𝖹𝖺𝗐𝗀𝗒𝗂
" ဝါး.... ဒါက... ဘုရင့္စားပြဲေတာ္ပဲမလား...."
နားေနခန္း၏စားပြဲခုံထက္အျပည့္ ခင္းက်င္းထားသည့္ အေရာင္အဆင္း အနံ႕အရသာစုံလင္ေသာ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ထယ္ေယာင္းႏွင့္အတူ နိုက္ဂ်ဳတီက်သည့္ အေရးေပၚဌာန အဖြဲ႕သားမ်ားသည္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားေလးႏွင့္ၾကည့္ေနၾကသည္ ။
" သူေဌးဂြၽန္က... ေဒါက္တာကင္မ္အတြက္ေရာ.. နိုက္ဂ်ဴတီက်တဲ့အဖြဲ႕သားေတြအတြက္ေရာ ေလာက္ေလာက္ဌဌျပင္ဆင္ခိုင္းၿပီး လာပို႔ခိုင္းတာမို႔.. အရသာရွိရွိနဲ႕ သုံးေဆာင္ၾကပါ...."
" အား... တကယ္လား... သူေဌးဂြၽန္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... ေကာင္းေကာင္းစားပါ့မယ္လို႔ တဆင့္ေျပာေပးပါဦး..."
" ဟုတ္ကဲ့ပါ..."
" တကယ္မ်ားလြန္းလို႔.. ဘယ္ကေန စစားရမွန္းေတာင္မသိဘူး..."
သူနာျပဳလီႏွင့္ နိုက္ဂ်ဴတီက် အျခားသူနာျပဳႏွစ္ဦး၊ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ တစ္ဦး၊ ညေစာင့္ႏွင့္ သန့္ရွင္းေရးဝန္ထမ္းအပါအဝင္ အဖြဲ႕သားမ်ားသည္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားဆီ ေခါင္းစိုက္ေနၾကသည္ ။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ ထိုစားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို တအံ့တၾသႏွင့္သာၾကည့္ေနမိရင္း မထိတို႔မိေသး ။
" သူေဌးေလးက.. ေဒါက္တာကင္မ္ကို စားေစခ်င္လို႔ လာပို႔ခိုင္းတာပါ... သုံးေဆာင္ပါ.. ေဒါက္တာ..."
မစၥယိုဝန္းသည္ ထယ္ေယာင္း၏လက္ထဲသို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ပင္ တူတစ္စုံထည့္လာေပးလွ်င္ ထယ္ေယာင္းသည္အားနာလွစြာၿပဳံးျပရင္း ယူေဆာင္လိုက္ရသည္ ။
" ဟြန္းေလးကေရာဗ်...."
" ဉကၠဌႀကီးကေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုလို႔.. အတြင္းေရးမႉးယူကေခၚသြားခဲ့တာ... ဉကၠဌႀကီးရဲ႕အခန္းမွာရွိပါတယ္... ေဒါက္တာ... ကေလးကအိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့ ကြၽန္မသြားျပန္ေခၚရမွာ..."
" အခုသြားေခၚမွာမလား... ကြၽန္ေတာ္လည္း ဟြန္းေလးကို ခဏေလာက္လိုက္ေတြ႕ခ်င္လို႔..."
" ဟြန္းေလးက.. ေဒါက္တာကင္မ္ကိုေတြ႕ရင္.. ေပ်ာ္သြားမွာေသခ်ာပါတယ္... "
" သြားေလ.. ေဒါက္တာကင္မ္... ကြၽန္မတို႔က ေဒါက္တာ့အတြက္ ဒီမွာ သီးသန့္ခြဲေပးထားတယ္... "
" တစ္ခုခုဆိုလည္း လွမ္းေခၚလိုက္မယ္..."
" ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္..."
ထယ္ေယာင္းသည္ မစၥယိုဝန္းႏွင့္အတူ ဉကၠဌႀကီး၏လူနာခန္းသို႔ အတူတူလိုက္ပါခဲ့ကာ ဓာတ္ေလွကားစီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လုံးလည္း မစၥယိုဝန္းက ထယ္ေယာင္းကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးျပေနသျဖင့္ ထယ္ေယာင္းမွာ ျပန္ၿပဳံးျပရင္းအေနခက္ရေသးသည္ ။
ပုံမွန္လိုဆို မစၥယိုဝန္းက ေအးေဆးသမားျဖစ္ကာ ထယ္ေယာင္းကိုေဖာ္ေ႐ြစြာဆက္ဆံတတ္ေသာ္လည္း အခုကေတာ့ မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနသလိုပင္ အေသးစိတ္အကဲခတ္ေနတာျဖစ္သည္ ။
" အိုး... ဟြန္းေလးက အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီပဲ...."
ဉကၠဌႀကီး၏အခန္းတြင္းသို႔ေရာက္သည့္အခါ ဟြန္းေလးသည္ အတြင္းေရးမႉးယူ၏လက္ေပၚတြင္ အိပ္ေမာက်ေနၿပီျဖစ္၍ ထယ္ေယာင္းတို႔မွာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ႏွင့္ ေျခသံဖြဖြေလးနင္းကာ ဝင္လာရသည္ ။
" ကြၽန္မ.. ဟြန္းေလးကိုေခၚၿပီး ျပန္ႏွင့္လိုက္ေတာ့မယ္... ဉကၠဌႀကီး..."
" ေအး... ေအး... ေသခ်ာဂ႐ုတစိုက္ေခၚသြားဦး..."
" ဟုတ္ကဲ့... ဒါဆို ေဒါက္တာကင္မ္... ကြၽန္မ သြားလိုက္ဦးမယ္..."
" ဟုတ္... "
မစၥယိုဝန္းက ဟြန္းေလးကို ဂ႐ုတစိုက္ လႊဲေျပာင္းေပြ႕ခ်ီရင္း ဉကၠဌႀကီးႏွင့္ထယ္ေယာင္းတို႔ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ သူမႏွင့္ပါလာေသာ အိမ္ေတာ္ကအလုပ္သမားႏွစ္ဦးႏွင့္အတူ ျပန္သြားခဲ့သည္ ။
" သက္သာရဲ႕လား... ဉကၠဌႀကီး...."
ထယ္ေယာင္းသည္ ဟြန္းေလးကိုႏႈတ္ဆက္ဖို႔အတြက္ လိုက္လာခဲ့တာျဖစ္ေသာ္လည္း ဟြန္းေလးကမစၥယိုဝန္းႏွင့္ ျပန္ပါသြားခဲ့သည္ျဖစ္၍ ဉကၠဌႀကီးကိုသာသတင္းေမးျမန္းလိုက္သည္ ။
" သက္သာပါတယ္ဗ်ာ... ပါေမာကၡမင္နဲ႕.. ေဒါက္တာေခ်ာေခ်ာေလးက.. ဒီအဘိုးႀကီးကို ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ၿပီး ခြဲစိတ္ေပးခဲ့တာပဲေလ..."
