"លោក...លោក..ថាម៉េច? "មនុស្សដែលធ្វើអោយនាយមានក្តីសុខ?ចង់សំដៅមកលើគេមែនដែរទេ??
"ឡើងឡានទៅ កុំអោយយឺត"អ្នកកម្លោះញញឹមយកចិត្តអោបឯកសារទុកក្នុងឡានអោយយ៉ាងស្អាត មានទាំងបើកទ្វារឡានអោយទៀត
"ចាហ្វាយចាំខ្ងុំបើកឡានអោយ... "ក្រោយអោយថេយ៉ុងអង្គុយក្នុងឡានរួចបែរមកវិញក៏ឃើញហានវ៉ូលដែលដើរចូលមកព្រោះមាននាទីត្រូវបើកឡានជូននាយទៅអូហ្វីសដូចរាល់ដងតែក៏ត្រូវជុងហ្គុកបែរមកហាមប្រាប់អោយស្ងាត់
"ជិះតាក់ស៊ីទៅថ្ងៃនេះ"
"បាទ? "ហានវ៉ូលចំហរមាត់សម្លឹងមើលអ្នកបើកទ្វារចូលអង្គុយបត់ចង្កូតចេញទៅបាត់ ហ៊ឹមមើលទៅចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅប្រហែលជាត្រូវទិញឡានមួយទុកជិះខ្លួនឯងហើយហានវ៉ូលអើយ
-----------------------------
ជាច្រើនថ្ងៃកន្លងផុត
កន្លងមកជាច្រើនថ្ងៃនេះកាយវិការរបស់ជុងហ្គុកកាន់តែប្លែកទៅៗសម្រាប់ថេយ៉ុងព្រោះនាយហាក់មើលទៅយកចិត្តទុកដាក់លើខ្លួនសម្បើមណាស់ទោះជាមើលទៅឆ្គងៗចង់សើចបន្តិចអីបន្តិច ប៉ុន្តែក៏យល់ថារំភើបពេលដែលឃើញគេខំប្រឹងកែប្រែខ្លួន ខំប្រឹងយកចិត្តទាំងជូនទៅធ្វើការ ទៅទទួលត្រលប់មកវិញ ទិញរបស់អោយដូចគូស្នេហ៏ក្នុងរឿងកុនឃើញហើយថេយ៉ុងគ្រវីក្បាលសើចរហូតមិនដឹងគេទៅបានគំនិតមកពីណាឡើយ ចំណែកជុងហ្គុកក៏ហាក់មានសង្ឃឹមឡើងមកច្រើនព្រោះថេយ៉ុងក៏មិនបានតោះតើយឬខឹងគេខ្លាំងដូចកាលដំបូងអាចថានាយតូចចិត្តទន់អោយនាយច្រើនខ្លាំងណាស់
ថេយ៉ុងដើរចេញពីក្រុមហ៊ុននៅពេលមេឃចាប់ផ្តើមងងឹតព្រោះថ្ងៃនេះមានគម្រូម៉ូតដែលបន្ទាន់ច្រើនទើបនៅយូរបែបនេះទើបគេដើរបណ្តើរយកដៃឈ្លីកញ្ចឹងកខ្លួនឯងបណ្តើរ
"កើតអី? "ជុងហ្គុកដែលឈរចាំក្បែរឡានចូលមកសួរនាំព្រោះថ្ងៃនេះឃើញចេះតែយកដៃឈ្លីកញ្ចឹងកខ្លួនឯងមិនឈប់
"អត់អីទេ"ថេយ៉ុងតបដោយសម្លេងហត់នឿយបម្រុងនឹងទាញទ្វារឡានបើកចូលអង្គុយក៏មានអ្វីម្យ៉ាងដូចជាក្រដាសៗមកប៉ះក្បែរដៃ ងាកទៅទើបដឹងថាជាក្រដាសខ្ចប់បាច់ផ្កាមួយបាច់យ៉ាងធំ
(បាច់ផ្កាជាអ្វីដែលដៃគូត្រូវការណាស់ មិនថាសង្សារឬក៏ជាប្តីប្រពន្ធគេតែងតែទិញវាជូនគ្នាព្រោះតំណាងអោយការគោរពស្រលាញ់និងភាពយកចិត្តទុកដាក់ដែលមានចំពោះដៃគូ ដូច្នេះហើយបើអាចឯងអាចទិញជូនគេទៅជុងហ្គុក!)
