ថេយ៉ុងអោបឯកសារដើរត្រលប់ចូលមកផ្ទះវិញដោយស្នាមញញឹមបំផុសលើផ្ទៃមុខយ៉ាងច្បាស់ ពេញមួយថ្ងៃនេះគេទៅសម្ភាសន៏ការងារនៅឯក្រុមហ៊ុនរបស់ប្អូនណាមជូន រួចបង្ហាញស្នារដៃខ្លះៗដល់ពួកគេ ហើយជាលទ្ធផលពេលនេះគេមានការងារជាអ្នកDesignម៉ូតសម្លៀកបំពាក់នៅក្នុងក្រុមហ៊ុននោះហើយចំណែកប្រាក់កម្រៃក៏មិនតិចដូចគ្នាគឺច្រើនគួរសម
"ម៉ាក់ ខ្ងុំមកវិញហើយ!! "ពេលនេះជាពេលថ្ងៃត្រង់នៅឡើយទើបគេរត់ទៅរកម្តាយនៅផ្ទះបាយធំស្រែកហៅគាត់ក្រោមសម្លេងនៃភាពរីករាយព្រោះចង់អោយម្តាយជាអ្នកបានដឹងដំណឹងនេះមុនគេបង្អស់
"យ៉ាងម៉េចហើយកូន... "អ្នកស្រីអេរៀលចោទសួរទាំងលួចភ័យបុកពោះ ថេយ៉ុងធ្វើមុខស្ងួតបែបនេះគាត់កាន់តែភ័យទៀត
"គឺ....ខ្ងុំសម្ភាសន៏ជាប់ហើយម៉ាក់!!! "អាល្អិតស្រែកឡើងស្របពេលត្រូវម្តាយទាញយកទៅអោបលោតជាមួយគ្នាទៅមកក្នុងចង្ក្រានបាយ អ្នកផ្សេងទៀតដែលមានវត្តមាននៅទីនោះបានត្រឹមចូលរួមត្រេកអរដែលថេយ៉ុងអាចរកអនាគតបានយ៉ាងល្អមួយ នាយតូចក៏បាននាំដំណឺងនេះទៅប្រាប់លោកម្ចាស់និងលោកជំទាវព្រោះចង់អរគុណពួកគាត់ក៏ដូចជាអ្នកនាង ហើយអ្នកប្រុសផ្សេងទៀតដែលបានជួយគេតាំងពីរឿងរៀនសូត្ររហូតដល់រឿងការងារថែមទៀត ពួកគាត់បានចូលរួមត្រេកអរហើយសប្បាយចិត្តមិនតិចទេដែលបានឃើញក្មេងដែលពួកគាត់បំពាក់បំប៉នតាំងតែពីក្មេងធំឡើងមានអនាគតល្អបែបនេះ
"ថ្ងៃនេះមិនបាច់ជួយម៉ាក់ទេកូន ទៅងូតទឹកអោយត្រជាក់ខ្លួនទៅចាំម៉ាក់ធ្វើម្ហូបដែលកូនចូលចិត្តអោយញ៉ាំណា"គាត់ដេញនាយតូចអោយទៅផ្ទះតូចដើម្បីសម្រាកសិនមិនអោយគេនៅជួយឡើយអស់ជម្រើសប្រកែកជាមួយម្តាយមិនកើតក៏មានតែធ្វើតាមអ្វីដែលគាត់ប្រាប់នឹងឯង
ថ្ងៃត្រង់ស្មាននេះកូនៗរបស់លោកម្ចាស់និងលោកជំទាវមិនសូវមាននរណាមកញ៉ាំបាយថ្ងៃត្រង់នៅឯភូមិគ្រិះឡើយ ចម្លែកអីតែថ្ងៃនេះមកផ្ទះវិញគ្រប់ៗគ្នា បូករួមទាំងអ្នកប្រុសតូចដែលមិនដែលចូលផ្ទះសោះក៏មកថ្ងៃនេះដូចគ្នា
ភ្លៀងបែកមេឃមិនខានទេថ្ងៃនេះ
ថេយ៉ុងអោបឯកសារដើរលោតៗចេញពីខាងក្នុងភូមិគ្រិះធំវិញជ្រួសដំណើរគ្នានឹងជុងហ្គុកដែលទើបនឹងដើរចូលមកដល់ក្លោងទ្វារល្មម ទាំងពីរអ្នកគ្មាននរណានិយាយអ្វីក្រៅពីភាពស្ងៀមស្ងាត់ទើបថេយ៉ុងជាអ្នកដែលផ្តើមថយជំហានគេចហើយបម្រុងដើរជៀសអោយផុតតែម្តង