ဉကၠဌႀကီးသည္ လူနာကုတင္ကိုေျပေျပေလးမတ္တင္ထားကာ ေခါင္းအုံးအမွီျပဳလ်က္ထိုင္ေနရင္း ထယ္ေယာင္းကို ရင္းႏွီးေဖာ္ေ႐ြစြာပင္ ၿပဳံးျပသည္ ။
ဉကၠဌႀကီးက စီနီယာ ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့ကို အေတာ္ေလးသေဘာက်ကာ ထယ္ေယာင္းလာၾကည့္တိုင္းလည္း စီနီယာ၏ေကာင္းေၾကာင္းကိုအေတာ္ေလးေျပာတတ္သည္ ။
" ဟုတ္သားပဲ.... ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕အလုပ္အခ်ိန္ဇယားကို ယူထားၿပီးၿပီမလား.."
" ယူထားၿပီးပါၿပီ... ဉကၠဌႀကီး..."
" သူ ဘယ္အခ်ိန္အားလဲစစ္ေဆးၿပီး ၾကင္ဖက္ေတြ႕ေပးဖို႔လုပ္ရမယ္... သူေဌးလီက.. သူ႕သမီးနဲ႕လာကမ္းလမ္းထားတာရွိတယ္.. "
" သူေဌးေလးက... သေဘာမတူေလာက္ဘူးထင္တယ္ေနာ္..."
" သူ သေဘာတူတူ မတူတူ.. ငါကေတာ့ ဝတၱရားရွိတဲ့အတိုင္း စီစဥ္ေပးရမွာပဲ.. ၿပီးေတာ့ ငါၾကားထားတာ... အဲ့ကေလးမက လွလွပပနဲ႕သြက္သြက္လက္လက္ေလးတဲ့... ေဂ်ာင္ဂုက.. သေဘာက်သြားမွာပါ..."
ဉကၠဌႀကီးႏွင့္ အတြင္းေရးမႉးယူ၏စကားဝိုင္းကို အတိုင္းသားသိၾကားေနရသည့္ထယ္ေယာင္းသည္ အနည္းငယ္ေတာ့ အံ့အားသင့္သြားလ်က္ စိတ္ထဲတြင္လည္း တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ။
" ေဒါက္တာကင္မ္.. ညစာကို ဘာစားၿပီးၿပီလဲ...."
" ကြၽန္ေတာ္ အေစာကမွ စားဖို႔လုပ္ေနတာ... ဟြန္းေလးေရာက္ေနတယ္ဆိုတာနဲ႕... လာၾကည့္တာ..."
" ဟြန္းေလးက... ေဒါက္တာကင္မ္ကို အေတာ္ေလးခင္တြယ္ရွာတာပါ... အင္း... မိခင္ရင္ေငြ႕မွာ ေနရဦးမယ့္အ႐ြယ္ေလးကို... ေဂ်ာင္ဂုအတြက္ေရာ... ဟြန္းေလးအတြက္ေရာ အဆင္ေျပမယ့္မိန္းမေကာင္းေလးနဲ႕ ဆုံစည္းေစခ်င္ပါရဲ႕..."
သူေဌးဂြၽန္က Single fatherဟူေသာတစ္ခ်က္ကလြဲ အျခားအေၾကာင္းမ်ားကိုေသခ်ာမသိသည့္ ထယ္ေယာင္းသည္ ဉကၠဌႀကီး၏စကားကို အလိုက္အထိုက္သာနားေထာင္ေပးလိုက္ရသည္ ။
" ဒါနဲ႕... ေဒါက္တာကင္မ္ကေရာ... ခ်စ္သူရွိလား..."
" ဗ်ာ?.. အာ.. ကြၽန္ေတာ္က အခုထိ... မရွိေသးပါဘူးဗ်..."
" ဘာလို႔လဲ... ေဒါက္တာကင္မ္က.. ဒီေလာက္ေခ်ာေမာျပည့္စုံတဲ့ဟာကို... မရွိေသးဘူးဆိုတာ... ျဖစ္နိုင္လို႔လားေနာ္..."
" တကယ္မရွိတာပါဗ်...."
" ေဒါက္...ေဒါက္...."
" က်န္းမာေရး လာစစ္ေပးတာပါ... ဉကၠဌႀကီး... ဘယ္လိုေနေသးလဲ.."
တံခါးေခါက္သံႏွင့္အတူ လူနာခန္းအတြင္းသို႔ ပါေမာကၡမင္ႏွင့္လိုက္ဝင္လာပါေသာ စီနီယာ ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့၏အၿပဳံးေတာက္ေတာက္ေလးေၾကာင့္ ဉကၠဌႀကီးမေျပာႏွင့္ အတြင္းေရးမႉးယူလို လူရိုးလူေအးပင္ၿပဳံးရိပ္သန္းသြားခဲ့သည္ ။
" ထယ္ေယာင္း... မင္းေရာ ရွိေနတာလား... ဟုတ္သား... ဒီေန႕က မင္းရဲ႕နိုက္ဂ်ဴတီမလား..."
" ကြၽန္ေတာ္ အခုပဲ ျပန္သြားေတာ့မွာ... ဒါဆို ဉကၠဌႀကီး... ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္ဦးမယ္ဗ်.. ေနာက္ေန႕မွ ထပ္လာခဲ့ပါမယ္..."
" ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ... ဒီအဘိုးႀကီးဆီကို ထပ္ေတာ့လာေပးေနာ္... ေဒါက္တာ.."
" ဟုတ္ကဲ့... စိတ္ခ်ပါဗ်... "
ဉကၠဌႀကီးသည္ ရာထူးဂုဏ္ျဒပ္မ်ားကိုဖယ္ရွားလိုက္လွ်င္ ရင္းႏွီးလြယ္သည့္အဘိုးတစ္ဦးလိုမ်ိဳး လူတိုင္းကို ႏြေးႏြေးေထြးေထြး ဆက္ဆံတတ္၍ အေၾကာင္းသိသည့္ပတ္ဝန္းက်င္ကသူမွန္သမွ်တိုင္းက ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကသည္ ။
ထိုအထဲမွာ ထယ္ေယာင္းလည္း အပါအဝင္ျဖစ္ကာ ဉကၠဌႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးသည္ႏွင့္ အေရးေပၚဌာနကို ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္ ။
" ေဒါက္တာကင္မ္... နားေနခန္းက စားပြဲေပၚမွာ... ေဒါက္တာ့အတြက္ သီးသန့္ဖယ္ထားေပးတယ္ေနာ္.. သုံးေဆာင္လိုက္ပါဦး..."
" ေအာ.. တစ္ခုခုထူးရင္.. ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ေနာ္.. ကြၽန္ေတာ္ နားေနခန္းမွာပဲ ရွိေနမယ္..."
