Just Want To Be Where You Are

Chapter 2

APATNAPU

Vic's POV

Nakahiga ako dito sa loob ng kwarto,nakatingala sa kisame at pinipilit na ipahinga ang isipan ko. Kumalma na ang diwa ko pagkatapos kong makausap si Mika kanina. Sa ngayon daw ay limited muna sa 30 minutes per day ang tawagan namin hangga't di pa kumpletong naayos at nasisisguro na 100% safe ang mga conversations namin meaning walang nagmamatyag or makompromiso ang mga exchange of words naming dalawa.

Malungkot ang naging paalamanan namin kanina sa totoo lang mas worse pa sya nung naka assign pa ako sa Singapore o di kaya sa mga previous out-of-the -country na mga business meetings namin. Sa mga panahong iyon hinihintay lang namin pareho ang pagbabalik namin galing sa mga byahe at yun na. Pag nasa piling na ako ni Mahal wala na akong ibang iniisip kungdi sya lang at ang mga anak at pamilya namin. Subalit ngayon pareho kaming ayaw pagusapan ang posibleng itatagal ng kasong kinasasakungtan ng kompanya namin dahil ibig sabihin nun ay wala ding kasiguruhan na mapapabilis ang paguwi ko at pagkikita namin ng pamilya ko.

Pero Mika being Mika di sya nag dwell sa mga bagay na di namin mababago kungdi dun sa bagay na may magagawa kami. She promised me these exact words ..."Vic constant ang pag uusap natin mula ngayon,sina Vik at Mia makakausap mo din regularly. Mag de demand ako ng mahabang oras para sa ating dalawa during calls at kapag di pa to naayos agad at di ka nila pauuwiin para dito tapusin ang kaso...ako mismo ang pupunta sayo. Isasama ko ang mga bata Vic...pangako ko sayo yan"

Ayaw na ayaw kong na ha hassle si Mahal and on an ordinary day tatanggihan ko agad sya pero kanina halos maputol ang dila ko sa pagakagat nito kasi ayokong mas lumakas pa sana ang hagulhol na ginagawa ko in the middle of our conversation. All I want is to go home and just be with her side pero iba ang nasa isip nya,ninanais namin ang parehong bagay at sya ngayon ang gagawa ng paraan. Kung pwede ko lang syang hilahin palabas ng screen kanina ginawa ko na.

Pagkatapos naming magusap si Ms. Chance ,yung usher ko,ang nagiya saken sa kwarto at nagbigay ng mga karagdagang instructions kanina as to what to expect sa umagang darating. Sinabihan din daw nya akong maging alerto dahil magiging on call na ako. Any major updates kasi na makikita nila ay ipapaalam agad sa aming mga invloved via meeting para isahang relay na lang ng balita. Tinanong ko kung pwede ko bang tawagan siang asawa ko anytime na sinagot nya ng

"As of the moment Sir,No we can't let you. There will be a given schedule as to when you're going to see her again and before I forgot your wife's the one to initiate the call for now. Your personal phone will be asked of you later. You need to re surrender it. A temporary phone's going to be issued to all involved with in this facility an hour after this conversation."