(unicode)
မနက်ခင်တိုင်း၆နာရီဆို နိုးတက်တဲ့အကျင့်ကြောင့် စိတ်ထားသည် မျက်လုံးများပွင့်လာရသည်။သူမကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ဖက်ကာ အိပ်မောကျနေတဲ့ မောင်ရဲ့ မျက်နှာခပ်ချောချောကို ကြည့်ပြီး ညကအဖြစ်ကို ပြန်မြင်သွားတော့မျက်နှာလေး ရဲသွားရသည်။ မောင်ရဲ့ ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေကို ခွာချရင်း သူမ အိပ်ယာထဲက ထလိုက်သည်။ အိပ်ခံနီးဆေးသောက်အိပ်တော့ ထင်သလောက် မနာကျင်တော့ဘဲ သက်သာနေသည်။
ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ မျက်နှာသစ်သွားတိုက်လိုက်ပြီး မောင်ယူလာပေးတဲ့ သနပ်ခါး ကျောက်ပြင်တွေကို ရေချိုးခန်းထဲက ဘေစင်ခုံမှာဘဲ အသာသွေးကာ မျက်နှာလေးပေါ်ကို လူးလိုက်သည်။ ဆံပင်လေးကို သေချာစည်းပြီး အခန်းအပြင်ထွက်လိုက်သည်။
ပထမဦးဆုံး ဘုရားသောက်တော်ရေကပ်ပြီး
ဘုရားရှီခိုးပြီးတာနဲ့ ထမင်းစားခန်းထဲဝင်ကာ
မနက်စာအတွက်ပြင်ဆင်နေလိုက်သည်။
ကော်ဖီကို အိုးလေးထဲမှာ သေချာနှပ်ကာ
ဖက်ထုပ်လေးတွေကို ပြုတ်ကြော်လုပ်လိုက်ပြီးကိတ်မုန့်လေးတွေပါ သေချာလှီးကာ ပန်းကန်ထဲမှာ ထည့်ထားလိုက်သည်။ အကုန်ပြီးတော့ ခုံပေါ်မှာ သေချာပြင်ဆင်ထားလိုက်သည်။
ညဏ်သည် ရင်ခွင်ထဲက အေးစက်စက်အရာကြောင့် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ချစ်ရတဲ့သူလေး
မဟုတ်ဘဲ ဖက်လုံးကြီး ဖြစ်နေသည်။ သူ မျက်မှောင်ကုတ်ကာ အခန်းထဲကို
လိုက်ဝှေ့ကြည့်ရင်း လိုက်ရှာနေမိသည်။
ထိုစဥ်အခန်းထဲကို သနပ်ခါးမှုံမှုံလေး လူးထားပြီး ဝင်လာတဲ့ သူမလေး..။
''မောင်...နိုးနေရင် ထတော့လေ..''
စိတ်ထားကနှိုးမလို့ လာပေမဲ့ မျက်လုံးကြီးပွင့်ပြီး လိုက်ငေးနေသော သူ့ကို ကြည့်ပြီး စောင်တွေခေါက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
''သနပ်ခါးလေးနဲ့ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ၊
နမ်းတောင် နမ်းပစ်ချင်လာပြီ...''
''တော်ပါ...အခုမျက်နှာသွားသစ် ''
စိတ်ထားက မျက်စောင်းလေးရွယ်ကာ အခန်းအပြင် ပြန်ထွက်သွားသည်။ ညဏ်လည်း
သူမလေး ထွက်သွားမှ မျက်နှာသစ်သွားတိုက်လိုက်သည်။
ညဏ်သည် ကော်ဖီနံ့လေးတွေ သင်းနေသော
ထမင်းစားခန်းထဲကို အနံ့လေးတွေ ရှုရှိုက်ရင်းဝင်လာသည်။ ဘေစင်ခုံမှာ ဓားတစ်ချောင်းနဲ့ဘာတွေ လှီးချွတ်နေလဲ မသိ၊ သူ့ဝင်လာတာကိုသတိထားမိပုံမပေါ်....။
''ပြွတ်...မွှေးနေတာဘဲကွာ..မိန်းမက ''
သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နွေးနွေးအိအိလေးကို နောက်ကနေ သိမ်းကျုံးပွေ့ဖက်ရင်း ပါးပြင်လေးကို နမ်းရင်း ညဏ်က ပြောသည်။ သူမလေးဆီက ရတဲ့ချစ်စရာအနံ့လေးသည် နှစ်သက်ဖွယ်။
''ကော်ဖီဖျော်ထားတယ်၊ ဖက်ထုပ်ကြော်နဲ့
မောင် ကြိုက်တယ်မလား...''
''မောင်က မိန်းမ ဘာကျွေးကျွေး ကြိုက်ပြီးသား၊အဟွန်း...''
စိတ်ထားက ပြုံးပြီး လက်ထဲက ဓားလေးကို ချပြီး မောင့်ဘက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်သည်။မောင်ရဲ့ မြင့်မားသော အရပ်ကို မမှီသာမို့ ခြေဖျားလေး ထောက်ကာ မေးဖျားလေးကိုလှမ်းနမ်းလိုက်သည်။ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အပြုအမှုကြောင့် မောင်က ကျေနပ်ပီတိမျက်နှာကြီးနဲ့သူမရဲ့ ခါးလေးကို သိမ်းပွေ့သည်။
''ချစ်လိုက်ရတာကွာ....ပြွတ်စ်...''
