(Unicode)
ရှုဟန်ယွီက ရှုကျင်ထျန်းပြောတာကို မကြားသလိုမျိုး ဘာမှမတုံ့ပြန်ပေ။
ရှုကျင်ထျန်း၏နှလုံးသားက ချဥ်စုတ်လာသည်။
"မြွေကြီး?"
ရှုဟန်ယွီကတော့ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ရှေ့သို့ဆက်ပြေးနေဆဲ။
ရှုကျင်ထျန်းက ခေါင်းငုံ့ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။
"မြွေကြီး၊ တကယ်တော့လေ... ငါ့အဝတ်တွေက ဂူထဲမှာ ရှိနေတုန်းပဲ"
ရှုဟန်ယွီက ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး ရှုကျင်ထျန်းကိုကြည့်ရန် ခေါင်းပြန်လှည့်လိုက်ရာ အဝတ်မပါသောခန္ဓာကိုယ်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ပေါ်လွင်နေပြီး သူ့အရေပြားမှာ စိုစွတ်နေကာ အပြာရောင်နဲ့ ခရမ်းရောင် အကွက်တွေရှိနေ၏။ သူဘယ်လောက်တောင် နစ်နာခဲ့ရလဲဆိုတာ ဘယ်သူသိနိုင်မှာလဲ? မိန်းမပျိုလေးရဲ့လည်ပင်းမှာ နွယ်ပင်တစ်ပင်ကပ်ပါနေတာကို သတိထားမိတော့ ရှုဟန်ယွီက ပိုလို့တောင် ဒေါသဖြစ်သွားလေ၏။
"ငါ့မှာ အဲ့ဒီအဝတ်အစားတွေပဲ ရှိတာ"
ရှုကျင်ထျန်းက စကားပြောရင်း မြွေကြီး၏အမြီးကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ မြွေကြီးသည် အဝတ်အစားဝတ်ရမည်ဟူသော အသိမရှိသဖြင့် သဘောတူပါ့မလားမသိပေ။
ရှုဟန်ယွီက ချက်ချင်းပင် နောက်ပြန်လှည့်လိုက်သည်။ ရှုကျင်ထျန်းမှာလည်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ချမိလေ၏။ မြွေကြီးက သူ့အပေါ် အလွန်ကောင်းနေသေးသည်။ အနည်းဆုံးတော့ သူတို့တွေမှာ မတူညီတဲ့ပြဿနာတွေရှိတယ်ဆိုတာ သူ(ဟန်ယွီ)ကနားလည်နိုင်သေးသည်။
ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်းကို ကျောပေါ်တင်ကာ ဂူထဲသို့ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ သူ့မသိစိတ်က ခွန်အားကိုဖြေလျှော့ပြီး မိန်းမပျိုလေးကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။
ဂူအတွင်း၌ ထူထပ်သော မြက်ခြောက်များ ဖုံးလွှမ်းနေပြီး သားရဲနှင့်ထျန်းထျန်း၏ ရနံ့များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ ဂူထိပ်မျက်နှာကျက်ပေါ်တွင် တွဲလောင်းကျနေသော စပျစ်နွယ်ပင်တစ်ခုရှိပြီး ထျန်းထျန်းကို ချည်နှောင်ဖို့ အသုံးပြုသည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။ ထျန်းထျန်းက ဒီနေရာရဲ့အဝေးကို ပြေးခဲ့လို့လား? ရှုဟန်ယွီ၏ စိတ်အခြေအနေက အနည်းငယ် တိုးတက်လာသည်။ ဒါပေမယ့် ဒီနည်းလမ်းက တော်တော်ကောင်းပုံရပြီး သူအပြင်သွားတဲ့အခါ စိတ်ပူစရာလည်းမလိုတော့ဘူး။
ရှုကျင်ထျန်းသည် နှစ်ရက်ကြာအောင် မလျှော်ဖွပ်ရသေးသည့် ထောင့်စွန်းတွင်ကျန်ခဲ့သောအ၀တ်များကိုယူလိုက်သည်။ သူ့အဝတ်အစားတွေက အခုထိစိုစွတ်နေသေးပြီး အထဲမှာပဲရှိနေခဲ့တော့ အနံ့ကနည်းနည်းဆိုးနေပြီ။ ရှုကျင်ထျန်းကတော့ အဲ့ဒါကိုခံနိုင်ရည်ရှိအောင်ကြိုးစားပြီး သူ့လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားဆဲ။ သူ့မှာဒီဝတ်စုံပဲရှိလို့ ရွေးစရာမရှိတော့လို့လေ...
ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်း၏လည်ပင်းတွင် ရစ်ပတ်ထားသော စပျစ်နွယ်ပင်ကို ကိုက်လိုက်ပြီး သူ၏အမြီးဖြင့်ချိတ်လိုက်ရာ စပျစ်နွယ်ပင်က မြှင့်တက်သွားလေ၏။ ပျော့ပျောင်းခိုင်ခံ့သော အစိမ်းရောင် စပျစ်နွယ်ပင်၏ အစွန်းနှစ်ဖက်ကို တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ပြင်းထန်စွာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
"အင်း!"
