Zawgyi
သူတို႔ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုခဲ့တဲ့အခ်ိန္က ရွန္ယန္းအား သူမရဲ႕ရည္းစားေဟာင္းအေၾကာင္းကို သတင္းေထာက္မွေမးခြန္းထုတ္ခဲ့စဥ္ကျဖစ္တယ္ ။
မုရီအန္းထံမွတုံ႔ျပန္မႈကိုမရရိွတာေၾကာင့္ သူမေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း သူတို႕ တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္သတိထားေနဖို႔မလိုအပ္ေတာ့ေၾကာင္း ၊ တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦးသူစိမ္းေတြလိုပဲဆက္ဆံေတာ့မွာျဖစ္ေၾကာင္းကို ထိုသူကသေဘာတူလိုက္ျပီလို႔ ရွန္ယန္းေတြးေတာလိုက္တယ္။
ထိုသို႔ေတြးျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ရွန္ယန္းရဲ႕ေျခလွမ္းေတြက ေနွးက်သြားျပီး သူမရဲ႕ပံုစံက လွည့္ပတ္ၾကည့္ရတာကိုအရမ္းကိုမွသေဘာက်ေနတဲ့ပံုျဖစ္သြားတယ္။
သူမတစ္စံုတစ္ခုကို ရုတ္တရက္ေတြးေတာမိခ်ိန္မွာေတာ့ သူမရဲ႕ေျခလွမ္းကိုရပ္တန္႔လိုက္ျပီး မုရီအန္းထံသို႔တည့္တည့္မတ္မတ္ေလ်ွာက္သြားလိုက္တယ္။
"ဥကၠဌမု က်ြန္မတို႔စကားခဏေလာက္ေျပာလို႔ရမလား "
ရွန္ယန္း အျပံဳးေလးနွင့္ေျပာလိုက္တယ္။
"ရွင္တို႔မိသားစုကအသည္းအသန္လိုက္ရွာေနတယ္ဆိုတဲ့ မုမိသားစုအမွတ္အသားပါတဲ့ပန္းခ်ီကားကို က်ြန္မရွာေတြ႕ထားတယ္"
လက္ေထာက္ဝူကေတာ့ ရွန္ယန္းမွ မုမိသားစု နွစ္အတန္ၾကာေအာင္လိုက္ရွာေနတယ္ဆိုတဲ့ပန္းခ်ီကားကိုေတြ႕ထားတယ္လို႔ဆိုလာတာေၾကာင့္ အရမ္းကိုအံ့ၾသသင့္သြားခဲ့တယ္။ သူတို႕ေတြ နွစ္ေတြအမ်ားၾကီးအမ်ားၾကီးလိုက္ရွာတာေတာင္ရွာမေတြ႕ခဲ့တဲ့ပန္းခ်ီကားၾကီးေလ!
မုရီအန္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြကေတာ့ ရွန္ယန္းရဲ႕လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ပစၥည္းထံသို႔အၾကည့္ေရာက္သြားျပီး ေမးလိုက္တယ္။
"မင္းလိုခ်င္တာက ဘာလဲ"
မုရီအန္းက ငတံုးတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူးေလ ။ ဒီပန္းခ်ီကားကအတုလည္းျဖစ္နိုင္တာပဲ ။ ရွန္ယန္းကဒီပန္းခ်ီကားကိုဘယ္လိုရွာေတြ႕ခဲ့တာလဲ ။
ဒါေပမယ့္ လက္ေထာက္ဝူကေတာ့ သူ႕ရဲ႕မွတ္ခ်က္ေတြကိုေခါင္းထဲမွာပဲထားျပီး ပါးစပ္မဟမိေစဖို႔ၾကိဳးစားလိုက္တယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ မုရီအန္းရဲ႕တကယ့္အေတြးထဲမွာ ရွန္ယန္းကို ဘယ္လိုမ်ိဳးစဥ္းစားေနလဲဆိုတာသူမသိနိုင္ဘူးေလ။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ မုရီအန္းရဲ႕ဖုန္းကို ေခၚဆိုမႈတစ္ခုဝင္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ သူကေျဖဆိုဖို႔ေရြးခ်ယ္လိုက္ျပီး စကားရပ္တန္႔လိုက္တယ္။
"ကိုယ္ အခုျပန္ရေတာ့မွာ"
သူကေျပာျပီးျပီးခ်င္းပဲ ရွန္ယန္းရဲ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆြဲယူျပီး သူနွင့္အတူဆြဲေခၚသြားတယ္။
လက္ေထာက္ဝူက သူတို႕ရဲ႕ေနာက္ကေန နီးကပ္စြာလိုက္ပါလာကာ စကားေျပာဆိုျခင္းမရိွေပမယ့္ ရွန္ယန္းရဲ႕လက္ထဲကပစၥည္းကိုေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ ရွန္ယန္းကမုရီအန္းရဲ႕လက္ထဲကရုန္းထြက္ျခင္းမလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ အၾကံေပးစကားဆိုလိုက္တယ္။
"တကယ္လို႔ ရွင့္မွာအလုပ္ေတြအရမ္းရႈပ္ေနတယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္မွစကားေျပာၾကရင္မေကာင္းဘူးလား"
မုရီအန္းကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြကိုမရပ္တန္႕ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား သူ႕ရဲ႕ပါးစပ္ကိုသာဖြင့္ျပီးအက္ကြဲတဲ့ေလသံနွင့္စကားဆိုလာတယ္။
" ရွန္ယန္း ဒီလိုမ်ိဳးတစ္ခုခုကိုေျပာျပီးမွ မင္းရပ္တန္႕ခ်င္သလိုရပ္လိုက္လို႔ မျဖစ္ဘူးေလ"
သူ(မ)က သူ႕ကိုအရူးလုပ္ခ်င္ေနတာလား ? ေနာက္ျပီး အတူတူျပန္စခ်င္တယ္လို႔ေျပာလာတာကလည္း သူ(မ)ပဲေလ။ အခုက်ေတာ့ သူတို႕နွစ္ေယာက္အတူတူျပန္ျဖစ္ဖို႔ မျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ေျပာတဲ့တစ္ေယာက္ကလည္း သူ(မ)ပဲျဖစ္ေနျပန္ျပီ!
