Warning....🔥
[សូមអធ្យាស្រ័យចំពោះពាក្យមិនសមរម្យឬលើសលួសដោយប្រការណាមួយ ]
ជុងហ្គុកពេលនេះប្រៀបបានទៅតោដែលអាចហក់ត្របាក់ចំណីចំពោះមុខបានដោយមិនមានការស្ទាក់ស្ទើរអ្នកកម្លោះខាំថ្គាមជាប់សម្លឹងមើលអ្នកដែលរលីងរលោងរកយំក្រោមទ្រូងខ្លួនដោយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់
"លែងខ្ងុំទៅណា...ខ្ងុំសុំអង្វរ បើលោកមិនបានស្រលាញ់ខ្ងុំពួកយើងក៏មិនគួរជំពាក់ពាក់ព័ន្ធជាមួយគ្នាទៀតអី "ថេយ៉ុងព្យាយាមនិយាយលួងលោមអោយគេដោះលែង មានអារម្មណ៏ថាខ្លាចពេលត្រូវជុងហ្គុកសម្លឹងមុខជាប់ដោយមិននិយាយអ្វី នាយតូចនិយាយផងព្យាយាមរំកិលខ្លួនឡើងលើខិតចេញពីអ្នកខាងនោះ ប៉ុន្តែចុងក្រោយក៏ត្រូវគេចាប់ជើងទាញកន្ត្រាក់អូសមកកណ្តាលពូកវិញដដែល
"មិនបាច់អង្វរ! ព្រោះមិនថាយ៉ាងណាឯងគ្មានថ្ងៃចេញពីយើងផុតឡើយ"សម្លេងធ្ងន់ៗសន្ធាប់ដាក់ក្រោមទ្រូងអោយញ័រខ្លួនទទ្រើកតែក៏រើមិនបានព្រោះដៃជាប់ចំណងបាត់ទៅហើយ
"ក្រែងស្អប់ខ្ពើមខ្ងុំណាស់មិនចឹងឬ? អោបក្រសោបខ្ងុំទុកធ្វើអីទៅ.... "គេមិនយល់ បើស្អប់គេហេតុអីក៏មិនព្រមនៅអោយឆ្ងាយចាំបាច់រស់នៅទាំងមិនដែលត្រូវគ្នាបែបនេះធ្វើអី
"ព្រោះវាសប្បាយ... "អ្នកកម្លោះចាប់បង្វែរមុខនាយតូចដែលងាកមុខចេញអោយបែរមកប្រសព្វនឹងគេវិញ សម្លេងធ្ងន់ៗរបស់នាយក៏បន្លឺឡើងស្រាលៗភ្លុំខ្យល់ដង្ហើមពេញៗមុខរបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅខាងក្រោមទ្រូងពេលនេះអោយកាន់តែឈឺចាប់
"សប្បាយដែលឃើញទឹកភ្នែកឯងស្រក់មកនោះអី"
"ហ្អឹក...ខ្ងុំមិនដែលជួបមិនដែលប្រទះមនុស្សដែលអាក្រក់ឃោឃៅដូចជាលោកបែបនេះទេ!!"កោតគេចេះនិយាយរួចសប្បាយឃើញគេឈឺចាប់នឹងហ្អេស តើខ្លួនទៅធ្វើបាបស្អីដល់ជុងហ្គុកទៅ?បានជាមកចងកម្មចងពៀរម្ល៉េស
"ត្រូវហើយព្រោះយើងមិនដែលល្អក្នុងក្រសែរភ្នែកឯងតាំងតែពីដើមស្រាប់ហើយ!! "បើសិនជាស្រលាញ់គេ ទុកចិត្តគេមែនមិនមែនរៀបបង្វិចខោអាវរត់ចោលគេបែបនេះឡើយទាំងដែលគេហាមមិនក្រោមម្តងជាពីរដងតែក៏មិនដែលស្តាប់សូម្បីតែម្តង ដឹងទេថាគេស្អប់មនុស្សដែលបំពានបញ្ជាគេកម្រិតណា
"ក្រែងជាការពិតមិនចឹង?បើលោកអាក្រក់យ៉ាងនឹង ចង់អោយខ្ងុំមើលលោកជាទេវបុត្រចុះមកពីឋានសួគ៏ឬយ៉ាងម៉េច? ធ្វើបាបខ្ងុំសព្វសារពើ ជាន់ឈ្លីធ្វើបាបខ្ងុំមករហូតមិនគិតចង់អោយខ្ងុំមានក្តីសុខខ្លះទេឬ?? "
"មនុស្សក្បាលរឹង ល្មើសពាក្យសម្តីដូចជាឯងមិនសមទទួលបានក្តីសុខនោះទេ"
"ហ្អឹក...លែងខ្ងុំទៅ!! ប្រាប់ថាអោយលែង!! "
ឆ្វោក***
ថេយ៉ុងបិតភ្នែកបង្ហូរទឹកភ្នែកស្ងាត់ៗញ័រខ្លួនទទ្រើក ក្រោមត្រូវគេកន្ត្រាក់ហែកខោអាវខ្លួនអោយរហែកខ្ទេចខ្ទី ថែមទាំងត្រូវគេអោនមកខាំបឺតប្រលោះករបស់ខ្លួនមួយទំហឹងមិនមានការថ្នាក់ថ្នម សឹងតែស្នាមកន្លែងខ្លះដល់មានឈាមថែមទៀត
