"ពាក់ទៅ"ជុងហ្គុកទម្លាក់ស្បោងខោអាវដែលបានពឹងអោយហានវ៉ូលទិញមកអោយលើពូក ទើបបែរមកមើលអ្នកដែលសង្ងំក្នុងភួយមិនព្រមងើបចេញមកនេះគេងូតទឹកស្លៀកពាក់រួចទៀតទៅហើយអាល្អិតនេះនៅតែសង្ងំមិនព្រមចេញដដែល
"...... "
"អោយឆាប់ឡើង នឹងបានទៅភូមិគ្រិះវិញ"ជុងហ្គុកបន្លឺឡើងសារថ្មីធ្វើអោយអ្នកដែលសង្ងំក្នុងភួយហាក់ឆ្ងល់ដែលជុងហ្គុកស្រាប់តែព្រមនាំគេទៅវិញលឿនបែបនេះ
លឺថាបានទៅវិញទើបនាយតូចក្តោបភួយរំកិលចុះពីពូកតិចៗទាំងមុខមិនស្រស់ក៏ព្រោះតែស្ពឹកពេញមួយរាងកាយ ទើបអ្នកដែលឈរមើលដូចជាពិបាកភ្នែកពេកក៏ដើរមកបោចភួយចេញហើយលើកបីគេឡើងសម្តៅទៅបន្ទប់ទឹក
"ស្លៀកពាក់ហើយក៏ចេញទៅខាងក្រៅទៅ "គេផ្តែផ្តាំទើបដើរចាកចេញទៅវិញបំណងចេញពីបន្ទប់នេះចូលអូហ្វីសគេវិញឯកសារសល់ច្រើនណាស់ដែលមិនទាន់បង្ហើយកាលពីយប់មិញ
"ចាហ្វាយ... "ហានវ៉ូលបិតទ្វារអូហ្វីសទើបដើរមកតុធ្វើការសម្លឹងមើលអ្នកដែលស្ថិតក្នុងឈុតខោក្រណាត់ខ្មៅនិងអាវសឺមីពណ៏ខ្មៅមូលដៃអាវឡើងត្រឹមកែងដៃបង្ហាញអោយឃើញស្នាមសាក់នៅដៃខាងស្តាំរបស់គេយ៉ាងច្បាស់ ចំហឡេវអាវពីបីគ្រាប់អង្គុយមើលឯកសារនៅឯតុធ្វើការ
"យ៉ាងម៉េច? "
"អ្នកដែលបំផ្លាញយន្តហោះរបស់យើងកាលពីលើកមុន ខ្ងុំរកតម្រុយបានខ្លះៗហើយ"ចុចប៊ិចដែលកំពុងស៊ីញ៉េបង្អាក់បន្តិចទើបងើយមុខឡើងមកមើលហានវ៉ូលដែលទម្លាក់រូបថតនិងក្រដាសព័ត៏មានខ្លះៗមក
"ខ្ងុំកំពុងសង្ស័យថាជាកូនប្រុសអតីតសត្រូវលោកម្ចាស់ដែលបានស្លាប់នៅប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ព្រោះកាលពីឆ្នាំនោះលោកម្ចាស់មិនបានសម្លាប់ប្រពន្ធនិងកូនរបស់សត្រូវគាត់ឡើយ"ជុងហ្គុកបើកមើលរូបថតជាគ្រួសាររបស់អតីតសត្រូវឪពុកខ្លួនដោយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់
"រ៉ូប៊េន មេនសុនជាម៉ាហ្វៀរក្នុងសង្គមងងឹតមួយរូបមានឥទ្ធិពលក៏ក្រាស់ក្រែល ខ្ងុំគិតថាប្រហែលជាគេចង់សងសឹកមកកាន់ដេវីនសុនវិញព្រោះតែលោកម្ចាស់ជាដើមហេតុនៃការស្លាប់របស់ឪពុកគេនៅឆ្នាំនោះ" ហានវ៉ូលទម្លាក់រូបថតមួយសន្លឹកទៀតដែលបានមកពីមនុស្សជំនិតរបស់យ៉ុនហ្គី និងហូសុក