ဘာလို႔လဲ? သူက သူ(မ)ကိုတစ္ခ်ိန္တုန္းက အရမ္းခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုျပီး သူ(မ)က အရမ္းေတြစိတ္ၾကီးဝင္ျပီးထိန္းမရသိမ္းမရပံုစံလုပ္ျပေနတာလား။
ရွန္ယန္းအေနနဲ႕ကေတာ့ မုရီအန္းရဲ႕အေတြးေတြကို စိတ္မဝင္စားေနပါဘူး။ တကယ္လို႔ ထိုသူကအလုပ္ေတြရႈပ္ေနမယ္ဆိုရင္ သူ(မ)အေနနဲ႕ေစာင့္ေနေပးနိုင္တယ္ေလ။ သူမက ထိုပန္းခ်ီကားဟာ မုမိသားစုရဲ႕အေရးၾကီးတဲ့ပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းသိတဲ့အတြက္ မုရီအန္းထံသို႔ထိုပန္းခ်ီကားကိုေပးအပ္ခ်င္ေနတာျဖစ္ေလတယ္။ ထိုသို႔ေပးျပီးေနာက္ မုရီအန္းနဲ႕သူမရဲ႕ဆက္ဆံေရးကိုေသေသခ်ာခ်ာျဖတ္ေတာက္ျပီး ေနာင္အနာဂတ္မွာသူမရဲ႕အနာဂတ္အတားအဆီးအျဖစ္ေပၚမလာေစဖို႔ရွင္းလင္းေအာင္လုပ္ရလိမ့္မယ္။
ေနာက္ျပီး သူမအေနနဲ႕ဇာတ္လိုက္မနွင့္လည္းထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုလိုခ်င္စိတ္မရိွတာေၾကာင့္ ထိုကိစၥေတြနွင့္အေဝးမွာေနထိုင္ဖို႔အစီအစဥ္ဆြဲထားတာပိုေကာင္းလိမ့္မယ္။ ဒီအတိုင္းသာဆို သူမရဲ႕သက္ေမြးလမ္းေၾကာင္းမွာ ဘယ္သူမွပါဝင္ျခင္းမရိွဘဲသက္ေသာက့္သက္သာျဖတ္သန္းနိုင္ျပီျဖစ္တယ္။
သူတို႔ကားအနီးသို႔ေရာက္ေတာ့ လက္ေထာက္ဝူက မုရီအန္းအတြက္ကားတံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ဖက္လူကေတာ့လႈပ္ရွားမယ့္အရိပ္အေယာင္ေလးေတာင္မရိွဘဲ ေနရာမွာဘဲျမဲျမဲရပ္တန္႕ေနတုန္းပဲ။ ရွန္ယန္းကလည္း မုရီအန္း ကားထဲသို႔ဝင္မွာကို ေစာင့္ေနခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သူမက ကားေရွ႕ခန္းက ခရီးသည္ခံုမွာပဲဝင္ထိုင္ဖို႔စဥ္းစားထားတာျဖစ္ျပီး ေနာက္ခန္းထဲမွာမုရီအန္းနွင့္အတူယွဥ္တြဲျပီးထိုင္ဖို႔ နည္းနည္းေလာက္ေတာင္ေတြးေတာခ်င္စိတ္ရိွမေနဘူးေလ။
လက္ေထာက္ဝူရဲ႕နႈတ္ခမ္းေတြက ထိုသူနွစ္ဦးကိုၾကည့္ျပီး ရႈံ႕တြန္႔သြားရတယ္။
ထိုပုဂၢိဳလ္နွစ္ဦးက ဘာေတြမ်ားေတြးေတာေနၾကတာတုန္း ?။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အေျခအေနကို ရွန္ယန္းကျဖိဳခြဲလိုက္တယ္။
"က်ြန္မေရွ႕မွာထိုင္လိုက္မယ္"
" မင္းက ကိုယ့္ကိုေၾကာက္ေနတာလား ဒါမွမဟုတ္ မင္းရဲ႕နွလံုးသားထဲမွာကိုယ္ရိွေနတုန္းဆိုတာကို သိသာသြားမွာစိုးလို႔လား ဟမ္..?"
( T/ N _မုတာေကာတို႔ ဇာတ္လမ္းစပါျပီ XD )
မုရီအန္းက ထိုသို႔ေျပာျပီးသည္နွင့္ ရွန္ယန္းရဲ႕အေျဖစကားကိုေစာင့္ေမ်ွာ္နားေထာင္ျခင္းမရိွဘဲ ကားထဲသို႔ခ်က္ခ်င္းဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
မာရီအန္းကိုေၾကာက္တယ္ ဒါမွမဟုတ္ သူမရဲ႕နွလံုးသားထဲမွာမုရီအန္းရိွေနေသးတယ္ ? သူမအေနနဲ႕ထိုနွစ္မ်ိဳးလံုးကိုေခါင္းစဥ္အတပ္မခံနိုင္တာေၾကာင့္ မုရီအန္းရဲ႕ေနာက္ကလိုက္ဝင္ျပီး သူ႕ေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ လက္ေထာက္ဝူကေတာ့ ကားတံခါးကိုပိတ္ျပီးျပီးခ်င္းပဲ အေရွ႕ကိုအလ်ွင္အျမန္သြားကာ ဒရိုက္ဘာခံုမွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။
ရွန္ယန္းက ကားမွန္ကေန ခဏေလာက္လွည့္ပတ္ၾကည့္ျပီး သူမရဲ႕ဖုန္းကိုကစားေနသလို မုရီအန္းကလည္း သူ႕ရဲ႕ကြန္ျပဴတာကိုဖြင့္ျပီး အလုပ္ကိုအာရံုစိုက္ေနခဲ့တယ္။ နွစ္ဦးလံုးက လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးမွာ စကားတစ္ခြန္းမွေျပာလာျခင္းမရိွၾကဘူး။
