"ចាហ្វាយ…នេះជាឯកសារដែល- "ហានវ៉ូលរុញទ្វារចូលមកហើយក៏ត្រូវភ្ញាក់ផ្អើលមុននឹងត្រូវខ្ទប់មាត់ខ្លួនឯងពេលឃើញក្រសែរភ្នែករបស់អ្នកជាចាហ្វាយកំពុងមើលមកគេដោយទឹកមុខមិនស្រួល បែបមិនចង់អោយគេនិយាយអ្វី
"ទុកហើយចេញទៅ! "ជុងហ្គុកនិយាយដេញហើយបែរមកមើលកុំព្យូទ័រវិញ ទុកអោយហានវ៉ូលនៅរេរចង់នៅបន្តិចទៅបន្តិច
"អ្ហឺ..ចាហ្វាយ"
"វាស្អីឯង? "ជុងហ្គុកជ្រួញចិញ្ចើមងាកមកសួរ ពេលឃើញហានវ៉ូលនៅរដិរដុបមិនព្រមនិយាយ
"គឺ…ថេយ៉ុងគេ…គឺចាំខ្ងុំបីគេនាំទៅសម្រាកនៅបន្ទប់សម្រាកបុគ្គលិកក្បែរនេះ អោយចាហ្វាយស្រួលធ្វើការ"គេប្រុងចូលមកលើកបីនាយតូចឡើងព្រោះឃើញថេយ៉ុងអង្គុយលើភ្លៅមាំអោបកជុងហ្គុកជ្រុបមុខនឹងទ្រូងហាប់ណែននោះគេងលក់មិនដឹងខ្លួន ខ្លាចថាចាហ្វាយនឹងម៉ួម៉ៅហើយធ្វើបាបអាល្អិតនេះ ព្រោះ…គួរតែដឹងហើយថាចាហ្វាយគេស្អប់ថេយ៉ុងយ៉ាងណានោះ
ជុងហ្គុកខាំថ្គាមជាប់សម្លឹងមើលហានវ៉ូលដែលចូលមកកាន់ចង្កេះថេយ៉ុងប្រុងទាញគេចេញទៅ អ្នក
កម្លោះបោកប៊ិចដែលកាន់ទៅតុកញ្ចក់លាន់សម្លេងល្មមអោយអ្នកជាជំនិតភ្ញាក់រហ័សដកដេញចេញពីសាច់របស់ថេយ៉ុងវិញ ហើយឈរឡើងត្រង់ខ្លួនភ្លឹង
"ចាហ្វាយ…"
"យើងប្រើឯងឬនៅ? "ហានវ៉ូលលេបទឹកមាត់ក្អឿក ពេលលឺសម្លេងធ្ងន់ៗសន្ធាប់ដាក់គេដូចតោ ហើយសម្លេងរបស់គេក៏ធ្វើអោយថេយ៉ុងរើខ្លួនបន្តិចទើបជុងហ្គុករហ័សទាញជើងទាំងគូរបស់នាយតូចមកដាក់ភ្លៅនាំអោយនាយតូចរុលខ្លួនមកកាន់តែជិតអោបកគេកាន់តែណែន
"shh…គេងទៅ"គេអោនខ្សឹបប្រាប់ថេយ៉ុង ដែលធ្វើអោយហានវ៉ូលសឹងតែដោះភ្នែកទៅលាងទឹកចេញ ព្រះអើយ!!ខ្មោចមកពីណាចូលខ្លួនចាហ្វាយគេទៅ នេះមិនមែនជុងហ្គុក ដេវីនសុនទេ ជាខ្មោចច្បាស់ណាស់
"អឺ…ចាហ្វាយ"ហានវ៉ូលរហ័សអោនមុខចុះដឹងដល់ចំហាយពិឃាតភាយចេញពីភ្នែកជុងហ្គុកមកយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង
"ចេញទៅ! កុំអោយយើងនិយាយវាជាលើកទីបី"
"បាទ ចាហ្វាយ"ហានវ៉ូលរហ័សអោនគោរពហើយរត់ត្រុយចេញទៅបាត់ នរណាទៅដឹងថាប៉ះមិនបានបែបនេះនោះ បើគេដឹងក៏គេមិនប៉ះនាំជុងហ្គុកម៉ួម៉ៅចឹងដែរលោកអើយកម្មពារណាស់ អាហានវ៉ូល
