(Unicode)
ရှုကျင်ထျန်းသည် လည်ပင်းတွင် ချည်နှောင်ထားသည့် စပျစ်နွယ်ပင်ကို စိတ်ဆိုးစွာဆွဲလိုက်သော်လည်း ဤစပျစ်နွယ်ပင်သည် ဟိုသားရဲချည်နှောင်သည့် စပျစ်နွယ်ပင်ထက်ပင် အံ့အားသင့်ဖွယ်ကောင်းသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ သူ့ကို အရမ်းတင်းတင်းကျပ်ကျပ် မချည်နှောင်ထားပေမယ့် ဘယ်လိုပဲဖြတ်ဖြတ် လုံးဝမပြတ်ဘူး။
လည်ပင်းတွင်ချည်နှောင်ထားသည့် နွယ်ကြိုးသည် လျော့ရဲသွားသော်လည်း ချော်ထွက်မရအောင် တင်းကျပ်နေသည်။ ရှုကျင်ထျန်းက ကြိုးထုံးကိုဖြေဖို့ လှည့်လိုက်ပေမယ့် မြွေကြီးက ခိုင်မြဲစွာ ချည်နှောင်ထားတာကြောင့် ကြိုးကပြေမသွားပေ။
"ဟမ့််! မုန်းစရာကောင်းတဲ့မြွေကြီး....မင်း အရမ်းလွန်နေပြီ အား!"
ရှုကျင်ထျန်းက စပျစ်နွယ်ပင်ကို ဒေါသတကြီး ဆွဲလိုက်တာကြောင့် လည်ပင်းမှာဒဏ်ရာရသွားခဲ့သည်။
ရှုကျင်ထျန်းသည် စပျစ်နွယ်ပင်နှင့် အချိန်အတော်ကြာအောင် ရှုပ်နေသော်လည်း မဖြတ်နိုင်သေးသောကြောင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ခိုကိုးရာမဲ့ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
အထူးသဖြင့် တစ်စုံတစ်ယောက် ငြိမ်သက်သွားသောအခါတွင် သူတို့သည် သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ် ပိုမိုအာရုံခံစားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရှုကျင်ထျန်း၏မသက်မသာမှုသည် ပို၍ထင်ရှားလာသည်။ အထူးသဖြင့် အလွန်အကျွံအသုံးပြုခဲ့သော နောက်ပိုင်းရှိအစိတ်အပိုင်းများပင်။ အခုလည်း သူ့အထဲမှာ ဘာမှမထည့်ထားရင်တောင် ဂြိုဟ်သားခံစားချက်တွေ ရှိနေသေးတယ်။
ရှုကျင်ထျန်းသည် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ထူးဆန်းမှုကိုသည်းခံကာ အောက်ပိုင်းကိုယ်ခန္ဓာကို စစ်ဆေးရန် ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။
မကြည့်မိတာမှ ပိုကောင်းဦးမယ်။ အခုတော့ သူ့ကိုယ်သူတောင် လန့်သွားရပြီ။ သူ့အနောက်ကိုမမြင်နိုင်ပေမယ့် သူ့ပေါင်အတွင်းပိုင်းတွေက ခရမ်းရောင်အဝိုင်းကြီးတွေနဲ့ သူ့ပေါင်တွေပိုမြှင့်လိုက်တာနဲ့အမျှ နီညိုရောင်အရာတွေကို ပိုတွေ့လိုက်ရသည်။
သူ့ပေါင်အတွင်းပိုင်းနဲ့ ခြေထောက်တွေ ရောင်ရမ်းပြီး ထုံကျင်နေတာ အံ့သြစရာမရှိတော့ဘူး။ သူ့တင်ပါးတွေမှာလည်း ဒီလို ခံစားချက်မျိုးခံစားရတာကြောင့် သူ့ခြေထောက်တွေ အနေအထားနဲ့ အတူတူ ဖြစ်နေနိုင်တယ်။
ရှုကျင်ထျန်းက ခြေထောက်တွေကိုဖြန့်ပြီး ရှက်စရာအကောင်းဆုံးနေရာကို ကြည့်ဖို့ ခေါင်းကို အတတ်နိုင်ဆုံး ငုံ့ထားလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် သူ အဲ့ဒါကို မမြင်နိုင်သလို လွန်ကဲစွာကိုက်ခဲနေတဲ့ ခါးကလည်း အများကြီးကွေးညွှတ်လို့မရဘူး။
