Ik word wakker en zie dat Robbie nog slaapt. Gelijk ga ik dichter tegen hem aanliggen en leg mijn hoofd op zijn borst. Ik ril een beetje, wanneer een koude bries over mijn wang komt. Ik voel Robbie bewegen onder me en hij sluit me meteen in mijn armen. 'Matt..' mompelt hij. Ik kijk op. 'Gaat alles goed liefje? Je rilt helemaal.' Zegt hij bezorgd. Ik knik. Hij pakt me vast en trekt me wat meer naar boven in zijn armen. Soms voel ik me wel een beetje beledigd dat ik zo licht ben en iedereen me zonder enige moeite optilt enzo.
Ik ontspan in Robbies armen en sluit mijn ogen nog even. Robbie streelt door mijn haar en ik zucht zachtjes en ontspannen. 'Jij gaat vandaag naar Lieke en Raoul toch?' Vraagt hij dan zachtjes. 'Echt?!' Zeg ik opgewekt. Hij grinnikt en knikt.
- tijdskip -
Ik pak mijn tas en fietsensleutels. Robbie komt nu ook de woonkamer inlopen en omhelst me nog een keer stevig. 'Laat me weten als je aangekomen bent hé' Zegt Robbie. Ik knik. 'Zal ik doen' Zeg ik met een glimlach. Hij glimlacht, maar ik zie dat hij er moeite mee heeft om mij alleen naar Raoul te laten fietsen. 'Robbie, Raoul woont hier 10 minuutjes vandaan, het is echt niet dat ik helemaal naar de andere kant van Ameide hoef' Zeg ik lachend. Hij knikt en omhelst me nog een keer stevig. 'Doe voorzichtig' Zegt hij en ik knik. Ik loop de deur uit en stap op mijn fiets.
Als ik al over de helft ben met fietsen, heb ik zo'n gevoel dat ik achterna word gezeten. Ik fiets gehaast door en spring haast van mijn fiets af voor Raoul door. Ik bel aan. Hij geeft me een bro-hug, maar ik hou hem vast en blijf hem stevig knuffelen. Dan laat ik hem los. Hij glimlacht en doet de deur dicht. Als ik de woonkamer instap. Zie ik Lieke al zitten. 'Hey Matt!' Zegt ze enthousiast. 'Hey!' Zeg ik. Ze staat op. 'Jij bent gegroeid!' Zegt ze. Ik grinnik. Raoul is altijd al een vaderfiguur voor me geweest en daardoor is Lieke al die tijd een moederfiguur voor me geweest en nu nog steeds. We kijken mekaar even aan en ik glimlach, waarna ik haar stevig omhels. 'Ik heb je gemist' Zeg ik zacht. Ik laat haar los en ze zegt: 'Ik jou ook hoor Matthy' Raoul is ondertussen op de bank gaan zitten. 'Hoe gaat het verder Matthy?' Vraagt ze dan, als we bij Raoul gaan zitten. Ik haal mijn schouders op. 'Moeilijk..' Mompel ik. 'Wat is moeilijk?' Vraagt ze. Raoul luistert mee. 'I-ik weet het niet' Zeg ik, terwijl ik met alle kracht mijn tranen wegknipper en naar de grond kijk. 'Ik dacht dat ik het kon..' Voeg ik toe. Ze knikt. 'Wat is er gebeurd, waardoor je denkt dat je het niet meer kan?' Vraagt ze. 'Ik heb gerookt, gedronken, gelogen... Ik heb iedereen teleurgesteld..' Zeg ik, terwijl ik begin te wenen en barst daardoor in tranen uit. 'Maar Matt, Roel is toch helemaal niet teleurgesteld in je?' Zegt Lieke dan. Ze schuift meer naar me toe en neemt me in haar armen. 'Weet je wel hoe blij we met jou zijn Matt?' Vraagt Lieke dan. Ik haal mijn schouders op en zegt: 'Waarom zijn jullie blij met zo'n mislukkeling als mij? Ik snap achteraf wel waarom mijn ouders mij op straat hebben gezet..' Raoul zucht en gaat met zijn handen door zijn haren. 'Matt alsjeblieft, dat moet je niet denken' Zegt Lieke bezorgd. Ik haal mijn schouders op. 'Lieverd, je moet dat jezelf echt niet wijs maken. En je bent helemaal geen mislukkeling, want wij zijn hartstikke blij met jou' Zegt Lieke die over mijn rug heen wrijft. Ik snik zachtjes en ween nog steeds hevig in Lieke's armen. 'Kun je me uitleggen wat er de laatste tijd is gebeurd?' Vraagt Lieke. Ik knik en haal diep adem. 