Bir geceyi düşünün, ay ve yıldızların bütün ihtişamı ile göklerde parladığını. Ve bu gecenin en huzur verici bir gece olduğunu da düşünün. Ta ki bir lanet bulaşana kadar...
"Herşey plana göre gittiğinde kimse paniklemiyor, plan korkunç olsa bile.."
***
Gözlerimi hastanede açtığımda Esin, Egemen ve Kenan başımda bekliyordu. Benim gözlerimi açtığımı gördüklerinde hemen doktora haber verdiler. Doktor tansiyonumu ölçtükten sonra şöyle dedi;
- Stres ve korkudan tansiyonu yükselmiş, korkulacak birşey yok. İsterseniz şimdi çıkabilirsiniz.
- Çok sağ olun doktor bey.
Dedi Esin sevimli bir ses tonuyla. Hastaneden çıktıktan sonra evime geldim ve yatağıma uzanıp biraz istirahat edecektim ki telefonumda ki bildirimler ardı ardına geldi.
/Yurtiçi Koleji-Öğrenci/
+Okuldaki olaylar şaka mı?
+Müdürün intihar ettiğine inanmak istemiyorum.
+Bunlar gerçek olamaz ya.
+Annem ve babam okuldan kaydımı aldırdılar :(
+Benimde :(
***
Bütün öğrenciler okulda olan olayları tartışıyorlardı. Onlara katılmayı istemediğim için hemen odama doğru çıktım ve yatağımın yanındaki komodinin üzerinde telefonumu bırakarak yatağıma uzandım. Birkaç dakika boyunca sadece tavana bakarak uyumaya çalıştım.
1. Saat Sonra...
Gözlerimi gecenin karanlığında açtığımda saat 23:17'di. Mutfağa gidip biraz atıştırmalıklar aldıktan sonra yatağıma döndüm. Bir yandan atıştırmalıklarımı yerken bir yandan ise telefonda öylesine takılıyordum. Takip ettiğim bir fenomenin yeni videosunu izlemeye başladığımda telefonumun yukarısında bir mesaj geldi. Bu mesaj beni şaşkına çevirdi. Mesaj hoşlandığım bir erkek arkadaşımdandı. Hemen mesaja tıklayıp mesaji okuduğumda şaşkınlığımı atlatmaya çalışıyordum.
***
Arda: Selam!
Damla: Selam.
Arda: Ne yapıyorsun?
Damla: Hiç, sen ne yapıyorsun?
Arda: Aynı, takılmak ister misin?
Damla: Olabilir, ne konuşmak istiyorsun?
Arda: Burada takılamayız, benim evde ailem var. Ben sana gelsem senin evinde ailen var mı?
Damla: Hayır yok.
Arda: O zaman ben sana geleyim.
Damla: Ne zaman?
Arda: Şu an da müsaitim eğer senin için de uygunsa.
Damla: Bana gelmeni isteyeceğimi düşündüren şey ne?
Arda: Damla, sen çok güzelsin ve sadece seninle zaman geçirmek istiyorum.
Damla: Tamam, ama benim biraz zamana ihtiyacım var.
Arda: Sıkıntı yok. Adresin ne?
Damla: Özelden konum olarak yolladım.
Arda: Tamam ben birazdan yola çıkıyorum yakında orada olurum.
Damla: Bekle, biraz zamana ihtiyacım olduğunu söyledim. Tamam mı?
Bu mesajlar şaka mı? Mesajların şaşkınlığını üzerimden attıktan sonra Arda'nın mesajları garibime gitmişti. Çünkü çocuk neredeyse çok soğukkanlı birisi ve benimle sadece ders ve ödevler hakkında iletişim kurur. Neyse ki Esin sınıftaki herkesi tanıdığı için ona bir mesaj attım.
***
Damla: Esin, Arda evime gelmek istiyor!
Esin: Gelmesine izin verecek misin?
Damla: Ona evet dedim ama biraz zamana ihtiyacım olduğunu söyledim yakında buraya gelecek!
Esin: Bekle...
