"Anong sabi ng mommy mo? Hindi ba siya nagalit sayo?"
Here I am, asking Zyle questions that are supposed to be obvious. Kaya ito ang pinupunto ko, I don't want to engage with Zyle especially when I know that I don't have a chance to his family. Alam ko na naman noong una na, wala talaga akong pag-asa at mas pinapakita lang 'yon ng mommy niya sa akin.
I will never be enough for them. Malaki ang mundo, nila napalaki na napakahirap abutin. At kahit maging sapat man ako kay Zyle kung wala namang approval mula sa mga magulang niya ay wala pa din akong magagawa. I came from a conservative family, at alam kong isa sa mga tradisyon nating Pilipino ay ang apruba ng ating mga magulang whether it might be marriage or just a typical relationships.
"Don't mind her." he boredly said as he lay down on bed.
Nagalit nga. "Sabi ko kasi sayo, e, dito na lang dapat ako."
"She did not give birth to me for the purpose of dictating my decisions." ramdam na ramdam ko ang inis nito.
"Pero magulang mo pa din siya, you have to respect---"
"I'm respecting her, she is not." he cut me off.
Inabot nito ang mga make up ko at iba pang mga kaartehan ko sa tabi niya at sinuri ang mga ito. Binasa pa niya ang mga ito isa-isa habang nakakunot-noo. Kasalukuyan kong inaayos ang gamit ko dahil wala naman kaming pupuntahan ngayon. Hindi ko pa nga alam kung sasama kami sa Iloilo o hindi na.
Umalis din kasi ang mga magulang nito. Nakipagkita din ata sa mga politiko dito sa Cebu at nagpasalamat. Parang hindi nga busy 'tong lalaking nakahiga dito sa kama ko e. Pinagmamasdan lang akong mag-ayos o kinakausap ako.
"Hintayin daw natin si daddy mamayang gabi," he informed me. Tinungkod nito ang braso sa may sentido niya at tumagilid upang makita ang ginagawa ko.
"Bakit? Hanggang kailan ba tayo dito?" tanong ko.
"Mamayang gabi? Or tomorrow." hindi niya sure na saad.
Nagpatuloy na lang ako sa pag-aayos para maging handa na din anytime. Si Zyle ay tinawag ng isang staff dahil may dumating na bisita ng daddy niya e. Inatasan muna itong mag-welcome rito habang wala ang daddy niya. He even told me to go down pero dahil nahihiya ako ay nanatili na lang roon sa sa kwarto.
Ginawa ko na lang din ang ibang mga paper works ko at sa wakas ay nakatapos din ako ng madami-dami. Busy pa siguro si Zyle kaya nang mag_aalas tres na ay pinadalhan na lang niya ako nang meryenda. Siguro ay natanto na ayaw kong bumaba.
Akmang isusubo ko na ang buong bibingka ng tumunog ang cellphone ko.
Zyle:
Do you need other things? Do you want otap?
Hindi pa ako nakapagreply ay nagsend na ito ng mga litrato ng mga pagkain na naksalang sa lamesa nila.
May lechon, liempo, daing at iba pang mga pagkain na hindi ko alam ang pangalan. Natakam bigla ako dahil sa mga litratong pinadala niya. Mas masarap pa kung may kanin!
Napatayo ako nang marinig ang katok sa pintuan. Tumakbo ako at binuksan 'yon. Agad na bumungad sa akin ang mga iba't-ibang pagkain na dala ng mga nagtratrabaho sa pinagtutuluyan namin. Ipinasok nila ito nilagay sa lamesa.
"Ma'am pinapabigay po ni Sir Zyle." ani ng babae.
Ngumiti ako sa babae at hinatid sila sa may pintuan bago nagpasalamat ulit. "Salamat po."
Nang masarado ko ang pintuan ay tumakbo ako papalapit sa lamesa at kumuha ng lechon. A sticky note caught my eyes. Nakangiti ko 'yon kinuha at binasa ang magandang sulat mula sa taong nagpapatibok sa puso ko.
'I'll be there... can you wait for me?'
-your soon h <3
Inabot ko ang phone ko at nakangiting nagtipa ng mensahe para kay Zyle. My heart seems to be happy right now, my heart was pretty coming out from my chest.
Ako:
Hihintayin kita.
Zyle:
Open your door baby. I'm already here.
My heart pounded. Napatayo ako agad at dumeretso muna sa may salamin at inayos ang buhok ko bago unti-unting binuksan ang pintuan. May hawak pa itong mga desert. I smiled at him and got the other cupcake from his hand
"You like these kinds of food aren't you? Should I cook food like these so that you can eat much?" he placed his hand on my small back.
"Natakam lang talaga ako ngayon, okay?" sabi ko dahil baka magluto siya ng mga ganiyan e, paborito ko ang mga ito. It was something I could sacrifice! lalo na kapag may baggoong! An alternative for toyomansi!
"Whatever size you are, I will still love you. I told you, it's only you, in any versions of the universe."