"ឈប់...ឈប់សិន"ថេយ៉ុងឈប់ជំហានតាមអ្វីដែលអ្នកខាងនោះបានឃាត់ហើយបែរមកមើលជុងហ្គុកវិញប៉ុន្តែទាស់ត្រង់ថាលើកនេះគឺគេមិនបានបង្ហាញស្នាមញញឹមអោយនាយដូចរាល់ដងឡើយ
"លោកមានការអី? "ជុងហ្គុកមិនមាត់តែក៏ងាកទៅមើលបងៗដែលពួននៅម្តុំគុម្ពផ្កាក្បែរនោះខាងក្រោយខ្នងថេយ៉ុង ម្នាក់ៗហើបមាត់ម្ហបៗហាក់ដូចចង់ប្រាប់អ្វីមកកាន់នាយ
"លួង...លួងទៅ"ហូសុកខ្សឹបផងហើបមាត់ប្រាប់ប្អូនផង អេដវឺតនិងយ៉ុនហ្គីឯណេះក៏លើកក្រដាសព្រាងដែលសរសេរអោយជុងហ្គុកព្រាងនិយាយមុននឹងមកទីនេះគ្រវីទៅមកអោយគេនិយាយតាមនឹង ឡាយរ៉ាក៏ធ្វើសញ្ញាអោយជុងហ្គុកលើកកាសAirpodមកដាក់ត្រជាក់នាយម្ខាងហើយនាងពាក់ម្ខាង អានប៉ារ៉ូលរឿងដែលនាងបានតែងពេលដែលតួប្រុសត្រូវលួងតួស្រីអោយប្អូនធ្វើតាម
"បើអត់មានអី ខ្ងុំទៅសិនហើយ"ឆ្ងល់ដែរបើហៅមកអោយឈរមើលមុខដដែលហៅធ្វើអី?ហើយពេលដែលថេយ៉ុងបែរមក បងៗរបស់នាយក៏នាំគ្នាអង្កុញខ្លួនចុះក្រាបលើស្មៅអស់កុំអោយថេយ៉ុងបានឃើញ
ជីវិតនេះកំសត់ពេកហើយ តែណ្ហើយដើម្បីក្តីសុខប្អូនធ្វើម៉េចបើមានប្អូនមួយមិនចេះលួងប្រពន្ធ មិនចេះផ្អែមដាក់ប្រពន្ធមានតែបងជួយចូកជួយចែវនឹងឯង
អ្នកកម្លោះលើកកាសមកពាក់យ៉ាងលឿនហើយហើយហៅថេយ៉ុងអោយងាយមកវិញម្តងទៀត
"យ៉ាងម៉េចទៀតហើយ?លោកចង់និយាយអីម៉េចមិននិយាយមក"ថេយ៉ុងសួរទាំងមុខក្រញ៉ូវតែក្នុងចិត្តក៏លួចឆ្ងល់ លួចសើចពេលឃើញជុងហ្គុកធ្វើភ្នែកក្រឡេបក្រឡាប់ដូចក្មេងទើបចេះនិយាយលើកទីមួយហើយដែលឃើញសភាពនាយបែបនេះនាយមើលទៅដូចជាមិនសូវមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងដូចអ្វីដែលគេបានឃើញរាល់ដងសោះ
"គឺ.... "ជុងហ្គុកងាកមើលបងស្រីដែលស៊កកាសមួយចំហៀងទៀតហើយអានប៉ារ៉ូលក្នុងដៃ
"ថេយ៉ុងហ្អា"ឡាយរ៉ា
"អឺ...ថេយ៏? "នាយតូចជ្រួញចិញ្ចើមតែក៏ងក់ក្បាលបង្ហាញថាកំពុងស្តាប់
"ខ្ងុំដឹងថាវាយឺតពេលដែលមកបកស្រាយពេលនេះប៉ុន្តែរឿងដែលឯងបានឃើញវាមិនមែនពិតទាំងស្រុង"ឡាយរ៉ា
"អីដែលឯងឃើញម្សិលមិញវាមិនមែនការពិតទាំងអស់ទេ"ជុងហ្គុក
"ហ៊ើយ!!អាណាលួងស្ងួតចែសចឹងទេហ្អា!! "ហូសុកហើបមាត់ស្រែកម្ហបៗគ្រវីដៃប្រាប់អោយប្អូនបន្ទន់សម្លេងជាងនេះ