ရှုကျင်ထျန်းသည် ၎င်းကိုထိရန် လက်လှမ်းမှီရုံသာ ရှိသေး။ သူ့နောက်မှာ မခြောက်သေးတဲ့ ချောချောအရည်တွေ ရှိနေသေးမှန်းသိလိုက်သည်။ သူ၏လက်ချောင်းများသည် မူလတင်းကျပ်စွာပိတ်သောနေရာ၌ ကွာဟချက်တစ်ခုကို ခံစားခဲ့ရသည်။ ရှုကျင်ထျန်းက တင်းကျပ်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း မရခဲ့ပေ။ သူ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကျုံ့လိုပ်သော်လည်း စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာမှာ စိတ်လျှော့လိုက်သောအခါ ဝင်ပေါက်က ချက်ချင်းပြန်ပွင့်လာသည်။
"ဖာ့ခ် ဖာ့ခ် ဖာ့ခ်!! သူငါ့ကို အသက်ရှင်စေချင်သေးတာလား!”
ရှုကျင်ထျန်းသည် ဆက်မကြည့်တော့ဘဲ မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူစောင်နဲ့အုပ်ထားလိုက်သည်။ မမြင်ရသေးတဲ့အရာကို သန့်ရှင်းသည်ဟု မှတ်ယူလိုက်မည်။
အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် ဂူထဲတွင် လှုပ်ရှားမှု လက္ခဏာများပေါ်လာသည်။
ရှုကျင်ထျန်းသည် ဤဂူပေါက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး သူ့ကိုယ်သူစောင်ဖြင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ထုတ်ပိုးထားသည်။ သူက လုံးဝကိုမထဘဲ တိတ်တိတ်လေး နားစွင့်နေသည်။
"ထျန်းထျန်း ကိုယ်ပြန်လာပြီ"
ရှုဟန်ယွီက ညင်သာစွာပြောပြီး သူ့လက်ထဲက ပစ္စည်းတွေကို ချလိုက်သည်။
မသဲကွဲသော ခြေသံများ ထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် မြေပြင်ပေါ်တွင် လေးလံသော အရာတစ်ခုရယ် ပြီးတော့ ပိုလေးတဲ့ အရာတစ်ခုကို မြေကြီးပေါ်တွင် ချလိုက်သံကိုကြားလိုက်ရသည်။ ဒါပေမယ့် အဲဒါဘာလဲဆိုတာ ဘယ်သူသိနိုင်မှာလဲ?
သူ အများကြီး ယူလာပုံပဲ! ရှုကျင်ထျန်းက အနည်းငယ် သိချင်သော်လည်း ရှုဟန်ယွီကို လေကဲ့သို့ သဘောထားကာ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် လှဲနေသေးသည်။
ရှုဟန်ယွီက မိန်းမပျိုလေး၏ဘေးသို့ လျှောက်သွားက စောင်ရောလူရော နှစ်ခုစလုံးကိုပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး နူးညံ့စွာပြောလိုက်သည်။
"ထျန်းထျန်း စားလေ...မင်းကြိုက်တဲ့ ကြောင်သားရဲလေးဖမ်းလာခဲ့တယ်...အဲ့တာကြောင့် ထပြီးစားတော့နော်"
ရှုဟန်ယွီက စကားပြောနေရင်း ရှုကျင်ထျန်းကိုဆွဲယူပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။
"ကျစ်~"
ရှုဟန်ယွီ၏ လှုပ်ရှားမှုများသည် ရှုကျင်ထျန်း၏ဒဏ်ရာကို ထိခိုက်သွားတာကြောင့် ရှုကျင်ထျန်းမှာ ဒေါသထွက်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်မိသည်။
သူ၏လက်ရှိအခြေအနေကြောင့် ရှုကျင်ထျန်းမှာ ရှုဟန်ယွီကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမည်ဖြစ်သည်။
ရှုကျင်ထျန်းက အေးစက်စွာပြောလိုက်သည်။
"အခု မင်းငါ့ကို လွှတ်ပေးလို့ရပြီ"
"အိုး ကောင်းပြီး!"