" ဟုတ္ကဲ့... ေဒါက္တာ..."
သူနာျပဳလီကိုစကားပါးခဲ့ၿပီးေနာက္ နားေနခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္လာခဲ့သည့္ထယ္ေယာင္း ။
စားပြဲထက္တြင္ ထယ္ေယာင္းအတြက္ သီးသန့္ခြဲေပးထားသည့္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကိုေတြ႕သည့္အခါ ပင့္သက္ေလးသာရွိုက္မိလိုက္သည္ ။
အေစာပိုင္းက ဗိုက္ဆာေနခဲ့ေသာ္လည္း ယခုတြင္မူ စားခ်င္စိတ္ကုန္ခမ္းေနသည္ ။
သို႔ေသာ္လည္း ဘဝသမားျဖစ္ခဲ့ဖူး၍ထင္၊ အစားအေသာက္ကို အေလအလြင့္မျဖစ္ေစဘဲ ေလ့လာေနသည့္ ေဆးပညာစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖြင့္၍ စားသုံးလိုက္ေလ့လာလိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ဆုံးခဲ့ေတာ့သည္ ။
.
.
.
𝖬𝖺𝗋𝗋𝗂𝖾𝖽 𝖶𝗂𝗍𝗁 𝖠 𝖱𝗂𝖼𝗁 𝖬𝖺𝗇
အဘြား၏ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕ျဖစ္၍ ဂ်ီမင္းႏွင့္ဂ်ဴတီခ်ိန္းၿပီး ေဒၚေလး၏အိမ္သို႔ေျခခ်ခဲ့သည့္ထယ္ေယာင္း ။
လက္ထဲတြင္ေတာ့ အဘြား၏ကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ ေစ်းအတြင္းမွ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေ႐ြးခ်ယ္လာေသာ သစ္သီးဝလံမ်ားကိုင္ေဆာင္လာသည္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္လာပါၿပီ... ေဒၚေလး..."
" ေအး... ဝင္ခဲ့... ဒီမွာ အေၾကာ္ေၾကာ္ေနတာၿပီးေတာ့မယ္... ကန္ေတာ့ပြဲျပင္ဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ့.."
ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းဖြဲ႕စည္းထားသည့္အိမ္ေလးထဲ ေဒၚေလးတို႔မိသားစုဝင္မ်ားမွာ ေဒၚေလးအပါအဝင္ငါးေယာက္ရွိသည္ျဖစ္၍ ထယ္ေယာင္းအတြက္ အခန္းပိုမရွိခဲ့ေပ ။
ေဒၚေလးႏွင့္သူမ၏အမ်ိဳးသားျဖစ္သူကတစ္ခန္း၊ အႀကီးဆုံးသမီး ဂိုအြန္ဂ်ယ္ႏွင့္ အငယ္ဆုံးသမီး ဂိုအြန္ဘီကတစ္ခန္း၊ သားလတ္ျဖစ္သည့္ ဂိုဂ်ယ္မင္းကတစ္ခန္းျဖစ္ကာ အဘြားဆုံး၍ သူတို႔ထံေရာက္လာရေသာထယ္ေယာင္းႏွင့္ အခန္းမွ်မသုံးခ်င္ခဲ့ေပ ။
ထို႔အတြက္ ထယ္ေယာင္းမွာ ထပ္ခိုးက စတိုခန္းေလးကို ေက်ာတစ္ေနရာစာရေအာင္ရွင္း၍ ေနခဲ့ရသည္ကိုမွတ္မိေသးသည္ ။
အထက္တန္းေနာက္ဆုံးႏွစ္တစ္ႏွစ္သာ ေဒၚေလးတို႔မိသားစုႏွင့္အတူေနခဲ့ကာ စာေမးပြဲႀကီးၿပီးဆုံးသည္ႏွင့္ ထိုအိမ္ကထြက္လာခဲ့ၿပီး အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ႏွင့္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္စတင္ရပ္တည္ခဲ့သည္ ။
အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံျပည့္ကို ဝတ္ဆင္ထားသည့္ထယ္ေယာင္းသည္ အဘြား၏ကန္ေတာ့ပြဲကို ကိုးရီးယားရိုးရာဓေလ့အတိုင္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ျပင္ဆင္ကာ ေဒၚေလးကလည္းအနက္ေရာင္ အဝတ္အစားဝတ္ဆင္ထားလ်က္ ထယ္ေယာင္းကိုကူျပင္ေပးသည္ ။
အြန္ဂ်ယ္ကေတာ့ အလုပ္တစ္ဖက္ႏွင့္ျဖစ္၍ အိမ္မွာမရွိ၊ ေဒၚေလး၏အမ်ိဳးသားႏွင့္အငယ္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ နဂိုတည္းက အဘြား၏ကန္ေတာ့ပြဲကို သူတို႔ႏွင့္မသက္ဆိုင္သလိုအေရးတယူမရွိေသာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းႏွင့္ေဒၚေလး ႏွစ္ေယာက္သာရွိသည္ ။
အဘြား၏ဓာတ္ပုံေရွ႕ေမွာက္ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ား စုံစုံလင္လင္ႏွင့္ ခင္းက်င္းထားရွိၿပီး ရိုးရာအတိုင္း ကန္ေတာ့ၿပီးမွ ဆိုဂ်ဴေစာင္းငဲ့ထည့္ေပးလိုက္သည္ ။
ဓာတ္ပုံမွန္ေဘာင္ထဲက အဘြား၏အၾကည့္ႏွင့္အၿပဳံးမွာ ထယ္ေယာင္းကို ႏြေးေထြးေစတုန္းပင္ျဖစ္၍ ထယ္ေယာင္းသည္ခပ္ေရးေရးၿပဳံးမိသြားရင္း အဘြားကိုတမ္းတလြမ္းဆြတ္သြားရသည္ ။
" ဒီေန႕က... မင္းရဲ႕အလုပ္လည္း အနားယူထားတာဆိုေတာ့... တစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ၾကမလား..."
" ဟုတ္ကဲ့... ေဒၚေလး...."
ထယ္ေယာင္းက အရက္မေသာက္နိုင္ေသာ္လည္း ဒီလိုေန႕တိုင္း အဘြားကိုပို၍သတိရလြမ္းဆြတ္မိသည္ျဖစ္၍ ေဒၚေလးႏွင့္အတူ ဆိုဂ်ဴေသာက္ရန္ေခါင္းညိတ္သေဘာတူလိုက္သည္ ။
" ငါက... မင္းကို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ေပးရမွာကို.. ဒုကၡေတြပဲေပးေနမိတယ္မလား..."
" အဲ့လိုမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး ေဒၚေလး..."
