İyi okumalar 💙
🌼
"Asmin hadi kurban olduğum ya. Ağaç oldum burda."
Gözlerimi devirirken rujumun kapağını kapatıp çantamı da alarak odadan çıktım.
Bizimkilerle beraber yemek yiyecektik ve oraya gitmeye hazırlanıyorduk.
Sıraç her zaman olduğu gibi erkenden giyinmiş bana acele ettiriyordu.
Vestiyere yaslanmış ellerini pantolonun cebine sokmuş beni beklerken geldiğimi görünce yerinde dikleşti.
"Nihayet."
Ofladım. "Sıraç hep aynı şeyi yapıyorsun ya. Alt tarafı beş on dakika bekledin. Bekle işin ne? Karın değil miyim ben senin? İnsan karısını da beklemeyecekse.."
Gözlerini devirdi. "hazırsan?"
Eliyle kapıyı işaret edince ayakkabılarımı da giyip çıktım. Üzerimde çok beğenerek aldığım ince askılı yazlık bir elbise vardı.
Sıraç da peşimden çıkarken arabaya bindik. "Annenlere haber verdin değil mi?"
Başını salladı. "Evet konuştum gelecekler."
Titrek bir nefes verdim. Heyecanlıydım.
"Sıraç ben çok heyecanlıyım ya.."
Güldü. Elimi tutup dudaklarını üzerine bastırdı.
"Sakin ol güzel kızımın annesi.. Çok güzel olacak her şey."
İçten bir şekilde "İnşallah" diye mırıldandıp elimdeki elini sıktım.
"Hani bebeğimizin cinsiyetini söyleyeceğiz ya şimdi.. Diyorum ki ben ikinci bombayı da patlatayım."
Kısa bir an bana bakıp geri yola döndü. "Ne bombasıymış o?"
"Yani anne baba desem mi acaba? Erken mi?"
Dudak büktü. "Sana göre doğru zamansa doğrudur güzel karım."
Derin bir nefes verip önüme döndüm. Doğru zamandı galiba ya. Aynen. 26 yıl geç bile kalmıştık bir şeyler için.
Kısa sürede buluşacağımız restoranın önüne geldiğimizde arabadan indik. Etrafı camla kaplı olan mekanın içinde oturan bizimkileri görebiliyorduk.
Sıraç yanıma gelip elimi tuttu. Bakışları bizimkilerin üzerinde gezindi.
"Girelim mi?"
Titrek bir nefes alıp başımı salladım. "Girelim."
Tek eksik bizdik. Sıraç'ın ailesi de gelmişti. Elimi sıkıp bizi restoranın içine yönlendirdi.
Kalbim heyecanla çarparken bebeğim de kıpır kıpırdı.
Bana doğru döndü hafif. "Sakin ol."
Başımı iki yana salladım. "Olamıyorum. Kızın da kıpır kıpır durmuyor."
Yüzünde güzel bir gülümseme oluştu. "Hele bir doğsun da..Ah be..neler neler yapacağım ben kızımla."
Güldüm. Masaya yaklaşmıştık. Bizi ilk fark eden Rüzgar abi olurken eliyle bizi gösterdi.
"Aha geldiler..nerde kaldınız ya sizi bekliyoruz. Söyleyin artık yeğenim kız mı erkek mi?"
Ben heyecanla annemle babama bakarken ikiside heyecanla ayaklandı.
Sıraç bana bakıp onay beklerken başımı salladım.
"Ee hadi oğlum.. dedi Serdar amca sabırsızca. "Söyleyin artık."
Sıraç güldü. Hazar abim bildiği için rahatça kucağındaki kızıyla bize bakarken göz kırptı.
"Kızımız olacak"
Hepsinden sevinç çığlıkları koparken Dağhan abim ve Yekta abim birbirine sarıldı.
"Keşke başka bir şey isteseymişiz.."
Ben onlara bakarken Yekta abim güldü. "Asmin'e benzeyen bir kız olur inşallah dedik. Seni göremedik yeğenimizi görürüz dedik."
Annem gözleri dolu dolu bana bakarken Sıraç annesiyle babasına sarılıyordu.
Ne yapacağımı bilemezken ona doğru birkaç adım attım..
Ona yönelmemle gözleri irice açılırken beklemeden ve düşünmeden sarıldım. Kolları yine beklemeden bana sarılırken "Kızım.." diye mırıldandı kısık sesle..
"Annem.." dedim aynı şekilde.
Kollarımın arasındaki bedeni kasılırken başımı omzuna gömdüm. Kendine gelince daha sıkı sardı beni.
Boğazından bir hıçkırık kaçarken "Kızım benim.. yavrum" dedi.
Gözlerim dolmuş ve birkaç damla firar etmişken burnumu çekip ayrıldım ondan.
"Beni nasıl mutlu ettiğini bilmezsin"
Gülümsedim gözyaşlarım içinde. Asıl siz beni nasıl mutlu ettiğinizi bilemezsiniz.
Birkaç adım gerileyip babama baktım. Beklentiyle bana bakarken gülüp beklemeden ona sarıldım.
Tıpkı annem gibi kasılıp kalırken elleri bana dolanmadı. Bir süre beklesem de hâlâ bir hareket olmayınca başımı göğsüne yasladım iyice.
"Sarılmayacak mısın...baba?"
Yan çevirdiğim başımla titreyen ellerini görürken usulca sırtıma koydu.
"B-baba mı dedin sen?"
Başımı sallayıp güldüm. "Demese miydim?"
Elleri usulca saçlarıma çıkarken "De..hep de..ama affetin mi beni?"