"លោកមិនបាច់បកស្រាយអីទេ....ខ្ងុំដឹងថាវាជារឿងធម្មតាដែល... លោកនឹងសង្សារលោកត្រូវធ្វើបែបនោះ ម្យ៉ាងខ្ងុំគ្រាន់តែជាកូនជំនិតលោកប៉ាលោក មិនបាច់បន្ទាបខ្លួនមកបកស្រាយទេ"ពាក្យសម្តីមួយមិនស្រែកតែបញ្ជាក់ពីឋាន:នឹងគម្លាតពួកគេយ៉ាងច្បាស់
"យើងនឹងនាងមិនមែនជាសង្សារ! "ឡាយរ៉ាមិនទាន់អានប៉ារូលផង ជុងហ្គុកឆ្លើយកាក់មុនបាត់ទៅហើយ
"បើមិនមែនសង្សារ ប្រុសស្រីឯណាគេថើបគ្នាចឹងនោះ"ថេយ៉ុងសើចមិនសូវសមសើចហាក់ចម្អកអោយខ្លួនឯងយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង
"បកស្រាយប្រាប់គេទៅជុងហ្គុក....ប្រាប់ពីអារម្មណ៏របស់ឯងទៅ"សារនេះនាងមិនបានអានប៉ារូលអោយប្អូនទៀតព្រោះឃើញគេអាចនិយាយខ្លួនឯងបានហើយ
"យើងមិនបានហៅនាងអោយមក នាងជាអ្នកមករកយើង"
"ខ្ងុំប្រាប់ហើយថាមិនចាំបាច់បកស្រាយទេ"ថេយ៉ុងបង្វែរខ្លួនចាកចេញម្តងទៀតតែសារនេះអ្នកខាងនោះចាប់ដៃជាប់មិនទាន់អោយទៅ
"លឺថាឯងនឹងទៅធ្វើការនៅជាយក្រុងហ្អេស? "
"អ្អឹម...ត្រូវហើយ "ថេយ៉ុងបែរមកងក់ក្បាលតិចៗដាក់ជុងហ្គុកវិញទាំងដែលតាមពិតគេមិនបានទៅណា ព្រោះសម្ភាសន៏ជាប់នៅសាខានៅទីនេះទេមិនបានទៅណាឡើយ
"..... "
"អស់អីសួរហើយមែនទេ?បើអស់ហើយខ្ងុំទៅ"
"កុំ...កុំអាលទៅ!គឺ.... "នាយតូចលួចញញឹមពេលត្រូវជុងហ្គុកទាញទៅអោបឃាត់កុំទាន់អោយទៅ តែក៏ខំលាក់មិនអោយគេឃើញឡើយ មិនដឹងយ៉ាងម៉េចខឹងនាយមិនដែលបានយូរសោះ
"យ៉ា...ថេយ៉ុងមិនធម្មតាទេ"ហូសុកងាកមកសើចដាក់យ៉ុនហ្គីនិងអ្នកផ្សេងទៀត
"តែប៉ុណ្ណេះអាប្អូនយើងវិលក្បុងមិនខានទេ"អេដវឺតគ្រវីក្បាលសម្លឹងមើលប្អូនប្រុសដែលបង្ហាញអាការ:ឆ្លេឆ្លាតែក៏ជួយអ្វីមិនបានច្រើន ចិត្តមួយចង់ជួយប្អូនចិត្តមួយទៀតក៏លួចសើចពេលឃើញប្អូនត្រូវថេយ៉ុងធ្វើបាបវិញម្តងបែបនេះ
"កុំអាលអី?ខ្ងុំហត់ចង់ទៅសម្រាកសិន"
"ចង់បានន័យថាមិនបាច់ទៅឆ្ងាយដល់ម្លឹង បើឯងទៅបាននរណាមើលថែអ៊ំជេតនិងអ៊ំស្រីទៅ? "នាយកំលោះថយជំហានជើងចេញពីការអោប និយាយរកលេសធ្វើយ៉ាងម៉េចអោយតែថេយ៉ុងប្តូរចិត្តកុំទៅវិញព្រោះថាបើទៅ នឹងពិបាកជួបមុខគ្នាទៀតមិនខាន
"អ្នកម៉ាក់លោកប៉ាព្រមហើយ មិនបាច់បារម្ភ"
"នៅទីនោះម្នាក់ឯងវាមិនសុវត្ថិភាពទេ"