"អ្វីរបស់លោកទៀតហើយ? "ថេយ៉ុងជ្រួញចិញ្ចើមតែក៏ធ្លោយស្នាមញញឹមមកតិចៗពេលអ្នកខាងនោះដាក់បាច់ផ្កាក្នុងដៃរបស់ខ្លួន
"ឃើញស្អាតក៏ទិញមកទៅ"ជុងហ្គុកនិយាយមិនសមយកដៃអេសកញ្ចឹងកតិចៗព្រោះមិនហ៊ានប្រាប់ការពិតដែលគេទៅសុំគំនិតពីបងៗហើយតាំងចិត្តទិញបាច់ផ្កាមួយបាច់នេះអោយ
"បើចឹងបានន័យថាលោកមិនបានមានបំណងទិញអោយខ្ងុំទេ"ថេយ៉ុងនិយាយក្ងួរៗថ្ពាល់ក៏ឡើងប៉ោងទម្លាក់ទឹកមុខចិត្តបង្ហាញពីការអាក់អន់ចិត្តស្របពេលអ្នកខាងនោះក៏ឆ្លេឆ្លាព្រោះមិនបានមានបំណងសម្តៅដល់ន័យបែបនោះ
"មិនមែន!! គឺ.....ទិញមកអោយនឹងហើយ! "គេទាញទ្វារឡានបើកឡើងហើយរុញអោយនាយតូចចូលអង្គុយក្នុងឡានតែមិនបានរុញខ្លាំងឡើយ មុននឹងគេចូលអង្គុយតាមក្រោយហើយបើកចាកចេញប៉ុន្តែគោលដៅគឺមិនបានត្រលប់ជូនថេយ៉ុងទៅភូមិគ្រិះដូចរាល់ដងឡើយ
"លោកបើកទៅណា? នេះមិនមែនផ្លូវទៅភូមិគ្រិះទេ!"គេងាកមកសួរនាំតែក៏មិនបានចម្លើយត្រឡប់មកវិញឡើយក្រៅពីភាពស្ងប់ស្ងាត់ជាចម្លើយមកវិញ ទើបគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីអោបដៃងាកមុខចេញ
"កុំធ្វើមុខចឹង....ទៅដល់នឹងដឹង"ថេយ៉ុងងាកវិញពេលដៃរបស់ខ្លួនម្ខាងត្រូវជុងហ្គុកក្រសោបជាប់កាន់យកមកដាក់លើចង្កិះលេខរបស់ឡានដោយមានដៃរបស់នាយនៅពីលើ
ថេយ៉ុងងាកមុខចេញយ៉ាងលឿនពេលមានអារម្មណ៏ថាមុខចាប់ផ្តើមឡើងកម្តៅភាយៗព្រោះអៀនបេះដូងក៏លោតញាប់សឹងផ្ទុះចេញមកក្រៅទៅហើយ
ចំណាយពេលមិនយូរប៉ុន្មានឡានក៏បើកមកឈប់នៅវាលស្មៅមួយកន្លែង មានបង់អង្គុយលេងហើយថែមទាំងមានអំពិលអំពែកហោះជុំវិញទីនោះថែមទៀត មានកូនអំពូលភ្លើងតូចៗបំពាក់នៅជុំវិញបរិវេនទាំងនោះ ផ្ទៃមេឃងងឹតបង្ហាញអោយឃើញផ្កាយជាច្រើននៅមានTelescope(ឧបករណ៏សម្រាប់ពង្រីកមើលផ្កាយ) ទីនេះហាក់បីដូចជាមានគេមករៀបចំមុនយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង
"នេះ.... "ថេយ៉ុងចុះពីឡានងាកមើលជុំវិញខ្លួន ទើបងាកមកមើលជុងហ្គុកដែលឈរនៅខាងក្រោយខ្នង
"តាមពិតត្រូវនាំឯងមកយប់ថ្ងៃស្អែក មើលចុះមិនទាន់បានរៀបចំហើយអស់ទេ"ជុងហ្គុកនិយាយមិនសូវសមព្រោះមានអារម្មណ៏ខ្មាសៗចង្អុលទៅកម្រាលពណ៏សនិងកូនតុដែលមិនទាន់បានរៀបបង្ហាញថេយ៉ុង
