Merhabalar yeni bölüm ile geldim.
Okumaya başlamadan oy vermeyi unutmayın lütfen. Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.😌
Keyifli okumalar.🍁
Sıcacık olan kafe birden buz kestiğinde gözümde Hazan'ın teyzesi ile karşılaşmamız ona söylediğim yalan ve birçok şey canlanmıştı. Söylediğim yalanın üstünü bir yalanla kapatmak istemiyordum. Gözlerimi daldığım pencereden çekip Hazan'a çevirdiğimde dikkatle bana baktığını gördüm. Derin bir nefes alarak konuşmaya başladım.
"Evet söyledim öyle bir şey..." O dikkatle bana bakarken konuşmaya kaldığım yerden devam ettim.
,"Nişanlı değilim. Teyzen böyle bir şey teklif edip üstüne fotoğrafa bakmamı isteyince yalan söyledim. Bunu kendime kaçış olarak gördüm." Dediğimde kaşlarını çatmış bir şekilde bana bakıyordu.
"Anlıyorum seni. Teyzem biraz ısrarcıdır! Bu arada fotoğraftaki Ali miydi?" Dediğinde teyzesinin onun fotoğrafını bana gösterdiğini bilmemesine şaşırmıştım. Söylememeye karar verdim. Yalan söylemeyecektim ama kendi olduğunu şimdilik bilmese daha iyiydi. Ben susup cevap vermediğim de o da üstelememişti.
"Teyzeme söyledim seni bu konuda tekrar darlamayacak. Rahatsız olursun diye bu konudan sağda solda bahsetmemesini de söyledim." Söyledikleri içimi daha bir rahatlatırken ona samimi ve kocaman bir gülümseme sundum.
"Teşekkür ederim." Dediğimde gülümseyip çayından bir yudum aldı.
"Bu akşam ailemle birlikte size geleceğiz." Dediğinde içimi anlandıramadığım bir heyecan bürüdü.
" Misafirperverizdir. İyi ağırlanacağınızdan hiç şüpen olmasın." Şakaya vurup söylediğim şeye gülümsemiş ardından cevap vermişti.
"Hiç şüphem yok zaten." Dediğinde bende çayımdan bir yudum alarak önüme döndüm.
&
Hazan'la bir süre daha oturup sonra eve geçtim. Annemlerin Yasemin teyzelerin bize geleceğinden haberleri olduğu için çoktan yemek işine girişmişlerdi. Bende poğaça yapmak için hamur yoğurdum ve mayalanması için kenara aldım.
Hazanlar geldiğinde yemeğe kalacakları için bol bol yemekler hazırlanmış bahçeye mangal yakılmıştı. Ağabeyim ve Eniştem mangalı hazırlarken ben Eda'yı yemeğe davet etmiş daha sonra annemlere yardım etmiştim.
Ben poğaçaları hazırlarken yasemin teyzeler gelmiş ve annemlerle berber bahçeye geçmişti. Hazan ve Ali henüz ortada yoktu.
Ben yaptığım poğaçaları fırından çıkarırken onlarda gelmiş ve ağabeyim ve eniştemin yanına yardıma gitmişti. Hazırladığımız salataları masaya koyarken Hazan'la göz göze geldim. Aramızda kısa bir bakışma geçerken yanıma gelen ağabeyim dikkatimi kendi üstüne çekmişti. Az önce baktığım tarafa baktığında Hazan'ı görmüştü ancak Hazan bizim olduğumuz tarafa bakmıyordu.
Hazan'ın buraya bakmaması iyi bir şeydi. Çünkü ben asla olmaz dediğim bir şeyin içindeymiş gibi hissediyordum kendimi. Bu durum gözlerime yansımış olabilirdi. Şu kısacık süreçte duygularımdan çoğu kez kaçmış ve yok saymış olsam da artık inkar etmiyordum. Hazandan hoşlanıyordum ancak bunu ona söyleyebilme cesaretine henüz erişmemiştim.
Ağabeyim Hayat ablamın oturduğu sandalyenin hemen yanına oturmuş ve onunla ilgilenmeye başlamıştı fakat gözleri ara ara benim ve Hazan'ın olduğu tarafa kayıyordu. Her şeyi dikkatle incelemesi artık normal geliyordu bana. O bir polisti ve bu tavırlar onun mesleğinin getirisiydi.
Ağabeyimin ona olan hislerimi farketmesi gibi bir durumda beni anlayışla karşılayacağını elbette biliyordum fakat yine de çekinmeden edemiyordum. elbette ki lisede sevgilim olmuştu, hatta ortaokulda henüz çocuk yaştayken bile hoşlandığım biri vardı. Ağabeyim o zamanlar ergenliğimin ve çocukluğumun getirdiği duygularla hareket ettiğimi biliyor ona göre davranıyordu. Fakat şuan öyle bir durum yoktu! Daha doğru düşünebilecek ve doğru kararlar verebilecek yaştaydım. Evet yine karışmazdı ancak bu benim sebepsiz yere utanmamın önüne geçmiyordu. Kendim için en hayırlısını dileyerek işime geri döndüm.
