ကောင်းကျိုးမပေးသော သမီးပျို
အခန်း(၆၃၄)
“တစ်နေ့နေ့မှာ လူ့ကမ္ဘာကို သူတို့တွေပြန်လာကြမှာလား”ဟု ရှန်ယန်ရှောင်က ပူပင်စွာမေးလိုက်သည်။
ရှူလည်း ကောင်မလေးအား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် တာဝန်မဲ့စွာ ဖြေလိုက်သည်က “ငါလည်းမပြောတတ်ဘူး”
“မပြောတတ်ဘူး”ဟုသံယောင်လိုက်နေသော ရှန်ယန်ရှောင်၏နှုတ်ခမ်းတို့ တလှုပ်လှုပ်တရွရွ ဖြစ်သွားကြလေ၏။
နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်တို့ လူ့လောကတွင်ချန်ထားရစ်ခဲ့သော နတ်ဆိုးတွေကတင် လူသားတို့အား ခေါင်းတော်တော်ခဲစေခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။သွေးမနှောသောနတ်ဆိုးတို့သာ ထွက်ပေါ်လာပါက လင်းလက်တိုက်သားတို့အနေဖြင့် လက်တွဲလျက်သားနှင့် ပင်လယ်ထဲသို့ခုန်ချရန်ပဲ ရှိတော့မည်ထင်ပါသည်။
“အခြေခံအကျဆုံးဆိုတဲ့ နတ်ရောင်ဝါတားမြစ်ကန့်သတ်ချက်ကိုတောင် လွယ်လွယ်နဲ့ ချိုးဖျက်လို့မဖြစ်နိုင်ဘူး။နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်တွေအနေနဲ့ အဲ့အချိန်တုန်းက မပျက်သုဉ်းခဲ့ပေမယ့် အစွမ်းအကြီးဆုံးနတ်ဆိုးတွေကတော့ နတ်တွေရဲ့သတ်ဖြတ်ခြင်းကို ခံခဲ့ကြရတယ်။ ရှင်ကျန်ရစ်တဲ့နတ်ဆိုးတွေက တားမြစ်စည်းကိုချိုးဖျက်ဖို့အတွက် သူတို့အစွမ်းကြီးလာဖို့ ကျင့်ကြံကြိုးစားကြရင်တောင် နှစ်တစ်သောင်းအောက်နဲ့တော့ မဖြစ်နိုင်သေးဘူး”
မသာမယာဖြစ်နေတဲ့ကောင်မလေး စိတ်သက်သာရစေရန်အတွက် ရှူနှစ်သိမ့်စကား ပြောပေးလိုက်ပါသည်။
“နှစ်တစ်သောင်းနော် ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်အမှတ်မမှားဘူးဆိုရင် နတ်တွေနဲ့ နတ်ဆိုးတွေရဲ့ တိုက်ပွဲကြီးက လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တစ်သောင်းကမဟုတ်လား”
ရှန်ယန်ရှောင်အနေနဲ့ မည်သို့မျှစိတ်သက်သာခြင်းမရှိပါလေ။ထိုအစား နတ်ဆိုးမျိုးနွယ်ဟာ လူ့လောကသို့ မကြာခင်အချိန်အတွင်းမှာပဲ ပြန်ရောက်လာတော့မှာလို့ ခံစားမိလိုက်ပါသည်။
ရှူလည်း သူမအားတစ်ချက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်ပြန်သည်။
“မင်းက တားမြစ်အမှတ်ကို ဒီနေ့ည မဖျက်ချင်တော့ဘူးလား”
“အမ်”
“မင်းက လောကကြီးနဲ့ လူတွေအတွက်ပဲ စိတ်ပူနေချင်တာလား”
“...” ရှန်ယန်ရှောင်နှုတ်ဆိတ်သွားခဲ့သည်။
“အဲ့ဒါဆိုလည်း ငါပြန်တော့မယ်”
ထိုစကားပြောလိုက်သောရှူဟာ ရှန်ယန်ရှောင်ကိုယ်ထဲကို ပြန်သွားဖို့ အသင့်ဖြစ်နေပါပြီ။
ရှန်ယန်ရှောင်လည်း အပြေးကလေးသွားလိုက်ကာ သွယ်လျသောလက်တစ်စုံကို ဖမ်းဆုတ်လိုက်သည်။
“ဖျက်မယ်”
ရှူမျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ရွှေရောင်မျက်လုံးတစ်စုံက ဘောင်ကျော်စည်းကျော်လာသော လက်အားကြည့်လိုက်သည်။
ထိုခဏမှာတော့ ရှန်ယန်ရှောင်တစ်ယောက် တစ်စုံတစ်ယောက်အပေါ်မှာ အသားယူမိသလို ခံစားမိသွားခဲ့ရသည်။ဘုရားရေ ငါက တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့လက်လေးကိုပဲ ထိမိရုံပါနော် ဘာဖြစ်လို့ အပြစ်မကင်းသလို ခံစားနေမိရတာပါလိမ့်....