"មិនមែនតែព្រលានយន្តហោះរបស់យើងទេដែលមានបញ្ហា សូម្បីតែនៅក្រុមហ៊ុនគ្រឿងពេជ្ររបស់អ្នកប្រុសធំ និងគម្រោងម៉ូតឡានរបស់អ្នកប្រុសហូសុកសុតសឹងតែត្រូវបានបំផ្លាញហើយលួចយកទៅដូចគ្នាវាមិនមែនជារឿងចៃដន្យឡើយចាហ្វាយព្រោះអ្នកដែលយើងចាប់បានក៏ជាកូនចៅរបស់រ៉ូប៊េន មេនសុនដូចគ្នា"
"គោលដៅបន្ទាប់ច្បាស់ជាអ្នកនាងឡាយរ៉ា និងអ្នកប្រុសអេដវឺតខ្ងុំមិនច្បាស់ឡើយថាអាម៉ាហ្វៀរម្នាក់នោះវាចង់ផ្តោតលើនរណាជាពិសេសឡើយតែក៏ល្អដែរចាហ្វាយនិងអ្នកគ្រប់គ្នាប្រយ័ត្នខ្លួន"
"ផ្តល់ដំណឹងនេះទៅលោកប៉ានិងគ្រប់គ្នាអោយប្រយ័ត្នខ្លួនបន្តិចទៀតទៅភូមិគ្រិះ យកអោយពួកគាត់មើលទៅ"
"បាទចាហ្វាយ"ហានវ៉ូលអោនគោរពបន្តិច ទើបងាកទៅមើលថេយ៉ុងដែលរុញទ្វារចេញពីទូរឯកសារមកទាំងអោនមុខចុះមិនហ៊ានប្រសព្វភ្នែកនឹងអ្នកដែលសម្លឹងមើលគេ
"រួចហើយ? "ថេយ៉ុងងក់ក្បាលទើបជុងហ្គុកបែរមកនិយាយអោយហានវ៉ូលចេញទៅត្រៀមឡានមុន
"ហុចដៃមក"ថេយ៉ុងងើយមុខមកមើលអ្នកដែលក្រព័ទ្ធដៃខាងក្រោយ មិនដឹងថាមកឈរទល់មុខតាំងពីពេលណា
"ហេតុ...ហេតុអី"
"ដៃ!! "នាយតូចដកដង្ហើមហុចដៃទៅអោយគេមុននឹងបើកភ្នែកក្រោមភាពភ្ញាក់ផ្អើលពេល
ក្រឹក!!
"លោកធ្វើឆ្កួតស្អី!!! "ថេយ៉ុងស្រែកឡើងមកពេលឃើញកឹបខ្នោះដៃទៅនឹងកដៃខ្លួនម្ខាងហើយម្ខាងទៀតក៏កឹបនឹងកដៃរបស់នាយ
"ដាក់បែបនេះទើបមិនពិបាកតាមរកពេលឯងចង់រត់"
"ឆ្កួតទេហ្អេស...លែងខ្ងុំ! "
"ដល់ម៉ោងហើយឆាប់ទៅ"អ្នកកម្លោះបោះជំហានដើរទៅមុនធ្វើមិនដឹងនាំអោយអ្នកដែលជាប់ខ្នោះដៃតែមួយជាមួយគេត្រូវអូសអោយដើរតាមពីក្រោយទាំងមិនចង់ សំខាន់គេដើរលឿនទៀតគេឡើងចង់រត់តាមម្តងៗទៅហើយ
ភូមិគ្រិះដេវីសុន
"នេះ....."លោកអាន់ឌ្រេនិងគ្រប់គ្នាដែលមានវត្តមាននៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវលើកលែងយ៉ុនហ្គីចាប់ភាំងនិយាយមិនចេញ កាលបើឃើញកូនប្រុសពៅដើរចូលមកជាមួយថេយ៉ុងថែមទាំងមានខ្នោះដៃជាប់ដៃម្នាក់ម្ខាងទៀត
"ឯងលេងស្អីរបស់ឯងជុងហ្គុក!! "អេដវឺតដែលទើបភ្ញាក់ពីភាំងចោទសួរទៅអ្នកដែលដាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុងដោយមានថេយ៉ុងអង្គុយក្បែរ នឹកឃើញអីទើបដាក់ខ្នោះដៃ ខ្នោះអីនេះ
"លេង?ខ្ងុំមិនបានលេងទេ"គេពោលបកមកកាន់បងប្រុសធ្វើអោយបងៗនឹងលោកប៉ាអ្នកម៉ាក់គ្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងចរឹករបស់គេ
