လွမ်းတယ်.....
အခုလိုတစ်ယောက်တည်းအားငယ်နေချိန်ဆိုအမကိုသိပ်လွမ်းတာဘဲ....
နောက်ပြီးတစ်ခါမှမတွေ့ဖူးတဲ့အဖေ့ကိုလဲလွမ်းမိတယ်....
နောက်တော့မောင်နဲ့ပတ်သက်ပြီးအမှတ်တရတွေအများကြီးရှိခဲ့တဲ့ပုဂံမြို့လေးကိုလဲလွမ်းမိသား...
ကိုယ့်ကိုနာကြင်အောင်နောက်ကျောဘက်ကနေထိုးစိုက်မဲ့ဓားမှန်းသိတောင်မောင်ကပေးတဲ့လက်ဆောင်ပဲမို့ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးအပြုံးတွေနဲ့ခံယူခဲ့ပါတယ်မောင်....
တခါတလေများစဉ်းစားမိတယ်.....အချစ်အပေါ်မှာသစ္စာရှိလွန်းတဲ့မောင်ကဘဲမှားတာလား...မောင့်မှာပိုင်ရှင်ရှိမှန်းသိရက်နဲ့မျှော်လင့်ချက်အနည်းငယ်လေးဖြင့်ရူးရူးမိုက်မိုက်နဲ့ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့မိတဲ့အဝေးဘဲမှားနေလားဆိုတာ......
မတွေးချင်ဘူးမောင်...ရင်ဘတ်ထဲကမောင့်အကြောင်းတွေးလိုက်တိုင်းတဆစ်ဆစ်နာလွန်းလို့.....
မကြားချင်ဘူးမောင်....မောင့်စီကနေအဝေးကိုတွန်းထုတ်ပြစ်နိုင်တဲ့ခါးသက်သက်စကားလုံးတွကို
မသိချင်ဘူးမောင်......မောင်နဲ့ဆူးဆိုတဲ့မိန်းကလေးရဲ့ပျော်ရွှင်စွာရယ်မောနေသံတွေကို.....
လျစ်လျူရှုဖို့ကြိုးစားမိပေမဲ့မောင်ဆိုတဲ့လူသားကအဝေးအတွက်မျက်ကွယ်မပြုနိုင်တဲ့လူသားဖြစ်တော့လဲအခက်သား...
အင်း....မောင့်ကိုမှမစွန့်ခွာနိုင်တော့လဲမောင်ပေးတဲ့ဒဏ်ရာလှလှလေးတွေကိုအပြုံးနဲ့ခံယုံပေါ့....
သက်သက်ညှာညှာတော့လုပ်ပါမောင်....ဒီတောသားရဲ့နှလုံးသားကလဲအသွေးနဲ့အသားနဲ့တည်ဆောက်ထားတာမို့...နာကြင်တတ်တယ်ဆိုတာတော့မောင်မမေ့ပါနဲ့....
စိတ်ချပါမောင်....မောင်မျှော်လင့်ထားတဲ့အတိုင်းမောင့်ဘေးနားမှာမောင်လိုချင်တဲ့အတိုင်းရင်နာနနဲ့မောင့်ရဲ့အရင်းနှီးဆုံးသောမိတ်ဆွေတစ်ယောက်အဖြစ်နေနိုင်ဖို့ကျုပ်ရဲ့မောင့်အပေါ်ထားတဲ့သစ္စာနဲ့မေတ္တာတရားတွေကိုကျုပ်ကိုယ်တိုင်ဘဲကျုပ်နှလုံးသားထဲမှာသော့ခတ်ပြီးအပြီးသိမ်းလိုက်ပြီမို့......
အဝေးသေမတတ်ခံစားနေရလဲမောင်ပျော်နေရင်ပြီးတာမို့...ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးဘဲရင်ကါဲခံလိုက်ပါတယ်မောင်......
'ဟေး.....'
..............
'ဟေး..အဝေး.....!!'
နားနားကပ်ကာအော်လိုက်တော့မှလန့်ရတဲ့ကျုပ်အဖြစ်..
'အမလေး...ဘုရား......'
'ခုမှဘုရားတနေတယ်.....ခေါ်နေတာဖြင့်ကြာလှပြီ...ဟင်း....'
မျက်မှောင်ကလေးကျုံ့ကာမှင်သေသေနဲ့ပြောနေတဲ့မောင့်မျက်နှာကြောင့်အဝေးအလျှင်အမြန်ပင်မိမိ၏လက်တို့အားမောင့်မျက်နှာပေါ်အလုပ်ပေးမိသည်....
'အဝေး...မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ...?'
'မောင့်ရဲ့မျက်ခုံးတန်းတွေကိုပြန်ဖြောင့်ပေးနေတာလေ.....ပြီးတော့သက်ပြင်းတွေခဏခဏမချပါနဲ့လား...'
'ဘာလို့လဲ...?'
'အမကပြောတယ်...သက်ပြင်းတစ်ခေါက်ချရင်အသက်တစ်ရက်တိုတယ်တဲ့..မောင့်ကိုအသက်အရှည်ကြီးနေစေချင်တယ်မောင်...ဖြစ်နိုင်ရဲ့မောင့်အတွက်အဝေးအသက်တွေတောင်ပေးချင်မိတယ်..'
'ဟမ်...'
'အာ..ဟို...ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး.....မောင်..စီတ်မဆိုးနဲ့နော်..အဝေးကတခြားသဘောနဲ့ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး..အဝေးက....'
'ထားတော့...ကျွန်တော်လဲစိတ်ထဲမထားတာမို့......'
'အင်း...ဒါနဲ့စောစောကမောင်ဘာပြောမလို့လဲဟင်....?'
'မင်းမပျင်းဘူးလားအဝေး....?'
'ဟင့်အင်း...မောင့်အရိပ်အောက်မှာနေရတာနဲ့တင်အဝေးရောင့်ရဲတင်းတိမ်တတ်ပါတယ်မောင်...'
'ဟူး...တကယ်ပါ...ခုဆိုမင်းစကားပြောရင်ကျွန်တော်ဘာကိုမှနားမလည်တော့ဘူး...'
'မောင်သာကျုပ်ရင်ထဲမြင်အောင်ကြည့်လေ...ကျုပ်ပြောတဲ့စကားလုံးတစ်လုံးချင်းစီကိုမောင်သေချာပေါက်အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်နိုင်လိမ့်မယ်ထင်ပါ့...'
'ထားတော့.....ထားတော့..ဒဲ့ဘဲပြောတော့မယ်ဗျာ....'
'ဟုတ်..ပြောပါမောင်....'
'ညနေကြရင်မောင်ပွဲတစ်ခုကိုသွားရမယ်..အဲ့တာအဝေးအဖော်အဖြစ်လိုက်ခဲ့ပေးမလား...?'
'မောင်....မောင်ကအဝေးကိုလိုက်စေချင်ရဲ့လား...?'
'အင်း.....'
'ဒါဆိုအဝေးလိုက်ခဲ့ပါ့မယ်....'
'အင်း...ညနေ၆နာရီလောက်မောင်ပြန်လှည့်ခေါ်မယ်.....အဆင်သင့်လုပ်ထား...'
'ဟုတ်......'
'ခုတော့မောင့်ကိုအဝတ်ဝတ်ပေးဦး...ရေချိုးထားတော့ချမ်းနေပြီ...'
'အာ...ဟုတ်သား..ခဏနော်မောင်..အဝေးအဝတ်တွေထုတ်ပေးပြီးသား.....ဟီး.....မေ့နေတာ...'
'အင်း....ရတယ်....'
ခပ်ဟဟရယ်ရင်းမောင်ကသူ့လက်မှာတွဲလဲခိုနေတဲ့ရေစက်အချို့နဲ့အဝေးမျက်နှာပေါ်ခါချပြီးကျီစယ်ပြန်သည်......
'မောင်.....အေးတယ်လေ....'
'သိတယ်လေ...တမင်စချင်လို့စတာ....စိတ်မဆိုးဘူးလားအဝေး...?'
'မောင်ပျော်ရင်ပြီးတာမို့မောင်ဘာလုပ်လုပ်ကျုပ်အတွက်အဆင်ပြေတယ်မောင်....'
'.....ဟင်....'
'သဘောမပေါက်ပြန်ဘူးလား....?အဲ့တာတွေခဏထားပါဦး...မောင့်အဝေးကိုနည်းနည်းငုံ့ပေးဦးလေ....ကြယ်စိတပ်ပေးရဦးမယ်.....'
'အာ...အင်း...'
'တခါတလေကြမောင့်ကိုမနာလိုဖြစ်မိတယ်သိလား...?'
'ဘာလို့လဲ...?'
'အတေးဘာသာအဝေးဆိုယောကျ်ားဆန်တယ်လို့ထင်ခဲ့ရပေမဲ့အဲ့အတွေးတွေကမောင်နဲ့ယှဉ်လိုက်တော့အဝေးစီမှာရှိတဲ့ယောကျ်ားဆန်မှုတွေကဘာတစ်ခုမှမရှိတော့သလိုဘဲ.....အဲ့မောင့်ရဲ့စစ်စပတ်တွေ....အရပ်ကြီးတွေ....မောင့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းမွှေးရေးရေးလေးတွေ..အဲ့တာတွေဘာလို့အဝေးမှာကြတစ်ခုမှမရှိရတာလဲ...?မောင်တို့မြို့ကြီးသားတွေကယောကျ်ားချင်းတူတောင်ဘာလို့တမူထူးနေရတာလဲ...'
နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာပြောမိတော့မောင်ကအဝေဂရဲ့ပါးလေးတွေကိုခပ်ဖွဖွဆွဲပါတော့သည်.....
'အ့....မောင့်..နာတယ်လေဗျာ....'
'အဝေးကလဲ....ဟ..ဟား...မင်းမှာလဲမောင်တို့မြို့သားတွေမှာမရှိတဲ့အလှတရားလေးတစ်ခုရှိတယ်လေကွာ....'
'ဟမ်....ဘာများလဲ...?'
'ပုတုတုအရပ်ကလေးနဲ့အချိန်တိုင်းချစ်ဖို့ကောင်းနေတာလေ....'
'ဟာဗျာ...မောင်ကတော့နောက်ပြီ....ချစ်ဖို့ကောင်းရအောင်အဝေးကမိန်းမမှမဟုတ်ဘဲ.....'
'အဲ့တာတာ့မသိဘူး....မင်းကအမြဲတမ်းမောင့်မျက်လုံးထဲမှာချစ်ဖို့ကောင်းနေတော့လဲခက်သား...'
'အဟင်း...မောင့်ကိုတော့မပြောချင်တော့ပါဘူး....ကဲရပြီ...မောင်ဂွရှည်လေးဝတ်လိုက်ဦး...'
'ဘောင်းဘီ...ဘောင်းဘီလို့ဆို.....'
'အာ...အဲ..အဲ့တာလေးဝတ်လိက်နော်.....ဟီး.....ကျုပ်မောင့်အတွက်နေ့လည်ကြစားဖို့ထမင်းထုပ်လေးပြင်လိုက်ဦးမယ်.....'
'အင်း......ဖြေးဖြေးဆင်းဦး....'
'အင်းပါမောင်ရဲ့.....'
မောင့်ကိုနှုတ်ဆက်ကာအဝေးအိမ်အပေါ်ထပ်ကနေခပ်မှန်မှန်ခြေလှမ်းတွေနဲ့ဆင်းရင်းမီးဖိုထဲကိုခပ်သုတ်သုတ်လေးဝင်ခဲ့မိသည်....
ကြားခဲ့ဖူးတဲ့သီချင်းလေးတွေကိုတစ်ကြောင်းနှစ်ကြောင်းလောက်ကောက်ညည်းရင်းမောင့်အတွက်နေ့လည်စာထမင်းထုပ်လေးအားစိတ်ပါပါနဲ့ပြင်ပေးမိသည်.....
'အဝေးရေ.....'
ဧည့်ခန်းထဲကနေမောင့်အသံကိုကြားတာနဲ့အဝေးမပြေးရုံတမယ်မောင့်ရှိရာစီကိုထမင်းထုပ်လေးအားဆွဲရင်းအရောက်သွားမိသည်....
'မောင်ရေ.......'
'အဝေး...ဘာလို့ပြေးလာတာလဲ...?ချော်ချက်ကျမယ်လေ..ကြမ်းကကြွေပြားနဲ့ချော်ရချော်နဲ့ကွာ....'
'ခုဘာမှမှမဖြစ်တာဘဲမောင်ရယ်.....မောင်ကအလကားနေစိုးရိမ်နေပြန်ပါပြီ....'
'သတိဆိုတာပိုတယ်လိုတယ်မှမရှိဘဲအဝေးရယ်..သတိကပ်ထားတော့ပိုမကောင်းဘူးလား...?'
'အင်းပါ..အင်းပါဗျာ...အဝေးနောက်ခါကြသတိထားပါ့မယ်.....'
ထိုစကားတို့အားမောင့်မျက်နှာချောချောကိုကြည့်ကာတွန့်ချင်သယောင်ဖြစ်နေသောမောင့်ရဲ့အဝတ်တို့အား အားနေသောလက်တစ်ဖက်နဲ့ပြင်ပေးရင်းပြောမိသည်...
'ရော့..ဒီမှာမောင်....မောင့်အတွက်နေ့လည်စာထမင်းချိုင့်လေး....'
စတီးချိုင့်သုံးဆင့်လေးအားလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ပတ်ကာသေချာလေးထုပ်ပိုးထားသောနေ့လည်စာလေးအားမောင့်လက်ထဲထည့်ပေးမိသည်...
'အဝေး.....'
'ဗျာ....'
'အရမ်းလိမ်မာတာဘဲကွာ...မသိရင်မောင့်မိန်းမလေးကျနေတာဘဲ.....'
'ဟမ်.....'
'အော်....တခြားသဘောနဲ့ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး....ဒီတိုင်းလေး...'
'အဟင်း....ရပါတယ်.....မောင်သွားတော့လေ....အလုပ်နောက်ကျနေဦးမယ်.....'
'သွားမှာပါ..ဒါပေမဲ့တစ်ခုခုကျန်ခဲ့သလားလို့.....'
'ဘာများလဲမောင်....အဝေးထင်တာတော့အကုန်အစုံပါပြီထင်တယ်....ထမင်းချိုင်းရော...မောင့်အိတ်ရော....နောက်...ကားထဲမှာမောင့်စာရွက်အိတ်လေးရော...'
'မွ.....'