Gözlerimi acıyla kapattım. "Suçunuz var mı yok mu bilmiyorum. Ama varsa da affettim."
Kolları cümlem biter bitmez daha sıkı dolanırken başını saçlarıma yasladı. Derin derin nefesler alırken kokumu içine çekti.
"Sonunda.." dedi titreyen sesiyle. "Sonunda senin kokunu alabildim."
Ondan ayrılıp gülümsedim. "Artık hep alacaksın."
Koca adamın gözleri gülerken arkamızdan gelen sesle oraya döndük.
"Ay geç kaldım yaa.."
Sıla koşa koşa yanımıza gelirken güldük bu hâline.
Yanımıza gelince durup nefeslendi. "Ee kız mı yeğenim erkek mi?"
Sıraç kolundan tutup kendine çekti onu. Saçını öperken "Tabiki babasının istediği gibi kızmış yavrum.."
Sıla heyecanla bana döndü. "Ya gerçekten mi?"
Başımı salladım gülümseyerek. Sıraç'tan ayrılıp bana sarıldı.
"Ya çok güzel. Kız halaya çeker demişler. Kesin bana benzeyecek."
Sıraç'ın yüzü saniyelik düşerken derin bir nefes aldı. Sılaya sarılırken burukca ona baktım.
Daha önce de dediğim gibi Zümra her ne kadar kocamın kardeşi de olsa kızgındım ona. Sıraç ve Rüzgar abi onu bu kadar çok sevip değer verirken yaptığı yanlıştı.
Sıla kuzeniydi kardeşi elbette sayılırdı. Ama öz kardeşi varken yerini Sılayla doldurmaya çalışması acıydı.
Hep beraber masaya yerleşmeden önce Zeynep teyze ve Serdar amcaya da sarıldım.
Sıraçla yan yana oturduk. Karşımızda annemle babam varken hemen diğer tarafımda Zelal vardı.
Yemeklerimizi sipariş edip beklerken Zelal koluma dokundu.
"Tekrar tebrik ederim." Dedi. "Hazel'e arkadaş geliyor desene."
Karşıda oturan Hazar abimin kucağındaki Hazel'e baktım.
Çok tatlıydı. Merakla masaya bakarken elleri ve ayakları durmuyordu.
Babası yan bir şekilde kucağına oturtunca "Aa.." dedim. "Oturuyor mu artık?"
Zelal gülüp başını salladı. "Evet. Destek olursak oturuyor."
Gülümsedim. Çok güzeldi. Kız çocuklarını zaten severdim. Erkek çocuk istememin tek sebebi eğer ikinci bir çocuğumuz olursa abisi olsun istediğim içindi.
Annemle babam Sıraç'ın anne ve babasıyla sohbet edip torunları için gelecek planlarken Yekta abim de Rüzgar abiyle konuşuyordu. Arada Sıla'nın da katıldığı sohbetleri güzel gibi duruyordu.
Sıraç da Hazar abimle sohbet ediyordu. Daha çok ilgi odağı Hazel olsa da..
Dağhan abim masada bana doğru eğildi. "Abime abi demişsin.. Alındım gücendim."
Ne kadar şaka yapıyor gibi gözükse de gözlerindeki kırgınlık gerçekti.
İçim burkulurken "Kime abi dediğim çok mu önemli abi ya.." dedim.
Gözleri irice açılırken "Değil tabi abisinin gülü.." dedi. Gözleri parladı.
Gülümsedim. Yemeklerimizi güzel sohbetimizle yerken bakışlarım Yekta abime kaydı.
Sıraç yemeğini yemiş benim yediklerimi kontrol ederken bir taraftan da kucağındaki Hazel'le ilgileniyordu.
Çok güzel bir bana olacaktı. Derin bir nefes verdim.
"Yekta abi tuzu uzatır mısın?"
Yekta abim tuzu bana uzatırken bir anda durup gözlerini hızla bana dikti.
"Ne dedin sen?"
"Tuzu dedim uzatır mısın abi?"
Elindeki tuzlukla ayağa kalktı. Tuzu önüme bırakıp arkamdan boynuma sarıldı. Dudaklarını saçlarıma bastırırken "Sen iste abin sana tuz fabrikası kursun" deyişine güldüm.
Hazar abim burun kıvırdı. "Artislik yapma de geç yerine. Uzak dur kardeşimden."
Yekta abim kollarını sıklaştırdı. "Ben neyim sanki.." dedi. "Eşek başı mı bende abisiyim."
Hazar abim rahatça arkasına yaslandı. "Ama en büyük benim. Yani en çok ben abisiyim."
Yekta abim eğilip yanağımı öptü. Sıraç "Tamam lan.." dedi. "Uzaklaş karımdan. Bunaltma."
Yekta abim kollarını çekerken kaşlarını kaldırarak Sıraç'a baktı.
"Hele hele damat beye bakın siz. Abisiyim ben onun abisi asıl sen uzaklaş kardeşimin yanından.."
Sıraç gözlerini devirdi. "Karım o benim karım. Hemde çift nikahlı. Siks-..ıhm yani öldürsen uzak durmam."
Küfürünü son anda sansürlerken güldüm başımı iki yana sallayarak.
Kısa bir an acaba dedim. Acaba onlarla büyüsem nasıl olurdu. Sıraçla tanışmaları evlenmemiz..
Suyumu içip arkama yaslanırken onlar hâlâ tatlı tatlı atışıyordu.
Karnı doyunca sessizlişen kızımla ellerimi karnımda birleştirdim.
Sağ salim doğup bize gelmen dileğiyle..
🌼
Bölümle ilgili düşünceleriniz..
Sormak söylemek istedikleriniz