Warning...🔥
------------
ត្រលប់ទៅប៉ុន្មានម៉ោងមុន
"ទៅហាងនំជាយក្រុងទៅ"ជុងហ្គុកបោះទូរស័ព្ទដែលមានអាស័យដ្ឋានហាងទៅអោយហានវ៉ូលដែលរៀបនឹងបញ្ឆេះឡានចេញទៅអាផាត៏មិនរបស់ម៉ូរ៉ាទៅហើយ
"ប៉ុន្តែ…ក្រែងចាហ្វាយថាទៅ.. "គេប្រុងសួរថាហេតុអីក៏ប្តូរចិត្តតែបែរជាទទួលបានក្រសែរភ្នែកមិនពេញចិត្តដែលជុងហ្គុកសម្លឹងដាក់ទៅវិញ
"ទៅតាមយើងប្រាប់ទៅ"
"អ៏…បាទ"ហានវ៉ូលរហ័សបើកឡានចេញទៅតាមទីតាំងមិនហ៊ាននិយាយបន្តព្រោះដឹងថាចាហ្វាយមិនចូលចិត្តអោយនរណាមកសួរនាំដេញដោលផ្តេសផ្តាសឡើយ ចំណាយពេលយូរគួរសមទម្រាំតែទៅដល់សំណាងហើយដែលហាងគេបិទម៉ោង10យប់ ទម្រាំតែបកមកវិញផ្លូវស្ទះទៀតទើបម៉ោង9ជិតម៉ោង10 យប់ទើបបានមកដល់ផេនហោស៏វិញ ហើយពេលដែលមកដល់ភ្លាមអ្នកកម្លោះដែលតែងតែនិយាយមិនដាច់ពីមាត់ថាមិនខ្វល់ពីអ្នកនៅក្នុងផេនហោស៏ បែរជារត់ឡើងទៅដូចប្រញាប់ទៅណាយ៉ាងចឹង ទុកអោយហានវ៉ូលដែលចុះពីឡានតាមក្រោយត្រូវភ្លឹកសម្លឹងមើលកាយវិការប្លែកៗរបស់ចាហ្វាយអស់មួយសន្ទុះធំ
"គាត់សន្យាអីជាមួយថេយ៉ុងមែនទេ ទើបប្រញាប់យ៉ាងនេះ? "ហានវ៉ូលនិយាយតិចៗមុននឹងបើកភ្នែកធំៗក្រោយចាប់ពាក្យដែលខ្លួនឯងនិយាយមុននេះ
"ឈប់សិន!! ក្រែងចាហ្វាយស្អប់ថេយ៉ុង ហើយមិនចូលចិត្តនំខេកមិនចឹង?ចុះ… "ហានវ៉ូលសម្លឹងមើលទៅខាងក្នុងដោយស្នាមញញឹមចម្លែកៗលើផ្ទៃមុខ កុំប្រាប់ថាចាហ្វាយរបស់ហានវ៉ូលចាប់ផ្តើមរង្គោះរង្គើរចិត្តចំពោះថេយ៉ុងបណ្តើរៗអោយសោះណា
ត្រលប់មកវិញ
ក្រោយញ៉ាំខេកនិងប្រមូលអាហារដែលនៅលើតុទុកដាក់រួចរាល់ នាយតូចសន្សឹមរុញទ្វារចូលបន្ទប់ដែលជុងហ្គុកគេទើបតែចូលមុននេះ ឃើញថាគេងូតទឹកផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ហៀបនឹងចូលគេងទៅហើយ
"ម៉ោងថ្មាលនេះហើយ មិនចូលមកដេកទេហ្ហេស? "ជុងហ្គុកងាកមកសួរហើយប្រាសគេងធ្វើមិនដឹង ទុកអោយអ្នកដែលត្រូវនាយបន្ទោសក៏បានតែធ្វើមុខស្អុយព្រោះដឹងច្បាស់ថាបើសិនជាសុំទៅគេងបន្ទប់ផ្សេង ជុងហ្គុកច្បាស់ជាមិនព្រមដាច់ខាត