ဒါကြီးက အဓိပ္ပါယ်မရှိလှပါဘူး
ရှူက အပြစ်မကင်းသောခံစားချက်တို့ပြည့်နေတဲ့ ရှန်ယန်ရှောင်၏ မျက်နှာလေးအား ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ခေါင်းမော့လိုက်ပြီး မေးဖြင့်ကုတင်ဆီကို ဆတ်ပြလိုက်သည်။
“ကုတင်ပေါ်ကိုသွား”
ကုတင်ပေါ်ကို သွား သွားရမယ်တဲ့လား...
သူမရဲ့ခေါင်းထဲမှာ ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားလေရဲ့
“မြန်မြန်လုပ်”
ကြောင်တက်တက်ဖြစ်နေတဲ့ကောင်မလေးကို ရှူကလောဆော်လိုက်ပါသည်။
ဆိုလိုချက်ကိုသဘောပေါက်သွားတဲ့ ရှောင်လေးကလည်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
ေကာင္းက်ိဳးမေပးေသာ သမီးပ်ိဳ
အခန္း(၆၃၄)
“တစ္ေန႔ေန႔မွာ လူ႔ကမၻာကို သူတို႔ေတြျပန္လာၾကမွာလား”ဟု ရွန္ယန္ေရွာင္က ပူပင္စြာေမးလိုက္သည္။
ရွူလည္း ေကာင္မေလးအား တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ တာဝန္မဲ့စြာ ေျဖလိုက္သည္က “ငါလည္းမေျပာတတ္ဘူး”
“မေျပာတတ္ဘူး”ဟုသံေယာင္လိုက္ေနေသာ ရွန္ယန္ေရွာင္၏ႏွုတ္ခမ္းတို႔ တလွုပ္လွုပ္တရြရြ ျဖစ္သြားၾကေလ၏။
နတ္ဆိုးမ်ိဳးႏြယ္တို႔ လူ႔ေလာကတြင္ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ေသာ နတ္ဆိုးေတြကတင္ လူသားတို႔အား ေခါင္းေတာ္ေတာ္ခဲေစခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ေသြးမေႏွာေသာနတ္ဆိုးတို႔သာ ထြက္ေပၚလာပါက လင္းလက္တိုက္သားတို႔အေနျဖင့္ လက္တြဲလ်က္သားႏွင့္ ပင္လယ္ထဲသို႔ခုန္ခ်ရန္ပဲ ရွိေတာ့မည္ထင္ပါသည္။
“အေျခခံအက်ဆုံးဆိုတဲ့ နတ္ေရာင္ဝါတားျမစ္ကန႔္သတ္ခ်က္ကိုေတာင္ လြယ္လြယ္နဲ႔ ခ်ိဳးဖ်က္လို႔မျဖစ္နိုင္ဘူး။နတ္ဆိုးမ်ိဳးႏြယ္ေတြအေနနဲ႔ အဲ့အခ်ိန္တုန္းက မပ်က္သုဥ္းခဲ့ေပမယ့္ အစြမ္းအႀကီးဆုံးနတ္ဆိုးေတြကေတာ့ နတ္ေတြရဲ့သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရတယ္။ ရွင္က်န္ရစ္တဲ့နတ္ဆိုးေတြက တားျမစ္စည္းကိုခ်ိဳးဖ်က္ဖို႔အတြက္ သူတို႔အစြမ္းႀကီးလာဖို႔ က်င့္ႀကံႀကိဳးစားၾကရင္ေတာင္ ႏွစ္တစ္ေသာင္းေအာက္နဲ႔ေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေသးဘူး”
မသာမယာျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္မေလး စိတ္သက္သာရေစရန္အတြက္ ရွူႏွစ္သိမ့္စကား ေျပာေပးလိုက္ပါသည္။
