Warning: This chapter contains brutality ':)
AUDRESYNE
Isang malakas na hampas sa kadena ang pinakawalan ko sa kaniyang mukha na ikinabagsak nito.
I wonder why King Zarcaen didn't kill this man after what he had done to his family when this useless king is weak as fuck!
Zarcaen and I may have the same strength and we're both enhanced in all aspects of battle, but I know myself that he is stronger than me. Sa laki ng braso niya, kayang-kaya niya akong durugin ng pino-pino. Zarcaen is powerful!
Pero bakit niya pa rin hinayaan ang tarantadong ito na mabuhay?
Pero mapapahanga nalang ako sa kaniya dahil I admit, I once asked that question to him. I remember how he gave me a weak smile and answered, 'My mother doesn't want me to be like him.'
It was full of virtue. His mother has a good heart and doesn't want her son to kill because of them. She doesn't want Zarcaen to seek justice through their death. She doesn't want him to kill for revenge.
But unfortunately, I am not part of their family. Kahit multuhin pa ako ng former queen, walang makakapagpigil sa akin na patayin ang satanas na ito.
I lifted him using his hair and gave him a punishment punch, ang kadena na nasa pulso ko ang aking ginamit sa pagsuntok sa kaniya. He groaned in pain. I could see blood trickling down from his nose.
"Your majesty!"
Agad akong napalingon sa sumigaw. I was surprised after seeing the three penguins.
Wait- what?!
Ang mga tarantado!
Ang dahilan kung bakit nakatakip ang mukha ng mga kawal ni Litavis dahil sila pala iyun ni Corio, Lucino, at Gabru! Did they just disguise themselves as knights of Vlandior?
"Tara na po, your majesty!" Aya ni Lucino.
"What are you doing in here?"
Sabay-sabay nila akong tiningnan na parang may lima akong mata.
"Ililigtas ka?" alanganin nilang sagot.
"I don't need one," malamig kong wika bago tinadyakan si Litavis, umungol ulit ito sa sakit.
"Itali at bitbitin 'yan!" utos ko sa kanila bago naglakad palabas sa kulungan. Agad naman nila itong sinunod. Nagpupumiglas si Litavis sa hawak ng tatlong.
Papasok na sana ako sa elevator nang marinig ko ang malakas na hiyaw ni Litavis kaya agad akong napalingon noon. Nagulat ako sa nakita. It was Lucino. He's currently pinching with all his force the manhood of Litavis.
"Lucino!" suway ko dito.
"Eh, kasi naman, your majesty! Nasipa niya ang pagkalalaki ko. Naiinis ako!"
Napailing na lang ako bago sumakay sa elevator.
"Where the hell are you taking me?!" galit na bulyaw ni Litavis.
"Kapag ikaw hindi pumirmi, dalawang kamay ko na ang gagamitin sa pagpisil sa iyo!" bulyaw pabalik ni Lucino.
"Yung abs ko p're, sinisiko mo na! Inggit ka ba?" dinig kong bulyaw rin ni Gabru.
Halos pagtulungan na nila ang hari ng Vlandio- I shouldn't have called him the king of this kingdom because it didn't deserve him, this kingdom itself didn't deserve him, and especially since he doesn't own this kingdom.
It belongs to my man.
Oh, really? My consciousness asked me. Napailing ako.
Bumukas ang elevator pagka-angat sa isang floor. "Hawakan niyo ng maigi, susunod ako," wika ko at lumabas sa elevator. I looked at them who are wearing those confused reactions inside the elevator.
"Your majesty- teka lang!"
"Queen!
"Saan ka po pupunta?!"
Hindi ko na sila nasagot dahil sumara na ang elevator. Patuloy lang ako sa paglalakad. I could even hear from here the cries, begs, and desperation coming from the people inside the moving bars from where I am. And yes, I am currently in hell. The dungeon of Vlandior.
Agad kong nilibot ang tingin, sobrang lawak at napakalaki ng dungeon, hindi ko alam kung saan nagmula ang mga prison cells at paano ito papahintuin.
Agad akong napakuyo nang may naramdamang malakas na puwersa na paparating. Isang tunog ng espada na dumaan sa hangin. As I looked at who it was, my eyes sharpened. Umaaktibo ang dugo ko sa nakita.
"Genucia," I dangerously said and grinned devilishly.
Kita ko ang pagdaan ng takot sa kaniyang mata, napaatras pa ito pero nang ma-realized niyang may hawak siyang sandata at ako ay wala, agad nito akong nginisihan, parang lumakas ang kaniyang loob.
I tsked. She doesn't know who she's dealing with. With or without weapons, I can still kill her the way I want.
Inihampas niya sa akin ang espada, hindi man lang ako tinamaan kahit di pa ako umiwas. Base sa paghawak at paggamit niya sa sandata ay halatang hindi ito hasa, or if we highlight it, wala itong alam sa paggamit ng espada.
Is she fucking serious? Hampas? Para lang siyang pumapalo ng anak gamit ang putol na sanga ng kahoy dahil puro ito laro sa labas ng bahay at hindi mautusan.