ကားက မုလုပ္ငန္းစုမွာရပ္တန္႕သြားခဲ့တာေၾကာင့္ ရွန္ယန္းကကားထဲကမထြက္ခင္မွာ သူမရဲ႕မ်က္နွာကို maskတပ္လိုက္တယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနွင့္ သူမက မုရီအန္းထံသို႔လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြေန႕စဥ္သြားပို႔ျခင္းမလုပ္ရေသးခင္မွာျပန္လည္ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕မ်က္နွာကိုဖံုးကြယ္ထားရတာကေတာ့ သူမကိုမုရီအန္းနွင့္ပတ္သက္မႈရိွေၾကာင္း ဘယ္သူ႕ကိုမွမသိေစခ်င္တာေၾကာင့္ဘဲ။
သူမကအနုပညာလမ္းေၾကာင္းမွာ အခ်ိန္အၾကာၾကီးေနရဦးမွာေလ။
တစ္ဖက္မွမုရီအန္းကေတာ့ အမွန္တကယ့္ကိုအလုပ္ရႈပ္ေနပံုရျပီး ရွန္ယန္းကိုလက္ေထာက္ဝူနွင့္အပ္ခဲ့ျပီး သူကေတာ့အစည္းအေဝးခန္းမထဲကိုအလွ်င္အျမန္ဝင္သြားခဲ့တယ္။
လက္ေထာက္ဝူကေတာ့ ရွန္ယန္းနွင္မုရီအန္းၾကားထဲမွာျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနေတြကို တိတိက်က်မသိတာေၾကာင့္ သူမကိုလ်စ္လ်ဴရႈျပီးမထားရဲဘူး။ သူက ရွန္ယန္းအတြက္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ေပးလိုက္ျပီး တျခားကုမၼဏီေတြကေတာင္ အခ်ိဳပြဲနွင့္စားစရာေလးေတြမွာေပးလိုက္ေသးတယ္။
"မိန္းကေလးရွန္ က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဥကၠဌမုက ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ၾကာရင္ျပန္ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္ ဒါေၾကာင့္ခဏေလာက္ေစာင့္ေပးပါဦး"
ထိုသူက ရွန္ယန္းကိုအေၾကာင္းၾကားျပီးတာနွင့္ သူမရဲ႕လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့အရာကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိျပီး ခဏေလာက္ေတြးျပီးေနာက္ေမးလာခဲ့တယ္။
"ဒီပန္းခ်ီကားက တကယ္မုမိသားစုကရွာေနတဲ့ဟာလား"
“အမ္.. ”
ရွန္ယန္းက ေကာ္ဖီခြက္ကိုေကာက္ယူလိုက္ျပီး တစ္ငံုေသာက္လိုက္တယ္။
“ရွင္က ဒါကိုအတုလို႔ထင္ေနတာလား?”
ထိုစကားကိုၾကားေတာ့ လက္ေထာက္ဝူတစ္ေယာက္အနည္းငယ္ေလာက္ရွက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထိုပစၥည္းကအတုမ်ားျဖစ္ေနမလားဆိုတာကိုသူမေတြးမိဘဲ မေနနိုင္ဘူးေလ။ သူမက ထိုပန္းခ်ီကားကိုဘယ္လိုမ်ားရွာေတြ႕ခဲ့တာလဲ ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ေထာက္ဝူကေတာ့ မယံုၾကည္နိုင္ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။
တစ္ဖက္လူကထုတ္ေဖာ္ေမးလာျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ရွန္ယန္းကျပန္ေမးလိုက္တယ္။
" ပန္းခ်ီကားက အစစ္ဆိုရင္ေရာ ?”
သူမရဲ႕အေမးစကားက လက္ေထာက္ဝူကိုေျဖစရာစကားရွာမရျဖစ္သြားေစတယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ဘာမွျပန္မေျဖဘဲထိုေနရာမွာပဲဆက္ရပ္ေနသင့္လား ဒါမွမဟုတ္ အျပင္ကိုပဲထြက္သြားသင့္လား။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ရွန္ယန္းက ပန္းခ်ီကားကိုလက္ေထာက္ဝူထံသို႔လွမ္းေပးလိုက္တယ္။
လက္ေထာက္ဝူက မုရီအန္းရဲ႕လက္ေထာက္ပဲေလ။ ဒီေတာ့ သူမကထိုသူ႕ကို ပန္းခ်ီကားၾကည့္ဖို႔ခြင့္ျပဳေပးလိုက္တယ္။
ရွန္ယန္းကလက္ေထာက္ဝူဘက္ကို လွည့္ေတာင္ၾကည့္မေနခဲ့ဘူး။ သူမကဆိုဖာေပၚမွာသက္ေသာင့္သက္သာထိုင္ျပီး ေကာ္ဖီကိုသာစိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႕ေသာက္ေနခဲ့တယ္။
လက္ေထာက္ဝူက တံု႔ဆိုင္းစြာနွင့္ပန္းခ်ီကားကိုဖြင္လိုက္ျပီး အထဲမွာရိွေနတဲ့ပန္းခ်ီကားကိုေတြ႕လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ အံ႔ၾသတၾကီးနွင့္ေရွာ့ရသြားခဲ့တယ္။
ဒီပန္းခ်ီကားကအစစ္ၾကီးပဲ ။ရွန္ယန္းဒါကို ဘယ္လိုမ်ားရွာေတြ႕သြားတာလဲ ?
"ဘယ္တုန္းက ရွာေတြ႕ခဲ့တာလဲ?”
