Chapter 30. Revelations
Kinabukasan ay halos sabog na ako at parang wala sa sarili. Sobrang lalim ng iniisip ko ngayon. Today is March 11. It's been what? It's been three years, right? Sobrang tagal na pala ng panahon, eh.
I am now wearing a trendy blue and white banker striped frilly top and a red nautical inspired skirt on my lower part partnered with chunky peep-toe heeled sandals with high socks. Today's Treice and Jake childhood friend's birthday and we are all invited.
Lahat kami ay pormadong-pormado na. Strawberry is wearing a floral maxi dress with wide belt in complementary color. While Jake and Treice are wearing tuxedos and black slacks. Tinupi ni Treice hanggang siko niya ang polo sleeves niya at ganoon din ang ginawa ni Jake.
Kami ni Strawberry ay pinagmamasdan ang aming repleksyon sa salamin. The party will start at seven PM. We still have two hours left. Iyon ang sabi nila ni Jake, magsisimula raw ang kaarawan ng kaibigan nila mga alas siyete ng gabi. Nag-ayos na kami dahil sabi nila, maaga raw kaming pupunta roon.
"Kumusta pakiramdam mo?" tanong ni Strawberry na pumutol sa katahimikan sa pagitan namin.
"I don't know... pero parang kabado ako, eh," I confessed.
"Don't worry, kasama mo naman si Treice... kasama mo kami kaya---"
"Hey! Let's go, babe!"
Naputol ang sinasabi ni Strawberry nang biglang nagsalita si Treice. Inakbayan niya ako kaya hindi na natuloy ang usapan namin ni Strawberry. Hinatak niya ako at nauna na kaming lumabas, kaagad din namang sumunod ang dalawa sa amin.
"Gorgeous wife," bulong ni Treice.
"Aywan ko sa 'yo, Treice." I chuckled. "Anyway, sasabay ba sa sasakyan mo sina Strawberry?" I asked.
Umiling si Treice. "No, babe. Doon sila sasakay sa sasakyan ni Jake."
"Ah..." Tumango ako. "Tara na, tumungo na tayo sa sasakyan mo."
Kaagad na tinahak namin ang sasakyan niya. Treice reached for the handle and opened the shotgun's door for me. I immediately stepped inside and Treice also entered the driver's side when he finally done closing the passenger's door for me.
I placed my purse on the backseat before fastening my seatbelt. Treice fastened his seatbelt also. He started the engine after that. Dahan-dahan niyang minaneho ang kaniyang sasakyan. Sumulyap lang ako sa kaniya bago binaling ang aking tingin sa labas.
Sometimes, I am an unreadable person, no one can guess what I'm thinking of. Pero minsan ay mayroon talagang mga tao na kayang basahin ang iniisip ng isang tao, but I am not one of those psychotics. I am just a normal lady.
I was thinking so deep when Treice suddenly stopped the car on the side road. Bumaling ako sa kaniya at inarkuhan siya ng kilay nang matagpuan siyang nakatitig na sa akin ngayon. I looked away, baka mapansin niya kasing may iniisip na naman ako.
"What are you thinking, babe?" he asked.
Sabi na nga ba, tatanungin niya talaga ako tungkol diyan. Nawe-weird-duhan siya siguro sa akin ngayon. Ang tahimik ko kasi dahil iyon sa naalala ko simula kahapon. Today's date, March 11, was really my special day... but also my worst day ever.
"Wala, Treice," sagot ko lang sa tanong ni Treice.
"I noticed that you are being silent since yesterday. Is there something wrong, babe?" he asked me worriedly.
"There's nothing wrong, Treice... I am just thinking what are we going to do after your friend's party," I lied.
I swallowed hard before laying my back on the backrest of the seat. I can feel Treice's stare but I just keep on ignoring it. I don't want him to notice that I am hiding something from him. Hindi ko alam kung bakit natatakot ako na malaman niya ang tungkol sa nakaraan ko.