"ឯងធ្វើស្អី? "អ្នកដែលបិតភ្នែកសង្ងំគេង ក៏ត្រូវបើកឡើងវិញពេលឃើញនាយតូចយកខ្នើយអោបពីរបីមកឃាំងជាជញ្ជាំងរវាងពួកគេទាំងពីរ
"គឺចែកកន្លែងគ្នាគេងនោះអី អ្នកប្រុសនៅខាងអ្នកប្រុស ខ្ងុំនៅខាងខ្ងុំមិនលូកលំគ្នាទេ"ថេយ៉ុងអើតមុខមកប្រាប់ ក្នុងចិត្តត្រៀមរួចហើយថាគេនឹងស្រែកអោយឬក៏អត់
"ធ្វើស្អីធ្វើទៅ យើងធុញឯងណាស់"ជុងហ្គុកលើភួយមកគ្របបម្រះខ្លួនទៅម្ខាងសង្ងំគេងក្រោមទឹកមុខធុញទ្រាន់ យប់ហើយមិនព្រមចូលដេកទេ នៅមករៀបខ្នើយរៀបអីឯណា
"សុបិន្តល្អ…. "ថេយ៉ុងនិយាយទៅកាន់អ្នកដែលបែរខ្នងសង្ងំគេងតិចៗស្ទើរស្តាប់មិនលឺ ក្នុងចិត្តក៏រាងភ្ញាក់ផ្អើលពេលដែលនាយព្រមអោយគេធ្វើនូវអ្វីដែលខ្លួនចង់បាន ទើបប្រាសខ្លួនមកគេងខាងរបស់ខ្លួនសង្ងំរហូតដល់គេងលក់ស៊ុបក្នុងដំណេកតែម្តង
ខ្នើយអោបដែលដាក់ឃាំងមុននេះក៏ត្រូវជ្រុះទៅឥដ្ឋអស់ មិនលើកលែងសូម្បីតែកូនខ្នើយដែលថេយ៉ុងកំពុងតែគេងអោប នាំអោយអ្នកដែលមិនទម្លាប់គេងគ្មានអីអោបក៏ចេះតែរំកិលខ្លួនរកកន្លែងដែលអាចអោបបាន រហូតមិនបានដឹងផងថាត្រូវប្រអប់ដៃមាំលូកមកទាញខ្លួនគេទៅអោបជាប់នឹងទ្រូងតាំងពីណាក៏មិនដឹង វាជាការពិតដែលជុងហ្គុកនិយាយថាធ្វើស្អីធ្វើទៅ គេព្រមអោយថេយ៉ុងដាក់ខ្នើយឃាំងតែមិនប្រាកដនាយនឹងគ្រវែងវាចោលពេលនាយតូចគេងលក់ឯណា
"យើងស្អប់ឯងបំផុតហើយ"ជុងហ្គុកតបដោយសម្លេងសោះកក្រោះ និយាយស្អប់អ្នកដែលក្នុងរង្វង់ដៃដោយមិនក្រែងថាថេយ៉ុងនឹងបានស្តាប់លឺឬក៏អត់ មាត់ប្រាប់ថាស្អប់តែដៃបែរជាអោបរឹតចង្កេះតូចនោះជាប់មិនលែង ស្អប់ណាស់តែក្មេងម្នាក់នេះបែរជាធ្វើអោយគេត្រូវប្តូរចិត្តមិនទៅអាផាត៏មិនរបស់ម៉ូរ៉ាដើម្បីទិញនំអោយក្មេងនេះទៅវិញ បើសួរពីអារម្មណ៏ដែលជុងហ្គុកមាន សូមប្រាប់ថាវាច្របូកច្របល់ខ្លាំងណាស់អ្នកកម្លោះនៅតែបដិសេធ ហើយប្រកាន់យកគោលគំនិតដែលគេមិនដែលស្រលាញ់ថេយ៉ុងសូម្បីតែមួយភាគរយ បើទោះបីជាកាយវិការវាផ្ទុយស្រលះពីមាត់នាយក៏ដោយ