'Ik ben enorm boos geworden op het veld een tijdje geleden met creators, waar ik enorm veel spijt van heb. Ik ben in mekaar geslagen door een oud klasgenoot van me.. Ik heb enorm veel gejankt. Ik ben bedrogen en ben daardoor gedwongen om te drinken.. Ik ben begonnen met roken.. En tot slot iedereen teleurgesteld' Zeg ik. Ze knikt. 'En je hebt 3 dagen niet gegeten' Maakt Raoul me af. Ik kijk naar de grond. 'Matt?' Zegt Lieke bezorgd. Ik kijk bang op. 'Heb je al gegeten?' Vraagt ze bezorgd. Ik haal mijn schouders op. 'Nee dus' Zegt ze. 'Matt, je moet wel gaan eten, je bent van jezelf al aardig dun, dus laat staan als je niet gaat eten, dat komt dan niet goed hoor..' Zegt Lieke bezorgd. Ik zucht. 'Dan nog even een betere vraag Matt, sinds wanneer draag jij oversized shirts?' Vraagt Raoul dan. Ik slik en voel mezelf helemaal rood aanlopen door de stress. Hoe ga ik mezelf hier uit lullen? 'Matt, mag ik alsjeblieft even kijken?' Zegt Lieke bezorgd. Ik knik zacht. Lieke pakt mijn shirt vast en trekt hem wat omhoog. Je kan nog net niet mijn ribben tellen. 'Hell Matthy..' Zegt Lieke die met haar vingers erover gaat. Ik ril, omdat ik dit alleen van Robbie gewend ben. Robbie is over het algemeen de enige die aan mijn lichaam mag komen.. Lieke pakt dan opeens mijn zij vast aan beide kanten en drukt zachtjes. Een zacht geluid verlaat mijn mond en daarna een diepe zucht. 'Waar was dat voor nodig?' Vraag ik geschrokken. 'Ik wou even iets zeker weten' Zegt ze. Ik knik vragend. 'Matt, wij gaan vandaag wel even aan de slag. Ten eerste nog 2 vragen: Ben je gestopt met roken? En hoe zit het met je woede beheersing?' Vraagt ze. 'Ik ben gestopt met roken en met mijn woede geen idee..' Zeg ik zacht. Ze knikt. 'Kom dan gaan we even naar boven' Zegt ze lief. Ik knik en Raoul loopt ondertussen naar de keuken. 'Roel, maak jij koken met Roelie klaar?' Zegt Lieke. Ik kijk haar raar aan. 'Ja jij gaat straks met Roel koken, gezellig toch?' Zegt Lieke vrolijk. Ik grinnik en knik. Ik weet niet wat Lieke van plan is, dus raak toch wel een beetje zenuwachtig. Lieke werkt in het ziekenhuis, dus haar kennende, gaat ze sowieso verder over dat onderwerp. We komen op Raoul en Lieke's kamer aan en Lieke vraagt of ik even op hun bed wil gaan zitten. Ik knik en ga zitten. Gelijk zie ik Lieke een dokterstas tevoorschijn halen. 'Neeneeneenee!' Roep ik uit. Gelijk kruip ik naar de andere kant van het bed en ga daar opgehurkt zitten. 'Matt.. Ik doe je niks, echt niet..' Zegt Lieke geruststellend. Ik zucht en kruip een stukje in haar richting en ga daar zitten. Lieke pakt mijn shirt vast en trekt hem zachtjes over mijn hoofd. Ze kijkt me heel even aan en duwt me dan zachtjes achterover, zonder het oogcontact te verbreken. Normaal gesproken was ik nu in totale paniek geschoten, maar nu niet. 'Goedzo Matt, je doet het super' Zegt ze zacht en legt een hand op mijn buik. Ik kijk haar afwachtend aan en ondertussen pakt ze iets uit haar tas. 'Oké ik wil dat je gewoon rustig ontspannen adem haalt. Dan luister ik even naar je hart, okidoki?' Zegt ze. Ik knik. 'Sluit maar rustig je ogen. Ik ben bij je en er kan niks gebeuren' Zegt ze geruststellend. Ik doe wat ze zegt. Ik voel iets kouds op mijn buik komen en even ril ik. 'Rustig Matt, er gebeurd niks' Zegt ze. 'Zo, klaar' Zegt ze. Ik open mijn ogen en wil rechtop gaan zitten, maar ze duwt me dan weer zachtjes op het bed. 'Nog even wachten, druktemaker' Zegt ze lachend. Ik grinnik zachtjes. Ze legt haar spullen weg. 'Ik wil nog even kijken en dan zijn we klaar' Zegt ze. Ik knik. Ze gaat met haar handen zachtjes over mijn buik en drukt soms zachtjes. Als ze aankomt bij mijn zij en daar zachtjes drukt, verlaat een pijnlijk geluid mijn mond. Ze kijkt me even aan, maar drukt dan rondom het pijnlijke gedeelde. Ik raak in totale paniek, doordat het pijn doet en schiet overeind. Ze vangt me snel op, omdat ik bijna doorschoot en wrijft zachtjes over mijn rug. Ik hijg geschrokken. 