What if he find out that I was about to marry someone else? What if he find out that I was so inloved with my ex fiancee? Strawberry knows Kendrick James and there's a possibility that Treice also know Drick. Paano kung nagtagpo na pala sila noon? Ano na lang kaya ang sasabihin niya? Ano kaya ang magiging reaksyon niya kapag malaman niya ang lahat?
"T-Treice..." I uttered his name nervously.
His eyes narrowed. "What, baby? May problema ka ba? Hmm?" malambing niyang tanong sa akin.
I took a deeply breath, gathering my strengths just to tell him my secrets. I opened my mouth and I was about to tell him everything when his phone on his pocket suddenly rang that caught our attentions.
"Wait..." He gave me a wait sign before he take his phone out of his pocket. "I will answer the call first, baby."
Inangat niya pa ang cellphone niyang tumutunog at may pangalang nakarehistro roon. Nakaharap kasi ang screen ng camera niya sa akin kaya nabasa at nakita ko kaagad kung sino ang tumatawag sa kaniya. It was Kenjay, their childhood friend. Binanggit noon ni Treice sa akin ang pangalan ng kaibigan nila tuwing nagkukuwento siya sa akin. It sounded familiar but still... I don't care.
"Oh? Happy birthday! Why did you call, bro?" he asked on the phone.
Bumaling ako kay Treice at nakita ang ngiti sa kaniyang labi. Maybe, he misses his friend that much. Base sa kuwento ni Treice sa akin, sabik na siyang makipagkuwentuhan sa kaibigan niya. Nakita niya rin naman daw ito kaso nga lang, panandalian lang daw sila nag-usap.
His childhood friend was also Strawberry's ex. Nakilala raw nina Jake at Treice si Strawberry dahil ex daw iyon ng kaibigan nilang galing sa ibang bansa. I am just wondering... ano kaya ang hitsura ng kaibigan nila? Ingleshero kaya iyon? O marunong mag-Tagalog? Nakakaintindi kasi iyon ng Tagalog tuwing nag-uusap sila ni Treice sa tawag, eh.
"Yup... we are on our way. I am with my wife. Sorry, I never mentioned her to you. Ipakikilala na lang kita sa kaniya at ipakikilala ko rin siya sa 'yo, baka maging magkaibigan pa kayo kung sakali." Tumawa si Treice sa kaniyang kausap sa kabilang linya. "Sige, pupunta na kami riyan. Berry and Jake are also coming. Papunta na rin sila riyan, magkaiba kasi kami ng sasakyan, eh."
Nang matapos ang tawag ay nilapag kaagad ni Treice ang kaniyang cellphone sa dashboard bago sumulyap sa akin at bumuntong-hininga. Sa halip na kausapin pa ako o magtanong pa sa akin ay pinaandar niya na lang ang makina ng kaniyang sasakyan at pinaharurot ito.
"Mag-usap na lang tayo pag-uwi natin mamaya, patapusin muna natin ang kaarawan ng kaibigan namin. Please, baby... stop thinking too much, nag-aalala na ako sa 'yo," he said while driving.
"Sorry," I just apologized.
Matapos iyon ay naging tahimik na ang nasa pagitan naming dalawa. Treice didn't say anything also. Kahit ako ay tahimik din, hindi na rin umiimik. Mabilis ang paghinga ko ngayon at mabilis din ang kabog ng aking dibdib. Humahuramentado ang buong sistema ko dahil sa kabang nararamdaman ko.
Kating-kati na ako, gusto ko nang sabihin kay Treice ang tungkol sa nakaraan ko bago pa mahuli ang lahat. Well, it wasn't too late yet. Matapos ang kaarawan ng kaibigan nila ay ihahanda ko na ang sarili ko kay Treice dahil sasabihin ko na sa kaniya ang lahat, lalo na ang tungkol sa nakaraan ko.
I don't wanna hide anything from him anymore. Naging matapat siya sa akin pero kahit kailan ay hindi man lang ako naging matapat sa kaniya. I am always being so unfair to him.