ရုတ်တရက်ကျွန်တော့်ပါးတစ်ဖက်ကိုနမ်းရှုတ်လိုက်တဲ့မောင်....
ရုတ်တရက်ဆိုတော့ကြောင်အအနဲ့မောင့်ကိုယ်ကိုအနောက်ကိုတွန်းပို့မိသည်အထိ....
'မောင့်...ဘာ..ဘာလုပ်တာလဲ...?'
'ဘာလဲ....ရှက်သွားတာလား..အဝေးလေး...?'
နားနားကိုကပ်ကာလေသံခပ်တိုးတိုးနဲ့ဆိုတော့တကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့အကျောတွေထောင်တက်သွားသလိုပင်...
'ဘာ..ဘာလို့ရုတ်တရက်...ကြီး.....'
'မသိဘူး....မွှေးမွှေးပေးချင်လာလို့...ဒီသနပ်ခါးလေးတွေနဲ့ပါးလေးကိုကြည့်ရင်းအသဲယားလာလို့လေ.....'
'ဒါ..ဒါပေမဲ့...'
'အဝေး...'
'ဟင်...'
'မကျေနပ်ဘူးလား...?'
'......ဗျာ......'
'မကျေနပ်ရင်မောင့်ကိုကလဲစားပြန်ချေလို့ရတယ်နော်....'
'က လဲ့ စား....?'
'အဝေးကိုနမ်းသလိုမောင့်ပါးကိုလဲပြန်နမ်းလေ...ဘဲစားဘဲချေပေါ့..အဟက်ဟက်.....'
'ဟာဗျာ...မောင့်..ကလေးကလား...အကောင်းမှတ်လို့နားထောင်နေတာကို....တကယ်ပါဘဲ..သွားဗျာ..သွားတော့.....'
'အင်းပါ.....ဟားဟား...သွားတော့မယ်နော်...အတင်းကိုမောင့်ကိုတွန်းထုတ်တော့တာဘဲလား....?'
'သွားပါတော့ဆိုဗျာ.....'
'ဟုတ်ပါပြီ.....ညနေကြရင်သာစောင့်နေနော်...မောင်ဆက်ဆက်လာခေါ်မယ်....'
'ဟုတ်.....'
ခြံထဲကထွက်သွားတဲ့မောင့်ကားကိုကြည့်ပြီးအဝေးရင်ခုန်သံတွေကိုလွတ်လပ်စွာခုန်ပေါက်ခွင့်ပြုမိသည်...
တကယ်ပါ....မောင်ဟာဘီလူးလေးဘဲ....အဝေးကိုအမြဲတမ်းပြုစားလွန်းတဲ့မင်းသားခေါင်းစောင်းထားတဲ့ဘီလူးလေး.....
အခုန်မြန်နေတဲ့ရင်ဘတ်ကိုဖိရင်းစောနကလေးမှမောင့်နှုတ်ခမ်းတို့ခိုနားခဲ့ရာပါးပြင်ကိုခပ်ဖွဖွထိတွေ့မိသည်.......
တကယ်ကိုအိမ်မက်မဟုတ်ဘူးဘဲ.....
တကယ်တော့ကျွန်တော်ကျေးဇူးတင်သင့်တာဆူးဆိုတဲ့မိန်းကလေးဖြစ်လိမ့်မယ်ထင်ပါ့....
မောင်နဲ့သူမလက်ထပ်စာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးပြီးတဲ့ညနေမှာဘဲသူမဟာနိုင်ငံခြားကိုအကြောင်းကိစ္စတစ်ခုကြောင့်အမြန်ပြန်သွားခဲ့တာခုဆိုနှစ်လနီးပါးရှိရောပေါ့.....
သူမလုပ်ပေးရမဲ့အရာမှန်သမျှကိုသူမအစားအဝေးလုပ်ပေးခွင့်ရနေတဲ့ကျွန်တော်သူမကိုကျေးဇူးတင်နေမိတာမမှားဘူးမလား.......
'အဝေး!!!'
'.......'
'တာရာဝေး...!!!!'
'ဗျာ.....အဲ..ဒေါ်ဒေါ်.....'
'အဲ့တာကငုတ်တုတ်သေနေပြန်တာလား....?'
'မ..မဟုတ်ပါဘူး...မောင့်ကိုလိုက်ပို့ပေးနေတာပါ...ခုဘဲမောင်ထွက်သွားတာလေဒေါ်ဒေါ်....'
'မေမေကြီးလို့ခေါ်လို့ပြောထားတယ်မလား.....?!!ဘာလဲ...ငါ့စကားကိုအရေးမလုပ်တာလား...?'
'မ..မဟုတ်ပါဘူး...အဝေး..မေ့သွားလို့ပါ.....'
'မပြောမဖြစ်လို့ပြောရဦးမယ်....မင်းကိုယ့်နေရာကိုကိုယ်တော့သိပါတယ်နော်....'
'ဘာကိုပြောတာလဲမေမေကြီး....?'
'မဟုတ်ပါဘူး...ငါ့သားကမင်းကိုအရမ်းပစားပေးတော့ကိုယ့်ဘဝကိုကိုယ်မေ့နေမှာစိုးလို့ပါ....မမေ့ပါနဲ့....မင်းခုရနေတဲ့အရာတွေကတကယ်တော့ခဏတာသာယာမှုတွေပါ....ပိုင်ရှင်အစစ်မလာခင်အထိတော့မင်းကငါ့သားရဲ့အစားထိုးခံသက်သက်တစ်ယောက်ဘဲ...စေတနာနဲ့သတိပေးတာပါ....နားလည်ပေးဖို့တော့မျှော်လင့်မိ....'
'ဟုတ်...ကျေးဇူးပါမေမေကြီး...အဝေးမှတ်ထားပါ့မယ်....'
'သွားလေ...ဘာရပ်နေတာလဲ..လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်....'
'ဟုတ်.....ဒါနဲ့..မေမေကြီး...အဝေးညနေကြရင်တော့အပြင်သွားဦးမယ်နော်...မောင်ကလာခေါ်မယ်ပြောထားလို့.....'
'အလုပ်သာပြီးအောင်လုပ်.....'
'ဟုတ်ကဲ့.....'
ဒီလိုနဲ့ဟိုလုပ်ဒီလုပ်နဲ့လုပ်လာလိုက်တာညနေ၅နာရီထိုးသွားတော့မှနာရီကိုကြည့်ပြီးသက်ပြင်းမောချမိသည်....
'၅ချက်တောင်ထိုးပြီဘဲ.....ရေချိုးပြိးပြင်ဆင်ထားဦးမှပါလေ...မဟုတ်ရင်မောင်စောင့်နေရလိမ့်မယ်....'
ကိုယ်ပေါ်ကနေတဒီးဒီးကျနေတဲ့ချွေးတွေကိုပုခုံးပေါ်လွှားထားတဲ့တပါတ်စုတ်လေးနဲ့သုတ်ရင်းရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာရေချိုးပြီးမောင့်အဝတ်တွေနဲ့သူ့ရဲ့အဝတ်တွေကိုစုလျှော်မိသည်.....
ရေချိုးခန်းထဲကပြန်ထွက်လာချိန်နာရီကိုကြည့်မိတော့၅ချက်ထိုးပြီးခွဲတော့မယ်.....
ဒါကြောင့်ရေစိုဝတ်တွေကိုရေချိုးခန်းထဲကတန်းပေါ်ခပ်သက်သွက်လှမ်းတင်ရင်းအဝတ်အစားလဲခြင်းအမှုကိုခပ်သွက်သွက်လုပ်ရပြန်သည်.....
အဝေးစီမှာပါလာတဲ့အသစ်လွင်ဆုံးအဝတ်အစားတစ်စုံအားထုတ်ကာဝတ်ဆင်လိုက်ပြီးမျက်နှာပေါ်လိမ်းကျံနေကြသနပ်ခါးပါးပါးတို့အားလိမ်းချယ်မိသည်....
ပါးကွက်ခပ်ရေးရေးအားကွက်ကာရေကြောင့်ဖွာလန်ကျဲနေတဲ့ဆံပင်တို့အားသသံလွင်စီမွှေးမွှေးဖြင့်သပ်တင်မိသည်...
အားလုံးပြီးလို့မှန်ပေါ်ကြည့်မိတော့..အိုး...အကောင်းဆုံးဘဲ...
ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်အမှတ်အပြည့်ပေးကာသဘောကျနေခိုက်ခြံထဲကဟွန်းတီးသံကြားတာကြောင့်အပြေးလေးတံခါးပေါက်နားထွက်ကြည့်မိတော့ကားထဲကနေလက်ပြနေတဲ့မောင်....
'လာပြီ...မောင်ရေ....'လို့အပေါ်ကနေလှမ်းအော်ရင်းမောင်ရှိရာစီအပြေးကလေးသွားမိသည်.....
ကားနားရောက်တော့မောင်ကကားရှေ့တံခါးဖွင့်ပေးတာကြောင့်ကားပေါ်ဝင်ထိုင်မိသည်....
'အဝေး....ဘာလို့ပုဆိုးနဲ့အပေါ်ကတိုက်ပုံကြီးဝတ်လာတာလဲ....?'
'ဟမ်...ဘာလို့လဲမောင်...?ကျုပ်လဲကျုပ်မှာရှိတာတွေထဲကအကောင်းဆုံးဘဲဝတ်လာလိုက်တာ...'
'ဟင်း....ခုသွားမှာကဇာတ်ပွဲမှမဟုတ်ဘဲအဝေးရာ..ကြည့်ပါဦး..မျက်နှာပေါ်မှာလဲလိမ်းထားတဲ့သေနပ်ခါးတွေကထင်းလို့....ဒီလိုပုံတုံးကြီးနဲ့လိုက်မလို့လား...?'
'ကျုပ်...ကျုပ်တို့ရွာမှာဆိုပွဲတွေဘာတွေရှိဒီလိုဘဲပြင်နေကြမို့ပါမောင်....မောင်အဆင်မပြေလို့လား...?မပြေရင်ကျုပ်.....သွားပြီး.....'
'နေတော့...သွားလဲလဲအချိန်မှမရတော့ဘဲ.....ကျွန်တော်ကိုကမှားတာပါ..ခင်ဗျားရွာကလာခဲ့မှန်းမေ့သွားတာ.....'
'အော်.......'
'ခင်ဗျားအဆင်ပြေရင်ပြီးတာဘဲ....ဒါပေမဲ့ဟိုကြကျွန်တော်နဲ့တော့အရမ်းမကပ်နဲ့ပေါ့...ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာနေလေ..ရတယ်မို့လား..?'
'ရ..ရပါတယ်..မောင်....'
'အင်း...သွားမယ်....ခါးပတ်ပတ်....'
'ဟုတ်.....'
နာတယ်မောင်...ရင်ဘတ်ထဲကိုစူးအောင့်နေရော.....ကျုပ်လိုတောသားနဲ့တူတူသွားရမှာဆိုတော့မောင်ကရှက်နေပြီပေါ့လေ......
တောင်းပန်ပါတဘ်မောင်...ကျုပ်ကြောင့်မောင်စိတ်ရှုပ်ရပြီ.....
....
..........
'အဝေး.....ရောက်ပြီ....ဆင်းတော့.....'
'အင်း....'
'ကျုပ်နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာနေနော်....ကြားလား...?'
'ဟုတ်.....မောင်...အဝေးသိပါတယ်.....'
မောင်ခေါ်သွားတဲ့နေရာကြီးကအိမ််ကျယ်ကြီးတစ်ခုစီ......
အိမ်ကြီးကတော်တော်လေးကိုကြီးပြီးခမ်းနားလွန်းတယ်....နောက်ပြီး...ကန်လိုမျိုးတစ်ခုထဲမှာလဲယောကျ်ားမိန်းမပေါင်းစုံကအဝတ်အစားပါရုံတမယ်နဲ့ရေထဲမယ်ဆော့ကစားနေရော....တချို့ဆိုလူမြင်ကွင်းကြီးမှာဖြစ်ပျက်နေတာမြင်လို့ပင်မကောင်း.....
ကျွန်တော်အားလုံးကိုမျက်ကွယ်ပြုရင်းကျွန်တော့်အရှေ့မှာရှိနေတဲ့မောင့်ကျောပြင်ကျယ်ကိုသာအာရုံကိုပို့ထားမိသည်.....
'အ့......'
ရုတ်တရက်လမ်းလျှောက်နေတဲ့မောင်ကခြေလှမ်းတို့ရပ်တန့်ပြစ်လိုက်တာကြောင့်အဝေးရဲ့နဖူးနဲ့မိတ်ဆက်သွားရတဲ့မောင့်ရဲ့ကျောပြင်ကျယ်....
'အဝေး.....နာသွားလား...?'
'မနာပါဘူး....မောင်....'
'အင်း....ဟိုနားမှာသွားထိုင်နေနော်...စားစရာရှိတာတွေလဲဟိုကပန်းကန်နဲ့ယူစားချည်....ကြားလား...?'
'ဟို...မောင်....'
အဝေးဘာမှတောင်မပြောရခင်မောင်ကတော့အဝေးကိုထားပြီးထွက်သွားလေပြီ....
သို့ပေမဲ့ဘာမှပြောမနေတော့ဘဲမောင်ညွှန်ပြရာထောင့်ကျကျစားပွဲလေးထံသွားထိုင်နေမိသည်....
မီးရောင်စုံတွေအောက်မျက်စိတွေနောက်...အနံ့အသက်စုံလွန်းလှတဲ့လူတွေကြားခေါင်းတွေမူးပြီးအသက်ရှူတွေကြပ်မိပေမဲ့မောင့်စကားကိုမလွန်ဆန်ချင်တာကြောင့်နေရာကနေတဖဝါးမှမခွာဘဲပေကပ်ကပ်ထိုင်နေမိသည်.....
'ဟိုင်း........'
'.........'
'ဟေး.....အညိုစင်လေး...စကားမပြောတတ်ဘူးလား...?'
'.........ခင်ဗျားကကျုပ်ကိုသိလို့လား...?'
'.....မသိပါဘူး...ဒါပေမဲ့ခုအကြောင်းသိချင်လို့လာမိတ်ဆက်တာလေ...ခင်လို့ရတဘ်မဟုတ်လား....?'
'ခင်ချင်တယ်....ကျုပ်ကို?'
'အင်း.....ရတယ်မဟုတ်လား...?'
'ရပါတယ်.....ကျုပ်ကခင်တတ်ပါတယ်.....'