"លោកម្ចាស់និងលោកជំទាវអោយទៅនៅក្បែរផ្ទះមិត្តអ្នកប្រុសធំដូច្នេះមានគេជួយមើលហើយ"
"ហាសហា"អ្នកជាបងៗមិនគួរជួយបែរនាំគ្នាក្រាបលើស្មៅសើចតិចៗគ្រប់គ្នា ពេលឃើញទឹកមុខជុងហ្គុកម៉ូវទៅៗយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង
"យ៉ាងណាក៏មិនបានដិតដល់ ឈឺថ្កាត់អីគិតយ៉ាងម៉េច"
"ផ្ទះក្បែរពេទ្យ ដើរបន្តិចក៏ដល់ខ្ងុំមិនទុកដល់ខ្លួនឯងឈឺស្ទិកនឹងគ្រែទេ"
អស់...សារនេះអស់គំនិតមែនទែនហើយមិនដឹងឃាត់យ៉ាងម៉េចទៀតទេ
ឃើញថាអ្នកខាងនោះដូចជាអស់អីនិយាយហើយទើបថេយ៉ុងអោបឯកសារដើរគេចចេញទៅ ទម្រាំដឹងខ្លួនឡើងមកវិញថេយ៉ុងដើរដល់ចម្ងាយណាចម្ងាយណីបាត់
"តាម!!តាមទៅ!!! "អេដវឺតស្ទុះហក់ចេញគុម្ពផ្កាទាក់ខ្សែរទុយោទឹកផ្កាប់មុខមួយតង់ទៀតតែក៏ស៊ូស្ទុះងើបមកអង្រួនប្រាប់ប្អូនអោយទៅតាម
"តាមអី...និយាយប៉ុណ្ណេះហើយគេអត់ស្តាប់ផង"
"អើយ!!អត់ធ្មត់បន្តិចទៅមើល៏ ឯងធ្វើដាក់គេច្រើនជាងនេះផងតាមអោយលឿនទៅ!! "អ្នកជាប្អូនក៏បានតែងក់ក្បាលហើយស្ទុះទៅតាមនាយតូចពីក្រោយអោយប្រកិត
"មកនេះ....និយាយគ្នាសិន"គេចាប់កដៃតូចជាប់អូសមកសួនក្បែរនោះតែថាបើក្រឡេកទៅម្តុំៗផ្កាហើយម្តុំរូបចម្លាក់ក្នុងសួនប្រាកដជាបានឃើញសក់ក្បាលមនុស្សដល់ទៅបួននាក់អើតលើមៗមិនខាន
"ឯងគិតថាជុងហ្គុកលួងបានឬអត់? "យ៉ុនហ្គីងាកមកខ្សឹបសួរប្អូនៗដែលអើតលើមមិនខុសពីគេ
"មិនដឹង!តែអ្វីដែរដឹងគឺ1000% "
"ដឹងតែបានសម្រេច? "
"ដឹងតែថេយ៉ុងមិនព្រមហើយ"
"ចង្រៃយ៏ ខំចាំស្តាប់!! "
"និយាយអីទៀត?ហើយថ្ងៃនេះលោកកើតអី លេបថ្នាំច្រលំឬអត់? "ថេយ៉ុងអោបដៃចងចិញ្ចើមមើលឥរិយាបថប្លែកៗអ្នកខាងនោះ
"កុំទៅអី...នៅទីនេះហើយ"សម្លេងស្តាប់ទៅទោះបីជារាងគ្មានជាតិតែគេក៏ព្យាយាមបន្ទន់សម្លេងកុំអោយវារឹងអស់ហើយ ពេលនេះគេដឹងអារម្មណ៏ខ្លួនឯងទើបចង់ប៉ះប៉ូវគ្រប់យ៉ាងទៅអោយថេយ៉ុងវិញ អស់ចិត្តស្រលាញ់នាយក៏ហីចុះអោយតែបាននៅមើលមុខគ្នាអស់ចិត្តហើយ
"ហេតុផល? "
"..... "
"លោកតែងតែបែបនេះ...ពេលដែលសួរលោកតែងតែស្ងាត់ហើយខ្ងុំឯណាទៅទាយដឹងថាលោកគិតអី?អោយវាល្មមៗបានហើយជុងហ្គុកលោកគិតថាខ្ងុំជាអីចង់ឃាត់អោយនៅក៏ឃាត់ ចង់ដេញក៏ដេញហ្អេស? "សារនេះថេយ៉ុងខឹងមែនទែនព្រោះអោយតែសួរស្ងាត់រហូតហើយគេឯណាទៅទាយដឹង?
