Aylar sonra tekrar özgüvenim yerine geldi ve ben kitabımı tekrar yayınlayıp huzurunuza sundum. İnşallah sonunu beraber iyi kötü getirebiliriz.
Lütfen kısada olsa yorumlarınızı eksik etmeyin. Yıldızlara dokunun ve daha çok kitleye ulaşalım!
Keyifli okumalar.🌺
Elimdeki soğumaya yüz tutmuş kahvemden bir yudum daha aldım ve çöpe atıp hastaneye girdim. Kahve pek içmezdim zaten ya canım çekerse, ya da hastanede nöbetçi olduğum zamanlarda.
Ankara'da üniversitemi bitirip özel bir hastanede hemşire olarak çalışmaya başlamıştım iki sene önce, iki senedir çalıştığım hastaneden ayrılma kararı aldım. Hem ailemden uzakta olmak, hem de annemin yirmi dört yaşında olmama rağmen hâlâ bir çocukmuşum gibi endişelenip sürekli diken üstünde olmasına gönlümün razı gelmemesi de diyebilirim .
Annemlerin bu kararımdan henüz haberleri yoktu. Ben yanlarına gidinceye kadar da olmayacaktı sanırım, bir bakıma sürpriz yapıp annemin gönül koymasına engel olmuş olacaktım. Yani en azından ben öyle düşünüyordum.
Geçen üç haftada istifamı vermiş, evimdeki kendime ait eşyalarımı toplamıştım. Evi zaten eşyalı kiraladığım için ev taşıma işleriyle uğraşmayacaktım. Uçak biletimi yarın sabah on bire almıştım .
İki senedir kaldığım şu eve öylece bir göz atıp anahtarı hem ev sahibi hemde komşum olan Gülizar teyzeye bırakıp kocamn sarıldım. Onunla ne komşu oturmalarına, ne çarşı, pazara gidip gelmiştik. Yeri gelmiş annelik yeri gelmiş arkadaşlık etmişti. Nöbetten aç aç çıkıp az soluğu onun evinde almamıştım.
"Teyzem kendine iyi bak olur mu? Hakkını helal et az ekmeğini yemedim." Dedim gözlerimden yaşlar süzülürken. Çok ağlak bir yapım olmasa da böyle anlarda kendimi tutamıyordum. Biliyordum ki oda benim gibi çeşmeleri açmıştı. Bundan sebep boğazını hafifçe temizleyerek konuştu. " Varsa hakkım helal olsun kuzum. Sende helal et." Derken bir boncuğu andıran mavi gözlerini siliyor bir yandan da gülümsemeye çalışıyordu.
"Helal olsun mavişim." Oldukça uzun sayılabilecek bir vefanın ardından elime hazırladığım bavulları alıp giriş kapısının önüne bırakıp tekrar arkamı dönüp mavişime baktım. Gözünde her an akacak gibi duan yaşlar ve buna tezat olan gülümseme ile bana bakıyordu.
Dışarıdan gelen korna sesiyle bavulları tekrar elime alıp çıktım. Çağırdığım taksiye bavullarımı koyup bende yerleştim ve camı araladım. "Allah'a emanet ol çatlak kız." Derken bir eliyle su dolu kabı tutarken diğerini bana sallıyordu. Elimi kaldırıp sallamamla taksi hareket etmiş ve boncuğum dualarla şu dolu kabı taksinin arkasından boşalttı.
Havalimanına geldikten sonra bilet kontrol gibi işlerimi halledip direkt uçağa geçtim. Zira bir dakika geç gelsem uçak çoktan havalanacaktı.
...
Gözlerimi hafifçe ne olduğunu tam olarak anlayamadım fısıltılarla araladım bana doğru eğilmiş meraklı melehat olan teyzeyle karşılaştım ilk olarak , daha sonra da toplanmaya çalışan yolcularla.
" Uçak inişe geçecekmiş yavrum daha demin pilot anons etti ." Dedi teyze kocaman açtığı ela gözlerini üstüme dikerek.
