Barış'ın ölümünden 2 yıl sonra...
- Cezan bitti. Tahliye oluyorsun.
Dedi komiser elindeki şartlı tahliye belgelerinin Kenan'ın önüne atarak. Kenan yüzündeki sırıtması ile komiseri sinir ediyordu. Ayağa kalkıp bu polis merkezinden çıkarken komiser omuzuna dokundu ve kulağına doğru fısıldayarak söze girdi.
- Unutma, sen benim gözümde hâlâ katilsin. Sadece o paralarınla tuttuğun iyi avukatlar yüzünden dışarı çıkıyorsun. Gözüm hep üzerinde olacak Kenan!
Dediğinde Kenan ona aldırış etmeden polis merkezinden ayrıldı. Dışarıya çıkar çıkmaz özgürlüğün kokularını içine çekti. Artık serbetti ve intikam peşindeydi...
***
Geceleri artık karanlıktan korkmuyordum. Gölgeler beni ve evimi terk etmişti. Her şeyi unutmuştum, ama o gelene kadar..
- Evet Gülseren yenge, bu akşam mı? Tamamdır.
Dedi Egemen, Damla'nın annesiyle konuşurken. Bugün Damla'nın doğum günüydü ve ona güzel bir parti organize etmişlerdi Esin ile birlikte.
- Herşey hazır değil mi Egemen?
- Hazır Esin, bu gece güzel bir gece olacak.
***
Yine sıradan bir okul günüydü. Evet okulumuzu değiştirmiştik. Esin, Egemen ve ben de aynı okuladaydık. Ama iki gündür Esin ve Egemen benim ile hiçbir iletişim halinde değillerdim.
Sınıfta en arka sırada kendi kendime düşünürken birkaç gündür sınıfta gıcık olduğum bir çocuk yine bana kağıt fırlatmıştı! Bu kaçıncı seviyeli ergenlik ya? Okul hayatımı boşverelim, konumuz Esin ve Egemen'in neden benimle konuşmadıkları..
Aramalarıma ve mesajlarıma cevap vermiyorlardı. Hafta sonun da onlarla güzel vakit geçirmek isterken onlardan çıt çıkmıyordu.
Pazartesi sabahı okula hazırlanmak için üzerimi değiştirdim ve kahvaltı edip okulun yolunu tuttum.
Okula geldiğimde Egemen ve Esin yüzüme bile bakmadan okulun koridorundan geçtiler.
Onlara sinirlenmiştim, bende birşey demeden sınıfa çıktım. Okulda son ders bittiğinde dışarı çıktım ve Egemen ve Esin'i bekledim.
Her okul sonu beraber giderdik fakat bu sefer onları göremedim. Bende tek başıma gitmeye karar verdim ve sinirle eve vardım. Yukarıya çıkıp üzerimi değişecektim ki kapımın önünde büyük kutu görene dek.
Kutuyu elime aldım ve kapıyı açarak salona girdim. Bu elimdeki büyük kutunun kapağını açtığımda şok oldum. İçinde güzel bir kırmızı saten elbise vardı. Ve bir not..
"Bu elbiseyi giy ve sana telefondan attığım konuma gel."
- Esin.
Bu neydi şimdi? Esin'e güvendiğim için odama çıktım ve bu güzel saten elbiseyi üzerime giydim. Üzerime tam olmuştu. Cüzdanımı alıp evden çıktım. Esin'in telefondan attığı konuma baktım, konum bir bar gibi bir yeri gösteriyordu. Bunu biliyordum, benim doğum günümü unutmamışlardı. Ama yine de hatırlamamış gibi yapacaktım.
Arabaya atladım ve konuma doğru hızla sürdüm. On dakika içerisinde Esin'in attığı konuma vardım. Arabamı park edip benim için hazırladıkları bu parti girişinden geçiyordum ki tanımadığım bir hafif sarı saçlı siyah gözlü ve oldukça uzun olan birisi beni durdurdu.
- Bir dakika hanımefendi!
- Buyurun?
Dedim arkamı dönerek. Beni gördüğünde şok içinde oldu, neden? Tanıdığı falan mıydım? Ama ben tanımıyordum.
- Birşey mi diyeceksiniz?
- Ha pardon ben, ben birisiyle karıştırdım.
Dediğinde şaşırmış bir ifade takınarak başımı salladım.
- Sorun değil, iyi günler.
- İyi günler, tekrardan görüşeceğimize emin olun.
Dedi ve yanımdan uzaklaştı. Bu da kimdi şimdi? Kenan'ın adamlarından olabilir miydi? Bunları sonra düşüneceğim, parti girişinden geçtikten sonra her yer kapkaranlıktı.
"İyi ki doğdun Damla!"
Diye bir sürü ses işittim ve ardından ışıklar yandı. Şaşırmış gibi yaptım, biliyordum çünkü.
- Esin!
Dedim onu görür görmez ona sarılarak.
- Nice senelere şeker kız.
Dedi bana sıkıca sarılarak. Ardından Egemen'e de sıkıca sarıldım. Diğer sınıf arkadaşlarımda buradaydı. Partinin diğer kısmında doğum günü pastasını kestim ve diğer kalanı ise müzik ve danstı.