'အာ...ဟုတ်ပါပြီ....မင်းကတမျိုးလေးဘဲနော်....ထူးထူးဆန်းဆန်းလေး....ပုံစံကတုံးနေပေမဲ့ချစ်ဖို့တော့ကောင်းသား......သနပ်ခါးဖွေးဖွေးလေးနဲ့ပါးပြင်လေးတွေကလဲနမ်းချင်စရာလေး.....'
တဖြည်းဖြည်းထိုသူကပြောရင်းနဲ့အနားတိုးကပ်လာချိန်ကျွန်တော်လဲအနောက်ကိုဆုတ်မိသည်.....
'အဝေး!!!!!!'
'မော..ေ..မာင်.....'
'ဒီကိုလာစမ်း....!!'
'ဗျာ.....'
'လာလို့ပြောနေတာမကြားသေးဘူးလား...!!!!'
'ဟုတ်....လာ..လာပါပြီမောင်......'
အနားရောက်လာတဲ့သူ့ကိုကျွန်တော့်နောက်ကျောဘက်တွန်းပွန့်လိုက်ပြီးအရှေ့ကလူကိုဒေါသထွက်စွာစူးစိုက်ကြည့်မိသည်.....
'ဟိန်းစက်!!မင်းဒါဘာလုပ်တာလဲ...?ဘောင်လာမကျော်လာနဲ့နော်...'
'အိုး...တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတာပျင်းမှာစိုးလို့အဖော်လာလုပ်ပေးတာပါ..နှမြောစရာကမင်းကဝင်ဖျက်လိုက်တာဘဲ...မဟုတ်ရင်...ငါ...နဲ့..သူ...ဒီညတော့....'
'မင်းစောက်ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားနော်...!!'
'မောင်...တော်ပါတော့...မောင်....'
'အဟားဟား..အပျော်ကိုအပျက်ဖြစ်အောင်မလုပ်တော့ပါဘူး...ဒီနေ့တော့ငါမင်းကိုအကြောပေးလိုက်မယ်...နောက်ခါကြဆက်ဆက်တွေ့ကြတာပေါ့.....နောက်ပြီး....သေချာသိမ်းထားနိုင်ရင်သိမ်းပေါ့ကွာ....အေး...ခြံခုန်ပြိးအပြင်ထွက်လာရင်တော့ဒီကျားကဥပုသ်စောင့်နိုင်မယ်မထင်ဘူး....'
'မင်း!!!'
'မောင့်.....တော်တော့...'
'ဟားဟားဟား.....သွားပြီ....'
ထိုလူထွက်သွားတော့မောင်ကအဝေးပုခုံးကိုဆုပ်ကိုင်ကာဒေါသတကြီးကြည့်လာတော့သည်....
'အဝေး....စောနကဘာလုပ်နေတာလဲ?!!'
'သူ..သူကခင်ချင်တယ်ပြောလို့စကားပြောရုံပါမောင်...'
'မင်းမကန်းဘူးဆိုသူမင်းကိုနမ်းဖို့လုပ်နေတာမမြင်ဘူးလား!!!'
'မ..မဟုတ်လောက်ပါဘူးမောင်ရယ်.....'
'ဘာလို့လာငြင်းနေတာလဲ..မင်းတို့ဖြစ်ပျက်နေတာကိုမမြင်ရအောင်ငါအလုံးကန်းမနေဘူး.....!!ဘာလဲ....ငါ့ကွယ်ရာမှငါ့ခွင့်ပြုချက်မရှိဘဲထပ်ဖောက်ပြန်နေတာလား...?Daddyနဲ့မဖြစ်နိုင်တော့ငါ...ငါကငြင်းလိုက်တော့နောက်တစ်ယောက်ကိုသွားရှာတာလား...?!!ဟက်....အပေါစားဆန်လိုက်တာ...'
'မောင်.....ကျုပ်ဘာတွေများလုပ်နေလို့ခုလိုမျိုးပြောရတာလဲ...အဝေးမောင်ပြောသလိုဘဲထိုင်နေတာလေ...တခြားဘာဆိုဘာမှမလုပ်ဘူး.....မောင့်စကားတွေလန်မလာနဲ့....'
'မင်း.....ကျစ်....ပွဲထဲမှာမလို့နော်....!!'
'မောင်ရေ......မောင်....'
အဝေးနဲ့အခြေအတင်စကားပြောနေတဲ့မောင်ကစင်ပေါ်ကခေါ်သံကြားတော့လှည့်ကြည့်ပြီးတမဟုတ်ချင်းကိုပြုံးလို့....
နှုတ်ခမ်းထက်ကလဲခပ်ဖွဖွလေးရွတ်လိုက်တာက'ဆူး'တဲ့
သူမ....သူမပြန်ရောက်လာပြီလား....?
မောင်ကအဝေးလက်တွေကိုပင်လွှတ်ကာသူမရှိရာစီသို့သွားနေလေရဲ့...စင်ပေါ်ကသူမကလဲမောင့်ကိုလက်ကမ်းပေးနေရော......
နောက်ဆုံးအဝေးမပိုင်ဆိုင်ရတဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာသူမကနေရာယူလို့.....
'အရမ်းချစ်တယ်မောင်....'
'မောင်လဲအရမ်းချစ်တယ်ဆူး......လွမ်းနေခဲ့တာ....'
'ဟွန့်..သွား....လူဆိုး....ရှက်စရာကြီး...လူကြားထဲမှာမိုက်ခ်နဲ့အော်ပြောနေတယ်....'
အောက်ကလူအုပ်ကြီးကတော့တဝိုးဝိုးတဝါးဝါးနဲ့ပေါ့.....အဝေးကလွဲလို့.....
'နမ်းပါ..နမ်းပါ....!!!'
နောက်ဆုံးတော့မောင့်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတို့ဟာသူမရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးစီသို့ခိုနားခဲ့ပြီ.....
မမြင်ရက်စွာကျွန်တော်အကြည့်လွှဲမိပေမဲ့ကျွန်တော်လှည့်ရာဘက်တွင်ရှိနေသောဖန်သားပြင်ထက်မှာလဲမောင်နဲ့ဆူးတို့ရဲ့ပုံရိပ်ဟာထင်ဟပ်ဆဲ....
'မောင်..ဒီနေရာမှာကျုပ်အငွေ့ပျံသွားရင်လဲကောင်းသားဘဲနော်...ဟင့်..ခုတော့မောင့်ကြောင့်နဲ့ကျုပ်နှလုံးသားလေးနာကြင်ရတာ၄၆ကြိမ်ရှိပြီဗျ့...အင့်....'
မျက်ခမ်းစပ်ကထွက်ကျခါစပြုနေတဲ့မျက်ရည်စတွေကိုလက်ဖမိုးနဲ့ခပ်မြန်မြန်ဖိသုတ်မိသည်..........
စိတ်ချပါမောင်..မောင့်ရှေံတွင်တော့ကျုပ်သန်မာအောင်နေပါ့မယ်.....ဟန်ဆောင်တာလဲဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပေမဲ့လို့ပေါ့..ဒါပေမဲ့...မောင့်ကွယ်ရာမှာတော့အဝေးငိုခွင့်ရှိတယ်မလားမောင်...........
.........
..................
ခဏကြာတော့မောင်ကသူမခါးကိုဖက်ပြီးအဝေးစီကိုလာလေရဲ့.....
'အဝေး.....ဒီမှာကြည့်ပါဦး...'
'ဟဲလိုအကို....long time no see.....အာ...မေ့လို့....Eလိုတွေပြောနေတာ....sorryနော်.....အဟင်း....မတွေ့တာကြာပြီ...'
'ဟုတ်ကဲ့.....'
'မောင်ရေ..ပျော်ရဲ့လား..?ခုလိုsurpriseတိုက်လိုက်တာ....'
'ဆူးကလဲ..မပျော်ဘဲနေမလား..?ပျော်တာပေါ့..ဒါပေမဲ့ဆူးလာမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းမောင့်ကိုတော့အရိပ်အမွက်လေးတော့ပြောပြသင့်တဘ်လေဗျာ....'
'မောင့်ကိုsurpriseတိုက်ချင်လို့ပါဆို..ဟွန့်....'
'ဟုတ်ပါပြီကွာ..အဟင်း..ဒါနဲ့အဝေး.....မောင်ဟိုဘက်ကမောင့်သူငယ်ချင်းတွေစီခဏသွားဦးမယ်...ဆူးကိုခဏအပ်ခဲ့မယ်နော်....သေချာကြည့်ပေးလိုက်ဦး...'
'ဗျာ...'
'စိတ်မပူပါနဲ့မောင်ရယ်..ဆူးအကိုနဲ့နေခဲ့မယ်..သွားသွား...'
'အင်း....အဝေး..မောင်သွားမယ်နော်....'
'ဟုတ်မောင်....'
မောင်ထွက်သွားတာကိုလိုက်ငေးနေတုန်းမှာဘဲကျါန်တော့်အရှေ့ကိုကာရပ်လိုက်တဲ့သူမ....
'အမိ...ဘာလုပ်တာလဲ..?'
'ကျွန်မယောကျ်ားကိုစိတ်နဲ့ပြစ်မှားနေမှာစိုးလို့ကာကွယ်နေတာလေ......'
'ကျုပ်က....'
'အိုး...ရှင်းပြမနေနဲ့..ရှင်ကျါန်မယောကျ်ားကိုကြောင်တောင်နှိုက်နေတယ်ဆိုတာအားလုံးသိပြီးသား..အေး...အိမ်မက်ကနေခုနိုးထဖို့ပြောချင်တယ်....စိတ်ကူးလဲသိပ်ယဉ်မနေနဲ့ဦး...ရူးသွားဦးမယ်....'
'ဟင်....'
'လာ....မောင်ကရှင့်ကိုကျွန်မခိုင်းတာလုပ်ပေးဖို့ပြောခဲ့တာမလား...ဗိုက်ဆာနေပြီ....သွား....တစ်ခုခုသွားယူပေး....'
'ဟို...ကျုပ်...'
'သွားလေ...ဘာရပ်နေတာလဲ....?မုန့်ယူခိုင်းနေတယ်မလား....?'
'ဟင်း......ကျုပ်ကဘာမုန့်ယူလာခဲ့ရမလဲ...?ခင်ဗျားမှဘာမှမပြောဘဲ...'
'အဆင်ပြေတာယူခဲ့.....ကော်ဖီရောနော်...fried vermicelliရောဘဲ'
'အင်း...'
'ကျစ်...မြန်မြန်....ဗိုက်ဆာနေပြီ...'
ကျုပ်ကိုကျွန်တစ်ယောက်လိုခိုင်းစေမှန်းသိပါတဘ္...ဒါပေမဲ့အဝေးမငြင်းရက်ခဲ့ဘူး...
မောင့်ရဲ့ချစ်ရတဲ့သူခိုင်းစေတာဘဲ..ကြည်ကြည်ဖြူဖူနဲ့လုပ်ပေးရတာပေါ့...
တဆိတ်မောင်.....
မောင်သိဖို့ပါ.....
ငါဆိုတာမောင်ချစ်တဲ့သူကိုလံမောင့်လိုဘဲချစ်ပေးနိုင်ပါတဘ်....ရင်အကွဲခံပြီးတော့ပေါ့......
ဒါတွေကိုတနေ့ကြမောင်နားလည်ရင်တော့ကောင်းသား.....
တွေးဆဆနဲ့ပင်ကျွန်တော်မုန့်တွေတင်ထားတဲ့စားပွဲနားကိုရောက်ခဲ့ရတော့သည်.....
မုန့်တွေကများလွန်းလို့ဘာတေါဘယ်လိုယူရမှန်းလဲကျုပ်ခေါင်းတွေကိုက်လာရသည်အထိ....
ဘူးလိုလိုတွေထဲမှာဇွန်းအကြီးကြီးတွေတပ်ပြီးထည့်ထားတာတွေလဲစုံလို့...ဘယ်ကနေဘယ်လိုစခပ်ရမလဲလဲမသိ.....
တခြားသူတွေထည့်နေတာကိုကြည့်ပြီးလိုက်ထည့်ပြီးကော်ဖီကိုလိုက်ရှာရပြန်သည်....
Englishလိုတွေနဲ့ရေးထားတာမှန်ပေမဲ့ဘဘ်ဟာကဘာမှန်းမသိ.....နောက်သူပြောလိုက်တဲ့ဘာစီလီဆိုလား...အဲ့တာကလဲဘယ်လိုရှာရမှာလဲ.....
'ဟဲ့....ကြာလှချည်လား....ဗိုက်ဆာပါတယ်ဆိုနေမှ......'
'အမိ....ကျုပ်..ကျုပ်အမိပြောတဲ့ဟာရှာမတွေ့လို့....'
'ဘာလဲ...?!!'
'ကော်ဖီလေ....နောက်ဘာစီလီလဲ...အဲ့တာ....'
'နင်ကန်းနေလား...ဒီမှာc....o...f...f....e..e...ကော်ဖီတဲ့..မြင်လား.....နောက်ပြီး...fried vermicelli.....ကြာဇံကြော်လေ..ဒီမှာ.....အလုံးကသူများလင်ပြစ်မှားဖို့ဘဲတတ်လား...!!!'
သူမအော်လိုက်တာကြောင့်ဘေးနားကလူတွေကအဝေးတို့ကိုကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်နဲ့လှည့်ကြည့်လာတော့သည်....
ယောကျ်ားလေးဆိုပေမဲ့ကျွန်တော်လဲရှက်တတ်တာကြောင့်သူမကိုအသံလျှော့ဖို့ပြောပေမဲ့မာသထက်မာလာတဲ့သူမအသံကအားလုံးရဲ့အာရုံစိုက်မှုကိုဆွဲယူထားသယောင်....
'အမိ.....တော်..တော်ပါတော့....'
'မတော်ပါဘူး....နင်မှစောက်သုံးမကျတာ....!!!'
'အဲ့လိုမပြောပါနဲ့..ကျုပ်လဲအတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားခဲ့ပါသေးတယ်...'
'ဘာကိုကြိုးစားတာလဲ....!!'
'တောင်းပန်ပါတယ်...မ..မအော်ပါနြံ...ကျုပ်...ကျုပ်ရှက်လို့ပါ....'
'ခုလိုမဖြစ်ချင်ရင်အစကတည်းကသေချာလက်ကြောတင်းအောင်လုပ်လေ.....'
'အင့်.....တောင်း....ပန်..ပါတယ်......ကျုပ်...ကျုပ်....ကျုပ်စာ..စာမဖတ်တတ်လို့....'