"ចង់រត់ណាស់ឬ?ចាំមើលថាបន្ទាប់ពីនេះឯងរត់ទៅណាបានទៀត! "
"ហ្អឹក...លែងខ្ងុំទៅ... អ្អឹម"នាយតូចបាត់សម្លេងទៅអស់ក្រោយត្រូវជុងហ្គុកអោនមកថើបក្រញិចបបូរមាត់គេខ្លាំងៗញាំញីដោយធ្មេញរហូតដល់ប្រេះចេញឈាមហូរចូលមកក្នុងមាត់វិញអំឡុងពេលដែលអណ្តាតនៅពពាក់ពពូនគ្នានៅឡើយ ដែលធ្វើបែបនេះព្រោះធុញទ្រាន់នឹងស្តាប់ពាក្យយំសោកអង្វរកអោយដោះលែងរបស់ថេយ៉ុងខ្លាំងណាស់
"ខ្ងុំឈឺណាស់...ឈប់ទៅ!! "គេយំឡើងស្អកទៅជាអណ្តឺតអណ្តកទៅហើយ តែជុងហ្គុកក៏ជ្រើសមិនខ្វល់ព្រោះកំពុងខឹងស្តាប់មិនចូលត្រចៀកនោះឡើយ
ប្រអប់ដៃមាំលូកអង្អែលដងខ្លួនទទេរស្អាតមួយនោះគ្មានទុកសូម្បីតែមួយចន្លោះមុននឹងចាប់លើកជើងស្រលូនម្ខាងដាក់លើស្មារបើករបស់ខ្លួនជ្រៀតចូលចន្លោះកណ្តាលភ្លៅអ្នកដែលព្យាយាមរើគេចពីគេ
"អាកក...ឈឺ...ឈឺណាស់"នាយតូចយំចេញមកខ្លាំងៗព្យាយាមរំកិលចង្កេះគេចតែក៏ត្រូវគេចាប់សង្កត់ចង្កេះចុះសឹងបាក់រុញបញ្ចូលមួយទំហឹងទាំងមិនបានខ្វល់ខ្វាយថាថេយ៉ុងនឹងឈឺឬក៏អត់នោះឡើយ ហើយមិនបានប៉ុន្មានក៏ក្រលែងចង្កេះធ្វើចលនាជ្រៅៗហើយខ្លាំងរហូតដល់អ្នកដែលនៅក្រោមទ្រូងត្រូវរលាក់ខ្លួនដូចកំពុងជិះផ្លូវរលាក់យ៉ាងចឹង
"...... "ប្រអប់ដៃសាច់ដុំមានលោតសរសៃឡើងមកខ្លះៗលូកមកសង្កត់ចង្កេះតូចមួយទំហឹងមិនអោយគេគេច អុកបញ្ចូលខ្លាំងទាំងទឹកមុខមាំស្រឹប សម្លឹងមើលអ្នកដែលដេកយំដោយមិនមានអារម្មណ៏អ្វីទាំងអស់ គេទទួលស្គាល់ថាក្មេងនេះផ្តល់ក្តីសុខមកកាន់នាយច្រើនអនេកតែពេលនេះកំពុងម៉ួម៉ៅ ក្តៅសឹងតែចង់ឆេះខ្លួនគ្មានអារម្មណ៏ទទួលយកក្តីសុខដែលមានពេលនេះនោះឡើយ ដឹងតែម្យ៉ាងគេត្រូវតែប្រដៅនាយតូចអោយបាក់ស្បាតកុំអោយព្រហើនទៅថ្ងៃក្រោយទៀត
"អ្អាស...ហ្អឹក....ឈប់ទៅ...ខ្ងុំ... "គេអួលនិយាយមិនចេញដៃក៏ជាប់ចំណងធ្វើស្អីមិនកើត បានតែខាំបបូរមាត់ដែលបែករបស់ខ្លួនអោយចេញឈាមលើសដើម ខ្លួនក៏យោលយោគទៅចង្កេះបោកផ្ទប់របស់អ្នកខាងលើមិនបានស្ងៀមដូចគ្នា
"ហ្អឹក...ខ្ងុំ..ខ្ងុំ... "គេអោនមុខចុះអាម៉ាសខ្លួនឯងដែលនិយាយមិនចេញ មានតែសម្លេងគួរអោយខ្មាសនោះចេញមកជំនួស រាងកាយក៏ត្រូវគេរុករានគ្មានចន្លោះ ទោះស្រែកហាមឡើងចង់ស្អកកតែនាយក៏មិនបានយកចិត្តទុកដាក់ខ្វល់នោះឡើយ
ជុងហ្គុកខាំមាត់ច្រត់ដៃទៅនឹងពូកដោលចង្កេះលឿនទៅៗឥតអាក់ ទាំងអារម្មណ៏ពុះកញ្ជ្រោលដែលកើនមានជាលំដាប់ តែមិនឈ្នះកំហឹងដែលមាននៅក្នុងខ្លួនពេលនេះឡើយ ញើសហូរស្រក់មកព្រោះតែបញ្ចេញកម្លាំងខ្លាំងតែគេមិនបានមានអារម្មណ៏ថាហត់ គេមានតែគ្រឺតមានតែម៉ួម៉ៅក្តៅក្រហាយលើសដើមពេលឃើញថេយ៉ុងគិតតែពីយំ យំមិនព្រមឈប់
"យ៉ាងម៉េច?វេទនាដល់ថ្នាក់ចង់ងាប់មែនទេ បានប្រឹងជំទាលយំដល់ថ្នាក់នេះ!? "គេខឹងឡើងក្រហមមុខពេលឃើញនាយតូចមិនតបបែរជាគ្រវីក្បាលយំមិនព្រមនិយាយ ស្អប់ខ្ពើមគេដល់ថ្នាក់មិនសូម្បីតែហើបមាត់ឆ្លើយជាមួយឬ?