ညဏ်သည် သနပ်ခါးနံ့လေးသင်းနေသော မ ရဲ့နဖူးလေးကို မြတ်နိုးစွာ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
မည်းနက်ကော့ညွှတ်နေသော မျက်တောင်ရှည်ကြီးတွေနဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ သူ့ကို ပြုံးကြည့်နေတဲ့ ''မ''ရဲ့ ပုံစံလေးသည် သူ့ရဲ့အသည်းတွေကို တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေရသည်။
''မနက်မုန့် စားမယ်လေ...မောင်..''
''အင်း...စားမယ်၊ ပြီးရင် ''မ''ကိုရော စား
လို့ရမလား...''
ညဏ်က ကော်ဖီတွေငှဲ့ထည့်ပေးနေသော သူမလေးကို စသည်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဖိကိုက်ပြီး မကျေမနပ်ပြန်ကြည့်နေတဲ့ ပုံလေးကလည်းဒီကောင်ရင်တွေ အဆမတန် ခုန်ရတယ်ဆိုတာသူ့ကိုယ်သူ အသိပင်။
''မောင်နော်...မသထာချင်အောင် လာမစနဲ့''
''ဟားဟား....စတာပါကွာ...အဟွန်း...''
ညဏ်က ရယ်ပြီး ပန်းကန်ထဲက ဖက်ထုပ်လေးကို တူနဲ့ ညှပ်ကာ သူမလေးကို ခွံပေးသည်။ ပြီးမှသူက ယူစားသည်။
''ဟင်...အခုမှ သတိရတယ်ကွာ...''
''ဘာလဲ...မောင်ရဲ့...''
ညဏ်သည် မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး သူမကိုတောင်ပြန်မဖြေဘဲ အခန်းထဲ အမြန်လျှောက်ဝင်သွားသည်။ ခဏနေတော့ သူမကို ပြုံးပြကာ ဗူးလေးတစ်ဗူးကိုင်ထွက်လာသည်။
''ဒီမှာ...မိန်းမအတွက် မောင်ရဲ့ မင်္ဂလာဦး
လက်ဆောင်...ကြိုက်ရဲ့လား...''
ဗူးထဲက စိန်တစ်ပွင့်တည်းနဲ့ တဖျက်ဖျက်လက်နေသော လက်စွပ်လေး။ မောင်က ယူလိုက်ပြီး သူမရဲ့ လက်သူကြွယ်လေးမှာ စွပ်ပေးသည်။
''ကွက်တိဘဲကွာ..မောင်လက်သန်းလေးနဲ့ တိုင်းပြီး လုပ်ထားတာ၊ အဟွန်း.... မ ရဲ့လက်ကလေးက သေးသေးလေး..''
ညဏ်က ထိုလက်ကလေးကို ဆွဲယူကာ နမ်းရှိုက်ပြီး ပြောသည်။
''ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...မောင်..''
ထိုစဥ် မောင်က သူမရဲ့ မျက်နှာနားကို သူ့ပါးကြီးထိုးပေးသည်။ ပြီးတော့ လက်ညိုးနဲ့ အချက်ပြကာ နမ်းဆိုတဲ့ သဘော။
''ပြွတ်...''
စိတ်ထားရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ မောင်ရဲ့ပါးပြင်ကိုနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
''အဟွန်း...မောင်တို့ တစ်သတ်လုံးအမြဲ
ချစ်သွားကြမယ်နော်...မိန်းမ ''
''အင်းပေါ့ မောင်ရဲ့...''
>>>>>>>
''မင်းတို့လက်ချက်မလား....ခွေးသားတွေ ''
ညဏ်က ရောက်ကတည်းက ဒင်းတို့နှစ်ကောင်ကို ဆဲဆိုနေတာဖြစ်သည်။မနေ့က စိတ်ထဲထင်နေပေမဲ့ အခုတော့ ဒင်းတို့ရုပ်တွေကြည့်ပြီး ကျိန်းသေ သလောက်ရှိနေပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။
''ဟားဟား...သဘောကျနေတဲ့ ရုပ်ကြီးနဲ့၊
ဘယ်လိုလဲ...okတယ်မလား...''
''မင်းကြီးတော်မို့ ဖြေရမှာလား..ခွေးသားတွေ တော်သေးတယ်...သိပ်မများလို့ ''
ညဏ်သည် တကယ်ကို စိတ်ပူသွားတာဖြစ်သည်။
ချစ်ရတဲ့ သူမလေးက virginမို့ သူသာဆေးများသွားရင် လွယ်မှာ မဟုတ်ပေ။
''ဟေ့ရောင်...မင်းညစာမငတ်တာ သိတယ်၊
ဒေါခီးမနေနဲ့...ငါတို့က စေတနာနဲ့.ဟားဟား''
ညဏ်က ပါးစပ်ထဲက စီးကရက်ငွေ့တွေ မှုတ်ထုတ်ရင်း မျက်ခုံးတွေ တွန့်ကုတ်ထားသည်။
ညီသုနဲ့ ခဲတံကတော့ တဟားဟားသဘောကျရင်းသူ့ကို စနေသည်။
''အခြေနေ ကောင်းတယ်မလား..၊ မင်းက
ဘာလို့ မျက်မှောင်ကြီး တွန့်ထားတာလဲ..''
''မင်းကလည်း...ဒီလောက်မှိုရထားတဲ့ မျက်နှာကြီးကိုများ..သွားမေးနေသေးတယ်..''