'Wat gebeurde er?' Zegt Lieke bezorgd. 'Pijn..' Zeg ik snikkend. 'Shh..' Zegt ze zachtjes. Ze tilt me zachtjes op en ondersteunt me naar de weegschaal. 'Wil je hier eventjes opstaan?' Zegt ze. Ik knik twijfelend. De weegschaal eindigd op 56,8. Ik zie Lieke verschrikt kijken. Ik voel mezelf licht worden in mijn hoofd en loop weer naar het bed toe. Ik ga zitten en ik zie Lieke wat dingen opschrijven op een papiertje. 'Oké Matt ik heb gekeken en een gezond gewicht rond jouw leeftijd is toch echt 65.. Je zit nog niet in de gevaren zone maar je moet wel echt gaan eten. Ook komt hier je pijn weg, omdat je lichaam minder weerstand heeft hierdoor. Aan je ademtekort valt, zoals wat de dokter al aangaf, niks te doen' Zegt Lieke. Ik knik en trek mijn shirt weer aan. 'Zullen we naar beneden?' Vraagt Lieke dan. Ik knik. We lopen naar beneden en ik loop gelijk door naar Raoul. 'Hey Matt! Ik heb alles al klaargezet, zullen we beginnen?' Vraagt hij vrolijk. 'Neee! Matthy gaat eerst eten.' Roept Lieke. Ik zucht. Raoul knikt en pakt een ontbijtkoek voor me. Hij geeft hem aan en ik maak hem open. Lieke en Raoul staren me afwachtend aan. 'Ik kan toch nooit eten als iedereen mij aanstaart-' Zeg ik zacht. 'Ohja sorry Matt' Zegt Raoul. Lieke knikt en zegt: 'Oh ja vergeten, sorry' Lieke gaat tv kijken en Raoul legt ondertussen aan mij uit wat we gaan doen. Ondertussen eet ik op mijn gemak mijn ontbijtkoek op. Als ik nog een kwart van de ontbijtkoek heb, staar ik er nadenkend na. Ik heb geen honger meer eigenlijk. 'Lukt het Matt?' Zegt Raoul. 'Ik wil niet meer eigenlijk..' Zeg ik zacht. Lieke kwam net aanlopen. 'Hoef je niet meer?' Vraagt ze. Ik knik. 'Ik eet hem wel op dan. Ik ben in ieder geval ontzettend trots op je hoor, Matthyas' Zegt ze met een glimlach. Ik glimlach terug en ondertussen eet zij de overgebleven ontbijtkoek op. Hier met zijn allen zijn voelt net als vroeger, toen ik hier nog woonde..
'Liek...' Zeg ik zacht, terwijl ik naast haar in bed kruip, na de zoveelste nachtmerrie deze nacht. 'Matthy toch, gaat het lieverd?' Zegt ze en ze trekt me in haar armen. Raoul draait zich nu ook om aan de andere kant van het bed. 'Huh wat doet Matthy hier?' Vraagt hij dan. 'Nachtmerrie' Zegt Lieke bezorgd. 'Matthy toch, gaat het alweer Maatje?' Vraagt hij. 'D-denk het..' Zeg ik zacht en blijf bang in de armen van Lieke liggen. 'Blijf hier maar vannacht, als er iets is, maak je me maar wakker, oké?' Zegt Lieke. 'J-ja' Zeg ik. Gelijk ontspan ik me en val in slaap in de armen van Lieke.
'Ik heb dit echt gemist eigenlijk..' Zeg ik dan zacht. Ik loop wat rond door het huis en zie dat veel nog hetzelfde is. 'Echt hé.. Het is al best een tijdje geleden dat we hier met z'n allen samen waren' Zegt Lieke. Ik knik. 'Al die herinneren..' Zeg ik dan en ga met mijn hand over een fotolijstje van ons drieën. Ik kijk achterom en Raoul en Lieke knikken.
- tijdskip -
We beginnen met het opnemen van de 'koken met Roelie' video. Raoul begint uit te leggen wat we gaan doen en dan starten we met bakken. Raoul begint de verpakking te lezen en ik schiet in de lach en zeg: 'Jij bakt gewoon bij koken met Roelie? Wat een neppe kok ben je dan wel' Hij grijnst en zegt lachend: 'Ja ik kan toch helemaal niet koken of bakken' 'Je moet dat ook helemaal niet laten zien hé die verpakkingen' Zeg ik. Hij legt snel de verpakking op een plank en zegt dan: 'Wat wij nu gaan doen, en dat doe ik uit mijn hoofd, wij moeten nu eerst de ehh mix pakken en ehhh 5 eieren' Zegt hij, terwijl hij ondertussen op de plank aan het kijken is. 'Dat doe je ook echt uit je hoofd hé?' Vraag ik lachend. 'Sssttt' Zegt hij en we schieten in de lach.
