APATNAPU
Vic's POV
Nakahiga ako dito sa loob ng kwarto,nakatingala sa kisame at pinipilit na ipahinga ang isipan ko. Kumalma na ang diwa ko pagkatapos kong makausap si Mika kanina. Sa ngayon daw ay limited muna sa 30 minutes per day ang tawagan namin hangga't di pa kumpletong naayos at nasisisguro na 100% safe ang mga conversations namin meaning walang nagmamatyag or makompromiso ang mga exchange of words naming dalawa.
Malungkot ang naging paalamanan namin kanina sa totoo lang mas worse pa sya nung naka assign pa ako sa Singapore o di kaya sa mga previous out-of-the -country na mga business meetings namin. Sa mga panahong iyon hinihintay lang namin pareho ang pagbabalik namin galing sa mga byahe at yun na. Pag nasa piling na ako ni Mahal wala na akong ibang iniisip kungdi sya lang at ang mga anak at pamilya namin. Subalit ngayon pareho kaming ayaw pagusapan ang posibleng itatagal ng kasong kinasasakungtan ng kompanya namin dahil ibig sabihin nun ay wala ding kasiguruhan na mapapabilis ang paguwi ko at pagkikita namin ng pamilya ko.
Pero Mika being Mika di sya nag dwell sa mga bagay na di namin mababago kungdi dun sa bagay na may magagawa kami. She promised me these exact words ..."Vic constant ang pag uusap natin mula ngayon,sina Vik at Mia makakausap mo din regularly. Mag de demand ako ng mahabang oras para sa ating dalawa during calls at kapag di pa to naayos agad at di ka nila pauuwiin para dito tapusin ang kaso...ako mismo ang pupunta sayo. Isasama ko ang mga bata Vic...pangako ko sayo yan"
Ayaw na ayaw kong na ha hassle si Mahal and on an ordinary day tatanggihan ko agad sya pero kanina halos maputol ang dila ko sa pagakagat nito kasi ayokong mas lumakas pa sana ang hagulhol na ginagawa ko in the middle of our conversation. All I want is to go home and just be with her side pero iba ang nasa isip nya,ninanais namin ang parehong bagay at sya ngayon ang gagawa ng paraan. Kung pwede ko lang syang hilahin palabas ng screen kanina ginawa ko na.
Pagkatapos naming magusap si Ms. Chance ,yung usher ko,ang nagiya saken sa kwarto at nagbigay ng mga karagdagang instructions kanina as to what to expect sa umagang darating. Sinabihan din daw nya akong maging alerto dahil magiging on call na ako. Any major updates kasi na makikita nila ay ipapaalam agad sa aming mga invloved via meeting para isahang relay na lang ng balita. Tinanong ko kung pwede ko bang tawagan siang asawa ko anytime na sinagot nya ng
"As of the moment Sir,No we can't let you. There will be a given schedule as to when you're going to see her again and before I forgot your wife's the one to initiate the call for now. Your personal phone will be asked of you later. You need to re surrender it. A temporary phone's going to be issued to all involved with in this facility an hour after this conversation."
Napagod ako sa mga pinagsasabi nya...at napapunas ako ng ilong as if may tumulong dugo. Napansin kong nagpigil ng ngiti si Ms. Chance kaya ngitian ko na lang din sya bilang sign na hindi na ako papalag. Mahirap syang sagutin ng pabalik lalo nat englishan ang usapan. Kuhang kuha ko ang sinabi nya ...malinaw na malinaw na sa ngayon wala akong magagawa. Ang sakit sa dib dib pero kaya ko to . Kakayanin to ko,hininhintay ako ni Mahal na umuwi. Hinihintay ako ng pamilya ko.
Mag a ala una y medya na pero gising na gising pa din ang diwa ko. Di pa din ako makapaniwala sa pinagdadaanan namin ngayon. Natapos na akong magdasal para magpahinga pero parang may bumabarenang kung anu anong mga worries sa utak ko. Gusto ko ng magpahinga kaya di ko maiwasang mapasigaw ng konti ng
"Lord please...tulong naman po. Gusto ko lang mag isip ng magandang bagay sa gitna ng lahat ng ito at ...gusto ko lang magpahinga."
