Sabrina's POV
Malamig ang simoy ng hangin nang makababa kami sa maliit na barko na aming sina-sakyan. It's been 8 years since huli kong punta rito. And I miss this place.
Unti-unti akong napangiyi dahil napaka-ganda na nito kumpara aa huli kong punta dito.
This used to be my favorite place.
The white sand, the blue sky, the blue sea, the green trees and the fresh air.
How I miss this place.
"Let's go." Rinig kong sabi ni Edwin sa akin at kinuha ang isang bag na hawak-hawak ko. At nag-simula na kaming maglakad patungo sa bahay-kubo na ni-rent nila Mae at Andrea.
"Akala ko hindi na kayo makaka-rating." Ngumiti lang si Edwin at ganoon na din ako. Umupo kami paharap sa dagat. Nakita ko pa na unti-unting luma-layo ang bangka na sinakyan namin papunta dito sa isla.
Ang sarap ng hangin.
"Sila Alex nga pala?", tanong ko kay Mae.
"Papunta na raw. Natagalan daw sila dahil no'ng pag-sundo nila kay Dana eh natutulog pa." Explain ni Mae.
"Alam mo naman yon si Dana, 7 ang call time, dadating ng 10." Natawa naman sa ako sinabing iyon ni Mae.
"Tama ka diyan." Sabi ko. "Yong ibang food wala pa din no?", tanong ko kay Mae habang inaayos niya ang mga pagkaing dala namin.
"Oo, mga dala ni Andrea at Dana ang mga gusto nating pagkain."
"Bakit ba kask ang tagal nila?!?", nasambit ko na lang.
"Maglalakad-lakad muna ako." Sabi ni Edwin, pumayag naman ako dahil alam kong naboboringan siya.
"Oh pare! Mabuti at nandito ka." Napatingin ako sa kinausap ni Edwin at ayon si...
David.
Bakit siya nandito? Anong ginagawa niya dito?
Umalis naman silang dalawa ni Edwin kaya ang natira lang dito sa kubo ay kaming dalawa lang ni Mae.
Bago ko pa mam sa kaniya itanong kung ano ang gina-gawa niya dito ay naunahan na ako ni Mae.
"Inin-vite siya ni Andrea. Kaibigan na din daw kasi ang turing sa kaniya ng barkada." Napatingin naman ako kila Edwin na nagtatawanan. Friends na nga sila.
"May feelings ka pa siguro sa kaniya." Napatingin naman ako kay Mae kaagad.
At paano naman niya nasabi iyon?
"Wala na 'no! Sasagutin ko ba ang pagpo-propose ni Edwin kung mahal ko pa siya?", tanong ko sa kaniya.
"Sabagay." Sagot na lamang niya.
Pero para siyang nadismaya sa sagot ko.
Pero bakit?
Aish Sabrina, bakit mo ba naiisip yan? Kung ano-ano na lang puma-pasok sa utak mo.
"At saka nga pala, dala ni David yong girlfriend niya dito." Napakunot-noo naman ako.
"Sino?"
"Si Aira."
So he is her boyfriend right now?
"And I guess she's nice, sabay kaming dumating dito at tinulungan niya akong ayusin ito kanina." Tumingin lang ako sa dagat.
"Nga pala, aalis na muna ako ah. Magpi-picture lang, kapag gusto mo din naman mag-picture, hintayin mo ako. Wala kasing magbabantay kapag tayong dalawa ang aalis." Tumango na lamang ako ulit at nginitian siya.
Kaya naglaro na lamang ako ng Dinner Dash 2 habang hini-hintay silang lahat. Wala kasing signal dito kaya hindi ako makakalaro ng Mobile Legend. Ayon pala, kakaend season lang kahapon. At hindi ko alam kung anong rank na ako.
Maya-maya may nag-salita.
"Hi." Sabay ngiti niya sa akin. A genuine smile.
"Hi." Hindi ko magawang ngumiti sa kaniya pabalik.
"Aira." Sabay extend ng kamay niya. Tiningnan ko naman ang kamay niya at ang mukha niya.
She's still smiling.
"Sabrina." Sabay shake hands.
"I know you." Sabay tabi niya sa akin.
"Your David's ex right?", hindi ko alam kung tatango ba ako o iiling. Bakit naman ganoon?
At nagpa-tuloy siya.
"You know what, mahal na mahal ka ni David." After 2 years may mag-uungkat na naman ng nakaraan.
Ano bang meron ngayon?