Esin: Ne!?
Esin: Nasıl yani?
Esin: Bir dakika bir saniye bekle.
Damla: ?
Esin: Arda'nın sana attığı mesajların biraz garip olduğunu düşündüm. Ve Arda'nın arkadaşına bir mesaj atacağım.
Damla: Ne!? Sakın benden bahsetme!
Esin: Aradım ama cevap vermedi, bir arkadaşı daha vardı bir saniye ona ulaşmaya çalışıyorum.
10 Dakika Sonra...
Esin: Damla!
Damla: Ne oldu?
Esin: Arda'nın arkadaşına ulaştım ve bana Arda'nın okulda telefonunu kaybettiğini ve mesaj atanın kesinlikle kendisinin olmadığını söyledi!
Damla: Ne!?
Tepki gösterdiğim o sırada Arda'nın telefonundan bir mesaj geldi...
***
Arda: Ben buradayım, kapıdayım.
Arda: Damla?
Damla: Çabuk defolup git buradan her şeyi öğrendim ve polislere haber verdim birazdan burada olacaklar!
Diye mesaj attığımda hemen aşağıya indim ve kapı deliğinden baktım. Kimse yoktu, sanırım gitmişti. Aptal bir hevese kapıldım ve başıma gelenlere bakın! Hemen mutfağa gittim, su içtim ve derin bir nefes aldım tam o sırada polisler gelmiş olmalıydı ki kapı çalıyordu. Kapıyı açtığımda iki polis memuruna ifade vermekle uğraştıktan sonra Esin'i aradım bu gece bu evde tek başıma kalmak istemiyordum.
- Alo, Damla sabahtan beri sana mesajlar yazıyorum neden cevap vermiyorsun? İyi misin?
- İyiyim, kapıma kadar geldi Esin! Ona polislere haber vereceğimi söylediğim an buradan uzaklaştı.
- Tamam ben evden çıktım birazdan orada olurum. Bu gece o evde tek başına kalmamalısın.
- Bende tam bunu diyecektim. Hızlı ol Esin.
Esin ile konuşmamız bittiğinde on dakika içerisinde kapı çaldı.
- İyi misin Damla?
Kapıyı açtığımda Esin içeri girer girmez iyi olup olmadığımı kontrol etti. Ona başımı sallayarak cevap verdim.
- İyiyim merak etme.
Salona geçip oturduktan sonra Esin bana sinirle çıkıştı.
- Ya ne diye ona adrsini verirsin hâlâ aklım almıyor! Ya sana birşey yapsaydı yurtdışında ki annen ve baban ne hale gelirdi! Bunları düşündün mü Damla?
- Özür dilerim, sadece aptal bir hevese kapıldım.
Diye mırıldandığımda derin bir sessizlik oluştu. Sessizliği bozan şey ise Esin'in telefonunun cızırtısı oldu. Sanırım birisi arıyordu 'Kim arıyor?' diye soracaktım ki Esin hemen arayan kişiye telefonu açtı.
- Alo, efendim Kenan. Ne!? Ya orada ne işiniz var? Tamam biz çıkıyoruz birazdan orada olacağız.
Telefon konuşmasından anladığım tek şey arayan kişinin Kenan olduğu.
- Damla, hadi montunu al Yurtiçi Koleji'ne gidiyoruz.
- Neden?
- Soru sorma arabada anlatacağım.
Dediğinde montumu üzerime geçirdikten Sonra Esin'in arabasına binerek yola koyulduk. Esin arabada bana her şeyi anlattı ve biraz saçma geldi. Kenan, Egemen ve Barış. Okuldan bir ses duymuşlar fakat bu ses çığlık sesleri falanmış. Bana hiç mantıklı gelmese de yine de gidiyoruz. Polisi aramak yerine bizi neden arıyorlar onu anlamış değilim.
Okulun arka bahçesine vardığımızda Egemen, Barış ve Kenan bizi görür görmez yanımıza geldiler.
- Ne duydunuz Kenan?