នាយតូចព្យាយាមរលាស់ដៃចេញតែរលាស់មិនចេញព្រោះគេចាប់ស្អិត តែថេយ៉ុងនៅតែព្យាយាមរើតាមកម្លាំងដែលគេមាន
"លែង!! "
"ប្រាប់សិនមកថាឯងនៅធ្វើការទីនេះ"
"អត់!!ខ្ងុំមិនចង់នៅ!! "
"តែយើងចង់អោយនៅ!! "
"ហើយថីបានចង់អោយខ្ងុំនៅ!!! "
"មកពីបារម្ភនឹងហើយ!! "
"OMGបែកធ្លាយបានតិចហើយ!! "
"ស្ងាត់ទៅហូសុក!!"
ថេយ៉ុងបើកភ្នែកភ្ញាក់ផ្អើលស្របពេលជុងហ្គុកក៏ភ្ញាក់ខ្លួនឯងដូចគ្នាព្រោះជ្រុលនិយាយចេញមក
"លោកបារម្ភខ្ងុំ? "ជុងហ្គុកស្រូបខ្យល់ដង្ហើមសន្សឹមងក់ក្បាលតិចៗ ថេយ៉ុងគ្រាន់តែឃើញឡើងផើតពោះមានអារម្មណ៏ថាដូចយល់សប្តិយ៉ាងចឹង ជុងហ្គុកបារម្ភពីគេចឹងហ្អេស?ខ្មោចមកពីណាចូលទៀតហើយ
"យើងដឹងថាកន្លងមកយើងអាក្រក់ដាក់ឯង ហើយក៏ដឹងថាពាក្យសុំទោសវាមិនអាចកែខៃជួសជុលអ្វីអោយវាដូចដើមវិញ បើឯងបើកឱកាស....យើងក៏ចង់ប៉ះប៉ូវអោយឯងវិញហើយ..."និយាយមិនទាន់ចប់ផងថេយ៉ុងស្ទុះមកស្ទាបថ្ងាសគេយ៉ាងលឿនព្រមទាំងដៃម្ខាងទៀតស្ទាបក្បាលខ្លួនឯង
"កម្តៅធម្មតាអត់ក្តៅ...មុខក៏អត់ស្លេក រាងនឹងមុខនឹងជាជុងហ្គុកហើយតើ"
"ស្អីរបស់ឯង? គិតថាយើងឆ្កួតឬយ៉ាងម៉េច?"
"ប្រហែលដឹង"នាយតូចអោបដៃចូលគ្នាសម្លក់មុខជុងហ្គុកដែលឈរស្ងៀមមើលមកគេ
"ចង់ប៉ះប៉ូវអោយខ្ងុំ ប៉ះប៉ូវស្អីរបស់លោក? "
"អ្វីក៏បាន....យើនឹងព្យាយាមបើកចិត្តសងអោយឯងវិញ"
"លោកច្បាស់ហើយ? ថាគ្រប់យ៉ាង?"ជុងហ្គុកងក់ក្បាលតិចៗទើបថេយ៉ុងញញឹមឡើងមកដើរចូលមកកាន់តែជិត
"បើចឹងសំណើរដំបូងរបស់ខ្ងុំ...គឺខ្ងុំខឹងខ្ងុំគុំស្អប់ដែលលោកឯងធ្វើបាបខ្ងុំមកជិតប្រាំឆ្នាំ បើអាចខ្ងុំស្ទើរតែសម្លាប់លោកចោល"
"យើងដឹង...យើងក៏... "
ផាច់!!ឌឹប!!