Even later is al het beslag gemixt en ik giet het over in de taartvorm.
'Jij bakt ook wel veel hé? Jij bakt meer dan dat je kookt voor mijn gevoel' Zegt Raoul. 'Koken kun je gewoon bestellen weet je wel, koekjes niet' Antwoord ik. 'Nou je kan naar een bakker gaan' Zegt Raoul. 'Ja maar ja dan moet je het huis uit en dat doe ik liever niet' Zeg ik met een grijns. Hij begint te lachen en zegt: 'Nee dat eh dat weet ik' Ik grinnik.
Als de taart in de oven zit,
begint Raoul weer met praten:
'Oke de taart moet nog ongeveer 20 minuutjes in de oven en dan kunnen wij beginnen met het volgende gedeelte en daarom wilde ik het ook graag met jou doen, want jij bent vooral heel goed in het-' Voordat hij verder kan, zeg ik snel: 'Opeten?' Hij kijkt me aan met een 'ben-je-serieus' blik en dan schieten we beiden in de lach.
- tijdskip -
'He he dat was het dan' Zegt Raoul en hij zet de taart op tafel. We eten het met z'n allen op en ik prik wat in mijn taart, waar ik nog maar 3 hapjes van heb gehad. Lieke heeft haar taart al op en schuift naar me toe. Ze slaat een arm om me heen. Ik voel me gelijk een beetje beter. Het voelt op 1 of andere manier ook wel weer fijn. Ik heb dit best gemist.. Ik eet rustig verder van de taart. Als ik het op heb, zet ik mijn bord op de tafel en kruip in de armen van Lieke. Even schrikt ze van mijn plotselinge actie, maar trekt me dan in haar armen. Raoul glimlacht. Ik sluit mijn ogen en val in slaap..
Pov Lieke:
Ik voel Matthy's ademhaling regelmatig worden. Ik kijk naar Raoul en hij knikt. 'Hij is echt gesloopt volgensmij' Zegt hij. Ik knik. 'Ik bel Robbie wel' Zegt hij. Opnieuw knik ik. Niet veel later hangt hij op en zegt dat Robbie onderweg is.
De bel gaat. Raoul staat op en doet open. Niet veel later zie ik hem met Robbie de woonkamer in lopen. Hij glimlacht als hij mij een Matthy ziet. Ik grinnik. 'En wat heb jij uitgevreten met mijn vriend?' Zegt hij lachend. 'Het was hem allemaal een beetje te veel vandaag' Zeg ik. Hij knikt en komt ook op de bank zitten. Ik leg hem uit over Matthy's ondergewicht. Hij knikt geschrokken. 'Ik wist niet eens dat het zo erg was..' Zegt hij schuldig. Matthy heeft al de hele tijd mijn hand vast en ik voel hem opeens hard knijpen. Hij drukt zichzelf dieper in mijn shirt en begint zwaar te ademen. 'He he rustig Matthy' Zeg ik bezorgd. Hij mompelt bang: 'Neee niet doen..' 'Nachtmerrie' Zegt Robbie die naar ons toe loopt en voor me gaat zitten. 'Matthy' Zegt Robbie die hem door mekaar schudt. Opeens schiet matthy wakker en kijkt geschrokken rond. 'We zijn er Matt, rustig maar..' Zeg ik. Robbie kijkt me bezorgd aan. Matthy zucht opgelucht als hij eindelijk doorheeft wat er is gebeurd. 'Gaat het weer Matt?' Zegt Raoul. Matthy knikt. 'Zullen we maar naar huis gaan liefie?' Vraagt Robbie dan. Matthy knikt, waarna hij mij stevig omhelst. Dan laat hij me los en gaat staan. 'Tot de volgende keer!' Zeg ik vrolijk. Hij glimlacht en geeft dan Raoul nog een knuffel. 'Doei!' Zegt hij en Robbie steekt zijn hand op. 'Joe joe!' Zegt Robbie dan. Ze lopen de deur uit en ik zwaai nog een keer.
Pov Matthy:
Ik zit in de auto op weg naar huis. Robbie heeft een hand op mijn been en daarbovenop heb ik mijn hand liggen. Ik ben doodop. Als we even later thuis zijn, duik ik daarom ook gelijk het bed in.
~Ik wist niet eens dat het zo erg was..