'အေး.....နင်လိုတောသားကတောမှာမနေဘဲမြို့တက်လာတော့ခုလိုဖြစ်ပြီပေါ့....ကျစ်.....တောမှာသာလယ်စိုက်စားလဲနင်စာမတတ်တာဘဘ်သူမှဒုက္ခမရောက်ဘူး...ခုတော့နင့်ကြောင့်ငါကလူဆိုးကြီးကိုဖြစ်လို့...'
'.....တော်...ပါ....တော့....ဟင့်......'
'ဒါကဘာတွေဖြစ်နေကြတာ......?'
'မောင်...လာ...မပြောချင်တော့ဘူး....နည်းည်းလေးအော်မိတာကိုခုတော့ဘောကျ်ားတန်မဲ့နဲ့မျက်ရည်ကျပြနေလေရဲ့...ဆူးတော့စိတ်ညစ်တယ်သိလား....ဗိုက်ဆာလို့မုန့်လေးယူခိုင်းတာက်ုအဖြစ်ရှိအောင်ယူမလာနိုင်ဘူး...'
'ဟင်း...ကဲ.....သွားတော့...ကားပေါ်သွားထိုင်နေနော်....မောင်မင်းကိုတစ်ခုခုဝယ်ကြွေးမယ်....'
'ဒါဆိုလဲပြီးရော....'
သူမထွက်သွားတော့မှမောင်ကကျွန်တော့်လက်ကိုဆွဲကာအိမ်ကြီးထဲကထွက်လာခဲ့တော့သည်....
'အဝေး...မင်းကဘာဖြစ်ရတာလဲ...?'
'ဘာ..ဘာမှ..အင့်..မဖြစ်ပါ...ဘူး....ဟင့်...'
'ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုဘာလို့ငိုနေရတာလဲ..?မင်းဆူးနဲ့သင့်မြတ်အောင်လေးနေမပေးနိုင်ဘူးလားကွာ.....သူလဲမင်းကိုအော်ချင်လို့အော်တာမှမဟုတ်ဘဲ....ခရီးပန်းလာတာရောဗိုက်ဆာတာရောကြောင့်စိတ်တွေရှုပ်ပြီးအောလိုက်တာကိုမင်းကယောကျ်ားတန်မဲ့ငိုရလား...?'
'ကျုပ်မှားတာပါမောင်ရယ်...အင့်...ကျုပ်.....ကျုပ်စိတ်မ...ကောင်း....လွန်းလို့......ပါ....အဲ့တာကြောင့်...အင့်..ငိုမိတာပါ....'
'ထားတော့....မျက်ရည်တွေခုသုတ်....လာ...ပြန်မယ်.....'
'အင့်..ဟုတ်....'
အပြန်ကြတော့မောင့်ရဲ့ဘေးကခုံမှာဆူးဆိုတဲ့မိန်းကလေးကဟန်ကျကျထိုင်နေလေရဲ့....
မေမေကြီးပြောတဲ့စကားကမှန်တယ်ထင်ပါရဲ့...သူမမရောက်လာခင်တုန်းကထိုင်ခဲ့ရတဲ့ခုံလေးကခုတော့ပိုင်ရှင်အစစ်ပြန်လာတော့အဝေးဖယ်ပေးရပီဲလေ.....အစားထိုးခံဖြစ်ရတဲ့ဘဝကတကယ်တော့ရင်နာဖို့ကောင်းသားနော်.....
ကားအရှေ့ခေါင်းခန်းမှာတစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ကိုင်ကာချစ်စကားတွေပြောနေကြတဲ့မောင်နဲ့ဆူးရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမျက်နှာလွှဲကာတံခါးပိတ်ထားတဲ့ကားပြတင်းပြင်ကိုသာငေးနေမိသည်....
တစ်နေရာရောက်တော့တုံ့ကနဲရပ်သွားတဲ့ကားကလေး....
ကားပေါ်ကသူတို့နှစ်ယောက်လုံးဆင်းသါားပေမဲ့ကျွန်တော်ကတော့မဆင်းဘဲကားပေါ်ထိုင်နေတုန်း.....
'အဝေး....ဆင်းလေ....'
'မောင်တို့ညစာစားဖို့မလား...?စားလေ....ကျုပ်ကဟိုမှာအဝစားခဲ့ပီဲမို့မစားတော့ဘူးနော်....မောင်တို့နှစ်ယောက်ဘဲအေးဆေးစားကြ....'
'လာပါမောင်ရယ်....ဆူးတို့ဘဲစားကြရအောင်..သူမှဗိုက်မဆာဘဲ....'
'အင်း...မြန်မြန်ပြန်လာခဲ့မှာမို့ဘယ်မှမသွားဘဲကားထဲစောင့်နေနော်.....'
'ဟုတ်.........'
ဒါမောင်နဲ့ပတ်သက်ပြီးဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်မှန်းမသိသောမုသားစကားဆိုမိခြင်း.....
ဟက်....မောင်ကသူမနဲ့ပတ်သက်ရင်ကြအရာရာသိပြီးကျုပ်နဲ့ပတ်သက်ရင်တော့ဘာမှမသိပါလား.....
မောင့်ကိုငေးနေရတာမို့ဘာမှမစားခဲ့ရတာကိုလဲမောင်ကမသိခဲ့ဘူး.....အဝေးပြောသမျှယုံတာဘဲလား...ဒါမှမဟုတ်..အဝေးစကားတွေဆိုအရေးမစိုက်ဘဲပေါ့ပေါ့တန်တန်ဘဲတွေးနေခဲ့တာလားမောင်.....
ရပါတယ်....မောင်ဘယ်လောက်ဘဲအဝေးအပေါ်ဥပေက္ခာပြုပါစေမောင်ကတော့အဝေးရင်ထဲမှာရှိနေဆဲမို့.......မောင်ရက်စက်သမျှဒီကရင်စီးခံဖို့အသင့်ပါမောင်ရေ.....
ည၁၁ထိုးခါနီးတော့အဝေးတို့အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့တော့သည်....
အိမ်ရှေ့ကား၇◌ပ်တော့မောင့်ဘေးကခုံမှာအိပ်မောကျနေတဲ့သူမကိုတော့အသေအချာပွေ့ချီပြီးအိမ်ထဲခေါ်သွားပေမဲ့အဝေးကိုတော့မောင်ကလျစ်လျူရှုခဲ့ပြန်သည်....
ဒီလိုအရာတွေကိုအစကတည်းကနေကြိုတင်တွေးထားပီဲးသားမို့ခါးသီးမှုတွေကိုအံကြိတ်ခံကာကားပေါ်ကဆင်းဖို့လုပ်မိသည်...
'ဘုတ်....'
'အ့.....ဟင့်......ခြေ..ခြေထောက်.......'
အအေးကြိုက်လွန်းလှတဲ့သူမကြောင့်တစ်လမ်းလုံးလေအေးပေးစက်ဖွင့်မောင်းခဲ့တြ့မောင်ကအရမ်းအေးလွန်းရင်ခြေထောက်တွေကျင်ပြီးလှုပ်မရဖြစ်တတ်တဲ့အဝေးကိုတော့မေ့လျော့နေတယ်ထင်ပါရဲ့....
ဟက်.....အမရေ.....အမပြောတော့အဝေးကအချစ်ခံလေးပါဆို.....ခုတော့...ဟင့်.....
'အဝေး....'
'အင့်....မောင်...'
'မင်းငိုနေတာလား...?'
'မ....မဟုတ်...'
'ဘာလို့ကြမ်းပေါ်ထိုင်နေတာလဲ....?အိမ်ထဲမဝင်သေးဘဲဘာလုပ်နေတာလဲ....?'
'အဝေး...အဝေး....ထ...ထမရလို့ပါမောင်....'
'ဟမ်....'
'ခြေထောက်တွေထုံပြီးကျင်....ကျင်နေလို့.....'
'ကျင်တယ်....မ...မဟုတ်မှ...ကျစ်.....မင်းဘာလို့ငါ့ကိုသတိမပေးရတာလဲ...?'
'ဘာကိုလဲမောင်...?'
'မင်းအဆင်မပြေရင်ဘာလို့ငါ့ကိုမပြောလဲ...ငါအဲကွန်းပိတ်ပေးမှာပေါ့.....ခုတော့....ကျစ်......အဝေးရာ....'
'ရပါတယ်မောင်၇◌ယ်......ဘာမှမှသိပ်မဖြစ်တာဘဲဟာ.....'
'ထလို့ရရဲ့လား...?'
'မရသေးဘူး...မောင်...'
'နေတော့.....လာ....'
'မောင်....ချ..ချပါ....ကျုပ်ကိုပွေ့မချီနဲ့လေ....လူမြင်မကောင်းဘူး...'
'ကျွန်တော့်ကိုတာဝန်မဲ့တဲ့သူဖြစ်အောင်လို့လား...?ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တာဘဲ..ကျွန်တော်တာဝန်ယူရမှာပေါ့....ငြိမ်ငြိမ်သာလိုက်.....နောက်ပြီး..မငိုနဲ့...ပျော့ညံ့တဲ့သူဆို..ကျွန်တော်သိပ်မုန်းတာအဝေးသိတယ်မလား....?'
'အင်း...အဝေးမငိုတော့ပါဘူး...'
ခဏတာခိုလှုံခွင့်ရတဲ့မောင့်ရင်ခွင်ထဲခေါင်းလေးတိုးဝင်မိသည်....
မောင်ကကျုပ်နေနေကြအခန်းလေးထဲကကုတင်ပေါ်အသေအချာချပေးပြီးကျုပ်ခြေထောက်တွေကိုပေါင်ပေါ်တင်ကာသေချာနှိပ်ပေးနေတာကြောင့်ရုန်းမိပေမဲ့မောင့်ရဲ့မျက်စောင်းစူးစူးကြောင့်အသာလေးငြိမ်နေမိသည်.....
'နာလား....?နာရင်ပြောနော်....'
'အွန်း....'
'ခြေထောက်ကနာနေသေးလား...?'
'အဆင်ပြေသွားပါပြီမောင်.....ကျေးဇူးပါ....'
'အင်း..အိပ်တော့...ကျွန်တော်လဲအိပ်တော့မယ်....'
အဝေးကိုကျောခိုင်းပြီးအခန်းထဲကထွက်သွားတော့မဲ့မောင့်ကိုအဝေးလက်တစ်ဖက်နဲ့လှမ်းဆွဲကာတားမိသည်.....
'လူတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝကိုသိချင်ရင်သူရေးခဲ့တဲ့စာလေးတွေကိုဖတ်ကြည့်ပါတဲ့မောင်...'
'အဝေး..မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ...?'
'ကျုပ်လဲမောင့်အကြောင်းကိုသိချင်လို့မောင်ရေးဖူးခဲ့တဲ့စာလေးတွေကိုဖတ်ကြည့်ချင်မိတယ်...ဒါပေမဲ့'
'ဒါပေမဲ့ဘာဖြစ်လဲအဝေး.....?'
'...ခက်တာကမောင်...ကျုပ်....ကျုပ်မှ......စာ မ တတ် ဘဲ...'
'ဟင်....'
'တစ်ခုလောက်တောင်းဆိုခွင့်ရှိမလားမောင်....'
'ဘာလဲ?...'
'အဝေး...စာသင်ချင်တယ်.......'
'ဘယ်လို....?'
'အဝေး.....အဝေး.စာတတ်ချင်တယ်မောင်......အဝေး....အဝေးတောင်းဆိုတာကိုလက်ခံပေးနိုင်မလားမောင်......ဟင်...'
ဟုတ်သည်...မှန်သည်.....အဝေးမောင့်အနားမှာအကြာကြီးနေလို့ရနိုင်ဖို့အဝေးစာတွေတတ်မှရမည်....
သို့မှသာသူများတွေမောင့်ကိုမကဲ့ရဲ့မှာ..မောင်အဝေးကြောင့်အရှက်မရမှာမို့လား...
မောင်....
ငါဟာအခြားသူတွေနဲ့ယှဉ်ရင်အရာရာမှာနိမ့်ကျကောင်းနိမ့်ကျနိုင်ပေမဲ့....မောင့်အပေါ်ထားတဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့သစ္စာတရားမှာတော့သူများတွေထက်မသာရင်တောင်သူများတွေထက်တပြားသားမှမလျော့ဘူးဆိတာမောင်သိထားပေးပါ....
မောင့်အပေါ်ထားတဲ့ငါ့အချစ်ကထာတရ..မပြောင်းမလဲဘဲ...တည်ရှိနေမှာပါမောင်...
ဒါကိုတော့မောင်..အကြွင်းမဲ့...ယုံကြည်ပေးနိုင်မလား....
--------------------------------------------
To be continued
Sorry for my late babies
မကြာခင်မှာပြန်တွေ့ကြမယ်နော်....
votes လေးတွေနဲ့commentsလေးတွေမျှော်နေပါတယ်ရှင့်....
love u.......
--------------------------------------------------------
Zawgyi
လြမ္းတယ္.....
အခုလိုတစ္ေယာက္တည္းအားငယ္ေနခ်ိန္ဆိုအမကိုသိပ္လြမ္းတာဘဲ....
ေနာက္ၿပီးတစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးတဲ့အေဖ့ကိုလဲလြမ္းမိတယ္....
ေနာက္ေတာ့ေမာင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးအမွတ္တရေတြအမ်ားႀကီးရွိခဲ့တဲ့ပုဂံၿမိဳ႕ေလးကိုလဲလြမ္းမိသား...
ကိုယ့္ကိုနာၾကင္ေအာင္ေနာက္ေက်ာဘက္ကေနထိုးစိုက္မဲ့ဓားမွန္းသိေတာင္ေမာင္ကေပးတဲ့လက္ေဆာင္ပဲမို႔ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးအျပဳံးေတြနဲ႔ခံယူခဲ့ပါတယ္ေမာင္....
တခါတေလမ်ားစဥ္းစားမိတယ္.....အခ်စ္အေပၚမွာသစၥာရွိလြန္းတဲ့ေမာင္ကဘဲမွားတာလား...ေမာင့္မွာပိုင္ရွင္ရွိမွန္းသိရက္နဲ႔ေမၽွာ္လင့္ခ်က္အနည္းငယ္ေလးျဖင့္႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္နဲ႔ေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့မိတဲ့အေဝးဘဲမွားေနလားဆိုတာ......
မေတြးခ်င္ဘူးေမာင္...ရင္ဘတ္ထဲကေမာင့္အေၾကာင္းေတြးလိုက္တိုင္းတဆစ္ဆစ္နာလြန္းလို႔.....