------
រសៀលម៉ោង5
ថេយ៉ុងរមួលខ្លួនតិចៗ បើកភ្នែកព្រឹមៗពេលលឺសម្លេងចុចkeyboard កុំព្យូទ័រញាប់ស្អេកទើបភ្ញាក់ខ្លួនព្រើតថាគេកំពុងនៅលើភ្លៅរបស់ជុងហ្គុក គេគេងលក់បានយ៉ាងម៉េច?ចាំបានថាកាលពីថ្ងៃពេលបញ្ចុកបាយអោយជុងហ្គុករួចនាយក៏មិនទាន់អោយគេចេញទៅផ្ទះវិញភ្លាមៗដូចគ្នា នៅបង្ខំអោយគេអង្គុយលើភ្លៅមើលគេធ្វើការដោយប្រាប់ថាបើអង្គុយមើលគេធ្វើការរហូតពេញមួយម៉ោងថេយ៉ុងអាចទៅវិញបាន តែនេះគេមើលដល់គេងលក់ចឹងឬ?
"ភ្ញាក់ហើយ? "ជុងហ្គុកអោនមុខមកមើលអ្នកដែលអោនមុខមិនហ៊ានមើលគេ ថ្ពាល់របស់ថេយ៉ុងក៏ប្រែជាក្រហមដូចប៉េងប៉ោះដៃដែលអោបករបស់ជុងហ្គុកក៏សន្សឹមប្រលែងចេញយ៉ាងលឿន
"ខ្ងុំ…ខ្ងុំ "គេនិយាយមិនចេញ បានត្រឹមខ្ទប់មុខនឹងទ្រូងរបស់ជុងហ្គុក លោកអើយ…ខ្លួនជុងហ្គុកក្រអូបខ្លាំងណាស់ជាក្លិនទឹកអប់បែបបុរសនៅមុខសង្ហារៗមិនចេះញញឹមរបស់គេអោនមកមើលខ្លួនថែមទៀត បេះដូងលោតឡើងចង់ផ្ទុះហើយ នែ!!គ្មានមកគិតបែបនេះទេថេយ៉ុង ឯងឈប់ស្រលាញ់គេហើយកុំទៅគយគន់មនុស្សអាក្រក់ចិត្តដាច់ចឹងអី
"ហ្ហឹម? "ជុងហ្គុកគ្រហឹមសួរអោនមុខកាន់តែជិតរហូតដល់ថេយ៉ុងដឹងដល់ចំហាយក្តៅបក់មកជិតផ្ទៃមុខខ្លួនទើបរហ័សរុញជុងហ្គុកចេញហើយស្ទុះងើបចេញពីភ្លៅជុងហ្គុកយ៉ាងលឿនរកតែចាប់មិនទាន់
"តួនាទីខ្ងុំចប់ហើយ ខ្ងុំទៅសិនហើយ"ថេយ៉ុងអោនលាជុងហ្គុករួចលើកប្រអប់បាយមកកាន់រួចរហ័សបើកទ្វារចេញតែបើកមិនចេញវាជាប់សោរយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង
"អ្ហឺ..ម៉េចក៏បើកមិនបាន? "ថេយ៉ុងស្លន់អង្រួនគន្លិះទ្វារអូហ្វីសនោះ ម៉េចក៏បើកមិនចេញ កំពុងភ័យផងថេយ៉ុងក៏ត្រូវគាំងពេលលឺសម្លេងជុងហ្គុកលាន់ឡើងពីតុធ្វើការមក
"សម្រេចថាខ្ងុំយកក្មេងម៉ាក់អោយនៅបម្រើខ្ងុំប៉ុន្មានថ្ងៃសិន លាហើយម៉ាក់"ជុងហ្គុកបោះទូរស័ព្ទទៅម្ខាងសម្លឹងមើលមុខនាយតូចដែលសម្លក់មុខគេជាប់
