(unicode)
၂နှစ်ခန့်ကြာသော်.....။
''ဒါ...ဘာသဘောလဲ...မောင်...''
''ကျွတ်...မဟုတ်ပါဘူးဆိုကွာ...''
ညဏ်က ကျွတ်သပ်လျက် စိတ်ရှုပ်စွာ ဆံပင်တွေထိုးဖွပစ်သည်။ မနက်ကတည်းက မဟုတ်ပါဘူးပြောလည်း လက်မခံတဲ့ သူမလေးကို ဘယ်လိုပြောရမလဲမသိတော့။
စိတ်ထားသည် လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားသော မောင်ရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီပေါ်က နှုတ်ခမ်းနီရာရဲရဲကို ကြည့်ပြီးမျက်လုံးများက မီးဝင်းဝင်းတောက်နေရသည် ။ညကလည်း အလုပ်မှာ dinnerရှိလို့ဆိုပြီး နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လာပြီး မူးမူးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ သူ့ကို ဒီမနက်မှ အခြေအတင် ရန်ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်သည်။
''ဒီမှာ လက်ပူးလက်ကြပ်မိတာတောင်၊ နင်ကဗြောင်ငြင်းတုန်း...အဲ့ဒါကြောင့် နင့်ကို ငါ
မုန်းတာ...သိရဲ့လား...''
''ဘာ...မောင့်ကို မုန်းတယ်ဟုတ်လား....
ပြန်ပြောစမ်း...မင်း..''
ညဏ်က သူမရဲ့ပုခုံးသားလေးကို ကိုင်လှုပ်ကာဒေါသတကြီးမေးသည်။ ရှင်းပြလည်း လက်မခံသူမ ထင်ရာပြောပြီး အခုမုန်းစကားပါဆိုလာတော့ ညဏ်သည် အနည်းငယ်စိတ်တိုလာရသည်။
''အ့...နင်လွှတ်နော်...''
စိတ်ထားရဲ့ ပုခုံးလေးကို အတင်းဖိဆုပ်ထားသောမောင်ကြောင့် သူမမှာ အနည်းငယ်နာကျင်လာရသည်။ လက်ထပ်ပြီးကတည်းက ဒီတိုက်ခန်းမှာဆက်နေဖြစ်ကြပြီး တစ်ခါတရံ ကတောက်ကဆဖြစ်တာကလွဲပြီး အဆင်ပြေတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို တည်ဆောက်ထားသည်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ သူရဲ့ရှပ်အင်္ကျီအဖြူပေါ်မှာ နှုတ်ခမ်းနီအရာကြီးက ထင်းနေတော့ ဖောက်ပြန်နေတယ်ဆိုတာ အသိသာကြီးဖြစ်သည်။
''မောင့်ကိုမယုံဘူးလား...၊ တကယ်တော့အဲ့ဒီနှုတ်ခမ်းနီက ခဲတံကောင်မလေး မူးပြီး မောင့်နောက်ကျောကို ပစ်ကျတာ...''
မနေ့က dinnerက အပြန် ခဲတံတို့နဲ့မတွေ့ရတာကြာပြီမို့ ခဏဝင်ခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဖြစ်ချင်တော့
သူ့ကောင်မလေးရော သူရော မူးနေကာ
ညဏ်ကအိမ်ပြန်လိုက်ပို့ခဲ့တာဖြစ်သည်။ အဲ့ဒီမှာ သူလည်းကားပေါ်ကို တင်ပေရင်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲမသိအင်္ကျီပေါ်မှာ နှုတ်ခမ်းနီအရာက အထင်းသား။
''မသိဘူး..နင့်အသံမကြားချင်ဘူး..၊ အခု
လွှတ်ပါဆို...ဖယ်ပေး...''
''မလွှတ်ဘူးကွာ..မောင့်ကိုမုန်းစကားပြောတဲ့
ဒီပါးစပ်လေးကို..ဟော့ဒီလို...''
''အွန့်...ပြွတ်...''
ညဏ်က သူမလေးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို အတင်းပွေ့ဖက်ကာ စိတ်ထားရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဖိကပ်နမ်းသည်။ ခေါင်းလေးဘယ်ညာယိမ်းကာရှောင်နေတဲ့ ''မ''ကို အတင်းထိန်းကိုင်ရင်း ချစ်အနမ်းတွေ သီကာကုံးနေတာ ညဏ်ဖြစ်သည်။
''ပြွတ်...မောင့်ကိုမယုံရင် သူငယ်ချင်းတွေကို
လှမ်းမေးကြည့်ကွာ...နော်..မိန်းမ ''
သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ငြိမ်သက်နေတဲ့ သူမလေးကို
ညဏ်က ပါးချင်းထိကပ်ထားရင်း ချော့သည်။
''ယောကျာ်းကို သဝန်တိုပြီး.... ကောင်မလေးတစ်ယောက် စိတ်ကောက်နေတာကွာ..အဟွန်း''
''ဘယ်မှာ...သဝန်တိုလို့လဲ...စဥ်းစားလေ ''
မျက်စောင်းလေးချီကာ အသံခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေး ထွက်လာတဲ့ သူမလေးကို ညဏ်က သဘောကျစွာ ကြည့်ရင်း မေးဖျားလေးကို နမ်းသည်။
''အဟွန်း..ဟွန်း...ညာပြောတဲ့ကောင်မလေးကိုဒီလို အပြစ်ပေးရမယ်....''
''အို...မောင်နော်....''
မနက်စောစောပေမဲ့ အခန်းထဲမှာ ဟိုနကလို
ရန်ဖြစ်သံတွေမကြားရတော့ဘဲ ချစ်ကြည်နူးနေတဲ့ အသံတွေသာရှိတော့ပြီး ခဏနေတော့ အသံလေးတွေလည်းပျောက်ကာ ချစ်ရနံ့တွေ သင်းကြိုင်နေတော့သည်။
>>>>>>>>
''ဒုန်း....''
''မ....တံခါးဖွင့်ပေးကွာ...''