"តែឃើញឯងថ្ងៃនេះស្ត្រេសការងារខ្លាំងពេកទើបនាំមកតែម្តងទៅ"នាយតូចញញឹមឡើងមកព្រោះទប់មិនជាប់ គេរំភើបស្ទើរយំចេញមកព្រោះមិននឹកស្មានថានឹងមានថ្ងៃដែលទទួលបានការខ្វាយខ្វល់យកចិត្តទុកដាក់ពីមនុស្សដែលគេគិតថានឹងគ្មានថ្ងៃផ្តល់វាមកអោយគេវាដូចយល់សប្តិយ៉ាងចឹង
"សប្បាយចិត្តឡើងវិញខ្លះទេ? "ជុងហ្គុកដើរមកកាន់តែកៀកទាញមុខគេអោយងើយឡើងទើបឃើញថាអ្នកខាងនោះរលីងរលោងចង់យំយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង
"ម៉េចក៏យំ?មិនចូលចិត្តឬ?(Aish...យើងគិតថាវានឹងល្អហើយតើក្នុងInternetក៏បង្ហាញថារៀបបែបនេះមិនចឹង?) "ប្រយោគចុងក្រោយក៏លួចគិតក្នុងចិត្តម្នាក់ឯង
"លោកនិយាយអី?ខ្ងុំចូលចិត្តខ្លាំងណាស់!!"
"បើចូលចិត្តយំធ្វើអី? "សំណួររបស់ជុងហ្គុកធ្វើអោយថេយ៉ុងសើចឡើងមកជូតទឹកភ្នែកចេញពេលឃើញទឹកមុខមិនដឹងអីរបស់នាយ
"គេហៅទឹកភ្នែកនៃភាពរំភើបទៅវិញទេ"ថេយ៉ុងប្រាប់រួចដើរទៅមើលទីនេះទុកអោយជុងហ្គុកឈរឆ្ងល់ម្នាក់ឯង
"បើរំភើបម៉េចក៏មិនសើចចេញមក? "ជុងហ្គុកនៅតែមិនយល់សប្បាយចិត្តក៏យំ មិនសប្បាយចិត្តក៏យំហើយធ្វើម៉េចសម្គាល់ដឹងថាមួយណាជាទឹកភ្នែកនៃភាពរំភើបមួយណាជាទឹកភ្នែកឈឺចាប់ទៅ?
អ្នកកម្លោះរហ័សបោសវាសគំនិតចេញហើយដើរមកក្បែរថេយ៉ុងដែលឈរមើលមេឃទាំងស្នាមញញឹមមិនរលុបពីផ្ទៃមុខ ស្នាមញញឹមរបស់ថេយ៉ុងស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់ហេតុអីក៏គេមិនដែលចាប់អារម្មណ៏ពីមុនមកសោះចឹង?
"ចង់មើលផ្កាយដែរទេ? "
"បានដែរឬ? "
"មកណេះ"ជុងហ្គុកចាប់ដៃគេមកក្បែរTelescope រួចបង្រៀនពីរបៀបប្រើប្រាស់និងពង្រីកបង្រួមមើលផ្កាយទាំងនោះ
"វ៉ាវ!! ខ្ងុំឃើញហើយៗ"ថេយ៉ុងអង្រួនដៃជុងហ្គុក ស្របពេលភ្នែកក៏ផ្អឹបទៅនឹងកន្លែងមើលផ្កាយដែលខ្លួនបានពង្រីកមើល
"ស្អាតខ្លាំងណាស់"នាយតូចលាន់មាត់តិចៗមើលទៅផ្កាយទាំងនោះពង្រីកបង្រួមមើលវាមិនឈប់ ដោយមិនបានចាប់ភ្លឹកពីអ្នកដែលអង្គុយមើលគេពីចំហៀងឡើយ