ရှုဟန်ယွီက ဝမ်းသာအားရ သဘောတူလိုက်သည်။
ရှုကျင်ထျန်းသည် ငြီးငွေ့နေဆဲဖြစ်ပြီး ကြိုးကိုဖြည်ရန် လည်ပင်းကိုသာ ဆန့်ကာ ရှုဟန်ယွီကို လျစ်လျူရှုခဲ့သည်။
ရှုဟန်ယွီက ကြိုးကိုဖြည်လိုက်ပြီး ခဏအကြာတွင် တောင်းပန်စကားဆိုသည်။
"အိုက်ယား! ကြိုးက အသေချည်မိသွားပြီ။ ကိုယ်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး နွယ်ပင်ကိုဖြတ်ပစ်မှပဲရမယ်"
ရှုကျင်ထျန်းက ကမန်းကတန်းပြောလိုက်သည်။
"ဒါဆို မြန်မြန်ဖြတ်လေ ငါ သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး"
ရှုဟန်ယွီက ခဏတုံ့ဆိုင်းသွားပြီး နောက်ဆုံးတွင် အလျှော့ပေးလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီ!"
သူ မိန်းမပျိုလေးကို တစ်ချိန်လုံး သော့ခတ်ထားလို့ မရဘူး။ သူလှုပ်ရှားဖို့ နေရာတစ်ခုတော့ပေးရမယ်။
ရှုကျင်ထျန်းက ဝမ်းသာအားရဖြင့် ခေါင်းကိုမော့လိုက်သည်။ ရှုဟန်ယွီက သူ့ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်မယ်လို့ ဘယ်သူကခန့်မှန်းမိမှာလဲ။
မြွေကြီး အခုဘာလုပ်နေတာလဲ။ သူ လိမ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား!
ရှုဟန်ယွီက မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ဂူထိပ်မှာ ချည်ထားတဲ့ စပျစ်နွယ်ပင်ရဲ့အဆုံးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ တင်းကျပ်သောကြိုးကို င့်ဆွဲလိုက်ရာ စပျစ်နွယ်ပင်က ပြတ်သွားလေ၏။
“ပြီးပြီ။ အခု ထျန်းထျန်း ကျေနပ်ပြီလားဟင်!”
ရှုဟန်ယွီသည် စပျစ်နွယ်ပင်ကိုဖြတ်ရင်း မိန်းမပျိုလေးကို ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူအဲ့ဒါကို ကိုင်ထားကတည်းက မိန်းမပျိုလေးက ဒေါသမထွက်တော့တာ မဟုတ်လား?
သူ့လက်ထဲတွင်ရှိသော စပျစ်နွယ်ပင်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ရှုကျင်ထျန်း၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်မှာ လှုပ်ရှားသွားသည်။ သူသည် ဒေါသကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် မျိုသိပ်ထားရင်း ပြောလိုက်သည်။
“မင်းက ဒါကို ဖြတ်ပစ်တာလို့ဆိုလိုတာလား။ ဖာ့ခ် ဒီနွယ်ပင်က လောင်ဇီအပေါ်မှာ ရှိနေတုန်းပဲ!!"