គេគ្រាន់តែពេញចិត្តក្លិនខ្លួន និងរាងកាយក្មេងនេះតែប៉ុណ្ណោះ មិនមានអ្វីផ្សេងលើសពីនេះ តែងតែជាអ្វីដែលជុងហ្គុកតែងតែប្រាប់ហើយចែកបន្ទាត់ខណ្ឌរវាងថេយ៉ុងនិងគេមករហូត ប៉ុន្តែសូម្បីតែនាយខ្លួនឯងក៏មិនហ៊ានធានា ថាខ្សែរបន្ទាត់ដែលគេគូរនិងរលុបនៅពេលណាក៏មិនដឹង អ្វីដែលដឹងគឺពេលនេះនាយនឹងមិនអោយខ្សែរបន្ទាត់ខណ្ឌនោះរលុបចេញទៅណាដាច់ខាត គ្មានថ្ងៃឡើយ
-------------
ថេយ៉ុងដឹងខ្លួនឡើងពេលមានអារម្មណ៏ថាថប់ៗយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង យប់មិញគេគេងអោបខ្នើយតើម៉េចក៏ថប់ម្ល៉េះ? ហើយពេលដែលបើកភ្នែកឡើងមកឃើញថាកំពុងត្រូវនរណាអោបធ្វើអោយគេភ្ញាក់ព្រើតដល់ធាក់ជុងហ្គុកធ្លាក់ពីលើគ្រែលាន់សូរដឹប
"អូយ….ចង្រៃយ៏!! "ជុងហ្គុកយកដៃខ្ទប់ចង្កេះ សង្គ្រឺតធ្មេញដោយភាពក្តៅក្រហាយ ខឹងនឹងថេយ៉ុងដែលសុខៗក៏ធាក់គេធ្លាក់ពីលើគ្រែឡើងចង់ថ្លោះចង្កេះ
"អ្នក…អ្នកប្រុស!! "ថេយ៉ុងអើតលើមៗពីលើពូកមកសម្លឹងមើលអ្នកដែលបើកភ្នែកក្រឡោតៗសម្លក់គេសឹងចង់ហែកស៊ីទាំងរស់ មុននេះភ្លេចខ្លួនស្មានតែនៅបន្ទប់ម្នាក់ឯងភ្លេចគិតថាយប់មិញគេងបន្ទប់រួមជាមួយជុងហ្គុក
"អឺ!! បើមិនយើងជាអាមួយណាទៀត!! "ជុងហ្គុកគំហកឡើងមក ម៉ួម៉ៅទាំងព្រឹកតែម្តងហើយ
"ខ្ងុំ…ខ្ងុំសុំទោសគឺខ្ងុំច្រលំស្មានតែគេងម្នាក់ឯង តែវាក៏ជាកំហុសអ្នកប្រុសដែរ នរណាអោយមកគេងអោបខ្ងុំធ្វើអីក្រែងយប់មិញខ្ងុំដាក់ខ្នើយពាំងមិនចឹង? "សុំទោសផងឈ្លៀតទម្លាក់កំហុសអោយជុងហ្គុកផង ព្រោះគេមិនបានខុសម្នាក់ឯងឯណា ជុងហ្គុកក៏មានចំណែកខុស
"ធាក់យើងចង់គ្រេចចង្កេះហើយ នៅមានមុខមកថាយើងអ្នកខុសទៀតហ្ហេស? ឯងស្លាប់មិនខានទេ!! "ជុងហ្គុកស្ទុះងើបឡើងមកលើគ្រែចាប់អូសជើងថេយ៉ុងដែលស្រវេស្រវាចង់លោតចុះពីលើគ្រែរត់ គិតថាគេអោយរត់ស្រួលៗហ្ហេស