ညီသုက ခဲတံကိုပြောသည်။ ညဏ်ပုံစံက
ခပ်တည်တည်ပေမဲ့ မျက်လုံးတွေက ခပ်တောက်တောက်နဲ့မို့ okတယ်ဆိုတာ သူတို့သိပါသည်။
''အဟွန်း..ရင်ခုန်စရာကောင်းတယ်...
ဘယ်လိုလေးမှန်းမသိ.....''
''ခွေးကောင်...ဒါနဲ့များ ကျေးဇူးက ကန်းချင်သေး...''
ညဏ်သည် အခုမှ ပြန်တွေးရင်း ရင်တွေတညိမ့်ညိမ့်။ ချစ်ရတဲ့ သူမလေးနဲ့ အဲ့ဒီလို ဖြတ်သန်းရတာဟာ လောက နိဗ္ဗန်ဘုံ ဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း လူတွေက အိမ်ထောင်ပြုကြတာကိုး..။
သူအိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ ''မ''က ထမင်းစားခန်းထဲက မထွက်သေး။ ညက ပင်ပန်းထားလို့မချက်နဲ့ ပြောလည်း လက်မခံပေ။
''ဟိတ် ''
''အမေ့....''
စိတ်ထားမှာ အိမ်ရှေ့က တံခါးဖွင့်သံကြားပေမဲ့ရုတ်ရက်အနားရောက်မှ လှန့်လိုက်တဲ့ မောင်ကြောင့် ကိုယ်လေးတုန်သွားရသည်။ ဂျင်းဘောင်းဘီ အရောင်ခပ်ဖျော့ဖျော့နဲ့ ခဲရောင်ရှပ်လက်ရှည်ကို ကြယ်သီးအစုံတပ်ဝတ်ထားပြီး မြင့်မားသော ကိုယ်ဟန်နဲ့ မောင်ရဲ့ပုံစံက ကြည့်ကောင်းနေသည်။
''အဟွန်း...ဆောရီး..ဆောရီး..လန့်သွားလား''
''မောင်နော်...ဘာမှန်းမသိ...''
စိတ်ထားကအကုန်ချက်ပြုတ်ပြီးလို့ ရေချိုးရန် အိပ်ခန်းထဲဝင်သည်။ ညဏ်ကလည်း သူမလေးနောက်ကတကောက်ကောက်လိုက်ရင်း....။
''ကြည့်...လိုက်လာပြန်ပြီ...ငါရေချိုးမလို့
အပြင်ထွက်ပါ...မောင်ရယ်..''
စိတ်ထားက ဆံပင်လေးကို ထုံးဖွဲ့ရင်း ပြောသည်။သူနဲ့ လင်မယားအရာမြှောက်ပြီးပေမဲ့ အခုထိ ရှက်တုန်း ဖြစ်သည်။
''အဟွန်း...ချိုးလေ..မ ရဲ့၊ မောင်ဘာလုပ်လို့လဲ''
ညဏ်က မချိုမချဥ်ပြုံးကာ ခုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ အခုချိန်မှာ သူမလေးနဲ့ ကဲရရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲဟု
တွေးနေလိုက်သည်။
စိတ်ထားသည် ပြောမရတဲ့ မောင့်ကို ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ပြန်ထွက်ရင် ဝတ်ဖို့ အဝတ်တွေကိုခုတင်ခြေရင်းမှာ ချပြီး သဘက်ယူကာ အထဲမှချွတ်တော့မယ်ဟု တွေးပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။
''အဟွန်း...ချစ်စရာလေး...''
ခုတင်ပေါ်မှာ ချသွားတဲ့ သူမလေးရဲ့ braလေးနဲ့ဘောင်းဘီပန်းရောင်လေးကို ကြည့်ပြီး တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။ ဒီအရာလေးတွေကြည့်ပြီးတာနဲ့သူ့ရဲ့ ညီတော်မောင်က တင်းလာရသည်။ဘောင်းဘီထဲမှာ တင်းကြပ်လာသောကြောင့်ပုဆိုးတစ်ထည် လဲဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ခုတင်ပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးနှစ်လုံး ဆင့်ခံကာလှဲနေပြီး စီးကရက်သောက်နေလိုက်သည်။၁၅မိနစ်လောက်အကြာတွင် မွှေးပျံ့တဲ့ ရနံ့လေးရလိုက်ပြီး သူမော့ကြည့်လိုက်တော့။
''ကျွီ....''
ညဏ် မျက်လွှာပင့်ကြည့်လိုက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ သူမလေး။ တစ်ကိုယ်လုံးဝင်းစက်လှပနေပြီး မျက်နှာလေးကလည်း ရေစက်လေးတွေနဲ့ ဝင်းဝင်းမွှတ်မွှတ်။ သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ သဘက်လေးကို တင်းခနဲ ဆွဲခြုံသည်။
''အဟွန်း...မောင့်ကိုရှက်လို့လား..''
''မရှက်ပါဘူး...ဘာကိစ္စရှက်ရမှာလဲ...''
အမှန်တကယ် ရှက်နေပေမဲ့ စိတ်ထားက ညာလိုက်သည်။ မနေ့ကလို အရက်မမူးပေမဲ့ သူမကိုကြည့်နေပုံက ရီဝေစွာ။
''မ..''
''ဟင် ''
စိတ်ထားရဲ့ အင်္ကျီယူနေတဲ့ လက်တွေကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်နေရင်း ညဏ်က ခေါ်သည်။
''ဒီမှာ...မောင့်ကို ကြည့်အုံး...''