ရှုဟန်ယွီက စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စွာ ပြောလာသည်။
“ထျန်းထျန်း ဒုက္ခများအောင် မလုပ်သင့်ဘူး။ မြန်မြန်ထပြီး စားတော့ ကိုယ်မင်းအတွက် ပစ္စည်းတွေ ရွှေ့ပေးမယ်"
"ဘယ်သူက အဲ့ဒါတွေ စားနိုင်တော့မှာလဲ။ ငါ့မှာ ဒေါသ တွေနဲ့ပြည့် နေပြီ"
ရှုကျင်ထျန်းက စိတ်ရှုပ်သွားပြီး ဒေါသထွက်စွာဖြင့် ရှုဟန်ယွီကို လှမ်းရိုက်လိုက်သည်။
ရှုဟန်ယွီ၏မျက်လုံးများ ကျဉ်းမြောင်းသွားကာ မိန်းမပျိုလေးကို ချည်နှောင်ထားသည့် စပျစ်နွယ်ပင်ကို အပြင်းအထန်ဆွဲကာ အေးစက်သောလေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ထျန်းထျန်း ငြိမ်ငြိမ်နေ ဝုန်းဒိုင်းကြဲမနေနဲ့"
ရှုဟန်ယွီ၏ စပျစ်နွယ်ပင်ကို ရုတ်တရက်ဆွဲထုတ်မှုကြောင့် ရှုကျင်ထျန်းကို နာကျင်စေခဲ့သည့်အပြင် နှိုးထစေခဲ့သည်။
ရှုကျင်ထျန်းက ထိတ်လန့်သွားပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့ဒေါသကိုထိန်းကာ ပြောလိုက်သည်။
“မစားတော့ဘူး။ ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ပြီး မလှုပ်ရှားချင်ဘူး"
ဒါ လိမ်တာမဟုတ်ဘူး။ မူလက သူသည် တောင်ပေါ်မှ အဝေးကြီးသို့ လှိမ့်ဆင်းသွားပြီးနောက် သားရဲ၏ လုံးထွေးခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။ ရက်အတော်ကြာပြီးနောက်တွင် သူသည် များစွာမနာကျင်သော်လည်း ရံဖန်ရံခါ သူ၏ခွန်အားကို အသုံးပြုသောအခါတိုင်း နာကျင်မှုကို ခံစားလာရသည်။ ထို့ထက်ကား သူသည် မကြာသေးမီကပင် ထိပါးခံခဲ့ရပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အားလျော့ကာ ရွှေ့ဖို့နည်းနည်းလေးတောင် အဆင်မပြေတာအမှန်ပင်။
ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေး အမှန်တကယ် စိတ်မသက်မသာဖြစ်နေကြောင်းကိုလည်း သိထားသောကြောင့် သူ့အတွက် ခက်ခဲသောအရာများကို မပြုလုပ်ခဲ့ပေ။ သူသည် မိန်းမပျိုလေးကို မြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် ချပေးလိုက်သည်။
"ဒါဆို ထျန်းထျန်း ကောင်းကောင်း အနားယူနော်"
ရှုကျင်ထျန်းသည် မြက်ခင်းပြင်တွင် တစ်ဖန်ပြန်လှဲ၍ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ပြန်ဖြေပြီးနောက် သူ့ကိုယ်သူ စောင်နှင့် ပြန်ခြုံလိုက်သည်။
ရှုဟန်ယွီက သူ့ကို အနှောက်အယှက်မပေးတော့ဘဲ ဝင်ပေါက်မှထွက်သွားတော့သည်။
~~~~~~
26/11/21(10:00PM)
မီးတွေပျက်တယ်ကွယ် ကိုယ်တွေဘက်မှာ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးပဲ မီးပျက်နေတာ
ပြီးသလောက်ပဲ ဒီနေ့upပေးတော့မယ်နော်😘
(Zawgyi)
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ လည္ပင္းတြင္ ခ်ည္ႏွောင္ထားသည့္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကို စိတ္ဆိုးစြာဆြဲလိုက္ေသာ္လည္း ဤစပ်စ္ႏြယ္ပင္သည္ ဟိုသားရဲခ်ည္ႏွောင္သည့္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ထက္ပင္ အံ့အားသင့္ဖြယ္ေကာင္းသည္ကို ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။ သူ႕ကို အရမ္းတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ မခ်ည္ႏွောင္ထားေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖတ္ျဖတ္ လုံးဝမျပတ္ဘူး။
