a/n: hi! last chapter na ito kasi ang next ay epilogue na. wala akong maisip na ending kaya heto ang kinalabasan, kakornihan haha. pasensya na, writer's block men! haha. pero sana kahit korny ang ending ienjoy ninyo parin. alam kong marami kayong tanong out there and i suggest i-coment ninyo na lang siguro sa epilogue at gagawan ko ng special chapter. sa nagtatanong ng element ni Arthur at daren, arthur=metal control and darren = telekinesis. so ayan, enjoy!
Chapter 39: the final stage
Alex's POV
Patuloy lang ako sa pagtakbo, paghahanap. Masyadong malaki ang academy at isa ang nagging pagkakamali ko ang mauna sa pagpunta sa academy na ito. Aish! Sana sumabay na lang ako sa kanila. Edi sana ngayon kasama ko ang kapatid ko.
"aaaa!"
Nakarinig ako ng isang sigaw na nagpatigil sa pagtakbo ko. Shit, naguumpisa na. that was Roshan's voice, screaming, her voice sounding like in pain. Fvck, my sister. San ba nagpunta yon?
"PLEASE STOP! PLEASE STOP! AAAAA! IT HURTS! AAAA!"
That voice. That scream. Shit.
I ran towards the direction where the scream came. At pagtingin ko sa isang kwarto, I saw her lying on the ground habang hawak hawak ang ulo niya. Shit.
"Rean! Rean calm down! Calm down! Nandito na si kuya!" sigaw ko. What can I do to ease the pain? Shit sana ako na lang sana ako na lang ang kinuhanan nila ng memorya.
"Ana!" sigaw naman ni Arthur nang Makita ko siyang tumakbo papunta sa direction ko, naming ng kapatid ko.
"anong nangyari Alex? What happened to her?" tanong niya habang tinutulungan akong pagaanain ang nararamdaman niya.
I can feel tears flowing through my cheeks. Nasasaktan ang kapatid ko, nasasaktan siya. At ako ang may kasalanan. Sana ako na lang, sana ako na lang!
"aaaaa! Ang sakit! Aaaa! Ayoko na!!!" sigaw pa niya. Hindi ko na napigilan pa at niyakap ko na lang siya. Ayokong mawalan ng kapatid, I can't. please! Please tigilan niyo na po siya! leave her alone! Ipasa ninyo na lang sa akin ang sakit please!
After a few minutes biglang nawalan ng mala yang kapatid ko. Shit. Shit. She's alive right? Buhay siya hindi ba? Buhay siya hindi ba? No! she can't die!
Napapikit na lang ako at patuloy na umiyak, wala akong pakialam kung Makita man ni Arthur na umiyak ako sa unang pagkakataon. "Rean" tawag ko sa pangalan niya
Ilang Segundo pa at may naramdaman akong humaplos sa pisngi ko. At narinig ko ang boses niya...
"kuya" sabi niya nang may ngiti sa mukha
Roshan POV
No. my bestfriend is gone. She's gone.
Bago siya malagutan ng hininga, may isang pangalan siyang binanggit sa akin.
King Harold
Ang hari. Siya ba? Siya ba ang pumatay kay Reminisce? Siya ba ang pumatay kay Natalie? Hindi ko siya mapapatawad! Hinding hindi! Tumayo na ako at inutusan ko na lang ang tubig na dalhin sa safe na lugar ang bangkay ni Natalie.
Galit. Galit ang nangungna sa akin. Ngayong nagbalik na ang ala ala ko, hinding hindi na ako magpapaloko pa ulit. Hinding hindi na.
Wala akong pakialam sa nadadaanan ko. Madami na akong nadaanan na naglalaban, diablerie at Enchanted. Hindi ako ginagalaw ng diablerie marahil ay kilala nila ako bilang phantom queen nila. Pwes ngayon, hindi na.
Nagtungo ako sa kwarto ng hari, and there, I found him. Tss, relaxed? He better not be.
"Morrigan, kanina pa kitang hinahantay. Ikaw na lang ang kulang" wika niya. Agad na kumunot ang noo ko.