''အား..မောင်နော်..မကြည့်ဘူး..လူညစ်..ကဲ''
မောင်သည် သူ့ပုဆိုးအပေါ်ကနေ ကြီးမားပြီး
ထောင်နေတဲ့ အရာကို ကိုင်ပြသည်။ စိတ်ထားမှာလန့်ဖျန့်ကာ တွေ့ရာနဲ့ ကောက်ပေါက်လိုက်တာမောင်ရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်ကို သူမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး။
''အဟွန်း...မွှေးနေတာဘဲ...''
သူမ ကြည့်နေတုန်း ဘောင်းဘီလေးကို နမ်းရှုံ့လိုက်တဲ့မောင်။ ဒီလောက်နှာဗူးထတက်တဲ့
မောင်ကို အံသြရင်း...။
''ပြန်ပေး..အခု ပြန်ပေးဟာ...မောင်နော်..
ဘာတွေလုပ်ပြနေတာလဲ...''
''အဟွန်း...ဒီမှာလာယူ...''
ရုပ်ကြီးက ပြီတီတီမို့၊ စိတ်ထားသည် မျက်မှောင်လေး တွန့်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်။
''မောင်...မစနဲ့ဟာ...ထမင်းစားရအုံးမယ်၊
နေ့လည် ရောက်နေပြီ...ပေးပါ..နောက်ကျမယ်''
ညဏ်က ခုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ အနားတိုးကပ်ရပ်ကာ သူမလေးကို ရင်ခွင်ထဲဖက်ပြီး
ရင်ဘက်ဖြူဖြူးလေးအထက်က ညှပ်ရိုးလေးကို ကိုက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ တင်သားလုံးလုံးလေးကို သူ့လက်ကြီးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်လိုက်သည်။
''မောင်....ဟင့်အင်း၊ အခုမဖြစ်ဘူး...''
''ခဏဘဲ..မောင်ကို ဒီလိုလေးဘဲ ကိုင်ပြီးကစားပေး''
''အို...''
ညဏ်က ပုဆိုးကို ဖြေချကာ သူမရဲ့ လက်ကလေးကို သူ့အရာပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ ခေါင်းလေးယမ်းပြီး ငြင်းနေတဲ့ သူမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုသူနှုတ်ခမ်းများနဲ့ ဖိစုပ်နမ်းရင်း သူမလေးလက်ပေါ်ကနေ သူ့လက်ကိုအုပ်ကိုင်ကာ အပေါ်အောက်ကစားပြနေသည်။ ''မ''ရဲ့ နူးညံ့သေးသွယ်သောလက်ကလေးတွေကြားမှာ သူ့အရာက ပိုပြီးတင်းမာလာသည်။
''အွန့်...ပြွတ်...ပြွတ်..''
စိတ်ထားမှာ ရင်တွေ တဖျက်ဖျက်ခုန်ကာ
မောင့်အရာကြီးကို ကိုင်ထားရပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။ လက်ထဲမှာ အဆမတန် ကြီးမားပြီးမောင့်ရဲ့ မြွေကြီးသည် သူမ လက်နဲ့တောင်မဆန့်။နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းနေတဲ့ မောင်မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ခုံးတွေ တွန့်ပြီး ခံစားမှုကအရှိန်အဟုန် မြင့်နေသလို။ဒီလိုနဲ့ ၁၀မိနစ်လောက်အကြာတွင်။
''အာ့...ကျစ်...မြန်မြန်လှုပ်ရှားပေးကွာ...
မောင် ပြီးချင်လာပြီ....''
မောင်က ပါးစပ်က သူမကို ပြောပြီး သူမလက်တွေအပေါ်က အုပ်ကိုင်ပေးထားတဲ့ လက်ကို မြန်သည်။ ခဏနေတော့ အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေကို ဖယ်ကာ စိတ်ထားရဲ့ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်နယ်နေသည်။သူမလည်း မောင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းအမြန်ဆက်လှုပ်ရှားပေးနေမိသည်။ခဏနေတော့ မောင့်အရာကြီးထဲကနေ အရည်တချို့ ထွက်ကျလာသည်။
''အ့...အား ပြီးပြီ..ပြီးပြီ.. မိန်းမရယ်..ဟွန့်''
သူမရဲ့ ကိုယ်လေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ငြိမ်သွားတဲ့မောင်။ စိတ်ထားမှာသာ လက်မှာပေလူးသွားတဲ့အဖြူရည်ရည်တွေကို ကြည့်ပြီး မျက်နှာလေးကစတော်ဘယ်ရီသီးလေးအလား နီရဲနေရသည်။
~~~~~~ဆက်ရန်။
(zawgyi)
(unicode)
