုန္လုံးကတန္ဖိုးထားစရာခ်ည္းဘဲေမာင္.....ဘယ္ေလာက္ဘဲအနာအဆာရွိေနတဲ့ပန္းကေလးျဖစ္ေနပါေစ...ျမတ္နိုးတတ္သူလက္ထဲေရာက္လာရင္ေတာ့အဆုံးစြန္ဆုံးထိျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားခံရမွာပါ....'
'အေဝး....'
ျပားခ်ပ္ခ်ပ္ဗိုက္ကေလးကိုပြတ္ရင္းရင္ဘတ္ကေလးဖိကာငိုေနၾတ့သူ႔ကိုကၽြနေ္တာ္ေထြးေပြ႕ဖို႔ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္.....
တဆက္တည္းမွာဘဲကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုၾကည့္ေနတုန္းယိုင္က်သြားတဲ့သူ႔ေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္လွမ္ထိန္းလိုက္ရသည္.....
'အေဝး..အေဝး.....'
မ်က္လုံးေတြပြင့္မလာေတာ့တဲ့သူကနာၾကင္မွုတစ္ခုခုကိုအားတင္းေတာင့္ခံေနသလိုျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ကုတင္နားမွာရွိတဲ့အေရးေပၚခလုတ္ကိုႏွိပ္မိေတာ့သည္..
ခဏၾကာေတာ့အေဝးကိုကၽြန္ေတာ့လက္ထဲကေနသူတို႔ကဆြဲယူရင္းအိပ္ယာေပၚခ်ကာဟိုစမ္းဒီစမ္းလုပ္ၾကေတာ့တာေပါ့.....
'ဆရာ.လူနာကႏွလုံးခုန္ႏွုန္းေတြမမွန္ဘူး...ေအာက္စီဂ်င္levelလဲက်ေနတယ္...'
'oxygen maskအုပ္လိုက္ပါ.....'
'ဟင္း...အင္း.......'
'လူနာ..စိတ္ေလၽွာ့ေနာ္.....အားလုံးအဆင္ေျပသြားမွာ...'
'ဆရာ...ႏွလုံးရပ္ေတာ့မယ္....'
'အ..အသက္ကယ္ေဆး..အသက္ကယ္ေဆးထိုးေလ...'
'ဟုတ္.....'
'ဒါနဲ႔..ဒီကလူနာရွင္...ခဏေလာက္ထြက္ေပးပါလား...?'
'ကၽြန္ေတာ္...သူ....'
'ထြက္ေပးေနာ္..ေတာင္းဆိုတာပါ....ရွင္ရွိေနရင္ဘယ္လိုမွအလုပ္လုပ္မရလို႔....'
'ေတာင္းပန္ပါတဘ္....သူ႔ကိုရေအာင္ကယ္ေပးပါ...'
'စိတ္ခ်ပါ..ခုေတာ့..ထြက္ေပးေနာ္....'
nurseေလးေတြရဲ့တြန္းထုတ္မွုေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္အခန္းျပင္ကိုေ၇◌ာက္ခဲ့ရေတာ့သည္.....
စိတ္ထဲမွာေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ကမၻာပ်က္ေနခဲ့သည္...
သူ..သူအဆင္ေျပမွျဖစ္မဘ္..အေဝး...မင္း..မင္း..ေက်းဇူးျပဳၿပီး..ဘာမွမျဖစ္ပါနဲ႔ကြာ.....
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းကေယာင္ေျခာက္ခ်ားျဖစ္ေနတုန္းေစာနကသူေျပာတဲ့စကားေတြကိုသာျပန္ၾကားေယာင္မိသည္
ထိုအခ်ိန္မွာဘဲတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ေဆး႐ုံဝင္းအတြင္းလြင့္ပ်ံ႕လာတဲ့ေတးသံခ်ိဳ....
ေပ်ာ္ေနတယ္ထင္ေနတာလား🎼..
နင္မျမင္ေအာင္
တမင္တကာ ဖြက္ထားတာ
အေနာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ျပသနာ
အေရွ႕ဘက္မွာ ထုတ္မျပခဲ့တာပါ...