Inoff ko ang phone ko, nakinig ako sa sasabihin niya. Ang rude naman kasi kung maglalaro lang ako sa cellphone habang nagsa-salita siya.
"No'ng nasa Pangasinan pa siya, masaya kami... Sobrang saya namin... And then you came to the picture, yong saya na yon, napalitan ng galit, selos, at sakit." Panimula niya.
Nakatingin lang ako sa kaniya habang pina-pakinggan siya.
"No'ng nalaman niya na nandoon ka sa Pangasinan, unti-unti niya na akong nakalimutan, or should I say, binalewala niya na ako. Kaya no'ng nagpaalam si David na pupunta siya sa resort nila, sinabi ko na gusto kong sumama sa kaniya, at sunduin niya ako. Pero hindi niya ako sinundo, pinatayan niya ako ng tawag. Pumunta pa din ako, dahil no'ng time na yon, may kakaiba akong naramdaman. And when I get there, pinigilan akong pumasok nila Maclen. And then I saw you, nakita kong hinalikan ka sa pisngi ni David at kahit malayo kayo n'on, nakita ko kung gaano kasaya si David. Yong kahit sa simpleng ngiti mo lang sobrang saya na ni David. Na kahit kailan, hindi ko nagawa at hindi ko magagawa."
"Kaya after no'ng truth or dare natin. Tina-tanong ko sa sarili ko kung sino ka, bakit parang kilalang-kilala ka ni David. At bakit parang mahal na mahal ka niya eh bago ka pa lang sa Pangasinan. I even change myself just to be like you, ginaya ko lahat sa'yo... Anything... Everything para magustuhan at mahalin niya ako. Pero hindi. Iisa lang ang kilala niyang ganoon, at yon ay ikaw. And I will never be like you."
"Nang umalis ka ng Pangasinan, umalis na rin siya doon... I even beg for his love. Gagawin ko ang lahat, mahalin lang niya ako. Pero hindi, nasabi ko pa sa kaniya noon na, magpapakamatay ako kapag iniwan niya ako."
Is she out of her mind? Magpapakamatay siya para lang sa iisang lalaki?
Gosh? What's wrong in her mind?
"At no'ng umalis kayo ni David sa Pangasinan, doon ko nalaman ang lahat, na ikaw yong babaeng pinaka-mamahal ni David. After that, lagi ko siyang kino-contact, pero hindi niya sina-sagot kaya tumigil na lang ako at nag-focus na lang ako sa studies ko.
"Wait-" hindi niya ako pina-tapos.
"Then after kong maka-graduate ng College, tri-ny kong tumawag sa kaniya at ayon, this time sinagot niya na and he even told me na magkita kami sa isang café sa Pangasinan at may sasabihin daw siya. And that day he told me na baka gusto kong mag-simula ulit kasama siya." Ngumiti siya ulit.
"Umoo naman kaagad ako dahil ito na yong hini-hintay ko. And after that girlfriend niya na ako at boyfriend ko na siya. At sana magtagal kami."
"Why are you telling me this?", naguguluhan kong tanong.
"I don't know. It's just kailangan kong sabihin sa'yo."
Hindi ko alam pero unti-unti akong napangiti.
"I guess you're nice. And to answer your question, alam kong magtatagal kayo." sagot ko sa kaniya.
"Friends?", sabay extend uli ng kamay niya.
"Friends." At ngumiti ako. Siya ang unang bumitaw kasi niyakap niya ako... Nang sobrang higpit.
After n'on ay nagpaalam akong lumabas. Sabi naman niya ay siya na daw muna ang magbabantay doon sa kubo. Kaya ayon ay nandito ako sa gilid ng dagat naglalakad-lakad. Uma-alon ang dagat kaya nababasa ang mga paa ko. Ang sarap ng hangin, at ang malamig na tubig na tuma-tama sa paa ko. Inilabas ko ang camera ko at pinicturan ang araw, 5:00 PM unti-unti nang bumababa ang araw kaya kinunan ko iyon. Kinunan ko din ng litrato ang mga puno at ang dagat. Mahilig kasi ako sa nature kaya pini-picturan ko sila.
Nakita ko si David na pabalik na ng kubo kaya hindi ko na lang siya pinansin. Isa pa, wala naman akong sasabihin sa kaniya. Kaya nagpatuloy na lang akong naglakad habang tini-tingnan ang mga picture na nakunan ko sa camera ko.
"Sabrina." Napa-hinto ako sa ginagawa ko at humarap ako sa kaniya.
