Unicode..
" လမ်းခွဲကြရအောင် "
စကားအဆုံး ကြွေကျသွားတဲ့မျက်ရည်တစ်စက်....
ဆတ်ခနဲနာကျင်သွားတဲ့ နှလုံးသားတစ်စုံနဲ့အတူ အတင်းဝင်ရောက်လာတာက မယုံကြည်နိုင်မှု...
ဟင့်အင်း သူနောက်နေတာနေမှာ။
"အဟက်...နောက်စရာမှမဟုတ်ပဲ Ohmရယ်
ကစားချင်လည်း တခြားနည်းပြောင်းကစားကွာ
အလကားသက်သက် စိတ်ညစ်အောင်မလုပ်နဲ့"
"မဟုတ်ဘူး ဘေဘီ ကိုယ်နောက်နေတာမဟုတ်ဘူး
ကိုယ်တို့လမ်းခွဲဖို့ကို အတည်ပြောနေတာ..."
အကြောင်းပြချက်မရှိပဲ ဘာလို့ရုတ်တရက်ကြီးလဲ။
နှစ်နှစ်ကျော်တည်ဆောက်လာတဲ့သံယောဇဥ်က
ဒီလိုလွယ်လွယ်ဖြတ်ပစ်ဖို့မှမဟုတ်တာ..။
စချစ်တတ်တည်းက ငါ့ရဲ့အရာရာက မင်းနဲ့ပဲစတင်ခဲ့တာ။
ငါ့ရဲ့အချစ်ဦး ငါရဲ့အချစ်ဆုံး အရာအားလုံးနဲ့ယှဥ်ရင်တောင်
မင်းမျက်နှာကိုပဲ ကြည့်ပြီးရူးခဲ့တာ...မင်းမှမင်းဖြစ်နေခဲ့ရသမျှကမင်းထားခဲ့တာခံရဖို့မှမဟုတ်တာ...။
မဖြစ်ရဘူးလေအချစ်ရဲ့ မင်းငါ့ကိုတကယ်ခွဲသွားလို့မဖြစ်ပါဘူး။
"ဘာလို့လဲ Ohm အကြောင်းပြချက်ကဘာလဲ
မင်းမှာ အခက်အခဲတစ်ခုခုများရှိသလား...
ရှိရင်ငါတို့အတူတူဖြေရှင်းကြမယ်လေနော်...
စိတ်ညစ်တိုင်းလမ်းခွဲမယ်လျှောက်မပြောပါနဲ့ကွာ"
ကျောခိုင်းထားရာကနေ ကျွန်တော့်ကိုလှည့်ကြည့်တဲ့ သူ။
ဖြစ်နိုင်ရင်အချိန်တွေကိုဒီမှာပဲ ရပ်ထားပစ်လိုက်ချင်တော့တယ်။ မကြားချင်ဘူး သူဆက်ပြောလာမယ့်စကားတွေကို။
မကြားချင်ဘူးဆိုတာထက် မကြားရဲတာ...။
"မင်းသိလား ဘေဘီ။ တစ်ခါတလေမှာ အချစ်တစ်ခုတည်းနဲ့
ပြီးဆုံး မသွားနိုင်မယ့်အရာတွေရှိတယ်..ချစ်နေရင်တောင်
ရှေ့ဆက်တိုးမရနိုင်တော့မယ့်အခြေအနေတွေရှိတယ်။
ချစ်နေရင်တောင်ထုတ်ပြမရနိုင်တော့မယ်အခြေအနေတွေရှိတယ်.."
ဒဿနလိုလို ဝတ္ထုလိုလိုစာစုတွေကိုကျွန်တော့်ကိုရွတ်ပြတယ်။
"ဘာတွေအတွေးလွန်နေတာလဲOhm.. ငါရှိတယ်လေ
ငါက မင်းအခက်အခဲတွေရဲ့အဖြေမဟုတ်ဘူးလား...
ဒါမှမဟုတ်အဖြေကိုတူတူရှာလို့မရနိုင်ဘူးလား
မင်းတကယ်လို့ ပြသနာကြုံနေခဲ့ရင်လည်း
အတူတူ ရင်ဆိုင်ကြမယ်လေကွာ ငါ့ကိုဒီလိုမျိုးတွေထပ်ပြီး
မပြောပါနဲ့...ငါ...ငါတကယ်တောင်းပန်..."
