A/N: Happy 9K reads!! I just want to remind you all na may bago akong i-pu-publish na story. "Superstar Next Door", ang title. Prologue and Chapter 1 is already posted, sana su-suportahan niyo din ang bago kung story. Happy reading guys!! Xoxo!
———————————————————
Chapter 25: Tears
Jasmin's POV
Pag-pasok ko sa guestroom agad ako tumalon sa kama. I cried after that, umiyak lang ako ako ng umiyak. I can't freaking hold it. He lied to me!! He freaking lied to me!! At first time niyang ginawa 'yon. Tsk. How pathetic, nag-a-away kami ng asawa ko nang dahil lang sa ex niya na si Samantha. May nararamdaman kasi akong hindi maganda, I can't explain easily. Tumayo ako sa kama para ayusin ang unan at kumot na dala-dala ko. I need to relax my mind, especially malapit na ang examinations namin sa school at baka mapuno na'tong utak ko sa kakaisip. The truth is, nakakapagod din minsan.
I slowly lay down on the bed, ang dalawang kamay ko na sa likod ng gilid ng ulo ko, bale naka-tagilid akong nakahiga. Nakakapagod talaga ngayong araw, I wish pagkagising ko bukas ng umaga ay agad na itong mawala. Masakit pa naman 'tong ulo ko. Naalala ko na naman ang nangyari kanina.
I frowned, wala paring tigil ang luha ko. Hindi ko nalang ito pinu-punasan, I forced myself to sleep, kahit may luha pa. I need to be early tomorrow, may school pa ako. I closed my eyes and force myself to sleep. Siguro dahil din sa pagod ko ay nakatulog agad ako.
***
"Oh, anong nangayari sa'yo at namamaga 'yang mata mo?" Nag-iwas lang ako ng tingin. Patay, buking na!! Pagka-gising ko kasi kaninang umaga, talagang namamaga ang mga mata ko. Tsaka, wala na akong choice kundi pumasok na ganito ang lagay.
Ngiti lang ang sinagot ko kay Nics. Baka mag-tanong, ayaw kong sagutin. Nakaka-stress lang. Tinaasan lang ako ng kilay, hindi ko nalang pinansin. Depressed ako ngayon!!
"Oy, Min. Napapansin namin na palagi kang wala sa sarili nitong nakaraang araw. Ano ba ang nangyayari sa'yo?" Tanong ni Keila.
"Wala. Iniisip ko lang ang examinations natin. Malapit na kasi, eh. Iniisip ko lang kung makaka-sagot ako nang maayos." I know I lied. Hindi ko pwedeng sabihin sa kanila. I don't want them to get involved in my problem, problema namin itong mag-asawa ni Chanyeol. We should fix it on our own.
"Weh? Sigurado ka?"
"Sigurado nga ako! Ang kulit!" Sabi ko.
Pumasok na kaming tatlo sa classroom. Pagka-upo ko sa upuan ay agad kong nilabas ang Math notes ko. May quizz kami ngayon at kailangan kong mag-aral dahil gusto kong makakuha ng mataas na score. Inaalis ko sa isip ko ang nangyari kahapon. Speaking of yesterday, ilang beses akong kinausap ni, Chanyeol kaninang umaga. I just ignored him, ayaw kong makipag-usap sa kanya dahil hanggang ngayon ay nasasaktan parin ang puso ko dahil sa pag-si-sinungaling niya sa'kin. Nag-offer pa nga siya na i-hahatid niya ako dito sa school pero tumanggi lang ako. Lahat ginawa niya, siya ang nag-luto nang almusal sa'min instead na ako. Tinikman ko naman ang luto niya at nasasarapan naman ako, but I didn't give a glance or talk to him.
Sa totoo lang, na-apreciate ko ang ginagawa niya. I already forgive him from what he done, kaya ko lang siya hindi pinapansin dahil masakit parin. I just want to ease the pain bago ko siyang kausapin kagaya dati. Ayokong mag-mukhang awkward sa kanya matapos ang away namin kahapon. I need space.
Nang makapasok na ang math teacher namin ay nag-quizz na kaagad kami wala ng patumpik-tumpik pa!! Salamat naman at nakapag-aral ako kanina at medyo nasasagot ko ang ibang sagot sa quizz paper. Mahigit isang oras kong sinagot ang quizz, binigay ko agad sa teacher namin at lumabas na ako sa classroom. I suddenly want a fresh air, para naman ma-relax ang utak ko sa kaka-sagot ng quizz kanina.
Nagpunta ako sa canteen para bumili nang lasagna at C2, pagkatapos ay pumunta ako sa garden, medyo makulimlim ang langit. Uulan ba?