“ရွင္တို႔နွင့္မေတြ႕ခင္ကပဲ ဝယ္လိုက္တာေလ”
လက္ေထာက္ဝူ : “…”
မုမိသားစုကထိုပန္းခ်ီကားကိုျပန္ရဖို႔နွစ္ေတြအၾကာၾကီးလိုက္ရွာေနခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္သူမွရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ရွန္ယန္းကေတာ့ အလြယ္တကူနွင့္ပိုင္ဆိုင္လာခဲ့တယ္။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ လက္ေထာက္ဝူတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုစကားမ်ိဳးေျပာသင့္လဲဆိုတာတကယ့္ကိုသိသြားခဲ့ျပီ။
"ရွန္မိန္းကေလး က်ြန္ေတာ္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ .. ဒီပန္းခ်ီကားကို မုမိသားစုကနွစ္ေတြအၾကာၾကီးလိုက္ရွာခဲ့ေပမယ့္ ရွာမေတြ႕ခဲ့ဘူေလ ဒါေပမယ့္ ရွန္မိန္းကေလးကေတာ့ အလြယ္တကူနွင့္ရရိွလာခဲ့တယ္ __ ဒါကလူေတြကို နည္းနည္းေလာက္သံသယျဖစ္သြားေစေလာက္တဲ့ အံ့ၾသစရာကိစၥျဖစ္ေနေတာ့ေလ "
လက္ေထာက္ဝူက ရွန္ယန္းကိုေတာင္းပန္ျပီးအျပင္ကိုထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္။
မုရီအန္းရဲ႕ရံုးခန္းထဲမွာ အခ်ိန္ၾကာၾကာေစာင့္ေနရေပမယ့္ ရွန္ယန္းကေတာ့ ပ်င္းရိတယ္လို႔မခံစားရဘူး။ အရင္ဘဝတုန္းက သူမအေနနွင့္ ထိုသူ႕ကိုမေရမတြက္နိုင္ေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြနွင့္ ေစာင့္ခဲ့ရဖူးတာပဲေလ။
ဒါေပမယ့္ လက္ေထာက္ဝူေဖ်ာ္ေပးတဲ့ ေကာ္ဖီကေတာ့ အရမ္းကိုေသာက္လို႔ေကာင္းေနတုန္းပဲ။ အရသာက ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာင္းလဲခဲ့ဘူး။
တစ္နာရီေက်ာ္ၾကာျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ မုရီအန္းကအစည္းအေဝးခန္းထဲကထြက္လာနိုင္ခဲ့ျပီ။ လက္ေထာက္ဝူက ထိုအမ်ိဳးသားဆီကိုအေျပးအလႊားသြားျပီး ေျပာလိုက္တယ္။
"ဥကၠဌမု ရွန္မိန္းကေလးယူလာတဲ့ပန္းခ်ီကားက မုမိသားစုလိုက္ရွာေနတဲ့တစ္ခုပဲ .. အဲဒါကအတုလားအစစ္လားဆိုတာေတာ့ က်ြန္ေတာ္မသိဘူး ရွန္မိန္းကေလးက သူအဲဒါကိုအခုေလးတင္ဝယ္လာတာလို႔ေျပာတယ္"
"ပန္းခ်ီကားက အတုမဟုတ္ဘူး”
“အဲဒီပန္းခ်ီကားက အတုမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဥကၠဌမုဘယ္လိုသိတာလဲ ?”
မုရီအန္းက သူ႕ရဲ႕နႈတ္ခမ္းေထာင့္ကိုတြန္႕ေကြးျပီးျပန္ေျဖလာတယ္။
“ရွန္ယန္း .. သူမက ငါ့ကိုလိမ္မွာမဟုတ္ဘူး”
အဲဒီေနာက္ ထိုအမ်ိဳးသားရဲ႕မ်က္နွာေပၚမွာထစ္ေငါ့လိုတဲ့အျပံဳးတစ္ခုေပၚေပါက္လာတယ္။
ဒါကိုျမင္ေတာ့ လက္ေထာက္ဝူတစ္ေယာက္ မုရီအန္းရဲ႕ေနာက္ကေနလိုက္ရင္း သူတစ္ေယာက္တည္းၾကားရရံုေလာက္ ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္မိတယ္။
“ဥကၠဌမုက အခုထိရွန္ယန္းကိုၾကိဳက္ေနတုန္းပဲလား?”
ထိုစကားအဆံုးမွာ လက္ေထာက္ဝူကေခါင္းကိုလ်ွင္ျမန္စြာခါယမ္းျပီးျပန္ျပင္ေျပာလိုက္တယ္။
"ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္နိုင္မွာလဲ ငါဘာေတြေတြးေနမိတာလဲ?! ဥကၠဌမုက ရွန္ယန္းကိုဘယ္လိုလုပ္ဆက္ၾကိဳက္ေနမွာတုန္း သူက သနားေနတာပဲျဖစ္မွာပါ"
သူ႕ရဲ႕အေတြးကိုျပန္ျပင္ျပီးေနာက္ လက္ေထာက္ဝူက ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕သူေဌးနွင့္ ရွန္ယန္းတို႔ၾကားက ဆက္ဆံေရးကိုပါဝင္ျပီး မေျပာမိရင္ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္လို႔ ထပ္မံေတြးလိုက္တယ္။ သူ႕အေနနွင့္ သူတို႕ခိုင္းတာမွန္သမ်ွ လုပ္ေပးရမွာျဖစ္ျပီး သူေဌးရဲ႕အခ်စ္ေရးကိစၥကို ထင္ျမင္ခ်က္ေပးမေနသင့္ဘူးေလ။
ရံုးခန္းတံခါးက တြန္းဖြင့္ျခင္းခံရျပီး မုရီအန္းက ရွန္ယန္းထံသို႔တည့္မတ္စြာေလ်ွာက္လာကာ သူမရဲ႕ေဘးနားမွာရပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕ကိုသူနိွမ့္ခ်တဲ့အျပဳအမူနွင့္စကားဆိုေလတယ္။
“ဒီေတာ့ အေျခအေနက ...”