"អ្នកប្រុសធ្វើឆ្កួតស្អី?បើកទ្វារអោយខ្ងុំ..ខ្ងុំត្រូវត្រលប់ទៅវិញ!!" ជុងហ្គុកមិនមាត់សម្រួលខោអាវបន្តិចទើបបោះជំហានជើងចេញពីតុធ្វើការសម្តៅមករកអ្នកដែលឈរញ័រខ្លួនតែក៏ខំធ្វើខ្លាំងដាក់គេទៀត
"ទៅណា? "ជុងហ្គុកឈររក្សាគម្លាតពីថេយ៉ុងចោទសួរបែបមិនដឹងរឿង វាធ្វើអោយថេយ៉ុងកាន់តែម៉ួម៉ៅថែមទៀត
"ទៅភូមិគ្រិះវិញ!! ឥលូវបើកទ្វារអោយខ្ងុំមក!! "ថេយ៉ុងគំហកឡើងមក ហើយក៏អាចជាកំហុសមួយដែលគេបន្ទោសខ្លួនឯងថាមិនគួរស្រែកដាក់ជុងហ្គុកឡើយ មិនគួរទាល់តែសោះ
ប្រអប់បាយដែលនៅក្នុងដៃរបស់ថេយ៉ុងត្រូវជ្រុះទៅដី ហើយបើសួរថាម្ចាស់ប្រអប់ និងម្ចាស់អូហ្វីសបាត់ទៅណាហើយ well…..
"ហ្ហឹម!!! "ដៃតូចលើកគក់ទ្រូងលាន់សម្លេងឌឹបៗមិនដាច់សូរ ពេលត្រូវគេចាប់លើកពរនាំមកទម្លាក់លើសាឡុងក្បែរនោះ ទើបជ្រុបមុខមកអោនខាំបបូរមាត់គេរហូតសឹងតែដាច់ចេញឈាម ឯនាយតូចក៏ប្រឹងរួញកគេមិនព្រមហើបមាត់ថើបតបវិញ
ផាច់!!!
"ឈឺណា!!ហ្ហឺ "ថេយ៉ុងគំហកឡើងមកទាំងចង់យំផងអីផងពេលត្រូវបាតដៃក្រាស់នោះទះត្រកៀកគេមួយទំហឹង មុននឹងត្រូវគេចាប់ថើបពេលដែលឃើញថាថេយ៉ុងព្រមបើកមាត់និយាយ ទម្រាំតែគេព្រមឈប់ថេយ៉ុងសឹងអស់ខ្យល់ បបូរមាត់ក៏មានស្នាមថែមទៀត
"យើងមិនមាត់មិនមែនបើកដៃអោយឯងមកស្រែកដាក់យើងបានតាមចិត្តទេចាំទុកទៅ"ជុងហ្គុកសង្កត់សម្លេងប្រាប់អ្នកដែលយកដៃខ្ទប់មាត់ខ្លួនឯងសម្លក់នាយមិនឈប់
"អ្អាក.. "ថេយ៉ុងស្រែកចាចពេលត្រូវគេអោនមកខាំដៃដែលខ្លួនមកលើកមកខ្ទប់មាត់នោះឯអ្នកដែលបង្ករឿងក៏បានត្រឹមធ្វើមុខស្មើរចាប់កដៃតូចជាប់ ទាញតេឡេមកបញ្ជាអោយប្រព័ន្ធlockទ្វារដែលនាយចុចបិទមុននេះអោយបើកវិញ ទើបអូសកន្រ្តាក់អូសថេយ៉ុងចេញពីអូហ្វីសមិនអោយនាយតូចតវ៉ាទាន់ឡើយ
"អ្នកប្រុសនាំខ្ងុំទៅណា?...លែងខ្ងុំ!! "ថេយ៉ុងក្រាញមិនព្រមទៅព្យាយាមប្រលេះដៃរបស់ខ្លួនចេញ ហើយកាន់តែធ្វើអោយជុងហ្គុកម៉ួម៉ៅស្ទើរចេញផ្សែងតាមត្រចៀក កន្រ្តាក់កាយតូចអោយជម្រិលមកបុកនឹងខ្លួនគេច្របាច់កដៃថេយ៉ុងឡើងម្ចាស់ខ្លួនសឹងយំទៅហើយ