I sat down in the green grasses. Ang lakas ng hangin na halos tangayin na ang buhok ko!! I hugged my kness, siguro kong nandito lang si hubby. Yayakapin niya ako dahil sa nalalamigan ako. Pero wala siya ngayon, eh. Ano kaya ang ginagawa niya ngayon? Nag-pra-practice? Narinig ko kasi na may bago silang choreography. Haay, ang busy ng lahat.
Iniisip ko parin ang nangyari kahapon. I know it's too much, pero hindi ko napigilan ang sarili ko. I'm such a freak jealous wife!! Ang dali kong magselos, may tiwala naman ako sa asawa ko, eh, kaso lang iba si Chanyeol. He's a celebrity, marami siyang fans na puros babae, tsaka ang dami kong kagaaw sa kanya kahit kasal kami, lalo na't walang kaalam alam ang mga fans na may asawa na si Park Chanyeol.
I sighed in defeat. Ang hirap pala na patago lang ang relasyon niyo. Hindi kami makapag-date dahil sa maraming madla ang makakita sa'min at baka ma-viral pa kami sa internet. Nag-da-date na lang kami sa bahay, iniisip kasi namin na hindi pa ito ang panahon na sabihin namin sa media ang relasyon namin ni hubby. Baka mag-wala ang mga fans kapag malaman nila.
Napatigil ako sa pag-iisip nang may biglang yumakap sa'kin. Napa-lingon ako bigla at nagulat. Why is my husband Park Chanyeol is here? I suddenly panicked at nabitawan niya ako sa yakap. I looked at him with curiousity, why is he here? I stood up and step backwards.
"Anong ginagawa mo dito?" I asked.
He scratched his head and looked at me "I just want to see you, wife."
Tsk. I rolled my eyes on him. "Well kung gusto mo akong makita, pwede ka namang mag-hintay sa bahay natin. Not here, Chanyeol. Baka may maka-kita sa atin dito." Tatalikod na sana ako nang bigla niyang hinigit ang braso ko.
Sinubukan kong tanggalin ang braso ko sa kamay niya, but he's strong. Baka maputol pa itong braso ko kong pipilitin ko pa. "Ano ba, Chanyeol!! Let go of me!!"
He suddenly hugged. "No, if you kept on ignoring me. I won't let you go!!"
Biglang kumulog nang malakas kasabay ng pag-ulan din ng malakas. Aish!! Naki-sabay pa ang panahon sa moment namin!!
He remained silent, nakayakap parin siya sa'kin. Sobrang higpit ng yakap na akala mo'y iiwan ko siya at dahil sa umulan ngayon, I should feel cold but now, I felt warmth nang dahil sa yakap ng asawa ko. Tsaka, basa din kaming dalawa nang dahil sa ulan.
"Let's talk, wife."
"Nag-uusap na tayo, Park Chanyeol."
He chuckled. "This is the first time I heard you being sarcastic."
I didn't answer him. Nakayakap lang kami sa isa't isa, he buried his head unto my neck, ramdam ko ang mainit na hininga niya. Hindi ako nakayakap sa kanya pabalik. Gusto kong maramdaman kong paano niya ako niyayakap kapag hindi ako sumasagot sa yakap niya.
"I miss you, wife." He said.
A tear fall from my eyes. Bakit ba napaka-iyakin ko. Lahat nalang iniiyakan ko. Psh.
"Please, don't be like this, wife. Don't ignore me."
Hindi ko parin siya sinagot. May isang luha na naman ang tumulo sa mata ko. Gosh, I'm breaking down again. Kumawala na ang mahihinang hikbi ko.
"I hate it. Whenever your mad at me."
Sunod-sunod na ang ang hikbi. Why are you doing this Park Chanyeol? Mas lalo akong nasasaktan ng dahil sa pinagsasabi mo. Please stop hurting me. Please. It hurts so much!!
"I love you, wife."
Don na ako bumigay, umiyak lang ako ng umiyak. Niyakap ko na din siya nang mahigpit. Wala na akong pakialam kung may maka-kita pa sa amin ngayon dito na nagyayakapan. I don't effin care!! I just want this moment.
Mas lumakas pa ang ulan. Mas hinigpitan pa ni hubby ang yakap niya sa akin. I felt nothing but his warmth only. Ang lamig- lamig pero mas ramdam ko ang init nang yakap niya sa'kin. Parang isang iglap nalang ay nawala ang sakit ng nara-ramdaman ko. I felt myself at ease now.
But then after I cried, pagmulat ko ay nakaramdam ako ng matinding hilo. Parang lumilindol ang mundo, umiikot ang paningin ko. Umalis ako sa yakap namin ni hubby at napahawak sa ulo ko. Sana pala hindi ako bumitaw sa yakap namin dahil mas lumala ang hilo ko.
"W-what's wrong, wife? Are you okay?"
Wala akong naintindihan sa sinabi ni hubby. All I can remember is natumba na lang ako bigla while my husband is screaming my name.
————————————————————————————
A/N: Sorry sa late update.
Vote and Comment