ရှုကျင်ထျန်းက ညည်းညူလိုက်သည်။
ရှုဟန်ယွီသည် အလွန်သတိထားပြီး စပျစ်နွယ်ပင်ကို ချက်ချင်းပင် ဖြတ်တောက်လိုက်သော်လည်း စပျစ်နွယ်ပင်က ရှုကျင်ထျန်းလည်ပင်းကို ညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေသည်။ သူ့လည်ပင်းတစ်ဝိုက်တွင် အနီရောင်အစင်းကြောင်းတစ်ခုက ချက်ချင်းပေါ်လာသည်။ ပွတ်တိုက်ခံရလို့ ကွဲသွားတဲ့ အရေပြားနေရာကို ပေါင်းထည့်လိုက်တာနဲ့ သူ့လည်ပင်းတစ်ခုလုံး အနီစက်ဝိုင်းအကွင်းများစွာပေါ်လာသည်။
ရှုဟန်ယွီသည် စိတ်ဆင်းရဲစွာဖြင့် မိန်းမပျိုလေး၏လည်ပင်းကို နမ်းလိုက်သော်လည်း သူ့လျှာဖျားမှာ သားရဲ၏ရနံ့ကိုသာရလိုက်၏။
မိန်းမပျိုလေးက သူ့အဝတ်အစားတွေ ယူသွားတာကိုမြင်တော့ ရှုဟန်ယွီက သူ့ကိုရစ်ပတ်ပြီး ပိုမြန်တဲ့ အရှိန်နဲ့ထွက်သွားလိုက်သည်။ ဤနေရာသည် သားရဲနှင့်မိန်းမပျိုလေးတို့၏ရနံ့များဖြင့် ပြည့်နှက်နေတာကြောင့် ဤနေရာ၌ နောက်ထပ်တစ်စက္ကန့်မျှ မနေချင်တော့ပေ။
ရှုဟန်ယွီသည် ခရီးလမ်းတစ်လျှောက်လုံး ရူးသွပ်စွာ ပြေးသွားကာ စိမ်းလန်းစိုပြေသော တောအုပ်ထဲတွင် လမ်းကြောင်းသစ်တစ်ခုဖွင့်လှစ်ပြီး မကြာမီ မြစ်ငယ်တစ်ခုသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။
မြစ်ကိုရောက်တဲ့အခါ ရှုဟန်ယွီက လုံးဝတုံ့နှေးမနေဘူး။ မိန်းမပျိုလေး၏ လန့်ဖျပ်သွားတဲ့ အော်သံနှင့်အတူ မြစ်ထဲသို့ တိုက်ရိုက်ပြေးဆင်းသွားခဲ့သည်။
"ဝူး!"
ရှုကျင်ထျန်းမှာ မြွေကြီး၏အရှိန်သည် ထူးဆန်းသည်ကို သဘောပေါက်ခဲ့ပြီး အသက်ရှုရပ်သွားခဲ့သည်။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း မြွေကြီးသည် မြစ်အောက်ခြေသို့ တိုက်ရိုက်ပြေးဆင်းသွားခဲ့သည်။
ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေးကိုကြည့်ရန် ရေထဲတွင် ခေါင်းကိုပြန်လှည့်လိုက်သည်။
ရေဆေးလိုက်! အကုန်လုံးကို ဆေးကြောပစ်လိုက်! ပျော့ပျောင်းသော မြွေကိုယ်ထည်သည် မိန်းမပျိုလေး၏ ပေါ့ပါးပြီးအဝတ်မပါသော ခန္ဓာကိုယ်ကို အဆက်မပြတ်ပွတ်သပ်ကာ ရှုကျင်ထျန်း၏ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကို ပွတ်တိုက်ပေးလေ၏။
ရှုကျင်ထျန်းသည်လည်း နှစ်ရက်တာဆုံတွေ့မှုကို သတိရပြီးအမြန်ပွတ်တိုက်လိုက်သည်။
ရှုကျင်ထျန်းက ရှုဟန်ယွီထက်ပင် ပြင်းထန်စွာပွတ်တိုက်နေသည်။ အရေပြားအလွှာတစ်ခုကို ပွတ်တိုက်ရန် လွယ်ကူသော်လည်း ၎င်းသည် မသန့်ရှင်းသေးဟု သူခံစားမိသည်။ သူ့ဆံပင်တွေကိုလည်း အတင်းဆွဲလိုက်သည်။ သူ၏ဆံပင်ကို ယခင်က ထိုသားရဲ၏စိုစွတ်သော လျှာဖြင့်နမ်းခဲ့ပြီးမှ ခြောက်သွားပြီးနောက်လည်း ထပ်၍နမ်းခဲ့သည်။ အခုပြန်သတိရလာတော့လည်း ရွံဖို့ကောင်းတုန်းပဲ...
အဆုံးမှာတော့ ရှုဟန်ယွီက အရင်ရပ်လိုက်သည်။ ရှုကျင်ထျန်းသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင် ရနံ့တစ်ခုရှိသည်ဟုခံစားရပြီး သူ့ကိုယ်သူအနံ့ခံရန်ပင် မဝံ့မရဲဖြစ်နေသည်။
ရှုဟန်ယွီ အပေါ်ပြန်တက်ချင်နေတာတွေ့တော့ ရှုကျင်ထျန်းလည်း မဝံ့မရဲဖြစ်သွား၏။ သူ့အင်္ကျီက အခုထိ မလျှော်ရသေးတာမို့ ရေထဲမှာစိမ်ပြီး မြန်မြန် သန့်စင်လိုက်၏။ အဝတ်အစားတွေက ရွှံ့တွေနဲ့ကပ်နေကာ နှစ်ရက်ကျော် အထီးကျန်နေခဲ့ရတာကြောင့် သန့်ရှင်းဖို့ ခက်ခဲပေမယ့် ရှုကျင်ထျန်းအတွက်တော့ ဒီအင်္ကျီက သူ့ထက် ပိုသန့်ရှင်းနေသေးတယ်လို့ ခံစားမိနေတုန်းပဲ...
ရှုကျင်ထျန်းသည် မိန်းမပျိုလေးကို မြေပြင်ပေါ်ချကာ သူကိုယ်တိုင်လည်း လူသားအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲလိုက်သည်။
"ထျန်းထျန်းက ငါ့အပိုင်!"
