Chapter 35: invitation
Roshan's POV
Ang bigat ng pakiramdam ko. Para bang labag sa loob ko ang muling umapak sa diablerie academy. Pero hindi dapat ito ang maramdaman ko. Hindi dapat ito ang isipin ko.
"Morrigan! Saan ka nanaman galing?" salubong na tanong sa akin ni Reminisce.
"ah, diyan lang sa labas" sagot ko at dumeretso na sa kwarto ko.
Biglang tumunog ang phone ko, text message.
Did you got home safely? —Joachim
Hindi ko na sana siya irereply kaso bigla naman siyang tumawag. Ano ba yan.
"hello?"
[you didn't answer kaya akala ko may nangyaring masama na]
"it's not like hindi ko kayang umuwi mag isa"
[I know. After all you're Roshan, the phantom queen] and I heard him chuckle
"by the way, hindi ko pala natanong sayo kanina"
[what? Kung gwapo ako? Alam mo na sagot diyan haha]
"funny. How's your brother? I heard you went to US to visit your brother"
Bigla siyang natahimik. Hindi siya umimik ng halos isang minuto.
[he—he's gone]
Nagulat kao sa nagging sagot niya. bakas sa boses niya ang kalungkutan. Bakas sa boses niya ang pait na nararamdaman. Alam ko kung paano at ano ang nararamdaman niya. Namatayan siya ng mahal sa buhay. Ako, ang tatay ko, at siya ay ang kapatid niya.
"i-I'm sorry"
[tss, why are you sorry? Wala kang kasalanan. Bakit, ikaw ba dahilan ng pagkamatay niya?]
"no! ofcourse not! Pero umm, condolence"
[nothing to worry about Roshan, I'm glad he's in good hands now. At least he will no longer feel the pain that humans do feel]
Sasagot pa sana ako nang may marinig akong kumatok sa pintuan ng kwarto ko.
"anak, Morrigan, are you there?" mukhang boses ni mommy.
"sige na Chim chim, nandyan na si mommy. Next time na lang ulit" sabi ko sabay end ng call. Patayo pa lang ako nang Makita ko ang text ni Joachim
Roshan, don't forget that if you don't remember a thing using your brain, then it will be a lot better to use your heart to remember. Stay safe
-Joachim
Ibinaba ko na ang phone ko at pinag buksan si mommy. Nakangiti ko itong sinalubong at ganun din naman siya sa akin. Dumeretso si mommy sa kama ko. I'm aware na isa siyang reyna sa kahariang ito, at maging sa enchanted academy.
So basically, I have a royal blood, pero hindi full. Kasi ang full na royal blood ay si Chimera, at hindi ako.
"mom, what brought you here?" agad kong tanong. Tinabihan ko siya sa kama ko, umupo kasi sya sa dulong bahagi ng kama.
"binibisita ko lang ang baby ko" sabi niya habang hinahaplos ang buhok ko. Parang maamo ngayon ang mukha ng mommy. Hindi katulad ng expression niya kapag kasama niya si haring Harold.
"mom, hindi na ako baby!" wika ko pero napatawa lang siya ng bahagya.
"I know. Dalaga na nga ang baby ko eh haha. Lumalove life na ang anak ko" nakangiti niyang sabi.
"mom! Saang uri ng dagat ninyo naman po yan nakuha!?" angal ko. Naku nako! Hindi ko alam na tsismosa pala tong nanay ko. Deh, joke lang. baka mamaya palayasin pa ako ni mommy hahaha.
" I have my sources dear. I'm a former water element holder and until now I can communicate to them kahit nasa iyo ang element" sabi pa nya. Haist, wala akong takas sa mommy ko.
"don't worry dear, boto ako diyan sa Joachim mo" wika niya
What? Pati ba naman pangalan ni Joachim inalam pa? huhu, wala talaga akong maitatago sa mommy ko. Nasaan ang hustisya? I want freeeedommm!!!