"ហេតុអីអ្នកប្រុសចាប់កូនប្រុសខ្ងុំទៅ?បើគេធ្វើអីអោយអ្នកប្រុសទាស់ចិត្ត សូមអ្នកប្រុសកុំប្រកាន់គេអីដោះលែងថេយ៉ុងមកវិញមក"ឃើញកូនគិតតែអង្គុយអោនមុខចុះ មានដៃម្ខាងជាប់ខ្នោះជាមួយនឹងកូនប្រុសចាហ្វាយ លោកជេតរហ័សនិយាយសុំអោយគេដោះលែងចេញកូនប្រុសមកវិញ
"ខ្ងុំគង់តែលែងទេអ៊ំប្រុស ប៉ុន្តែមិនមែនពេលនេះ"
"បើមិនមែនពេលនេះឯងចាំពេលណា?ចាប់កូនគេមកបង្ខាំងទុកបែបនេះមានបំណងអី? "ឡាយរ៉ា
"បំណងការពារនឹងហើយអ្នកនាង"ហានវ៉ូលដឹងច្បាស់ថាចាហ្វាយប្រាកដជាមិននិយាយអ្វីទើបសម្រេចលើករឿងរបស់រ៉ូប៊េន មេនសុនជាជំនួយដើម្បីអាចអោយគ្រប់គ្នាឈប់សួរនាំរឿងដែលជុងហ្គុកទុកថេយ៉ុងនៅក្បែរខ្លួន
"ការពារ?? "គ្រប់គ្នាផ្ទួនពាក្យរបស់ហានវ៉ូល ខណ:ថេយ៉ុងងើបមុខទៅងាកមើលអ្នកអង្គុយក្បែរមិនមាត់មិនក ការពារគេ?
"ខ្ងុំថាលោកម្ចាស់និងគ្រប់គ្នាច្បាស់ជាបានជ្រាបពីកាលដែលមុខជំនួញនៃដេវីនសុនមានបញ្ហាបន្តបន្ទាប់គ្នា ខ្ងុំស៊ើបដឹងថាវាមកពីស្នារដៃរបស់រ៉ូប៊េន មេនសុន កូនប្រុសរបស់ លោករ៉ូម៉ាន់ មេនសុនអ្នកដែលលោកម្ចាស់ និងលោកប៉ារបស់ថេយ៉ុងសម្លាប់នៅឆ្នាំនោះ"លោកអាន់ឌ្រេងើបឈរឡើងហាក់ភ្ញាក់ផ្អើលដែលកូនប្រុសរបស់សត្រូវដែលគាត់សម្រេចចិត្តទុកជីវិតអោយបែរជារៀបគម្រោងមកបំផ្លាញគាត់ទៅវិញ
"គ្រប់គ្នាពេលនេះកំពុងតែស្ថិតក្នុងគ្រោះថ្នាក់រួមទាំងថេយ៉ុង ខ្ងុំមិនដឹងថាវាសម្តៅលើនរណា ដូច្នេះហើយ..... "
"ទើបចាហ្វាយឯងទុកថេយ៉ុងនៅក្បែរខ្លួនគេចឹងឬ? "ហូសុកសម្លក់ប្អូនប្រុសដែលញាក់ស្មារមិនបានខ្វាយខ្វល់ពីក្រសែរច្រើនគូសម្លឹងគេជាចំណុចរួម
"ក៏...ប្រហែលជាបែបនឹងហើយអ្នកប្រុស"
"ដូចដែលហានវ៉ូលបាននិយាយពេលនេះគ្រប់គ្នាត្រូវប្រយ័ត្នសុវត្ថិភាពខ្លួនឯងសិន រង់ចាំមើលសកម្មភាពរបស់គេបន្តទៀត"
"ខ្ងុំនឹងបន្លំខ្លួនចូលទៅស៊ើបមើលពីសកម្មភាពរបស់គេចុះ"លោកជេតងាកមកនិយាយជាមួយលោកអាន់ឌ្រេហើយគាត់ក៏យល់ស្របនិងសំណើរមួយនេះដូចគ្នា
"ប៉ុន្តែប៉ា...វាគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់"ថេយ៉ុងប្រុងហាមតែអ្នកស្រីអេរៀលក៏ងើបមកចាប់ដៃកូនជាប់ព្រមទាំងពន្យល់កុំអោយគេបារម្ភព្រោះលោកជេតគាត់ជំនាញខាងបន្លំខ្លួនចូលស៊ើបអង្កេតណាស់ មិនចឹងគាត់មិនអាចជួយលោកអាន់ឌ្រេសម្លាប់រូម៉ាន់ មេនសុនបានឡើយ
