ទម្រាំតែគ្រប់យ៉ាងបានបញ្ចប់មេឃក៏បាក់ងងឹតទៅហើយ នៅក្នុងផេនហោស៏ទាំងមូលដែលមានសម្លេងរញ៉េរញ៉ៃមុននេះក៏ប្តូរមកជាសម្លេងហាន់ចិញ្ច្រាំអ្វីក៏មិនដឹងលាន់ចេញពីចង្ក្រានបាយមកជះក្លិនឈ្ងុយនៃម្ហូបពេញបរិវេនទាំងមូល ជុងហ្គុកបិតហ្គ្រាសក្រោយពេលដែលបបរឆ្អិនទើបលើកវាមកដាក់លើតុដើម្បីរៀបចំដួសដាក់ចានដើម្បីលើកចូលទៅក្នុងបន្ទប់ ហើយពេលដែលលើកចូលទៅក៏បានឃើញថាអ្នកដែលសន្លប់អស់ជិតពីរម៉ោងកន្លះត្រូវអោយគេបម្រើសព្វគ្រប់សូម្បីតែបីយកទៅលាងខ្លួននិងផ្លាស់អាវអោយ ក៏ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនឡើងល្មមគ្រាន់តែមិនអាចចុះទៅណាបានត្រឹមតែអង្គុយផ្អែកខ្លួននឹងក្បាលគ្រែក្រោយទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់ ដៃក៏នៅជាប់ចំណងមិនទាន់បានស្រាយចេញដូចគ្នា
"..... "ឃើញបែបនេះជុងហ្គុកក៏មិនមាត់ជំនួសដោយការដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅក្បែរនោះចាប់ចានបបរមកកូរថ្នមៗទើបដួសមកដាក់ក្បែរមាត់នាយតូចដែលងាកមុខចេញ
"ហារមាត់! "
"ខ្ងុំមិនឃ្លាន"ថេយ៉ុងតបដោយសម្លេងស្អកៗមើលក៏ដឹងថាកំពុងខឹង ហើយក៏អន់ចិត្តនឹងជុងហ្គុកមិនទាន់បាត់គេគ្រាន់តែទៅរៀនតសោះបែរជាចាប់អូសគេមកធ្វើបាបស្ទើរស្លាប់ស្ទើររស់បែបនេះ
"មិនឃ្លានក៏ត្រូវញ៉ាំ កុំគិតចង់ងាប់ក្នុងផេនហោស៏យើងនោះ"គេរុញស្លាបព្រាទៅកាន់តែជិតតែអ្នកខាងនោះនៅតែរឹងខ្ជិបមាត់មិនព្រមហើបដដែល
"ប្រាប់ហើយថាមិនញ៉ាំ លោកគិតចង់វ៉ៃក្បាលហើយអង្អែលខ្នងឬ?សមចិត្តហើយមែនទេឃើញសភាពខ្ងុំបែបនេះ!!!"
"យើងសួរលើកចុងក្រោយញ៉ាំឬមិនញ៉ាំ? "
"....... "ឃើញថាគេស្ងាត់ទើបជុងហ្គុកមិនមាត់តែក៏ងក់ក្បាលជាចម្លើយ ទើបដួសបបរដាក់ចូលមាត់ខ្លួនឯងញ៉ាំធ្វើមិនដឹង ជាហេតុអោយអ្នកដែលត្រូវអង្គុយមើលមុខនាយញ៉ាំបបរក៏ឆ្ងល់ដែលសារនេះនាយហាក់ស្ងាត់ៗមិននិយាយ មិនស្រែកអោយគេពេលគេប្រកែកតែវាជារឿងល្អមិនចឹង
គ្រូក......
មាត់ប្រាប់ថាមិនឃ្លានតែពោះបែរជាកូរគគ្រូកព្រោះមិនបានញ៉ាំអីតាំងតែពីព្រឹក ថេយ៉ុងខាំមាត់ដែលបែករបស់ខ្លួនតិចៗហាក់ខឹងខ្លួនឯងដែលមិនចេះទប់ពោះកុំអោយកូរ ប៉ុន្តែជុងហ្គុកបានយត្រឹមតែងើបមើលមុខគេហើយអោនញ៉ាំបបរតធ្វើមិនដឹង
"លោ...លោក"
"ស្អី? "
"លោកទៅអង្គុយញ៉ាំក្រៅមិនបានទេហ្អេស មកញ៉ាំអីមុខខ្ងុំនឹង"ចេះមកញ៉ែមគ្នាចឹងកើតតែបន្ទោសជុងហ្គុកក៏មិនកើតព្រោះមុននេះនាយបបួលដែលគេចិត្តរឹងមិនញ៉ាំខ្លួនឯង
"អ្អឹម....ឆ្ងាញ់តើ"ជុងហ្គុកគ្រហឹមមិនចាប់អារម្មណ៏ពាក្យសម្តីរបស់ថេយ៉ុងដួសបបរញ៉ាំបន្ត ទុកអោយអ្នកដែលអង្គុយមើលមុខគេញ៉ាំក៏សម្លក់នាយអោយក្រឡោតៗ
គ្រូក....