"mom" suway ko sa kanya. Si mommy kasi eh! Parang teenager kung umasta! Huhu
"sana matapos na ang lahat ng ito. Sana matigil na ang gulo" mahina pero sapat na para marinig ko ang mga salitang binitiwan ni mommy. Wait, matapos na? atat na bang manalo sa laban si mommy?
"mom, ano po bang sinasabi ninyo? Malapit na po ba ang labanan?" curious, I want to now.
"one of these days, I'll bring back the old Roshan. One of these days, the darkness will disappear and the light will be seen again" sabi pa nito habang nakatitig lang sa akin at marahang hinahaplos ang buhok ko. Mommy is acting weird.
"mom, what are you saying?"
"nothing. I just want to tell you na okay sa akin yang Joachim, pasado na sa standards ko. If one day at mawala ako, I know he can take care of you, Roshan" tumayo na siya at nakaharap na sa direction palabas ng kwarto.
"mom, it's not Roshan. It's Morrigan. Where are you going mommy?" tanong ko.
"I have to fix something baby. Always remember that your mommy loves you no matter what. May it be Roshan, may it be Morrigan, or may it be the Phantom Queen, you're still my daughter and I'll always love you" sabi niya sabay labas na ng kwarto ko. Weird
I fixed myself, naglinis ng katawan and then I sleep...
***
"come on Morigan! Wake up girl!" narinig kong sigaw ni Reminisce. Ugh! ang aga aga pa.
"5 minutes Rem, give me 5 more minutes" sabi ko habang nagtaklob ng unan. I still want to sleep. Come on!
"not a second Morri! You have to get up before your evil half sister comes here sabog ka pag nagkataon Morri!" sigaw niya sa akin. Ugh! naman! Kainis eh!
Bumangon na ako, naligo at nagtoothbrush at iba pang daily routine ko sa umaga. Naman! Ang aga aga pa eh!
Nagsuot ako ng light blue dress at white doll shoes. Tinuyo ko ang buhok ko at naagayos na.
"saan ba tayo pupunta? Naman Rem! Don't tell me may pinapautos nanaman si ate?"
"basta! Halika dali! Alam kong kilala mo siya!" sigaw sa akin ni Reminisce na para bang nasa magkabila kaming bundok. Kainis!
Dinala ako ni Reminisce sa isang dungeon. Huh? Dungeon? Bakit dito? Nadaaanan ko si Micla pero hindi ko siya pinansin. She's not my friend anymore because she's from enchanted Academy, my mortal enemy
Dumating kami samay bandang dulo na ito.
"Morri, I think you know him" sabi niya at iniwan na ako dito. Unti unti akong lumapit sa may dungeon. May nakita akong isang lalaki dito na nakaupo sa may kama pero nakayuko. Pero base sa katawan niya, I think...
"Kuya?" tanong slash tawag ko sa kanya. Agad naman syang tumunghay para Makita ko ang mukha niya.
"Roshan" wika nya. "Roshan, ito ba talaga ang gusto mo?" tanong niya sa akin.
"Kuya Alex, what are you doing here?" tanong ko
"Roshan, roshan I have two adjenda here" panimula niya "first, I'm here to give you this" sabi niya at may iniabot sa aking dalawang papel, i mean envelope.
"the white one is for your king, and the other one is for you, the blue one" sabi niya. Agad ko itong sinilid sa bulsa ko.
"and your other addenda?" taas ko ng isang kilay, mataray look ba.
"to convince you" sagot niya. Seryoso ang tono ng boses niya.
"convince me? convince me for what? Do't tell me you're gonna convince me to go to that evil academy?" naguguluhan kong tanong sa kanya.
"unfortunately, yes. After all ikaw parin naman si Roshan hindi ba? Sige, sabihin na nating you lost your memories, pero hindi mo man lang ba naisip o naramdaman na totoo kaming nagging kaibigan sayo?" tanong niya. Napasinghap na lang ako.