ရွန္ယန္းက သူမရဲ႕နႈတ္ခမ္းကိုေျဖးညွင္းစြာဖြင့္ဟျပီးေျပာလာတယ္။
"ဒီေန႕ကစျပီး က်ြန္မတို႔တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ သူစိမ္းေတြလိုဘဲသေဘာထားရေအာင္ .. က်ြန္မလည္းက်ြန္မရဲ႕အိပ္မက္အတြက္တိုက္ခိုက္မွာ ၊ ရွင္လည္းစီးပြားေရးေလာကမွာစိန္အဆင့္ဘုရင္တစ္ဆူျဖစ္လာလိမ့္မယ္ .. က်ြန္မအေနနွင့္ မုလုပ္ငန္းစုနွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ TV စီးရီးေတြ ဇာတ္လမ္းေတြ ဒါမွမဟုတ္ေၾကညာေတြကိုလည္း လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး"
အဲဒီေနာက္ သူမကပန္းခ်ီကားကိုထုတ္ယူလိုက္ျပီး မုရီအန္းထံသို႕တြန္းပို႔လိုက္တယ္။
“ရွင္သေဘာတူမယ္ဆိုရင္ က်ြန္မဒီပန္းခ်ီကားကို ရွင့္ကိုေပးလိုက္မယ္”
***
Unicode
သူတို့နောက်ဆုံးအကြိမ်ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံခဲ့တဲ့အချိန်က ရှန်ယန်းအား သူမရဲ့ရည်းစားဟောင်းအကြောင်းကို သတင်းထောက်မှမေးခွန်းထုတ်ခဲ့စဉ်ကဖြစ်တယ် ။
မုရီအန်းထံမှတုံ့ပြန်မှုကိုမရရှိတာကြောင့် သူမပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း သူတို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်သတိထားနေဖို့မလိုအပ်တော့ကြောင်း ၊ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးသူစိမ်းတွေလိုပဲဆက်ဆံတော့မှာဖြစ်ကြောင်းကို ထိုသူကသဘောတူလိုက်ပြီလို့ ရှန်ယန်းတွေးတောလိုက်တယ်။
ထိုသို့တွေးပြီးချိန်မှာတော့ ရှန်ယန်းရဲ့ခြေလှမ်းတွေက နှေးကျသွားပြီး သူမရဲ့ပုံစံက လှည့်ပတ်ကြည့်ရတာကိုအရမ်းကိုမှသဘောကျနေတဲ့ပုံဖြစ်သွားတယ်။
သူမတစ်စုံတစ်ခုကို ရုတ်တရက်တွေးတောမိချိန်မှာတော့ သူမရဲ့ခြေလှမ်းကိုရပ်တန့်လိုက်ပြီး မုရီအန်းထံသို့တည့်တည့်မတ်မတ်လျှောက်သွားလိုက်တယ်။
"ဥက္ကဌမု ကျွန်မတို့စကားခဏလောက်ပြောလို့ရမလား "
ရှန်ယန်း အပြုံးလေးနှင့်ပြောလိုက်တယ်။
"ရှင်တို့မိသားစုကအသည်းအသန်လိုက်ရှာနေတယ်ဆိုတဲ့ မုမိသားစုအမှတ်အသားပါတဲ့ပန်းချီကားကို ကျွန်မရှာတွေ့ထားတယ်"
လက်ထောက်ဝူကတော့ ရှန်ယန်းမှ မုမိသားစု နှစ်အတန်ကြာအောင်လိုက်ရှာနေတယ်ဆိုတဲ့ပန်းချီကားကိုတွေ့ထားတယ်လို့ဆိုလာတာကြောင့် အရမ်းကိုအံ့သြသင့်သွားခဲ့တယ်။ သူတို့တွေ နှစ်တွေအများကြီးအများကြီးလိုက်ရှာတာတောင်ရှာမတွေ့ခဲ့တဲ့ပန်းချီကားကြီးလေ!
မုရီအန်းရဲ့မျက်လုံးတွေကတော့ ရှန်ယန်းရဲ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့ပစ္စည်းထံသို့အကြည့်ရောက်သွားပြီး မေးလိုက်တယ်။
"မင်းလိုချင်တာက ဘာလဲ"
မုရီအန်းက ငတုံးတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးလေ ။ ဒီပန်းချီကားကအတုလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲ ။ ရှန်ယန်းကဒီပန်းချီကားကိုဘယ်လိုရှာတွေ့ခဲ့တာလဲ ။
ဒါပေမယ့် လက်ထောက်ဝူကတော့ သူ့ရဲ့မှတ်ချက်တွေကိုခေါင်းထဲမှာပဲထားပြီး ပါးစပ်မဟမိစေဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။ သူ့အနေနဲ့ မုရီအန်းရဲ့တကယ့်အတွေးထဲမှာ ရှန်ယန်းကို ဘယ်လိုမျိုးစဉ်းစားနေလဲဆိုတာသူမသိနိုင်ဘူးလေ။
ထိုအချိန်မှာပဲ မုရီအန်းရဲ့ဖုန်းကို ခေါ်ဆိုမှုတစ်ခုဝင်ရောက်လာတာကြောင့် သူကဖြေဆိုဖို့ရွေးချယ်လိုက်ပြီး စကားရပ်တန့်လိုက်တယ်။
"ကိုယ် အခုပြန်ရတော့မှာ"
သူကပြောပြီးပြီးချင်းပဲ ရှန်ယန်းရဲ့လက်ကောက်ဝတ်ကိုဆွဲယူပြီး သူနှင့်အတူဆွဲခေါ်သွားတယ်။
လက်ထောက်ဝူက သူတို့ရဲ့နောက်ကနေ နီးကပ်စွာလိုက်ပါလာကာ စကားပြောဆိုခြင်းမရှိပေမယ့် ရှန်ယန်းရဲ့လက်ထဲကပစ္စည်းကိုတော့သေသေချာချာစိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။
ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ရှန်ယန်းကမုရီအန်းရဲ့လက်ထဲကရုန်းထွက်ခြင်းမလုပ်ခဲ့ပေမယ့် အကြံပေးစကားဆိုလိုက်တယ်။
"တကယ်လို့ ရှင့်မှာအလုပ်တွေအရမ်းရှုပ်နေတယ်ဆိုရင် နောက်တစ်ခေါက်မှစကားပြောကြရင်မကောင်းဘူးလား"
မုရီအန်းကတော့ သူ့ရဲ့ခြေလှမ်းတွေကိုမရပ်တန့်ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား သူ့ရဲ့ပါးစပ်ကိုသာဖွင့်ပြီးအက်ကွဲတဲ့လေသံနှင့်စကားဆိုလာတယ်။
" ရှန်ယန်း ဒီလိုမျိုးတစ်ခုခုကိုပြောပြီးမှ မင်းရပ်တန့်ချင်သလိုရပ်လိုက်လို့ မဖြစ်ဘူးလေ"
သူ(မ)က သူ့ကိုအရူးလုပ်ချင်နေတာလား ? နောက်ပြီး အတူတူပြန်စချင်တယ်လို့ပြောလာတာကလည်း သူ(မ)ပဲလေ။ အခုကျတော့ သူတို့နှစ်ယောက်အတူတူပြန်ဖြစ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ပြောတဲ့တစ်ယောက်ကလည်း သူ(မ)ပဲဖြစ်နေပြန်ပြီ!