Kinalaunan ay nakarating kami sa isang malaki at malawak na mansyon. It was an open gate. Maraming tao ang nasa loob. Kita mula rito sa labas ang mga tao dahil nakabukas ang malaking gate. Ipinarada ni Treice ang kaniyang sasakyan sa tabi ng mga nakaparadang sasakyan.
Bumaba kaagad siya at umikot para pagbuksan ako ng pinto. Bumaba na rin ako ng sasakyan at kumapit sa braso niya. Napatingala ako sa mansyong nasa harapan at pinagmasdan iyon. Sobrang ganda niyon at sobrang lawak pa. Lumabi ako nang kalabitin ako ni Treice, inangat ko na lang ang tingin ko sa kaniya.
"Babe, Jake just texted me, nasa loob na raw sila ni Strawberry. So? Let's get in?" anyaya niya at ibinulsa ang hawak niyang cellphone.
Tumango ako. "Tara na, baka hinihintay na tayo ng dalawang 'yon."
"Babe... we'll talk later, okay?" he reminded me out of nowhere.
"I know," maiksi kong sabi.
Pumasok na kaagad kami sa gate ng mansyon. The place is so crowded. Halos hindi mabagsakan ng karayom ang paligid dahil sa dami ng bisitang narito. Hindi pa nagsisimula at wala pang alas siyete ng gabi ay maraming tao na. Siguro, kilalang-kilala o maraming taong kakilala ang kaibigan nina Treice.
Inikot ko ang aking paningin at kusang napabitiw ako sa pagkakahawak sa braso ni Treice nang may nakita akong mga kakilala ko. Some of them was Kendrick's batch mates. What are they doing here? Kumunot ang noo nila sa akin bago bumaling ang tingin nila kay Treice.
Ngingiti at kakaway pa sana ako sa kanila nang bigla akong hinatak ni Treice kaya hindi ko na naaninag ang mga pamilyar na pigura. Umirap ako sa kawalan. Hindi siguro napansin ni Treice na may babatiin pa sana akong mga kakilala ko kaya mabilis niya akong hinila.
"It was chaotic there, babe, baka maapakan ka pa roon," ani Treice nang makarating kami sa isang tabi na wala nang masyadong tao. "Pasensya ka na rito. Sana mas maaga pa tayong pumunta rito dahil marami na pa lang tao ngayon," dugtong niya.
"It was okay, Treice. Naintindihan ko," sabi ko lang. "May babatiin pa sana akong mga kakilala ko kaso bigla mo akong hinatak, eh," I told him.
Mariin siyang napapikit. "Damn... I didn't know. I am sorry, babe. You can talk to them later kapag nakaupo na ang lahat."
I roamed my eyes and ignored what he just said. Halos lahat ng tao ay may mga sari-sariling mundo. May mga grupo-grupo at mayroon namang nagkukuwento-kuwentuhan.
Hinanap ng mga mata ko sina Strawberry mayamaya pero hindi ko sila makita kaya ibinalik ko na lang ang aking paningin kay Treice at natagpuan ko siyang nakatitig sa akin ngayon.
"Where's Jake and Strawberry, babe?" I asked him.
He shrugged. "I don't know, pero nandito na raw sila sa loob, eh."
He looked around also to look for Jake and Strawberry. Nang hindi namin makita ang dalawa ay naisipan na lang naming umupo sa mga silya. Nang makaupo na ay dinaop kaagad ni Treice ang palad niya sa hita ko. Hindi ko na lang pinansin iyon dahil sanay na ako sa kaniya, ganiyan talaga siya, eh.
"Ang daming tao, 'yong ibang tao kasi ay mga kakilala o kaibigan nina tita Yara," panimula ni Treice.
"Oh..." My mouth formed into a circle. "Halatang bongga ang kaarawan, ha," kumento ko lang.
"Gusto kasi nilang pagarbyuhin ito, eh," he replied.
Hindi na ako nagsalita matapos iyon at iginala na lang muli ang aking paningin sa paligid. All of my life, I never experienced having a party like this even though I was born rich. Tuwing kaarawan ko kasi ay simple lang talaga 'tsaka hindi rin naman ako mahilig sa maraming tao kaya okay lang.