ေဒၚေလးက ထယ္ေယာင္း၏ဆိုဂ်ဴခြက္ထဲသို႔ ဆိုဂ်ဴေလာင္းထည့္ေပးလာသျဖင့္ ထယ္ေယာင္းသည္တရိုတေသလက္ခံလိုက္သည္ ။
" ငါ့ကိုယ္ငါလည္း... သိပါတယ္.. ဒါေပမယ့္... ထယ္ေယာင္း... ငါ အဆုံးစြန္ထိ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႕ပဲမင္းကိုေတာင္းဆိုတယ္... ၾကင္ဖက္ဆိုတာမ်ိဳးကို... မေတြးေသးပါနဲ႕.. မင္းက ဆရာဝန္ဆိုေတာ့ မ်က္စိက်တဲ့သူေတြက အရမ္းမ်ားလာတယ္ေလ...ငါတို႔အိမ္ရဲ႕..အေႂကြးလည္း ဆပ္ရဦးမွာမလား..."
" ကြၽန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္... စိတ္မပူပါနဲ႕ ေဒၚေလး..."
ထယ္ေယာင္း၏ေဒၚေလးျဖစ္သူသည္ ထယ္ေယာင္းဆီကေနသူမ၏ရပိုင္ခြင့္မ်ား ဆုံးရႈံးသြားမည္စိုး၍ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆုံပတ္သက္မည္ကိုစိုးရိမ္ေနခဲ့တာျဖစ္သည္ ။
အနည္းဆုံးေတာ့ ထယ္ေယာင္း ေ႐ြးခ်ယ္သည့္တစ္ဖက္မိန္းကေလးသည္ သူတို႔ကိုပါ ၾကည့္ရႈေပးေလာက္မည့္ ပိုက္ဆံရွိအသိုင္းအဝိုင္းကသူေဌးသမီးျဖစ္ဖို႔လိုသည္ ။
" ဒီေန႕ကို ဒီမွာ အိပ္သြားလိုက္ပါလား... ဂ်ယ္မင္းရဲ႕အခန္းကလြတ္တယ္..."
" ေတာ္ပါၿပီ... ေဒၚေလး... မနက္က အလုပ္ျပန္ဝင္ဖို႔လည္း ျပင္ရဦးမွာဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တိုက္ခန္းပဲျပန္လိုက္မယ္..."
" အင္း.. ေကာင္းေကာင္းျပန္ဦး..."
" ဟုတ္ကဲ့...."
ေဒၚေလး၏အိမ္ကေနျပန္ထြက္လာခဲ့သည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ထယ္ေယာင္းသည္ ဆိုဂ်ဴေသာက္ထားသည္ေၾကာင့္ ေခါင္းထဲတရိပ္ရိပ္ႏွင့္ မည္သည္ကိုစိတ္ေမာလို႔စိတ္ေမာမွန္းမသိဘဲ ပင့္သက္သာအထပ္ထပ္အခါခါရွိုက္ေနမိသည္ ။
ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ ကားေစာင့္ရင္း အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ျဖစ္၍ ကားခုံက လူအျပည့္နီးပါးျဖစ္ေနသည္ ။
ထယ္ေယာင္းသည္ ခုံအလြတ္တစ္ခုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ကာ ေနာက္မွလိုက္တက္လာသည့္ စုံတြဲတစ္တြဲသည္ တျခားခုံအလြတ္မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းေဘးကခုံမွာ ေယာက္်ားေလးကဝင္ထိုင္ရင္း ေပါင္ေပၚမွာေတာ့ သူ႕ေကာင္မေလးကိုထိုင္ခ်ေစလိုက္လွ်င္ ထယ္ေယာင္းမွာ မ်က္လုံးေလးပင္ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ျဖစ္သြားရသည္ ။
ညေနေစာင္းသာရွိေသးေသာ္လည္း ထယ္ေယာင္းဆီကေန ဆိုဂ်ဴနံ႕ရ၍ထင္ ထိုစုံတြဲအမ်ိဳးသားက မသကၤာဟန္ထယ္ေယာင္းဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လာၿပီး သူ႕ေကာင္မေလးကို ကာကြယ္လိုဟန္ျပေနေသးလွ်င္ ထယ္ေယာင္းမွာ စိတ္ထဲအခ်ဥ္ေပါက္သြားရသည္ ။
ေရွ႕မွတ္တိုင္သို႔ေရာက္မွ ထိုစုံတြဲက တစ္ေယာက္၏လက္ကိုတစ္ေယာက္တြဲရင္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ဟန္ႏွင့္ဆင္းသက္သြားၾကသည္ကို ထယ္ေယာင္းမွာ ဘာရယ္မဟုတ္ ေငးၾကည့္က်န္ရစ္ရင္း ပင့္သက္ရွိုက္မိျပန္သည္ ။
ဒီေန႕ကို အနည္းဆုံးေတာ့ ဝမ္းမနည္းခ်င္တာကို စိတ္ဓာတ္က က်ခ်င္ေနသလိုပင္ခံစားေနရသည္ ။
မိမိတို႔၏တိုက္ခန္းနားက ဘတ္စ္ဂိတ္မွာဆင္းၿပီးတိုက္ခန္းရွိရာသို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ႏွင့္ ေလွ်ာက္လမ္းလာခဲ့သည့္ထယ္ေယာင္း ။
ထယ္ေယာင္းတို႔ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ မအပ္စပ္လွေသာ အနက္ေရာင္ဇိမ္ခံကားသည္ ထယ္ေယာင္းတို႔၏တိုက္ခန္းေရွ႕မွာ မိန့္မိန့္ႀကီးေနရာယူေနသည့္အခါ သူ႕၏ေျခလမ္းတို႔မွာတန့္သြားလ်က္ မ်က္ဝန္းအစုံကလည္း ဝိုင္းစက္သြားရသည္ ။
ႏွစ္ေယာက္မရွိနိုင္သည့္ ထိုဇိမ္ခံကား၏ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးသားသည္ ကားကိုအမွီျပဳလ်က္ရပ္ေနကာ လက္ၾကားထဲစီးကရက္တစ္လိပ္ကိုညွပ္ထားလ်က္ ထယ္ေယာင္းကိုေတြ႕လွ်င္ ခါးဆတ္ခနဲမတ္သြားရၿပီး အေငြ႕တလူလူထြက္ေနသည့္ သူ႕၏စီးကရက္ကိုင္ေဆာင္ထားေသာညာလက္ေလးကို အေနာက္ဘက္ဆီသို႔မသိမသာဝွက္လိုက္သည္အား ထယ္ေယာင္းမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕လိုက္ရေလ၏ ။
.
.
.
𝖬𝖺𝗋𝗋𝗂𝖾𝖽 𝖶𝗂𝗍𝗁 𝖠 𝖱𝗂𝖼𝗁 𝖬𝖺𝗇
𝖲𝖺𝗇𝖽𝗂 𝖡𝖾𝖺𝗋
𝖳𝖺𝖾𝗄𝗈𝗈𝗄 𝖬𝖺𝗄𝖾𝗌 𝖬𝖾 𝖧𝖺𝗉𝗉𝗒.