ရှုဟန်ယွီ၏ ခြေလက်လေးချောင်းသည် ရှုကျင်ထျန်းကိုရစ်တွယ်နေလေ၏။ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသည့် သွေးစွန်းနေသလိုရှိသော မျက်လုံးတစ်စုံသည် ရှုကျင်ထျန်းအား နီးကပ်စွာစိုက်ကြည့်နေပြီး အနာဂတ်မှာ သူ့(ကျင်ထျန်း)ကို
သူတစ်ယောက်တည်းသာမြင်နိုင်စေရန် သူ့မျက်လုံးထဲကို ဆွဲချချင်နေသလိုပင်။
"မင်း... ငါပျောက်သွားတာကို စိတ်မဆိုးဘူးလား"
ရှုကျင်ထျန်းသည် ရှုဟန်ယွီတွေးနေသည့်အရာကို နားမလည်နိုင်သော်လည်း သူ့(ဟန်ယွီ)အသွင်အပြင်မှာ အလွန်ထူးဆန်းနေပုံရသည်။
"ထျန်းထျန်းက ငါ့အပိုင်!"
ရှုဟန်ယွီ၏အကြည့်ထဲတွင် အရာအားလုံးကို မျိုချချင်နေသလို ပူလောင်နေသည်။ ရှုကျင်ထျန်းသည် သူ့ကျောရိုးတစ်လျှောက် အေးစိမ့်သွားပြီး အကူအညီမဲ့စွာဖြင့် အနည်းငယ်နောက်ဆုတ်မိသွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း မကြာခင်မှာပဲ ရှုဟန်ယွီက သူ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆောင့်ဆွဲပြီး တောင့်တင်းတဲ့သူ့ရင်ဘတ်နှင့်ကပ်ကာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ထားလေ၏။ သူတို့၏အရေပြားများက နီးကပ်စွာပေါင်းစပ်နေပြီး ကွာဟမှုမရှိဘဲ ရင်းနှီးဟန်တူသည်။ ရှုကျင်ထျန်းမှာ အနည်းငယ် စိတ်မသက်မသာ ခံစားလိုက်ရသည်။
"ဘာလို့ ပျောက်သွားတာလဲလို့ မမေးတော့ဘူးလား။ ငါထွက်ပြေးမှာကို မကြောက်ဘူးလား"
မြွေကြီးရဲ့အပြုအမူက သူ့ကိုထိတ်လန့်စေတာကြောင့် ရှုကျင်ထျန်းက ရှင်းပြဖို့ကိုအသာထားလိုက်ပြီး သူ့ကို စူးစမ်းလိုက်သည်။
"ထျန်းထျန်းက ငါ့အပိုင်၊ ဘယ်သူကမှ သူ့ကို ခေါ်သွားလို့မရဘူး။ ထျန်းထျန်း...မင်းလည်း မရဘူး။ မင်းက ငါ့အပိုင်ဖြစ်သရွေ့ မင်းလွတ်မြောက်ချင်သလားဆိုတာလည်း ငါဂရုမစိုက်ဘူး"
ရှုကျင်ထျန်းသည် ပြုစားခံနေရသလိုပင်။ “ထျန်းထျန်းက သူ့အပိုင်” ဆိုတာကလွဲလို့ တခြားဘာကိုမှ သူမတွေးနိုင်တော့ဘူး။
မြွေကြီးက သူလွတ်သွားတာကြောင့် ဒေါသအမျက်ကြီးစွာဖြင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပြစ်ပေးမည်ဟု တွေးထားခဲ့ပြီး ခုလိုလွယ်လွယ်နှင့် လွတ်မည်ဟု မထင်ခဲ့ပေ။ သို့သော် ရှုကျင်ထျန်းမှာတော့ ပို၍ပင်စိတ်မသက်မသာဖြစ်လာသည်။ အထူးသဖြင့် ထိုသွေးနှင့်တူသော မျက်ဝန်းတစ်စုံကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ဤမြွေကြီးသည် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။
အခြားရှုထောင့်မှတွေးကြည့်တော့ မြွေကြီးရဲ့ပြောင်းလဲမှုက သူ့ကြောင့်ဖြစ်လာတာပင်။ ရှုကျင်ထျန်းမှာ သူ့နှလုံးသားရဲ့ အောက်ခြေကနေ တင်းကြပ်သွားခဲ့သည်။
ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေးကို ချီကာ ရေပြင်မှ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ၏ လူသားပုံစံဖြင့်ပင် သူတို့၏ အသိုက်အသစ်ဆီသို့ ဦးတည်သွားခဲ့သည်။
ရှုကျင်ထျန်းသည့် သူ့ရင်ထဲတွင် ထူးဆန်းသည့် ခံစားချက်များစွာရှိသော်လည်း အနည်းငယ်မျှပင် မတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ ဖာ့ခ် ဘာလို့ မင်းသမီးလေးလို ပွေ့ထားရတာလဲ? မြွေကြီးရဲ့ လူတွေကိုသယ်ဆောင်တဲ့ ကိုယ်ဟန်အနေအထားက ပိုပိုပြီး ထိတ်လန့်စရာကောင်းလာပြီ။
ရှုဟန်ယွီသည် တောင်ခြေမှတစ်ဆင့် အပေါ်သို့တက်လာခဲ့သည်။ ရှုကျင်ထျန်းလှိမ့်ဆင်းလာခဲ့သည့် ကုန်းစောင်းသည် မတ်စောက်ခြင်းမရှိပေ။ တောင်ရဲ့အလယ်လောက်ရောက်မှ ဒီတောင်ဟာ တကယ်ပဲ သူ လှိမ့်ဆင်းလာတဲ့တောင်ဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ ရှုဟန်ယွီသည် တောင်အနောက်မှ တက်လာသောကြောင့် အတိမ်းအစောင်းများက တဖြည်းဖြည်း ပို၍များပြားနေခြင်းဖြစ်သည်။
ပထမအကြိမ်ရောက်တုန်းက သူအိပ်ပျော်နေခဲ့သည်။ မိုးသည်းထန်စွာရွာနေသဖြင့် မြွေကြီးက သူ့အား မည်သို့ခေါ်ဆောင်လာသည်ကို သူမသိ။ ရှုကျင်ထျန်းက ဒီအကြောင်းကို မေးချင်နေတာကြာပြီ။ ဒါပေမယ့် မေးဖို့အခွင့်အလမ်းမရှိဘဲ မတော်တဆမှု တော်တော်များများ ကြုံခဲ့ရတာကြောင့် ဒီလိုအသေးအမွှားကိစ္စတွေကို ရိုးရှင်းစွာနဲ့ သူမတွေးမိတော့ဘူး။
"ဟန်ယွီ နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်က မင်းငါ့ကို ဘယ်လိုခေါ်လာတာလဲ။ အဲဒီနေ့က မိုးတွေရွာနေသေးတာကို သတိရမိပေမယ့် ငါအိပ်ရာနိုးတာတော့ ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး စိုစွတ်မနေဘူး”
ရှုကျင်ထျန်းသည် ရှုဟန်ယွီ၏လည်ပင်းကို လက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် သိုင်းဖက်ထားပြီး ခေါင်းကိုလည်း သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှီကာ မေးလိုက်သည်။
"မင်းကို သစ်ရွက်နဲ့ ထုပ်ထားတာ"
ရှုဟန်ယွီက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
ရှုဟန်ယွီ၏ နှုတ်ခမ်းများ တဆတ်ဆတ်တုန်သွား၏။ မင်းကငါ့ကို ဇွန်ဘီတစ်ကောင်လိုဆက်ဆံတယ်!