ဘာလို့လဲ? သူက သူ(မ)ကိုတစ်ချိန်တုန်းက အရမ်းချစ်ခဲ့တယ်ဆိုပြီး သူ(မ)က အရမ်းတွေစိတ်ကြီးဝင်ပြီးထိန်းမရသိမ်းမရပုံစံလုပ်ပြနေတာလား။
ရှန်ယန်းအနေနဲ့ကတော့ မုရီအန်းရဲ့အတွေးတွေကို စိတ်မဝင်စားနေပါဘူး။ တကယ်လို့ ထိုသူကအလုပ်တွေရှုပ်နေမယ်ဆိုရင် သူ(မ)အနေနဲ့စောင့်နေပေးနိုင်တယ်လေ။ သူမက ထိုပန်းချီကားဟာ မုမိသားစုရဲ့အရေးကြီးတဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်ကြောင်းသိတဲ့အတွက် မုရီအန်းထံသို့ထိုပန်းချီကားကိုပေးအပ်ချင်နေတာဖြစ်လေတယ်။ ထိုသို့ပေးပြီးနောက် မုရီအန်းနဲ့သူမရဲ့ဆက်ဆံရေးကိုသေသေချာချာဖြတ်တောက်ပြီး နောင်အနာဂတ်မှာသူမရဲ့အနာဂတ်အတားအဆီးအဖြစ်ပေါ်မလာစေဖို့ရှင်းလင်းအောင်လုပ်ရလိမ့်မယ်။
နောက်ပြီး သူမအနေနဲ့ဇာတ်လိုက်မနှင့်လည်းထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံလိုချင်စိတ်မရှိတာကြောင့် ထိုကိစ္စတွေနှင့်အဝေးမှာနေထိုင်ဖို့အစီအစဉ်ဆွဲထားတာပိုကောင်းလိမ့်မယ်။ ဒီအတိုင်းသာဆို သူမရဲ့သက်မွေးလမ်းကြောင်းမှာ ဘယ်သူမှပါဝင်ခြင်းမရှိဘဲသက်သောက့်သက်သာဖြတ်သန်းနိုင်ပြီဖြစ်တယ်။
သူတို့ကားအနီးသို့ရောက်တော့ လက်ထောက်ဝူက မုရီအန်းအတွက်ကားတံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ သို့သော်လည်း တစ်ဖက်လူကတော့လှုပ်ရှားမယ့်အရိပ်အယောင်လေးတောင်မရှိဘဲ နေရာမှာဘဲမြဲမြဲရပ်တန့်နေတုန်းပဲ။ ရှန်ယန်းကလည်း မုရီအန်း ကားထဲသို့ဝင်မှာကို စောင့်နေခဲ့တာဖြစ်တယ်။ သူမက ကားရှေ့ခန်းက ခရီးသည်ခုံမှာပဲဝင်ထိုင်ဖို့စဉ်းစားထားတာဖြစ်ပြီး နောက်ခန်းထဲမှာမုရီအန်းနှင့်အတူယှဉ်တွဲပြီးထိုင်ဖို့ နည်းနည်းလောက်တောင်တွေးတောချင်စိတ်ရှိမနေဘူးလေ။
လက်ထောက်ဝူရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ထိုသူနှစ်ဦးကိုကြည့်ပြီး ရှုံ့တွန့်သွားရတယ်။
ထိုပုဂ္ဂိုလ်နှစ်ဦးက ဘာတွေများတွေးတောနေကြတာတုန်း ?။
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခြေအနေကို ရှန်ယန်းကဖြိုခွဲလိုက်တယ်။
"ကျွန်မရှေ့မှာထိုင်လိုက်မယ်"
" မင်းက ကိုယ့်ကိုကြောက်နေတာလား ဒါမှမဟုတ် မင်းရဲ့နှလုံးသားထဲမှာကိုယ်ရှိနေတုန်းဆိုတာကို သိသာသွားမှာစိုးလို့လား ဟမ်..?"
( T/ N _မုတာကောတို့ ဇာတ်လမ်းစပါပြီ XD )
မုရီအန်းက ထိုသို့ပြောပြီးသည်နှင့် ရှန်ယန်းရဲ့အဖြေစကားကိုစောင့်မျှော်နားထောင်ခြင်းမရှိဘဲ ကားထဲသို့ချက်ချင်းဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
မာရီအန်းကိုကြောက်တယ် ဒါမှမဟုတ် သူမရဲ့နှလုံးသားထဲမှာမုရီအန်းရှိနေသေးတယ် ? သူမအနေနဲ့ထိုနှစ်မျိုးလုံးကိုခေါင်းစဉ်အတပ်မခံနိုင်တာကြောင့် မုရီအန်းရဲ့နောက်ကလိုက်ဝင်ပြီး သူ့ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ လက်ထောက်ဝူကတော့ ကားတံခါးကိုပိတ်ပြီးပြီးချင်းပဲ အရှေ့ကိုအလျှင်အမြန်သွားကာ ဒရိုက်ဘာခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
ရှန်ယန်းက ကားမှန်ကနေ ခဏလောက်လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီး သူမရဲ့ဖုန်းကိုကစားနေသလို မုရီအန်းကလည်း သူ့ရဲ့ကွန်ပြူတာကိုဖွင့်ပြီး အလုပ်ကိုအာရုံစိုက်နေခဲ့တယ်။ နှစ်ဦးလုံးက လမ်းတစ်လျှောက်လုံးမှာ စကားတစ်ခွန်းမှပြောလာခြင်းမရှိကြဘူး။