𝖴𝗇𝗂𝖼𝗈𝖽𝖾
" ဝါး.... ဒါက... ဘုရင့်စားပွဲတော်ပဲမလား...."
နားနေခန်း၏စားပွဲခုံထက်အပြည့် ခင်းကျင်းထားသည့် အရောင်အဆင်း အနံ့အရသာစုံလင်သော စားသောက်ဖွယ်ရာများကို ထယ်ယောင်းနှင့်အတူ နိုက်ဂျုတီကျသည့် အရေးပေါ်ဌာန အဖွဲ့သားများသည် ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးနှင့်ကြည့်နေကြသည် ။
" သူဌေးဂျွန်က... ဒေါက်တာကင်မ်အတွက်ရော.. နိုက်ဂျူတီကျတဲ့အဖွဲ့သားတွေအတွက်ရော လောက်လောက်ဌဌပြင်ဆင်ခိုင်းပြီး လာပို့ခိုင်းတာမို့.. အရသာရှိရှိနဲ့ သုံးဆောင်ကြပါ...."
" အား... တကယ်လား... သူဌေးဂျွန်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်... ကောင်းကောင်းစားပါ့မယ်လို့ တဆင့်ပြောပေးပါဦး..."
" ဟုတ်ကဲ့ပါ..."
" တကယ်များလွန်းလို့.. ဘယ်ကနေ စစားရမှန်းတောင်မသိဘူး..."
သူနာပြုလီနှင့် နိုက်ဂျူတီကျ အခြားသူနာပြုနှစ်ဦး၊ အလုပ်သင်ဆရာဝန် တစ်ဦး၊ ညစောင့်နှင့် သန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းအပါအဝင် အဖွဲ့သားများသည် ခေါင်းချင်းဆိုင်ကာ စားသောက်ဖွယ်ရာများဆီ ခေါင်းစိုက်နေကြသည် ။
ထယ်ယောင်းကတော့ ထိုစားသောက်ဖွယ်ရာများကို တအံ့တသြနှင့်သာကြည့်နေမိရင်း မထိတို့မိသေး ။
" သူဌေးလေးက.. ဒေါက်တာကင်မ်ကို စားစေချင်လို့ လာပို့ခိုင်းတာပါ... သုံးဆောင်ပါ.. ဒေါက်တာ..."
မစ္စယိုဝန်းသည် ထယ်ယောင်း၏လက်ထဲသို့ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျပင် တူတစ်စုံထည့်လာပေးလျှင် ထယ်ယောင်းသည်အားနာလှစွာပြုံးပြရင်း ယူဆောင်လိုက်ရသည် ။
" ဟွန်းလေးကရောဗျ...."
" ဉက္ကဌကြီးကတွေ့ချင်တယ်ဆိုလို့.. အတွင်းရေးမှူးယူကခေါ်သွားခဲ့တာ... ဉက္ကဌကြီးရဲ့အခန်းမှာရှိပါတယ်... ဒေါက်တာ... ကလေးကအိပ်ချိန်ရောက်နေပြီဆိုတော့ ကျွန်မသွားပြန်ခေါ်ရမှာ..."
" အခုသွားခေါ်မှာမလား... ကျွန်တော်လည်း ဟွန်းလေးကို ခဏလောက်လိုက်တွေ့ချင်လို့..."
" ဟွန်းလေးက.. ဒေါက်တာကင်မ်ကိုတွေ့ရင်.. ပျော်သွားမှာသေချာပါတယ်... "
" သွားလေ.. ဒေါက်တာကင်မ်... ကျွန်မတို့က ဒေါက်တာ့အတွက် ဒီမှာ သီးသန့်ခွဲပေးထားတယ်... "
" တစ်ခုခုဆိုလည်း လှမ်းခေါ်လိုက်မယ်..."
" ဒါဆို ကျွန်တော် ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်..."
ထယ်ယောင်းသည် မစ္စယိုဝန်းနှင့်အတူ ဉက္ကဌကြီး၏လူနာခန်းသို့ အတူတူလိုက်ပါခဲ့ကာ ဓာတ်လှေကားစီးစဥ်တစ်လျှောက်လုံးလည်း မစ္စယိုဝန်းက ထယ်ယောင်းကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြနေသဖြင့် ထယ်ယောင်းမှာ ပြန်ပြုံးပြရင်းအနေခက်ရသေးသည် ။
ပုံမှန်လိုဆို မစ္စယိုဝန်းက အေးဆေးသမားဖြစ်ကာ ထယ်ယောင်းကိုဖော်ရွေစွာဆက်ဆံတတ်သော်လည်း အခုကတော့ မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်နေသလိုပင် အသေးစိတ်အကဲခတ်နေတာဖြစ်သည် ။
" အိုး... ဟွန်းလေးက အိပ်ပျော်သွားပြီပဲ...."
ဉက္ကဌကြီး၏အခန်းတွင်းသို့ရောက်သည့်အခါ ဟွန်းလေးသည် အတွင်းရေးမှူးယူ၏လက်ပေါ်တွင် အိပ်မောကျနေပြီဖြစ်၍ ထယ်ယောင်းတို့မှာ တိုးတိုးတိတ်တိတ်နှင့် ခြေသံဖွဖွလေးနင်းကာ ဝင်လာရသည် ။
" ကျွန်မ.. ဟွန်းလေးကိုခေါ်ပြီး ပြန်နှင့်လိုက်တော့မယ်... ဉက္ကဌကြီး..."
" အေး... အေး... သေချာဂရုတစိုက်ခေါ်သွားဦး..."
" ဟုတ်ကဲ့... ဒါဆို ဒေါက်တာကင်မ်... ကျွန်မ သွားလိုက်ဦးမယ်..."
" ဟုတ်... "
မစ္စယိုဝန်းက ဟွန်းလေးကို ဂရုတစိုက် လွှဲပြောင်းပွေ့ချီရင်း ဉက္ကဌကြီးနှင့်ထယ်ယောင်းတို့ကို နှုတ်ဆက်ကာ သူမနှင့်ပါလာသော အိမ်တော်ကအလုပ်သမားနှစ်ဦးနှင့်အတူ ပြန်သွားခဲ့သည် ။
" သက်သာရဲ့လား... ဉက္ကဌကြီး...."
ထယ်ယောင်းသည် ဟွန်းလေးကိုနှုတ်ဆက်ဖို့အတွက် လိုက်လာခဲ့တာဖြစ်သော်လည်း ဟွန်းလေးကမစ္စယိုဝန်းနှင့် ပြန်ပါသွားခဲ့သည်ဖြစ်၍ ဉက္ကဌကြီးကိုသာသတင်းမေးမြန်းလိုက်သည် ။
" သက်သာပါတယ်ဗျာ... ပါမောက္ခမင်နဲ့.. ဒေါက်တာချောချောလေးက.. ဒီအဘိုးကြီးကို သေချာဂရုစိုက်ပြီး ခွဲစိတ်ပေးခဲ့တာပဲလေ..."
