Nanginginig pa ang mga tuhod ko nang papunta kami ni Benj sa kwarto kung saan nakalagay si Azalea. Kanina nang tawagan kami ni Justin na ililipat na raw sa kwarto ang mahal ko ay halos liparin ko na ang papunta roon.
Nang nakapasok na kami ni Benj sa kwarto ay agad akong nanlumo nang makita ko ang nakaratay na walang malay na si Azalea. Parang kinuyumos ang puso ko sa ayos niya. May tubo siya sa bibig at oxygen at may neck brace din na nilagay sa kanya. At may malaking benda pa sa noo niya.She's just lying on the bed as if she's in a long sleep.
Lumapit ako kaagad sa tabi niya at hindi ko na napigilan ang luha kong nangilid sa mga mata ko.
"Dave,we'll be outside. Tatawagan ko lang si Nicole at ang iba." si Justin na tinapik pa ang balikat ko saka lumabas na ito kasama si Benj.
Hinila ko ang bangko palapit sa hospital bed ni Azalea. Hindi ko kayang kontrolin ang sakit at awa na nararamdaman ko sa kanya.
Hinawakan ko ang kamay niyang may mga maliliit pang galos.
"Baby.." sabi ko at gumaralgal na ang boses ko. "I am just here. I won't leave baby but promise me you won't leave me too..." at dinala ko ang walang lakas niyang kamay sa labi ko. "I love you so much baby..promise me you'll wake up soon,okay?"
Nang dumating ang iba pang naming mga kaibigan kinaumagahan ay pumayag na rin akong umuwi sandali sa condo dahil sabi ni Justin ay gising na raw si Alexis at kailangan ko pa siyang ihatid sa school niya. Napagdesisyunan kong mag-leave muna sa trabaho hangga't hindi pa ako nakakasigurong ligtas na nga ang mag-ina. Mabuti na lang at may mga kaibigan akong nag-volunteer na siya munang magbabantay kay Azalea sa hospital habang wala ako.
Sa condo ay naabutan ko si Nicole na binibihisan na si Alexis ng school uniform.
"Kuya!" ani Nicole at agad akong sinalubong at niyakap. "How is she?"
Kinalma ko muna ang sarili ko bago pa siya sinagot. "She's still unconscious,Nic." matipid kong sabi saka hinalikan ko na sa noo ang anak ko.
"Dad,where is Mom?" inosenteng tanong ng anak ko.
Malungkot na nagkatinginan kami ni Nicole at saka lumebel ako ng upo sa anak ko.
"Mom,is in the hospital right now,buddy.But she'll be fine and we'll see her soon." sabi ko.
"Magshower ka na muna Kuya.I'll take care of Alexis." si Nicole.
Ginulo ko muna ang buhok ng anak ko at saka ako pumasok sa kwarto namin ni Azalea. Matapos mag-shower ay nagbihis ako agad para ihatid na sa school si Alexis at ihatid rin sa condo nila ni Justin si Nicole.
Pagkahatid ko kina Alexis at Nicole ay nagpunta agad ako sa ospital. Nakita kong naroon na ang Mama ni Azalea,sina Mama at Papa at ang Mama ni Justin kasama ang mga kaibigan namin.
"Dave.."anas ni Mama at agad akong niyakap. "Iho..are you okay?"
Maybe if I was alone in the room I would have cried my heart out again but then having our loved ones here makes me a little at ease.Their presence gives me hope and strength.
Nang matapos akong yakapin ni Mama ay agad akong lumapit sa payapang natutulog pa rin na si Azalea at ginawaran ko siya ng halik sa noo.
"I love you so much baby.." bulong ko pa sa tainga niya.
I know I won't get any response hindi kagaya noong wala pa ang aksidente. My beautiful Azalea would always tell me how much she loves me too. I missed her. I missed so much.
Binalinga ko naman ang Mama ni Azalea na namumula pa rin ang mga mata.
"Tita." niyakap ko siya at napahagulgol ulit siya.
