CHAPTER 14

19.8K 664 29
                                    

AUDRESYNE

"Magiging akin ka ngayon gabi, babae." He seems confident that he'll win again this time. He even looked at me full of lust from head to toe. Nakita kong nagtagal pa ang kaniyang mata sa aking dibdib.

Now, I regret not changing my top. Well, hindi ko naman kasi inaakala na mapapadpad ako sa ganitong lugar at hahantong ako sa ganitong sitwasyon. Akala ko isang oras lang ang paglilibot ko sa paligid. Now, where does my curiosity lead me?

I was about to close the zipper of my leather jacket when he immediately attacked me. The man charged at me with a ferocity that matched his size. Walang sinisisanto. I can see the emotion in his eyes, he's much more way eager to win the fight at this moment rather than his round earlier. His attacks were powerful, but I refused to let him overpower me. I won't let his attacks surpass my skills. Nagawa kong mapatumba ang isang goon noon no'ng mga panahon teenager pa ako at yun ang unang salang ko sa illegal underground arena sa aming mundo.

Ngunit sa ngayon, hindi muna ako magpadalos-dalos. This one seems professional based on his attacks. Mukhang ilang dekada na atang nakasabak sa labanan ang isang 'to. Ang tanging nagawa ko lang kada atake niya ang iwasan ang mga iyon. The audience can't help but be drawn into the energy and excitement of the moment. Mukhang hindi nila inaasahan na kaya kong makipagsabayan sa kalaban ko ngayon na mukhang naghahari-harian sa buong dome.

There might be arrogance evident in his every move, pero nakikita kong nagtataka siya kung bakit ko nasasangga lahat ng kaniyang mga atake, especially a woman like me compared to his size that tripled mine. Well, unfortunately, I am not just a woman. He should be aware of what I'm capable of.

"Bakit puro sangga ka lang, babae?! Iyun lang ata ang alam mo, eh!" inis niyang tanong.

Mas lalong lumakas ang bawat mga atake niya sa akin. With each attack he launched, I skillfully dodged and parried, my movements were fluid and precise. I could see the frustration growing in his eyes as his strikes missed their mark.

I smirked.

You know nothing, dumbass.

Puro siya reklamo sa mga aksyon ko, puno rin ng sigawan ang buong paligid. Hindi ko na alam kung sino sa kanila ang uunahin ng dalawa kong tainga.

"Baka gusto mo sigurong mas pasabikin pa ako at ubusin ang enerhiya ko ng sabay?!" he laughed maliciously as I evaded his strike. "Huwag kang mag-alala. Hindi ako mauubusan ng enerhiya sa kama!" mas lalong lumakas ang kaniyang tawa.

Napapikit ako saglit ng mariin. Damn. Kanina ko pa tinitiis ang bunganga niyang amoy ihi ng aso. Can't he just fight me without talking? I felt uncomfortable.

Siguro'y sinadya niyang ipaamoy sa akin ang kaniyang hininga upang madistract ako. Well, baka instead na ako ang madaliin niya ay siya pa ang madali kong ipatumba. Nagsimula na rin akong mainis.

There are times that he purposely attacks my chest, probably he wants to ruin my cowl neck top. Fuck him! Nasa kasagsagan ng labanan, ang taas ng libido. Huwag niya akong masyadong pikunin at baka maya-maya pa ay makikita na niya ang sarili kaharap si San Pedro— and I'm fucking serious!

"May ibubuga ka pa ba?! Ako kasi mayroon! Iyung klaseng buga na malagkit at didikit sa iyung magandang mukha at dibdib— aaah!"

Gathering all my strength, I channeled my frustration into a strike. I gave him a powerful punch on his face, tumagilid ang kaniyang mukha at may dugong tumalsik mula sa kaniyang bibig. The impact sent a shockwave through my body, causing him to stumble backward and crash to the ground. His arrogance shattered.

The arena fell silent, the crowd holding their breath as they watched the man lie on the floor. May kalakasan iyon at sa pagkatumba niya, mukhang may iilang buto rin ang nabali. Sandali siyang natulala at napatingin sa itaas, tila'y pinuproseso ang nangyari.