ငါ ရယ္ေနတယ္ထင္ေနတာလား...
နင္မျမင္ေအာင္ငါငိုေနရတာ
အေနာက္ဘက္မွာရွိတဲ့ အလြမ္းေတြ
မင္း အေရွ႕မွာေျပာမျပတတ္တာပါ...
မင္းသိေအာင္ ေျပာမျပခဲ့တာ...
ဟိုး...ကြယ္ရာမွာသာတဲ့လ...
ၾကယ္ေရာင္ေတြလိုေတာ့ မလွ
ငါလိုခ်င္တာက..
မင္းဆီက အခ်စ္တစ္ခုပါ...
ဒါဏ္ရာေတြကိုၿမိဳခ်...
မင္းအဆင့္နဲ႔ ငါ့ဘ၀
မတန္ဘူးလား...
ထြက္သြား...
အခ်ိန္မလြန္ခင္ သြားလိုက္ပါ
မတန္မရာေတြ ငါေတာင့္တ..
လူ အျမင္မွာ မေတာ္တဲ့ဘ၀
ငါလိုခ်င္တာက
စည္းစိမ္လည္းမဟုတ္ခဲ့ပါ..
ဒါဏ္ရာေတြကို ၿမိဳခ်..
မင္းအခ်စ္နဲ႔ ငါ့ဘ၀
မတန္ဘူးလား...
ထြက္သြား...
ငါလိုလူတစ္ေယာက္ဟာ
သာမာန္လူတန္းစား....
****************
အဆင္ေျပတယ္ ထင္ေနတာလား...
အဆင္ေျပသလိုသာ
နင္ထင္လိုက္ပါ...
မင္းေဘးမွာ အသစ္ေတြ႕တဲ့အခါ..
အေနာက္ဘက္ငါ..
ေက်ာခိုင္းလိုက္မွာပါ...
အေနာက္ဘက္ငါ ေက်ာခိုင္းလိုက္မွာ..
.ဟိုး...ကြယ္ရာမွာသာတဲ့လ...
ၾကယ္ေရာင္ေတြလိုေတာ့ မလွ
ငါလိုခ်င္တာက..
မင္းဆီက အခ်စ္တစ္ခုပါ...
ဒါဏ္ရာေတြကိုၿမိဳခ်...
မင္းအဆင့္နဲ႔ ငါ့ဘ၀
မတန္ဘူးလား...
ထြက္သြား...
အခ်ိန္မလြန္ခင္ သြားလိုက္ပါ
မတန္မရာေတြ ငါေတာင့္တ..
လူ အျမင္မွာ မေတာ္တဲ့ဘ၀
ငါလိုခ်င္တာက
စည္းစိမ္လည္းမဟုတ္ခဲ့ပါ..
ဒါဏ္ရာေတြကို ၿမိဳခ်..
မင္းအခ်စ္နဲ႔ ငါ့ဘ၀
မတန္ဘူးလား...
ထြက္သြား...
ငါလိုလူတစ္ေယာက္ဟာ
သာမာန္လူတန္းစား....
ထြက္သြား...
ငါလိုလူတစ္ေယာက္ဟာ
သာမာန္လူတန္းစား....🎼
ဟင့္...ေမာင္..ေမာင္မသိေတာ့ဘူး....ေမာင္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲမသိေတာ့ဘူးအေဝးရာ..
ေမာင္နဲ႔မင္းၾကားမွာဘာေတြကမ်ားမွားယြင္းေနတာလဲကြာ......
တကယ္ေတာ့က်ဳပ္ေမာင့္ကိုခ်စ္မိတဲ့ေန႔တည္းကအရာရာဟာမွားယြင္းေနခဲ့တာပါေမာင္.....
က်ဳပ္တကယ္ေမာင့္အနားမွာေနနိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ဘူး...
အေဝးပင္ပန္းလွၿပီ..အေဝးတကယ္ကိုပင္ပန္းလွၿပီေမာင္....
------------------------------------
To be continued
အၾကာႀကီးေစာင့္လိုက္ရတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္ငယ္တို႔ေရ..အားေပးပါဦးရွင့္.....