ကျွန်တော်ဘာမှမတွေးနိုင်တော့ဘူး...။
ဘယ်လိုလုပ်ရင် သူလမ်းခွဲဖို့အကြောင်းတွေဆက်မပြောမှာလည်း။ ဘယ်လိုတွေလုပ်ရင် သူကျွန်တော့်ကိုမထားခဲ့မှာလည်း။ ကြံရာမရစိတ်တွေနဲ့အတူ ပူပန်လာသောရင်အစုံ။
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သတိထားမိချိန်မှာ ကျွန်တော်ဟာ
မြေပြင်ပေါ်ဒူးထောက်လျက်သား...။
ထားခဲ့လို့မဖြစ်ဘူးလေအချစ်ရဲ့...။ မဟုတ်ရင် မင်းထားခဲ့လို့
သွက်သွက်ခါအောင်ရူးသွားတဲ့အရူးက ငါဖြစ်သွားလိမ့်မယ်။
မြေပြင်ပေါ်ပုံလျက်သားကျနေတဲ့ကျွန်တော့်ကို လက်မောင်းရင်းကနေပြာပြာသလဲဆွဲထူတယ်..။ အထိအတွေ့တွေက
အရင်အတိုင်းနူးညံ့တုန်း။ မျက်ရည်ကြည်တွေသိုင်းနေတဲ့
မျက်ဝန်းတွေက အရင်အတိုင်းကြင်နာမှုတွေပြည့်နေတုန်း။
တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးက ကျွန်တော့်ကို
ပူပန်မှုတွေရှိနေတုန်း...။ ချစ်နေရက်သားနဲ့Ohmရယ်..။
" ကိုယ့်ကို အခက်တွေ့အောင်မလုပ်ဘူးမလား.."
ကျွန်တော့်အချစ်ဦးလေးက ကျွန်တော့်ကိုဒီလိုစကားမျိုးတွေနဲ့ချည်ပါတယ်။ အစစအရာရာ အလိုလိုက်ခဲ့သမျှဟာ သူကျွန်တော့်ဆီနေပျော်စေလိုတဲ့ ဆန္ဒတစ်ခုတည်းကြောင့်ပါ။
သေလောက်အောင်သူ့ကို အပိုင်ရချင်ပေမယ့်.. ရူးမတတ်ခံစားနေရပေမယ့် သူသာပျော်မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်လေ....
" အင်း...မင်းစိတ်ပင်ပန်းအောင်ဘယ်နှခါများငါလုပ်ဖူးလို့လဲOhm ရယ်...သိရဲ့သားနဲ့များ"
"ဒါဆို ဘေဘီက ကိုယ့်ကိုလက်လွှတ်ပေးမှာလား"
"အကြောင်းပြချက်တစ်ခုခုလောက်ငါရသင့်တယ်မဟုတ်လား"
သက်ပြင်းကိုခိုးရှိုက်တယ်.. ချက်ချင်းနောက်လှည့်သွားပေမယ့် စီးကျသွားတဲ့မျက်ရည်တချို့ကိုတော့မြင်လိုက်ပါရဲ့..။
"အဲ့ဒါက"
"အင်း"
" အချိန်တန်ရင်ပေးသိမှာပါ..အခုကိုယ်ပြောလို့
အဆင်မပြေတာမို့.."