ဉက္ကဌကြီးသည် လူနာကုတင်ကိုပြေပြေလေးမတ်တင်ထားကာ ခေါင်းအုံးအမှီပြုလျက်ထိုင်နေရင်း ထယ်ယောင်းကို ရင်းနှီးဖော်ရွေစွာပင် ပြုံးပြသည် ။
ဉက္ကဌကြီးက စီနီယာ ဂျောင်ဟိုဆော့ကို အတော်လေးသဘောကျကာ ထယ်ယောင်းလာကြည့်တိုင်းလည်း စီနီယာ၏ကောင်းကြောင်းကိုအတော်လေးပြောတတ်သည် ။
" ဟုတ်သားပဲ.... ဂျောင်ဂုရဲ့အလုပ်အချိန်ဇယားကို ယူထားပြီးပြီမလား.."
" ယူထားပြီးပါပြီ... ဉက္ကဌကြီး..."
" သူ ဘယ်အချိန်အားလဲစစ်ဆေးပြီး ကြင်ဖက်တွေ့ပေးဖို့လုပ်ရမယ်... သူဌေးလီက.. သူ့သမီးနဲ့လာကမ်းလမ်းထားတာရှိတယ်.. "
" သူဌေးလေးက... သဘောမတူလောက်ဘူးထင်တယ်နော်..."
" သူ သဘောတူတူ မတူတူ.. ငါကတော့ ဝတ္တရားရှိတဲ့အတိုင်း စီစဥ်ပေးရမှာပဲ.. ပြီးတော့ ငါကြားထားတာ... အဲ့ကလေးမက လှလှပပနဲ့သွက်သွက်လက်လက်လေးတဲ့... ဂျောင်ဂုက.. သဘောကျသွားမှာပါ..."
ဉက္ကဌကြီးနှင့် အတွင်းရေးမှူးယူ၏စကားဝိုင်းကို အတိုင်းသားသိကြားနေရသည့်ထယ်ယောင်းသည် အနည်းငယ်တော့ အံ့အားသင့်သွားလျက် စိတ်ထဲတွင်လည်း တစ်မျိုးတစ်မည် ။
" ဒေါက်တာကင်မ်.. ညစာကို ဘာစားပြီးပြီလဲ...."
" ကျွန်တော် အစောကမှ စားဖို့လုပ်နေတာ... ဟွန်းလေးရောက်နေတယ်ဆိုတာနဲ့... လာကြည့်တာ..."
" ဟွန်းလေးက... ဒေါက်တာကင်မ်ကို အတော်လေးခင်တွယ်ရှာတာပါ... အင်း... မိခင်ရင်ငွေ့မှာ နေရဦးမယ့်အရွယ်လေးကို... ဂျောင်ဂုအတွက်ရော... ဟွန်းလေးအတွက်ရော အဆင်ပြေမယ့်မိန်းမကောင်းလေးနဲ့ ဆုံစည်းစေချင်ပါရဲ့..."
သူဌေးဂျွန်က Single fatherဟူသောတစ်ချက်ကလွဲ အခြားအကြောင်းများကိုသေချာမသိသည့် ထယ်ယောင်းသည် ဉက္ကဌကြီး၏စကားကို အလိုက်အထိုက်သာနားထောင်ပေးလိုက်ရသည် ။
" ဒါနဲ့... ဒေါက်တာကင်မ်ကရော... ချစ်သူရှိလား..."
" ဗျာ?.. အာ.. ကျွန်တော်က အခုထိ... မရှိသေးပါဘူးဗျ..."
" ဘာလို့လဲ... ဒေါက်တာကင်မ်က.. ဒီလောက်ချောမောပြည့်စုံတဲ့ဟာကို... မရှိသေးဘူးဆိုတာ... ဖြစ်နိုင်လို့လားနော်..."
" တကယ်မရှိတာပါဗျ...."
" ဒေါက်...ဒေါက်...."
" ကျန်းမာရေး လာစစ်ပေးတာပါ... ဉက္ကဌကြီး... ဘယ်လိုနေသေးလဲ.."
တံခါးခေါက်သံနှင့်အတူ လူနာခန်းအတွင်းသို့ ပါမောက္ခမင်နှင့်လိုက်ဝင်လာပါသော စီနီယာ ဂျောင်ဟိုဆော့၏အပြုံးတောက်တောက်လေးကြောင့် ဉက္ကဌကြီးမပြောနှင့် အတွင်းရေးမှူးယူလို လူရိုးလူအေးပင်ပြုံးရိပ်သန်းသွားခဲ့သည် ။
" ထယ်ယောင်း... မင်းရော ရှိနေတာလား... ဟုတ်သား... ဒီနေ့က မင်းရဲ့နိုက်ဂျူတီမလား..."
" ကျွန်တော် အခုပဲ ပြန်သွားတော့မှာ... ဒါဆို ဉက္ကဌကြီး... ကျွန်တော်သွားလိုက်ဦးမယ်ဗျ.. နောက်နေ့မှ ထပ်လာခဲ့ပါမယ်..."
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ... ဒီအဘိုးကြီးဆီကို ထပ်တော့လာပေးနော်... ဒေါက်တာ.."
" ဟုတ်ကဲ့... စိတ်ချပါဗျ... "
ဉက္ကဌကြီးသည် ရာထူးဂုဏ်ဒြပ်များကိုဖယ်ရှားလိုက်လျှင် ရင်းနှီးလွယ်သည့်အဘိုးတစ်ဦးလိုမျိုး လူတိုင်းကို နွေးနွေးထွေးထွေး ဆက်ဆံတတ်၍ အကြောင်းသိသည့်ပတ်ဝန်းကျင်ကသူမှန်သမျှတိုင်းက ချစ်ခင်လေးစားကြသည် ။
ထိုအထဲမှာ ထယ်ယောင်းလည်း အပါအဝင်ဖြစ်ကာ ဉက္ကဌကြီးကို နှုတ်ဆက်ပြီးသည်နှင့် အရေးပေါ်ဌာနကို ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည် ။
" ဒေါက်တာကင်မ်... နားနေခန်းက စားပွဲပေါ်မှာ... ဒေါက်တာ့အတွက် သီးသန့်ဖယ်ထားပေးတယ်နော်.. သုံးဆောင်လိုက်ပါဦး..."
" အော.. တစ်ခုခုထူးရင်.. ကျွန်တော့်ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်နော်.. ကျွန်တော် နားနေခန်းမှာပဲ ရှိနေမယ်..."
" ဟုတ်ကဲ့... ဒေါက်တာ..."