"អ៊ំនិងមីង ផ្ញើរកូនប្រុសផងណាអ្នកប្រុសតូច"លោកជេតបែរមកមើលជុងហ្គុកព្រមទាំងនិយាយផ្តែផ្តាំគេទោះបីជាគាត់មិនទុកចិត្តថាជុងហ្គុកនិងធ្វើបាបកូនគាត់ឬក៏អត់មែន ប៉ុន្តែគាត់និងប្រពន្ធជឿថាជុងហ្គុកច្បាស់ជាការពារកូនគាត់បាន ម្យ៉ាងបើនិយាយសុំអោយនាយលែងថេយ៉ុងមកវិញក៏ឃើញថាគ្មានបានផលអ្វី បើលេងដាក់សុតតែខ្នោះដៃមិនអោយទៅណាឆ្ងាយខ្លួន នេះបើមិនស្គាល់ជុងហ្គុកច្បាស់ជាគិតថាគេស្រលាញ់កូនប្រុសគាត់បាត់ទៅហើយ
អ្នកកម្លោះបានត្រឹមងក់ក្បាលទទួលពាក្យឪពុកម្តាយថេយ៉ុង ចំណែកបងៗទោះជាមិនចង់អោយថេយ៉ុងនៅក្បែរប្អូនព្រោះខ្លាចមានបញ្ហាក៏ពិបាកព្រោះឪពុកម្តាយគេហារមាត់ផ្ញើរកូនទៅនឹងជុងហ្គុកទៅហើយ
ក្រោយពិភាក្សាគ្នារហូតដល់ថ្ងៃរសៀល ទើបជុងហ្គុកនាំថេយ៉ុងចាកចេញមកវិញដោយមានហានវ៉ូលជាអ្នកបើកឡានប៉ុន្តែទាស់ត្រង់ថាឡានមិនបានបត់ទៅក្រុមហ៊ុនបែរជាបត់ទៅកំពង់ផែទៅវិញ
"លោកចង់នាំខ្ងុំទៅណា?"
"រឹតកឯងបោះចូលសមុទ្រទេដឹង? "
"នែ!!! "
"ចាហ្វាយទើបតែទិញកោះទើបចង់ទៅមើលដោយផ្ទាល់ថាការរៀបចំត្រូវចិត្តឬអត់"ឃើញថាមិនស្រួលទើបហានវ៉ូលសម្រេចឆ្លើយជំនួសទើបថេយ៉ុងសម្លក់មុខជុងហ្គុកទើបអោបដៃងាកមុខចេញ ចំណែកខ្នោះដៃគួរតែអរគុណដល់ម៉ាដាមអេបេល៏និងលោកម្ចាស់ដែលបង្ខំជុងហ្គុកអស់ជាច្រើនម៉ោងទម្រាំតែគេដាច់ចិត្តដោះចេញអោយតាមសម្តីដែលម៉ាក់ប៉ាបានសុំ
ឡានទំនើបបត់ចូលមកដល់កំពង់ផែ មានអូប័រជាច្រើនដាក់តម្រៀបគ្នា ថេយ៉ុងត្រូវបានគេអូសទាំងត្រណាត់ត្រណែងសម្តៅមកអូប័រធំមួយចតក្បែរនោះ ចំណែកហានវ៉ូលគេត្រូវត្រលប់ទៅសម្រួលការងារនៅឯអូហ្វីសទើបត្រលប់មកទទួលចាហ្វាយវិញនៅពេលល្ងាច
នាយតូចអង្គុយលើកៅអីដកដង្ហើមធំជាច្រើនលើកសម្លឹងមើលអ្នកដែលបញ្ជាអូប័រតម្រង់ទៅរកកោះដែលខ្លួនបានទិញ ក្នុងពេលធ្វើដំណើរគ្មាននរណាហើបមាត់និយាយអ្វីសូម្បីតែមួយម៉ាត់ជាហេតុអោយថេយ៉ុងដែលអង្គុយទ្រាំលែងបានក៏ងើបចង់ទៅឈរកន្លែងបង្កាន់ដៃអើតមើលទឹកសមុទ្រ
"កុំអោន!! "សម្លេងស្រែកប្រាប់ពីក្រោយខ្នងពេលឃើញថាថេយ៉ុងសំយ៉ុងខ្លួនលើបង្កាន់ដៃអោនមើលទឹកចុះបើភ្លាត់ជំហរធ្លាក់ចូលសមុទ្រគិតយ៉ាងម៉េច?