"ឯងមានជម្រើសពីរ!! មួយ បិតមាត់អត់ប្រយោជន៏ៗរបស់ឯងហើយដើរតាមយើង ហើយពីរ ក៏ដេកក្នុងអូហ្វីសនឹងទៅយ៉ាងម៉េចដែរ"ថេយ៉ុងគ្រវីក្បាលព្រោះមិនចង់នៅក្នុងអូហ្វីសនោះម្នាក់ឯងទេ បន្តិចទៀតអ្នកដែលនៅជាន់នេះក៏នឹងទៅវិញអស់ហើយ
"បើចឹងដើរមក"ជុងហ្គុកអូសថេយ៉ុងអោយដើរមកតាម ក្រោមក្រសែរភ្នែកមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលសម្លឹងមើល កម្លោះម្ចាស់អាកាសយានដ្ឋានជើងហោះហើរ កំពុងអូសដៃក្មេងប្រុសណាមិនដឹងឡើងឡានដែលបានត្រៀមរួចរាល់
------
ថេយ៉ុងសម្លឹងមើលឡានដែលបត់ចង្កូតចូលមកកន្លែងដែលមានយន្តហោះជាច្រើនគ្រឿងចតតម្រៀបគ្នា ព្រមទាំងមានកម្មករដែលធ្វើការនៅទីនោះ ពិនិត្យសុវត្ថិភាពលើយន្តហោះព្រមទាំងជួសជុលចំពោះយន្តហោះណាដែលបានខូចខាត
គ្រាន់តែឡានឈប់ ជុងហ្គុករុញទ្វារចេញមិនសូម្បីងាកមកមើលថេយ៉ុងសូម្បីបន្តិច ជាហេតុអោយថេយ៉ុងលួចសម្លក់នាយមិនស្ទើរឡើយមនុស្សអីក៏អត់ចិត្តម្ល៉េស??
"ចង់អូសមកក៏អូស ចង់ទុកចោលក៏ទុក ខ្ងុំតុក្កតា
លោកឯងហ្ហេស? "ថេយ៉ុងរអ៊ូតិចៗរុញទ្វារដើរតាមពីក្រោយជុងហ្គុកទាំងងាកឆ្វេងងាកស្តាំដូចកូនឆ្កែវង្វេងផ្លូវយ៉ាងចឹង
"យ៉ាងម៉េចហើយ? "ជុងហ្គុកចូលមកសួរកម្មករដែលកំពុងធ្វើការជួសជុលយន្តហោះដែលកំពុងខូចខាត ដោយមានថេយ៉ុងលួចអើតមើលពីក្រោយខ្នងមកព្រមទាំងចំហរមាត់ពេលឃើញយន្តហោះច្បាស់ៗបែបនេះ ប្រាប់តាមត្រង់គេមិនដែលជិះឡើយ ហើយបើឃើញក៏គ្រាន់តែឃើញតែពីចម្ងាយមកឃើញជិតបែបនេះទើបដឹងថាវាធំខ្លាំងណាស់
"ជួសជុលបានប៉ុន្មានគ្រឿងហើយលោកប្រុស យន្តហោះខ្លះមានបញ្ហានៅត្រង់កន្លែងផ្ទុកសាំង បើសិនជាយកទៅធ្វើការហោះហើរអាចនឹងមានបញ្ហាបាន"
"ត្រួតពិនិត្យហើយជួសជុលឡើងវិញទៅ មួយវិញទៀតពិនិត្យគ្រប់តួគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃយន្តហោះសារជាថ្មី កុំអោយមានបញ្ហាពេលដែលយកមកប្រើប្រាស់"