"အင်း... အဆင်မပြေရင်မပြောပါနဲ့ အဆင်မပြေဘူးထင်ရင်
ဘာမှမပြောနဲ့ "
ကျွန်တော့်ကိုလှည့်ကြည့်လာတဲ့မျက်ဝန်းတချို့က အားနာရိပ်တွေထင်နေတယ်..။ အံကြိတ်ရင်းပြုံးပြမိတယ်။
ကျွန်တော်တကယ်လက်လွှတ်လိုက်ရတော့မှာမလား။
သူနောက်ဆံမတင်းစေဖို့ ကျွန်တော်အားတင်းထားသင့်တယ်မလား။ သူထင်ထားတာထက် ကျွန်တော်အများကြီးသန်မာကြောင်း သူသိသင့်တယ်မလား။ ချစ်ခြင်းတွေချခင်းထားတဲ့
လမ်းမှာ သူထွက်သွားမယ်ဆိုရင်တောင် အနာတရကင်းစေလိုပါတယ်။
"ကိုယ်လေ ပြန်လာပါ့မယ်လို့ကတိပေးချင်ပေမယ့်
မရေရာတဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ မင်းကိုချည်မထားရက်ပါဘူး
အဲ့ဒီအစား နေ့စဥ်ဘဝတွေမှာ ပုံမှန်လေးဖြတ်သန်းရင်း
တချက်တချက်ကိုယ့်ကိုလွမ်းပေးပါ...။ ဒီ့ထက်ပိုပြီး
အများကြီးသန်သန်မာမာနေပေးပါ..."
လက်ဖဝါးတဖက်နဲ့ ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုလာရောက်ပွတ်သပ်တယ်။ နောက်ဆုံးသော အထိအတွေ့ကိုခံစားနေတုန်းမှာ
ကျွန်တော့်နဖူးပေါ်နွေးခနဲတချက်....။
ထားခဲ့မယ်ဆိုလည်းစိတ်နာအောင်လုပ်သွားသင့်တာမလား။
ပြန်လာဖို့ မျှော်လင့်ချက်ထားလို့မရဘူးဆိုရင်
ကျွန်တော့်ကို ပစ်ပစ်ခါခါပြောသွားသင့်တာမဟုတ်ဘူးလား။
အခုထိကြင်ကြင်နာနာတွေပြောနေတုန်း...။ အကြင်နာတွေပေးနေတုန်း..။မင်းနဲ့လည်း ငါရူးတော့မယ် Ohmရယ်..။
"ငါမျှော်နေမှာ Ohm ဒီတစ်ခုတော့မင်းငါ့ကို
တားပိုင်ခွင့်မရှိဘူး..။ အကြောင်းပြချက်တစ်စုံတစ်ရာမရှိပဲ
လမ်းခွဲပေးရတဲ့ ငါ့ကိုလည်းနည်းနည်းတော့စာနာပါဦးကွာ"
မငိုအောင်တင်းခံထားပေမယ့်လို့....
လက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ထားပေမယ့်လို့
ကျွန်တော့်ကိုဖီဆန်ပြီး မျက်ရည်တွေက ထွက်ကျလာတယ်။
သူနဲ့ပတ်သတ်ရင်အရာရာမှာပျော့ညံ့နေတတ်တဲ့
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စိတ်တိုင်းမကျစိတ်နဲ့အတူ မျက်ရည်တွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သပ်မိတော့ ကျွန်တော့်လက်တွေကို
ဖိအုပ်ပြီး လာကိုင်တယ်..။ နာတယ် Ohmရယ်
ငါရင်ထဲကတကယ်နာနေတယ်...။
" နှစ်သိမ့်နေမယ့်အစား ငါ့ကိုလှည့်မကြည့်ပဲထွက်သွားပေးပါလား Ohm... မင်းအခက်တွေ့အောင် မျက်ရည်ခံထိုးတာမျိုးငါအဖြစ်မခံနိုင်ဘူး.."
ဘယ်နှကြိမ်မှန်းမသိတဲ့သက်ပြင်းရှိုက်သံတွေနဲ့အတူ
သူဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ကျွန်တော့်လက်ကိုလွှတ်ချတယ်..။
သွားပြီ ကျွန်တော်တို့တကယ်ကိုဝေးကြပါပြီ...။
"အစစအရာရာ ဂရုစိုက်ပါ...ငါမရှိတုန်းမှာ
cigerattes တွေအများကြီးမသောက်နဲ့...ပြီးတော့
ပင်ပန်းလာတိုင်း ငိုချဖို့ရင်ခွင်လိုအပ်လာတဲ့အခါ
ငါရှိနေမှာကိုသတိရပေးပါ.."