တစ်နေ့လုံးအကောင်း အခုမှ ဘာစိတ်ပေါက်ပြီးသူ့ကိုတံခါးပိတ်ထားလည်းမသိပေ။ မနက်ကရှင်းပြတဲ့ကိစ္စလည်း ပြီးပြီလို့ထင်နေပေမဲ့ အခုညရောက်တော့ သူ့ကိုခေါင်းအုံးတစ်လုံးပစ်ပေါက်ပြီး တံခါးကို ပိတ်ပစ်သည်။
ညဏ်သည် အပြင်က ဘယ်လောက်အော်အော်အထဲက တုပ်တုပ်မလှုပ်တဲ့ သူမလေးကြောင့်သက်ပြင်းဖွဖွချမိရင်း အိမ်ရှေ့က ဆိုဖာပေါ်မှာစီးကရက်သောက်နေလိုက်သည်။
စိတ်ထားလည်း အိပ်လို့မပျော်ပါ။ အမြဲတမ်းမောင်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ခိုဝင်ပြီးအိပ်စက်ရတဲ့ အကျင့်ကြောင့် မျက်လုံးတွေမှိတ်မရ။ဒါပေမဲ့ အခုတော့မောင့်ကို စိတ်ဆိုးချင်သည်။ သူများစိတ်ကောက်နေပါတယ်ဆို နှာဗူးက ထသွားသေးပြီး ညနေက
အပြင်ကိုတခေါက်ထပ်ထွက်သွားတော့ မနက်ကကိစ္စက ပြန်အစဖော်လာရပြီး ရင်ထဲမှာ မကျေနပ်နိုင်။မောင့်သူငယ်ချင်းက ဖုန်းဆက်ပြီး ပြောပေမဲသိပ်တော့မကျေနပ်ချင်။
ညဏ်သည် တရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးသွားတဲ့ အချိန်တွေမှာ ရေသောက်လိုက်၊ စီးကရက်သောက်လိုက်နဲအိပ်မရဖြစ်နေသည်။
''ဒေါက်..ဒေါက်...မိန်းမ အိပ်ပြီလား၊ မောင်
အလုပ်ဖိုင် အထဲမှာရှိလို့ ခဏဖွင့်ပေးကွာ...
မနက်ဖြန် လက်မှတ်ထိုးပြီးရင် ပြန်ပေးရမှာ..''
ညဏ်သည် အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာလိုက်သည်။ သူမလေးက နေနိုင်လို့ တံခါးပိတ်ထားပေမဲ့ သူမှာတော့ လုံးဝဂဏာမငြိမ်ပေ။
''ကျွတ်...မ...တံခါးဖွင့်ပေးကွာ...
မောင် အရေးကြီးလို့...''
''ကျွီ...''
စိတ်ထားမှာ တကယ်ထင်လို့တံခါးဖွင့်လိုက်သော်လည်း.... ။
ညဏ်သည် သူ့ကိုယ်ကြီးဆက်ခနဲ ဝင်ကာ
တံခါးကို ပိတ်ပစ်သည်။
''အဟွန်း..မိပြီကွ....ဟားဟား..''
''ကြည့်စမ်း....လူလိမ်ကောင်....သွား...''
စိတ်ထားက ပြောပြီး တဖက်ကိုလှည့်လိုက်တော့ နောက်ကနေ တင်းခနဲဆွဲဖက်တာ ခံလိုက်ရသည်။
''အို...လဲကုန်တော့မှာဘဲ...''
ညဏ်က သူမလေးကို သိမ်းဖက်ရင်း ဂုတ်ပိုးသားနုနုလေးကို နမ်းရှိုက်သည်။
''မောင့်ကို မချစ်ဘူးလား...''
''မသိဘူး...ဖယ်ပါ..ငါအိပ်တော့မှာ...''
''မောင်ကတော့..ရင်ခွင်ထဲမှာ မ ကို ဖက်ထားရမှအိပ်ပျော်တာ..အဲ့ဒါကြောင့် မရက်စက်နဲ့ကွာ..''
ညဏ်သည် သူမလေးရဲ့ ကိုယ်လေးကို ဆက်ခနဲပွေ့ကာ ခုတင်ပေါ်မှာချပေးရင်း သူပါ အတူလှဲလိုက်သည်။သူရဲ့ ခေါင်းအုံးက အပြင်မှာမို့သူမရဲ့ ခေါင်းလေးကို သူ့လက်မောင်းပေါ် တင်ရင်း နဖူးလေးကိုပါ နမ်းလိုက်ပြီး ခါးလေးကိုလည်း သိမ်းဖက်ထားသည်။
''ဖယ်စမ်းပါ...လာမဖက်နဲ့...''
''မိန်းမနော်...မရုန်းနဲ့...ဒီတစ်ခါရုန်းရင်
မောင်ရဲ့အချစ်သင်ခန်းစာတွေ ပို့ချပစ်မယ်..''
''ပြွတ်...လိမ္မာတယ်..မောင့်မိန်းမက ''
သူပြောလိုက်တယ်ဆို မျက်ဝန်းလေးမှိတ်ကာ
ငြိမ်သက်သွားတဲ့ သူမလေးကို ကြည့်ရင်း
သူလည်း အိပ်စက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။
အချိန်တွေ တရွေ့ရွေ့ကုန်ဆုံးနေရင်း ......။
သာယာတဲ့နံနက်ခင်လေးတစ်ခုတွင်...။
''မောင်...ညနေစောစောပြန်လာနော်၊ နောက်ကျရင် အသိဘဲ...''
''ဟုတ်ပါပြီကွာ...စိတ်ချနော်..''
သူရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်း တပ်ပေးနေတဲ့ ချစ်ရသူလေးကို ကြည့်ပြီး ညဏ်ကခပ်တိုးတိုးပြန်ပြောသည်။ ကျောင်းပြီးတည်းကအင်ဂျင်နီယာအလုပ်မလုပ်ဘဲ ကုမ္ပဏီတစ်ခုဖွင့်ကာ လုပ်နေပြီး အခုဆို အောင်မြင်နေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။
''မ...မောင်ပြောတဲ့ လက်ဆောင်လေး..
ပေးမယ်မလား...''