မၾကားခ်င္ဘူးေမာင္....ေမာင့္စီကေနအေဝးကိုတြန္းထုတ္ျပစ္နိုင္တဲ့ခါးသက္သက္စကားလုံးတြကို
မသိခ်င္ဘူးေမာင္......ေမာင္နဲ႔ဆူးဆိုတဲ့မိန္းကေလးရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္စြာရယ္ေမာေနသံေတြကို.....
လ်စ္လ်ဴရွုဖို႔ႀကိဳးစားမိေပမဲ့ေမာင္ဆိုတဲ့လူသားကအေဝးအတြက္မ်က္ကြယ္မျပဳနိုင္တဲ့လူသားျဖစ္ေတာ့လဲအခက္သား...
အင္း....ေမာင့္ကိုမွမစြန႔္ခြာနိုင္ေတာ့လဲေမာင္ေပးတဲ့ဒဏ္ရာလွလွေလးေတြကိုအျပဳံးနဲ႔ခံယုံေပါ့....
သက္သက္ညႇာညႇာေတာ့လုပ္ပါေမာင္....ဒီေတာသားရဲ့ႏွလုံးသားကလဲအေသြးနဲ႔အသားနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတာမို႔...နာၾကင္တတ္တယ္ဆိုတာေတာ့ေမာင္မေမ့ပါနဲ႔....
စိတ္ခ်ပါေမာင္....ေမာင္ေမၽွာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္းေမာင့္ေဘးနားမွာေမာင္လိုခ်င္တဲ့အတိုင္းရင္နာနနဲ႔ေမာင့္ရဲ့အရင္းႏွီးဆုံးေသာမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အျဖစ္ေနနိုင္ဖို႔က်ဳပ္ရဲ့ေမာင့္အေပၚထားတဲ့သစၥာနဲ႔ေမတၱာတရားေတြကိုက်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ဘဲက်ဳပ္ႏွလုံးသားထဲမွာေသာ့ခတ္ၿပီးအၿပီးသိမ္းလိုက္ၿပီမို႔......
အေဝးေသမတတ္ခံစားေနရလဲေမာင္ေပ်ာ္ေနရင္ၿပီးတာမို႔...ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးဘဲရင္ကါဲခံလိုက္ပါတယ္ေမာင္......
'ေဟး.....'
..............
'ေဟး..အေဝး.....!!'
နားနားကပ္ကာေအာ္လိုက္ေတာ့မွလန႔္ရတဲ့က်ဳပ္အျဖစ္..
'အမေလး...ဘုရား......'
'ခုမွဘုရားတေနတယ္.....ေခၚေနတာျဖင့္ၾကာလွၿပီ...ဟင္း....'
မ်က္ေမွာင္ကေလးက်ဳံ႕ကာမွင္ေသေသနဲ႔ေျပာေနတဲ့ေမာင့္မ်က္ႏွာေၾကာင့္အေဝးအလၽွင္အျမန္ပင္မိမိ၏လက္တို႔အားေမာင့္မ်က္ႏွာေပၚအလုပ္ေပးမိသည္....
'အေဝး...မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ...?'
'ေမာင့္ရဲ့မ်က္ခုံးတန္းေတြကိုျပန္ေျဖာင့္ေပးေနတာေလ.....ၿပီးေတာ့သက္ျပင္းေတြခဏခဏမခ်ပါနဲ႔လား...'
'ဘာလို႔လဲ...?'
'အမကေျပာတယ္...သက္ျပင္းတစ္ေခါက္ခ်ရင္အသက္တစ္ရက္တိုတယ္တဲ့..ေမာင့္ကိုအသက္အရွည္ႀကီးေနေစခ်င္တယ္ေမာင္...ျဖစ္နိုင္ရဲ့ေမာင့္အတြက္အေဝးအသက္ေတြေတာင္ေပးခ်င္မိတယ္..'
'ဟမ္...'
'အာ..ဟို...ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး.....ေမာင္..စီတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္..အေဝးကတျခားသေဘာနဲ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး..အေဝးက....'
'ထားေတာ့...ကၽြန္ေတာ္လဲစိတ္ထဲမထားတာမို႔......'
'အင္း...ဒါနဲ႔ေစာေစာကေမာင္ဘာေျပာမလို႔လဲဟင္....?'
'မင္းမပ်င္းဘူးလားအေဝး....?'
'ဟင့္အင္း...ေမာင့္အရိပ္ေအာက္မွာေနရတာနဲ႔တင္အေဝးေရာင့္ရဲတင္းတိမ္တတ္ပါတယ္ေမာင္...'
'ဟူး...တကယ္ပါ...ခုဆိုမင္းစကားေျပာရင္ကၽြန္ေတာ္ဘာကိုမွနားမလည္ေတာ့ဘူး...'
'ေမာင္သာက်ဳပ္ရင္ထဲျမင္ေအာင္ၾကည့္ေလ...က်ဳပ္ေျပာတဲ့စကားလုံးတစ္လုံးခ်င္းစီကိုေမာင္ေသခ်ာေပါက္အဓိပၸာယ္ဖြင့္နိုင္လိမ့္မယ္ထင္ပါ့...'
'ထားေတာ့.....ထားေတာ့..ဒဲ့ဘဲေျပာေတာ့မယ္ဗ်ာ....'
'ဟုတ္..ေျပာပါေမာင္....'
'ညေနၾကရင္ေမာင္ပြဲတစ္ခုကိုသြားရမယ္..အဲ့တာအေဝးအေဖာ္အျဖစ္လိုက္ခဲ့ေပးမလား...?'
'ေမာင္....ေမာင္ကအေဝးကိုလိုက္ေစခ်င္ရဲ့လား...?'
'အင္း.....'
'ဒါဆိုအေဝးလိုက္ခဲ့ပါ့မယ္....'
'အင္း...ညေန၆နာရီေလာက္ေမာင္ျပန္လွည့္ေခၚမယ္.....အဆင္သင့္လုပ္ထား...'
'ဟုတ္......'
'ခုေတာ့ေမာင့္ကိုအဝတ္ဝတ္ေပးဦး...ေရခ်ိဳးထားေတာ့ခ်မ္းေနၿပီ...'
'အာ...ဟုတ္သား..ခဏေနာ္ေမာင္..အေဝးအဝတ္ေတြထုတ္ေပးၿပီးသား.....ဟီး.....ေမ့ေနတာ...'
'အင္း....ရတယ္....'
ခပ္ဟဟရယ္ရင္းေမာင္ကသူ႔လက္မွာတြဲလဲခိုေနတဲ့ေရစက္အခ်ိဳ႕နဲ႔အေဝးမ်က္ႏွာေပၚခါခ်ၿပီးက်ီစယ္ျပန္သည္......
'ေမာင္.....ေအးတယ္ေလ....'
'သိတယ္ေလ...တမင္စခ်င္လို႔စတာ....စိတ္မဆိုးဘူးလားအေဝး...?'
'ေမာင္ေပ်ာ္ရင္ၿပီးတာမို႔ေမာင္ဘာလုပ္လုပ္က်ဳပ္အတြက္အဆင္ေျပတယ္ေမာင္....'
'.....ဟင္....'
'သေဘာမေပါက္ျပန္ဘူးလား....?အဲ့တာေတြခဏထားပါဦး...ေမာင့္အေဝးကိုနည္းနည္းငုံ႔ေပးဦးေလ....ၾကယ္စိတပ္ေပးရဦးမယ္.....'
'အာ...အင္း...'
'တခါတေလၾကေမာင့္ကိုမနာလိုျဖစ္မိတယ္သိလား...?'
'ဘာလို႔လဲ...?'
'အေတးဘာသာအေဝးဆိုေယာက်္ားဆန္တယ္လို႔ထင္ခဲ့ရေပမဲ့အဲ့အေတြးေတြကေမာင္နဲ႔ယွဥ္လိုက္ေတာ့အေဝးစီမွာရွိတဲ့ေယာက်္ားဆန္မွုေတြကဘာတစ္ခုမွမရွိေတာ့သလိုဘဲ.....အဲ့ေမာင့္ရဲ့စစ္စပတ္ေတြ....အရပ္ႀကီးေတြ....ေမာင့္ရဲ့ႏွုတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးေလးေတြ..အဲ့တာေတြဘာလို႔အေဝးမွာၾကတစ္ခုမွမရွိရတာလဲ...?ေမာင္တို႔ၿမိဳ႕ႀကီးသားေတြကေယာက်္ားခ်င္းတူေတာင္ဘာလို႔တမူထူးေနရတာလဲ...'
ႏွုတ္ခမ္းေလးဆူကာေျပာမိေတာ့ေမာင္ကအေဝဂရဲ့ပါးေလးေတြကိုခပ္ဖြဖြဆြဲပါေတာ့သည္.....
'အ့....ေမာင့္..နာတယ္ေလဗ်ာ....'
'အေဝးကလဲ....ဟ..ဟား...မင္းမွာလဲေမာင္တို႔ၿမိဳ႕သားေတြမွာမရွိတဲ့အလွတရားေလးတစ္ခုရွိတယ္ေလကြာ....'
'ဟမ္....ဘာမ်ားလဲ...?'
'ပုတုတုအရပ္ကေလးနဲ႔အခ်ိန္တိုင္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနတာေလ....'
'ဟာဗ်ာ...ေမာင္ကေတာ့ေနာက္ၿပီ....ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းရေအာင္အေဝးကမိန္းမမွမဟုတ္ဘဲ.....'
'အဲ့တာတာ့မသိဘူး....မင္းကအျမဲတမ္းေမာင့္မ်က္လုံးထဲမွာခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေတာ့လဲခက္သား...'
'အဟင္း...ေမာင့္ကိုေတာ့မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး....ကဲရၿပီ...ေမာင္ဂြရွည္ေလးဝတ္လိုက္ဦး...'
'ေဘာင္းဘီ...ေဘာင္းဘီလို႔ဆို.....'
'အာ...အဲ..အဲ့တာေလးဝတ္လိက္ေနာ္.....ဟီး.....က်ဳပ္ေမာင့္အတြက္ေန႔လည္ၾကစားဖို႔ထမင္းထုပ္ေလးျပင္လိုက္ဦးမယ္.....'
'အင္း......ေျဖးေျဖးဆင္းဦး....'
'အင္းပါေမာင္ရဲ့.....'
ေမာင့္ကိုႏွုတ္ဆက္ကာအေဝးအိမ္အေပၚထပ္ကေနခပ္မွန္မွန္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ဆင္းရင္းမီးဖိုထဲကိုခပ္သုတ္သုတ္ေလးဝင္ခဲ့မိသည္....
ၾကားခဲ့ဖူးတဲ့သီခ်င္းေလးေတြကိုတစ္ေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္ေကာက္ညည္းရင္းေမာင့္အတြက္ေန႔လည္စာထမင္းထုပ္ေလးအားစိတ္ပါပါနဲ႔ျပင္ေပးမိသည္.....
'အေဝးေရ.....'
ဧည့္ခန္းထဲကေနေမာင့္အသံကိုၾကားတာနဲ႔အေဝးမေျပး႐ုံတမယ္ေမာင့္ရွိရာစီကိုထမင္းထုပ္ေလးအားဆြဲရင္းအေရာက္သြားမိသည္....
'ေမာင္ေရ.......'
'အေဝး...ဘာလို႔ေျပးလာတာလဲ...?ေခ်ာ္ခ်က္က်မယ္ေလ..ၾကမ္းကေႂကြျပားနဲ႔ေခ်ာ္ရေခ်ာ္နဲ႔ကြာ....'
'ခုဘာမွမွမျဖစ္တာဘဲေမာင္ရယ္.....ေမာင္ကအလကားေနစိုးရိမ္ေနျပန္ပါၿပီ....'
'သတိဆိုတာပိုတယ္လိုတယ္မွမရွိဘဲအေဝးရယ္..သတိကပ္ထားေတာ့ပိုမေကာင္းဘူးလား...?'
'အင္းပါ..အင္းပါဗ်ာ...အေဝးေနာက္ခါၾကသတိထားပါ့မယ္.....'
ထိုစကားတို႔အားေမာင့္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကိုၾကည့္ကာတြန႔္ခ်င္သေယာင္ျဖစ္ေနေသာေမာင့္ရဲ့အဝတ္တို႔အား အားေနေသာလက္တစ္ဖက္နဲ႔ျပင္ေပးရင္းေျပာမိသည္...
'ေရာ့..ဒီမွာေမာင္....ေမာင့္အတြက္ေန႔လည္စာထမင္းခ်ိဳင့္ေလး....'
စတီးခ်ိဳင့္သုံးဆင့္ေလးအားလက္ကိုင္ပုဝါနဲ႔ပတ္ကာေသခ်ာေလးထုပ္ပိုးထားေသာေန႔လည္စာေလးအားေမာင့္လက္ထဲထည့္ေပးမိသည္...
'အေဝး.....'
'ဗ်ာ....'
'အရမ္းလိမ္မာတာဘဲကြာ...မသိရင္ေမာင့္မိန္းမေလးက်ေနတာဘဲ.....'
'ဟမ္.....'
'ေအာ္....တျခားသေဘာနဲ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး....ဒီတိုင္းေလး...'
'အဟင္း....ရပါတယ္.....ေမာင္သြားေတာ့ေလ....အလုပ္ေနာက္က်ေနဦးမယ္.....'
'သြားမွာပါ..ဒါေပမဲ့တစ္ခုခုက်န္ခဲ့သလားလို႔.....'
'ဘာမ်ားလဲေမာင္....အေဝးထင္တာေတာ့အကုန္အစုံပါၿပီထင္တယ္....ထမင္းခ်ိဳင္းေရာ...ေမာင့္အိတ္ေရာ....ေနာက္...ကားထဲမွာေမာင့္စာရြက္အိတ္ေလးေရာ...'
'မြ.....'
႐ုတ္တရက္ကၽြန္ေတာ့္ပါးတစ္ဖက္ကိုနမ္းရွုတ္လိုက္တဲ့ေမာင္....
႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ေၾကာင္အအနဲ႔ေမာင့္ကိုယ္ကိုအေနာက္ကိုတြန္းပို႔မိသည္အထိ....
'ေမာင့္...ဘာ..ဘာလုပ္တာလဲ...?'
'ဘာလဲ....ရွက္သြားတာလား..အေဝးေလး...?'
နားနားကိုကပ္ကာေလသံခပ္တိုးတိုးနဲ႔ဆိုေတာ့တကိုယ္လုံးမွာရွိတဲ့အေက်ာေတြေထာင္တက္သြားသလိုပင္...