I need to be strong for us. Alam kong ayaw ni Azalea na makita ang mga mahal niyang nalulungkot o umiiyak.
"Wala pa ba ang doktor?" tanong ko.
"Natignan na siya kaninang wala ka pa. Sabi niya ay ganun pa rin daw ang kalagayan ni Lea. Pero binigyan siya ng mga gamot through her IV."si Jasmine.
"How about the baby?"
I want to know how's the baby inside her.
"So far okay naman daw,malakas daw yung kapit ng bata,Dave."ani Benj.
Napapikit ako at nagpakawala ng buntong-hininga.
Nilapitan ako ni Papa at tinapik ako sa balikat ko. "Be strong son. I know,Lea is fighting.She's stronger than what you think she is."
"Thanks,Pa."
I know that my woman is strong.And I know she will get through this. Kung kagabi ay nawalan na ako nang pag-asa ngayon ay may umusbong na pag-asa sa puso ko.
Ilang oras pa ang itinagal ng mga pamilya namin at mga kaibigan namin sa kwarto ni Azalea pero nagpaalam na rin ang mga ito at nangakong babalik na lang daw para may humalingling mag bantay pag wala ako.
Ngayon,I could feel the emotions again while I'm alone in the room. All I could here was the sound of her vitals. Her breathing and the sound from the aircon.
I'm holding her lifeless hand and planted kisses on it knowing I won't be able to hear her laughter.
"I miss you so much now baby,I thought you'll be awake when I get here.Alexis was asking about you.Can you please wake up now baby? I want to see your beautiful eyes,I miss your laughter.." nahihirapan kong sabi.
Kung pwede lang ako na lang ang nasa kalagayan niya ay ginawa ko na.
"Please baby..wake up for me..." nagsusumamo kong sabi. "I love you so much baby.."
Alam kong walang magagawa ang pagsusumamo ko sa kanya dahil hindi ko alam kung naririnig ba niya ako o hindi but I want to try. I want to try all the means para lang magising siya. I remember ang sabi nila na that patient's like her could hear if you talked to them,they may not response but it's sure that they'll able to hear it especially if they recognize your voice.
"Baby,it's been 4 days now you are still sleeping.." sabi ko nang mga sumunod na araw. She hasn't woke up yet although the doctor said she's out of danger now.However I can't help but to get worried dahil hanggang ngayon ay hindi pa din siya nagigising.
Everyday ay nasa ospital ako,buti na lang ay si Mama Lea at Tita muna ni Azalea ang nagbabantay at nag-aalaga kay Alexis. Sina Mama at Papa naman muna ang humalili sa akin sa trabaho. Si Justin ay abala rin sa pag-aasikaso sa mga naiwang trabaho ni Azalea sa hotel.
It's overwhelming that everyone shows an unconditional support sa amin ni Azalea.
"You have to wake up baby...I don't know if alam mong buntis ka but then gusto mo lang akong i-surprise but I am happy baby..I am happy that I am going to be a father again soon. That's why you have to wake up for our children.."
My body is tired but my mind and heart ay hindi pa rin mapalagay habang nakikita kong patuloy pa ring nakapikit si Lea.
Napalingon ako sa pintuan nang dumating sina Nicole at Justin.
"Kuya,umuwi ka na muna sa condo niyo kami na muna ni Justin rito." ani Nicole.
Tinignan ko ang relo ko at nakita kong 11PM na pala. Hindi ko na namalayan ang oras.
Tumayo ako mula sa pagkakaupo at kinuha ang jacket.
"Call me kung may update kay Azalea. Uuwi lang ako at magpapahinga sandali pero babalik din ako kaagad." sabi ko saka lumabas na ako ng kwarto.
"Babe.."
"Babe..."
Azalea!
Napabalikwas ako ng bangon nang napanaginapan kong tinatawag daw ako ni Azalea. Pakiramdam ko ay nanunuyo ang lalamunan ko at naramdaman ko ang pagtagaktak ng pawis ko.