စိတ်ထားက ရှက်မျက်နှာဝဲဝဲလေးနဲ့ စကားမဆို။
မောင်တောင်းထားတာက သားသမီးရတနာလေးဖြစ်သည်။ သူမလည်း ဆေးဖြတ်ထားတာ တစ်လရှိပေမဲ့ အခုထက်ထိ မထူးခြားသေးတော့ မတက်နိုင်။
''မောင်ကလည်း..အချိန်တန်ရင် ရမှာပေါ့..''
''အွန်း..မောင်လည်း နေ့တိုင်းကြိုးစားနေတာဘဲအခုထိ ဘာလို့ မထူးခြားသေးတာလဲ မသိ..''
ညဏ်သည် သူမလေးမသိအောင် ဆေးရုံကို
သုတ်ပိုးအား သွားစစ်ထားသေးသည်။ အကုန်လုံးokတယ်ပြောပေမဲ့ အခုထိ သတင်းကောင်းမကြားရသေးတော့ သူ့မှာ
မကျေနပ်။
''ပြွတ်...ညမှ တွေ့မယ်၊ မိန်းမ နဲ့ ''
ညဏ်သည် သူမရဲ့ တင်ပါးလေးကို ညှစ်ကိုင်ကာခပ်ကြိတ်ကြိတ်ပြောသည်။ တစ်နေ့ တစ်နေ့ အချစ်ကြမ်းတဲ့ မောင်နဲ့နေရတာ စိတ်ထားမှာလည်း မသက်သာလှပေ။
ညနေ၅နာရီ စားသောက်ဆိုင်တွင်။
ညဏ်သည် ရုံးဆင်းတာနဲ့အိမ်ပြန်မယ်ဟု စဥ်းစားထားသော်လည်း ညီသုက နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်တော့ သူနဲ့ ခဲတံကို လှမ်းခေါ်တာနဲ့ ၃ယောက်ဆုံနေတာဖြစ်သည်။
''မင်းကတော့...သာသာယာယာဘဲနော်..''
ညဏ်သည် ကုတ်အင်္ကျီအနက်နဲ့ အောက်ခံ
ရှပ်အင်္ကျီအဖြူနဲ့ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ကာ လူကြီးဆန်နေသည်။ အရင်တုန်းကလို ရှုပ်ပွပွဆံပင် တွေမဟုတ်တော့ဘဲ ခပ်တိုတိုရှင်းရှင်းဖြင့် သူ့ပုံစံက ရင့်ကျက်လှသည်။
''နာရီတကြည့်ကြည့်နဲ့ကွာ..မိန်းမကို ကြောက်တာလား...မင်းက ''
ခဲတံက စသည်။ ညဏ်က ဝီစကီခွက်ကို လှုပ်သောက်ရင်း ရယ်နေသည်။
''အဟွန်း...ချစ်တာကွ...ကြောက်တာမဟုတ်ဘူး၊နောက်ကြရင် မိန်းမရရင် မင်းတို့လည်း သိမယ် ''
ညီသုက မကြာခင်အိမ်ထောင်ပြုတော့မဲ့သူမို့
ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ခေါင်းညိမ့်သည်။
''အဟင်း...အားကျပါတယ်ကွာ...''
၃ယောက်သား မတွေ့တာလည်းကြာတော့
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ အချိန်က ၉နာရီဖြစ်သွားသည်။
''ဟေ့ရောင်..ငါတို့လိုက်ပို့ရမလား..''
ညဏ်သည် အနည်းငယ်ယိုင်နေသော ခန္ဓာကိုယ်ကို တည့်မက်ရင်း ခေါင်းယမ်းသည်။
''no...no...ငါဘာသာပြန်မယ်၊ ဒီလောက်တော့ အေးဆေးဘဲ...အဟွန်း...''
ညီသုနဲ့ ခဲတံကို လက်ပြကာ သူကားမောင်းထွက်ခဲ့သည်။ ဆိုင်နဲ့အိမ်က သိပ်မဝေးသောကြောင့်၁၅မိနစ်လောက် မောင်းပြီးတော့ သူ ရောက်လာသည်။
''တီးတောင်....တီးတောင်....''
ဘာဂျာတံခါးကိုလည်း ကိုင်လှုပ်ကာ မူးနေတဲ့
ခေါင်းကို ခါပစ်ရင်း ညဏ်က ဘဲလ်တီးသည်။
စိတ်ထားသည် အပြင်မှာ လေးတိုင်စင်ပြိုနေသော ညဏ်ကို ကြည့်ပြီး မျက်စောင်းထိုးသည်။
သေချာမှာလိုက်ရဲ့သားနဲ့ အိမ်ပြန်နောက်ကျတဲ့မောင့်ကို စိတ်ဆိုးချင်သည်။
''ဝင်လေ..အချိန်မရှိမှ..၊ အဲ့ဒါနဲ့များ ပြန်လာသေးတယ် အပြင်မှာအိပ်လိုက်ပါလား...''
''ကျွတ်...မိန်းမကလည်းကွာ..အေ့ ...
မောင့်သူငယ်ချင်းပြန်ရောက်လို့ အဲ့တာ... ''
စိတ်ထားက တံခါးကို သော့ပြန်ခက်ရင်း
မောင့်အနားက ဖြတ်လျှောက်ပြီး အရေးမလုပ်ဘဲထားလိုက်သည်။
''အေ့...မောင့်ကို မတွဲတော့ဘူးလား...''
ညဏ်က သူရှေ့ကနေ အခန်းထဲဝင်သွားတဲ့
သူမလေးကို ကြည့်ပြီး ပြောသည်။ ဝတ်ထားတဲ့ကုတ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပစ်ကာ ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကိုပါ တစ်လုံးချင်း စိတ်မရှည်စွာ ဖြုတ်ချပြီးသူမလေးဆီသို့....။
''မိန်းမ...မအိပ်နဲ့အုံးနော်၊ မောင်နဲ့ ချစ်ရအုံးမယ် အဟွန်း...ခဏလေး...''
ညဏ်က မူးနေပေမဲ့ အသိစိတ်တော့မပျောက်သေးပေ။ ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကိုပါချွတ်ချပြီးအိပ်ယာပေါ်တက်သည်။
''အို...မောင်နော်...နံနံစော်စော်နဲ့...သွား..
လာမထိနဲ့...မရဘူးနော်...ဟင့်အင်း...''
ညဏ်က သူမလေးရဲ့ ဂါဝန်စလေးကို အပေါ်ကိုဆွဲလှန်ကာ ပေါ်လာတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို အားနဲ့ ဆွဲချွတ်ပစ်သည်။
''မောင်နဲ့ ချစ်မယ်လေ...ပြွတ်..''
''အ့..မောင်...''
ညဏ်က သူမျက်စိရှေ့က ပေါ်လာတဲ့ ပန်းလေးကို အတင်းငုံ့နမ်းပြီး သူ့ရဲ့ညီလေးနဲ့ ပန်းဆီရောင်အက်ကွဲကြောင်းလေးကို ပွတ်ဆွဲသည်။သူမရဲ့ပန်းဖူးနီနီလေးကို သူရဲ့ညီလေးထိပ်ကြီးနဲ့ တဆက်ဆက် ဖိချေရင်း... ဆန္ဒတွေကို နှိုးဆော်နေသည်။
မွေ့ယာပေါ်မှာမျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ညည်းညူနေတဲ့ သူမလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ မို့မောက်နေသော ရင်သားတွေကိုလည်း သူမလေးအင်္ကျီအပေါ်ကနေဆုပ်နယ်ရင်း...။
''အ့...ဟင့်...မောင်..''
မောင်ရဲ့ ကြီးမာသောအရာကြီးက အတင်းဆောင့်ဝင်လာတော့ စိတ်ထားရဲ့ ပန်းလေးက အောင့်မျက်သွားရသည်။
''ကျစ်..အကျယ်ကြီးညည်းပေးကွာ...''
ညဏ်က မညှာမတာ အတင်းမွှေနှောက်ထိုး
ဆောင့်ရင်း အရက်ကပါ မူးနေတော့ မထိန်းနိုင်။
''မောင်...ဖြေးဖြေး...အ့...''
''မရဘူး...မိန်းမဟာလေးက အရမ်းလုပ်လို့
ကောင်းလို့..အ့...ရှီး....အား...''
''အ့..ဟင့်အင်း..အရမ်းမလုပ်နဲ့..အ့...''
ညဏ်က သူမလေးရဲ့အသံတွေကို လျစ်လျူရှုကာ အတင်းထိုးဆောင့်နေမိသည်။ ဘယ်လောက်အတူနေနေ အခုချိန်ထိ တင်းကျပ်နေတဲ့ သူမရဲ့အရာလေးသည် သူ့ကို ညို့ယူနေသည်။
''အ့...မောင့် .....အင့် ''
ညဏ်က သူမလေးရဲ့ စိုရွဲနေသော ပန်းလေးကိုတရေစပ်ထိုးဆောင့်ရင်း..... ။
''ဟင်..''
စိတ်ထားမှာ ပြီးခံနီးမို့ ညည်းနေတုန်း မောင်ကသူ့အရာကို ထုတ်လိုက်တော့ ရင်ထဲမှာဟာခနဲ။
''မ...လိုချင်သေးလား...''
ညဏ်က ရီဝေစွာစိုက်ကြည့်ရင်း မထိတထိ မေးသည်။ မ ရဲ့ အောက်ပိုင်းအရာလေးက
ဟစိ ဟစိနဲ့မို့ သူမလေး လိုချင်နေမှန်းသိသော်လည်း တမင်အရသာခံပြီး မေးတာဖြစ်သည်။
စိတ်ထားမှာ နှုတ်ခမ်းလေးဖိကိုက်ကာ ရှက်ပေမဲ့ ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်သည်။
''ပါးစပ်ကဖြေကွာ...မောင်လုပ်ပေးတာ
ခံချင်သေးလား...''
''ဟင့်..အင်း...မောင့်ဟာပြန်ထည့်လိုက်...''
''အား...အဲ့လိုမှပေါ့...အ့...ရှီး.....''
ညဏ်က သူမရဲ့အရာလေးကို အကြပတမ်း
ဆောင့်ပေးနေပြီး အားမရတော့သလို သူမရဲ့
ခြေထောက်တွေကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်ကာ အရှိန်တင်ပြီး စိတ်ရဲ့ ဆန္ဒတွေအတိုင်း ဆောင့်နေလိုက်သည်။
''အ့...မောင်...ပြီးချင်တယ်...ဟင့်..''
ညဏ်သည် သူမလေးရဲ့အပြောကြောင့် သူရဲ့အရာကို ပိုနက်ဝင်အောင်သွင်းရင်း အချက်၅၀လောက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။
''အား...မောင်လည်း..ပြီးမယ်...ရှီး..အ့..''
နောက်ထပ်၁၀မိနစ်လောက်အကြာတွင် ညဏ်လည်း သူမလေးရဲ့ မိန်းမကိုယ်လေးထဲကို
အချစ်ရည်တွေ ထည့်သွင်းပေးလိုက်သည်။
''ခဏနေအုံးမယ်နော်...မောင်မျိုးစေ့လေးတွေ မ ရဲ့အထဲကို ထည့်ပေးနေလို့..အဟွန်း..''
ညဏ်က ပြီးမြှောက်သွားပေမဲ့ သူ့အရာကို
မထုတ်သေးဘဲ သူမလေးအပေါ်မှာ မှိန်းနေလိုက်သည်။
''အ့...မောင့်ကိုယ်ကြီးက လေးတယ်...
ဖယ်ပေး..ဟင့်အင်း...''
''ရှုး...ခဏဘဲ...မိန်းမရဲ့၊ မအော်နဲ့ကွာ''
~~~~~~
ဆက်ရန်။
(zawgyi)
(unicode)
၂ႏွစ္ခန့္ၾကာေသာ္.....။
''ဒါ...ဘာသေဘာလဲ...ေမာင္...''
''ကြၽတ္...မဟုတ္ပါဘူးဆိုကြာ...''