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်တွေပါဝင်နေတဲ့အပြုံးတစ်ခုသူ့ဆီကနေလွင့်လာတယ်..။ အပြုံးတွေမြင်တိုင်း
တသက်လုံးအဲ့အပြုံးတွေထိုင်ကြည့်ချင်တဲ့လောဘတွေက
တရိပ်ရိပ်တက်တယ်။ ငါလေမင်းလက်ကိုဆွဲပြီး
အဝေးဆုံးကိုထွက်ပြေးသွားချင်လိုက်တာ။
"အရာရာတိုင်းအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကလေး"
အတွဲတွေလမ်းခွဲတိုင်းသုံးတဲ့စကားမျိုးနဲ့
ကျွန်တော့်ကို ကျေးဇူးတင်နေပြန်ပါတယ်...။
ကျေးဇူးပြုပြီးသွားလိုက်ပါတော့ မဟုတ်ရင်ငါမင်းလက်ကို
ဆွဲထားမိလိမ့်မယ်...။
"ဘာကြောင့်ခဏခဏ ဒီစကားပြောနေတာလည်း...။
ငါ့ကိုကျေးဇူးတင်မယ့်အစား မင်းရွေးချယ်သွားတဲ့လမ်းတိုင်းမှာ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် နေပေးပါ။ ငါကမင်းစိတ်မပူလည်းရတာမို့"
ဒီတစ်ခါတော့ အရင်ကျောခိုင်းမိတဲ့သူဟာကျွန်တော်။
သူထွက်သွားမယ့်ပုံရိပ်ကို ကြည့်နေနိုင်ဖို့အထိကျွန်တော့်မှာအင်အားတွေမရှိတော့ဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် တွေ့ရာရေကန်ထဲခုန်
ဆင်းပြီး နစ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်သွားချင်တော့တာ..။
အကြားအာရုံထဲဝင်လာတာက ခြေသံတချို့...။
တချပ်ချပ်အသံက တဖြည်းဖြည်းတိုးမှိန်လာရင်း.....
သူတကယ်ပဲထွက်သွားခဲ့ပါပြီ...။
သက်ဆုံးတိုင်ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်ပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်နဲ့ ကတိတွေအထပ်ထပ်ပေးပြီး မတည်နိုင်ခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်ရူးခါနေရအောင်ချစ်ရတဲ့
ကျွန်တော့်အချစ်ဦး...။ ပင်ပန်းမှုတိုင်းက မင်းပါးချိုင့်တွေမြင်တိုင်းပျောက်တယ်ဆိုတဲ့ သူက အခုတော့
အခက်အခဲတွေဆီတစ်ယောက်တည်းတိုးဝင်သွားပြီ။
ကူညီပေးနိုင်ဖို့ နှစ်သိမ့်ပေးနိုင်ဖို့အခွင့်အရေးတောင်
ကျွန်တော့်ကိုမပေးခဲ့ပါဘူး...။ စိတ်မနာရက်ခြင်းပေါင်းများစွာနဲ့ ကျန်ခဲ့တာတောင်ထပ်တလဲလဲချစ်မိနေတုန်း...။
တရွေ့ရွေ့ဝေးကွာသွားတဲ့ ကျောပြင်လေးဆီ မမှိတ်မသုန်ငေးကြည့်ရင်း ဒီမြင်ကွင်းလေးကိုဦးနှောက်ထဲရသလောက်ထည့်မှတ်မိတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းဟာ သူ့ကိုနောက်ဆုံးမြင်ရတဲ့
မြင်ကွင်းဖြစ်ချင်ဖြစ်နေမှာ....
အဆက်မပြတ်ငေးကြည့်နေရင်းကပဲ...
အမြင်အာရုံတွေဝေဝါးလာတာဟာ
မျက်ရည်တွေဝေ့နေလို့ဖြစ်မှာပါ...။ အသက်ရှူမဝတော့တာဟာ လေငြိမ်နေလို့ဖြစ်မှာပါ။ ရင်ဘတ်ထဲ သေမတတ်အောင့်နေတာဟာ Coffee တွေအသောက်များလို့ဖြစ်မှာပါ။
မြေပြင်ပေါ်လဲကျသွားတာဟာ...ကျွန်တော်အားနည်းနေလို့ဖြစ်မှာပါ........။
________________
To be continued...