- Damla, neden düşünceli gibisin?
Dedi Esin ben partide hâlâ bir sandalyede içeceğimi yudumlarken.
- Buraya gelmeden önce parti girişinde bir adamla karşılaştım. Genç birisiydi benden olsa olsa iki yaş falan büyüktür. Beni birisiyle karıştırdı bende sorun olmayacağını söyledim, bana tekrar görüşeceğimizi söyledi.
Dedim aklım hâlâ o olaydayken. Esin sanki biliyormuş gibi konuşmaya başladı.
- Hafif sarı saçlı birisi mi?
Dediğinde gözlerim açıldı. Evet, hafif sarı saçlı ve karizmatik birisydi.
- Evet!
Dedim heyecanla. Esin ilk başta şaşırdı ve daha sonra gülerek söze girdi.
- Ya o Sarp komiser. Kendisi bir polis ve Hazal'ın katilini arıyor. Bu arada Kenan hapisten çıkmış.
Dediğinde ona şok içinde baktım. Kenan neden hapisten çıkmıştı?
- Ne? Ama Hazal'ın ve Barış'ın katili o!
Dedim sinirle. Esin üzülmüş bir ifadeyle söze girdi.
- Damla, cinayet silahı yoksa katilde yoktur! Kenan suçunu itiraf etmedi, cinayet silahı hâlâ bulunamadı ama şartlı tahliyeyle serbest bırakılmış. Yani bize birşey yapamaz, Sarp komiserde bu konuda tedbirli merak etme. Hadi gel seni gurubumuza alacağımız yeni birisiyle tanıştıracağım.
Dediğinde beni kolumdan çekerek Egemen'in yanında olan bir çocuğun yanına götürdü.
- Bak Damla bu Maraz, Maraz bu da Damla.
Dediğinde çocuk bana elini uzattı, kumral saçlı yaklaşık benim boyumda vardı.
- Merhaba memnun oldum.
- Ben de.
Dedim elini sıkarak. Maraz ile de tanışma işi bittikten sonra birkaç saat içinde parti sonlandı ve hepimiz evlere dağıldık.
Bu Maraz denilen çocukla, Esin ve Egemen'le geceye kadar eğlendik, sohbet ettim. Hayatımda geçirdiğim en güzel gündü. Eve vardığımıda kapının önünde bir not vardı, bu da neydi şimdi? Notu elime alıp okuduğumda şok içinde nota baktım.
"Beni özlediniz mi?"
- Sevgili arkadaşınız Kenan..
Sevdiğimiz mi? Ne demek istiyordu bu şimdi? Korkudan kapının önüne yaslandım. Nefes alamıyordum, çantam, ilaçlarım oradaydı! Çantama elimi uzatmaya çalıştım fakat nefes alış verişim yavaşlıyordu.
- Damla!
Diye geldi yanıma o parti girişinde gördüğüm ve Esin'in dediği Sarp komiser. Kolumdan tutarak beni kendime getirmeye çalışıyordu.
- İyi misin?
- İlaçlarım çantada.
Dedim sadece. Bu komiser hemen çantamdan ilaçlarımı çıkarıp bana uzattı. Birisi ağzıma atıp su içtikten sonra kendime geldim.
- Tamam, geçti.
Dedim ayaklanarak. O ise başını salladı ve benimle birlikte ayağa kalktı.
- Esin senden bahsetti. Teşekkür ederim bu arada.
Dedim elimi uzatıp yarım kalan sözüme devam ettim.
- Adımı biliyorsun ama yine de söyleyeyim, ben Damla. Memnun oldum.
- Sen de biliyorsun ama yine de söyleyeyim, bende Sarp, memnun oldum.
Dediğinde ikimizin yüzünde de tebessüm oluştu.
- Benim gitmem gerek. Biliyorsun, Hazal'ın katilini araştırılmasını sağlıyorum. Ekipler beni çağırdı.
- Peki o zaman.
Dedim ve yutkundum. Boğazımı temizledikten sonra söze girdim.
- Görüşürüz.
Dediğimde bana baktı ve başını sallayarak evin bahçesinden çıkıp arabasına binerek gitti. İyi birisine benziyordu. Notta yazanı tamamen unutmuştum.
Barış'ı öldürdüğü yetmiyormuş gibi şimdi bize odaklanmıştı. Evde tek başıma kalmak istemediğim için Esin ve Egemen'e haber verdim. Yanlarında aramıza yeni katılan Maraz'da geldi. Onlara notu gösterdim ve Kenan'ı tekrar nasıl hapishaneye sokabileceğimizi düşündük.
- Damla sen salak mısın acaba? Notu neden komisere göstermedin?
Dedi Esin sinirle. O an unutmuştum.
- Unuttum.
Dedim sadece daha sonra ise Maraz Kenan'ın nasıl katil olabileceğini ispat edeceğimiz hakkında konuştu.
- Aslında bir yolu var..
'15. Bölüm Sonu'
~Devam Edecek~
Yeni Bölümde Görüşmek Üzere 🪄🤍