Natahimik ako agad. Nahiya ako sa inasal ko kaya napakamot ako ng ulo at nag peace sign sa may kisame. Akala mo naman me kausap ako. Napahiga na lang ako at kumuha ng unan at ipinatong ko sa aking dib dib. Ipinikit ko ng pilit ang aking mga mata....at ng ibuka ang mga iyon ay laking gulat ko ng makita ko si
"Mahal ?"
Walang anu anoy hinalikan nya ako ...halos pa sunggab pa nga eh na ginatihan ko din naman. Sabi nila ilang segundo ng walang hangin ay ikakasawi na ng lahat ng mga nilalang pero para saken ngayon hindi ko sya kailangan. Ayokong maputol ang halikan namin ni Mahal. It was so real ,so real to the point na naitulak ko sya at dahan dahang pinaibabawan. This istoo good to be true. Mika moaning beneath me ,calling my name and asking me to kiss her again. Hindi nya kailangang gawin yun dahil talagang hahalikan ko sya. And I'm gonna do more.
Tinanggal ko lahat ng damit nya,ako man ay wala na ring suot. Totoo ba ito? tanong ko sa sarili ko. Halos magkapalit na kami ng mukha sa sobrang lapit namin. Hindi ko to guni guni dahil ng maglapat ng tuluyan ang aming mga katawan damang dama ko ang init nya na sinasabayan din ng init ko. Init ng wala ng iba kungdi purong pagmamahal lamang. She reached out for every corners of me at ang nakakabigla ay napapa aray ako ng bahagya kapag nanggigigil si Mika sa paghawak. Walang segundong nasayang at mabilis ng naputol ang paghahangad at pangungulila sa isa't isa. Ungol ni Mika yun,sya yun syang sya talaga. Ng matapos kami ay agad akong hinila ni Mahal sa tabi nya at binigyan nya ako ng mala kandadong yakap.
"Balikan mo ko...balikan mo kami ng mga anak mo."
Isang mahinang bulong na kumawala sa bibig ni Mahal.
"Syempre Mahal...gagawin ko yun. Pero una pa lang Mika hindi naman kita iniwan. Hindi ko kayo iniwanan ng mga anak ko." madamdamin kong sagot.
Ngumiti sya ...ngiting Mika. Ngiti ni Mahal,sya nga ito...walang duda. Hinila ulit ako ni Mika for another lingering kiss na hindi ko tinanggihan. Bagkus hinigitan ko pa, sya naman ang pumaibabaw saken at tuloy tuloy lang sa paghalik at pagmamahal saken. Gahol kung gahol sa oras ang bawat kilos namin pero walang makakapigil samen na ituloy ang nasimulan namin.
Halos magkasabay at salitan ang mga ungol na bumabalot sa silid ngayon,mataas ang mga emosyon at determinado kaming pareho na hinding hindi mararamdaman na nabawasan ang pag ibig namin sa isa't isa. Kung ako lang ang masusunod di na kami titigil pero pareho mang gusto ng will namin pero ika nga the flesh is weak na kaming dalawa. Inaantok na ang mga mata at boses ni Mika pero humabol pa sya ng
"Hihintayin kita Vic...Mahal ko pag uwi mo ako ang unang sasalubong sayo. "
Napatitig ako sa mukha nya. Yan din yung sinabi nya bago matapos ang usapan namin kanina eh. Nagulat ako ng biglang mag ring ang phone ko,yung phone na bigay nila sa amin at tumambad sa mukha ko ang oras. Alas otso na pala. Walang tigil ang pag ring ng phone kaya napilitan akong sagutin yun kahit wala ako sa mood.
"Vic...Damian here. Ako na ang pinatawag nila sayo. Punta ka dito in 30 minutes, get yourself ready dahil magrereport na ang team nila saten. Daanan kita mamaya."
Ok lang ang nasagot ko. Medyo tulala ako. Kinapa ko ang tabi ko-wala akong kasama, tanging ang unan lang sa dib dib ko ang meron. Napabuntong hininga na lang ako at bahagyang napangiti sa kisame. Di maiwasang mapailing at natawa sa realisasyon ko tungkol sa nangyare.