~Wint
20.2.2022
=============
Zawgyi
" လမ္းခြဲၾကရေအာင္ "
စကားအဆုံး ေႂကြက်သြားတဲ့မ်က္ရည္တစ္စက္....
ဆတ္ခနဲနာက်င္သြားတဲ့ ႏွလုံးသားတစ္စုံနဲ႕အတူ အတင္းဝင္ေရာက္လာတာက မယုံၾကည္နိုင္မႈ...
ဟင့္အင္း သူေနာက္ေနတာေနမွာ။
"အဟက္...ေနာက္စရာမွမဟုတ္ပဲ Ohmရယ္
ကစားခ်င္လည္း တျခားနည္းေျပာင္းကစားကြာ
အလကားသက္သက္ စိတ္ညစ္ေအာင္မလုပ္နဲ႕"
"မဟုတ္ဘူး ေဘဘီ ကိုယ္ေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး
ကိုယ္တို႔လမ္းခြဲဖို႔ကို အတည္ေျပာေနတာ..."
အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိပဲ ဘာလို႔႐ုတ္တရက္ႀကီးလဲ။
ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္တည္ေဆာက္လာတဲ့သံေယာဇဥ္က
ဒီလိုလြယ္လြယ္ျဖတ္ပစ္ဖို႔မွမဟုတ္တာ..။
စခ်စ္တတ္တည္းက ငါ့ရဲ႕အရာရာက မင္းနဲ႕ပဲစတင္ခဲ့တာ။
ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ဦး ငါရဲ႕အခ်စ္ဆုံး အရာအားလုံးနဲ႕ယွဥ္ရင္ေတာင္
မင္းမ်က္ႏွာကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး႐ူးခဲ့တာ...မင္းမွမင္းျဖစ္ေနခဲ့ရသမွ်ကမင္းထားခဲ့တာခံရဖို႔မွမဟုတ္တာ...။
မျဖစ္ရဘူးေလအခ်စ္ရဲ႕ မင္းငါ့ကိုတကယ္ခြဲသြားလို႔မျဖစ္ပါဘူး။
"ဘာလို႔လဲ Ohm အေၾကာင္းျပခ်က္ကဘာလဲ
မင္းမွာ အခက္အခဲတစ္ခုခုမ်ားရွိသလား...
ရွိရင္ငါတို႔အတူတူေျဖရွင္းၾကမယ္ေလေနာ္...
စိတ္ညစ္တိုင္းလမ္းခြဲမယ္ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႕ကြာ"
ေက်ာခိုင္းထားရာကေန ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွည့္ၾကည့္တဲ့ သူ။
ျဖစ္နိုင္ရင္အခ်ိန္ေတြကိုဒီမွာပဲ ရပ္ထားပစ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ မၾကားခ်င္ဘူး သူဆက္ေျပာလာမယ့္စကားေတြကို။
မၾကားခ်င္ဘူးဆိုတာထက္ မၾကားရဲတာ...။
"မင္းသိလား ေဘဘီ။ တစ္ခါတေလမွာ အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႕
ၿပီးဆုံး မသြားနိုင္မယ့္အရာေတြရွိတယ္..ခ်စ္ေနရင္ေတာင္
ေရွ႕ဆက္တိုးမရနိုင္ေတာ့မယ့္အေျခအေနေတြရွိတယ္။
ခ်စ္ေနရင္ေတာင္ထုတ္ျပမရနိုင္ေတာ့မယ္အေျခအေနေတြရွိတယ္.."
ဒႆနလိုလို ဝတၳဳလိုလိုစာစုေတြကိုကြၽန္ေတာ့္ကို႐ြတ္ျပတယ္။
"ဘာေတြအေတြးလြန္ေနတာလဲOhm.. ငါရွိတယ္ေလ
ငါက မင္းအခက္အခဲေတြရဲ႕အေျဖမဟုတ္ဘူးလား...