ညဏ္က ကြၽတ္သပ္လ်က္ စိတ္ရႈပ္စြာ ဆံပင္ေတြထိုးဖြပစ္သည္။ မနက္ကတည္းက မဟုတ္ပါဘူးေျပာလည္း လက္မခံတဲ့ သူမေလးကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲမသိေတာ့။
စိတ္ထားသည္ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ ေမာင္ရဲ႕ ရွပ္အကၤ်ီေပၚက ႏႈတ္ခမ္းနီရာရဲရဲကို ၾကည့္ၿပီးမ်က္လုံးမ်ားက မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနရသည္ ။ညကလည္း အလုပ္မွာ dinnerရွိလို႔ဆိုၿပီး ေနာက္က်မွ ျပန္ေရာက္လာၿပီး မူးမူးနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ သူ႕ကို ဒီမနက္မွ အေျခအတင္ ရန္ျဖစ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။
''ဒီမွာ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိတာေတာင္၊ နင္ကေျဗာင္ျငင္းတုန္း...အဲ့ဒါေၾကာင့္ နင့္ကို ငါ
မုန္းတာ...သိရဲ႕လား...''
''ဘာ...ေမာင့္ကို မုန္းတယ္ဟုတ္လား....
ျပန္ေျပာစမ္း...မင္း..''
ညဏ္က သူမရဲ႕ပုခုံးသားေလးကို ကိုင္လႈပ္ကာေဒါသတႀကီးေမးသည္။ ရွင္းျပလည္း လက္မခံသူမ ထင္ရာေျပာၿပီး အခုမုန္းစကားပါဆိုလာေတာ့ ညဏ္သည္ အနည္းငယ္စိတ္တိုလာရသည္။
''အ့...နင္လႊတ္ေနာ္...''
စိတ္ထားရဲ႕ ပုခုံးေလးကို အတင္းဖိဆုပ္ထားေသာေမာင္ေၾကာင့္ သူမမွာ အနည္းငယ္နာက်င္လာရသည္။ လက္ထပ္ၿပီးကတည္းက ဒီတိုက္ခန္းမွာဆက္ေနျဖစ္ၾကၿပီး တစ္ခါတရံ ကေတာက္ကဆျဖစ္တာကလြဲၿပီး အဆင္ေျပတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို တည္ေဆာက္ထားသည္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူရဲ႕ရွပ္အကၤ်ီအျဖဴေပၚမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီအရာႀကီးက ထင္းေနေတာ့ ေဖာက္ျပန္ေနတယ္ဆိုတာ အသိသာႀကီးျဖစ္သည္။
''ေမာင့္ကိုမယုံဘူးလား...၊ တကယ္ေတာ့အဲ့ဒီႏႈတ္ခမ္းနီက ခဲတံေကာင္မေလး မူးၿပီး ေမာင့္ေနာက္ေက်ာကို ပစ္က်တာ...''
မေန႕က dinnerက အျပန္ ခဲတံတို႔နဲ႕မေတြ႕ရတာၾကာၿပီမို႔ ခဏဝင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
သူ႕ေကာင္မေလးေရာ သူေရာ မူးေနကာ
ညဏ္ကအိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ခဲ့တာျဖစ္သည္။ အဲ့ဒီမွာ သူလည္းကားေပၚကို တင္ေပရင္း ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲမသိအကၤ်ီေပၚမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီအရာက အထင္းသား။
''မသိဘူး..နင့္အသံမၾကားခ်င္ဘူး..၊ အခု
လႊတ္ပါဆို...ဖယ္ေပး...''
''မလႊတ္ဘူးကြာ..ေမာင့္ကိုမုန္းစကားေျပာတဲ့
ဒီပါးစပ္ေလးကို..ေဟာ့ဒီလို...''
''အြန့္...ႁပြတ္...''
ညဏ္က သူမေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အတင္းေပြ႕ဖက္ကာ စိတ္ထားရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကိုဖိကပ္နမ္းသည္။ ေခါင္းေလးဘယ္ညာယိမ္းကာေရွာင္ေနတဲ့ ''မ''ကို အတင္းထိန္းကိုင္ရင္း ခ်စ္အနမ္းေတြ သီကာကုံးေနတာ ညဏ္ျဖစ္သည္။
''ႁပြတ္...ေမာင့္ကိုမယုံရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို
လွမ္းေမးၾကည့္ကြာ...ေနာ္..မိန္းမ ''
သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ သူမေလးကို
ညဏ္က ပါးခ်င္းထိကပ္ထားရင္း ေခ်ာ့သည္။
''ေယာက်ာ္းကို သဝန္တိုၿပီး.... ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ စိတ္ေကာက္ေနတာကြာ..အဟြန္း''
''ဘယ္မွာ...သဝန္တိုလို႔လဲ...စဥ္းစားေလ ''
မ်က္ေစာင္းေလးခ်ီကာ အသံခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ေလး ထြက္လာတဲ့ သူမေလးကို ညဏ္က သေဘာက်စြာ ၾကည့္ရင္း ေမးဖ်ားေလးကို နမ္းသည္။
''အဟြန္း..ဟြန္း...ညာေျပာတဲ့ေကာင္မေလးကိုဒီလို အျပစ္ေပးရမယ္....''
''အို...ေမာင္ေနာ္....''
မနက္ေစာေစာေပမဲ့ အခန္းထဲမွာ ဟိုနကလို
ရန္ျဖစ္သံေတြမၾကားရေတာ့ဘဲ ခ်စ္ၾကည္ႏူးေနတဲ့ အသံေတြသာရွိေတာ့ၿပီး ခဏေနေတာ့ အသံေလးေတြလည္းေပ်ာက္ကာ ခ်စ္ရနံ႕ေတြ သင္းႀကိဳင္ေနေတာ့သည္။
>>>>>>>>
''ဒုန္း....''
''မ....တံခါးဖြင့္ေပးကြာ...''