မနက္ခင္တိုင္း၆နာရီဆို နိုးတက္တဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ စိတ္ထားသည္ မ်က္လုံးမ်ားပြင့္လာရသည္။သူမကို ရင္ခြင္ထဲ ထည့္ဖက္ကာ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ေမာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာခပ္ေခ်ာေခ်ာကို ၾကည့္ၿပီး ညကအျဖစ္ကို ျပန္ျမင္သြားေတာ့မ်က္ႏွာေလး ရဲသြားရသည္။ ေမာင္ရဲ႕ ဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြကို ခြာခ်ရင္း သူမ အိပ္ယာထဲက ထလိုက္သည္။ အိပ္ခံနီးေဆးေသာက္အိပ္ေတာ့ ထင္သေလာက္ မနာက်င္ေတာ့ဘဲ သက္သာေနသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္လိုက္ၿပီး ေမာင္ယူလာေပးတဲ့ သနပ္ခါး ေက်ာက္ျပင္ေတြကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေဘစင္ခုံမွာဘဲ အသာေသြးကာ မ်က္ႏွာေလးေပၚကို လူးလိုက္သည္။ ဆံပင္ေလးကို ေသခ်ာစည္းၿပီး အခန္းအျပင္ထြက္လိုက္သည္။
ပထမဦးဆုံး ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရကပ္ၿပီး
ဘုရားရွီခိုးၿပီးတာနဲ႕ ထမင္းစားခန္းထဲဝင္ကာ
မနက္စာအတြက္ျပင္ဆင္ေနလိုက္သည္။
ေကာ္ဖီကို အိုးေလးထဲမွာ ေသခ်ာႏွပ္ကာ
ဖက္ထုပ္ေလးေတြကို ျပဳတ္ေၾကာ္လုပ္လိုက္ၿပီးကိတ္မုန့္ေလးေတြပါ ေသခ်ာလွီးကာ ပန္းကန္ထဲမွာ ထည့္ထားလိုက္သည္။ အကုန္ၿပီးေတာ့ ခုံေပၚမွာ ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားလိုက္သည္။
ညဏ္သည္ ရင္ခြင္ထဲက ေအးစက္စက္အရာေၾကာင့္ ငုံ႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္ရတဲ့သူေလး
မဟုတ္ဘဲ ဖက္လုံးႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ သူ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ အခန္းထဲကို
လိုက္ေဝွ႕ၾကည့္ရင္း လိုက္ရွာေနမိသည္။
ထိုစဥ္အခန္းထဲကို သနပ္ခါးမႈံမႈံေလး လူးထားၿပီး ဝင္လာတဲ့ သူမေလး..။
''ေမာင္...နိုးေနရင္ ထေတာ့ေလ..''
စိတ္ထားကႏွိုးမလို႔ လာေပမဲ့ မ်က္လုံးႀကီးပြင့္ၿပီး လိုက္ေငးေနေသာ သူ႕ကို ၾကည့္ၿပီး ေစာင္ေတြေခါက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
''သနပ္ခါးေလးနဲ႕ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊
နမ္းေတာင္ နမ္းပစ္ခ်င္လာၿပီ...''
''ေတာ္ပါ...အခုမ်က္ႏွာသြားသစ္ ''
စိတ္ထားက မ်က္ေစာင္းေလး႐ြယ္ကာ အခန္းအျပင္ ျပန္ထြက္သြားသည္။ ညဏ္လည္း
သူမေလး ထြက္သြားမွ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္လိုက္သည္။
ညဏ္သည္ ေကာ္ဖီနံ႕ေလးေတြ သင္းေနေသာ
ထမင္းစားခန္းထဲကို အနံ႕ေလးေတြ ရႈရွိုက္ရင္းဝင္လာသည္။ ေဘစင္ခုံမွာ ဓားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ဘာေတြ လွီးခြၽတ္ေနလဲ မသိ၊ သူ႕ဝင္လာတာကိုသတိထားမိပုံမေပၚ....။
''ႁပြတ္...ေမႊးေနတာဘဲကြာ..မိန္းမက ''
သူမရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ႏြေးႏြေးအိအိေလးကို ေနာက္ကေန သိမ္းက်ဳံးေပြ႕ဖက္ရင္း ပါးျပင္ေလးကို နမ္းရင္း ညဏ္က ေျပာသည္။ သူမေလးဆီက ရတဲ့ခ်စ္စရာအနံ႕ေလးသည္ ႏွစ္သက္ဖြယ္။
''ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ထားတယ္၊ ဖက္ထုပ္ေၾကာ္နဲ႕
ေမာင္ ႀကိဳက္တယ္မလား...''
''ေမာင္က မိန္းမ ဘာေကြၽးေကြၽး ႀကိဳက္ၿပီးသား၊အဟြန္း...''
စိတ္ထားက ၿပဳံးၿပီး လက္ထဲက ဓားေလးကို ခ်ၿပီး ေမာင့္ဘက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွည့္သည္။ေမာင္ရဲ႕ ျမင့္မားေသာ အရပ္ကို မမွီသာမို႔ ေျခဖ်ားေလး ေထာက္ကာ ေမးဖ်ားေလးကိုလွမ္းနမ္းလိုက္သည္။ မထင္မွတ္ထားတဲ့ အျပဳအမႈေၾကာင့္ ေမာင္က ေက်နပ္ပီတိမ်က္ႏွာႀကီးနဲ႕သူမရဲ႕ ခါးေလးကို သိမ္းေပြ႕သည္။
''ခ်စ္လိုက္ရတာကြာ....ႁပြတ္စ္...''
ညဏ္သည္ သနပ္ခါးနံ႕ေလးသင္းေနေသာ မ ရဲ႕နဖူးေလးကို ျမတ္နိုးစြာ နမ္းရွိုက္လိုက္သည္။
မည္းနက္ေကာ့ၫႊတ္ေနေသာ မ်က္ေတာင္ရွည္ႀကီးေတြနဲ႕ မ်က္လုံးဝိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႕ သူ႕ကို ၿပဳံးၾကည့္ေနတဲ့ ''မ''ရဲ႕ ပုံစံေလးသည္ သူ႕ရဲ႕အသည္းေတြကို တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြရသည္။
''မနက္မုန့္ စားမယ္ေလ...ေမာင္..''