ဒါမွမဟုတ္အေျဖကိုတူတူရွာလို႔မရနိုင္ဘူးလား
မင္းတကယ္လို႔ ျပသနာႀကဳံေနခဲ့ရင္လည္း
အတူတူ ရင္ဆိုင္ၾကမယ္ေလကြာ ငါ့ကိုဒီလိုမ်ိဳးေတြထပ္ၿပီး
မေျပာပါနဲ႕...ငါ...ငါတကယ္ေတာင္းပန္..."
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမေတြးနိုင္ေတာ့ဘူး...။
ဘယ္လိုလုပ္ရင္ သူလမ္းခြဲဖို႔အေၾကာင္းေတြဆက္မေျပာမွာလည္း။ ဘယ္လိုေတြလုပ္ရင္ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုမထားခဲ့မွာလည္း။ ႀကံရာမရစိတ္ေတြနဲ႕အတူ ပူပန္လာေသာရင္အစုံ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတိထားမိခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ဟာ
ေျမျပင္ေပၚဒူးေထာက္လ်က္သား...။
ထားခဲ့လို႔မျဖစ္ဘူးေလအခ်စ္ရဲ႕...။ မဟုတ္ရင္ မင္းထားခဲ့လို႔
သြက္သြက္ခါေအာင္႐ူးသြားတဲ့အ႐ူးက ငါျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။
ေျမျပင္ေပၚပုံလ်က္သားက်ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ေမာင္းရင္းကေနျပာျပာသလဲဆြဲထူတယ္..။ အထိအေတြ႕ေတြက
အရင္အတိုင္းႏူးညံ့တုန္း။ မ်က္ရည္ၾကည္ေတြသိုင္းေနတဲ့
မ်က္ဝန္းေတြက အရင္အတိုင္းၾကင္နာမႈေတြျပည့္ေနတုန္း။
တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို
ပူပန္မႈေတြရွိေနတုန္း...။ ခ်စ္ေနရက္သားနဲ႕Ohmရယ္..။
" ကိုယ့္ကို အခက္ေတြ႕ေအာင္မလုပ္ဘူးမလား.."
ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ဦးေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုဒီလိုစကားမ်ိဳးေတြနဲ႕ခ်ည္ပါတယ္။ အစစအရာရာ အလိုလိုက္ခဲ့သမွ်ဟာ သူကြၽန္ေတာ့္ဆီေနေပ်ာ္ေစလိုတဲ့ ဆႏၵတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ပါ။
ေသေလာက္ေအာင္သူ႕ကို အပိုင္ရခ်င္ေပမယ့္.. ႐ူးမတတ္ခံစားေနရေပမယ့္ သူသာေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ေလ....
" အင္း...မင္းစိတ္ပင္ပန္းေအာင္ဘယ္ႏွခါမ်ားငါလုပ္ဖူးလို႔လဲOhm ရယ္...သိရဲ႕သားနဲ႕မ်ား"
"ဒါဆို ေဘဘီက ကိုယ့္ကိုလက္လႊတ္ေပးမွာလား"
"အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုခုေလာက္ငါရသင့္တယ္မဟုတ္လား"
သက္ျပင္းကိုခိုးရွိုက္တယ္.. ခ်က္ခ်င္းေနာက္လွည့္သြားေပမယ့္ စီးက်သြားတဲ့မ်က္ရည္တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ျမင္လိုက္ပါရဲ႕..။
"အဲ့ဒါက"
"အင္း"
" အခ်ိန္တန္ရင္ေပးသိမွာပါ..အခုကိုယ္ေျပာလို႔
အဆင္မေျပတာမို႔.."