"ចង់ទៅណា?មកនេះ!! "
"ខ្ងុំសុំទោសហើយតើ ចាប់ជើងខ្ងុំធ្វើអីលែង!!ហ្អា.."នាយតូចស្រែកឡើងចង់ចេញយំពេលត្រូវគេអូសមកកណ្តាលពូកវិញហើយឡើងទ្រោបពីលើខ្លួនដាក់ឃាំងដៃមាំទាំងសងខាងនៅចន្លោះករបស់ថេយ៉ុងកុំអោយគេរត់ទៅណាបានទៀត
"យើងមិនយក គិតថាសុំទោសហើយយើងបាត់ខឹង? "ជុងហ្គុកគំហកសួរអ្នកក្រោមទ្រូងទាំងខឹងក្រហមមុខអស់ ឯអ្នកដែលត្រូវគេស្រែកដាក់ក៏ធ្វើភ្នែកម៉ក់ៗចង់ចេញទឹកភ្នែកបន្តិចអត់បន្តិចកំពុងរកនឹកវិធីកុំអោយនាយម៉ួម៉ៅខ្លាំងជាងនេះទៀត
"ខ្ងុំអត់មានចេតនាពិតមែន…អ្នកប្រុសកុំខឹងអីណា…ណាអ្នកប្រុសណា"ថេយ៉ុងញញឹមយកចិត្តយកដៃទៅអង្អែលទ្រូងអ្នកដែលទ្រោបពីលើថ្នមៗហាក់លួងគេកុំអោយខឹង
"អោយដៃយើង? "គេមិនបានគិតថានាយតូចកំពុងតែលួង តែគេបែរជាគិតថាថេយ៉ុងធ្វើព្រោះចង់ទាក់ទាញនាយទៅវិញ
"ខ្ងុំមិនបានអោយដៃអ្នកប្រុសឯណា គ្រាន់តែលួងកុំអោយខឹងសោះ"ថេយ៉ុងរអ៊ូតិចៗតែក៏មិនហ៊ានតមាត់ខ្លាំងដាក់ជុងហ្គុកវិញ ព្រោះឥលូវកំពុងមានទោសជាប់ខ្លួនស្រាប់ តែក៏មិនអាចអោយជុងហ្គុកបានចិត្តចោទគេរហូតចឹងដែរ
"លួង? "ជុងហ្គុកផ្ទួនពាក្យទើបថេយ៉ុងងក់ក្បាលផ្ងក់ៗទើបយកម្រាមដៃចង្អុលមកចុចលើទ្រូងហាប់ណែននោះតិចៗ
"ឬមួយអ្នកប្រុសចង់អោយខ្ងុំអោយដៃអ្នកប្រុសពិតមែន? "គេបកពាក្យមុននេះទៅកាន់នាយវិញហាក់ភ្លេចអស់ថាជុងហ្គុកកំពុងមិនទាន់បាត់ខឹងនៅឡើយ
ជុងហ្គុកងក់ក្បាលតិចៗ យកអណ្តាតរុញនឹងសាច់ថ្ពាល់ខ្លួនឯងសម្លឹងមើលអ្នកដែលនៅក្រោមទ្រូងមិនដាក់ភ្នែក ទើបអោនមុខទៅកាន់តែជិតរហូតដល់ដង្ហើមដែលដកចេញរបស់នាយភាយមកប៉ះដល់ថេយ៉ុងដែរទៅហើយ
"ល្អ ព្រឹកនេះមិនបាច់ងើបទៅណាទេ….យើងក៏ចង់ដឹងថាឯងអោយដៃយើងយ៉ាងម៉េចខ្លះ"
"អ្នកប្រុស…ខ្ងុំនិយាយលេងទេ…ហ្អឹម!! "នាយតូចបើកភ្នែកប៉ិនៗពងមាន់ពេលត្រូវនាយអោយមកសង្កត់ថើបបបូរមាត់ខ្លួនជាប់ បឺតជញ្ជក់ស៊កអណ្តាតចូលទៅគ្រវាសពាសពេញក្រអូមមាត់របស់ខ្លួន ដែលតម្រូវអោយថេយ៉ុងត្រូវយកដៃទះស្មានាយជាច្រើនដងព្រោះថាគេចង់ថប់ដង្ហើមទៅហើយ