Kaagad siyang dinaluhan ng kasamahan at itinayo. Inis niyang hinawi ang mga kamay na humawak sa kaniya dahil sa pagtulong. Mabilis siyang lumingon sa akin, sandali niyang idinura sa sahig ang ngipin na natanggal dulot ng pagsuntok ko. Napangisi ako ng palihim. Nanlilisik ang kaniyang mata na umatake sa akin. This time, hindi na ako puro sangga at iwas. Umaatake na rin ako. I just want this battle to end as soon as possible. Nagsimula na rin kasi akong antukin. Indeed my opponent is quite good, but his performance did not reach my expectations. Puro rin kalibugan at kahanginan ang nasa bibig, which added to my frustrations more. He's not worth for my sweat. And speaking of sweat, hindi man lang ako pinagpawisan.

Sweat drips from his brows as he continues giving me strikes, the sound of our collisions almost couldn't be heard throughout the arena because of how crazy the crowd is. I noticed his deep breath and exhaustion, but he remained determined, forcing his body to still fight. Mukhang hindi pa rin papatinag.

He launched himself into the air, executing a spinning kick, but I just responded to him with a gravity-defying backflip, narrowly avoiding the attack and giving him back the strong spinning kick he failed to give me, malakas siyang napabagsak sa sahig. Mas lalong nagwala ang mga tao sa paligid, their voices blending into a symphony of support.

Mabilis ulit na rumesponde ang iba niyang kasamahan upang tulungan siyang tumayo. Pero mukhang napuruhan ang kaniyang ulo dahil sa malakas niyang pagkabagsak sa sahig, blood dripping on the floor. Hindi na rin siya halos makatayo at pipilit-pikit na ang mata, tila'y pinipigilan lang ang sarili na makatulog dahil sa panghihina. Ngunit hindi hadlang ang kaniyang sitwasyon upang kunin ang matulis na bagay na nasa kaniyang bulsa, ibinato niya ito sa aking direction. I heard the gasps of the crowds. Kung hindi ko iiwasan ang kutsilyo, talagang tatama ito sa pagkababae ko.

Sa lahat ng puwede punteryahin, talagang yung sensitibong parte pa ng aking katawan.

Unbelievable.

However, I didn't avoid the knife. Instead, I jump up high into the air and spin my body, delivering the moon kick to redirect the knife back towards my opponent which landed on his neck. The man was left defenseless as he lost consciousness.

My eyes bored stare at the knife in disappointment. Bakit di ka ba tuluyang bumaon?

The crowd goes absolutely bonkers, their shouts and cheers reverberating through the dome. They're completely caught off guard by the unexpected victory, and their excitement reaches a whole new level. It's as if the entire dome explodes with energy.

I was about to yawn when my eyes accidentally landed above the dome where there was a terrace that I hadn't noticed earlier. My mouth was left hanging when I suddenly met his cerulean eyes staring at me intently. Nanlaki ang aking mata at mabilis na itinikom ang bibig.

What the fuck?!

Don't tell me he was there all the time?

Halos hindi na ako mapakali nang makita siyang bumaba sa hagdan. Suot niya ang maroon na kapa na sumasayad sa lupa. Nagbigay ang mga tao ng daan para sa kanilang hari. Ang kaninang maingay na paligid ay nawala. The dome falls into an eerie silence as his mysterious and commanding presence fills the air. Each step he takes resonates with a sense of danger and intrigue, leaving a warning for everyone in his path. Nakatayo ang lahat ng matuwid at mukhang pati ang paghinga ay pinipigilan.

His piercing gaze, filled with secrets and hidden depths, locks onto me, leaving me both mesmerized and slightly unsettled.

"Wooh! Dayo namin 'yan!"

Nanlaki ang aking mata nang makita rin ang tatlong grand butlers ng hari na nakadungaw sa terrace at kumakaway sa akin. The hell?!

Nang makarating ang hari sa aking puwesto ay agad na pumulupot ang kaniyang malalaking kamay sa aking baywang. He's gripping me possessively. My breath hitched. His touches send shivers down my spine.

"I guess, we wouldn't be queenless starting tonight."

___________

💙🕊️

She Is  Zarcaen's (Queen Quadrilogy #1)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें