a/n: yey! thank you sa comments! haha. thank you rin sa votes! eto na update, pagpasensyahan na po ang wrong spellings at iba pa, nagmamadali ako baka takbuhan ako ng wifi haha.
Chapter 30: revelation
Roshan POV
Hay, kakatawag lang ng mga kaibigan ko, the real ones. Yung mga kaibigan ko since elementary haha. Sobrang gaan sa loob. Hindi ko maexplain! ang sarap sa pakiramdam
Umupo muna ako sa may veranda at inilapag ko muna ang phone ko sa upuan. Wala namang uupo dito kaya mas magandang i-occupy na lang ng cellphone ko haha.
Nagrerelax na ako nang biglang may tumawag sa akin.
“Roshan, gusto mong tumulong?” tanong niya, si Joachim
“sure!” nakangiti kong sabi sabay tayo na at sumama sa kanya.
“ayos ka na ba?” tanong niya. Halatang concern siya. Pero teka, seryoso kaya sya si sinabi niya nung isang gabi?
“okay na ako. At least nasalo mo ako haha. Mabigat ba ako?” nakangiti kong tanong. Magaan ang atmosphere kaya feeling ko walang awkwardness.
“kahit saan ka mahulog, sasaluhin at sasaluhin pa rin kita” nakangiti niyang sabi.
“hugot ba yan o ano? Haha. Hindi mo pa sinasagot yung tanong ko. Mabigat ba ako?” nakangiti kong tanong sa kanya at tumingin sa kanya saglit.
“hindi, sobrang gaan mo nga lang eh, nakakapagtaka” sabi niya.
“asus! Nangbobola ka lang eh haha. Joker ka pala hindi mo naman sinabi” – ako
“eh yung tanong ko, hindi mo pa sinasagot” seryoso na this time ang tono ng boses niya. Wait, may tanong ba siya sa akin?
“huh? Tanong? Anong tanong? Nagtanong ka ba sa akin?” clueless
“hahayaan mo ba akong ligawan kita?” tanong niya na siyang ikinatigil ko. Hanggang ngayon hindi ko pa din alam ang sagot.
“ewan ko, bahala ka” yan lang ang nasagot ko sa kanya. E sa hindi ko talaga alam eh.
Nasa harapan ko siya pero nakatalikod siya. Pero kahit na nakatalikod siya, halata sa kanya ang ngiting namuo sa mukha.
“ bahala ako? Sinabi mo yan hah. Walang bawian. Kahit naman umayaw ka, liligawan pa din kita” sabi niya at nagpatuloy na lang sa paglalakad. Napangiti ako sa sinabi niya sabay bulong ng “psh, loko din pala to” at nagpunta na kami sa kitchen.
Sa kitchen…
“oh, ayan na pala ang couple natin!” kantyaw ni kuya Daren. Couple? Sino? Kami ni Chim chim?
Dumeretso lang ako sa upuan at umupo doon katabi ni ate Ana na nag gagayat ng sibuyas. And guess what, naiyak na siya ngayon haha.
“anong gagawin natin?” tanong ko sa kanila
“magluluto tayo para mamayang alas dose. Mag paparty party tayo” sagot naman ni kuya Arthur. Ah, so magluluto kami ngayon at saka naming kakainin mamayang alas dose. Wow, parang new year lang ang peg haha.
“ate ana ako na” sabi ko at ako na ang nag gayat ng sibuyas. Limang maliliit na ang nagagayat ko nang biglang umanghang ang tingin ko. Parang maluluha na ako ah. Sa sobrang katahimikan habang naghahanda kami ng kakainin naming nag decide akong ibreak ang silence.
“grabe ka naman! Inaano ba kita at pinapaiyak mo ako ng ganito? ano bang kasalanan ko sayo hah? Ano? Sumagot ka” sabi ko sa sibuyas na ginagayat ko. Ramdam ko na nasa akin na ang atensyon nila haha.
“pano ka hindi paiiyakin nan e kinakatay mo na siya.” Natatawang sabi ni kuya Arthur kaya tumawa narin ako haha. Mas maganda kung nagkakasayahan kami at walang awkwardness sa palgid.
Biglang may humablot sa akin ng kutsilyo.
“naman, ayokong nakikita kang umiiyak kahit na dahil pa yan sa sibuyas.” Sabi ni Chim chim. Problema nito?
“asus! Nilalanggam na kayo o!” sigaw naman ni kuya Daren
Agad ko tuloy nilibot ang paningin ko sa katawan ko. Nilalanggam? Wala naman ah?
“pilosopo ka a din hanggang ngayon Roshan” sabi naman ni kuya Arthur. Ah, hindi pala literal yon.
Biglang napakapa ako sa bulsa ko. Wait, yung phone ko! Babalikan ko lang sa veranda.
“wait lang mga kuya, naiwan ko ata ang phone ko sa taas, kukunin ko lang hah” paalam ko sabay tayo na.
Bumalik ako sa veranda dahil nakalimutan ko ang phone ko. Pero lakng gulat ko nang maabutan ko si Nicolo na pinapakialaman ang phone ko. Shit.
“I told you not to bother me anymore”
Sabi ko. I was about to go near him and grab the phone nang biglang dumating si Freeze at ginawang unconscious si Nicolo.
“anong ginawa mo?” takang tanong ko sa kanya.
“it will be better kung dadalhin natin siya sa diablerie. Hindi pwedeng makialam ang isang ito sa plano natin. The fun is now starting at hindi ko hahayaang mawala agad ang fun na ito” sagot ni Freeze. And I let him.
“kapag may naghanap dito, hayaan mo na lang gamitin ni Alchemy ang element niya.”
I have no choice but to agree. “sorry”, I whispered
Nicolo POV
Unti unti kong idinilat ang mata ko. Wait, why am I here? Again? Ugh! sabi na nga ba at mangyayari ang lahat ng ito eh! Nakakainis! Bad trip!
“gising ka na pala” salita ng babaeng naka hood. Unti unti niyang tinanggal ito at Nang tingnan ko ito, si Heira. Si Heira lang naman ang kasama ko sa bilanggong ito
Nakagapos ang kamay ko sa mga bakal na nakatali dito. Bakal talaga, or chains, should i say. Shit naman o! nakatayo ako kaya naman nakakangalay. At least yung dati nasa maayos akong lugar na may matutulugan.
Nakita ko siyang ngumisi. “welcome back” sabi pa nito. Ginantihan ko na lang siya ng ngiti.
“nakatakas ka na nga dito, hinayaan mo pang mahuli kang muli. Tss. Napaka pakialamero mo kasi kaya ayan ang napapala mo. Masyado kang pabida” sabi niya. Tutal wala na din naman akong magagawa, makikipaglaro na lang ako sa kanya.
“uy! Concern ka sa akin no Heira? hindi naman kita masisisi, gwapo kasi ako, macho pa at higit sa lahat gentleman. All in one na kung baga haha” sabi ko sa kanya sabay ngisi.
“kapal din naman nito eh. Ang hilig mong mabuhat ng sarili mong bangko. Oh, and by the way, hindi ako si Heira, ako si Glenda sa teritoryong ito.” sabi niya ng nakangiti. At least napangiti ko ang babaeng gusto ko.
Hay nako Nicolo, hanggang ngayo ba naman mayabang ka pa din? bihag ka na nga’t lahat nagagawa mo pang lumandi. Hay nako. baka mamaya major turn off sayo si Heira, hala! mahirap na.
“wala ka bang itatanong? Wala ka bang gustong malaman? This is your chance” tanong niya sa akin habang nainom habang nakaupo sa isang upuan na tama lang sa kanya.
“siya ba talaga si Roshan?” there, I need to know the truth. I need it. Kahit na nakakulong ako dito, kelangan kong malaman ang katotohanan.
“yes” sagot niya. Nagulat ako dito, unexpected. Kung siya talaga si Roshan, pano?
“how about her eyes. I saw her eyes blue. How can you explain that?” agad kong tanong. Thou there is a part in me na ayaw kong maniwalang nakita ko ang blue eyes na ito, I’m certainly sure that I saw that. Magulo diba?
“hmm, let’s just say an ugly duckling turns into a swan when she seek for another lake to swim in” sagot nya. Shet naman bruh! Lalim!
“ care to explain pano ninyo sya nakuha? How she lost her memories? What’s the meaning behind your last statement” nagsimula na siyang magkwento.
“isa lang ang masasabi ko, I won’t tell you who is who and which is which. That mystery will be for you and your friends to find out” sabi nito. Naman, palaisipan nanaman.
“there are about four traitors in your group. And they all participate in the game”
Game? What game? Shit
“since I am a future predictor, I already knew what Roshan will be doing. Alam kong pupunta siya sa dagat and such. Alam kong malulunod siya. Alam ko lahat ng iyan dahil sa element ko.”
“and when I told the king that that kind of disaster will happen, sabi nya let it be. Yes, nagulat ako sa sinabi niya. But then I realized his plans.”