"Chord! Give me the keys!" sabi ko sa isa sa mga naatasang magbantay sa bihag na ito. Agad naman niyang ibinigay sa akin ang susi sa dungeon ni kuya Alex. Binuksan ko ito at agad naman siyang lumabas.
"Roshan, roshan go back to our academy. That's the good side. Sumama ka na sa akin, isama na natin si Micla. Come on, tapusin na natin ang away sa pagitan ng dalawang academy na ito" wika pa niya. Napagiti na lang ako ng mapait.
"are you insane? look kuya Alex, I'm not letting you go because I pity you, or because you're once my friend. I'll let you go back to that shitty academy for you to send this message. I'm not going back to that academy. Kahit kumpleto na ang lahat ng legendary at ako na lang ang inaantay, well I'm so sorry kasi hinding hindi ako sasama diyan. And to tell you, ano ako uto uto? I won't let Micla escape. Edi ako naman ang napatay ng prinessa namin pag pinakawalan ko yan. Hindi ko hawak ang disisyon dito kuya Alex, I just happened to have a blood of royalty but never will have full royal blood. " sagot ko at naglakad na paalis, leaving him dumbfounded.
Third persons POV
Sa Enchanted Academy...
Humahangos na nagtatakbo si Ana papunta sa classroom nila Alex pero hindi niya ito nakita. Maging sa corridor ng boy's room ay hinanap na din niya si Alex. So naisip niya na no choice kundi ang puntahan ang sinasabing tree house na natitira niyang chansa upang Makita si Alex.
Pagbukas na pagbukas niya ng pinto ay hindi na niya pinansin pa ang mga tao sa loob at isa isang binuksan ang bawat pintong Makita niya, maging ang kwato, CR at kung ano ano pa.
"Where the hell is ALEX!?" sigaw niya na siya namang ikinagulat ng mga tao sa loob.
"don't shout! Intruder" napairap na lang si Amber kay ana, halatang mainit pa din ang dugo nito.
"ikaw na nga itong nambubulabog ng tree house ikaw pa itong may ganang magalit sa amin! At bakit sa amin mo hahanapin si Alex? Bakit iniwan ka na ba niya? Nagsawa na ba siya sayo? Tss" nakangising sambit ni Blair.
Halatang aliw na aliw si Blair sa nakikita niyang pagkataranta ni Ana. Para kasing mababaliw na si Ana sa kakahanap sa kanya.
"you can't find him here" sabat pa ni Daren
"what? Why not?" kunot noong tanong ni Ana
"pinadala ko siya sa diablerie" sabat pa ni Daren. Halatang maging sina Blair ay nagulat din sa sinabi ni Daren
"are you insane!?" sigaw ulit ni Ana
"you are insane!" sigaw pabalik ni Blair.
Nagkakainitan na sa loob ng tree house kaya naman ay nagaabang si Daren ng next moves dahil baka magkagirian sa pagitan ni Ana at ni Blair
"you slut! Tandaan mo akin lang si Alex! Akin lang! hindi porket iniligtas ka ni Alex sa diablerie it means mahal ka na niya!" sigaw ni Ana kay Blair
"bakit? Inggit ka? Aminin mo at sa hindi, napipilitan lang sayo si Alex! Dahil may mahal siyang iba! At ako yon!" sigaw ulit ni Blair pero this time, may ngisi na sa mukha niya. Napapagtripan lang ngayon ni Blair si Ana.
Kung nagtataka kayo kung bakit ganito na katapang si Blair, crocodile tears ang sagot. Yep, she's acting like a tough woman when she was really not one. Pinipilit lang niyang tabunan ang mga problema niya ngayon kaya naman hindi na siya pinipigilan pa nila Amber, Joahim, Arthur and Daren.
"bakit ako maiingit? Ako lang ang mahal niya at hindi ikaw!" sigaw pa pabalik ni Ana. Sasagot pa sana si Blair nang marinig nila ang pintuan ng isa sa mga kwarto na bumukas, no, hindi lang pala bumukas kundi lumagabog.
