"Waar kom jij vandaan?" Vraagt Kai terwijl ik de trap op en af storm.
"Werk!" Zeg ik snel. "Hoe bedoel je werk je bent al zeker twee weken niet geweest." Hoor ik vanuit de woonkamer.
"Dus? Ik had vrij. Doei!" En ik sprint de deur uit.
"Hallo!" Hoor ik nog van binnen komen, maar ik ben al weg.
Ik pak de fiets uit de voortuin en begin te fietsen. Eerlijk gezegd heb ik geen stabiel plan maar we moeten het ermee doen. Ik ga mijn telefoon verbinden met mijn AirPods en hem instellen dat ik de microfoon van mijn telefoon hoor door de oortjes. Dan zoek ik een open raam en gooi ik mijn telefoon er door heen. Dan moet ik ergens nog een plek vinden om me te verstoppen... binnen 10 meter. Hoe ga ik dat doen? Anders zullen de AirPods buiten bereik van de Bluetooth verbinding vallen, shit.
"Hey Raven!" Abrupt rem ik bij het horen van de bekende stem. Sky kijkt me verwart aan. "Heyy.. Sky. Wat toevallig," zeg ik vluchtig.
"Vanwaar die stres is je ogen? Heb je haast? Wyatt of Carter?" Zegt ze met haar speelse ogen.
Ik rol met mijn ogen. "Alsof ik ze aan het bespelen ben Sky. Je weet hoe het zit. Ik wil Carter. En Wyatt en ik hebben een OVEREENKOMST om mij te helpen hem te krijgen. Er is niks tussen mij en hem," zeg ik overtuigd. Zie je het al voor je. Raven en Wyatt. Wat een grap.
"Oké oke."
"Maar wat doe jij hier aan deze kant van de stad?" Vraag ik snel om het onderwerp te veranderen.
"Ik ga naar Kai. Bespreken hoe we het gaan aanpakken vanavond met je ouders."
Shit. Mijn ouders kwamen vandaag thuis.
Sky kijkt me met grote ogen aan. "Je bent er wel toch vanavond? Ik weet niet of ik het zonder jou aan kan hoor. "
"Uh, ja ik ga mijn best doen. Ik was vergeten dat het alweer dinsdag was."
Om eerlijk te zijn zit mijn hoofd zo vol dat ik geen idee heb hoe ik dit allemaal vlekkeloos ga doorloodsen. Het is alsof mijn hoofd volgepropt zit en de problemen mijn kant op waaien en ik er niks werkelijk tegen kan doen.
Sky knikt. "Isgoed lieverd, laat me weten als je me nodig hebt en dan zie ik je vanavond. " ze lacht lief naar me.
"Tot vanavond Sky de Bij." Ik kan mezelf voor me hoofd slaan. Ik heb een habit van het benoemen van bijnamen als ik gestrest ben. Dus nu is het al overduidelijk. Al helemaal voor Sky. Snel stap ik op mijn fiets en begin weer snel te fietsen terwijl ik Sky perplex laat staan achter me.
Ik zucht en rij door. Op een gegeven moment kom ik bij Wyatt aan en ik zet mijn fiets neer op de hoek van de straat.
Ik kijk om me heen in de hoop dat niemand me ziet. Het is ook pas 7 uur. Ik loop onopvallend door.
"Raven." Hoor ik een boze stem zeggen. Ik kijk op en zie Wyatt 10 meter verderop staan. Hij lijkt lichtelijk geïrriteerd, misschien wel een beetje boos. Het is denk het beste idee alsof ik doe dat ik hem niet gehoord heb. Ik kijk weer rechtdoor en versnel mijn pas. In mijn ooghoek zie ik Wyatt achter me aan lopen. Ik kijk snel naar rechts in de hoop een straat te zien of een zijstraat en met alle geluk heb ik er eentje gezien.
Ik versnel mijn pas nog iets sneller en ik kijk snel op. Ik zie dat ik achter Wyatt zijn huis ben. Shit. Snel schiet ik het steegje in. Ik kijk achter me en ik zie niemand me volgen. Ik begin te rennen en ren nog een steegje in naar rechts. Dat zal hij toch niet verwachten. Ik wil weer naar rechts gaan terug naar de weg waar ik Wyatt tegen kwam. Snel kijk ik nog even naar achteren voordat ik de hoek omloop, maar ik zie niemand.