"ហ្ហឹក…និយាយលេងសោះ មិនបានធ្វើមែនឯណា"ដកបបូរមាត់ចេញមិនទាន់អ្នកដែលត្រូវគេចាប់ថើបក៏គំហកដាក់ទាំងចង់យំផងអីផង វាមើលទៅខ្យូតខ្លាំងណាស់តែគួរអោយស្តាយដែលជុងហ្គុកមិនព្រមទទួលយកការពិតមួយនេះសោះ
"ឯងនិយាយលេង តែយើងធ្វើមែនឥលូវចាប់ផ្តើមទៅ… អោយដៃយើងមក"
"រោគចិត្ត…អ្អា..ឈឺ!! "ថេយ៉ុងស្រែកចាចពេលត្រូវនាយអោយមកខាំបឺតកញ្ចឹងកទាល់តែចេញស្នាម មុននឹងត្រូវជុងហ្គុកថើបបំបិតមាត់សារជាថ្មីព្រោះតែធុញនឹងសម្លេងដែលស្រែកក្បែរត្រចៀកគេដូចមេក្រូលើឆាក ហើយមិនយូរប៉ុន្មានខោអាវក៏របូតចេញពីខ្លួនអ្នកទាំងពីរសល់ត្រឹមភួយដែលគ្របពីលើពួកគេ
"ស្រែកអោយកោកៗថាយើងរោគចិត្ត ក្រែងស្រួលដោយសារអារោគចិត្តនឹងដែរមិនចឹង? "
"និយាយឆ្កួតៗ…ហើយកុំសួរថីបានខ្ងុំឈប់ស្រលាញ់..ហ្អាស.. "នាយតូចភ្លាត់សម្លេងឡើងមកពេលត្រូវគេចាប់ញែកជើងចេញហើយស៊កចូលដោយមិនប្រាប់មុន
"មួយម៉ាត់រោគចិត្ត ពីរម៉ាត់ឆ្កួត យើងមិនមាត់ឯងបានចិត្តហ្ហេស?"សម្លេងធ្ងន់ហើយស្អក ស្តាប់មើលក៏ដឹងថាគេមិនបានចូលចិត្តអ្វីដែលថេយ៉ុងបាននិយាយ ឯចង្កេះក៏កម្រើកសម្រុកខ្លាំងៗមិនបានថ្នម ព្រោះបើថ្នមក្មេងនេះនឹងកាន់តែឡើងចាងនិយាយលែងខ្លាចគេទៀតមិនខាន
"ហ្អឹក…ឈឺ…អ្នកប្រុស…អ្អា"ដៃតូចត្រូវបានជុងហ្គុកលើកអោយពាក់លើករបស់នាយ ខណ:កញ្ចឹងកសខ្ចីក៏ត្រូវនាយកម្លោះជ្រុបមុខទៅបឺតខាំបង្អូសមកដល់ដើមទ្រូងបន្សល់ទុកស្នាមជាច្រើនកន្លែង
"មុននឹងខ្លាំងណាស់មិនចឹងហ្អេស…ឥលូវមកយំស្អី? "គេមិនបានលួងមានតែបញ្ជួសថែម បើមិនខ្លាំងជេរគេហើយស្រែកថាមិនស្រលាញ់គេមុន ថាមិនត្រូវសារនេះអាចនឹងថ្នមតែនេះមិនមែនឡើយ
"ហ្អឹក…អ្អា.. "
"និយាយទៅ…ឯងជារបស់នរណា? "គេកម្រើកចង្កេះទាំងលឿនហើយជ្រៅរហូតដល់អ្នកដែលនៅក្រោមទ្រូងចំហរមាត់ព្រោះតែគេមិនបានថ្នម ហើយមុននេះក៏គ្មានអ្វីជាជំនួយមុននឹងចាប់ផ្តើមទៀត