រាងកាយរបស់ជុងហ្គុកទ្រេតទៅម្ខាងពេលដែលត្រូវមួយកំភ្លៀងហើយមួយដៃចំកណ្តាលមាត់ហូរឈាមល្ហាច
"សំណើរដំបូងរបស់ខ្ងុំ...គឺខ្ងុំត្រូវការបញ្ចេញកំហឹងនឹងហើយបើមិនពេញចិត្តក៏មិនបាច់ធ្វើ"ជុងហ្គុកជូតឈាមចេញពីមាត់សម្លឹងមើលអ្នកដែលងាកមុខចេញមិនខ្ចីមើលមុខគេ
"បាន.... "កុំថាតែថេយ៉ុងដែលភ្ញាក់សូម្បីតែអ្នកដែលពួនស្តាប់ក៏ភ្ញាក់ដូចគ្នា
"បញ្ចេញកំហឹងឯងមក ខឹងស្អប់យើងប៉ុណ្ណាក៏បញ្ចេញមកអោយតែកុំទៅណា អោយតែឯងនៅទីនេះធ្វើចុះ"ថេយ៉ុងក្តាប់ដៃញ័រទទ្រើកសម្លឹងមើលអ្នកដែលងើបមកឈរទល់មុខគេ
ផាច់ៗៗៗ ឌឹប!!
ដៃតូចយារវាត់ទះលើមុខជុងហ្គុកឆ្វេងស្តាំផ្ទួនៗទាំងទះទាំងតប់ទាំងដាល់ ដល់អ្នកលបមើលឃើញហើយស្រៀវសាច់ជំនួស
ព្រូស!!!
ខឹងណាស់ ខឹងដែលគេធ្វើបាបខ្លួនដល់ថ្នាក់ធាក់ជុងហ្គុកឡើងកប់ចូលគុម្ពផ្កាតែអ្នកខាងនោះមិនខ្ចីមាត់ ងើបឈរអោយមកវ៉ៃថែមទៀត
"Shit!!!មិនស្មានថាថេយ៉ុងខឹងជុងហ្គុកដល់ថ្នាក់នេះឡើយ!! "យ៉ុនហ្គីភ្ញាក់ដល់ថ្នាក់លាន់មាត់ឡើង ចំណែកហូសុក អេដវឺតនិងឡាយរ៉ាចំហរមាត់ធ្លុងមើលថេយ៉ុងដែលមួលដៃអាវហក់ទះកំភ្លៀងជុងហ្គុកច្រើនដៃមិនហត់
"បញ្ចេញអស់ឬនៅ? "ជុងហ្គុកស្តោះឈាមចេញថ្ពាល់ក៏មានស្នាមម្រាមដាមក្រហមលើថ្ពាល់ទាំងសងខាងតែគេមិនបានខឹងព្រោះយល់ថាសមតម្លៃ គេធ្វើដាក់ថេយ៉ុងធ្ងន់ជាងនេះទៀត
"នៅ!!! "នាយតូចគំហកឡើងបែកសម្លេង ជុងហ្គុកស្ងាត់មាត់ដូចគេយកស្កុតបិត នាយតូចក្រឡេកឃើញធុងទឹកជូតកញ្ចក់ដែលនៅក្បែរនោះទើបចូលមកកាន់វាឡើងហើយ
ឈូ!!!
ទឹកជូតកញ្ចក់ត្រូវបានជះចំកណ្តាលមុខជុងហ្គុកចំៗមធ្យមងំអាធុងដែលកាន់នឹងដៃក៏លើកមកគ្របក្បាលជុងហ្គុកជិត ខណ:នាយតូចឈរដកដង្ហើមស៊ឺតស៊តដកដង្ហើមបញ្ចេញពេលបានបញ្ចេញកំហឹងមកបានខ្លះ
ជុងហ្គុកដោះធុងចេញពីក្បាលឈានជំហានជើងមកកាន់តែជិតថេយ៉ុងដែលធ្វើមុខភ័យខ្លាចថាគេខឹងហើយធ្វើបាបគេវិញតែ...
"ទឹកក្នុងធុងមិញធ្ងន់ណាស់ លើកធ្វើអីក្រហមដៃអស់ហើយ"អ្នកកម្លោះបែកមាត់ឈាមល្ហាចខ្លួនសើមដោយទឹកជូតកញ្ចក់តែបែរជាមកចាប់ដៃថេយ៉ុងដែលកាន់ធុងទឹកឡើងក្រហមមុខនេះមកភ្លុំតិចៗទៅវិញ
"លោកមិនខឹងទេ? "
"ខឹងធ្វើអី?យើងជាអ្នកព្រមដោយខ្លួនឯង"គេងើបមកសម្លឹងមុខថេយ៉ុងដែលហាក់ភាំងពេលឃើញមុខគេមិនបានមាំ តែវាបង្កប់ដោយភាពស្រទន់ទៅវិញ
"កុំទៅអី...."