"ត្រូវហើយស្អាតណាស់"ជុងហ្គុកនិយាយប្រាប់ប៉ុន្តែមិនបានសម្តៅដល់ផ្កាយ សម្តៅដល់អ្នកមើលផ្កាយទៅវិញទេ
"បើខ្ងុំចង់ផ្លាស់ទៅមើលផ្កាយផ្សេងទៀតធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ?បង្វិលតាមលោកប្រាប់ហើយតែមិនទៅទេ"ថេយ៉ុងងាកមករអ៊ូដាក់ដៃក៏ប្រឹងមូលតាមកន្លែងដែលជុងហ្គុកបានប្រាប់មុននេះ
"គេធ្វើបែបនេះ បង្វិលវាតិចៗកុំបង្ខំមួយៗ"ជុងហ្គុកដើរមកក្បែរចាប់ដៃថេយ៉ុងអោយបង្វិលតិចៗមើលផ្កាយទាំងនោះ មុខពួកគេខិតស្ទើរតែជិតគ្នាទៅហើយ
"បានហើយ...អរគុណណាស់... "នាយតូចងាកមកអរគុណតែភ្ញាក់ព្រើតពេលឃើញមុខអ្នកម្ខាងទៀតនៅកៀកបង្កើយហើយអ្នកកម្លោះនោះក៏រហ័សទៀតឈ្លៀតអោយទៅថើបផ្តិតលើបបូរមាត់ថេយ៉ុងបន្តិចទើបដកមុខមកវិញ
"បើដឹងថាចូលចិត្តបែបនេះ យើងនាំឯងមករាល់ថ្ងៃបាត់ទៅហើយ"
"ឆ្កួត!! "ថេយ៉ុងរុញមុខនាយចេញអោនមុខមើលផ្កាយទាំងស្លឹកត្រចៀកក្រហមតែតមិនហ៊ានងាកមកមើលអ្នកដែលញញឹមចេញធ្មេញពេលឃើញឬកពារអៀនប្រៀនរបស់ខ្លួនឡើយ
--------------------
ទឺង!!!
សម្លេងសារលោតឡើងក្នុងទូរស័ព្ទយ៉ុនហ្គី រហ័សបើកមកមើលទើបឃើញថាវាជាគ្រុបឆាតសម្ងាត់ដែលគេនិងប្អូនៗបីនាក់បង្កើតឡើងដើម្បីពិភាក្សាគ្នាជួយជុងហ្គុក
អ្នកកម្លោះសើចឡើងមកពេលឃើញហានវ៉ូលលួចថតរូបភាពផ្អែមល្ហែមរបស់ជុងហ្គុកដែលបង្រៀនថេយ៉ុងមើលផ្កាយ មានទាំងដឹកដៃនាំទៅមើលអំពិលអំពែក ចាប់អំពិលអំពែកអោយថេយ៉ុងមើលនិងចុងក្រោយជុងហ្គុកបញ្ចុកអាហារអោយថេយ៉ុងញ៉ាំលើបង់ក្បែរនោះ ពេលចុចអូសមកក្រោមក៏ឃើញឆាតរបស់ឡាយរ៉ា ហូសុកនិងអេដវឺតដែលសរសេរពាក្យរំភើប មានទាំងបេះដូងអីអោយពេញនឹង ឃើញប្អូនមានក្តីសុខបែបនេះពួកគេដែលជាបងបានត្រឹមជួយអរជួយសប្បាយនឹងហើយ
"សង្ឃឹមថានឹងចិត្តទន់អោយគ្នាឆាប់ៗចុះ"យ៉ុនហ្គីសើចឡើងមកបិតទូរស័ព្ទទុករៀបនឹងចាកចេញពីអូហ្វីសខ្លួនទៅហើយតែប៊េនដែលជាជំនិតរុញទ្វារចូលមកជាមួយស្នាមញញឹមចម្លែក
"ចាហ្វាយមានភ្ញៀវមកសុំជួប"
"អ្នកណា?មានម៉ោងឬអត់នឹងយប់ស្មាននេះហើយមិនទៅផ្ទះដេកពួនទេឬ? "យ៉ុនហ្គីជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់ ម៉ោងជិត9 ហើយមកពិភាក្សាការងារស្អីស្មាននេះ?