Walang kahirap-hirap kong inagaw ang kaniyang espada saka siya tinadyakan sa tiyan, agad itong natumba. Nilapitan ko siya at hinila ang buhok pataas upang tumayo bago ko siya tinutukan ng espada sa leeg.
"Tell me how to stop the movable prison cells or else, I won't hesitate to cut your head off," I said emphatically.
"Hindi ako naniniwala-" She exclaimed painfully after I cut her left arm, not totally separated. Pero alam kong tanging balat na lang niya ang nakadikit at nakasuporta sa braso para di tuluyang mahulog dahil bati buto ay pinutol ko. Sumirit ang masagana niyang dugo sa sahig.
"That was a warning, Genucia. Now, tell me or I will cut your right arm too," I said with a dangerously calm voice.
She cried painfully and didn't answer me, pero tumawa ulit ito.
"Sasabihin mo o hindi?!" I bellowed, my voice a thunderous proclamation of power. Mas inilapit pa ang espada sa kaniyang leeg.
"M-Mamaya na kapag ubos na silang l-lahat-" mas lalo itong napahiyaw ulit. "Damn you, bitch!" she exclaimed painfully after I cut her right arm just like what I did to her left.
"Paano na iyan? Hindi ka na makakapaglaro ng ari sa mga bata?" walang emosyon pero nababakas ang delikado sa aking boses.
She just cried and cursed me multiple times.
"I'm running out of time, Genucia. Hindi mo magugustuhan na galitin ako," kalmado lang ang aking boses pero ramdam kong nanginginig na ito.
"I-Iyon nga ang gusto ko. Ang ubusin ang iyong oras-"
Walang pag-aalinlangan kong pinutol ang binti niya, I didn't separate his legs, ginaya ko lang ang pagputol sa dalawa niyang braso na tanging balat nalang ang naiwang nakadikit. The pain she felt right now is nothing compared to the innocent children she killed before!
Gustong-gusto ko pa siyang pahirapan pero dahil wala na akong oras pa at sinasayang lang niya ito. I have no choice but to find it by myself!
Takbo at lakad ang ginawa ko habang hinahanap kung may pindutan ang prison cells para ito huminto. My eyes caught a red light switch above. Nasa pinakatuktok iyon. Dadaan pa ako sa napakataas na hagdan para mapindot ito. I don't know what that switch means. Wala kasing signs or sulat. But I have to trust myself today, dahil kung hindi. Wala akong maliligtas na mga tao ngayon na kasalukuyan paring nagmamakaawa sa loob ng gumagalaw na kulungan.
Hinawakan ko ang holster. I'm thankful that I still have a gun with me. Kahit saan, kasa-kasama ko ang baril na ito. Pero natatakot ako na baka mali ang switch na iyun. Isang bala na lang ang mayroon ako at ayokong sayangin ito. Hindi ko nadala ang mga magazine ko dahil hindi ko naman alam na kikidnapin ako.
I held the gun tightly as I raised it before I sniped the switch. I am holding it like my life depends on the gun. Naiwala ko ang silencer nito kaya nang kalabitin ko ang gatilyo, malakas itong tumunog.
Parang nag-slow motion ang paligid ko at naghihintay ng himala na sana ay sakto ang aking ginawa.
But seems like this world is under my control because as the bullet thrust in the switch. The movable prison cells suddenly stopped. Mabilis akong nagtungo sa sulok nang mapansin ang nakataas na bakal na parang paso. Dahil malaki at mabigat ito, kailangan ko pang sakyan para bumaba. I put all my strength to pull it down. Dahan-dahan ang pagbaba ko sa bakal, nakita ko rin ang dahan-dahan pagbaba ng mga prison cells.
Halos mapasalampak ako sa sahig dahil sa pagod matapos ko itong ibaba. I stood up and put my gun in my holster before I went to the bars to release the people.
Una kong pinuntahan ang bar na nasa pinakamalapit na sa apoy. Fuck! Thankfully, I'm at the right time! Ang nakakulong dito ay isang buntis na babae!
I use my gun to slam the lock and destroy it. Nanginginig na yumakap sa akin ang babae at halos hindi na maubusan kakasalamat. I just nodded my head and went to other bars to release the others.
Madami sila at halos ayaw na akong pakawalan sa yakap pagkatapos ko silang palabasin sa kulungan. I just told them to get out of this place and run.
Nilapitan ko ang naghihingalong Genucia. Sinabunutan ko siya at hinila ng malakas bago ito nakahigang kinaladkad.
"W-Where are you t-taking me, bitch!" nanghihinang wika pero nagawa pa rin niya akong sigawan.
"To the place where you belong," malamig kong wika at malakas siyang inihagis sa naglalagablab na apoy.
"Say hi my name to satan," I smirked.
She begged and cried painfully while watching her helpless body slowly burning.
They made this hell. I just let her feel how to be burned using their own fire.
__________
💙🕊️