"Pinatulog Nyo po talaga ako ng maayos ah? Salamat po." sabay tango sa may kisame na akala moy may kausap.
Napatayo ako agad pero natigil din ng makita ko ang sarili sa salamin. Buo sa loob kong sinambit na
"Babalikan kita agad Mika. Pangako yan."
———
Mika's POV
"We're expecting their team to be here any minute now. "
Pahabol na inform ni Evelyn sa akin. Wala naman akong narinig at naintindihan talaga sa mga sinasabi nya lately. Lutang pa rin ako ,well lage na kong lutang ever since the whole issue happened. Isa lang kasi ang nakatatak sa isipan ko.
"Yung hitsura nya..." lumabas na lang bigla yun sa bibig ko. I'm referring to Vic's face...luhaan at hinang hina.
Napansin yun ni Evelyn at agad naman syang huminto sa mga pinag gagagawa nya. Pinagpahinga na kasi nya ako after kung mag prepare para sa mga kailangan ng mga bata. Naghanda na din ako ng breakfast nila mommy,daddy,mama,papa at kuya Jun pati ng mga kasama nilang legal advisers. Nagpresenta si Kuya Jun na sya na ang magluluto pero sinabihan sya ni mama na hayaan na lang daw muna ako para maibaling sa iba ang atensyon ko at hindi sa issue.
Pinaalis din sila ni Evelyn after kasi may pag uusapan daw kaming mga confidential matters at yun lahat ay patungkol sa pera. Ni hindi ko nga pala naisip kung anu na status ng mga ari arian namin. Si Mahal ang nasa isip ko sya lang. Bakit kasi di sya pauwiin dito?
"Mika narinig mo ba ako? I said safe ang remaining amount na hindi nagalaw ng mga hackers. Naghihintay pa lang ako ng official report nila mamaya tungkol sa status ng mga latest investigations nila."
"Ok."
"Yan lang ang sagot mo?" medyo nagaalala na si Evelyn saken pero she's trying her best not to show it.
"Kung ok ang pera eh di yun na yun. Si Vic ang concern ko ngayon Evelyn. Sorry kung di ko inaalala yang mga assets na yan."exhausted na yung boses ko.
"Mika pinaghirapan nyo ni Boss Vic yun. And isipin mo sina Vik and Mika,para sa kanila din yun. Kung mananakaw ang mga ari arian mo pano sila?"
Napaisip din ako. Tama sya,this is not only about me missing my wife ,it should also be about me thinking of my kids too. Kung pano sasabihin ang lahat ng ito at kung pano ang kinabukasan nila kapag di ito naagapan. Yung mga negosyong meron kami maapektuhan kasi di kami pwedeng gumalaw. Ngayon lang talaga naging realistic ang bigat ng mga pangyayare at ramdam ko sya sa dibdib at balikat ko na parang nung mga panahon ng training namin. Haaaay Panginoon pakitulungan po kaming makasurvive sa lahat ng ito.
Naputol lang ang mga alalahanin ko ng may familiar akong boses na narinig mula sa pintuan namin.
"How are you?"
"Ikaw?"
"Mika nandito na ang team na inatasang tumutok sa kompanya nyo. Certified at may clearance na sila ng US counterpart natin na tumutulong sa imbestigasyon. As what's agreed sa meeting natin sa software company nyo sila mag se set up ng mga gamit nila."
Wala na naman akong naintindihan dahil nagulat ako na sya pala ang head ng "Soft Team". Anything related sa software ang investigation sa Asia sila ang maghahandle.
"Mika I'm worried about you. Please say something." his voice is soft and soothing. He's really concerned about me.
"Maniwala ka't sa hindi Ok lang ako....Riley."
——————
Vic's POV
Progress report as of 9AM... yun ang nakalagay sa projector. Nakatulala lang ako kasi ang daming piansasabi nung dalawang IT guy. May tatlong section ang reporting nila.