ថេយ៉ុងធ្វើមុខជូរពេលកូរពោះកាន់តែខ្លាំង នេះគេចាប់ផ្តើមចុកក្រពះបណ្តើរៗទៅហើយ គួរសុំគេញ៉ាំឬក៏អត់?
ណ្ហើយ!! ខឹងថ្នាក់ណាក៏មិនត្រូវបង្អត់ខ្លួនឯងអោយស្លាប់ដែរ ជីវិតមានតម្លៃណាស់
"លោ..លោក.... "ថេយ៉ុងហៅម្តងទៀតតែជុងហ្គុកក៏ធ្វើមិនដឹង
"បបរឆ្ងាញ់មែនហ្អេស? "
"សួរធ្វើអី? "អាគេហៅត្រឹមត្រូវធ្វើជាប្រកែកថាអត់ ដល់ចុងក្រោយក៏មកសួរនាំថាឆ្ងាញ់មិនឆ្ងាញ់ធ្វើអី
"គ្ម...គ្មានទេ"ថេយ៉ុងពេបមាត់អោនមុខចុះ ខណ:ជុងហ្គុកក៏ញ៉ាំរហូតដល់អស់ទើបកាន់ចានដើរចេញទៅបាត់ធ្វើរំភើយទុកអោយនាយតូចរលីងរលោងឡើងមកព្រោះឃ្លាន
"អាតាប៉ិចិត្តខ្មៅ....អាមនុស្សអាងកម្លាំង ចិត្តអាក្រក់មិនអោយញ៉ាំហើយនៅអង្គុយញ៉ែមទៀត... "ថេយ៉ុងជេរឡើងមកស្ងាត់ៗមិនហ៊ានលឺខ្លាំងខ្លាចថាអ្នកខាងនោះលឺចង់កម្រើកទៅណាក៏មិនបានបើគេឈឺចុកពេញរាងកាយអស់ទៅហើយ
"ហ្អឹក...ឃ្លានសឹងស្លាប់ទៅហើយអាតាឆ្កួត!! "គេទម្លាក់ខ្លួនលើពូកតិចៗបែរខ្នងដាក់ទ្វារពេបមាត់ជេរអ្នកដែលទើបនឹងចេញទៅមុននេះ ចឹងៗអីអោយចង់អោយគេស្រលាញ់វិញយ៉ាងម៉េច
"ស្រីក៏ច្រើន...មាត់អាក្រក់...ចិត្តអាក្រក់ទៀត កុំតែបានសង្ហារយោងទេ...កុំអី..... "
"កុំអីយ៉ាងម៉េច? "
"កុំអីហក់តប់អោយ....ហ្អេស"ថេយ៉ុងរហ័សបែរខ្លួនមកក្រោយបើកភ្នែកធំៗពេលឃើញអ្នកដែលខ្លួននិយាយដើមឈរអោយជ្រងរៗនៅពីក្រោយសំណាងចេះទប់ពាក្យទាន់កុំអីចប់
"មកធ្វើអី!! មកផឹកទឹកក្រូចញ៉ែមខ្ងុំមួយតង់ទៀតមែនទេ!! "អាល្អិតស្រែកគំហកទាំងអន់ចិត្តអន់ថ្លើមពេលឃើញអ្នកខាងនោះកាន់កែវទឹកក្រូចក្នុងដៃ រំលោភគេឡើងព្រៃផ្សៃងើបដើរលែងរួចហើយតែពាក្យផ្អែមល្ហែមលួងអីបន្តិចក៏គ្មាន
ជុងហ្គុកគ្រវីក្បាលសម្លក់មុខអ្នកដែលដេកលើគ្រែទើបចូលមកលើកដាក់អោយអង្គុយលើភ្លៅទាំងដែលអ្នកខាងនោះព្យាយាមរើចាប់សឹងមិនចង់ជាប់
"នៅអោយស្ងៀមចេះទេ!!! "អត់មិនបានស្រែកមួយវ៉ាសឡើងមកអោយថេយ៉ុងឈ្ងោកមុខចុះស្ងាត់មាត់ឈឹងពេបមាត់ចង់យំតិចអត់តិច
ជុងហ្គុកឃើញហើយក៏បានតែគ្រវីក្បាលហត់នឹងគេមិនស្ទើរ និយាយជាមួយស្រួលបួលមិនចេះស្តាប់ទេ ទាល់តែហិង្សាទាល់តែស្រែកដាក់បានចេះស្ងៀមចេះស្តាប់តាមហើយតាំងមកស្រែកថាគេអាក្រក់ទៀតឥលូវហើយ