Zodra ik om de hoek loop voel ik twee stevige handen op mij armen gedrukt. Een kleine kreet ontsnapt uit me keel en ik kijk snel voor me uit waarna ik een oudere man zie met donkergrijs haar, bruine ogen. Deftig gekleed in een antraciet pak.
"Je moet opletten waar je je bevind jonge dame," zegt de oudere man met een duidelijk buitenlands accent. Net uit de schrik komend zie ik achter hem drie heren staan met een serieuze blik op hun gezicht.
Ik kijk weer op naar de man. Het zal toch niet? Het zou wel kunnen.
"Excuses," krijg ik eruit. De man verzwakt de grip op mijn armen en laat me los. "Een fiene dhag nog," gaat hij verder en hij wilt langs me heen lopen.
"Raven. Stop met rennen!" Hoor ik Wyatt geïrriteerd uit het gangetje achter me roepen. Hij komt aanhollen en kijkt me met perplexe ogen aan. "Shit," mompelt hij zachtjes.
De oude man trekt zijn wenkbrauw op en kijkt me nog eens doordenkend aan.
"Wyatt jongen, heb je iets nodig van deze signora?" Gaat de man verder waarop hij Wyatt streng aan kijkt.
Wyatt slikt. "Nee, ze leek op iemand die ik ken, maar ik heb me vergist." Ik kijk naar hem om en zijn ogen geven me een waarschuwende blik.
"Sorry," zeg ik nogmaals en ik wurm me tussen de mannen door zonder achterom te kijken.
Shit shit shit. Dit was niet de bedoeling. Wat moet ik nu doen? Misschien moet ik het voor nu echt maar los laten. Als ik nogmaals gezien wordt zal het opvallend zijn. En dit lijken me geen mensen die risico's nemen.
Alle moed zakt me in mijn schoenen. Het enigste wat ik nu nog kan doen is vertrouwen op het woord van Wyatt. Maar wie weet hoe makkelijk zijn mond leugens vertellen kunnen zoals hij voorheen bij alle dames gedaan heeft.
Maarja, misschien ben ik ook slechts een speler in zijn spel.
Verslagen was ik thuis aangekomen. Ik ben iniedergeval op tijd. Ik heb alleen gewoon een naar gespannen onderbuik gevoel.
Ik snij de laatste komkommers en tomaten voor in de Griekse salade van het bijgerecht. Sky, Kai en ik hadden besloten om een maaltijd te maken zodat het misschien een wat rustigere sfeer zou creëren.
"Hoelaat zijn ze thuis?" Vraag ik aan Kai. Hij haalt zijn schouders op. "Zal wel tussen half 9 en 9 uur zijn." Ik knik mijn hoofd. Dat is al bijna.
"De zalm is bijna op kamertemperatuur dus ik stop de stukken zo in de oven." "Isgoed," zegt Sky.
Ik had de zalm heerlijk met speciale kruiden in laten trekken en er een laagje mozzerella overheen gelegd zodat dit in de oven een lekkere krokante laag zou vormen in de oven. Daarnaast hebben we eigen frietjes gemaakt met Italiaanse kruiden en wat witte risotto rijst voor de keus. Makkelijk gerecht, maar zeer lekker en gezond.
Ik kijk naar mijn handen en zie dat ze trillen. Wat is er met mij aan de hand?
Verdronken in gedachten kijk ik op en zie ik Kai naast me staan. Hij legt zijn hand voorzichtig op de mijne en ik laat het mes zachtjes vallen op het plateau.
"Wat is er?" Vraagt hij zachtjes. Hij kijkt me bezorgd aan. Ik forceer een glimlach. Ik wil het ze niet moeilijker maken dan het al is.
"Niks, ik slaap gewoon slecht de laatste tijd."
En dan hoor ik de deurbel gaan. Sky, Kai en ik kijken allebei naar de deur en ik besluit degene te worden die de deur open maakt. Ik snel door naar de voordeur en maak deze open.
In de voordeur staan mijn ouders, beiden met een grote koffer.
"Raven!" Zegt mijn moeder blij en ze omhelst me met haar vrije arm. "Mama," zeg ik lief. Ze laat me snel weer los en wurmt haar weg door naar binnen. Het lijkt goed met ze te gaan. Vast een zaak gewonnen, belooft een goede avond te worden.
"Raven lieverd," zegt mijn vader lief waarna hij me vastpakt met beide armen en een kus op mijn voorhoofd plant. "Alles goed met je?" Vraagt hij. Ik knik. "Natuurlijk." Hij glimlacht, blij met het antwoord. Hij pakt zijn spullen en loopt achter mij aan naar binnen.