'ဘာ..ဘာလို႔႐ုတ္တရက္...ႀကီး.....'
'မသိဘူး....ေမႊးေမႊးေပးခ်င္လာလို႔...ဒီသနပ္ခါးေလးေတြနဲ႔ပါးေလးကိုၾကည့္ရင္းအသဲယားလာလို႔ေလ.....'
'ဒါ..ဒါေပမဲ့...'
'အေဝး...'
'ဟင္...'
'မေက်နပ္ဘူးလား...?'
'......ဗ်ာ......'
'မေက်နပ္ရင္ေမာင့္ကိုကလဲစားျပန္ေခ်လို႔ရတယ္ေနာ္....'
'က လဲ့ စား....?'
'အေဝးကိုနမ္းသလိုေမာင့္ပါးကိုလဲျပန္နမ္းေလ...ဘဲစားဘဲေခ်ေပါ့..အဟက္ဟက္.....'
'ဟာဗ်ာ...ေမာင့္..ကေလးကလား...အေကာင္းမွတ္လို႔နားေထာင္ေနတာကို....တကယ္ပါဘဲ..သြားဗ်ာ..သြားေတာ့.....'
'အင္းပါ.....ဟားဟား...သြားေတာ့မယ္ေနာ္...အတင္းကိုေမာင့္ကိုတြန္းထုတ္ေတာ့တာဘဲလား....?'
'သြားပါေတာ့ဆိုဗ်ာ.....'
'ဟုတ္ပါၿပီ.....ညေနၾကရင္သာေစာင့္ေနေနာ္...ေမာင္ဆက္ဆက္လာေခၚမယ္....'
'ဟုတ္.....'
ၿခံထဲကထြက္သြားတဲ့ေမာင့္ကားကိုၾကည့္ၿပီးအေဝးရင္ခုန္သံေတြကိုလြတ္လပ္စြာခုန္ေပါက္ခြင့္ျပဳမိသည္...
တကယ္ပါ....ေမာင္ဟာဘီလူးေလးဘဲ....အေဝးကိုအျမဲတမ္းျပဳစားလြန္းတဲ့မင္းသားေခါင္းေစာင္းထားတဲ့ဘီလူးေလး.....
အခုန္ျမန္ေနတဲ့ရင္ဘတ္ကိုဖိရင္းေစာနကေလးမွေမာင့္ႏွုတ္ခမ္းတို႔ခိုနားခဲ့ရာပါးျပင္ကိုခပ္ဖြဖြထိေတြ႕မိသည္.......
တကယ္ကိုအိမ္မက္မဟုတ္ဘူးဘဲ.....
တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ေက်းဇူးတင္သင့္တာဆူးဆိုတဲ့မိန္းကေလးျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါ့....
ေမာင္နဲ႔သူမလက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးၿပီးတဲ့ညေနမွာဘဲသူမဟာနိုင္ငံျခားကိုအေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္အျမန္ျပန္သြားခဲ့တာခုဆိုႏွစ္လနီးပါးရွိေရာေပါ့.....
သူမလုပ္ေပးရမဲ့အရာမွန္သမၽွကိုသူမအစားအေဝးလုပ္ေပးခြင့္ရေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္သူမကိုေက်းဇူးတင္ေနမိတာမမွားဘူးမလား.......
'အေဝး!!!'
'.......'
'တာရာေဝး...!!!!'
'ဗ်ာ.....အဲ..ေဒၚေဒၚ.....'
'အဲ့တာကငုတ္တုတ္ေသေနျပန္တာလား....?'
'မ..မဟုတ္ပါဘူး...ေမာင့္ကိုလိုက္ပို႔ေပးေနတာပါ...ခုဘဲေမာင္ထြက္သြားတာေလေဒၚေဒၚ....'
'ေမေမႀကီးလို႔ေခၚလို႔ေျပာထားတယ္မလား.....?!!ဘာလဲ...ငါ့စကားကိုအေရးမလုပ္တာလား...?'
'မ..မဟုတ္ပါဘူး...အေဝး..ေမ့သြားလို႔ပါ.....'
'မေျပာမျဖစ္လို႔ေျပာရဦးမယ္....မင္းကိုယ့္ေနရာကိုကိုယ္ေတာ့သိပါတယ္ေနာ္....'
'ဘာကိုေျပာတာလဲေမေမႀကီး....?'
'မဟုတ္ပါဘူး...ငါ့သားကမင္းကိုအရမ္းပစားေပးေတာ့ကိုယ့္ဘဝကိုကိုယ္ေမ့ေနမွာစိုးလို႔ပါ....မေမ့ပါနဲ႔....မင္းခုရေနတဲ့အရာေတြကတကယ္ေတာ့ခဏတာသာယာမွုေတြပါ....ပိုင္ရွင္အစစ္မလာခင္အထိေတာ့မင္းကငါ့သားရဲ့အစားထိုးခံသက္သက္တစ္ေယာက္ဘဲ...ေစတနာနဲ႔သတိေပးတာပါ....နားလည္ေပးဖို႔ေတာ့ေမၽွာ္လင့္မိ....'
'ဟုတ္...ေက်းဇူးပါေမေမႀကီး...အေဝးမွတ္ထားပါ့မယ္....'
'သြားေလ...ဘာရပ္ေနတာလဲ..လုပ္စရာရွိတာသြားလုပ္....'
'ဟုတ္.....ဒါနဲ႔..ေမေမႀကီး...အေဝးညေနၾကရင္ေတာ့အျပင္သြားဦးမယ္ေနာ္...ေမာင္ကလာေခၚမယ္ေျပာထားလို႔.....'
'အလုပ္သာၿပီးေအာင္လုပ္.....'
'ဟုတ္ကဲ့.....'
ဒီလိုနဲ႔ဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႔လုပ္လာလိုက္တာညေန၅နာရီထိုးသြားေတာ့မွနာရီကိုၾကည့္ၿပီးသက္ျပင္းေမာခ်မိသည္....
'၅ခ်က္ေတာင္ထိုးၿပီဘဲ.....ေရခ်ိဳးၿပိးျပင္ဆင္ထားဦးမွပါေလ...မဟုတ္ရင္ေမာင္ေစာင့္ေနရလိမ့္မယ္....'
ကိုယ္ေပၚကေနတဒီးဒီးက်ေနတဲ့ေခၽြးေတြကိုပုခုံးေပၚလႊားထားတဲ့တပါတ္စုတ္ေလးနဲ႔သုတ္ရင္းေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာေရခ်ိဳးၿပီးေမာင့္အဝတ္ေတြနဲ႔သူ႔ရဲ့အဝတ္ေတြကိုစုေလၽွာ္မိသည္.....
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကျပန္ထြက္လာခ်ိန္နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့၅ခ်က္ထိုးၿပီးခြဲေတာ့မယ္.....
ဒါေၾကာင့္ေရစိုဝတ္ေတြကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲကတန္းေပၚခပ္သက္သြက္လွမ္းတင္ရင္းအဝတ္အစားလဲျခင္းအမွုကိုခပ္သြက္သြက္လုပ္ရျပန္သည္.....
အေဝးစီမွာပါလာတဲ့အသစ္လြင္ဆုံးအဝတ္အစားတစ္စုံအားထုတ္ကာဝတ္ဆင္လိုက္ၿပီးမ်က္ႏွာေပၚလိမ္းက်ံေနၾကသနပ္ခါးပါးပါးတို႔အားလိမ္းခ်ယ္မိသည္....
ပါးကြက္ခပ္ေရးေရးအားကြက္ကာေရေၾကာင့္ဖြာလန္က်ဲေနတဲ့ဆံပင္တို႔အားသသံလြင္စီေမႊးေမႊးျဖင့္သပ္တင္မိသည္...
အားလုံးၿပီးလို႔မွန္ေပၚၾကည့္မိေတာ့..အိုး...အေကာင္းဆုံးဘဲ...
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္အမွတ္အျပည့္ေပးကာသေဘာက်ေနခိုက္ၿခံထဲကဟြန္းတီးသံၾကားတာေၾကာင့္အေျပးေလးတံခါးေပါက္နားထြက္ၾကည့္မိေတာ့ကားထဲကေနလက္ျပေနတဲ့ေမာင္....
'လာၿပီ...ေမာင္ေရ....'လို႔အေပၚကေနလွမ္းေအာ္ရင္းေမာင္ရွိရာစီအေျပးကေလးသြားမိသည္.....
ကားနားေရာက္ေတာ့ေမာင္ကကားေရွ႕တံခါးဖြင့္ေပးတာေၾကာင့္ကားေပၚဝင္ထိုင္မိသည္....
'အေဝး....ဘာလို႔ပုဆိုးနဲ႔အေပၚကတိုက္ပုံႀကီးဝတ္လာတာလဲ....?'
'ဟမ္...ဘာလို႔လဲေမာင္...?က်ဳပ္လဲက်ဳပ္မွာရွိတာေတြထဲကအေကာင္းဆုံးဘဲဝတ္လာလိုက္တာ...'
'ဟင္း....ခုသြားမွာကဇာတ္ပြဲမွမဟုတ္ဘဲအေဝးရာ..ၾကည့္ပါဦး..မ်က္ႏွာေပၚမွာလဲလိမ္းထားတဲ့ေသနပ္ခါးေတြကထင္းလို႔....ဒီလိုပုံတုံးႀကီးနဲ႔လိုက္မလို႔လား...?'
'က်ဳပ္...က်ဳပ္တို႔ရြာမွာဆိုပြဲေတြဘာေတြရွိဒီလိုဘဲျပင္ေနၾကမို႔ပါေမာင္....ေမာင္အဆင္မေျပလို႔လား...?မေျပရင္က်ဳပ္.....သြားၿပီး.....'
'ေနေတာ့...သြားလဲလဲအခ်ိန္မွမရေတာ့ဘဲ.....ကၽြန္ေတာ္ကိုကမွားတာပါ..ခင္ဗ်ားရြာကလာခဲ့မွန္းေမ့သြားတာ.....'
'ေအာ္.......'
'ခင္ဗ်ားအဆင္ေျပရင္ၿပီးတာဘဲ....ဒါေပမဲ့ဟိုၾကကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတာ့အရမ္းမကပ္နဲ႔ေပါ့...ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေနေလ..ရတယ္မို႔လား..?'
'ရ..ရပါတယ္..ေမာင္....'
'အင္း...သြားမယ္....ခါးပတ္ပတ္....'
'ဟုတ္.....'
နာတယ္ေမာင္...ရင္ဘတ္ထဲကိုစူးေအာင့္ေနေရာ.....က်ဳပ္လိုေတာသားနဲ႔တူတူသြားရမွာဆိုေတာ့ေမာင္ကရွက္ေနၿပီေပါ့ေလ......
ေတာင္းပန္ပါတဘ္ေမာင္...က်ဳပ္ေၾကာင့္ေမာင္စိတ္ရွုပ္ရၿပီ.....
....
..........
'အေဝး.....ေရာက္ၿပီ....ဆင္းေတာ့.....'
'အင္း....'
'က်ဳပ္နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေနေနာ္....ၾကားလား...?'
'ဟုတ္.....ေမာင္...အေဝးသိပါတယ္.....'
ေမာင္ေခၚသြားတဲ့ေနရာႀကီးကအိမ္္က်ယ္ႀကီးတစ္ခုစီ......
အိမ္ႀကီးကေတာ္ေတာ္ေလးကိုႀကီးၿပီးခမ္းနားလြန္းတယ္....ေနာက္ၿပီး...ကန္လိုမ်ိဳးတစ္ခုထဲမွာလဲေယာက်္ားမိန္းမေပါင္းစုံကအဝတ္အစားပါ႐ုံတမယ္နဲ႔ေရထဲမယ္ေဆာ့ကစားေနေရာ....တခ်ိဳ႕ဆိုလူျမင္ကြင္းႀကီးမွာျဖစ္ပ်က္ေနတာျမင္လို႔ပင္မေကာင္း.....
ကၽြန္ေတာ္အားလုံးကိုမ်က္ကြယ္ျပဳရင္းကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ေမာင့္ေက်ာျပင္က်ယ္ကိုသာအာ႐ုံကိုပို႔ထားမိသည္.....
'အ့......'
႐ုတ္တရက္လမ္းေလၽွာက္ေနတဲ့ေမာင္ကေျခလွမ္းတို႔ရပ္တန႔္ျပစ္လိုက္တာေၾကာင့္အေဝးရဲ့နဖူးနဲ႔မိတ္ဆက္သြားရတဲ့ေမာင့္ရဲ့ေက်ာျပင္က်ယ္....
'အေဝး.....နာသြားလား...?'
'မနာပါဘူး....ေမာင္....'
'အင္း....ဟိုနားမွာသြားထိုင္ေနေနာ္...စားစရာရွိတာေတြလဲဟိုကပန္းကန္နဲ႔ယူစားခ်ည္....ၾကားလား...?'
'ဟို...ေမာင္....'
အေဝးဘာမွေတာင္မေျပာရခင္ေမာင္ကေတာ့အေဝးကိုထားၿပီးထြက္သြားေလၿပီ....
သို႔ေပမဲ့ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘဲေမာင္ညႊန္ျပရာေထာင့္က်က်စားပြဲေလးထံသြားထိုင္ေနမိသည္....
မီးေရာင္စုံေတြေအာက္မ်က္စိေတြေနာက္...အနံ့အသက္စုံလြန္းလွတဲ့လူေတြၾကားေခါင္းေတြမူးၿပီးအသက္ရွူေတြၾကပ္မိေပမဲ့ေမာင့္စကားကိုမလြန္ဆန္ခ်င္တာေၾကာင့္ေနရာကေနတဖဝါးမွမခြာဘဲေပကပ္ကပ္ထိုင္ေနမိသည္.....
'ဟိုင္း........'
'.........'
'ေဟး.....အညိဳစင္ေလး...စကားမေျပာတတ္ဘူးလား...?'
'.........ခင္ဗ်ားကက်ဳပ္ကိုသိလို႔လား...?'
'.....မသိပါဘူး...ဒါေပမဲ့ခုအေၾကာင္းသိခ်င္လို႔လာမိတ္ဆက္တာေလ...ခင္လို႔ရတဘ္မဟုတ္လား....?'
'ခင္ခ်င္တယ္....က်ဳပ္ကို?'
'အင္း.....ရတယ္မဟုတ္လား...?'
'ရပါတယ္.....က်ဳပ္ကခင္တတ္ပါတယ္.....'