(TN: သူ့ကိုဖက်နဲ့အထုပ်ခံလိုက်ရလို့ပါ။ သူတို့ဘက်မှာ ဖက်ထုပ်က ဇွန်ဘီကိုပြောတာထင်တာပါပဲ)
ရှုဟန်ယွီက အလွန်မကျေမနပ်ဖြစ်နေပြီး ထိုသားရဲ၏ရနံ့များက မိန်းမပျိုလေး၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖုံးလွှမ်းထားဆဲဖြစ်တာကြောင့် ပေါ့ဆစွာတုံ့ပြန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ဂူဆီသို့ရောက်သောအခါ ရှုဟန်ယွီက မိန်းမပျိုလေးကို ဂူထဲသို့ ခေါ်ဆောင်သွားချင်ခဲ့သည်။ သို့ပေသိ ရှုကျင်ထျန်းက အလျင်စလိုပြောလာသည်။
“ငါ့အဝတ်တွေ အခုထိ မခြောက်သေးဘူး။ မင်းငါ့ကို အရင်ချပေး"
ရှုကျင်ထျန်းကပြောပြီး ခုန်ဆင်းချင်လာသည်။ သို့သော် ရှုဟန်ယွီက မကျေမနပ်ဖြစ်နေပေမယ့် အဝတ်များကို အခြောက်လှန်းရန် သယ်သွားလေ၏။
ချုံပုတ်များရှိသော တောင်ဘက်သို့ လျှောက်သွားလိုပ်သောအခါ ရှုကျင်ထျန်းသည် လန့်ဖျတ်သွားလေသည်။ သူ့ကိုကြည့်ရတာ နောက်တစ်ကြိမ် ပြုတ်ကျမည်ကို ကြောက်နေသည့် ငှက်တစ်ကောင်နှင့်ပင် တူနေသေးသည်။ အဝတ်များလှန်းပြီးသောအခါ ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေးကို ဂူထဲသို့ပြန်သယ်သွားပြီး မြက်ခြောက်ပုံပေါ် တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွေ့ဖက်ပြီး သူ့ရနံ့များစွဲထင်စေရန် ပွတ်သပ်နေလေ၏။
ရှုကျင်ထျန်း၏ခန္ဓာကိုယ်သည် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ပြီး ကြံ့ခိုင်မှုမရှိတော့ပေ။ မြွေကြီးသည် သူ့ကို မြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် တင်လိုက်သောအခါတွင် သက်တောင့်သက်သာရှိသော အနေအထားကိုရှာပြီး အနားယူရန်ပြင်လိုက်သည်။ မြွေကြီးသည် သူ့ကို ဘယ်လိုပွေ့ဖက်ရစ်ပတ်နေမလဲဆိုတာ ဂရုမစိုက်တော့ပေ။
ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ပွေ့ဖက်ကာ နေရာတိုင်းကိုနမ်းရှိုက်နေပြီး သူ့ရနံ့များဖြင့် တခြားယောက်ျား၏ ဆိုးရွားသောရနံ့များကို ဖုံးအုပ်ထားချင်သည်။
ထျန်းထျန်းရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ တခြားသူ၏ရနံ့များ ပြည့်နေသည်ဟူသောအသိက ရှုဟန်ယွီကို ရူးသွပ်သွားစေနိုင်သည်။ သူသည် မိန်းမပျိုလေး၏ အစိတ်အပိုင်းတိုင်းကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ချင်လာသည်။
ခဏအကြာတွင် ရှုကျင်ထျန်းက တစ်ခုခုမှားနေပြီဟု သိလိုက်ရသည်။ ဤသည်က မြွေကြီး သူ့အား ရစ်ပတ်လေ့ရှိသည်နှင့် ကွာခြားလွန်းသည်။ သူ့အပိုင်နယ်မြေကို အမှတ်အသားပြုဖို့ သူ့ရနံ့ကိုသုံးချင်သလို တစ်နေရာစီကို လိုက်နမ်းရှုံ့နေသည်။ ထိုအရာက ရိုင်းစိုင်းသောသားရဲ၏လျှာဖြင့် အနမ်းခံခဲ့ရသည့် အခြေအနေကို ချက်ချင်း ပြန်သတိရစေပြီး ဆံပင်များပင်ထောင်လာခဲ့သည်။
“အဲ့လိုမလျက်နဲ့။ နောက်ထပ် ရေဆေးလိုက်ရင် ကောင်းသွားမှာပါ”
ရှုကျင်ထျန်းသည် သူ့အပေါ်ရှိ မြွေကြီး၏ပိုင်ဆိုင်လိုမှုက အလွန်ပြင်းထန်သည်ဟု မထင်ထားခဲ့ပေ။ မြွေကြီးက သူ့ကိုယ်သင်းရနံ့အတွက်ပင် သီးသန့်အခွင့်အရေး လိုချင်နေခဲ့သည်။
"ထျန်းထျန်းက ငါ့အပိုင်!"