I scanned the room and saw that the legendaries were all tied up. Pero wait, hindi pala lahat. The legendary invisibility is missing.
"tss, one is still missing" sabi ko at nappangisi na lang dito.
"oo nga eh, one is still missing. And you are the key to take that last legendary" sabi nito habang inikot ang drinking glass niya na may hawak na wine at lumapit siya sa pwesto ko.
"you know, pwede ko na silang patayin all at once or make them my slave" wika nito. Hindi ako papayag, I won't let that thing happen.
"kung papatayin mo sila, make sure they are complete" sabi ko.
"ROSHAN! WHAT ARE YOU SAYING!?" sigaw ni Amber
I cannot look at them right now kasi alam kong masisira ang plano ko, ang acting ko kapag nilingon ko sila. Yeah, I'm acting that I'm still their ally.
"you want them all to be here? Then I know one way" sabi niya. Nagtaka ako dito pero agad akong sinunggaban ng sakal ng hari. Shit. Does he know?
"yes, he knows" narinig kong salita ng boses ng isang lalaki.
Napatingin ako sa likod ng hari and there, I saw Nicolo. I feel like he's using his element against me, against us. What happened? Aish!
I can see Nicolo's eyes with black color. Full dark black color. He's under an element! He's under Pearl's Element, Hypnotism!
Shit is all I can say. Nauubusan na ako ng hininga, I'm lacking out of breath!
Pilit kong inaalis ang kamay ng hari pero lalo lang niyang hinihigpitan ito. Katapat ko ay isang salamin at kita kong namumula na turning to violet ang mukha ko indicating na onti na lang ay maaaring mamatay na ako due to lack of breath. Shit.
Napatingin ako sa mga kaibigan ko. They are crying, it seems like they are helpless. I mouthed the words 'sorry' habang lahat kami ay nagiiyakan.
Onti na lang. onti na lang at bibigay na ako. But then to my surprise ay natumba ang hari na ikinagulat naman naming lahat.
"you can't hurt Roshan. No one dares to kill her!" sigaw ng isang boses lalaki. And there, unti unting lumilitaw ang katawan ni....
Joachim?
The moment that the king loses his grip in my neck, I grasp some air and breathe again. Thank goodness at dumating si Joachim. But wait, I thought he's the laser element?
"Chim chim" I managed to say his name. dali dali siyang lumapit sa akin at tinulungan akong makatayo. He was there, helping me. bakit ba lagi na lang siyang nandiyan pag kailangan ko siya? Haist, lumalaki na ang utang ko sa kanya.
"are you alright?" tanong niya pero agad naman akong nagbalik ng tanong "are you... are you the legendary invisibility?" tanong ko and he nods as an answer.
"how?" I said
"no time to explain Aouie, we need to get that chains off our friends" sabi niya. Patungo na sana kami sa kinaroroonan ng mga legendary nang biglang may sumuntok kay Joachim paglingon niya. Shet!
I was about to help him pero may tumutok sa akin na isang espada. Ipinuwesto niya ito sa ilalm ng baba ko, para bang pwede na akong patayin sa pamamagitan ng paghiwa sa leeg ko.
"one wrong move and you'll die, as well as your friends" sabi niya, sabi ng hari.
Wala akong nagawa kundi ang sundin ang utos niya. Kung ako ang tatanungin, mas gugustuhin ko pang mamatay ako, kaso wala eh, idadamay nila ang mga kaibigan ko. Hindi ko yon pahihintulutan na mangyari.
tutulungan na din sana ako ni CHim chim kaso nga lang ay binantayan siya ni Nicolo under Pearl's element at unfortunately ay kasama siya sa one wrong move or you'll die.
"I heard you already have three elements" sabi ng hari. So anong gusto nitong iparating?
"your friend is dumb. She's too dumb to kill herself" sabi pa nito habang siya ay umaabante at ako ay umaatras.
"don't call her dumb because you are dumber than she is!" I spat at him. Wala akong pakialam kung mas matanda siya o ano. Sa inaasal niya, mas nagmumukha siyang walang pinagaralan.