''အင္း...စားမယ္၊ ၿပီးရင္ ''မ''ကိုေရာ စား
လို႔ရမလား...''
ညဏ္က ေကာ္ဖီေတြငွဲ႕ထည့္ေပးေနေသာ သူမေလးကို စသည္။ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ဖိကိုက္ၿပီး မေက်မနပ္ျပန္ၾကည့္ေနတဲ့ ပုံေလးကလည္းဒီေကာင္ရင္ေတြ အဆမတန္ ခုန္ရတယ္ဆိုတာသူ႕ကိုယ္သူ အသိပင္။
''ေမာင္ေနာ္...မသထာခ်င္ေအာင္ လာမစနဲ႕''
''ဟားဟား....စတာပါကြာ...အဟြန္း...''
ညဏ္က ရယ္ၿပီး ပန္းကန္ထဲက ဖက္ထုပ္ေလးကို တူနဲ႕ ညွပ္ကာ သူမေလးကို ခြံေပးသည္။ ၿပီးမွသူက ယူစားသည္။
''ဟင္...အခုမွ သတိရတယ္ကြာ...''
''ဘာလဲ...ေမာင္ရဲ႕...''
ညဏ္သည္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ၿပီး သူမကိုေတာင္ျပန္မေျဖဘဲ အခန္းထဲ အျမန္ေလွ်ာက္ဝင္သြားသည္။ ခဏေနေတာ့ သူမကို ၿပဳံးျပကာ ဗူးေလးတစ္ဗူးကိုင္ထြက္လာသည္။
''ဒီမွာ...မိန္းမအတြက္ ေမာင္ရဲ႕ မဂၤလာဦး
လက္ေဆာင္...ႀကိဳက္ရဲ႕လား...''
ဗူးထဲက စိန္တစ္ပြင့္တည္းနဲ႕ တဖ်က္ဖ်က္လက္ေနေသာ လက္စြပ္ေလး။ ေမာင္က ယူလိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ လက္သူႂကြယ္ေလးမွာ စြပ္ေပးသည္။
''ကြက္တိဘဲကြာ..ေမာင္လက္သန္းေလးနဲ႕ တိုင္းၿပီး လုပ္ထားတာ၊ အဟြန္း.... မ ရဲ႕လက္ကေလးက ေသးေသးေလး..''
ညဏ္က ထိုလက္ကေလးကို ဆြဲယူကာ နမ္းရွိုက္ၿပီး ေျပာသည္။
''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ေမာင္..''
ထိုစဥ္ ေမာင္က သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာနားကို သူ႕ပါးႀကီးထိုးေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ညိုးနဲ႕ အခ်က္ျပကာ နမ္းဆိုတဲ့ သေဘာ။
''ႁပြတ္...''
စိတ္ထားရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႕ ေမာင္ရဲ႕ပါးျပင္ကိုနမ္းရွိုက္လိုက္သည္။
''အဟြန္း...ေမာင္တို႔ တစ္သတ္လုံးအၿမဲ
ခ်စ္သြားၾကမယ္ေနာ္...မိန္းမ ''
''အင္းေပါ့ ေမာင္ရဲ႕...''
>>>>>>>
''မင္းတို႔လက္ခ်က္မလား....ေခြးသားေတြ ''
ညဏ္က ေရာက္ကတည္းက ဒင္းတို႔ႏွစ္ေကာင္ကို ဆဲဆိုေနတာျဖစ္သည္။မေန႕က စိတ္ထဲထင္ေနေပမဲ့ အခုေတာ့ ဒင္းတို႔႐ုပ္ေတြၾကည့္ၿပီး က်ိန္းေသ သေလာက္ရွိေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္။
''ဟားဟား...သေဘာက်ေနတဲ့ ႐ုပ္ႀကီးနဲ႕၊
ဘယ္လိုလဲ...okတယ္မလား...''
''မင္းႀကီးေတာ္မို႔ ေျဖရမွာလား..ေခြးသားေတြ ေတာ္ေသးတယ္...သိပ္မမ်ားလို႔ ''
ညဏ္သည္ တကယ္ကို စိတ္ပူသြားတာျဖစ္သည္။
ခ်စ္ရတဲ့ သူမေလးက virginမို႔ သူသာေဆးမ်ားသြားရင္ လြယ္မွာ မဟုတ္ေပ။
''ေဟ့ေရာင္...မင္းညစာမငတ္တာ သိတယ္၊
ေဒါခီးမေနနဲ႕...ငါတို႔က ေစတနာနဲ႕.ဟားဟား''
ညဏ္က ပါးစပ္ထဲက စီးကရက္ေငြ႕ေတြ မႈတ္ထုတ္ရင္း မ်က္ခုံးေတြ တြန့္ကုတ္ထားသည္။
ညီသုနဲ႕ ခဲတံကေတာ့ တဟားဟားသေဘာက်ရင္းသူ႕ကို စေနသည္။
''အေျခေန ေကာင္းတယ္မလား..၊ မင္းက
ဘာလို႔ မ်က္ေမွာင္ႀကီး တြန့္ထားတာလဲ..''
''မင္းကလည္း...ဒီေလာက္မွိုရထားတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးကိုမ်ား..သြားေမးေနေသးတယ္..''