"បាទលោកប្រុស"កម្មករអោនគោរពបន្តិចទើបនាំគ្នាឡើងទៅបន្តការងារពួកគេបន្ត ចំណែកហានវ៉ូលក៏កាន់ប្លង់គំម្រូម៉ូតយន្តហោះដែលនឹងត្រូវសាងសង់បន្ថែមមកអោយមើលថាត្រូវថែមឬកែប្រែចំណុចណាខ្លះ គេឈរនិយាយការងារមិនបានចាប់ភ្លឹកពីថេយ៉ុងដែលកំពុងឈរមើលឡើងភ្លឹកអស់ ពេលនេះទើបគេដឹងថាជុងហ្គុកមិនមែនកាចត្រឹមតែចំពោះខ្លួនតែម្នាក់ឡើយ…
តែអាប៉ិនឹងកាចដាក់គ្រប់គ្នាតែម្តង ហើយមើលចុះនិយាយការងារជាមួយកូនចៅគេម៉ត់ចត់ណាស់និយាយរញ៉េរញ៉ៃមិនស្រួលបានអស់ការងារមិនខាន
"អ្នក..អ្នកប្រុស.. "ថេយ៉ុងចូលមកជាយអាវជុងហ្គុកពីក្រោយអង្រួនតិចៗក្រោយឃើញថាគេនិយាយការងារជាមួយហានវ៉ូលរួចរាល់
"… "ជុងហ្គុកមិនមាត់តែក៏លើកចិញ្ចើមបំណងចង់អោយថេយ៉ុងនិយាយចេញមក
"ខ្ងុំ…ខ្ងុំអាចទៅតាមបងហានវ៉ូលបានដែរទេ? "គេឃើញហានវ៉ូលកាន់ក្រដាសប្លង់ចូលទៅបន្ទប់ដែលគូរគម្រោងនិងឌីហ្សាញទើបគេចង់ទៅមើល ចឹងហើយមានតែប្រថុយសុំគេសិន
"ទៅតាមធ្វើស្អី? "ជុងហ្គុកសួរទាំងឃ្នើសចិត្តពេលឃើញថេយ៉ុងបើកភ្នែកមើលខ្លួនដូចកូនឆ្កែpuppy សុំអោយគេព្រម ដើរជាមួយគេវាដាច់ខ្យល់ឬ?
"គឹ..ខ្ងុំចង់ទៅមើលបន្ទប់ដែលគេឌីហ្សាញប្លង់ទាំងនោះ ខ្ងុំចង់ឃើញ…សន្យាថាខ្ងុំមិនមករំខានអ្នកប្រុសធ្វើការ ឬអោយអ្នកប្រុសលំបាកទេបើអ្នកប្រុសអោយខ្ងុំទៅ ខ្ងុំនឹងនៅក្បែរបងហានវ៉ូលអត់ទៅណាទេ អ្នកប្រុសអោយខ្ងុំទៅៗណា"ថេយ៉ុងលើកកូនដៃឡើងបង្ហាញថាគេសន្យា
"យើងនាំទៅក៏បាន ទៅនាំទើសដៃទើសជើងគេនឹងឬ? "ជុងហ្គុកគំហកស្រាលៗមើលក៏ដឹងថាគេកំពុងខឹង នាំអោយថេយ៉ុងអោនមុខចុះយ៉ាងលឿន គ្រាន់តែសុំទៅមើលកន្លែងគេគូរប្លង់ចាំបាច់អីកាចយ៉ាងនឹង
"ខ្ងុំខ្លាចរំខានអ្នកប្រុសនោះអី… "ជុងហ្គុកគ្រវីក្បាលហើយដើរវាងថេយ៉ុងទៅមើលយន្តហោះដែលត្រូវជួសជុលបន្តដោយមានថេយ៉ុងនៅតាមពីក្រោយអោយប្រកិត
"អ្នកប្រុសអោយខ្ងុំទៅណា..ណាអ្នកប្រុស"
"យើងថាអត់គឺអត់ កុំរឹងដាក់យើង"
"បើអោយខ្ងុំទៅអ្នកប្រុសចង់បានអីក៏បានដែរ"ហើយវាក៏បានផលជុងហ្គុកបញ្ឈប់ជំហានជើងទើបបែរមកមើលថេយ៉ុងវិញ
"អ្វីក៏បានឬ? "សម្លេងគេហាក់ខ្ពស់បង្ហាញអោយដឹងថាជុងហ្គុកចូលចិត្តសំណើរដោះដូរមួយនេះ
