Merhabalar yeni bölüm ile geldim. Çok bekletmedim umarım. Aslında yarın gelecektim ama sizin güzel yorumlarınız bana ilham oldu. Bu bölümde yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.🙏
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar. 🤍
Dakikalardır attığım kahkahalara ara verdiğimde kafeye girebilmiştik. Hazan'ın içinde sanki başka biri vardı ve onu ortaya çıkarmıştı. Onu ortaya çıkardığında verdiğim tepkime baya gülmüştü. Ancak benim üzerimden geçen şaşkınlık sonrası gelen gülme seansı dakikalarca sürmüştü. Verdiği tepkiye gülmemek elde değildi.
Bir anlık sesindeki kayma ve tonlaması o kadar garip gelmişti ki kulağıma, engelleyememiştim gülmemi. Daha sonrasında farkettiğim gerçek şuydu ki Hazan'ın ses tonu inanılmaz güzeldi. Ve şunu rahatlıkla söyleyebilirdim ki dudakları arasından her dökülen kelime rahatlatıcı bir şarkının nakaratı gibiydi. Sesi başa sarıp sarıp dinlediğiniz, dinlemekten asla bıkmadığınız ve yıllar geçse de unutamayacağınız bir şarkı gibiydi. Onu dinlerken kendimi bir kara delikteymişim ve kaybolmuşum gibi hissediyordum. Değil o içinde bulunduğum kara delikten, sonu olmayan kuytudan çıkmak, daha derinlere inmek istiyordum.
Derinlere indikçe inmek, bilmediğim yollarda bilmediğim duygular yaşamak istiyordum ve en önemlisi yaşamak istediğim kişi sadece oydu. Ancak olmamalıydı. Aklımın bir köşesinde böyle saçma düşüncelerin yer etmemesi lazımdı! Öncelikle söylediğim yalanın altından kalkmam gerekiyordu.
Daha yeni tanıdığım birine karşı olan bu tutumum onu samimi ve cana yakın bulmamdan kaynaklandığını düşünüyordum. Komşu olabilirdik, arkadaş olabilirdik hatta dost bile olabilirdik ancak benim aklımın bir köşesinde yer edinen ve ara sıra aklımı yoklayan durumu yaşayamazdık. O ve benim yakın arkadaş olmam demek benim hayatımda olan bir şeyleri öğrenmesi demekti. Ve teyzesi den öğreneceği ilk şey nişanlım olduğuydu. Olmayan nişanlımı hem aileme hemde çevreme nasıl açıklayacaktım ki?
Aslında bir şekilde kendimi açıklayabileceğimi düşünüyordum. Tabi bu açıklamayı bir an önce yapmalıydım. Ne kadar erken kendimi anlatırsam annem ve babamın bu durumdan haberdar olmasını o kadar engelleyebilirdim.
Kafeye girmemizin üzerinden kısacık bir zaman geçmişti ancak aklımdaki düşünceler sanki yıllardır vardı. Düşüncelerime ara verdiğimde çaylar ve Hasan'ın ısrarı ile sipariş verdiğimiz çikolatalı pastalarda masaya gelmişti.
"Bu pastayı yedikten sonra başka pasta yiyemeyeceksin! Burasının yaptığı pastayı başka bir yer yapamaz." Hazan'ın pastayı bu kadar övmesi iştahımı inalımaz arttırmıştı. "Bakalım beğenecek miyim? Afiyet olsun.) derken çatalıma büyük bir parça alıp ağzıma attım ve o güzel tadın damağımda yayılmasına izin verdim. Çikolatanın o yoğun tadı, daha yeni yapıldığı belli olan taze keki ve kreması o kadar güzeldi ki yediğim en iyi pastalardan biri olabilirdi.