'အာ...ဟုတ္ပါၿပီ....မင္းကတမ်ိဳးေလးဘဲေနာ္....ထူးထူးဆန္းဆန္းေလး....ပုံစံကတုံးေနေပမဲ့ခ်စ္ဖို႔ေတာ့ေကာင္းသား......သနပ္ခါးေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ပါးျပင္ေလးေတြကလဲနမ္းခ်င္စရာေလး.....'
တျဖည္းျဖည္းထိုသူကေျပာရင္းနဲ႔အနားတိုးကပ္လာခ်ိန္ကၽြန္ေတာ္လဲအေနာက္ကိုဆုတ္မိသည္.....
'အေဝး!!!!!!'
'ေမာ..ေ..မာင္.....'
'ဒီကိုလာစမ္း....!!'
'ဗ်ာ.....'
'လာလို႔ေျပာေနတာမၾကားေသးဘူးလား...!!!!'
'ဟုတ္....လာ..လာပါၿပီေမာင္......'
အနားေရာက္လာတဲ့သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာဘက္တြန္းပြန႔္လိုက္ၿပီးအေရွ႕ကလူကိုေဒါသထြက္စြာစူးစိုက္ၾကည့္မိသည္.....
'ဟိန္းစက္!!မင္းဒါဘာလုပ္တာလဲ...?ေဘာင္လာမေက်ာ္လာနဲ႔ေနာ္...'
'အိုး...တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနတာပ်င္းမွာစိုးလို႔အေဖာ္လာလုပ္ေပးတာပါ..ႏွေျမာစရာကမင္းကဝင္ဖ်က္လိုက္တာဘဲ...မဟုတ္ရင္...ငါ...နဲ႔..သူ...ဒီညေတာ့....'
'မင္းေစာက္ပါးစပ္ကိုပိတ္ထားေနာ္...!!'
'ေမာင္...ေတာ္ပါေတာ့...ေမာင္....'
'အဟားဟား..အေပ်ာ္ကိုအပ်က္ျဖစ္ေအာင္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး...ဒီေန႔ေတာ့ငါမင္းကိုအေၾကာေပးလိုက္မယ္...ေနာက္ခါၾကဆက္ဆက္ေတြ႕ၾကတာေပါ့.....ေနာက္ၿပီး....ေသခ်ာသိမ္းထားနိုင္ရင္သိမ္းေပါ့ကြာ....ေအး...ၿခံခုန္ၿပိးအျပင္ထြက္လာရင္ေတာ့ဒီက်ားကဥပုသ္ေစာင့္နိုင္မယ္မထင္ဘူး....'
'မင္း!!!'
'ေမာင့္.....ေတာ္ေတာ့...'
'ဟားဟားဟား.....သြားၿပီ....'
ထိုလူထြက္သြားေတာ့ေမာင္ကအေဝးပုခုံးကိုဆုပ္ကိုင္ကာေဒါသတႀကီးၾကည့္လာေတာ့သည္....
'အေဝး....ေစာနကဘာလုပ္ေနတာလဲ?!!'
'သူ..သူကခင္ခ်င္တယ္ေျပာလို႔စကားေျပာ႐ုံပါေမာင္...'
'မင္းမကန္းဘူးဆိုသူမင္းကိုနမ္းဖို႔လုပ္ေနတာမျမင္ဘူးလား!!!'
'မ..မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေမာင္ရယ္.....'
'ဘာလို႔လာျငင္းေနတာလဲ..မင္းတို႔ျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုမျမင္ရေအာင္ငါအလုံးကန္းမေနဘူး.....!!ဘာလဲ....ငါ့ကြယ္ရာမွငါ့ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲထပ္ေဖာက္ျပန္ေနတာလား...?Daddyနဲ႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့ငါ...ငါကျငင္းလိုက္ေတာ့ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုသြားရွာတာလား...?!!ဟက္....အေပါစားဆန္လိုက္တာ...'
'ေမာင္.....က်ဳပ္ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနလို႔ခုလိုမ်ိဳးေျပာရတာလဲ...အေဝးေမာင္ေျပာသလိုဘဲထိုင္ေနတာေလ...တျခားဘာဆိုဘာမွမလုပ္ဘူး.....ေမာင့္စကားေတြလန္မလာနဲ႔....'
'မင္း.....က်စ္....ပြဲထဲမွာမလို႔ေနာ္....!!'
'ေမာင္ေရ......ေမာင္....'
အေဝးနဲ႔အေျခအတင္စကားေျပာေနတဲ့ေမာင္ကစင္ေပၚကေခၚသံၾကားေတာ့လွည့္ၾကည့္ၿပီးတမဟုတ္ခ်င္းကိုျပဳံးလို႔....
ႏွုတ္ခမ္းထက္ကလဲခပ္ဖြဖြေလးရြတ္လိုက္တာက'ဆူး'တဲ့
သူမ....သူမျပန္ေရာက္လာၿပီလား....?
ေမာင္ကအေဝးလက္ေတြကိုပင္လႊတ္ကာသူမရွိရာစီသို႔သြားေနေလရဲ့...စင္ေပၚကသူမကလဲေမာင့္ကိုလက္ကမ္းေပးေနေရာ......
ေနာက္ဆုံးအေဝးမပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ရင္ခြင္ထဲမွာသူမကေနရာယူလို႔.....
'အရမ္းခ်စ္တယ္ေမာင္....'
'ေမာင္လဲအရမ္းခ်စ္တယ္ဆူး......လြမ္းေနခဲ့တာ....'
'ဟြန႔္..သြား....လူဆိုး....ရွက္စရာႀကီး...လူၾကားထဲမွာမိုက္ခ္နဲ႔ေအာ္ေျပာေနတယ္....'
ေအာက္ကလူအုပ္ႀကီးကေတာ့တဝိုးဝိုးတဝါးဝါးနဲ႔ေပါ့.....အေဝးကလြဲလို႔.....
'နမ္းပါ..နမ္းပါ....!!!'
ေနာက္ဆုံးေတာ့ေမာင့္ရဲ့ႏွုတ္ခမ္းတို႔ဟာသူမရဲ့ႏွုတ္ခမ္းပါးစီသို႔ခိုနားခဲ့ၿပီ.....
မျမင္ရက္စြာကၽြန္ေတာ္အၾကည့္လႊဲမိေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္လွည့္ရာဘက္တြင္ရွိေနေသာဖန္သားျပင္ထက္မွာလဲေမာင္နဲ႔ဆူးတို႔ရဲ့ပုံရိပ္ဟာထင္ဟပ္ဆဲ....
'ေမာင္..ဒီေနရာမွာက်ဳပ္အေငြ႕ပ်ံသြားရင္လဲေကာင္းသားဘဲေနာ္...ဟင့္..ခုေတာ့ေမာင့္ေၾကာင့္နဲ႔က်ဳပ္ႏွလုံးသားေလးနာၾကင္ရတာ၄၆ႀကိမ္ရွိၿပီဗ်႕...အင့္....'
မ်က္ခမ္းစပ္ကထြက္က်ခါစျပဳေနတဲ့မ်က္ရည္စေတြကိုလက္ဖမိုးနဲ႔ခပ္ျမန္ျမန္ဖိသုတ္မိသည္..........
စိတ္ခ်ပါေမာင္..ေမာင့္ေရွံတြင္ေတာ့က်ဳပ္သန္မာေအာင္ေနပါ့မယ္.....ဟန္ေဆာင္တာလဲျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိုင္ေပမဲ့လို႔ေပါ့..ဒါေပမဲ့...ေမာင့္ကြယ္ရာမွာေတာ့အေဝးငိုခြင့္ရွိတယ္မလားေမာင္...........
.........
..................
ခဏၾကာေတာ့ေမာင္ကသူမခါးကိုဖက္ၿပီးအေဝးစီကိုလာေလရဲ့.....
'အေဝး.....ဒီမွာၾကည့္ပါဦး...'
'ဟဲလိုအကို....long time no see.....အာ...ေမ့လို႔....Eလိုေတြေျပာေနတာ....sorryေနာ္.....အဟင္း....မေတြ႕တာၾကာၿပီ...'
'ဟုတ္ကဲ့.....'
'ေမာင္ေရ..ေပ်ာ္ရဲ့လား..?ခုလိုsurpriseတိုက္လိုက္တာ....'
'ဆူးကလဲ..မေပ်ာ္ဘဲေနမလား..?ေပ်ာ္တာေပါ့..ဒါေပမဲ့ဆူးလာမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေမာင့္ကိုေတာ့အရိပ္အမြက္ေလးေတာ့ေျပာျပသင့္တဘ္ေလဗ်ာ....'
'ေမာင့္ကိုsurpriseတိုက္ခ်င္လို႔ပါဆို..ဟြန႔္....'
'ဟုတ္ပါၿပီကြာ..အဟင္း..ဒါနဲ႔အေဝး.....ေမာင္ဟိုဘက္ကေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြစီခဏသြားဦးမယ္...ဆူးကိုခဏအပ္ခဲ့မယ္ေနာ္....ေသခ်ာၾကည့္ေပးလိုက္ဦး...'
'ဗ်ာ...'
'စိတ္မပူပါနဲ႔ေမာင္ရယ္..ဆူးအကိုနဲ႔ေနခဲ့မယ္..သြားသြား...'
'အင္း....အေဝး..ေမာင္သြားမယ္ေနာ္....'
'ဟုတ္ေမာင္....'
ေမာင္ထြက္သြားတာကိုလိုက္ေငးေနတုန္းမွာဘဲက်ါန္ေတာ့္အေရွ႕ကိုကာရပ္လိုက္တဲ့သူမ....
'အမိ...ဘာလုပ္တာလဲ..?'
'ကၽြန္မေယာက်္ားကိုစိတ္နဲ႔ျပစ္မွားေနမွာစိုးလို႔ကာကြယ္ေနတာေလ......'
'က်ဳပ္က....'
'အိုး...ရွင္းျပမေနနဲ႔..ရွင္က်ါန္မေယာက်္ားကိုေၾကာင္ေတာင္ႏွိုက္ေနတယ္ဆိုတာအားလုံးသိၿပီးသား..ေအး...အိမ္မက္ကေနခုနိုးထဖို႔ေျပာခ်င္တယ္....စိတ္ကူးလဲသိပ္ယဥ္မေနနဲ႔ဦး...႐ူးသြားဦးမယ္....'
'ဟင္....'
'လာ....ေမာင္ကရွင့္ကိုကၽြန္မခိုင္းတာလုပ္ေပးဖို႔ေျပာခဲ့တာမလား...ဗိုက္ဆာေနၿပီ....သြား....တစ္ခုခုသြားယူေပး....'
'ဟို...က်ဳပ္...'
'သြားေလ...ဘာရပ္ေနတာလဲ....?မုန႔္ယူခိုင္းေနတယ္မလား....?'
'ဟင္း......က်ဳပ္ကဘာမုန႔္ယူလာခဲ့ရမလဲ...?ခင္ဗ်ားမွဘာမွမေျပာဘဲ...'
'အဆင္ေျပတာယူခဲ့.....ေကာ္ဖီေရာေနာ္...fried vermicelliေရာဘဲ'
'အင္း...'
'က်စ္...ျမန္ျမန္....ဗိုက္ဆာေနၿပီ...'
က်ဳပ္ကိုကၽြန္တစ္ေယာက္လိုခိုင္းေစမွန္းသိပါတဘ္...ဒါေပမဲ့အေဝးမျငင္းရက္ခဲ့ဘူး...
ေမာင့္ရဲ့ခ်စ္ရတဲ့သူခိုင္းေစတာဘဲ..ၾကည္ၾကည္ျဖဴဖူနဲ႔လုပ္ေပးရတာေပါ့...
တဆိတ္ေမာင္.....
ေမာင္သိဖို႔ပါ.....
ငါဆိုတာေမာင္ခ်စ္တဲ့သူကိုလံေမာင့္လိုဘဲခ်စ္ေပးနိုင္ပါတဘ္....ရင္အကြဲခံၿပီးေတာ့ေပါ့......
ဒါေတြကိုတေန႔ၾကေမာင္နားလည္ရင္ေတာ့ေကာင္းသား.....
ေတြးဆဆနဲ႔ပင္ကၽြန္ေတာ္မုန႔္ေတြတင္ထားတဲ့စားပြဲနားကိုေရာက္ခဲ့ရေတာ့သည္.....
မုန႔္ေတြကမ်ားလြန္းလို႔ဘာေတါဘယ္လိုယူရမွန္းလဲက်ဳပ္ေခါင္းေတြကိုက္လာရသည္အထိ....
ဘူးလိုလိုေတြထဲမွာဇြန္းအႀကီးႀကီးေတြတပ္ၿပီးထည့္ထားတာေတြလဲစုံလို႔...ဘယ္ကေနဘယ္လိုစခပ္ရမလဲလဲမသိ.....
တျခားသူေတြထည့္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီးလိုက္ထည့္ၿပီးေကာ္ဖီကိုလိုက္ရွာရျပန္သည္....
Englishလိုေတြနဲ႔ေရးထားတာမွန္ေပမဲ့ဘဘ္ဟာကဘာမွန္းမသိ.....ေနာက္သူေျပာလိုက္တဲ့ဘာစီလီဆိုလား...အဲ့တာကလဲဘယ္လိုရွာရမွာလဲ.....
'ဟဲ့....ၾကာလွခ်ည္လား....ဗိုက္ဆာပါတယ္ဆိုေနမွ......'
'အမိ....က်ဳပ္..က်ဳပ္အမိေျပာတဲ့ဟာရွာမေတြ႕လို႔....'
'ဘာလဲ...?!!'
'ေကာ္ဖီေလ....ေနာက္ဘာစီလီလဲ...အဲ့တာ....'
'နင္ကန္းေနလား...ဒီမွာc....o...f...f....e..e...ေကာ္ဖီတဲ့..ျမင္လား.....ေနာက္ၿပီး...fried vermicelli.....ၾကာဇံေၾကာ္ေလ..ဒီမွာ.....အလုံးကသူမ်ားလင္ျပစ္မွားဖို႔ဘဲတတ္လား...!!!'
သူမေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ေဘးနားကလူေတြကအေဝးတို႔ကိုကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔လွည့္ၾကည့္လာေတာ့သည္....
ေယာက်္ားေလးဆိုေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္လဲရွက္တတ္တာေၾကာင့္သူမကိုအသံေလၽွာ့ဖို႔ေျပာေပမဲ့မာသထက္မာလာတဲ့သူမအသံကအားလုံးရဲ့အာ႐ုံစိုက္မွုကိုဆြဲယူထားသေယာင္....