Tsineck ko ang orasan sa tabi ng bedside table at nakita kong 3 AM pa lang pala.
Agad akong lumabas ng kwarto at tinungo ko agad ang kitchen. Habol ko pa ang hiningang ininom ko agad ang tubig.
"Baby" busal ko sa sarili.
BUmalik ako sa kwarto at dinampot ko ang phone ko. Nakita kong may mga missed calls ako galing kina Justin at Nicole kaya nagsimula na akong kabahan. Baka may nangyaring masama kay Azalea kaya agad kong dinial ang phone ni Nicole.
Isang ring at sumagot agad ito.
"Nic!"
"Kuya,she's awake!"
Halos mabitawan ko ang cellphone ko nang marinig iyon. My heart was thumping so fast that I was gasping for air.
Is this really happening? Is this true? Or I am still dreaming?
"Kuya?Are you still there? Ang sabi ko nagkamalay na si Lea!" natatawa na niyang sabi.
But no words came from my mouth.
"Babe..."napatda pa ako nang marinig ang boses na yun. Ang boses na agad nagbigay init sa aking sistema. "Babe..." ulit muli nito.
Sandali akong napaupo sa paanan ng kama at napatameme na lang.
"I think he's still shock,Lea.." narinig kong sabi ni Justin sa background.
"Babe..punta ka na dito..." mahina ang boses niya pero may halong lambing iyon.
I know her voice. I recognized that voice. That sweet voice of my Azalea.
"I-I'll be there baby..please wait for me.." utas ko na lang saka agad akong nagbihis at dinampot ang susi ng sasakyan ko at lumabas na agad ng condo.
Hindi ko alam kung paano ako nakarating ng ospital ng ganun kadali. Pero ang tanging alam ko lang ngayon ay walang pagsidlan ang kaligayahan ko na ang bumungad sa akin pagbukas ko ng hospital room ay ang nakangiting mukha ng babaeng pinakamamahal ko.
There she was looking at me lovingly.Wala na ang tubo sa bibig niya at tanging oxygen na lang na nasa ilong niya.
I feel like I want to break into tears dahil kulang pa iyon sa relief na nadarama ko ngayon.
"Kuya,Lea,labas muna kami." narinig ko na lang na sabi ni Nicole.
'Dave,pare,sa labas lang kami." si Justin.
Nang makalabas na sina Justin at Nicole ay nanatili lang akong nakatayo sa harap niya. Gusto kong kusutin ang mga mata ko para masiguradong hindi nga ako nananaginip.
"Babe!" tawag niya ulit sa akin na ngayon ay nakangiti na siya.
Dahan-dahan akong lumapit sa higaan niya. Nagsisimula ng magblur ang paningin ko dahil sa nagbabadyang mga luha.
"Baby...." sabi ko nang tuluyan na akong nakalapit sa kanya.
"Come here..." ani Lea na tinapik ang gilid ng kama niya.
Sumunod ako at naupo sa tabi niya at pinakatitigan ko talaga siya. Nakita ko ang pagsingaw ng mga luha sa mata niya kaya nagkaroon ako ng lakas na dalhin ang palad ko sa pisngi niya. She's real. Alam ko nang maramdaman ko ang init niya.
"Baby..I miss you..." emosyonal kong sabi saka niyakap ko siya .
This is it. This is happening. She is back. She is back for me and for our son.
"I miss you too babe.." bulong niya sa akin.
Naramdaman ko ang pagtindig ng balahibo ko ng nagpakawala siya ng mainit na hininga.
Matagal kami sa posisyong yun pero una siyang kumalas at kinulong ang mukha ko sa mga kamay niya.
"Ilang days lang kitang hindi nakita pinabayaan mo na ang sarili mo.."aniya.
Hindi ko na napigilan ang pagsilay ng ngiti sa labi ko.
This is her. This is my Azalea!