"will you please keep quiet? Ang ingay ninyo kahit alam ninyong may tulog dito"
Isa lang ang lumabas sa bibig ng mga tao sa loob ng tree house, well except for Ana.
"Thank God gising ka na, Nicolo"
Nicolo POV
I opened my eyes, hoping na nasa langit na ako by now. I want to hear angels singing with their angelic voices, their soft, and beautiful voices that will make me fall in love with them. Hoping to see angels surrounding me thinking that they were so lucky that they already have me.
"you slut! Tandaan mo akin lang si Alex! Akin lang! hindi porket iniligtas ka ni Alex sa diablerie it means mahal ka na niya!"
"bakit? Inggit ka? Aminin mo at sa hindi, napipilitan lang sayo si Alex! Dahil may mahal siyang iba! At ako yon!"
"bakit ako maiingit? Ako lang ang mahal niya at hndi ikaw!"
What the! Angelic voice ang ineexpect ko, hindi gyera sa pagitan ng dalawang amplifiers! Naman! Kagigising gising ko lang at gustong gusto ko pang magpahinga tapos ngayon naman sigaw lang nila ang sasalubong sa akin? Wow! Happy new year to me! or should I say, happy world war III?
Kahit medyo nanghihina pa ako, pinilit kong tumayo. Yes, I made my way to the door to make their loud and annoying voices shut.
Pagbukas na pagbukas ko ng pinto, sadyang binalibag ko ang pagbukas nito. Kainis eh!
"will you please keep quiet? Ang ingay ninyo kahit alam ninyong may tulog dito" sabi ko na lang at lahat ng atensyon ng tao dito sa tree house ay nasa akin na.
"Thank God gising ka na, Nicolo" sabi nila.
"bakit? Miss ninyo na agad kagwapuhan at kamachohan ko?" nakangiting tanong ko sabay upo sa sofa
"ugh! I'm out of here!" naiiritang wika ni Ana
"you should be, bitch!" sigaw pabalik ni Blair nang papalbas na si Ana.
"so, nasan si Micla?" agad na tanong ko. Out of our group, yung mga traydor lang at si Micla ang wala. Well, let's include Alex sa nawawala.
Hinihintay ko ang sagot nila at kumuha na din ako ng chips sa lamesita. Ang tagal naman sumagot. Sasagot lang eh.
"ano guys? Nasan ang kapatid ko?" ulit ko pero hindi sila maatingin sa akin. Don't tell me...
"she didn't come here with us" salita ni Daren. Wait what? Why? Hindi naman siya traydor tulad ng iba naming kasama.
"why? May lakad ba sya?"
"no. hindi siya nailigtas, natalo siya sa pustahan ninyo." Sagot pa nito.
I feel anger running down my blood, my veins. Naiyukom ko ang kamao ko and I feel like gustong gusto ko nang sumugod doon at kunin muli ang kapatid ko. She shouldn't be there.
Patayo na sana ako nang bigla namang may pumasok na tanong sa isip ko. Siya lang ba?
"siya lang ba?" tanong ko sa kanila. "siya lang ba ang naiwan don bukod sa mga hayop na traydor?"
They didn't speak but I feel that they all nod as an answer. Chimera, humanda ka sa akin.
"you. Pano ka nanalo kay Roshan? Your element wasn't for defense. Your challenger has two elements. Therefore, pano ka nakaligtas at nakaalis don?" tanong ni Amber
Flashback...
"this battle between us ends here. Hindi ko kayang labanan ka unang una dahil babae ka. Ang lalaking nalaban sa babae ay bakla, hindi ba? Pangalawa dahil kaibigan kita. Itinuring mo akong bestfriend at ganun din naman ako sayo. Kaya kung kamatayan ko lang ang magiging sulusyon para wag na tayong mag away, then I'm willing to sacrifice"
Kumunot ang noo niya at bakas ang pagtataka. Masyado na bang malalim ang mga sinasabi ko? Di bale, water element naman siya, kaya niya yang sisirin haha. Okay Nicolo, mamamatay ka na nga lang nakuha mo pang magloko.