ရှုကျင်ထျန်းသည် အဲ့စာသားကို ပြန်ပြောပြီးနောက် ဆက်လက်နမ်းရှုံ့နေပြန်သည်။
ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်း၏ရင်ဘတ်မှတစ်ဆင့် ဝမ်းဗိုက်ဆီသို့လျှောဆင်းလာပြီး ဝမ်းဗိုက်မှတစ်ဆင့် ခြေထောက်ကြားအထိ ဆက်လက်လျှောဆင်းလာပြန်သည်။ သူ၏ခက်ရင်းခွသဏ္ဍာန်လျှာကို ထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ရုတ်တရက် ဒေါသထွက်လာသည်။
"ဒီမှာတောင် ရှိသေးတယ်!"
ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်း၏ ခြေထောက်များကို ခွဲထုတ်လိုက်ပြီး ခြေနှစ်ချောင်း၏ အလယ်ဗဟိုဆီသို့ ချဉ်းကပ်သွားလေ၏။
ရှုကျင်ထျန်း၏ ခြေထောက်များ ရုတ်တရက် ကွဲထွက်သွားပြီး သူ့ကိုအလွန်ထိတ်လန့်စေခဲ့သည်။ ပါးလွှာသော အရေပြားနှင့် ထိလွယ်ရှလွယ်သော သူ၏ပါးလျသော ပေါင်အတွင်းပိုင်းများက အေးမြပြီးချောနေသော ဆံပင်များဖြင့် ထိတွေ့လိုက်မိရာ တုန်ယင်လာခြင်းကို ထိန်းထားနိုင်ခြင်းမရှိတော့ပေ။
"စိတ်မပူပါနဲ့ ရေဆေးပြီးရင် ကောင်းသွားမှာပါ"
ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေးကို လျစ်လျူရှုကာ အောက်ဘက်ရှိပန်းပွင့်ကို အနီးကပ် စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ့လျှာကိုထုတ်လိုက်သည်နှင့် သူ့အမူအရာက ချက်ချင်းပင် ရုပ်ဆိုးလာသည်။
"ထျန်းထျန်းက ငါ့အပိုင်!"
ရှုဟန်ယွီသည် သူ့ဒေါသကို အတင်းအကျပ်ထိန်းကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူသည် အနီရောင်သမ်းနေသော ဂန္ဓမာပွင့်ချပ်လေးကို ပါးစပ်ဖြင့် ပြတ်ပြတ်သားသား စုပ်ယူလိုက်သည်။
“အာ့! မင်း ~ ရှုဟန်ယွီ မင်း ရူးနေပြီလား။ မြန်မြန်လွှတ်!”
ရှုကျင်ထျန်းက တုန်လှုပ်သွားပြီး ထိုင်နေရာမှထကာ ရုတ်တရက် တွန်းထုတ်လိုက်၏။ ရှုဟန်ယွီက ဘာမှဖြစ်မသွားဘဲ သူ့ကိုပြန်လှဲချလိုက်ရာ သူကသာလဲကျသွားလေ၏။
"ငါ့ကိုလွှတ်! အာ့…!”
ရှုကျင်ထျန်း စကားမဆုံးခင်မှာပဲ သူ့နောက်ပိုင်းက ရှုဟန်ယွီ၏ ဖိကိုက်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။ သူ၏အထိမခံနိုင်သောနေရာလေးက နာကျင်သွားပြီး တကိုယ်လုံး တုန်ယင်သွားလေ၏။ ရှုကျင်ထျန်းမှာ ဘာမှမလုပ်နိုင်ခင်မှာပဲ သူ၏ခြေထောက်တစ်ဖက်က မြှောက်တင်ခံလိုက်ရသည်။ ဒီလိုလှုပ်ရှားမှုမျိုး တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးတဲ့ ရှုကျင်ထျန်းက သူ့ပေါင်အတွင်းက ကြွက်သားတွေ ဆန့်ထွက်လာတာကို ခံစားလိုက်ရပြီး ချက်ချင်း မလှုပ်ရဲတော့ပေ။
ရုတ်တရက်လှုပ်ရှားမှုက သတိပေးချက် တစ်ခုလိုပင်။ မြွေကြီးသည် အမြဲတမ်း ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည်။ အကယ်၍သူသာ ဆက်လက်ခုခံနေပါက မြွေကြီး ဒေါသထွက်လာနိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ရှုကျင်ထျန်းမှာ သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ တုန်လှုပ်နေလေ၏။
ရှုဟန်ယွီက သူ့ခေါင်းကိုမြှောက်လိုက်ပြီး နီနီရဲရဲမျက်လုံးအစုံဖြင့် ရှုကျင်ထျန်းကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ထျန်းထျန်း မင်းက ငါ့အပိုင်ပဲ!"