"Hallo meneer en mevrouw Woods. Ik hoop dat jullie een goede reis gehad hebben." Zegt Sky lief waarna ze mijn moeder een hand geeft.
"Hoi Sky. Jazeker alles is vlekkeloos verlopen. Bedankt voor het vragen. Wat ruikt het hier lekker."
Ze glimlacht nerveus. "Ja we hebben een lekkere maaltijd bereid voor jullie. We dachten dat jullie daar wel zin in zouden hebben na de lange vlucht."
"Erg attend van jullie," zegt pap die samen met mam aan tafel gaan zitten. Ik kijk Sky en Kai aan geen idee hoe we verder moeten gaan dus ik loop naar de oven om de vis eruit te halen.
"Ja.." Kai schraapt zijn keel. "Er is een hoop veranderd de laatste vijf maanden dat jullie weg zijn.
Hij loopt naar Sky toe en pakt haar hand vast en begeleidt haar naar de eettafel. Het is bijna te awkward om te kijken hoe mijn ouders reageren dus ik focus mij op het eten. Gelukkig had ik de tafel al gedekt en hoef ik alleen de schalen met eten op tafel te serveren. Ik loop met de vis naar de tafel en glimlach ongemakkelijk. Ik heb geen idee of ik iets moet zeggen of niet. Mijn moeders gezicht spreekt boekdelen. Mijn vader kijkt me nog met wat bedenkelijke ogen aan.
"Dus eh.. ja. Sky is mijn vriendin," zegt Kai nadat Sky is gaan zitten aan tafel. Hij neemt plaatst naast haar. Ik breng de laatste schaal naar de tafel en ga zitten.
Mijn ouders zijn opmerkelijk stil. Dit was te verwachten.
"Nou. Heel leuk. Gefeliciteerd jullie beiden," zegt papa uiteindelijk met een glimlach. Mama glimlacht ook waarvan ik denk dat die niet gemeend is. Maar dat zul je alleen weten als je haar kent. "Jazeker."
Maar dat was nog niet het moeilijke deel. Kai beweegt zenuwachtig met zijn been en bijt zachtjes op zijn nagels. Ik werp hem een waarschuwende blik in de hoop dat hij snapt dat zijn nerveuze gedrag opvalt.
"We hebben zalm bereidt," zeg ik om de stilte te vullen.
We beginnen langzaam te eten en ik krijg geen hap door mijn keel. Hoe zou het met Wyatt zijn? Ik heb nog niks van hem gehoord. Het slechte onderbuik gevoel komt weer hevig terug en ik forceer mezelf de volgende hap te nemen.
Alleen hij bevalt niet goed en ik krijg het gevoel alsof ik moet kotsen.
Ik spuug de vis uit en ik spring op uit mijn stoel.
"Sorry ik moet.." maar ik kan mijn zin niet afmaken en ik ren naar de wc.
"Raven!" Hoor ik mijn moeder naschreeuwen. Ik hoor haar hakken achter me aan rennen tot aan de wc. De inhoud van mijn maag komt eruit en ik voel mijn moeder mijn haren overeind houden.
"Mijn God Raven, wat heb jij! Kotsen op klaarlichte dag door een beetje zalm! Je bent toch niet zwanger!" Schreeuwt mijn moeder net iets te hard.
"Wat?" Hoor ik mijn vader zeggen. Ik schudt mijn hoofd net voordat ik een tweede braaksessie begin. Mijn moeder geeft me een zakdoek aan nadat ik klaar ben met kotsen en neemt gelijk een paar stappen achteruit.
"Nou zeg op! Wat heb je uitgespookt!" Ze kijkt me boos aan terwijl ik nog aan het bijkomen ben van de vieze smaak in mijn mond.
"Niks! Waarom ga je gelijk uit van dingen die niet waar zijn!" Zeg ik lichtelijk geïrriteerd.
"Je hebt altijd al de aandacht gewild met je korte jurkjes en kleding. Ik heb je daar vijf maanden niet van kunnen behoeden dus ik weet het niet! Je bent wel het type om.."
"Raven is gewoon nerveus," komt Sky tussenbeide. Mijn moeder draait haar gezicht om naar Sky. "En waarom zou dat dan zijn?"
"Omdat zij niet degene is die zwanger is, maar ik. En dat wilde we jullie vandaag vertellen."
Dames en heren, als jullie een hoofdstuk lezen zouden jullie alsjeblieft op het sterretje willen drukken? (Stem) dat motiveert me echt heel erg! X