ညီသုက ခဲတံကိုေျပာသည္။ ညဏ္ပုံစံက
ခပ္တည္တည္ေပမဲ့ မ်က္လုံးေတြက ခပ္ေတာက္ေတာက္နဲ႕မို႔ okတယ္ဆိုတာ သူတို႔သိပါသည္။
''အဟြန္း..ရင္ခုန္စရာေကာင္းတယ္...
ဘယ္လိုေလးမွန္းမသိ.....''
''ေခြးေကာင္...ဒါနဲ႕မ်ား ေက်းဇူးက ကန္းခ်င္ေသး...''
ညဏ္သည္ အခုမွ ျပန္ေတြးရင္း ရင္ေတြတညိမ့္ညိမ့္။ ခ်စ္ရတဲ့ သူမေလးနဲ႕ အဲ့ဒီလို ျဖတ္သန္းရတာဟာ ေလာက နိဗၺန္ဘုံ ျဖစ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လူေတြက အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတာကိုး..။
သူအိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ''မ''က ထမင္းစားခန္းထဲက မထြက္ေသး။ ညက ပင္ပန္းထားလို႔မခ်က္နဲ႕ ေျပာလည္း လက္မခံေပ။
''ဟိတ္ ''
''အေမ့....''
စိတ္ထားမွာ အိမ္ေရွ႕က တံခါးဖြင့္သံၾကားေပမဲ့႐ုတ္ရက္အနားေရာက္မွ လွန႔္လိုက္တဲ့ ေမာင္ေၾကာင့္ ကိုယ္ေလးတုန္သြားရသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အေရာင္ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႕ ခဲေရာင္ရွပ္လက္ရွည္ကို ၾကယ္သီးအစုံတပ္ဝတ္ထားၿပီး ျမင့္မားေသာ ကိုယ္ဟန္နဲ႕ ေမာင္ရဲ႕ပုံစံက ၾကည့္ေကာင္းေနသည္။
''အဟြန္း...ေဆာရီး..ေဆာရီး..လန့္သြားလား''
''ေမာင္ေနာ္...ဘာမွန္းမသိ...''
စိတ္ထားကအကုန္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးလို႔ ေရခ်ိဳးရန္ အိပ္ခန္းထဲဝင္သည္။ ညဏ္ကလည္း သူမေလးေနာက္ကတေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း....။
''ၾကည့္...လိုက္လာျပန္ၿပီ...ငါေရခ်ိဳးမလို႔
အျပင္ထြက္ပါ...ေမာင္ရယ္..''
စိတ္ထားက ဆံပင္ေလးကို ထုံးဖြဲ႕ရင္း ေျပာသည္။သူနဲ႕ လင္မယားအရာျမႇောက္ၿပီးေပမဲ့ အခုထိ ရွက္တုန္း ျဖစ္သည္။
''အဟြန္း...ခ်ိဳးေလ..မ ရဲ႕၊ ေမာင္ဘာလုပ္လို႔လဲ''
ညဏ္က မခ်ိဳမခ်ဥ္ၿပဳံးကာ ခုတင္ေပၚမွာ ထိုင္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ သူမေလးနဲ႕ ကဲရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲဟု
ေတြးေနလိုက္သည္။
စိတ္ထားသည္ ေျပာမရတဲ့ ေမာင့္ကို ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ျပန္ထြက္ရင္ ဝတ္ဖို႔ အဝတ္ေတြကိုခုတင္ေျခရင္းမွာ ခ်ၿပီး သဘက္ယူကာ အထဲမွခြၽတ္ေတာ့မယ္ဟု ေတြးၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ခဲ့သည္။
''အဟြန္း...ခ်စ္စရာေလး...''
ခုတင္ေပၚမွာ ခ်သြားတဲ့ သူမေလးရဲ႕ braေလးနဲ႕ေဘာင္းဘီပန္းေရာင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး တိုးတိုးေျပာလိုက္သည္။ ဒီအရာေလးေတြၾကည့္ၿပီးတာနဲ႕သူ႕ရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္က တင္းလာရသည္။ေဘာင္းဘီထဲမွာ တင္းၾကပ္လာေသာေၾကာင့္ပုဆိုးတစ္ထည္ လဲဝတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ခုတင္ေပၚမွာ ေခါင္းအုံးႏွစ္လုံး ဆင့္ခံကာလွဲေနၿပီး စီးကရက္ေသာက္ေနလိုက္သည္။၁၅မိနစ္ေလာက္အၾကာတြင္ ေမႊးပ်ံ့တဲ့ ရနံ႕ေလးရလိုက္ၿပီး သူေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့။
''ကြၽီ....''
ညဏ္ မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ သူမေလး။ တစ္ကိုယ္လုံးဝင္းစက္လွပေနၿပီး မ်က္ႏွာေလးကလည္း ေရစက္ေလးေတြနဲ႕ ဝင္းဝင္းမႊတ္မႊတ္။ သူ႕ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ သဘက္ေလးကို တင္းခနဲ ဆြဲၿခဳံသည္။
''အဟြန္း...ေမာင့္ကိုရွက္လို႔လား..''
''မရွက္ပါဘူး...ဘာကိစၥရွက္ရမွာလဲ...''
အမွန္တကယ္ ရွက္ေနေပမဲ့ စိတ္ထားက ညာလိုက္သည္။ မေန႕ကလို အရက္မမူးေပမဲ့ သူမကိုၾကည့္ေနပုံက ရီေဝစြာ။
''မ..''