"good bye Morrigan, goodbye Roshan, goodbye Phantom queen" sabi ko and I let myself fall into to cliff. I heard the splash of water, I feel the cold water, at ang mas ikinagulat ko ay sa huling pagkakataon ay sinigaw ni Roshan ang pangalan ko.
"Nicolo!" saigaw pa niya. Kung dito man ako mamamatay, see you sa kabilang buhay. Goodbye.
Naiimagine ko na ang mga anghel sa langit na nagsisiawitan ng papuri dahil dumating na si Nicolong pogi. I should feel pain, emotionally kasi hindi man lang ako nakapagpaalam sa kapatid ko at hindi ko man lang naranasan na magkapamilya ulit.
I should feel physical pain too kasi gawa ng impact sa tubig plus I should lose my breath now kasi hindi naman ako makakahinga sa tubig. I should be breathing shortly, taking in water and eventually drowning.
But I can feel like I can totally breath. Anong nangyayari? I can feel like there's no pain at all. I took a peep and saw that I was in a huge bubble. What the, don't tell me bubble element holder na ako. Pero syempre joke lang yon.
"tanga ka ba? Tingin mo kaya kong pumatay ng kaibigan? Tss, kung magpapakamatay ka wag sa harap ko dahil hindi pagpapakamatay mo ang gusto kong mangyari. Ang gusto ko ako mismo ang papatay sayo" narinig kong sabi ng phantom queen. Tss, after all nananaig pa din ang pagiging Roshan niya. and I'm happy about that
End of flashback
"and that's how I survived. Thou she used harsh words which were unlikely Roshan. I can feel na nananaig pa din ang kabutihan ng babaeng iyon." Wika ko.
"then, we should bring her back her memories and tell her who the real enemy is." Suggestion ni Amber. And yes, all of us agreed.
Third person's POV
"papa! Namiss ko kayo!" sigaw ni Chimera sa papa niya. Masaya siyang Makita ito at syempre, Masaya din siyang Makita ang mama niya.
"mama! Namiss ko kayo! Bakit ngayon lang po kayo nagpakita?" niyakap ni Chimera ang mama niya pero tila ba nakatulala lang ito at saglit lang na niyakap ang anak. Siguro dahil sa nasanay lang siya na si Morrigan lang ang anak niya.
"pa, what's the plan?" masiglang tanong ni Chimera sa papa niya. Nang biglang may kumatok sa pintuan ng kwartong kinaroroonan ng royal family.
"come in" sagot nila
Pumasok dito si Morrigan na dala dala ang kulay puting sulat. Bahagya itong yumuko upang magbigay galang sa hari at reyna.
"anong pinunta mo dito?" mataray na tanong ni Chimera sa half sister nito.
"may pinapa abot lang po na mensahe galing sa enchanted academy" sagot ni Morrigan.
"you don't have to bow, morrigan. You're one of us. Magkakapantay lang ang ranggo natin sa kahariang ito" sabi ng reyna pero agad namang sumingit si Chimera.
"no, half lang siya. So basically mas mababa ang rank niya sa atin mama. She should do that greetings" sabi pa nito na agad namang sinagot ng reyna.
"she's my daughter too, Chimera. So if I were you, treat her like your sister" sabi ng reyna
"anak siya sa labas, why would I treat her as a sister?" sagot ni Chimera.
Sasagutin pa sana ng reyna ang argument ni Chimera nang biglang nagsalita ang hari.
"Echanted Academy is declaring a war? Interesting"
a/n: sabi na nga ba eh haha. pag nag update ako ng sunod sunod oonti ang comments. pero sige lang haha, but still, comments and votes are both highly appreciated. i hope you enjoyed this chapter.