Hafif toparlanarak " O kadar oldu mu ya ? " Dedim uykudan çatallaşan sesimle. Teyze uyandırmasa bir kaç saat daha uyurdum muhtemelen.
" Oldu ya o kadar , uçağa biner binmez uyudun. Tabi yol yoruyor insanı" derken büyük ela gözlerini üzerime dikmiş avını bekleyen avcı gibiydi. "Sağol teyze" diyerek yerimde toparlandım.
Elimdeki telefonu çantaya atarken tekrar sesi duyuldu. "Eee evli misin sen?" Diyerek konuya çok saçma ama ona göre ciddi bir giriş yaptı. Aklıma Gülizar teyzeyle gittiğimiz komşu gezmelerine gittiğimiz "evlilik ne zaman?" " Bekar mısın sen?" " Benim bir yeğenim var. Sen onunla bir tanış." Diyen teyzeler geldiğinde yüzümü buruşturup başımı tekrar teyzeye doğru çevirdim.
" Neden sordun teyze " dedim şüpheyle. Lütfen tahmin ettiğim şey olmasın Allah'ım nidaları atmamak için zor tutuyordum kendimi.
" Benim yeğenim var , adı Hazan senin yaşlarında dur fotoğrafını göstereyim , tanışıp konuşursunuz belki ." Dedi çantasından fotoğrafı çıkarırken. Her şey o kadar çabuk oluvermişti ki, İstenmeyen ot tamda burnumun dibinde bitivermişti adeta. Fotoğrafa göz ucuyla baktığımda gerçekten yakışıklı bir adamdı , koyu renk gözleri ve saçları oldukça dikkat çekiciydi. Ama bunlar benim red etmeme bir engel değildi istemiyordum sonuçta.
" Yok teyze ben nişanlıyım" ufacık bir yalandan zarar gelmezdi herhalde, zafere giden yolda her şey mübahtır diyerek atıvermiştim yalanı. Yalandan kim ölürdü.
Aşk evliliği istiyordum ben. Çoğu kişinin isteyeceği gibi. Babamın ve annemin birbirlerine olan aşkını gördükten sonra böyle seven bir adam bulamayacağıma inanırdım. Aynı mahallede birbirlerine aşık olup evlenmişlerdi . Birbirlerine karşı aşkları yıllar geçtikçe daha da artıyordu sanki . Sevgi ve aşkla kurulmuş bir yuva da büyümüştük biz eğer bir gün evlenecek olursam gerçekten aşık olup evlenmek isterdim.
Havalimanının çıkış kapısını önünde sıralanan taksilerden birine bindim ve evimizin adresini verip , kafamı cama yasladım. İşte buradaydım. Annem ve babamın doğup büyüdüğü şehirde.
Yıllarca farklı şehirlerde görev yapmışlardı emekliliğe ayrıldıklarında ise doğup büyüdükleri şehre yerleşmişlerdi.
Elimdeki bavullarımı sürüye sürüye evimizin kapısına kadar geldiğimde , bir kaç dakika soluklandıktan sonra zile bastım . İçerden adım seslerini duyduğumda kapıya doğru biraz daha yanaşıp bekledim. Özlemiştim mis kokulumu.
Kapı açıldığında annem hafif bir duraksadı. Hızla boynuna atladığımda beklemeden sardı kollarını belime. Sarılmamıza devam ederken birkaç dakikadır kapının önünde olmamızdan mütevellit " Annem kapıda mı? Bekleyeceğiz." diye sordum. Acilen içeri girip aylardır görmediğim evimle hasret gidermek istiyordum.
" Geç anneciğim içeriye , anlat bakalım hangi dağda kurt öldüde sen anneni görmeye geldin." Mesleğim gereği kafam estiğinde gelmem mümkün değildi ancak yıllık izinlerimde geliyordum. Meslekte kıdemli olanlara göre iznim az olsada yinede idare edecek kadar zamanım vardı.