တစ္ေန႕လုံးအေကာင္း အခုမွ ဘာစိတ္ေပါက္ၿပီးသူ႕ကိုတံခါးပိတ္ထားလည္းမသိေပ။ မနက္ကရွင္းျပတဲ့ကိစၥလည္း ၿပီးၿပီလို႔ထင္ေနေပမဲ့ အခုညေရာက္ေတာ့ သူ႕ကိုေခါင္းအုံးတစ္လုံးပစ္ေပါက္ၿပီး တံခါးကို ပိတ္ပစ္သည္။
ညဏ္သည္ အျပင္က ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္အထဲက တုပ္တုပ္မလႈပ္တဲ့ သူမေလးေၾကာင့္သက္ျပင္းဖြဖြခ်မိရင္း အိမ္ေရွ႕က ဆိုဖာေပၚမွာစီးကရက္ေသာက္ေနလိုက္သည္။
စိတ္ထားလည္း အိပ္လို႔မေပ်ာ္ပါ။ အၿမဲတမ္းေမာင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ ခိုဝင္ၿပီးအိပ္စက္ရတဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ မ်က္လုံးေတြမွိတ္မရ။ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ေမာင့္ကို စိတ္ဆိုးခ်င္သည္။ သူမ်ားစိတ္ေကာက္ေနပါတယ္ဆို ႏွာဗူးက ထသြားေသးၿပီး ညေနက
အျပင္ကိုတေခါက္ထပ္ထြက္သြားေတာ့ မနက္ကကိစၥက ျပန္အစေဖာ္လာရၿပီး ရင္ထဲမွာ မေက်နပ္နိုင္။ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာေပမဲသိပ္ေတာ့မေက်နပ္ခ်င္။
ညဏ္သည္ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ေရေသာက္လိုက္၊ စီးကရက္ေသာက္လိုက္နဲအိပ္မရျဖစ္ေနသည္။
''ေဒါက္..ေဒါက္...မိန္းမ အိပ္ၿပီလား၊ ေမာင္
အလုပ္ဖိုင္ အထဲမွာရွိလို႔ ခဏဖြင့္ေပးကြာ...
မနက္ျဖန္ လက္မွတ္ထိုးၿပီးရင္ ျပန္ေပးရမွာ..''
ညဏ္သည္ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာလိုက္သည္။ သူမေလးက ေနနိုင္လို႔ တံခါးပိတ္ထားေပမဲ့ သူမွာေတာ့ လုံးဝဂဏာမၿငိမ္ေပ။
''ကြၽတ္...မ...တံခါးဖြင့္ေပးကြာ...
ေမာင္ အေရးႀကီးလို႔...''
''ကြၽီ...''
စိတ္ထားမွာ တကယ္ထင္လို႔တံခါးဖြင့္လိုက္ေသာ္လည္း.... ။
ညဏ္သည္ သူ႕ကိုယ္ႀကီးဆက္ခနဲ ဝင္ကာ
တံခါးကို ပိတ္ပစ္သည္။
''အဟြန္း..မိၿပီကြ....ဟားဟား..''
''ၾကည့္စမ္း....လူလိမ္ေကာင္....သြား...''
စိတ္ထားက ေျပာၿပီး တဖက္ကိုလွည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ကေန တင္းခနဲဆြဲဖက္တာ ခံလိုက္ရသည္။
''အို...လဲကုန္ေတာ့မွာဘဲ...''
ညဏ္က သူမေလးကို သိမ္းဖက္ရင္း ဂုတ္ပိုးသားႏုႏုေလးကို နမ္းရွိုက္သည္။
''ေမာင့္ကို မခ်စ္ဘူးလား...''
''မသိဘူး...ဖယ္ပါ..ငါအိပ္ေတာ့မွာ...''
''ေမာင္ကေတာ့..ရင္ခြင္ထဲမွာ မ ကို ဖက္ထားရမွအိပ္ေပ်ာ္တာ..အဲ့ဒါေၾကာင့္ မရက္စက္နဲ႕ကြာ..''
ညဏ္သည္ သူမေလးရဲ႕ ကိုယ္ေလးကို ဆက္ခနဲေပြ႕ကာ ခုတင္ေပၚမွာခ်ေပးရင္း သူပါ အတူလွဲလိုက္သည္။သူရဲ႕ ေခါင္းအုံးက အျပင္မွာမို႔သူမရဲ႕ ေခါင္းေလးကို သူ႕လက္ေမာင္းေပၚ တင္ရင္း နဖူးေလးကိုပါ နမ္းလိုက္ၿပီး ခါးေလးကိုလည္း သိမ္းဖက္ထားသည္။
''ဖယ္စမ္းပါ...လာမဖက္နဲ႕...''
''မိန္းမေနာ္...မ႐ုန္းနဲ႕...ဒီတစ္ခါ႐ုန္းရင္
ေမာင္ရဲ႕အခ်စ္သင္ခန္းစာေတြ ပို႔ခ်ပစ္မယ္..''
''ႁပြတ္...လိမၼာတယ္..ေမာင့္မိန္းမက ''
သူေျပာလိုက္တယ္ဆို မ်က္ဝန္းေလးမွိတ္ကာ
ၿငိမ္သက္သြားတဲ့ သူမေလးကို ၾကည့္ရင္း
သူလည္း အိပ္စက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
အခ်ိန္ေတြ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ကုန္ဆုံးေနရင္း ......။
သာယာတဲ့နံနက္ခင္ေလးတစ္ခုတြင္...။
''ေမာင္...ညေနေစာေစာျပန္လာေနာ္၊ ေနာက္က်ရင္ အသိဘဲ...''
''ဟုတ္ပါၿပီကြာ...စိတ္ခ်ေနာ္..''
သူရဲ႕ အကၤ်ီၾကယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္း တပ္ေပးေနတဲ့ ခ်စ္ရသူေလးကို ၾကည့္ၿပီး ညဏ္ကခပ္တိုးတိုးျပန္ေျပာသည္။ ေက်ာင္းၿပီးတည္းကအင္ဂ်င္နီယာအလုပ္မလုပ္ဘဲ ကုမၸဏီတစ္ခုဖြင့္ကာ လုပ္ေနၿပီး အခုဆို ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္။
''မ...ေမာင္ေျပာတဲ့ လက္ေဆာင္ေလး..
ေပးမယ္မလား...''
စိတ္ထားက ရွက္မ်က္ႏွာဝဲဝဲေလးနဲ႕ စကားမဆို။
ေမာင္ေတာင္းထားတာက သားသမီးရတနာေလးျဖစ္သည္။ သူမလည္း ေဆးျဖတ္ထားတာ တစ္လရွိေပမဲ့ အခုထက္ထိ မထူးျခားေသးေတာ့ မတက္နိုင္။
''ေမာင္ကလည္း..အခ်ိန္တန္ရင္ ရမွာေပါ့..''