ရှုဟန်ယွီက သူ့(ကျင်ထျန်း)ကို ပိုင်သွားသလိုမျိုး သူ့ဘာသာ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြောနေသည်။ ရှုကျင်ထျန်းသည်ပင် ထိုစာကြောင်းကို ကျင့်သားရနေပြီ။ ရှုဟန်ယွီ၏ သွေးနီရောင်မျက်လုံးများကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သူ့နှလုံးသားက နာကျင်သွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူက အဲ့စကားကို သဘောတူသည့်အသံတစ်ခု ပြုလုပ်လိုက်မိသည်။
ရှုဟန်ယွီမှာတော့ အနည်းငယ် ရွှင်မြူးသွားလေ၏။ သူခွင့်ပြုချက် ရသွားသလိုပဲ။ ချက်ချင်းပင် ရှုကျင်ထျန်းရဲ့ ခြေထောက်ကိုမြှောက်ပြီး ပခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်။
ရှုကျင်ထျန်းက မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ မလှုပ်မယှက်ဖြစ်နေသည်။
ရှုဟန်ယွီ၏ ချောမွတ်သောလက်သည် နီရဲနေသည့် မိန်းမပျိုလေး၏ နောက်ပိုင်းလမ်းကြောင်းကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းတိုးဝင်လိုက်သည်။
ရှုကျင်ထျန်း အေးခဲသွားသည်။ သူ အဲဒီနေရာကိုတောင် စစ်ဆေးချင်နေတာလား? ရှုကျင်ထျန်း၏မျက်နှာမှာ နီမြန်းလာတာကြောင့် ရှက်ရွံ့သောအမူအရာကို ဖုံးကွယ်ကာ မျက်လုံးများကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်လိုက်သည်။
ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းရှိ လက်ချောင်းက ချောမွတ်သွယ်လျပြီး ပိုမိုနက်ရှိုင်းစေရန် လွယ်ကူသည်။ ရှုကျင်ထျန်းသည် လက်ချောင်းလှုပ်ရှားသည်ကို ခံစားလိုက်ရပြီး မထင်မှတ်ပဲ နောက်တစ်ချောင်း ထပ်ထည့်ခြင်းခံလိုက်ရပြန်သည်။
"မြွေကြီး? မင်းဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ။ အထဲကို သူ(ရန်ဇီ) မထိဘူး”
ရှုကျင်ထျန်း၏နှလုံးသားထဲမှာ ဆိုးရွားတဲ့ ကြိုတင်သတိပေးချက်တစ်ခု ပေါ်လာလေ၏။
(TN:ဒီအချိန်ထိ ဘာမှန်းမသိသေးတဲ့ ထျန်းထျန်းအတွက် မျက်ရည်နှစ်စက်::)
ရှုဟန်ယွီ၏အသက်ရှုသံများက အနည်းငယ်မြန်ဆန်လာပြီး လှုပ်ရှားမှုအရှိန်မြှင့်ကာ နောက်ထပ် လက်ချောင်းတစ်ချောင်း ထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ တစ်ကြိမ်ဆန့်ထွက်လာသည့် အနောက်ပေါက်လေးသည် လက်သုံးချောင်းကို ချောမွေ့စွာလက်ခံခဲ့လေ၏။
ရှုကျင်ထျန်း၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားပြီး သူ အလွန်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။ သို့သော် သူသည် မြွေကြီးအားကြောက်ရွံ့ရပြီး သူ့(ဟန်ယွီ)ရှေ့တွင် အလွန်အတင့်ရဲသော သတ္တိမရှိပေ။ သူ့နှလုံးခုန်နှုန်းက အရမ်းမြန်နေတယ်။ ရှုကျင်ထျန်းက ထိန်းဖို့ကြိုးစားပေမယ့် သူ့နှလုံးခုန်နှုန်းက နည်းနည်းမှနှေးကွေးမသွားဘူး။
သူ့အတွင်းရှိ လက်ချောင်းများအားလုံးကို ဖယ်ထုတ်လိုက်သောအခါမှ ရှုကျင်ထျန်းက သက်သောင့်သက်သာရှိစွာ လေမှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ် ပြေလျော့သွားပြီ။
သူစိတ်လျော့လိုက်သည်နှင့် ရှုကျင်ထျန်း၏ နောက်ဘက်ဂန္ဓမာပန်းသည်လည်း ပြေလျော့သွားလေ၏။ သို့ပေမယ့် အကြာကြီးမလွတ်မြောက်သေးဘဲ သူ့အပေါက်ကို ပူနေတဲ့အရာဝတ္ထုတစ်ခုက ထပ်ဖိထားခြင်းခံလိုက်ရသည်။
ဟမ်? ရှုကျင်ထျန်းသည် သူ့ဂန္ဓမာပန်းကို တင်းကျပ်လိုက်သော်လည်း ထိုအရာသည် ရုတ်တရက် သူ့အပေါက်ထဲသို့ ဝင်သွားသည်။
“အား!”
ရှုကျင်ထျန်းက နာကျင်စွာအော်လိုက်သည်။ ဂရုတစိုက်ချဲထွင်ထားသော အပေါက်လေးက အများကြီး ဖြေလျော့နေပေမယ့် သွင်းလာသည့်အရာကိုတော့ လွယ်လွယ်နဲ့လက်မခံနိုင်သေးပေ။
ရှုကျင်ထျန်း၏ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းလာကာ သူ၏အနောက်ပိုင်းကလည်း တင်းကြပ်လာသည်။
ရှုဟန်ယွီက ခေတ္တရပ်ပြီး မိန်းမပျိုလေးက လိုက်လျောညီထွေဖြစ်လာသည်ကို စောင့်ဆိုင်းနေသည်။
ရှုကျင်ထျန်းက သူ့မျက်နှာပေါ်က လက်ကိုဖယ်လိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တံတောင်ဆစ်နဲ့ ထောက်ပံ့ထားလိုက်သည်။ ခက်ခက်ခဲခဲ ခံနိုင်ရည်ရှိနေသည့် ရှုဟန်ယွီကို မယုံကြည်နိုင်စွာ စိုက်ကြည့်ရင်း တုန်တုန်ယင်ယင်အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“မင်း… ငါ့ကို မိန်းမတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံနေတာလား”
~~~~~~
12/11/21(5:15PM)
ဒန် တန် တန် ~~~
နောက်တစ်ပိုင်းမှာ တွေ့ကြမယ်😜😜
(Zawgyi)
ရႈဟန္ယြီက ရႈက်င္ထ်န္းေျပာတာကို မၾကားသလိုမ်ိဳး ဘာမွမတုံ႕ျပန္ေပ။
ရႈက်င္ထ်န္း၏ႏွလုံးသားက ခ်ဥ္စုတ္လာသည္။
"ေႁမြႀကီး?"