သူနာပြုလီကိုစကားပါးခဲ့ပြီးနောက် နားနေခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လာခဲ့သည့်ထယ်ယောင်း ။
စားပွဲထက်တွင် ထယ်ယောင်းအတွက် သီးသန့်ခွဲပေးထားသည့် စားသောက်ဖွယ်ရာများကိုတွေ့သည့်အခါ ပင့်သက်လေးသာရှိုက်မိလိုက်သည် ။
အစောပိုင်းက ဗိုက်ဆာနေခဲ့သော်လည်း ယခုတွင်မူ စားချင်စိတ်ကုန်ခမ်းနေသည် ။
သို့သော်လည်း ဘဝသမားဖြစ်ခဲ့ဖူး၍ထင်၊ အစားအသောက်ကို အလေအလွင့်မဖြစ်စေဘဲ လေ့လာနေသည့် ဆေးပညာစာအုပ်တစ်အုပ်ကိုဖွင့်၍ စားသုံးလိုက်လေ့လာလိုက်နှင့် အချိန်ကုန်ဆုံးခဲ့တော့သည် ။
.
.
.
𝖬𝖺𝗋𝗋𝗂𝖾𝖽 𝖶𝗂𝗍𝗁 𝖠 𝖱𝗂𝖼𝗁 𝖬𝖺𝗇
အဘွား၏နှစ်ပတ်လည်နေ့ဖြစ်၍ ဂျီမင်းနှင့်ဂျူတီချိန်းပြီး ဒေါ်လေး၏အိမ်သို့ခြေချခဲ့သည့်ထယ်ယောင်း ။
လက်ထဲတွင်တော့ အဘွား၏ကန်တော့ပွဲအတွက် စျေးအတွင်းမှ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ရွေးချယ်လာသော သစ်သီးဝလံများကိုင်ဆောင်လာသည် ။
" ကျွန်တော် ရောက်လာပါပြီ... ဒေါ်လေး..."
" အေး... ဝင်ခဲ့... ဒီမှာ အကြော်ကြော်နေတာပြီးတော့မယ်... ကန်တော့ပွဲပြင်ဖို့လုပ်လိုက်တော့.."
ခပ်ကျဥ်းကျဥ်းဖွဲ့စည်းထားသည့်အိမ်လေးထဲ ဒေါ်လေးတို့မိသားစုဝင်များမှာ ဒေါ်လေးအပါအဝင်ငါးယောက်ရှိသည်ဖြစ်၍ ထယ်ယောင်းအတွက် အခန်းပိုမရှိခဲ့ပေ ။
ဒေါ်လေးနှင့်သူမ၏အမျိုးသားဖြစ်သူကတစ်ခန်း၊ အကြီးဆုံးသမီး ဂိုအွန်ဂျယ်နှင့် အငယ်ဆုံးသမီး ဂိုအွန်ဘီကတစ်ခန်း၊ သားလတ်ဖြစ်သည့် ဂိုဂျယ်မင်းကတစ်ခန်းဖြစ်ကာ အဘွားဆုံး၍ သူတို့ထံရောက်လာရသောထယ်ယောင်းနှင့် အခန်းမျှမသုံးချင်ခဲ့ပေ ။
ထို့အတွက် ထယ်ယောင်းမှာ ထပ်ခိုးက စတိုခန်းလေးကို ကျောတစ်နေရာစာရအောင်ရှင်း၍ နေခဲ့ရသည်ကိုမှတ်မိသေးသည် ။
အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်တစ်နှစ်သာ ဒေါ်လေးတို့မိသားစုနှင့်အတူနေခဲ့ကာ စာမေးပွဲကြီးပြီးဆုံးသည်နှင့် ထိုအိမ်ကထွက်လာခဲ့ပြီး အချိန်ပိုင်းအလုပ်နှင့် ကိုယ့်ဘဝကိုယ်စတင်ရပ်တည်ခဲ့သည် ။
အနောက်တိုင်းဝတ်စုံပြည့်ကို ဝတ်ဆင်ထားသည့်ထယ်ယောင်းသည် အဘွား၏ကန်တော့ပွဲကို ကိုးရီးယားရိုးရာဓလေ့အတိုင်း ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျပြင်ဆင်ကာ ဒေါ်လေးကလည်းအနက်ရောင် အဝတ်အစားဝတ်ဆင်ထားလျက် ထယ်ယောင်းကိုကူပြင်ပေးသည် ။
အွန်ဂျယ်ကတော့ အလုပ်တစ်ဖက်နှင့်ဖြစ်၍ အိမ်မှာမရှိ၊ ဒေါ်လေး၏အမျိုးသားနှင့်အငယ်နှစ်ယောက်ကတော့ နဂိုတည်းက အဘွား၏ကန်တော့ပွဲကို သူတို့နှင့်မသက်ဆိုင်သလိုအရေးတယူမရှိသောကြောင့် ထယ်ယောင်းနှင့်ဒေါ်လေး နှစ်ယောက်သာရှိသည် ။
အဘွား၏ဓာတ်ပုံရှေ့မှောက် စားသောက်ဖွယ်ရာများ စုံစုံလင်လင်နှင့် ခင်းကျင်းထားရှိပြီး ရိုးရာအတိုင်း ကန်တော့ပြီးမှ ဆိုဂျူစောင်းငဲ့ထည့်ပေးလိုက်သည် ။
ဓာတ်ပုံမှန်ဘောင်ထဲက အဘွား၏အကြည့်နှင့်အပြုံးမှာ ထယ်ယောင်းကို နွေးထွေးစေတုန်းပင်ဖြစ်၍ ထယ်ယောင်းသည်ခပ်ရေးရေးပြုံးမိသွားရင်း အဘွားကိုတမ်းတလွမ်းဆွတ်သွားရသည် ။
" ဒီနေ့က... မင်းရဲ့အလုပ်လည်း အနားယူထားတာဆိုတော့... တစ်ခွက်လောက် သောက်ကြမလား..."
" ဟုတ်ကဲ့... ဒေါ်လေး...."
ထယ်ယောင်းက အရက်မသောက်နိုင်သော်လည်း ဒီလိုနေ့တိုင်း အဘွားကိုပို၍သတိရလွမ်းဆွတ်မိသည်ဖြစ်၍ ဒေါ်လေးနှင့်အတူ ဆိုဂျူသောက်ရန်ခေါင်းညိတ်သဘောတူလိုက်သည် ။
" ငါက... မင်းကို ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ပေးရမှာကို.. ဒုက္ခတွေပဲပေးနေမိတယ်မလား..."
" အဲ့လိုမျိုး မဟုတ်ပါဘူး ဒေါ်လေး..."