"ខ្ងុំគ្រាន់តែចង់មើលទឹកធម្មតាតើ"ថេយ៉ុងងាកមកតវ៉ាជាមួយគេវិញទាំងមុខក្រញ៉ូវ
"ឈរមើលក៏វាឃើញដែរ ហាមព្រោះវាមានហេតុផលនឹងហើយ"
"មនុស្សយកតែចិត្តខ្លួនឯងដូចលោកចេះមានហេតុផលដែរ? "
"ឯង...."
ផាំងៗ
មិនទាន់បានបន្តប្រយោគផងសម្លេងគ្រាប់កាំភ្លើងបាញ់ប្រសាចមកកាន់អូប័រដូចគ្រាប់ភ្លៀង អ្នកកម្លោះសង្គ្រឺតធ្មេញដោយអារម្មណ៏ក្តៅក្រហាយកាលបើឃើញអូប័រមួយទៀតបើកមកប្រកៀកៗមានមនុស្សប្រដាប់សុតតែកាំភ្លើង
"មកនេះ!! "មិនចាំយូរគេកន្ត្រាក់ថេយ៉ុងមកអោបចាប់សង្កត់អោយអោន ព្រោះមិនចឹងគ្រាប់កាំភ្លើងច្បាស់ជាបុកទម្លុះចូលសាច់មិនខាន ជុងហ្គុកនាំនាយតូចទៅអោនក្បែរកន្លែងបញ្ជាចង្កូតអោបគេជាប់នឹងដើមទ្រូង ចង្រៃអី គេមិនបានដាក់កាំភ្លើងមកទៀតគ្នាពួកវាក៏មានច្រើន បើសង្ងំតែលើអូប័រប្រាកដជាមិនកើតឡើយ
"ឯងចេះហែលទឹកទេ? "ជុងហ្គុកអោនមុខសួរអ្នកដែលញ័រខ្លួនតតាត់តែក៏ងក់ក្បាលប្រាប់គេថាចេះ ក្រោយទទួលបានចម្លើយទើបជុងហ្គុករហ័សនាំថេយ៉ុងមកបង្កាន់ដៃម្ខាងទៀតក្តាប់ដៃនាយតូចជាប់មិនលែង
"លោកឆ្កួតទេហ្អេស?ហក់ចូលសមុទ្រមុននឹងក្រោយក៏ស្លាប់ដូចតែគ្នាម្យ៉ាងទីនេះក៏មិនឃើញមានកោះ!"
"ក៏ប្រសើរជាងត្រូវក្លាយជាខ្មោចងាប់យាមអូប័រមិនចឹង?"
"លោក... "
ផាំង!!
"មកជាមួយយើង យើងមិនបណ្តោយអោយឯងមានបញ្ហាទេ"នាយតូចសន្សឹមងក់ក្បាលតិចៗលួចបន់ស្រន់ក្នុងចិត្តអោយពួកគេទាំងពីរបានឆ្លងផុតពីគ្រោះថ្នាក់លើកនេះផងចុះ
ផាំងៗ
ឃើញថាគ្មានពេលតវ៉ា អូប័រពួកនោះវាក៏កាន់តែមកជិតអ្នកដែលនៅអូប័រខាងនោះក៏ផ្លោះចូលមកតែបែរជាឃើញជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងហក់ចុះទៅបាត់ទៅហើយ តែអ្នកដែលដេញប្រម៉ាញ់ពួកគេក៏មិនអស់ចិត្ត ឈ្លៀតបាញ់ជាច្រើនគ្រាប់ចូលទៅក្នុង សមុទ្ររហូតដល់មានជ្រាបឈាមជាច្រើនលើផ្ទៃទឹកក៏មិនព្រមឈប់ បាញ់ទាល់តែអស់គ្រាប់ទើបបកអូប័រត្រលប់ទៅវិញព្រោះជឿជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាអ្នកដែលហក់ចុះទៅនឹងមិនមានថ្ងៃរស់ឡើយបើមិនស្លាប់ដោយសារគ្រាប់ ក៏ស្លាប់ដោយសារលង់ទឹកសមុទ្រដែរ