“plans? And wait, why on Earth is Roshan your target? She’s not a legendary” taking sabi ko
“why Roshan? It’s because of the necklace. We’re chasing for the necklace she’s wearing. And, gusto din pala ng hari ang element ni Roshan. It may look weak but it’s very useful. Bulag lang at walang kwenta ang academy niyo dahil hindi nito nakiktia ang kahalagahan ng element ni Roshan. Your academy is blind when it comes to elements that they only focus on the legendary, setting aside the minor elements which infact is also powerful. Oops, sorry for saying that word”
“and yes, pinadala niya si Freeze, si Alchemy. Dahil sa gusto ko pang paglaruan ang utak mo, I won’t say kung sino sila. Ah! Oo nga pala, nasa scene din na iyon si Chimera at si Morrigan. Ikaw na ang bahala kung sino sa tingin mo sa kanila ang biktima, ang suspek, ang friend or ang foe at kung sino ang pinuno at kung sino man ang gusto mong isipin pa haha”
“who is who?” taking tanong ko. Ngumiti na lang siya
“from the start of our story telling, I already told you that I won’t tell who is who and which is which. Try to figure it out.” Sabi pa niya at itinuloy ana ang kwento
“so ayun nga, Freeze saved her from drowning. So, naibalik agad dito ang katawan ni Roshan. Habang wala pang malay, agad akong inutusan ng hari na ipatawag si Reminisce. And guess what? Reminisce has a unique element”
“I know. Halos lahat naman tayo may unique element.” Sabi ko pa sa kanya
“haha, you’re right. Pero wag kang magagalit sa sasabihin ko hah” tss, sabihin na lang niya nang mdali na.
“Reminisce can take out all your memories. And that’s the reason why Roshan doesn’t remember you at all. Ang tanging naaalala lang niya ay ang mama nya and the rest of her childhood. Inalis ni Reminisce ang lahat ng may kaugnayan sa Enchanted Academy. Pinaniwala naming kami ang pamilya nya, na diablerie lang ang karamay niya buhat nang lumaki siya. Na Enchanted Academy ang dahilan ng pagkamatay ng tatay niya.”
Walangya. Nakakapagmura tuloy ako dahil sa pinaggagagawa ng mga ito eh. Masyado nilang pinaglaruan kami, masyado nilang pinaglaruan ang taga Enchanted Academy. They deceived us to much
“tell me, pano maibabalik ni Roshan ang ala ala niya?” tanong ko sa kanya na sobrang kinakagalit ko na.
“sikretong malupit!” masayang sabi naman niya. “kung kelan naman nag eenjoy na ako sa mga nangyayari eh haha” dagdag pa niya.
Ugh! bwisit! Bwisit sila! Ang sama sama nila! Kailangan kong makatakas ditto! Pilit kong tinatanggal ang nakagapos sa akin pero no use. If only pang self defense ang lement ko. Peste!
No how am I going to protect my sister? How am I going to protect my friends? How am I going to bring back Roshan? Bwisit! I’m useless. I’m totally useless!
Roshan POV
Malamang sa malamang ay nadala na ni Freeze si Nicolo sa diablerie. Sana ayos lang sya. Kahit naman ganon sya feeling ko mabait talaga siya. Kaso masyado lang siyang nakialam.
Sa sobrang pag aalala ko ay tinext ko si Glenda.
Yo Glenda! Wag mo munang gagalawin si Nicolo hah? Hayaan mo muna siya at wag mong sasaktan yan. Ako bahala sa kanya pagbalik ko. Sagot ko na yan ;)
Send
Haist, napabuntong hininga na lang ako. Alam kong makikinig sa akin si Glenda dahil in the first place nakinig ako sa kanya sa plano nya. Yes, this is all her and the king’s plan. They used me kasi sabi nila close ako sa mga ito.
There’s something fishy you know. Sabi nila all my life I was in Diablerie but then they told me na kaibigan kong itong mga nasa Enchanted Academy. Pero inexplain nla s akin na mga kaibigan ko daw sila bago pa man tumungtong ng panahon kung saan namili kami ng academy na papasukan.
“Roshan, pagtakpan mo ako hah!” sabi ni Alchemy. Ginamit niya ang element niya para maging kamukha ni Nicolo, para naman hindi halata haha. Looks can be deceiving, right?
“ sure thing duling!” sabi ko sa kanya at nag thumbs up para siguraduhin sa kanyang he got my back. Haha
This person may look like the one whom this person copies but then, the voice cannot be coppied. Hindi sakop ng element niya ang panggagaya ng boses, only the physical appearance.
Nasa veranda kami nang biglang humahangos sa takbo si kuya Arthur.
“o kuya, why are you…” hindi na niya ako pinatapos pa ng salita at agad niya akong nilapitan.
“Roshan, we need to get out of here. They got one of our friends” hinihngal na sab nya. Shit.
“hah? Who? When?” tanong kong naguguluhan
“they don’t know kung sino ang kinuha. They just found out na isang tracking device ang napapunta sa kampo ng Diablerie!” tarantang sagot niya. Nagkatinginan kami ni Alchemy, este Nicolo nap ala
“we need to get out of here” sabi niiya at tumakbo na kami papalabas. Agad kaming sumakay ng van at bumalik ng academy.
“wait, where’s Cyril?” tanong ni kuya Daren nang nasa sasakyan na kami at umaandar na ang sasakyan.
“shit, hindi kaya si Cyril ang dinukot?” tanong nila Blair.
“fvck. They got one of our legendary” sabat pa ni kuya Alex
Shit. Nalintikan na.