"yo call me dumb? Then you deserve to die" sabi niya.
Napapikit na lang ako nang Makita kong he exerted force to the sword that was about to hit me, kill me ang biglang may narinig akong sigaw mula sa may pintuan.
"STOP!" a girl's voice entered "STOP HAROLD! DON'T KILL HER!" sigaw ni mommy. Yes, I can now see her clearly. She's crying, her face filled with fear.
"and why would I do that Wendy? Pwedeng pwede ko siyang patayin dahil unang una, anak siya sa labas! She doesn't deserve a royal blood! She's not my daughter!" sigaw ng hari sa kanya. I feel like my tears are overflowing but I managed to look at them.
"you can't kill her Harold!" sabi ni mommy "don't kill her because she's your daughter" wika ni mommy.
Parang nabingi ako sa narinig ko. I was dumbfounded. Kaya ba tinawag akong princess ni mommy? I thought that was just a nickname she gave me. but wait, that's not true! Hindi ko ama ito! Wala akong masamang ama!
"wh-what did you just said?" stuttering, his voice tatters while saying those words. Dahil sa gulat ay naibaba niya ang sword na hawak niya. It drops and the sharp sound of a metal got into my ears.
"she's your daughter" ulit ni mommy, this time it's loud and clear.
"mommy! Ano bang pinagsasasabi ninyo?" tanong ko. What is she possibly saying?
"the moment I left you Harold, the moment na tumakas ako dito sa dark academy na ito I was bearing your child, our child. Ayaw ko noon dito because I can't stand the evilness of you and your kingdom kaya napagdisisyunan kong umalis dito. But along the way, an accident happened. That caused my memory loss. Singod ako noon sa ospital, wala akong maalala. They said that my baby was safe, noon ko lang nalaman na buntis pala ako. I can't remember my name, but then nakilala ko si Shaun, psychometry element holder at ang kinilalang ama ni Roshan. He named me Roxanne and there it began, my escape from your dark world" kwento ni mommy
"pero mom, pano si ate Pearl?" tanong ko. Hindi ba siya ang anak nilang dalawa?
"alam nating pareho Harold na hindi ko anak si Pearl" sabi inya na ikinaiwas ng tingin ni king Harold
I looked at her, at him, at both of them. The atmosphere is not that good, considering na nandito din sin Amber at ang iba pang legendary.
"what do you mean you're not my mother?" we heard Pearl's voice, and it sounds like it was so broken.
Ang atensyon ay napapunta sa kapapasok lang na si Pearl. We gazed to her pero walang ibang nagging ingay o salitang lumabas sa mga bibig naming lahat. Not until the king spoke
"Chimera, anak" sabi niya
"dad, what's the meaning of this? Sabi mo siya ang mommy ko. Ano ngayon tong naririnig kong hindi ako ang anak niya?" sabi pa nito. Wala akong magawa kundi makinig na lang sa kanila. It woldn't help kung makikisali pa ako sa kanila.
"anak, your other element. That came from your real mother" sabi niya, ng hari. Her jaw dropped but a few seconds after, she regained the truth and smirked.
"so you're saying na ako ang anak sa labas dito? You're saying that I am the illegitimate daughter? Ganon ba? " nakangising sabi niya pero kita ko ang luhang tumutulo sa mga mata niya.
"it's not how it is Chimera, hindi ko inisip ni minsan na isa kang anak sa labas" wika naman ni mommy
"and now kinakaawaan ninyo ako?" tanong niya nang may halong galit. We are all crying here.
"no" I don't know what came to me pero yun ang lumabas sa bibig ko. "we're still sisters" habol ko pa.
"you! It's all your fault you bitch!" sigaw niya sa akin at lumapit sa akin but I raised my hand and she stopped.
For the first time, for the first time I am going to use Reminisce's power. Ito lang ang tanging naiisip kong paraan para matigil na ang lahat ng ito. This is all I can think of.
Suddenly a glow of light came and all blinded our sights, as if creating a new era, a new time, and a new beginning...