Napatayo ako bigla sa aking kinauupuan nang may nakita akong pamilyar na lalaki. Bumaling iyon sa gawi ko at ngumisi sa akin. My eyes widened in shock when I saw Aerol grinning at me. He even waved at me from afar that made my jaw dropped.
Bumilis ang paghinga ko at mabilis akong nagmartsa patungo sa kaniya. Hindi na ako nagpaalam kay Treice dahil kaagad kong nilapitan si Aerol na ngayon ay malawak ang ngisi sa labi. Namulsa pa siya nang tuluyan siyang humarap sa akin.
"W-What are you doing here?" I stuttered.
He smirked. "Guess what, Maris?"
"You shouldn't be here," I said in a monotone.
"Bumalik ka na sa boyfriend mo, Maris." Humalakhak siya. "Baka bigla akong sugurin niyon at suntukin na naman, eh."
"Ae---"
"Oh my! Steris?! Is that you?!"
Gulantang na bumaling ako sa taong iyon nang marinig siya. Nanlaki ang mga mata ko nang makita si tita Kiara na ngayon ay hindi makapaniwalang nakatitig sa akin. Napakurap pa ako ng ilang beses dahil akala ko ay namalik-mata ako pero hindi.
"Sabi na nga ba! Pupunta ka talaga, eh!"
She hugged me tightly while I was still stunned. I was taken aback and I couldn't say anything. Ang daming tanong sa isipan ko. Ang dami kong gustong itanong. Bakit nandito ang mga kakilala ko? Bakit nandito si Aerol? Bakit nandito si tita Kiara?
"I saw your mother, Steris! She was with Giordano Salvador! Akala ko talaga ay walang pag-asa na magbalikan ang dalawang iyon." Kumalas kaagad siya sa pagkakayakap niya sa akin matapos niyang sabihin iyon.
Tahimik pa rin ako at nakatikom ang bibig. Hindi pa rin ako makapagsalita ngayon. Hindi ko maipaliwanag ang kabog ng aking dibdib ngayon. If Aerol and tita Kiara are here... then.... fuck! Hindi! Hindi maaari!
"N-Nandito rin po ba si mommy?" I asked tita Kiara surely.
Mabilis na tumango siya habang nakangiti pa rin. "Yes, Steris, kasama niya si Gio! Hindi ko talaga inaasahan na pupunta ka rin dito dahil sa nangyari noon, eh."
Napakurap-kurap ako sa narinig. Nandito rin sina mommy? Bakit? Akmang magsasalita muli ako ngunit naudlot iyon nang biglang narinig ang baritonong boses ni Treice galing sa kung saan. Bumaling ang atensyon namin sa kaniya.
"Tita Yara!" He waved and smiled at tita Kiara. "It's nice to see you again, tita. Nasaan na po si Kenjay?"
Nangatog ang mga tuhod ko sa tanong ni Treice. Nanlambot ang buong katawan ko at tila napako ako sa aking kinatatayuan nang may pumasok sa isipan ko.
Ang lahat-lahat... Ang kuwento ni Treice tungkol sa kababatang kaibigan nila, ang ex ni Strawberry, ang sinabi ni Aerol noong nakaraan... Lahat talaga ay ngayon lang pumasok sa isipan ko.
Si tita Yara na kakilala nina Treice at ang tita Kiara na ina ni Drick ay iisa lang? Tita Kiara is really Kendrick's mother. Fuck! Then, what's the meaning of this?! Isa lang ang ibig sabihin nito, eh!
March 11... Today was supposed to be my anniversary with Kendrick. Ito 'yong araw na naging kami ni Drick, ang araw na kaarawan niya, ang araw kung kailan ko siya sinagot... at ang araw kung kailan kasal na dapat kaming dalawa.
Treice's childhood friend, Kenjay is...
Kendrick James Jauson.
- End of Chapter 30 -