ရႈဟန္ယြီကေတာ့ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေရွ႕သို႔ဆက္ေျပးေနဆဲ။
ရႈက်င္ထ်န္းက ေခါင္းငုံ႕ၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။
"ေႁမြႀကီး၊ တကယ္ေတာ့ေလ... ငါ့အဝတ္ေတြက ဂူထဲမွာ ရွိေနတုန္းပဲ"
ရႈဟန္ယြီက ေခတၱရပ္လိုက္ၿပီး ရႈက်င္ထ်န္းကိုၾကည့္ရန္ ေခါင္းျပန္လွည့္လိုက္ရာ အဝတ္မပါေသာခႏၶာကိုယ္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံး ေပၚလြင္ေနၿပီး သူ႕အေရျပားမွာ စိုစြတ္ေနကာ အျပာေရာင္နဲ႕ ခရမ္းေရာင္ အကြက္ေတြရွိေန၏။ သူဘယ္ေလာက္ေတာင္ နစ္နာခဲ့ရလဲဆိုတာ ဘယ္သူသိနိုင္မွာလဲ? မိန္းမပ်ိဳေလးရဲ႕လည္ပင္းမွာ ႏြယ္ပင္တစ္ပင္ကပ္ပါေနတာကို သတိထားမိေတာ့ ရႈဟန္ယြီက ပိုလို႔ေတာင္ ေဒါသျဖစ္သြားေလ၏။
"ငါ့မွာ အဲ့ဒီအဝတ္အစားေတြပဲ ရွိတာ"
ရႈက်င္ထ်န္းက စကားေျပာရင္း ေႁမြႀကီး၏အၿမီးကို ေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ ေႁမြႀကီးသည္ အဝတ္အစားဝတ္ရမည္ဟူေသာ အသိမရွိသျဖင့္ သေဘာတူပါ့မလားမသိေပ။
ရႈဟန္ယြီက ခ်က္ခ်င္းပင္ ေနာက္ျပန္လွည့္လိုက္သည္။ ရႈက်င္ထ်န္းမွာလည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်မိေလ၏။ ေႁမြႀကီးက သူ႕အေပၚ အလြန္ေကာင္းေနေသးသည္။ အနည္းဆုံးေတာ့ သူတို႔ေတြမွာ မတူညီတဲ့ျပႆနာေတြရွိတယ္ဆိုတာ သူ(ဟန္ယြီ)ကနားလည္နိုင္ေသးသည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္းကို ေက်ာေပၚတင္ကာ ဂူထဲသို႔ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူ႕မသိစိတ္က ခြန္အားကိုေျဖေလွ်ာ့ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလးကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။
ဂူအတြင္း၌ ထူထပ္ေသာ ျမက္ေျခာက္မ်ား ဖုံးလႊမ္းေနၿပီး သားရဲႏွင့္ထ်န္းထ်န္း၏ ရနံ႕မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ဂူထိပ္မ်က္ႏွာက်က္ေပၚတြင္ တြဲေလာင္းက်ေနေသာ စပ်စ္ႏြယ္ပင္တစ္ခုရွိၿပီး ထ်န္းထ်န္းကို ခ်ည္ႏွောင္ဖို႔ အသုံးျပဳသည္ဟု ယူဆနိုင္သည္။ ထ်န္းထ်န္းက ဒီေနရာရဲ႕အေဝးကို ေျပးခဲ့လို႔လား? ရႈဟန္ယြီ၏ စိတ္အေျခအေနက အနည္းငယ္ တိုးတက္လာသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီနည္းလမ္းက ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပုံရၿပီး သူအျပင္သြားတဲ့အခါ စိတ္ပူစရာလည္းမလိုေတာ့ဘူး။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ႏွစ္ရက္ၾကာေအာင္ မေလွ်ာ္ဖြပ္ရေသးသည့္ ေထာင့္စြန္းတြင္က်န္ခဲ့ေသာအ၀တ္မ်ားကိုယူလိုက္သည္။ သူ႕အဝတ္အစားေတြက အခုထိစိုစြတ္ေနေသးၿပီး အထဲမွာပဲရွိေနခဲ့ေတာ့ အနံ႕ကနည္းနည္းဆိုးေနၿပီ။ ရႈက်င္ထ်န္းကေတာ့ အဲ့ဒါကိုခံနိုင္ရည္ရွိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး သူ႕လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားဆဲ။ သူ႕မွာဒီဝတ္စုံပဲရွိလို႔ ေ႐ြးစရာမရွိေတာ့လို႔ေလ...
ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္း၏လည္ပင္းတြင္ ရစ္ပတ္ထားေသာ စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကို ကိုက္လိုက္ၿပီး သူ၏အၿမီးျဖင့္ခ်ိတ္လိုက္ရာ စပ်စ္ႏြယ္ပင္က ျမႇင့္တက္သြားေလ၏။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းခိုင္ခံ့ေသာ အစိမ္းေရာင္ စပ်စ္ႏြယ္ပင္၏ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကို တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျပင္းထန္စြာ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
"အင္း!"