“ႏွစ္တစ္ေသာင္းေနာ္ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္အမွတ္မမွားဘူးဆိုရင္ နတ္ေတြနဲ႔ နတ္ဆိုးေတြရဲ့ တိုက္ပြဲႀကီးက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္တစ္ေသာင္းကမဟုတ္လား”
ရွန္ယန္ေရွာင္အေနနဲ႔ မည္သို႔မၽွစိတ္သက္သာျခင္းမရွိပါေလ။ထိုအစား နတ္ဆိုးမ်ိဳးႏြယ္ဟာ လူ႔ေလာကသို႔ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ျပန္ေရာက္လာေတာ့မွာလို႔ ခံစားမိလိုက္ပါသည္။
ရွူလည္း သူမအားတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“မင္းက တားျမစ္အမွတ္ကို ဒီေန႔ည မဖ်က္ခ်င္ေတာ့ဘူးလား”
“အမ္”
“မင္းက ေလာကႀကီးနဲ႔ လူေတြအတြက္ပဲ စိတ္ပူေနခ်င္တာလား”
“...” ရွန္ယန္ေရွာင္ႏွုတ္ဆိတ္သြားခဲ့သည္။
“အဲ့ဒါဆိုလည္း ငါျပန္ေတာ့မယ္”
ထိုစကားေျပာလိုက္ေသာရွူဟာ ရွန္ယန္ေရွာင္ကိုယ္ထဲကို ျပန္သြားဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ရွန္ယန္ေရွာင္လည္း အေျပးကေလးသြားလိုက္ကာ သြယ္လ်ေသာလက္တစ္စုံကို ဖမ္းဆုတ္လိုက္သည္။
“ဖ်က္မယ္”
ရွူမ်က္ခုံးပင့္လိုက္သည္။ေရႊေရာင္မ်က္လုံးတစ္စုံက ေဘာင္ေက်ာ္စည္းေက်ာ္လာေသာ လက္အားၾကည့္လိုက္သည္။
ထိုခဏမွာေတာ့ ရွန္ယန္ေရွာင္တစ္ေယာက္ တစ္စုံတစ္ေယာက္အေပၚမွာ အသားယူမိသလို ခံစားမိသြားခဲ့ရသည္။ဘုရားေရ ငါက တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ့လက္ေလးကိုပဲ ထိမိ႐ုံပါေနာ္ ဘာျဖစ္လို႔ အျပစ္မကင္းသလို ခံစားေနမိရတာပါလိမ့္....
ဒါႀကီးက အဓိပၸါယ္မရွိလွပါဘူး
ရွူက အျပစ္မကင္းေသာခံစားခ်က္တို႔ျပည့္ေနတဲ့ ရွန္ယန္ေရွာင္၏ မ်က္ႏွာေလးအား ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းေမာ့လိုက္ၿပီး ေမးျဖင့္ကုတင္ဆီကို ဆတ္ျပလိုက္သည္။
“ကုတင္ေပၚကိုသြား”
ကုတင္ေပၚကို သြား သြားရမယ္တဲ့လား...
သူမရဲ့ေခါင္းထဲမွာ ဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္သြားေလရဲ့
“ျမန္ျမန္လုပ္”
ေၾကာင္တက္တက္ျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးကို ရွူကေလာေဆာ္လိုက္ပါသည္။
ဆိုလိုခ်က္ကိုသေဘာေပါက္သြားတဲ့ ေရွာင္ေလးကလည္း ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။