လည္ပင္းတြင္ခ်ည္ႏွောင္ထားသည့္ ႏြယ္ႀကိဳးသည္ ေလ်ာ့ရဲသြားေသာ္လည္း ေခ်ာ္ထြက္မရေအာင္ တင္းက်ပ္ေနသည္။ ရႈက်င္ထ်န္းက ႀကိဳးထုံးကိုေျဖဖို႔ လွည့္လိုက္ေပမယ့္ ေႁမြႀကီးက ခိုင္ၿမဲစြာ ခ်ည္ႏွောင္ထားတာေၾကာင့္ ႀကိဳးကေျပမသြားေပ။
"ဟမ့္္! မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ေျမႀကီး....မင္း အရမ္းလြန္ေနၿပီ အား!"
ရႈက်င္ထ်န္းက စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကို ေဒါသတႀကီး ဆြဲလိုက္တာေၾကာင့္ လည္ပင္းမွာဒဏ္ရာရသြားခဲ့သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ႏွင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ရႈပ္ေနေသာ္လည္း မျဖတ္နိုင္ေသးေသာေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ခိုကိုးရာမဲ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
အထူးသျဖင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ၿငိမ္သက္သြားေသာအခါတြင္ သူတို႔သည္ သူတို႔၏ ခႏၶာကိုယ္အေပၚ ပိုမိုအာ႐ုံခံစားနိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရႈက်င္ထ်န္း၏မသက္မသာမႈသည္ ပို၍ထင္ရွားလာသည္။ အထူးသျဖင့္ အလြန္အကြၽံအသုံးျပဳခဲ့ေသာ ေနာက္ပိုင္းရွိအစိတ္အပိုင္းမ်ားပင္။ အခုလည္း သူ႕အထဲမွာ ဘာမွမထည့္ထားရင္ေတာင္ ၿဂိဳဟ္သားခံစားခ်က္ေတြ ရွိေနေသးတယ္။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ အသက္ျပင္းျပင္းရႉရင္ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ထူးဆန္းမႈကိုသည္းခံကာ ေအာက္ပိုင္းကိုယ္ခႏၶာကို စစ္ေဆးရန္ ေခါင္းငုံ႕လိုက္သည္။
မၾကည့္မိတာမွ ပိုေကာင္းဦးမယ္။ အခုေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ လန႔္သြားရၿပီ။ သူ႕အေနာက္ကိုမျမင္နိုင္ေပမယ့္ သူ႕ေပါင္အတြင္းပိုင္းေတြက ခရမ္းေရာင္အဝိုင္းႀကီးေတြနဲ႕ သူ႕ေပါင္ေတြပိုျမႇင့္လိုက္တာနဲ႕အမွ် နီညိုေရာင္အရာေတြကို ပိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
သူ႕ေပါင္အတြင္းပိုင္းနဲ႕ ေျခေထာက္ေတြ ေရာင္ရမ္းၿပီး ထုံက်င္ေနတာ အံ့ၾသစရာမရွိေတာ့ဘူး။ သူ႕တင္ပါးေတြမွာလည္း ဒီလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးခံစားရတာေၾကာင့္ သူ႕ေျခေထာက္ေတြ အေနအထားနဲ႕ အတူတူ ျဖစ္ေနနိုင္တယ္။