"បើពូកែធ្វើគរណាស់..មិនបាច់ហើបមាត់អោយយើងលឺទេ បើអោយយើងលឺឯងនឹងត្រូវខ្លាំងជានេះទ្វេរដង! "ម្រាមដៃស្រលូនរបស់គេលូកមកច្របាច់ថ្គាមកម្លោះតូចមុននឹងគ្រវាសចេញមួយទំហឹង តាមបង្វែរអោយកាយតូចគេងផ្កាប់មុខទៅនឹងខ្នើយ លើកត្រគាកត្រលុកត្រលន់មានសាច់ អោយហើបខ្ពស់អុកបញ្ចូលកាន់តែខ្លាំងលើសដើមដល់ថ្នាក់ នាយតូចត្រូវចំហរមាត់បះសក់សំពោងតែក៏ព្យាយាមខាំបបូរមាត់ខ្លួនឯងមិនអោយបញ្ចេញសម្លេងអោយនាយបានលឺនោះឡើយ
"ហ្អឹស!! "ជុងហ្គុកគ្រហឹមដើមក សម្លឹងមើលអ្នកដែលរលាក់ខ្លួនទៅមកតាមចង្វាក់ចង្កេះរបស់ខ្លួនក្រោយឃើញថាគេពិតជាទប់សម្លេងមិនអោយគេលឺពិតមែន តែថាទប់បានដល់កម្រិតណាគេច្បាស់ជាចាំមើល
ចង្កេះមាំក៏អុកត្រេះកាន់តែខ្លាំងអោយលឿនទៅៗខ្លាំងជាងមុន ប្រអប់ដៃមាំក៏ចាប់សង្កត់ក្បាលអ្នកដែលនៅក្រោមទ្រូងសឹងតែកប់ចូលក្នុងពូក រហូតដល់ថេយ៉ុងមានអារម្មណ៏ថាក្តៅផ្សារត្រង់ចំណុចនោះស្របពេលដែលខ្លួនឯងក៏បញ្ចេញសំណើមថ្លាហូរតាមប្រលោះជើងស្រក់ចុះមក អារម្មណ៏ឈឺដែលពិបាកទ្រាំរហូតដល់គេទប់មិនជាប់របូតសម្លេងចេញមកទាល់តែបាន
"ហ្អឹក...ឈឺណាស់... "
"..... "គេមិនបាននិយាយអ្វីប៉ុន្តែក៏សមចិត្តមិនស្ទើរដែលចុង
ក្រោយថេយ៉ុងនៅតែចាញ់គេដដែល នាយបន្តរហូតដល់គោលដៅជាច្រើនលើកច្រើនសារតែក៏មិនព្រមឈប់ ព្រោះកំហឹងដែលមានក៏មិនទាន់បាត់ទៅណាដូចគ្នា
"អ្អាស...ឈប់...ឈប់ទៅ...ខ្ងុំសុំអង្វរ..ហ្អឹក"ថេយ៉ុងយំរហូតដល់ឈ្លក់ទឹកមាត់ខ្លួនឯងក្រោយត្រូវគេលើកពររុញទៅអឹបនឹងជញ្ជាំង ដៃដែលជាប់ចំណងក៏ត្រូវនាយលើកអោយមកស៊កចូលប្រលោះកគេ កម្រើកចង្កេះអុកផ្ទប់រាងកាយតូចល្អិតផ្ទប់ទៅនឹងជញ្ជាំងលាន់ជាសម្លេងផ្អើលបរិវេនទាំងមូល ចំណែកបបូរមាត់ក៏អោនទៅខាំបឺតមាត់អ្នកដែលស្រែកយំនោះបំបឹតអោយស្ងាត់ សារនេះបើងើបពីគ្រែរួច កុំមកហៅគេថាជុងហ្គុក ដេវីនសុនអោយសោះ!