"ត្រូវ..ត្រូវហើយ..អីក៏បានដែរ ធ្វើអាហារអោយអ្នកប្រុស…រៀបខោអាវ ជួយការងារ…អ្វីក៏បានអោយតែអ្នកប្រុសអោយខ្ងុំទៅ"ថេយ៉ុងថយជំហានជើងពេលជុងហ្គុកស្រាប់តែបោះជំហានមកកាន់តែកៀកគេ រហូតដល់ទាញចង្កេះគេអោយមកអឹបនឹងខ្លួនគេ ជុងហ្គុកមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ មិននិយាយមិនញញឹម blank expression សាហាវ សម្រេចថាគេព្រមឬក៏អត់
"ទៅៗ "ថេយ៉ុងញញឹមឡើងពេលគេព្រមយ៉ាងស្រួល ហីយ៉ាបើដឹងថាព្រមផុយយ៉ាងនេះគេនិយាយតាំងពីដំបូង
"ពិតមែនហ្ហេស? អរគុណអ្នកប្រុសហើយ"ថេយ៉ុងសប្បាយអរខុសពីជុងហ្គុកដែលឈរធ្វើមុខធម្មតាដដែល ក្នុងចិត្តគេដឹងច្បាស់ហើយថានាយតូចត្រូវធ្វើអ្វីតបស្នងនាយវិញនោះ
"អ្អឹម"ជុងហ្គុកគ្រវាសដៃអោយគេប្រញាប់ទៅ ទើបថេយ៉ុងរហ័សបែរខ្លួនចេញដោយស្នាមញញឹមមុននឹងឈប់ង៉ក់ ហើយបែរមកមើលជុងហ្គុកវិញ
"អ្នកប្រុសមិនទាន់ប្រាប់ខ្ងុំទេ ថាអ្នកប្រុសចង់បានអី"លឺហើយជុងហ្គុកលើកចិញ្ចើមម្ខាងឡើងក្រព័ទ្ធដៃមកក្រោយ
"ឯងចង់ដឹង? "ថេយ៉ុងងក់ក្បាលផ្ងក់ៗ ទើបជុងហ្គុកដើរចូលមកក្បែរអោនខ្សឹបអ្វីម្យ៉ាងដែលធ្វើអោយថេយ៉ុងបង្ហាញទឹកមុខតក់ស្លុតឡើងមក
"អ្នកប្រុស!!! "
"ជួបគ្នាយប់នេះ"ជុងហ្គុកបែរខ្លួនចាកចេញតែថេយ៉ុងអោបដៃគេជាប់គ្រវីក្បាលតតាត់ អោយគេធ្វើស្អីក៏មិនបានតែមិនមែនជាសំណើរមួយនោះ
"អត់ទេៗ ខ្ងុំទៅ..ខ្ងុំទៅជាមួយអ្នកប្រុសវិញ"គេគ្រវីក្បាលមិនព្រមទៅ ទើបជុងហ្គុកបេះដៃគេចេញ
"ស្អីរបស់ឯង?ក្រែងដោះដូរមិនចឹង ឥលូវម៉េចក៏មិនទៅៗ"
"អត់ទេ…ខ្ងុំលែងចង់ទៅហើយ"គេបដិសេធតែគិតថាជុងហ្គុកនឹងស្តាប់មែនទេ? គេថែមទាំងហៅកម្មករអោយជូនថេយ៉ុងទៅរកហានវ៉ូលថែមទៀត
"deal គឺ deal ស្នើរហើយដកវិញមិនបានឡើយ"ជុងហ្គុកដើរចាកចេញស្របពេលថេយ៉ុងខាំក្រចកដៃខ្លួនឯងតិចៗនឹកភ័យទៅនឹងអ្វីដែលគេត្រូវជួបក្រោយត្រលប់ទៅផេនហោនស៏យប់នេះជាមួយជុងហ្គុកវិញ អត់ទេ..គេមិនចង់បានបែបនេះឡើយ
តើសំណើរអីទៅណ៏…..ចង់ដឹងដល់ហើយ(｡ŏ﹏ŏ)