"Oh? Ikaw pala." Sagot ko na lamang sa kaniya.
"Saan ka pupunta?", tanong niya.
"Maglalakad-lakad lang. Ikaw?", tanong ko naman pabalik sa kaniya.
"Pabalik na ng kubo, eh nakita kitang wala kang kasama kaya lumapit ako sa'yo." Ngumiti lang ako sa kaniya at nagpa-tuloy sa paglalakad.
"Puwede ba tayo mag-usap?", tanong niya muli.
"Okay lang." Sagot ko.
"Salamat ah." Napatingin ako sa kaniya. "Sa lahat-lahat."
"Para saan?", tanong ko.
"Sa lahat... Sa lahat ng nangyari sa'tin noon... Madami akong napulot na aral doon." Napangiti lamang ako. "Pero alam mo, akala ko dati tayo din sa huli. Pero nakita ko yong engagement party niyo ni Edwin, doon ko naisip na hindi pala. Kayo ang endgame, at hindi kayo."
Napatingin naman ako sa tahimik na dagat.
"Siguro, hindi lahat ng gusto natin, nakukuha natin." At napatingin ako sa kaniya. "Do you love her?", tanong ko sa kaniya. Kahit wala pa akong sinasabi na pangalan ay nakita ko ang mga ngiti sa labi niya.
Ngiti na wala ng sakit, galit at lalong-lalo na hindi na iyon peke.
Totoong ngiti na mula sa kaniya.
"Hindi pa, pero unti-unti ko na siyang mina-mahal."
"That's good." At tumango ako. "Give her a chance, she deserve it. Hindi man tayo yong endgame, malay mo kayo pala."
"Matututunan mo din siyang mahalin, kagaya ng ginawa mo sa akin." Dagdag ko pa.
"Tama ka." At bigla niya akong niyakap. At niyakap ko na lang din siya pabalik
Maya-maya humarap siya.
"Friends?", paunang tanong ni David
"Friends."
At nag-fist pump na kami.
"Una na ako ah. Baka hina-hanap na ako ni Aira."
"Tirhan mo ako ng food ah." Biro ko sa kaniya.
"Oo ba, alam kong matakaw ka eh." At natawa siya.
"Ikaw yon." At nag-tawanan kami. Nag-paalam na siyang umalis at tiningnan ko siya habang naglalakad palayo sa akin.
Tama siya, sa dami ng pinagdaanan namin noon, akala ko kami. Akala ko ako at siya. Pero hindi pala.
Sadyang mapagbiro talaga ang tadhana.
Ipapakilala kayo, magiging kayo tapos madami kayong pagdadaanang problema, pero dahil strong kayo, nag-stay kayo at lumaban kayo ulit. Madami na kayong pinag-daanang problema at akala niyo kayo na. Yon pala hindi.
What I learn about life is that, kahit gaano man kayo ka-strong kung si tadhana na ang gumawa ng paraan para ipag-hiwalay na kayo, gagawin niya. At kaya lang naman umaalis ang tao ay dahil tapos na ang misyon niya sa'yo at may dadating na mas better doon sa taong iyon.
Pero for me, just go with the flow.
Always remember that.
Maya-maya ay naramdaman kong may lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod.
"What this pretty girl doing in here?", tanong niya mula sa likod.
"Just watching the sunset." Sagot ko. "Ang ganda 'no?", tanong ko sa kaniya.
"Kasing ganda mo."
"Hay naku, bolero ka pa din."
"Hindi kaya ako bolero, sadyang nagsasabi lang ako ng totoo."
"Talaga ba?", at humarap ako sa kaniya.
"I love you." Ngiting sabi niya.
"I love you too." At hinalikan niya ako sa noo.
"Picture tayo." At kinuha niya ang cellphone niya at nag-picture ng madami.
Tiningnan ko naman ang picture namin ni Edwin at nakita ko din ang picture naming magba-barkada, napangiti na lamang ako.
Masaya na kaming lahat.
Sana magsunod-sunod na ito.
____________________________________________________________________________________________________________
Kasabay ng pagtatapos ng taon na ito, matatapos na din ang story na ito. Maraming salamat sa sumubaybay.
Happy New Year Everyone!!!
See you sa next story!
God Bless and Stay Safe sa inyong lahat
Copyright © 2021 by TheGirlLovesRed
ALL RIGHTS RESERVED. No part of this story may be reproduce or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system, without the written permission of the author, except where permitted by law.
To God be the glory
TheGirlLovesRed signing off...