''အြန္း..ေမာင္လည္း ေန႕တိုင္းႀကိဳးစားေနတာဘဲအခုထိ ဘာလို႔ မထူးျခားေသးတာလဲ မသိ..''
ညဏ္သည္ သူမေလးမသိေအာင္ ေဆး႐ုံကို
သုတ္ပိုးအား သြားစစ္ထားေသးသည္။ အကုန္လုံးokတယ္ေျပာေပမဲ့ အခုထိ သတင္းေကာင္းမၾကားရေသးေတာ့ သူ႕မွာ
မေက်နပ္။
''ႁပြတ္...ညမွ ေတြ႕မယ္၊ မိန္းမ နဲ႕ ''
ညဏ္သည္ သူမရဲ႕ တင္ပါးေလးကို ညွစ္ကိုင္ကာခပ္ႀကိတ္ႀကိတ္ေျပာသည္။ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ အခ်စ္ၾကမ္းတဲ့ ေမာင္နဲ႕ေနရတာ စိတ္ထားမွာလည္း မသက္သာလွေပ။
ညေန၅နာရီ စားေသာက္ဆိုင္တြင္။
ညဏ္သည္ ႐ုံးဆင္းတာနဲ႕အိမ္ျပန္မယ္ဟု စဥ္းစားထားေသာ္လည္း ညီသုက နိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူနဲ႕ ခဲတံကို လွမ္းေခၚတာနဲ႕ ၃ေယာက္ဆုံေနတာျဖစ္သည္။
''မင္းကေတာ့...သာသာယာယာဘဲေနာ္..''
ညဏ္သည္ ကုတ္အကၤ်ီအနက္နဲ႕ ေအာက္ခံ
ရွပ္အကၤ်ီအျဖဴနဲ႕ သန့္ရွင္းသပ္ရပ္ကာ လူႀကီးဆန္ေနသည္။ အရင္တုန္းကလို ရႈပ္ပြပြဆံပင္ ေတြမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ခပ္တိုတိုရွင္းရွင္းျဖင့္ သူ႕ပုံစံက ရင့္က်က္လွသည္။
''နာရီတၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ကြာ..မိန္းမကို ေၾကာက္တာလား...မင္းက ''
ခဲတံက စသည္။ ညဏ္က ဝီစကီခြက္ကို လႈပ္ေသာက္ရင္း ရယ္ေနသည္။
''အဟြန္း...ခ်စ္တာကြ...ေၾကာက္တာမဟုတ္ဘူး၊ေနာက္ၾကရင္ မိန္းမရရင္ မင္းတို႔လည္း သိမယ္ ''
ညီသုက မၾကာခင္အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မဲ့သူမို႔
ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕ေခါင္းညိမ့္သည္။
''အဟင္း...အားက်ပါတယ္ကြာ...''
၃ေယာက္သား မေတြ႕တာလည္းၾကာေတာ့
ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႕ အခ်ိန္က ၉နာရီျဖစ္သြားသည္။
''ေဟ့ေရာင္..ငါတို႔လိုက္ပို႔ရမလား..''
ညဏ္သည္ အနည္းငယ္ယိုင္ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို တည့္မက္ရင္း ေခါင္းယမ္းသည္။
''no...no...ငါဘာသာျပန္မယ္၊ ဒီေလာက္ေတာ့ ေအးေဆးဘဲ...အဟြန္း...''
ညီသုနဲ႕ ခဲတံကို လက္ျပကာ သူကားေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။ ဆိုင္နဲ႕အိမ္က သိပ္မေဝးေသာေၾကာင့္၁၅မိနစ္ေလာက္ ေမာင္းၿပီးေတာ့ သူ ေရာက္လာသည္။
''တီးေတာင္....တီးေတာင္....''
ဘာဂ်ာတံခါးကိုလည္း ကိုင္လႈပ္ကာ မူးေနတဲ့
ေခါင္းကို ခါပစ္ရင္း ညဏ္က ဘဲလ္တီးသည္။
စိတ္ထားသည္ အျပင္မွာ ေလးတိုင္စင္ၿပိဳေနေသာ ညဏ္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။
ေသခ်ာမွာလိုက္ရဲ႕သားနဲ႕ အိမ္ျပန္ေနာက္က်တဲ့ေမာင့္ကို စိတ္ဆိုးခ်င္သည္။
''ဝင္ေလ..အခ်ိန္မရွိမွ..၊ အဲ့ဒါနဲ႕မ်ား ျပန္လာေသးတယ္ အျပင္မွာအိပ္လိုက္ပါလား...''
''ကြၽတ္...မိန္းမကလည္းကြာ..ေအ့ ...
ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းျပန္ေရာက္လို႔ အဲ့တာ... ''
စိတ္ထားက တံခါးကို ေသာ့ျပန္ခက္ရင္း
ေမာင့္အနားက ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး အေရးမလုပ္ဘဲထားလိုက္သည္။
''ေအ့...ေမာင့္ကို မတြဲေတာ့ဘူးလား...''
ညဏ္က သူေရွ႕ကေန အခန္းထဲဝင္သြားတဲ့
သူမေလးကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာသည္။ ဝတ္ထားတဲ့ကုတ္အကၤ်ီကို ခြၽတ္ပစ္ကာ ရွပ္အကၤ်ီၾကယ္သီးေတြကိုပါ တစ္လုံးခ်င္း စိတ္မရွည္စြာ ျဖဳတ္ခ်ၿပီးသူမေလးဆီသို႔....။
''မိန္းမ...မအိပ္နဲ႕အုံးေနာ္၊ ေမာင္နဲ႕ ခ်စ္ရအုံးမယ္ အဟြန္း...ခဏေလး...''
ညဏ္က မူးေနေပမဲ့ အသိစိတ္ေတာ့မေပ်ာက္ေသးေပ။ ဝတ္ထားတဲ့ ေဘာင္းဘီကိုပါခြၽတ္ခ်ၿပီးအိပ္ယာေပၚတက္သည္။
''အို...ေမာင္ေနာ္...နံနံေစာ္ေစာ္နဲ႕...သြား..