ကားက မုလုပ်ငန်းစုမှာရပ်တန့်သွားခဲ့တာကြောင့် ရှန်ယန်းကကားထဲကမထွက်ခင်မှာ သူမရဲ့မျက်နှာကို maskတပ်လိုက်တယ်။ ကံကောင်းထောက်မစွာနှင့် သူမက မုရီအန်းထံသို့လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေနေ့စဉ်သွားပို့ခြင်းမလုပ်ရသေးခင်မှာပြန်လည်မွေးဖွားလာခဲ့တယ်။ သူမရဲ့မျက်နှာကိုဖုံးကွယ်ထားရတာကတော့ သူမကိုမုရီအန်းနှင့်ပတ်သက်မှုရှိကြောင်း ဘယ်သူ့ကိုမှမသိစေချင်တာကြောင့်ဘဲ။
သူမကအနုပညာလမ်းကြောင်းမှာ အချိန်အကြာကြီးနေရဦးမှာလေ။
တစ်ဖက်မှမုရီအန်းကတော့ အမှန်တကယ့်ကိုအလုပ်ရှုပ်နေပုံရပြီး ရှန်ယန်းကိုလက်ထောက်ဝူနှင့်အပ်ခဲ့ပြီး သူကတော့အစည်းအဝေးခန်းမထဲကိုအလျှင်အမြန်ဝင်သွားခဲ့တယ်။
လက်ထောက်ဝူကတော့ ရှန်ယန်းနှင်မုရီအန်းကြားထဲမှာဖြစ်နေတဲ့အခြေအနေတွေကို တိတိကျကျမသိတာကြောင့် သူမကိုလျစ်လျူရှုပြီးမထားရဲဘူး။ သူက ရှန်ယန်းအတွက်ကော်ဖီတစ်ခွက်ဖျော်ပေးလိုက်ပြီး တခြားကုမ္မဏီတွေကတောင် အချိုပွဲနှင့်စားစရာလေးတွေမှာပေးလိုက်သေးတယ်။
"မိန်းကလေးရှန် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ဥက္ကဌမုက နောက်တစ်နာရီလောက်ကြာရင်ပြန်ရောက်လာပါလိမ့်မယ် ဒါကြောင့်ခဏလောက်စောင့်ပေးပါဦး"
ထိုသူက ရှန်ယန်းကိုအကြောင်းကြားပြီးတာနှင့် သူမရဲ့လက်ထဲမှာကိုင်ထားတဲ့အရာကိုစိုက်ကြည့်နေမိပြီး ခဏလောက်တွေးပြီးနောက်မေးလာခဲ့တယ်။
"ဒီပန်းချီကားက တကယ်မုမိသားစုကရှာနေတဲ့ဟာလား"
“အမ်.. ”
ရှန်ယန်းက ကော်ဖီခွက်ကိုကောက်ယူလိုက်ပြီး တစ်ငုံသောက်လိုက်တယ်။
“ရှင်က ဒါကိုအတုလို့ထင်နေတာလား?”
ထိုစကားကိုကြားတော့ လက်ထောက်ဝူတစ်ယောက်အနည်းငယ်လောက်ရှက်သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ထိုပစ္စည်းကအတုများဖြစ်နေမလားဆိုတာကိုသူမတွေးမိဘဲ မနေနိုင်ဘူးလေ။ သူမက ထိုပန်းချီကားကိုဘယ်လိုများရှာတွေ့ခဲ့တာလဲ ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ထောက်ဝူကတော့ မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်နေတုန်းပဲ။
တစ်ဖက်လူကထုတ်ဖော်မေးလာပြီဖြစ်တဲ့အတွက် ရှန်ယန်းကပြန်မေးလိုက်တယ်။
" ပန်းချီကားက အစစ်ဆိုရင်ရော ?”
သူမရဲ့အမေးစကားက လက်ထောက်ဝူကိုဖြေစရာစကားရှာမရဖြစ်သွားစေတယ်။ သူ့အနေနဲ့ဘာမှပြန်မဖြေဘဲထိုနေရာမှာပဲဆက်ရပ်နေသင့်လား ဒါမှမဟုတ် အပြင်ကိုပဲထွက်သွားသင့်လား။
ထိုအချိန်မှာပဲ ရှန်ယန်းက ပန်းချီကားကိုလက်ထောက်ဝူထံသို့လှမ်းပေးလိုက်တယ်။
လက်ထောက်ဝူက မုရီအန်းရဲ့လက်ထောက်ပဲလေ။ ဒီတော့ သူမကထိုသူ့ကို ပန်းချီကားကြည့်ဖို့ခွင့်ပြုပေးလိုက်တယ်။
ရှန်ယန်းကလက်ထောက်ဝူဘက်ကို လှည့်တောင်ကြည့်မနေခဲ့ဘူး။ သူမကဆိုဖာပေါ်မှာသက်သောင့်သက်သာထိုင်ပြီး ကော်ဖီကိုသာစိတ်အေးလက်အေးနဲ့သောက်နေခဲ့တယ်။
လက်ထောက်ဝူက တုံ့ဆိုင်းစွာနှင့်ပန်းချီကားကိုဖွင်လိုက်ပြီး အထဲမှာရှိနေတဲ့ပန်းချီကားကိုတွေ့လိုက်ချိန်မှာတော့ အံ့သြတကြီးနှင့်ရှော့ရသွားခဲ့တယ်။
ဒီပန်းချီကားကအစစ်ကြီးပဲ ။ရှန်ယန်းဒါကို ဘယ်လိုများရှာတွေ့သွားတာလဲ ?
"ဘယ်တုန်းက ရှာတွေ့ခဲ့တာလဲ?”