"ប៉ុន្តែចាហ្វាយ... "
"ដេញអោយទៅវិញទៅ យើងហត់!ត្រូវការដេកពួនដែរមិនមែនចង់ជួបក៏ជួបបានទាំងស្មាននឹងទេ"
"លោកគិតចង់ដេញទាំងខ្ងុំទៀតមែនទេ? "សម្លេងដែលខានលឺអស់ជាច្រើនថ្ងៃពេលនេះលាន់ឡើងក្នុងអូហ្វីសគេទាំងមូល ប៊េនថយក្រោយបន្តិចទាញទ្វារបិតព្រោះចង់អោយពួកគេបាននិយាយគ្នា
"លោកបាត់ទៅណា? "ជីមីនសួរខ្សាវបើមើលភ្នែករបស់គេច្បាស់ជាដឹងថាឡើងប៉ោងក្រហមព្រោះយំមូលហេតុអីដែលយំយើងក៏មិនដឹងច្បាស់បើម្ចាស់ខ្លួនមិនព្រមនិយាយនោះ
"ក្រែងចង់អោយយើងឈប់រំខានអូនមិនចឹង...ក៏ជូនតាមសំណើរហើយតើ"
"ហ្អឹក....ត្រូវ!ខ្ងុំអោយលោកឈប់រំខានខ្ងុំតែមិនមែនអោយលោកបាត់ស្ងាត់ឈឹងមិនអោយខ្ងុំដឹងដំណឹងចឹងទេ! "នាយតូចធ្លាយទឹកភ្នែកឡើងមក ពេលបាត់នាយទៅទើបដឹងថាកន្លងមកចិត្តគេក៏ត្រូវការយ៉ុនហ្គីមិនខុសគ្នាប៉ុន្មានហើយពេលដែលសុខៗនាយស្រាប់តែបាត់ដំណឹងមិនអោយគេដឹងបែបនេះក៏បារម្ភពីសុខទុក្ខនាយមិនស្ទើរឡើយ បាត់យ៉ុនហ្គីទើបគេដឹងថាខ្លួនឯងពេលនេះក៏មិនអាចរស់នៅដោយមិនអាចគ្មានវត្តមាននាយបានឡើយ
"ហ្អឹក..លោកដឹងថាខ្ងុំបារម្ភប៉ុណ្ណាទេយប់ដែលលោកបើកមកចេញពីកោះទាំងយប់ថ្ងៃនោះហើយក៏បាត់ដំណឹងលោកមករហូត ខ្ងុំគិតថាលោកនឹងមានបញ្ហាទៅហើយ"គេឈរយំសសឹកខុសពីយ៉ុនហ្គីដែលឈរញញឹមពេលបានលឺពាក្យព្រួយបារម្ភចេញពីមាត់មនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់
"សុំទោស....តទៅមិនអោយអូនបារម្ភទៀតទេ"គេសសៀរចូលជិតទាញជីមីនអោបជាប់ស្របពេលអ្នកខាងនោះស៊កដៃអោបកនាយជាប់យំឡើងមកសសឹកដូចគ្នា
"ហ្អឹក.....សុំទោសដែលធ្វើបាបលោក...ខ្ងុំ...ខ្ងុំគ្រាន់តែ.... "
"មិនអីទេយើងយល់....អ្វីដែលយើងចង់ដឹងតើអូននឹងព្រមបើកឱកាសអោយយើងឬក៏អត់? "ជីមីនងើបមុខមកមើលរង្វង់សង្ហាររបស់យ៉ុនហ្គីទើបសន្សឹមងក់ក្បាលតិចៗព្រោះតាំងចិត្តថានឹងមិនគេចវេសពីអារម្មណ៏ខ្លួនឯងទៀតនោះឡើយ
"បើលោកស្រលាញ់ខ្ងុំតែម្នាក់...ខ្ងុំច្បាស់ជាមិនបដិសេធអ្អា...យ៉ុនហ្គី!!"ជីមីនស្រែកចាចពេលត្រូវគេលើកពរគ្រវីអោយពេញនឹងសឹមទម្លាប់ចុះវិញចាប់រង្វង់មុខជីមីនជាប់ផ្តិតស្នាមថើបពេញមុខតែម្តង
"អរគុណ...អរគុណណាស់!! យើងស្រលាញ់អូនខ្លាំងណាស់ដឹងដែរទេ"
"ដឹង...ខ្ងុំក៏ស្រលាញ់លោកដូចគ្នា"អ្នកទាំងពីរអោបគ្នាជាប់មិនរបេះចេញទៅណាសារភាពអារម្មណ៏ក្នុងចិត្តប្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងចិត្តក៏ធូរស្រាលពេលដែលបញ្ហារវាងគ្នាបានបញ្ចប់ត្រឹមនេះ
————
រីករាយថ្ងៃឆ្លងឆ្នាំទាំងអស់គ្នាណា🌷