&
Hazırlanan etlerde masaya konduğunda her şey tamamlanmıştı. Biz gençler olarak masanın sağ tarafında otururken bizden daha büyükler ise sol kısma kurulmuştu. Böylece iki tarafta ilgi duyduğu konudan bahsediyor ve sesler karışıyordu. Çok fazla gürültüye gelemeyen bedenim sinyaller vermeye başladığında başımı ovarak kaldırıp masaya şöyle bir göz attım. Kimse susacak gibi durmuyordu ve ben onlardan bunu istemek gibi kaba bir davranışta bulunmazdım ancak bir ağrı kesici ilaç almam şart olmuştu.
Bakışlarımı tam karşımda oturan Hazan'a çevirdiğimde kaşlarını çatarak bana bakıyordu. Başımın ağrısı o kadar mı dışıma yansımıştı? Anlamazca bana bakarken sadece dudaklarımı kıpırdatarak başım ağrıyor dedim. Kaşları daha derin çatıldı ve yüzü huzursuz bir hâl aldı. Ona iyiyim demek yerine gülümseyip önüme dönerken Hazan'ın teyzesi Hülya hanımla gözlerimiz kesişti. Dikkatle bana bakmayı kesip tebessüm ettiğinde yüz ifadem rahatlamıştı. Bu bakışmadan sonra yemeğime dönmüş ve sakinlikle yemeğeğimi yemiştim. Yenilen yemeklerden sonra çay demlemek için adeta mutfağa kaçmış ve çayı ocağa koyup mutfak sandalyelerinden birine kendimi atmıştım.
Başımın ağrısı giderek artarken mutfağın arka kapısı açılmış ardından Hülya Hanım kapıda görünmüştü.
"Gelebilir miyim Sevda?"
"Tabi, lütfen buyurun." Sesimdeki titreme bariz belli olurken onun masaya geçmesi için bir sandalyeyi hafifçe uzatıp önüne bırakmıştım. Sesimdeki titreme korkudan veya panikten değildi. Ona söylediğim yalanın verdiği büyük utançtandı.
"Nasılsınız Hülya Hanım." Dediğimde tebessüm etmişti.
"İyiyim hamd olsun kızım." Dedikten sonra hemen devam etti.
"Leyla ben uçakta seni darladıysam özür dilerim kızım. Sabırsız ve inatçı bir insan olunca seni de zor durumda bıraktım. Kusura bakma." Dediğinde bu nazik tavrı beni daha da rahatlamıştı.
"Asıl siz kusura bakmayın Hülya Hanım. Yalan söylemek istemezdim ama benim için o an kaçış yolu o gibi gelmişti." Dediğimde anlayışla gülümsemişti. Biz birbirimize bakarken kapıdan içeri Hazan girmişti ancak yüz ifadesi oldukça gergindi.
"Teyze Sevda'nın üstüne gitme demiştim. Zaten çekiniyor senden." Hazan'ın dedikleriyle kısa bir şaşkınlık yaşamış ardından dudaklarımda küçük bir tebessüm oluşmuştu.
"Biz Sevda kızımla sakince konuşuyorduk evladım." Dediğinde bende onu onaylamıştım. Hülya Hanım derin bir nefes alarak ayaklandı ardından bana bakıp tebessüm etti.
"Aslında sana fotoğrafı göstermeme gerek yokmuş Sevdacığım. Kaderde Hazan'ı fotoğrafta değilde canlı da görmek varmış." Diyip ardından mutfaktan çıkıp bizi Hazan ile başbaşa bıraktı. Hazan'ın şaşkın bakışlarının ardından dudaklarında güzel bir gülümseme peyda oldu.
"Fotoğraftaki adamı tanımadığını söylemiştin." Dediğinde hâlâ gülüyordu ve bunu göstermekten hiç çekinmiyordu.
"Ben... Sadece biraz..." Cümlelerimin devamını getirememiştim ama o anlayışla başını sallayıp cümlemi tamamladı.
"Utandın" dediğinde ufak bir mırıldanmayla onu onayladım.
"Utanmanı gerektirecek bir yok Sevda. Lütfen kendini kasma." Dediğinde biraz daha rahtladım.
"Yalnız teyzemin beni göstermesi ve reddetmen biraz moralimi bozmadı değil." Diyip koca bir kahkaha attı. Şaka yaptığını bildiğim için ona katılarak bende güldüm.
"Aslında beğenmediğimi söylemedim. Sadece istemiyordum." Dediğimde kendimden beklenmeyecek bir şey yapmıştım. Onu beğendiğini söylemiştim değil mi? Utangaç bakışlarım Hazan'ı bulduğunda elini ensesine atmış ve alt dudağını dişliyordu. Sanırım onu da utandırmıştım. Bu hali gözüme o kadar sevimli gelmişti ki anlatamazdım.
"Hazan."dediğimde kafasını bana çevirmişti ve o bana bakar bakmaz bu gece kendimden beklenmeyecek bir şey daha yaptım ve yanağına bir öpücük kondurdum.
"Teyzene uyarıda bulunduğun ve bana yardımcı olduğun için."diyip hızlıca mutfaktan çıktım. Arkamda boş boş duvara bakıp sırıtan Hazandan haberim olmadan.
Bölüm sonuuu
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi alayım.😌
Son sahne nasıldıııı???
Ve genel düşüncelerinizi yazarsanız çok mutlu olurum.🤧