ရႈက်င္ထ်န္းက ေျခေထာက္ေတြကိုျဖန႔္ၿပီး ရွက္စရာအေကာင္းဆုံးေနရာကို ၾကည့္ဖို႔ ေခါင္းကို အတတ္နိုင္ဆုံး ငုံ႕ထားလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူ အဲ့ဒါကို မျမင္နိုင္သလို လြန္ကဲစြာကိုက္ခဲေနတဲ့ ခါးကလည္း အမ်ားႀကီးေကြးၫႊတ္လို႔မရဘူး။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ၎ကိုထိရန္ လက္လွမ္းမွီ႐ုံသာ ရွိေသး။ သူ႕ေနာက္မွာ မေျခာက္ေသးတဲ့ ေခ်ာေခ်ာအရည္ေတြ ရွိေနေသးမွန္းသိလိုက္သည္။ သူ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ မူလတင္းက်ပ္စြာပိတ္ေသာေနရာ၌ ကြာဟခ်က္တစ္ခုကို ခံစားခဲ့ရသည္။ ရႈက်င္ထ်န္းက တင္းက်ပ္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မရခဲ့ေပ။ သူ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ က်ဳံ႕လိုပ္ေသာ္လည္း စကၠန႔္အနည္းငယ္ၾကာမွာ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ေသာအခါ ဝင္ေပါက္က ခ်က္ခ်င္းျပန္ပြင့္လာသည္။
"ဖာ့ခ္ ဖာ့ခ္ ဖာ့ခ္!! သူငါ့ကို အသက္ရွင္ေစခ်င္ေသးတာလား!
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ဆက္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ မ်က္လုံးမ်ားကိုမွိတ္ထားလိုက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူေစာင္နဲ႕အုပ္ထားလိုက္သည္။ မျမင္ရေသးတဲ့အရာကို သန႔္ရွင္းသည္ဟု မွတ္ယူလိုက္မည္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္ ဂူထဲတြင္ လႈပ္ရွားမႈ လကၡဏာမ်ားေပၚလာသည္။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ဤဂူေပါက္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူေစာင္ျဖင့္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ထုတ္ပိုးထားသည္။ သူက လုံးဝကိုမထဘဲ တိတ္တိတ္ေလး နားစြင့္ေနသည္။
"ထ်န္းထ်န္း ကိုယ္ျပန္လာၿပီ"
ရႈဟန္ယြီက ညင္သာစြာေျပာၿပီး သူ႕လက္ထဲက ပစၥည္းေတြကို ခ်လိဳက္သည္။
မသဲကြဲေသာ ေျခသံမ်ား ထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ေျမျပင္ေပၚတြင္ ေလးလံေသာ အရာတစ္ခုရယ္ ၿပီးေတာ့ ပိုေလးတဲ့ အရာတစ္ခုကို ေျမႀကီးေပၚတြင္ ခ်လိဳက္သံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါဘာလဲဆိုတာ ဘယ္သူသိနိုင္မွာလဲ?
သူ အမ်ားႀကီး ယူလာပုံပဲ! ရႈက်င္ထ်န္းက အနည္းငယ္ သိခ်င္ေသာ္လည္း ရႈဟန္ယြီကို ေလကဲ့သို႔ သေဘာထားကာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ လွဲေနေသးသည္။
ရႈဟန္ယြီက မိန္းမပ်ိဳေလး၏ေဘးသို႔ ေလွ်ာက္သြားက ေစာင္ေရာလူေရာ ႏွစ္ခုစလုံးကိုေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး ႏူးညံ့စြာေျပာလိုက္သည္။
"ထ်န္းထ်န္း စားေလ...မင္းႀကိဳက္တဲ့ ေၾကာင္သားရဲေလးဖမ္းလာခဲ့တယ္...အဲ့တာေၾကာင့္ ထၿပီးစားေတာ့ေနာ္"
ရႈဟန္ယြီက စကားေျပာေနရင္း ရႈက်င္ထ်န္းကိုဆြဲယူၿပီး သူ႕ေပါင္ေပၚတင္လိုက္သည္။
"က်စ္~"
ရႈဟန္ယြီ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ရႈက်င္ထ်န္း၏ဒဏ္ရာကို ထိခိုက္သြားတာေၾကာင့္ ရႈက်င္ထ်န္းမွာ ေဒါသထြက္ကာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္မိသည္။
သူ၏လက္ရွိအေျခအေနေၾကာင့္ ရႈက်င္ထ်န္းမွာ ရႈဟန္ယြီကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက ေအးစက္စြာေျပာလိုက္သည္။
"အခု မင္းငါ့ကို လႊတ္ေပးလို႔ရၿပီ"
"အိုး ေကာင္းၿပီး!"