"និយាយធម្មតាទៅថី...ហ្អឹក...ចាំបាច់ស្រែក!! "នាយតូចបន្លឺឡើងទាំងអាក់អន់ចិត្ត សម្លេងក៏ញ័រព្រោះទប់យំមុននឹងត្រូវ ជុងហ្គុកទាញអោយខ្ទប់មុខទៅនឹងទ្រូងហាប់ណែនរបស់នាយលើកពរគេដាក់ចង្កេះដូចជាប៉ាកំពុងពរកូននាំយកទៅផ្ទះបាយដែលគេដួសបបរមួយចានទៀតទុកអោយរួចស្រេច
"បាត់យំហើយហារមាត់"ក្រោយដាក់ខ្លួនអង្គុយស្រួលបួល គេក៏ដួសបបរក្នុងចានមកភ្លុំទើបបញ្ចុកអ្នកដែលក្នុងរង្វង់ដៃសារជាថ្មី ហើយលើកនេះថេយ៉ុងហារមាត់ញ៉ាំព្រមញ៉ាំតាមពិតមែនតែញ៉ាំទាំងទឹកភ្នែកនៅដាមជាប់ថ្ពាល់នៅឡើយ
"លើកក្រោយនិយាយអីអោយចេះស្តាប់គ្នា កុំចេះតែរឹងទទឹងដាក់យើងខ្លាំងពេក"គេអោនទៅជូតទឹកភ្នែកអោយទើបបញ្ចុកបបរអោយអ្នកដែលសង្ងំស្ងាត់ហារមាត់ញ៉ាំបបរដែលនាយបញ្ចុកដោយមិននិយាយអ្វី ធ្វើអោយអ្នកកម្លោះជ្រួញចិញ្ចើមមិនពេញចិត្តពេលឃើញគេមិនតនឹងនាយវិញ
"ម៉េចមិននិយាយ? "
"ឃ្លាន.... "ថេយ៉ុនសម្លឹងមុខគេម៉ក់ៗដូចកូនឆ្មាដៃជាប់ចំណងក៏ចង្អុលទៅចានបបរនៅលើតុ មុខគេពេលនេះខ្យូតខ្លាំងណាស់
ជុងហ្គុកដកដង្ហើមធំបញ្ចុកបបរគេបន្តរហូតដល់អស់ពីចាន ចុងក្រោយក៏លើកកែវទឹកក្រូចមកបញ្ចុកទៀត មុននឹងអោយគេលេបថ្នាំតាមក្រោយព្រោះស្ទាបសាច់មើលឃើញថារាងក្តៅស្ទិញ
"កុំទាន់គេង លេបថ្នាំសិន! "ជុងហ្គុកចាប់ច្របាច់ថ្ពាល់ទន់របស់អ្នកដែលទន់ខ្លួនល្ងើកអោយបើកភ្នែកទាំងមមីមមើរ
"ហ្អឹក...អត់ទេ..អត់លេប ចង់គេង"
"កុំរឹង! ងើបមកលេបថ្នាំឬក៏ចង់អោយយើងអុកឯងលើតុបាយនេះ? "គ្រាន់តែលឺអ្នកដែលទន់ខ្លួនគេងក៏ត្រូវសន្សឹមៗលើកកែវទឹកនិងថ្នាំមកលេបទាំងមុខស្អុយប៉ែរ ស្អីៗគម្រាមគេរហូត
លេបរួចត្របកភ្នែកទន់បើកលែងរួចទើបផ្តេកខ្លួនលើទ្រូងមាំសង្ងំគេងលក់ឈឹង ទុកអោយអ្នកដែលកំពុងអោបក្រសោបខ្លួនអោនមុខសម្លឹងមើលនាយតូចដែលសង្ងំគេងដោយក្រសែរភ្នែកស្ងប់ស្មើរដូចជាសមុទ្រអត់ខ្យល់
សឺតៗ
អ្នកកម្លោះជ្រុបមុខថើបថ្ពាល់អ្នកដែលគេងលក់ខ្សឺតៗមិនដកមុខ គេថើបរហូតដល់លឺសម្លឹងរងីរង៉ូវចេញពីថេយ៉ុងដែលបន្លឺឡើងព្រោះមានអ្នកមករំខានមិនអោយគេង ទើបជុងហ្គុកលើកពរគេឡើងសម្តៅមកបន្ទប់គេងទើបដាក់អោយគេងថ្នមៗទើបឡើងមកគេងតាមក្រោយទាញអ្នកគេងលក់មកអោបជាប់ទ្រូង
"លើកក្រោយស្តាប់បងខ្លះទៅ"
ហ្អាកប្រូ!!! TT