Diye merakla sordu Esin. O sırada ise arkamızda olan okulda bir ses işittim, bir kadının acı içinde bağırışı. Kulaklarımda sesi yankılandı.
- Bu sesi, sabahtan beri bir kadın acı içinde çığlık atıyor resmen. Tek bu kadın sesi değil. Başka kişilerin de çığlığı var.
- Ne yapacağız? Polise haber verelim.
-İlk başta bir bakalım neyin nesiymiş sonra polislere haber veririz.
Dedi Egemen. Kenan ise okula nasıl gireceğimizi düşünüyordu.
- Şu arka tel örgüden girebiliriz.
- Tamam ama sadece bahçesinde dolaşacağız.
Diye söylendi Barış. Sessiz adımlarla arkadaki tel örgüden içeri girdik ve etrafı incelemeye başladık, Esin yine çekim yaptığı kamerasını getirerek okulun bahçesinde çekim yapıyor,
Kenan ise sağa sola bakınıyordu. Egemen ve Barış diğer tarafa bakınırken ben ise okulun pencerelerine odaklanmıştım.
Bir pencere dikkatimi çekti, bu müdürün odasının penceresiydi. Ama pencerede sanki orada olmaması gereken bir karartı vardı. Biraz daha yaklaşınca karartı daha da yakına gelir gibi hareket ediyordu. Daha da yaklaşmak istedim ve beş adım daha ileri atıldım, bütün odağımı penceredeki karartıya verdim iki adım daha ilerledikten sonra karartı kayboldu. Ama az önce buradaydı nasıl kaybolabilir ki.
Üç adım daha atarak pencereden içeri bakmak isterken bir kafa bir anda pencerede belirdi!
Çığlıklar içerisinde kendimi yere attım ve yerde sürüne sürüne geri geri gidiyordum. O sırada arkadan Kenan gelip beni kaldırdı ve neler olduğunu sordu.
Tam cevap vericekken diğerleri geldi ve "Damla iyi misin?" Diye sordular. Korkudan kekeleyerek;
- Müdürün odasının penceresinde birisi var! Onu gördüm!!
- Kim var?
Diye endişeli bir şekilde sordu Esin.
- Yüzünün yarısı siyah birşey ile kaplıydı sadece çenesi ve dudağı açıktaydı, ama çok korkutucuydu kalbim yerinden fırlayacak gibi hissettim.
- Acaba kim?
Dedi Barış, ve o sırada Barış'ın arkasında bir gölge belirdi. Hepimiz dikkatinizi şimdi o gölgeye vermiştik. Az önce yaşadığım olaydan sonra bu gölge de neyin nesiydi?
Hepimiz gölgeye odaklanırken okulun arka tarafından testere sesleri geliyordu. Bu testere sesi de neyin nesiydi?
Testere sesi, tel örgülerin olmadığı yerden uzakta geliyordu, eğer oraya gidersek geldiğimiz yerden uzak olacaktık ve başımıza birşey gelirse kaçacağımız yer olmayacaktı.
Ama o sese gitmek istiyorduk, yavaş adımlarla arka tarafa gittik ve sese iyice yaklaşmıştık. Egemen duvar arkasından ne olduğuna baktı ve şok oldu.
Hemen uzaklaşmamızı söyledi ama o sıra ses çıkaran kişiler bizi farketmişlerdi. Testere sesiyle bize doğru yaklaşıyorlardı, çıkış yerinden uzak olduğumuz için hızla oraya yetişmeye çalışıyorduk fakat onlar daha hızlıydı.
O sırada Egemen okulun bir yangın kapısının açık olduğunu gördü;
- Hadi çabuk olun burdan gidelim, Esin hadi!!!
Dedi ve hepimiz kendimizi içeriye attık. Son anda o tanınmadık kişilerden kurtulmuştuk fakat bir sorun vardı.
Yangın kapısından girdiğimiz için artık okulun içinde kapana kısılmıştık!
'2. Bölüm Sonu'
~ Devam Edecek ~
Yeni Bölümde Görüşmek Üzere 🪄🤍✨