" Aşk olsun hem bu sefer sen kovacaksın da ben gitmeyeceğim." Dedim ayakkabılarımı çıkarırken. Kovsa bile gidecsk yerim yoktu gerçi.
" Delinin zoruna bak , gel buraya yerleş diye neler demedim, kovacaksın diyorsun." Doğru her şeyi yapmıştı.
Salona geçip üçlü koltuğa oturduk annemle beraber . "Babam nerede? Ayla sultan. " diye sordum merakla . " Ali amcanlarla kahvede oturuyorlar. Dedi geçiştirir gibi. Babanı boşver sen anlat demeye getiriyordu.
" Annem ,sen bize haber vermeden gelmezdin, ne oldu bir şey mi oldu? Ha benim içi hava hoş , hiç gitme dizimin dibinde dur . Ablanla , abin yuvalarını kurup gittiler Allah'a şükür mutlular sende vakti geldiğinde evleneceksin ama aklım hep sende kalıyor be annem. " Dedi ağlamaklı bir sesle.
Ablam 6 sene önce evlenip, Murat eniştemin işi dolayısıyla Trabzon'a yerleşmişti , şimdi üç buçuk yaşında Eylül adında bir kızı vardı . Ağabeyim de yaklaşık dört sene önce evlenmişti Hayat ablayla şimdide Aydında görev yapıyordu. Yani herkes yuvasını kurup gitmişti sık sık gelseler de anneme yetmiyordu anlaşılan.
" Annem , ben artık buradayım " dedim çat diye. Kalbine indirmeseydim bari.
"Nasıl yani , şaka yapmıyorsun değil mi bana . Bak şaka falansa yersin anne terliğini " dedi yalancı bir kızgınlıkla terliği fırlatma gibi bir huyu yoktu direkt yakın menzilde Allah ne verdiyse geçiriyordu. Sırf bu sebeple bile şaka yapmıyordum yeltenmiyordum bile.
"Yok annem baktım sen çok istiyordun gelmemi bende seni kıramadım, hem işten çık eve gel yemek yap , hem temizlik zor oluyor be Ayla sultan" şakaya vurduğum konuşmalarla bana ayak uydurmaya başlamıştı.
" Etini bükerim hee, temizlikten mi? kaçıyorsun bakıyım sen , merak etme annen seni boş koymaz yaparsın temizliğini yine" kaçma şansım yoktu maalesef.
" Bağışlayın sultanım işte bende bir umut temizlikten yırtarım diye demiştim ama "
" Yırtamazsın temizlikten falan , hadi Sevda hanım kalkında eşyalarınızı yerleştirin , banyo yapıp yat annem , yorgun değil misin? sen" ana yüreği dayanmıyordu işte. dediği sırada zil çalmaya başladı.
" Ben bakarım annem kapıya , oradan da eşyalarımı odama taşırım "Kapıyı açtığımda karşımda yirmili yaşlarının sonunda esmer, koyu şaç ve gözlü oldukça da karizmatik bir adam duruyordu.
" Mustafa amca almışta eve geliyordum getireyim dedim" dedi elindeki elmaları gösterirken ." Dik duruşu, geniş omuzları, bir erkeğe göre oldukça güzel çıkan sesiyle birçok kızın hayalini süsleyen adam benim diye bağırıyordu. Onu incelemeyi bırakıp konuştum.
" Teşekkürler . Ben alayım elmaları " baş selamı verip gitti.
Bu adam , uçaktaki teyzenin fotoğrafını gösterdiği adamdı...
Bölüm sonu postu.👇
İlk izlenimler nasıldı?
Kadın karakterimizi kısa da olsa tanıdık. Gelecek bölümler erkek karekterimizide tanıyacağız.
İleride bakalım neler olacak ve neler yaşayacağız.
21/ 05/20222
Hesabımı takip ederek sayfamızı büyütebiliriz.