"အင္း... အဆင္မေျပရင္မေျပာပါနဲ႕ အဆင္မေျပဘူးထင္ရင္
ဘာမွမေျပာနဲ႕ "
ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွည့္ၾကည့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းတခ်ိဳ႕က အားနာရိပ္ေတြထင္ေနတယ္..။ အံႀကိတ္ရင္းၿပဳံးျပမိတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တကယ္လက္လႊတ္လိုက္ရေတာ့မွာမလား။
သူေနာက္ဆံမတင္းေစဖို႔ ကြၽန္ေတာ္အားတင္းထားသင့္တယ္မလား။ သူထင္ထားတာထက္ ကြၽန္ေတာ္အမ်ားႀကီးသန္မာေၾကာင္း သူသိသင့္တယ္မလား။ ခ်စ္ျခင္းေတြခ်ခင္းထားတဲ့
လမ္းမွာ သူထြက္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ အနာတရကင္းေစလိုပါတယ္။
"ကိုယ္ေလ ျပန္လာပါ့မယ္လို႔ကတိေပးခ်င္ေပမယ့္
မေရရာတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႕ မင္းကိုခ်ည္မထားရက္ပါဘူး
အဲ့ဒီအစား ေန႕စဥ္ဘဝေတြမွာ ပုံမွန္ေလးျဖတ္သန္းရင္း
တခ်က္တခ်က္ကိုယ့္ကိုလြမ္းေပးပါ...။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး
အမ်ားႀကီးသန္သန္မာမာေနေပးပါ..."
လက္ဖဝါးတဖက္နဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကိုလာေရာက္ပြတ္သပ္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေသာ အထိအေတြ႕ကိုခံစားေနတုန္းမွာ
ကြၽန္ေတာ့္နဖူးေပၚႏြေးခနဲတခ်က္....။
ထားခဲ့မယ္ဆိုလည္းစိတ္နာေအာင္လုပ္သြားသင့္တာမလား။
ျပန္လာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားလို႔မရဘူးဆိုရင္
ကြၽန္ေတာ့္ကို ပစ္ပစ္ခါခါေျပာသြားသင့္တာမဟုတ္ဘူးလား။
အခုထိၾကင္ၾကင္နာနာေတြေျပာေနတုန္း...။ အၾကင္နာေတြေပးေနတုန္း..။မင္းနဲ႕လည္း ငါ႐ူးေတာ့မယ္ Ohmရယ္..။
"ငါေမွ်ာ္ေနမွာ Ohm ဒီတစ္ခုေတာ့မင္းငါ့ကို
တားပိုင္ခြင့္မရွိဘူး..။ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္စုံတစ္ရာမရွိပဲ
လမ္းခြဲေပးရတဲ့ ငါ့ကိုလည္းနည္းနည္းေတာ့စာနာပါဦးကြာ"
မငိုေအာင္တင္းခံထားေပမယ့္လို႔....
လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားေပမယ့္လို႔
ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖီဆန္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြက ထြက္က်လာတယ္။
သူနဲ႕ပတ္သတ္ရင္အရာရာမွာေပ်ာ့ညံ့ေနတတ္တဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္တိုင္းမက်စိတ္နဲ႕အတူ မ်က္ရည္ေတြကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သပ္မိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကို
ဖိအုပ္ၿပီး လာကိုင္တယ္..။ နာတယ္ Ohmရယ္
ငါရင္ထဲကတကယ္နာေနတယ္...။
" ႏွစ္သိမ့္ေနမယ့္အစား ငါ့ကိုလွည့္မၾကည့္ပဲထြက္သြားေပးပါလား Ohm... မင္းအခက္ေတြ႕ေအာင္ မ်က္ရည္ခံထိုးတာမ်ိဳးငါအျဖစ္မခံနိုင္ဘူး.."
ဘယ္ႏွႀကိမ္မွန္းမသိတဲ့သက္ျပင္းရွိုက္သံေတြနဲ႕အတူ
သူဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုလႊတ္ခ်တယ္..။
သြားၿပီ ကြၽန္ေတာ္တို႔တကယ္ကိုေဝးၾကပါၿပီ...။
"အစစအရာရာ ဂ႐ုစိုက္ပါ...ငါမရွိတုန္းမွာ
cigerattes ေတြအမ်ားႀကီးမေသာက္နဲ႕...ၿပီးေတာ့
ပင္ပန္းလာတိုင္း ငိုခ်ဖိဳ႕ရင္ခြင္လိုအပ္လာတဲ့အခါ
ငါရွိေနမွာကိုသတိရေပးပါ.."