ရႈဟန္ယြီက ဝမ္းသာအားရ သေဘာတူလိုက္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ၿငီးေငြ႕ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ႀကိဳးကိုျဖည္ရန္ လည္ပင္းကိုသာ ဆန႔္ကာ ရႈဟန္ယြီကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္။
ရႈဟန္ယြီက ႀကိဳးကိုျဖည္လိုက္ၿပီး ခဏအၾကာတြင္ ေတာင္းပန္စကားဆိုသည္။
"အိုက္ယား! ႀကိဳးက အေသခ်ည္မိသြားၿပီ။ ကိုယ္မလုပ္နိုင္ေတာ့ဘူး ႏြယ္ပင္ကိုျဖတ္ပစ္မွပဲရမယ္"
ရႈက်င္ထ်န္းက ကမန္းကတန္းေျပာလိုက္သည္။
"ဒါဆို ျမန္ျမန္ျဖတ္ေလ ငါ သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘူး"
ရႈဟန္ယြီက ခဏတုံ႕ဆိုင္းသြားၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ အေလွ်ာ့ေပးလိုက္သည္။
"ေကာင္းၿပီ!"
သူ မိန္းမပ်ိဳေလးကို တစ္ခ်ိန္လုံး ေသာ့ခတ္ထားလို႔ မရဘူး။ သူလႈပ္ရွားဖို႔ ေနရာတစ္ခုေတာ့ေပးရမယ္။
ရႈက်င္ထ်န္းက ဝမ္းသာအားရျဖင့္ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္သည္။ ရႈဟန္ယြီက သူ႕ကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္မယ္လို႔ ဘယ္သူကခန႔္မွန္းမိမွာလဲ။
ေႁမြႀကီး အခုဘာလုပ္ေနတာလဲ။ သူ လိမ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား!
ရႈဟန္ယြီက မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး ဂူထိပ္မွာ ခ်ည္ထားတဲ့ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ရဲ႕အဆုံးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ တင္းက်ပ္ေသာႀကိဳးကို င့္ဆြဲလိုက္ရာ စပ်စ္ႏြယ္ပင္က ျပတ္သြားေလ၏။
ၿပီးၿပီ။ အခု ထ်န္းထ်န္း ေက်နပ္ၿပီလားဟင္!
ရႈဟန္ယြီသည္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကိုျဖတ္ရင္း မိန္းမပ်ိဳေလးကို ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ သူအဲ့ဒါကို ကိုင္ထားကတည္းက မိန္းမပ်ိဳေလးက ေဒါသမထြက္ေတာ့တာ မဟုတ္လား?
သူ႕လက္ထဲတြင္ရွိေသာ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ရႈက်င္ထ်န္း၏ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ လႈပ္ရွားသြားသည္။ သူသည္ ေဒါသကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မ်ိဳသိပ္ထားရင္း ေျပာလိုက္သည္။
မင္းက ဒါကို ျဖတ္ပစ္တာလို႔ဆိုလိုတာလား။ ဖာ့ခ္ ဒီႏြယ္ပင္က ေလာင္ဇီအေပၚမွာ ရွိေနတုန္းပဲ!!"