'အမိ.....ေတာ္..ေတာ္ပါေတာ့....'
'မေတာ္ပါဘူး....နင္မွေစာက္သုံးမက်တာ....!!!'
'အဲ့လိုမေျပာပါနဲ႔..က်ဳပ္လဲအတတ္နိုင္ဆုံးႀကိဳးစားခဲ့ပါေသးတယ္...'
'ဘာကိုႀကိဳးစားတာလဲ....!!'
'ေတာင္းပန္ပါတယ္...မ..မေအာ္ပါၿနံ...က်ဳပ္...က်ဳပ္ရွက္လို႔ပါ....'
'ခုလိုမျဖစ္ခ်င္ရင္အစကတည္းကေသခ်ာလက္ေၾကာတင္းေအာင္လုပ္ေလ.....'
'အင့္.....ေတာင္း....ပန္..ပါတယ္......က်ဳပ္...က်ဳပ္....က်ဳပ္စာ..စာမဖတ္တတ္လို႔....'
'ေအး.....နင္လိုေတာသားကေတာမွာမေနဘဲၿမိဳ႕တက္လာေတာ့ခုလိုျဖစ္ၿပီေပါ့....က်စ္.....ေတာမွာသာလယ္စိုက္စားလဲနင္စာမတတ္တာဘဘ္သူမွဒုကၡမေရာက္ဘူး...ခုေတာ့နင့္ေၾကာင့္ငါကလူဆိုးႀကီးကိုျဖစ္လို႔...'
'.....ေတာ္...ပါ....ေတာ့....ဟင့္......'
'ဒါကဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာ......?'
'ေမာင္...လာ...မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး....နည္းည္းေလးေအာ္မိတာကိုခုေတာ့ေဘာက်္ားတန္မဲ့နဲ႔မ်က္ရည္က်ျပေနေလရဲ့...ဆူးေတာ့စိတ္ညစ္တယ္သိလား....ဗိုက္ဆာလို႔မုန႔္ေလးယူခိုင္းတာက္ုအျဖစ္ရွိေအာင္ယူမလာနိုင္ဘူး...'
'ဟင္း...ကဲ.....သြားေတာ့...ကားေပၚသြားထိုင္ေနေနာ္....ေမာင္မင္းကိုတစ္ခုခုဝယ္ေႂကြးမယ္....'
'ဒါဆိုလဲၿပီးေရာ....'
သူမထြက္သြားေတာ့မွေမာင္ကကၽြန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲကာအိမ္ႀကီးထဲကထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္....
'အေဝး...မင္းကဘာျဖစ္ရတာလဲ...?'
'ဘာ..ဘာမွ..အင့္..မျဖစ္ပါ...ဘူး....ဟင့္...'
'ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ..?မင္းဆူးနဲ႔သင့္ျမတ္ေအာင္ေလးေနမေပးနိုင္ဘူးလားကြာ.....သူလဲမင္းကိုေအာ္ခ်င္လို႔ေအာ္တာမွမဟုတ္ဘဲ....ခရီးပန္းလာတာေရာဗိုက္ဆာတာေရာေၾကာင့္စိတ္ေတြရွုပ္ၿပီးေအာလိုက္တာကိုမင္းကေယာက်္ားတန္မဲ့ငိုရလား...?'
'က်ဳပ္မွားတာပါေမာင္ရယ္...အင့္...က်ဳပ္.....က်ဳပ္စိတ္မ...ေကာင္း....လြန္းလို႔......ပါ....အဲ့တာေၾကာင့္...အင့္..ငိုမိတာပါ....'
'ထားေတာ့....မ်က္ရည္ေတြခုသုတ္....လာ...ျပန္မယ္.....'
'အင့္..ဟုတ္....'
အျပန္ၾကေတာ့ေမာင့္ရဲ့ေဘးကခုံမွာဆူးဆိုတဲ့မိန္းကေလးကဟန္က်က်ထိုင္ေနေလရဲ့....
ေမေမႀကီးေျပာတဲ့စကားကမွန္တယ္ထင္ပါရဲ့...သူမမေရာက္လာခင္တုန္းကထိုင္ခဲ့ရတဲ့ခုံေလးကခုေတာ့ပိုင္ရွင္အစစ္ျပန္လာေတာ့အေဝးဖယ္ေပးရပီဲေလ.....အစားထိုးခံျဖစ္ရတဲ့ဘဝကတကယ္ေတာ့ရင္နာဖို႔ေကာင္းသားေနာ္.....
ကားအေရွ႕ေခါင္းခန္းမွာတစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ကိုင္ကာခ်စ္စကားေတြေျပာေနၾကတဲ့ေမာင္နဲ႔ဆူးရဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကိုမ်က္ႏွာလႊဲကာတံခါးပိတ္ထားတဲ့ကားျပတင္းျပင္ကိုသာေငးေနမိသည္....
တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့တုံ႔ကနဲရပ္သြားတဲ့ကားကေလး....
ကားေပၚကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးဆင္းသါားေပမဲ့ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့မဆင္းဘဲကားေပၚထိုင္ေနတုန္း.....
'အေဝး....ဆင္းေလ....'
'ေမာင္တို႔ညစာစားဖို႔မလား...?စားေလ....က်ဳပ္ကဟိုမွာအဝစားခဲ့ပီဲမို႔မစားေတာ့ဘူးေနာ္....ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဘဲေအးေဆးစားၾက....'
'လာပါေမာင္ရယ္....ဆူးတို႔ဘဲစားၾကရေအာင္..သူမွဗိုက္မဆာဘဲ....'
'အင္း...ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့မွာမို႔ဘယ္မွမသြားဘဲကားထဲေစာင့္ေနေနာ္.....'
'ဟုတ္.........'
ဒါေမာင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေသာမုသားစကားဆိုမိျခင္း.....
ဟက္....ေမာင္ကသူမနဲ႔ပတ္သက္ရင္ၾကအရာရာသိၿပီးက်ဳပ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ဘာမွမသိပါလား.....
ေမာင့္ကိုေငးေနရတာမို႔ဘာမွမစားခဲ့ရတာကိုလဲေမာင္ကမသိခဲ့ဘူး.....အေဝးေျပာသမၽွယုံတာဘဲလား...ဒါမွမဟုတ္..အေဝးစကားေတြဆိုအေရးမစိုက္ဘဲေပါ့ေပါ့တန္တန္ဘဲေတြးေနခဲ့တာလားေမာင္.....
ရပါတယ္....ေမာင္ဘယ္ေလာက္ဘဲအေဝးအေပၚဥေပကၡာျပဳပါေစေမာင္ကေတာ့အေဝးရင္ထဲမွာရွိေနဆဲမို႔.......ေမာင္ရက္စက္သမၽွဒီကရင္စီးခံဖို႔အသင့္ပါေမာင္ေရ.....
ည၁၁ထိုးခါနီးေတာ့အေဝးတို႔အိမ္ျပန္ေရာက္လာခဲ့ေတာ့သည္....
အိမ္ေရွ႕ကား၇◌ပ္ေတာ့ေမာင့္ေဘးကခုံမွာအိပ္ေမာက်ေနတဲ့သူမကိုေတာ့အေသအခ်ာေပြ႕ခ်ီၿပီးအိမ္ထဲေခၚသြားေပမဲ့အေဝးကိုေတာ့ေမာင္ကလ်စ္လ်ဴရွုခဲ့ျပန္သည္....
ဒီလိုအရာေတြကိုအစကတည္းကေနႀကိဳတင္ေတြးထားပီဲးသားမို႔ခါးသီးမွုေတြကိုအံႀကိတ္ခံကာကားေပၚကဆင္းဖို႔လုပ္မိသည္...
'ဘုတ္....'
'အ့.....ဟင့္......ေျခ..ေျခေထာက္.......'
အေအးႀကိဳက္လြန္းလွတဲ့သူမေၾကာင့္တစ္လမ္းလုံးေလေအးေပးစက္ဖြင့္ေမာင္းခဲ့ၾတ့ေမာင္ကအရမ္းေအးလြန္းရင္ေျခေထာက္ေတြက်င္ၿပီးလွုပ္မရျဖစ္တတ္တဲ့အေဝးကိုေတာ့ေမ့ေလ်ာ့ေနတယ္ထင္ပါရဲ့....
ဟက္.....အမေရ.....အမေျပာေတာ့အေဝးကအခ်စ္ခံေလးပါဆို.....ခုေတာ့...ဟင့္.....
'အေဝး....'
'အင့္....ေမာင္...'
'မင္းငိုေနတာလား...?'
'မ....မဟုတ္...'
'ဘာလို႔ၾကမ္းေပၚထိုင္ေနတာလဲ....?အိမ္ထဲမဝင္ေသးဘဲဘာလုပ္ေနတာလဲ....?'
'အေဝး...အေဝး....ထ...ထမရလို႔ပါေမာင္....'
'ဟမ္....'
'ေျခေထာက္ေတြထုံၿပီးက်င္....က်င္ေနလို႔.....'
'က်င္တယ္....မ...မဟုတ္မွ...က်စ္.....မင္းဘာလို႔ငါ့ကိုသတိမေပးရတာလဲ...?'
'ဘာကိုလဲေမာင္...?'
'မင္းအဆင္မေျပရင္ဘာလို႔ငါ့ကိုမေျပာလဲ...ငါအဲကြန္းပိတ္ေပးမွာေပါ့.....ခုေတာ့....က်စ္......အေဝးရာ....'
'ရပါတယ္ေမာင္၇◌ယ္......ဘာမွမွသိပ္မျဖစ္တာဘဲဟာ.....'
'ထလို႔ရရဲ့လား...?'
'မရေသးဘူး...ေမာင္...'
'ေနေတာ့.....လာ....'
'ေမာင္....ခ်..ခ်ပါ....က်ဳပ္ကိုေပြ႕မခ်ီနဲ႔ေလ....လူျမင္မေကာင္းဘူး...'
'ကၽြန္ေတာ့္ကိုတာဝန္မဲ့တဲ့သူျဖစ္ေအာင္လို႔လား...?ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာဘဲ..ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ယူရမွာေပါ့....ၿငိမ္ၿငိမ္သာလိုက္.....ေနာက္ၿပီး..မငိုနဲ႔...ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သူဆို..ကၽြန္ေတာ္သိပ္မုန္းတာအေဝးသိတယ္မလား....?'
'အင္း...အေဝးမငိုေတာ့ပါဘူး...'
ခဏတာခိုလွုံခြင့္ရတဲ့ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲေခါင္းေလးတိုးဝင္မိသည္....
ေမာင္ကက်ဳပ္ေနေနၾကအခန္းေလးထဲကကုတင္ေပၚအေသအခ်ာခ်ေပးၿပီးက်ဳပ္ေျခေထာက္ေတြကိုေပါင္ေပၚတင္ကာေသခ်ာႏွိပ္ေပးေနတာေၾကာင့္႐ုန္းမိေပမဲ့ေမာင့္ရဲ့မ်က္ေစာင္းစူးစူးေၾကာင့္အသာေလးၿငိမ္ေနမိသည္.....
'နာလား....?နာရင္ေျပာေနာ္....'
'အြန္း....'
'ေျခေထာက္ကနာေနေသးလား...?'
'အဆင္ေျပသြားပါၿပီေမာင္.....ေက်းဇူးပါ....'
'အင္း..အိပ္ေတာ့...ကၽြန္ေတာ္လဲအိပ္ေတာ့မယ္....'
အေဝးကိုေက်ာခိုင္းၿပီးအခန္းထဲကထြက္သြားေတာ့မဲ့ေမာင့္ကိုအေဝးလက္တစ္ဖက္နဲ႔လွမ္းဆြဲကာတားမိသည္.....
'လူတစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝကိုသိခ်င္ရင္သူေရးခဲ့တဲ့စာေလးေတြကိုဖတ္ၾကည့္ပါတဲ့ေမာင္...'
'အေဝး..မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲ...?'
'က်ဳပ္လဲေမာင့္အေၾကာင္းကိုသိခ်င္လို႔ေမာင္ေရးဖူးခဲ့တဲ့စာေလးေတြကိုဖတ္ၾကည့္ခ်င္မိတယ္...ဒါေပမဲ့'
'ဒါေပမဲ့ဘာျဖစ္လဲအေဝး.....?'
'...ခက္တာကေမာင္...က်ဳပ္....က်ဳပ္မွ......စာ မ တတ္ ဘဲ...'
'ဟင္....'
'တစ္ခုေလာက္ေတာင္းဆိုခြင့္ရွိမလားေမာင္....'
'ဘာလဲ?...'
'အေဝး...စာသင္ခ်င္တယ္.......'
'ဘယ္လို....?'
'အေဝး.....အေဝး.စာတတ္ခ်င္တယ္ေမာင္......အေဝး....အေဝးေတာင္းဆိုတာကိုလက္ခံေပးနိုင္မလားေမာင္......ဟင္...'
ဟုတ္သည္...မွန္သည္.....အေဝးေမာင့္အနားမွာအၾကာႀကီးေနလို႔ရနိုင္ဖို႔အေဝးစာေတြတတ္မွရမည္....
သို႔မွသာသူမ်ားေတြေမာင့္ကိုမကဲ့ရဲ့မွာ..ေမာင္အေဝးေၾကာင့္အရွက္မရမွာမို႔လား...
ေမာင္....
ငါဟာအျခားသူေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္အရာရာမွာနိမ့္က်ေကာင္းနိမ့္က်နိုင္ေပမဲ့....ေမာင့္အေပၚထားတဲ့ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔သစၥာတရားမွာေတာ့သူမ်ားေတြထက္မသာရင္ေတာင္သူမ်ားေတြထက္တျပားသားမွမေလ်ာ့ဘူးဆိတာေမာင္သိထားေပးပါ....
ေမာင့္အေပၚထားတဲ့ငါ့အခ်စ္ကထာတရ..မေျပာင္းမလဲဘဲ...တည္ရွိေနမွာပါေမာင္...
ဒါကိုေတာ့ေမာင္..အႂကြင္းမဲ့...ယုံၾကည္ေပးနိုင္မလား....
--------------------------------------------
To be continued
Sorry for my late babies
မၾကာခင္မွာျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ေနာ္....
votes ေလးေတြနဲ႔commentsေလးေတြေမၽွာ္ေနပါတယ္ရွင့္....
love u.......
--------------------------------------------------------