ဒေါ်လေးက ထယ်ယောင်း၏ဆိုဂျူခွက်ထဲသို့ ဆိုဂျူလောင်းထည့်ပေးလာသဖြင့် ထယ်ယောင်းသည်တရိုတသေလက်ခံလိုက်သည် ။
" ငါ့ကိုယ်ငါလည်း... သိပါတယ်.. ဒါပေမယ့်... ထယ်ယောင်း... ငါ အဆုံးစွန်ထိ မျက်နှာပြောင်ပြောင်နဲ့ပဲမင်းကိုတောင်းဆိုတယ်... ကြင်ဖက်ဆိုတာမျိုးကို... မတွေးသေးပါနဲ့.. မင်းက ဆရာဝန်ဆိုတော့ မျက်စိကျတဲ့သူတွေက အရမ်းများလာတယ်လေ...ငါတို့အိမ်ရဲ့..အကြွေးလည်း ဆပ်ရဦးမှာမလား..."
" ကျွန်တော် နားလည်ပါတယ်... စိတ်မပူပါနဲ့ ဒေါ်လေး..."
ထယ်ယောင်း၏ဒေါ်လေးဖြစ်သူသည် ထယ်ယောင်းဆီကနေသူမ၏ရပိုင်ခွင့်များ ဆုံးရှုံးသွားမည်စိုး၍ မိန်းကလေးများနှင့်တွေ့ဆုံပတ်သက်မည်ကိုစိုးရိမ်နေခဲ့တာဖြစ်သည် ။
အနည်းဆုံးတော့ ထယ်ယောင်း ရွေးချယ်သည့်တစ်ဖက်မိန်းကလေးသည် သူတို့ကိုပါ ကြည့်ရှုပေးလောက်မည့် ပိုက်ဆံရှိအသိုင်းအဝိုင်းကသူဌေးသမီးဖြစ်ဖို့လိုသည် ။
" ဒီနေ့ကို ဒီမှာ အိပ်သွားလိုက်ပါလား... ဂျယ်မင်းရဲ့အခန်းကလွတ်တယ်..."
" တော်ပါပြီ... ဒေါ်လေး... မနက်က အလုပ်ပြန်ဝင်ဖို့လည်း ပြင်ရဦးမှာဆိုတော့ ကျွန်တော် တိုက်ခန်းပဲပြန်လိုက်မယ်..."
" အင်း.. ကောင်းကောင်းပြန်ဦး..."
" ဟုတ်ကဲ့...."
ဒေါ်လေး၏အိမ်ကနေပြန်ထွက်လာခဲ့သည့် လမ်းတစ်လျှောက် ထယ်ယောင်းသည် ဆိုဂျူသောက်ထားသည်ကြောင့် ခေါင်းထဲတရိပ်ရိပ်နှင့် မည်သည်ကိုစိတ်မောလို့စိတ်မောမှန်းမသိဘဲ ပင့်သက်သာအထပ်ထပ်အခါခါရှိုက်နေမိသည် ။
ဘတ်စ်ကားဂိတ်မှာ ကားစောင့်ရင်း အလုပ်ဆင်းချိန်ဖြစ်၍ ကားခုံက လူအပြည့်နီးပါးဖြစ်နေသည် ။
ထယ်ယောင်းသည် ခုံအလွတ်တစ်ခုမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ နောက်မှလိုက်တက်လာသည့် စုံတွဲတစ်တွဲသည် တခြားခုံအလွတ်မရှိတော့သောကြောင့် ထယ်ယောင်းဘေးကခုံမှာ ယောက်ျားလေးကဝင်ထိုင်ရင်း ပေါင်ပေါ်မှာတော့ သူ့ကောင်မလေးကိုထိုင်ချစေလိုက်လျှင် ထယ်ယောင်းမှာ မျက်လုံးလေးပင်ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်ဖြစ်သွားရသည် ။
ညနေစောင်းသာရှိသေးသော်လည်း ထယ်ယောင်းဆီကနေ ဆိုဂျူနံ့ရ၍ထင် ထိုစုံတွဲအမျိုးသားက မသင်္ကာဟန်ထယ်ယောင်းဘက်ကို လှည့်ကြည့်လာပြီး သူ့ကောင်မလေးကို ကာကွယ်လိုဟန်ပြနေသေးလျှင် ထယ်ယောင်းမှာ စိတ်ထဲအချဥ်ပေါက်သွားရသည် ။
ရှေ့မှတ်တိုင်သို့ရောက်မှ ထိုစုံတွဲက တစ်ယောက်၏လက်ကိုတစ်ယောက်တွဲရင်း ချစ်ချစ်ခင်ခင်ဟန်နှင့်ဆင်းသက်သွားကြသည်ကို ထယ်ယောင်းမှာ ဘာရယ်မဟုတ် ငေးကြည့်ကျန်ရစ်ရင်း ပင့်သက်ရှိုက်မိပြန်သည် ။
ဒီနေ့ကို အနည်းဆုံးတော့ ဝမ်းမနည်းချင်တာကို စိတ်ဓာတ်က ကျချင်နေသလိုပင်ခံစားနေရသည် ။
မိမိတို့၏တိုက်ခန်းနားက ဘတ်စ်ဂိတ်မှာဆင်းပြီးတိုက်ခန်းရှိရာသို့ တရွေ့ရွေ့နှင့် လျှောက်လမ်းလာခဲ့သည့်ထယ်ယောင်း ။
ထယ်ယောင်းတို့ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် မအပ်စပ်လှသော အနက်ရောင်ဇိမ်ခံကားသည် ထယ်ယောင်းတို့၏တိုက်ခန်းရှေ့မှာ မိန့်မိန့်ကြီးနေရာယူနေသည့်အခါ သူ့၏ခြေလမ်းတို့မှာတန့်သွားလျက် မျက်ဝန်းအစုံကလည်း ဝိုင်းစက်သွားရသည် ။
နှစ်ယောက်မရှိနိုင်သည့် ထိုဇိမ်ခံကား၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်သော အမျိုးသားသည် ကားကိုအမှီပြုလျက်ရပ်နေကာ လက်ကြားထဲစီးကရက်တစ်လိပ်ကိုညှပ်ထားလျက် ထယ်ယောင်းကိုတွေ့လျှင် ခါးဆတ်ခနဲမတ်သွားရပြီး အငွေ့တလူလူထွက်နေသည့် သူ့၏စီးကရက်ကိုင်ဆောင်ထားသောညာလက်လေးကို အနောက်ဘက်ဆီသို့မသိမသာဝှက်လိုက်သည်အား ထယ်ယောင်းမှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့လိုက်ရလေ၏ ။
.
.
.
𝖬𝖺𝗋𝗋𝗂𝖾𝖽 𝖶𝗂𝗍𝗁 𝖠 𝖱𝗂𝖼𝗁 𝖬𝖺𝗇
𝖲𝖺𝗇𝖽𝗂 𝖡𝖾𝖺𝗋
𝖳𝖺𝖾𝗄𝗈𝗈𝗄 𝖬𝖺𝗄𝖾𝗌 𝖬𝖾 𝖧𝖺𝗉𝗉𝗒.