Una ang Monetary. Usapang pera,kung may pagkakataon pa bang makuha namin ang mga salaping nanakaw. Di pa ako makapag react kasi UNIDENTIFIED pa rin ang status namin ni Mika. Yung iba nagsisigawan na dahil di daw gumagawa ng paraan at minumura na nila yung mga nagbabalita dahil business wise di din sila makakilos dahil wala pang signal na pwede na kaming makipag transact ulit. Tarnished na ang mga name ng mga companies namin lalo na kung security ang usapan dahil kami pa talaga ang nasampolan eh. Kahiya di bah?
Fugitive Map. Nagbabalita sila kung gaano sila kalapit o kalayo sa reality ng pagdakip sa mga tumapyas ng mga ari arian namin. Isa ito sa pinakamaraming sigh of relief na nakuha dahil in 3 days nakuha na nila ang mga possible location ng grupong nakahack sa amin. Na contain ang lokasyon nila per continent. Puro positive sila liban sa Asia. Walang nakuhang bakas sa Asia in general at pagdating sa Pinas malinis ang record. Sa kasalukuyan daw ay may 300 silang mga taong pinapatawag sa mga offices nila for interrogation lahat may history ng pagnanakaw via hacking pero tapos ng magserve ng sentensya nila.
Setting of expectations. Yan naman ay patungkol sa haba ng panahon na gugugulin nila sa pag follow sa fugitive map at pag set ng business clearance namin. Meaning kung kailan kami pwedeng bumalik sa bansa namin at ituloy ang mga buhay buhay at negosyo.
Nag set sila ng expectation per continent at ang nakaproject dun ay:
Europe: 10 days
North America : 7 days
South America: 15 days
Africa: 22 days
Australia and NZ: 9 days
Asia: 12 days
Inexplain sa amin na ang mga araw na sinabi dun ay depende kung positibo ang takbo ng kanilang pag fufugitive map. Binulong saken ni Damian na ibig sabihin nun kapag nahuli nila ,kahit di specified ang mga name nung hackers, ang pinaka point of origin ng kanilang location of hacking pwede ng mapauwi ang mga business men na nakatengga dito tulad ko.
Gumaan ng konti ang loob ko dahil 12 days lang pala ang bubunuin ko. Di na masama lalo pa't lagi naman kaming may session ng communication ni Mahal.
Tinapos na nila ang meeting at pinabalik na kami sa aming mga silid para magpahinga. Inabot din kami ng halos 5 oras dahil lang dun. Papaalis na sana kami ni Damian ng biglang nag hault order and isang lalakeng taga FBI na may nag request na mag stay daw kami dahil may latest update sa amin sa Philippines.
"Hi Finch here from Soft team, US representative. Actually I'm taking the lead."
Ambilis nya magsalita at may bitbit na dalawang malalaking laptop na mabilis nyang sinet up sa harap namin ni Damian. Agad nyang tinanong kung sino daw si "Victhenere Gheleng."
Pagkatapos kong iconfirm na ako ang hinahanap nya ay agad nya akong kinamayan at nag business mode agad sya.
"Your company acted funny last night. Our Soft Team in the Philippines gave us this report."
"What are these?" turo ko sa folder na inabot nya saken.
Mabilis syang nagsalita at nagtatakbuhan agad ang mga impormasyon mula sa bibig nya. Ito nga lang ang mga narinig ko eh...
"Entire system shut down."
"All records were wiped clean."
"Employee records we're destroyed both data and hard copies"
"Team assigned of Retrieving data and records we're paralyzed "
"We need more minutes to redo the process in Philippines."
Si Damian na ang nagtanong ng gusto kong malaman.
"How many minutes are we talking about here?"
"The shortest by far...if all goes well is 57600 minutes. Again that's the shortest possible time frame we gave for Philippines."
Natahimik kami saglit ni Damian. BInilisan ko ng gana ang utak ko ng pagcoconvert ng ilang araw ang mga minuto na binigay nya sa amin.
Alam kong nauna na si Damian sa pagcalculate kasi napahawak na sya sa kanyang ulo.
Hindi ko na pinagod ang utak ko't nagtanong na lang.
"Damian? How long again?"
After nyang siguruhin na nakalock sa isa't isa ang mga mata namin,with out batting his eyes he said....
"Forty days Vic....Forty days."
———-
Happy weekend guys :)
Good Vibes lang ah :D