လာမထိနဲ႕...မရဘူးေနာ္...ဟင့္အင္း...''
ညဏ္က သူမေလးရဲ႕ ဂါဝန္စေလးကို အေပၚကိုဆြဲလွန္ကာ ေပၚလာတဲ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို အားနဲ႕ ဆြဲခြၽတ္ပစ္သည္။
''ေမာင္နဲ႕ ခ်စ္မယ္ေလ...ႁပြတ္..''
''အ့..ေမာင္...''
ညဏ္က သူမ်က္စိေရွ႕က ေပၚလာတဲ့ ပန္းေလးကို အတင္းငုံ႕နမ္းၿပီး သူ႕ရဲ႕ညီေလးနဲ႕ ပန္းဆီေရာင္အက္ကြဲေၾကာင္းေလးကို ပြတ္ဆြဲသည္။သူမရဲ႕ပန္းဖူးနီနီေလးကို သူရဲ႕ညီေလးထိပ္ႀကီးနဲ႕ တဆက္ဆက္ ဖိေခ်ရင္း... ဆႏၵေတြကို ႏွိုးေဆာ္ေနသည္။
ေမြ႕ယာေပၚမွာမ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ညည္းၫူေနတဲ့ သူမေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ မို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္သားေတြကိုလည္း သူမေလးအကၤ်ီအေပၚကေနဆုပ္နယ္ရင္း...။
''အ့...ဟင့္...ေမာင္..''
ေမာင္ရဲ႕ ႀကီးမာေသာအရာႀကီးက အတင္းေဆာင့္ဝင္လာေတာ့ စိတ္ထားရဲ႕ ပန္းေလးက ေအာင့္မ်က္သြားရသည္။
''က်စ္..အက်ယ္ႀကီးညည္းေပးကြာ...''
ညဏ္က မညွာမတာ အတင္းေမႊႏွောက္ထိုး
ေဆာင့္ရင္း အရက္ကပါ မူးေနေတာ့ မထိန္းနိုင္။
''ေမာင္...ေျဖးေျဖး...အ့...''
''မရဘူး...မိန္းမဟာေလးက အရမ္းလုပ္လို႔
ေကာင္းလို႔..အ့...ရွီး....အား...''
''အ့..ဟင့္အင္း..အရမ္းမလုပ္နဲ႕..အ့...''
ညဏ္က သူမေလးရဲ႕အသံေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ အတင္းထိုးေဆာင့္ေနမိသည္။ ဘယ္ေလာက္အတူေနေန အခုခ်ိန္ထိ တင္းက်ပ္ေနတဲ့ သူမရဲ႕အရာေလးသည္ သူ႕ကို ညို႔ယူေနသည္။
''အ့...ေမာင့္ .....အင့္ ''
ညဏ္က သူမေလးရဲ႕ စို႐ြဲေနေသာ ပန္းေလးကိုတေရစပ္ထိုးေဆာင့္ရင္း..... ။
''ဟင္..''
စိတ္ထားမွာ ၿပီးခံနီးမို႔ ညည္းေနတုန္း ေမာင္ကသူ႕အရာကို ထုတ္လိုက္ေတာ့ ရင္ထဲမွာဟာခနဲ။
''မ...လိုခ်င္ေသးလား...''
ညဏ္က ရီေဝစြာစိုက္ၾကည့္ရင္း မထိတထိ ေမးသည္။ မ ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းအရာေလးက
ဟစိ ဟစိနဲ႕မို႔ သူမေလး လိုခ်င္ေနမွန္းသိေသာ္လည္း တမက္အရသာခံၿပီး ေမးတာျဖစ္သည္။
စိတ္ထားမွာ ႏႈတ္ခမ္းေလးဖိကိုက္ကာ ရွက္ေပမဲ့ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။
''ပါးစပ္ကေျဖကြာ...ေမာင္လုပ္ေပးတာ
ခံခ်င္ေသးလား...''
''ဟင့္..အင္း...ေမာင့္ဟာျပန္ထည့္လိုက္...''
''အား...အဲ့လိုမွေပါ့...အ့...ရွီး.....''
ညဏ္က သူမရဲ႕အရာေလးကို အၾကပတမ္း
ေဆာင့္ေပးေနၿပီး အားမရေတာ့သလို သူမရဲ႕
ေျခေထာက္ေတြကို သူ႕ပုခုံးေပၚ တင္ကာ အရွိန္တင္ၿပီး စိတ္ရဲ႕ ဆႏၵေတြအတိုင္း ေဆာင့္ေနလိုက္သည္။
''အ့...ေမာင္...ၿပီးခ်င္တယ္...ဟင့္..''
ညဏ္သည္ သူမေလးရဲ႕အေျပာေၾကာင့္ သူရဲ႕အရာကို ပိုနက္ဝင္ေအာင္သြင္းရင္း အခ်က္၅၀ေလာက္ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။
''အား...ေမာင္လည္း..ၿပီးမယ္...ရွီး..အ့..''
ေနာက္ထပ္၁၀မိနစ္ေလာက္အၾကာတြင္ ညဏ္လည္း သူမေလးရဲ႕ မိန္းမကိုယ္ေလးထဲကို
အခ်စ္ရည္ေတြ ထည့္သြင္းေပးလိုက္သည္။
''ခဏေနအုံးမယ္ေနာ္...ေမာင္မ်ိဳးေစ့ေလးေတြ မ ရဲ႕အထဲကို ထည့္ေပးေနလို႔..အဟြန္း..''
ညဏ္က ၿပီးျမႇောက္သြားေပမဲ့ သူ႕အရာကို
မထုတ္ေသးဘဲ သူမေလးအေပၚမွာ မွိန္းေနလိုက္သည္။
''အ့...ေမာင့္ကိုယ္ႀကီးက ေလးတယ္...
ဖယ္ေပး..ဟင့္အင္း...''
''ရႈး...ခဏဘဲ...မိန္းမရဲ႕၊ မေအာ္နဲ႕ကြာ''
~~~~~~
ဆက္ရန္။