“ရှင်တို့နှင့်မတွေ့ခင်ကပဲ ဝယ်လိုက်တာလေ”
လက်ထောက်ဝူ : “…”
မုမိသားစုကထိုပန်းချီကားကိုပြန်ရဖို့နှစ်တွေအကြာကြီးလိုက်ရှာနေခဲ့ပေမယ့် ဘယ်သူမှရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့်ရှန်ယန်းကတော့ အလွယ်တကူနှင့်ပိုင်ဆိုင်လာခဲ့တယ်။ ခုချိန်မှာတော့ လက်ထောက်ဝူတစ်ယောက် ဘယ်လိုစကားမျိုးပြောသင့်လဲဆိုတာတကယ့်ကိုသိသွားခဲ့ပြီ။
"ရှန်မိန်းကလေး ကျွန်တော်တကယ်တောင်းပန်ပါတယ် .. ဒီပန်းချီကားကို မုမိသားစုကနှစ်တွေအကြာကြီးလိုက်ရှာခဲ့ပေမယ့် ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူလေ ဒါပေမယ့် ရှန်မိန်းကလေးကတော့ အလွယ်တကူနှင့်ရရှိလာခဲ့တယ် __ ဒါကလူတွေကို နည်းနည်းလောက်သံသယဖြစ်သွားစေလောက်တဲ့ အံ့သြစရာကိစ္စဖြစ်နေတော့လေ "
လက်ထောက်ဝူက ရှန်ယန်းကိုတောင်းပန်ပြီးအပြင်ကိုထွက်ခွာသွားခဲ့တယ်။
မုရီအန်းရဲ့ရုံးခန်းထဲမှာ အချိန်ကြာကြာစောင့်နေရပေမယ့် ရှန်ယန်းကတော့ ပျင်းရိတယ်လို့မခံစားရဘူး။ အရင်ဘဝတုန်းက သူမအနေနှင့် ထိုသူ့ကိုမရေမတွက်နိုင်လောက်တဲ့ အချိန်တွေနှင့် စောင့်ခဲ့ရဖူးတာပဲလေ။
ဒါပေမယ့် လက်ထောက်ဝူဖျော်ပေးတဲ့ ကော်ဖီကတော့ အရမ်းကိုသောက်လို့ကောင်းနေတုန်းပဲ။ အရသာက ဘယ်တုန်းကမှ မပြောင်းလဲခဲ့ဘူး။
တစ်နာရီကျော်ကြာပြီးချိန်မှာတော့ မုရီအန်းကအစည်းအဝေးခန်းထဲကထွက်လာနိုင်ခဲ့ပြီ။ လက်ထောက်ဝူက ထိုအမျိုးသားဆီကိုအပြေးအလွှားသွားပြီး ပြောလိုက်တယ်။
"ဥက္ကဌမု ရှန်မိန်းကလေးယူလာတဲ့ပန်းချီကားက မုမိသားစုလိုက်ရှာနေတဲ့တစ်ခုပဲ .. အဲဒါကအတုလားအစစ်လားဆိုတာတော့ ကျွန်တော်မသိဘူး ရှန်မိန်းကလေးက သူအဲဒါကိုအခုလေးတင်ဝယ်လာတာလို့ပြောတယ်"
"ပန်းချီကားက အတုမဟုတ်ဘူး”
“အဲဒီပန်းချီကားက အတုမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဥက္ကဌမုဘယ်လိုသိတာလဲ ?”
မုရီအန်းက သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းထောင့်ကိုတွန့်ကွေးပြီးပြန်ဖြေလာတယ်။
“ရှန်ယန်း .. သူမက ငါ့ကိုလိမ်မှာမဟုတ်ဘူး”
အဲဒီနောက် ထိုအမျိုးသားရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာထစ်ငေါ့လိုတဲ့အပြုံးတစ်ခုပေါ်ပေါက်လာတယ်။
ဒါကိုမြင်တော့ လက်ထောက်ဝူတစ်ယောက် မုရီအန်းရဲ့နောက်ကနေလိုက်ရင်း သူတစ်ယောက်တည်းကြားရရုံလောက် ခပ်တိုးတိုးလေးပြောလိုက်မိတယ်။
“ဥက္ကဌမုက အခုထိရှန်ယန်းကိုကြိုက်နေတုန်းပဲလား?”
ထိုစကားအဆုံးမှာ လက်ထောက်ဝူကခေါင်းကိုလျှင်မြန်စွာခါယမ်းပြီးပြန်ပြင်ပြောလိုက်တယ်။
"ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ငါဘာတွေတွေးနေမိတာလဲ?! ဥက္ကဌမုက ရှန်ယန်းကိုဘယ်လိုလုပ်ဆက်ကြိုက်နေမှာတုန်း သူက သနားနေတာပဲဖြစ်မှာပါ"
သူ့ရဲ့အတွေးကိုပြန်ပြင်ပြီးနောက် လက်ထောက်ဝူက ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့သူဌေးနှင့် ရှန်ယန်းတို့ကြားက ဆက်ဆံရေးကိုပါဝင်ပြီး မပြောမိရင် ပိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့ ထပ်မံတွေးလိုက်တယ်။ သူ့အနေနှင့် သူတို့ခိုင်းတာမှန်သမျှ လုပ်ပေးရမှာဖြစ်ပြီး သူဌေးရဲ့အချစ်ရေးကိစ္စကို ထင်မြင်ချက်ပေးမနေသင့်ဘူးလေ။
ရုံးခန်းတံခါးက တွန်းဖွင့်ခြင်းခံရပြီး မုရီအန်းက ရှန်ယန်းထံသို့တည့်မတ်စွာလျှောက်လာကာ သူမရဲ့ဘေးနားမှာရပ်လိုက်တယ်။ အဲဒီနောက် သူ့ကိုသူနှိမ့်ချတဲ့အပြုအမူနှင့်စကားဆိုလေတယ်။
“ဒီတော့ အခြေအနေက ...”
ရှန်ယန်းက သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုဖြေးညှင်းစွာဖွင့်ဟပြီးပြောလာတယ်။
"ဒီနေ့ကစပြီး ကျွန်မတို့တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သူစိမ်းတွေလိုဘဲသဘောထားရအောင် .. ကျွန်မလည်းကျွန်မရဲ့အိပ်မက်အတွက်တိုက်ခိုက်မှာ ၊ ရှင်လည်းစီးပွားရေးလောကမှာစိန်အဆင့်ဘုရင်တစ်ဆူဖြစ်လာလိမ့်မယ် .. ကျွန်မအနေနှင့် မုလုပ်ငန်းစုနှင့်သက်ဆိုင်တဲ့ TV စီးရီးတွေ ဇာတ်လမ်းတွေ ဒါမှမဟုတ်ကြေညာတွေကိုလည်း လက်ခံမှာမဟုတ်ဘူး"
အဲဒီနောက် သူမကပန်းချီကားကိုထုတ်ယူလိုက်ပြီး မုရီအန်းထံသို့တွန်းပို့လိုက်တယ်။
“ရှင်သဘောတူမယ်ဆိုရင် ကျွန်မဒီပန်းချီကားကို ရှင့်ကိုပေးလိုက်မယ်”
***