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်တွေပါဝင်နေတဲ့အပြုံးတစ်ခုသူ့ဆီကနေလွင့်လာတယ်..။ အၿပဳံးေတြျမင္တိုင္း
တသက္လုံးအဲ့အၿပဳံးေတြထိုင္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ေလာဘေတြက
တရိပ္ရိပ္တက္တယ္။ ငါေလမင္းလက္ကိုဆြဲၿပီး
အေဝးဆုံးကိုထြက္ေျပးသြားခ်င္လိုက္တာ။
"အရာရာတိုင္းအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကေလး"
အတြဲေတြလမ္းခြဲတိုင္းသုံးတဲ့စကားမ်ိဳးနဲ႕
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်းဇူးတင္ေနျပန္ပါတယ္...။
ေက်းဇူးျပဳၿပီးသြားလိုက္ပါေတာ့ မဟုတ္ရင္ငါမင္းလက္ကို
ဆြဲထားမိလိမ့္မယ္...။
"ဘာေၾကာင့္ခဏခဏ ဒီစကားေျပာေနတာလည္း...။
ငါ့ကိုေက်းဇူးတင္မယ့္အစား မင္းေ႐ြးခ်ယ္သြားတဲ့လမ္းတိုင္းမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ေနေပးပါ။ ငါကမင္းစိတ္မပူလည္းရတာမို႔"
ဒီတစ္ခါေတာ့ အရင္ေက်ာခိုင္းမိတဲ့သူဟာကြၽန္ေတာ္။
သူထြက္သြားမယ့္ပုံရိပ္ကို ၾကည့္ေနနိုင္ဖို႔အထိကြၽန္ေတာ့္မွာအင္အားေတြမရွိေတာ့ဘူး။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ေတြ႕ရာေရကန္ထဲခုန္
ဆင္းၿပီး နစ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္ေတာ့တာ..။
အၾကားအာ႐ုံထဲဝင္လာတာက ေျခသံတခ်ိဳ႕...။
တခ်ပ္ခ်ပ္အသံက တျဖည္းျဖည္းတိုးမွိန္လာရင္း.....
သူတကယ္ပဲထြက္သြားခဲ့ပါၿပီ...။
သက္ဆုံးတိုင္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႕ ကတိေတြအထပ္ထပ္ေပးၿပီး မတည္နိုင္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္႐ူးခါေနရေအာင္ခ်စ္ရတဲ့
ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ဦး...။ ပင္ပန္းမႈတိုင္းက မင္းပါးခ်ိဳင့္ေတြျမင္တိုင္းေပ်ာက္တယ္ဆိုတဲ့ သူက အခုေတာ့
အခက္အခဲေတြဆီတစ္ေယာက္တည္းတိုးဝင္သြားၿပီ။
ကူညီေပးနိုင္ဖို႔ ႏွစ္သိမ့္ေပးနိုင္ဖို႔အခြင့္အေရးေတာင္
ကြၽန္ေတာ့္ကိုမေပးခဲ့ပါဘူး...။ စိတ္မနာရက္ျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ က်န္ခဲ့တာေတာင္ထပ္တလဲလဲခ်စ္မိေနတုန္း...။
တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေဝးကြာသြားတဲ့ ေက်ာျပင္ေလးဆီ မမွိတ္မသုန္ေငးၾကည့္ရင္း ဒီျမင္ကြင္းေလးကိုဦးႏွောက္ထဲရသေလာက္ထည့္မွတ္မိတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းဟာ သူ႕ကိုေနာက္ဆုံးျမင္ရတဲ့
ျမင္ကြင္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ....
အဆက္မျပတ္ေငးၾကည့္ေနရင္းကပဲ...
အျမင္အာ႐ုံေတြေဝဝါးလာတာဟာ
မ်က္ရည္ေတြေဝ့ေနလို႔ျဖစ္မွာပါ...။ အသက္ရႉမဝေတာ့တာဟာ ေလၿငိမ္ေနလို႔ျဖစ္မွာပါ။ ရင္ဘတ္ထဲ ေသမတတ္ေအာင့္ေနတာဟာ Coffee ေတြအေသာက္မ်ားလို႔ျဖစ္မွာပါ။
ေျမျပင္ေပၚလဲက်သြားတာဟာ...ကြၽန္ေတာ္အားနည္းေနလို႔ျဖစ္မွာပါ........။
________________
To be continued...
~Wint
20.2.2022