Kaya ginagap ko ang kamay niyang nasa pisngi ko. "I love you so much baby...please don't scare me like that again." seryoso kong sabi.
Nakita ko ang lungkot sa mga mata niya at ang takot.
"How are you feeling? Okay ka na ba?" dagdag ko pang tanong sa kanya.
"Masakit lang yung ulo at ang buong katawan ko pero okay na naman na ako."sagot niya.
I wonder if she knows that she's pregnant.
Pinakatitigan ko siya ng mabuti at saka gamit ang isang kamay ko ay hinaplos ko ang tiyan niya. Napakislot naman siya pero agad ding nakabawi. Akala ko ay magtatanong siya kung bakit ko ginawa iyon pero nakita ko ang pagngiti niya.
"I'm pregnant babe.."aniya.
"I know and I am happy. Very happy baby.."sabi ko.
Nakita ko ang pagbuhos ulit ng mga luha niya. "Shhhh..don't cry baby..baka makasama pa yan sa bata.."
"I was so scared babe..that time I didn't know na buntis ako,paano kung..paano kung may nangyari pati sa baby natin?" napapahikbi niyang sabi.
"Shhh..." sabi ko at hinalikan ko siya sa noo." Everything is fine now baby..please don't cry anymore okay?" at pinagdikit ko ang mga noo namin ng bahagya lang dahil may benda pa siya sa bahaging yun.
Nang mahimasmasan na kami pareho ay nakaupo na ako ngayon sa silya at siya naman ay nakahiga na rin pero magkahawak pa rin ang kamay naming dalawa.
"How's Alexis?" nag-aalala niyang tanong.
"He's fine baby. Sina Tita Lea at ang Mama ni Justin ang nag-aalaga at nagbabantay sa kanya."
"At ang trabaho mo?" aniya.
"My parents are doing it for me."
Parang nalungkot siya sa mga nalaman.I know her. Alam kong nag-aalala siya sa mga tao sa paligid niya. That's one of her characters na nagustuhan ko sa kanya. She's always thinking of others.
"Don't think about anything else yet baby,think of your recovery okay?"
Tumango naman siya.
"Do you want to sleep?"
Tumango ulit siya pero nagsalita muna siya bago pumikit. "Please stay with me babe..."
Nang tuluyan ng nakatulog ulit si Azalea ay lumabas ako para kausapin sina Justin at Nicole at para na rin makapagpasalamat sa tulong nilang dalawa.
Nang araw ding iyon ay nagsidatingan ang iba pa naming mga kaibigan at ang pami-pamilya namin ni Lea.
Natutuwa akong masaya na siyang nakikipag-usap at nakikihalubilo sa kanila.
Nakita ko din kung paano pugpugin ng halik ni Azalea ang anak namin ng dinala ito ng Mama niya.
I love how she could still smile despite what she went through.
Nang kausapin ko ang doktor ay sinabi niyang okay na daw si Azalea at ang baby kaya pwede na silang makalabas ng ospital bukas kaya naman ay sinimulan ko ng asikasuhin ang mga papers niya.
I can't wait for her to come home with me and Alexis. Hindi kasi pumayag si Azalea na manatili si Alexis sa bahay ng Mama niya. Gusto niyang pag-uwi niya ay gaya pa rin kami ng dati. Gusto niyang alagaan si Alexis kaya hindi na rin kami tumutol.
Pero ang hindi na siya nakahuma ay nang sabihin ko ang kasunduan namin ni Justin.Sinabi kong hindi na siya pwedeng mag-full time sa trabaho lalo pa't buntis siya.Hindi ko kasi gustong maapektuhan ang pinagbubuntis niya,call me strict but I want her to be safe and I want her to be visible to me all the time. Kaya naman sinabi ni Justin na thrice a week lang siya pupunta sa opisina at ito na raw ang bahala sa lahat. As for me,I will still be working but not full time for now because I want to take care of my wife and my kids kaya pasalamat na lang ako at suportado ako nina Mama at Papa.
My family's well being is what my priority is.