''ဟင္ ''
စိတ္ထားရဲ႕ အကၤ်ီယူေနတဲ့ လက္ေတြကို လွမ္းဆုပ္ကိုင္ေနရင္း ညဏ္က ေခၚသည္။
''ဒီမွာ...ေမာင့္ကို ၾကည့္အုံး...''
''အား..ေမာင္ေနာ္..မၾကည့္ဘူး..လူညစ္..ကဲ''
ေမာင္သည္ သူ႕ပုဆိုးအေပၚကေန ႀကီးမားၿပီး
ေထာင္ေနတဲ့ အရာကို ကိုင္ျပသည္။ စိတ္ထားမွာလန့္ဖ်န့္ကာ ေတြ႕ရာနဲ႕ ေကာက္ေပါက္လိုက္တာေမာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကို သူမရဲ႕ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး။
''အဟြန္း...ေမႊးေနတာဘဲ...''
သူမ ၾကည့္ေနတုန္း ေဘာင္းဘီေလးကို နမ္းရႈံ႕လိုက္တဲ့ေမာင္။ ဒီေလာက္ႏွာဗူးထတက္တဲ့
ေမာင္ကို အံၾသရင္း...။
''ျပန္ေပး..အခု ျပန္ေပးဟာ...ေမာင္ေနာ္..
ဘာေတြလုပ္ျပေနတာလဲ...''
''အဟြန္း...ဒီမွာလာယူ...''
႐ုပ္ႀကီးက ၿပီတီတီမို႔၊ စိတ္ထားသည္ မ်က္ေမွာင္ေလး တြန့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္။
''ေမာင္...မစနဲ႕ဟာ...ထမင္းစားရအုံးမယ္၊
ေန႕လည္ ေရာက္ေနၿပီ...ေပးပါ..ေနာက္က်မယ္''
ညဏ္က ခုတင္ေပၚက ဆင္းကာ အနားတိုးကပ္ရပ္ကာ သူမေလးကို ရင္ခြင္ထဲဖက္ၿပီး
ရင္ဘက္ျဖဴျဖဴးေလးအထက္က ညွပ္ရိုးေလးကို ကိုက္လိုက္သည္။ၿပီးေတာ့ တင္သားလုံးလုံးေလးကို သူ႕လက္ႀကီးနဲ႕ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ညွစ္လိုက္သည္။
''ေမာင္....ဟင့္အင္း၊ အခုမျဖစ္ဘူး...''
''ခဏဘဲ..ေမာင္ကို ဒီလိုေလးဘဲ ကိုင္ၿပီးကစားေပး''
''အို...''
ညဏ္က ပုဆိုးကို ေျဖခ်ကာ သူမရဲ႕ လက္ကေလးကို သူ႕အရာေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။ ေခါင္းေလးယမ္းၿပီး ျငင္းေနတဲ့ သူမေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုသူႏႈတ္ခမ္းမ်ားနဲ႕ ဖိစုပ္နမ္းရင္း သူမေလးလက္ေပၚကေန သူ႕လက္ကိုအုပ္ကိုင္ကာ အေပၚေအာက္ကစားျပေနသည္။ ''မ''ရဲ႕ ႏူးညံ့ေသးသြယ္ေသာလက္ကေလးေတြၾကားမွာ သူ႕အရာက ပိုၿပီးတင္းမာလာသည္။
''အြန့္...ႁပြတ္...ႁပြတ္..''
စိတ္ထားမွာ ရင္ေတြ တဖ်က္ဖ်က္ခုန္ကာ
ေမာင့္အရာႀကီးကို ကိုင္ထားရၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနရသည္။ လက္ထဲမွာ အဆမတန္ ႀကီးမားၿပီးေမာင့္ရဲ႕ ေႁမြႀကီးသည္ သူမ လက္နဲ႕ေတာင္မဆန့္။ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းေနတဲ့ ေမာင္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ခုံးေတြ တြန့္ၿပီး ခံစားမႈကအရွိန္အဟုန္ ျမင့္ေနသလို။ဒီလိုနဲ႕ ၁၀မိနစ္ေလာက္အၾကာတြင္။
''အာ့...က်စ္...ျမန္ျမန္လႈပ္ရွားေပးကြာ...
ေမာင္ ၿပီးခ်င္လာၿပီ....''
ေမာင္က ပါးစပ္က သူမကို ေျပာၿပီး သူမလက္ေတြအေပၚက အုပ္ကိုင္ေပးထားတဲ့ လက္ကို ျမန္သည္။ ခဏေနေတာ့ အုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ေတြကို ဖယ္ကာ စိတ္ထားရဲ႕ တင္ပါးေတြကို ဆုပ္နယ္ေနသည္။သူမလည္း ေမာင္ခိုင္းတဲ့အတိုင္းအျမန္ဆက္လႈပ္ရွားေပးေနမိသည္။ခဏေနေတာ့ ေမာင့္အရာႀကီးထဲကေန အရည္တခ်ိဳ႕ ထြက္က်လာသည္။
''အ့...အား ၿပီးၿပီ..ၿပီးၿပီ.. မိန္းမရယ္..ဟြန့္''
သူမရဲ႕ ကိုယ္ေလးကို ဆြဲဖက္ၿပီး ၿငိမ္သြားတဲ့ေမာင္။ စိတ္ထားမွာသာ လက္မွာေပလူးသြားတဲ့အျဖဴရည္ရည္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးကစေတာ္ဘယ္ရီသီးေလးအလား နီရဲေနရသည္။
~~~~~~ဆက္ရန္။