ရႈဟန္ယြီက စိတ္အႏွောင့္အယွက္ျဖစ္စြာ ေျပာလာသည္။
ထ်န္းထ်န္း ဒုကၡမ်ားေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူး။ ျမန္ျမန္ထၿပီး စားေတာ့ ကိုယ္မင္းအတြက္ ပစၥည္းေတြ ေ႐ႊ႕ေပးမယ္"
"ဘယ္သူက အဲ့ဒါေတြ စားနိုင္ေတာ့မွာလဲ။ ငါ့မွာ ေဒါသ ေတြနဲ႕ျပည့္ ေနၿပီ"
ရႈက်င္ထ်န္းက စိတ္ရႈပ္သြားၿပီး ေဒါသထြက္စြာျဖင့္ ရႈဟန္ယြီကို လွမ္းရိုက္လိုက္သည္။
ရႈဟန္ယြီ၏မ်က္လုံးမ်ား က်ဥ္းေျမာင္းသြားကာ မိန္းမပ်ိဳေလးကို ခ်ည္ႏွောင္ထားသည့္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကို အျပင္းအထန္ဆြဲကာ ေအးစက္ေသာေလသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"ထ်န္းထ်န္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ဝုန္းဒိုင္းႀကဲမေနနဲ႕"
ရႈဟန္ယြီ၏ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကို ႐ုတ္တရက္ဆြဲထုတ္မႈေၾကာင့္ ရႈက်င္ထ်န္းကို နာက်င္ေစခဲ့သည့္အျပင္ ႏွိုးထေစခဲ့သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက ထိတ္လန႔္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သူ႕ေဒါသကိုထိန္းကာ ေျပာလိုက္သည္။
မစားေတာ့ဘူး။ ငါ့တစ္ကိုယ္လုံး နာက်င္ၿပီး မလႈပ္ရွားခ်င္ဘူး"
ဒါ လိမ္တာမဟုတ္ဘူး။ မူလက သူသည္ ေတာင္ေပၚမွ အေဝးႀကီးသို႔ လွိမ့္ဆင္းသြားၿပီးေနာက္ သားရဲ၏ လုံးေထြးျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ ရက္အေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္တြင္ သူသည္ မ်ားစြာမနာက်င္ေသာ္လည္း ရံဖန္ရံခါ သူ၏ခြန္အားကို အသုံးျပဳေသာအခါတိုင္း နာက်င္မႈကို ခံစားလာရသည္။ ထို႔ထက္ကား သူသည္ မၾကာေသးမီကပင္ ထိပါးခံခဲ့ရၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး အားေလ်ာ့ကာ ေ႐ႊ႕ဖို႔နည္းနည္းေလးေတာင္ အဆင္မေျပတာအမွန္ပင္။
ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလး အမွန္တကယ္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ေနေၾကာင္းကိုလည္း သိထားေသာေၾကာင့္ သူ႕အတြက္ ခက္ခဲေသာအရာမ်ားကို မျပဳလုပ္ခဲ့ေပ။ သူသည္ မိန္းမပ်ိဳေလးကို ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ ခ်ေပးလိုက္သည္။
"ဒါဆို ထ်န္းထ်န္း ေကာင္းေကာင္း အနားယူေနာ္"
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ျမက္ခင္းျပင္တြင္ တစ္ဖန္ျပန္လွဲ၍ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ျပန္ေျဖၿပီးေနာက္ သူ႕ကိုယ္သူ ေစာင္ႏွင့္ ျပန္ၿခဳံလိုက္သည္။
ရႈဟန္ယြီက သူ႕ကို အႏွောက္အယွက္မေပးေတာ့ဘဲ ဝင္ေပါက္မွထြက္သြားေတာ့သည္။
~~~~~~
26/11/21(10:00PM)
မီးေတြပ်က္တယ္ကြယ္ ကိုယ္ေတြဘက္မွာ ဒီေန႕တစ္ေန႕လုံးပဲ မီးပ်က္ေနတာ
ၿပီးသေလာက္ပဲ ဒီေန႕upေပးေတာ့မယ္ေနာ္😘