"ហ្អឹក… "
"បើមិននិយាយកុំសង្ឃឹមថាយើងថ្នមឯង"
"ហ្អឹក…ខ្ងុំជារបស់…របស់អ្នកប្រុស.. "
"និយាយថាស្រលាញ់យើងទៅ…"
"ហ្អឹក..អត់!! អ្អា…ស្រលាញ់…ហ្ហឹកស្រលាញ់ហើយ…ខ្ងុំស្រលាញ់អ្នកប្រុសហើយ"កម្លោះតូចយំរលាក់ខ្លួនទទ្រើកពេលនាយលេងកម្រើកចង្កេះបោកផ្ទប់ខ្លាំងៗរហូតមានអារម្មណ៏ថាក្តៅត្រង់ចំណុចនោះ មុននឹងត្រូវគេទាញអោយផ្កាប់មុខទៅនឹងពូកហើបត្រគាកឡើងខ្ពស់តាមដោយបបូរមាត់ស្តើងរបស់អ្នកដែលបង្គាប់បញ្ជាគេមុននេះសន្សឹមទម្លាក់ថើបស្មាររបស់នាយតូចតិចៗតាមដោយសំនួនស្អកៗស្តាប់ហើយអត់មិនអោយថេយ៉ុងត្រជាក់ឆ្អឹងខ្នងមិនបានឡើយ
"លើកក្រោយបើមាន:ហ៊ានមាត់រឹងដាក់យើង យើងស្បថថាឯងនឹងមិនបានងើបពីគ្រែនេះរួចឡើយ…ស្តាប់បានទេ? "នាយជ្រុបមុខថើបថ្ពាល់ដែលសើមដោយទឹកភ្នែកនោះខណ:ចង្កេះក៏នៅតែកម្រើកគ្រាន់តែសារនេះគេមិនបានកម្រើកញាប់ខ្លាំងដូចលើកមុនឡើយ
"ហ្អឹក…"
"យើងសួរថាស្តាប់បានទេ? "
"ហ្ហឹក..ស្តាប់..ស្តាប់បានហើយ…អ្អា"
----------------
"ជ្រះថ្លាទាំងព្រឹកតែម្តងហើយចាហ្វាយអើយ"ហានវ៉ូលរហ័សទាញកាសមកញុកត្រចៀកបើកសម្លេងទូរស័ព្ទម៉ាអស់សម្លេងអោយភ្លេងវាបុកបាសកុំអោយលឺអ្វីផ្សេង មុននេះគេស្កេនកាតចូលមកព្រោះចង់មកសួរថាជុងហ្គុកទៅក្រុមហ៊ុនឬអត់ ព្រោះចាំយូរហើយមិនឃើញចុះមកក្រែងល៏មានបញ្ហាអី តែពេលស្កេនចូលមកហើយដើរមកឈប់មុខបន្ទប់ចាហ្វាយភ្លាមក៏ត្រូវបះសក់ឆ្លេឆ្លារទាញកាសមកញុកត្រចៀកហើយស្រេច ចេះសំណាងដែលមិនបានបើកចូលកុំអី…ហានវ៉ូលដ៏សែនសង្ហារច្បាស់ជាត្រូវកក់ម្ឈូសព្រោះត្រូវជុងហ្គុកបាញ់បាត់ហើយ
"ថ្នមៗគ្នាខ្លះក៏មិនបានដែរចាហ្វាយ បើម៉ាកៗនឹងថេយ៉ុងសល់សាច់ឬអត់"ដាក់កាសហើយនៅទប់មិនចង់ឈ្នះដល់ថ្នាក់ហានវ៉ូលត្រូវដាក់មេប្រូចរត់ចេញទៅវិញនៅមិនបានទេ ត្រូវតែរត់ចេញសិនហើយចំណែករឿងមកសួរចាហ្វាយថាទៅក្រុមហ៊ុនឬអត់ ក៏ត្រូវផ្អាកឈប់ចង់សួរសិនដែរಥ‿ಥ