It has been on my list of things I hoped to experience for a very long time. When I come across couples on the internet who appear to be doing so well, so freely, and you know.... love was very visible in their eyes, I can't help but wonder when they got so lucky. When will those butterflies come over me, and the love that will stay with me till the moment I take my last breath?
Love now, is very hard to find, love that stays is very rare. Mahirap magmahal at mahirap humanap ng mamahalin. It's not a trial and error, that we can just play with it.
"Sino 'yung bisita niyo?" I asked while we eat.
Uminom naman muna ito. "Kabatch ni dad. I don't even know him and I don't even know why did I welcome him when he was just talking about his daughter."
I immediately raised my brow. Napatigil din ako sa pagkain at nilapag ang kubyertos ko. I am now more curios of what they talked about.
"Ano 'yon? Sinalestalk ka?" I tried to be calm.
"Yeah? But his product didn't even caught my eyes." his side of lips rose, hiding his smile.
Nagpatuloy na ako sa pagkain habang siya naman ay nagpunas sa labi at sumandal bago ako pinagmasdan na nakngisi. Not caught your eyes ha? Gusto ko sana siyang tanongin kung anong itsura ng babae pero syempre may kahihiyan pa naman ako.
"Gusto ko kasi 'yung hindi ko naman kilala pero handang magpakamatay para sa akin." he said captivating me.
Napaangat ang tingin ko sa kaniya. His hooded eyes was blazing with so much emotions. He stared at me for so long that I could feel my eyes getting dry. The sun ray from the afternoon sun was touching his soft face, the sun was kissing his perfect face while the wind was blowing his black bouncy hair.
Hindi ako makapgsalita! Hindi ko alam kung anong dapat sabihin! It was so overwhelming, the emotions I was feeling was out of this world.
"Kahit ilang produkto pa ang ilahad nila sa akin. Hinding-hindi ako kailanman pipili sa mga ?yon dahil matagal na akong nakapili." He smiled at me.
"Zyle... madami pang gustong sumalba sayo."
"Pero walang nakagawa." mabilis niyang sabi. "Bakit mo 'yon ginawa huh? Selina?"
I gulped and diverted my gaze. "Kasi... ayaw kitang mamatay."
"At bakit na ayaw mo akong mamatay?" Tanong niya ng mabilis.
Of course, it was fucking obvious. I maybe so inlove with him but I'm not obsessed though! Humanga lang ako sa kaniya, at humahanga pa din. It was like, he was so good to be love, that he desrve the love as much a myself.
Honestly, he brought this different emotion and feelings out of me and makes soul so alive. Kahit noong hindi pa kami nagkikita, kahit noong hindi pa niya ako kilala ay pinapadama na niya sa akin 'yon.
I fell so deep, and I'm still falling so hard with the person infront of me.
The one and only Zyle Kevin Villavieja.
"Dahil hinahangaan kita noon. I was one of your biggest supporter." diretso kong sabi.
He smirked.
"Ayaw din kitang mamatay." Hahampasin ko na sana ito dahil mukhang hindi siya seryoso. "Ayaw kitang mamatay dahil magpapakasal pa tayo, Selina."
Hindi ko alam kung masusuka ba ako o kikiligin pero ang corny niya! Magpapakasal? Oh my God ang impossible naman!
"Nagpapatawa ka ba? Magpapakasal? Saan mo na naman ba 'yan narinig ha!?" I asked under my breath.
Ang masayang mukha niya kanina ay sumeryoso. "I told you, I'm taking everything about you seriously."
"Oo alam ko. Except 'yung kasal diba?" pagsasabi ko baka nagkamali lang siya sa sinabi. "Tsaka, ako?" Tinuro ko ang sarili ko. "Ikakasal sayo? Ang impossible naman 'yon."
Tinawa ko pa 'yon pero nagsisi ng makita ang mukha niyang hindi na maitimpla.
Bahagya akong naubo at napaayos ng upo. "Alam mo, bata pa kasi ako. Like I'm still twenty, I still need to discover the world! Marami pa akong gustong gawin."
"You can do that while we are married. Hahayaan kita sa gusto mong gawin basta uuwi ka sa akin."
What the? I'm so, so speechless.
"Getting married is not a joke!" I hissed. "Ibig sabihin noon, habang buhay na tayong magsasama! Sa pagtulog, pagtravel, panonood, pagluluto, all around! 'Yung atensyon mo ay nasa akin na and you can't explore other girls na!"
"First and foremost, exploring girls are not my thing, it's a big no for me. And marriage? I am not treating it as a joke." he paused.
Magsasalita na sana ako ulit nang itaas niya ang index finger niya para tumigil ako. Naiinis akong humalukipkip at hinintay siyang magsalita. He was telling me not to say aynthing again until he is finished.
"And the part where we would be together for almost our entire life.... that's what I want." he said. "I just want to focus on you, to serve you, to love you, to take care of you and to be there for you. Kahit sa kabilang buhay pa 'yan, pipiliin kong makasama ka basta't papayagan mo ako."