ရႈက်င္ထ်န္းက ညည္းၫူလိုက္သည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ အလြန္သတိထားၿပီး စပ်စ္ႏြယ္ပင္ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ ျဖတ္ေတာက္လိုက္ေသာ္လည္း စပ်စ္ႏြယ္ပင္က ရႈက်င္ထ်န္းလည္ပင္းကို ညွစ္ထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ သူ႕လည္ပင္းတစ္ဝိုက္တြင္ အနီေရာင္အစင္းေၾကာင္းတစ္ခုက ခ်က္ခ်င္းေပၚလာသည္။ ပြတ္တိုက္ခံရလို႔ ကြဲသြားတဲ့ အေရျပားေနရာကို ေပါင္းထည့္လိုက္တာနဲ႕ သူ႕လည္ပင္းတစ္ခုလုံး အနီစက္ဝိုင္းအကြင္းမ်ားစြာေပၚလာသည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ စိတ္ဆင္းရဲစြာျဖင့္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏လည္ပင္းကို နမ္းလိုက္ေသာ္လည္း သူ႕လွ်ာဖ်ားမွာ သားရဲ၏ရနံ႕ကိုသာရလိုက္၏။
မိန္းမပ်ိဳေလးက သူ႕အဝတ္အစားေတြ ယူသြားတာကိုျမင္ေတာ့ ရႈဟန္ယြီက သူ႕ကိုရစ္ပတ္ၿပီး ပိုျမန္တဲ့ အရွိန္နဲ႕ထြက္သြားလိုက္သည္။ ဤေနရာသည္ သားရဲႏွင့္မိန္းမပ်ိဳေလးတို႔၏ရနံ႕မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနတာေၾကာင့္ ဤေနရာ၌ ေနာက္ထပ္တစ္စကၠန႔္မွ် မေနခ်င္ေတာ့ေပ။
ရႈဟန္ယြီသည္ ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ႐ူးသြပ္စြာ ေျပးသြားကာ စိမ္းလန္းစိုေျပေသာ ေတာအုပ္ထဲတြင္ လမ္းေၾကာင္းသစ္တစ္ခုဖြင့္လွစ္ၿပီး မၾကာမီ ျမစ္ငယ္တစ္ခုသို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့သည္။
ျမစ္ကိုေရာက္တဲ့အခါ ရႈဟန္ယြီက လုံးဝတုံ႕ႏွေးမေနဘူး။ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ လန႔္ဖ်ပ္သြားတဲ့ ေအာ္သံႏွင့္အတူ ျမစ္ထဲသို႔ တိုက္ရိုက္ေျပးဆင္းသြားခဲ့သည္။
"ဝူး!"
ရႈက်င္ထ်န္းမွာ ေႁမြႀကီး၏အရွိန္သည္ ထူးဆန္းသည္ကို သေဘာေပါက္ခဲ့ၿပီး အသက္ရႈရပ္သြားခဲ့သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း ေႁမြႀကီးသည္ ျမစ္ေအာက္ေျခသို႔ တိုက္ရိုက္ေျပးဆင္းသြားခဲ့သည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလးကိုၾကည့္ရန္ ေရထဲတြင္ ေခါင္းကိုျပန္လွည့္လိုက္သည္။
ေရေဆးလိုက္! အကုန္လုံးကို ေဆးေၾကာပစ္လိုက္! ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ေႁမြကိုယ္ထည္သည္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ ေပါ့ပါးၿပီးအဝတ္မပါေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို အဆက္မျပတ္ပြတ္သပ္ကာ ရႈက်င္ထ်န္း၏ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႕ကို ပြတ္တိုက္ေပးေလ၏။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္လည္း ႏွစ္ရက္တာဆုံေတြ႕မႈကို သတိရၿပီးအျမန္ပြတ္တိုက္လိုက္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက ရႈဟန္ယြီထက္ပင္ ျပင္းထန္စြာပြတ္တိုက္ေနသည္။ အေရျပားအလႊာတစ္ခုကို ပြတ္တိုက္ရန္ လြယ္ကူေသာ္လည္း ၎သည္ မသန႔္ရွင္းေသးဟု သူခံစားမိသည္။ သူ႕ဆံပင္ေတြကိုလည္း အတင္းဆြဲလိုက္သည္။ သူ၏ဆံပင္ကို ယခင္က ထိုသားရဲ၏စိုစြတ္ေသာ လွ်ာျဖင့္နမ္းခဲ့ၿပီးမွ ေျခာက္သြားၿပီးေနာက္လည္း ထပ္၍နမ္းခဲ့သည္။ အခုျပန္သတိရလာေတာ့လည္း ႐ြံဖို႔ေကာင္းတုန္းပဲ...
အဆုံးမွာေတာ့ ရႈဟန္ယြီက အရင္ရပ္လိုက္သည္။ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္တြင္ ရနံ႕တစ္ခုရွိသည္ဟုခံစားရၿပီး သူ႕ကိုယ္သူအနံ႕ခံရန္ပင္ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနသည္။
ရႈဟန္ယြီ အေပၚျပန္တက္ခ်င္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ရႈက်င္ထ်န္းလည္း မဝံ့မရဲျဖစ္သြား၏။ သူ႕အကၤ်ီက အခုထိ မေလွ်ာ္ရေသးတာမို႔ ေရထဲမွာစိမ္ၿပီး ျမန္ျမန္ သန႔္စင္လိုက္၏။ အဝတ္အစားေတြက ႐ႊံ႕ေတြနဲ႕ကပ္ေနကာ ႏွစ္ရက္ေက်ာ္ အထီးက်န္ေနခဲ့ရတာေၾကာင့္ သန႔္ရွင္းဖို႔ ခက္ခဲေပမယ့္ ရႈက်င္ထ်န္းအတြက္ေတာ့ ဒီအကၤ်ီက သူ႕ထက္ ပိုသန႔္ရွင္းေနေသးတယ္လို႔ ခံစားမိေနတုန္းပဲ...
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ မိန္းမပ်ိဳေလးကို ေျမျပင္ေပၚခ်ကာ သူကိုယ္တိုင္လည္း လူသားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။
"ထ်န္းထ်န္းက ငါ့အပိုင္!"
ရႈဟန္ယြီ၏ ေျခလက္ေလးေခ်ာင္းသည္ ရႈက်င္ထ်န္းကိုရစ္တြယ္ေနေလ၏။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ေသြးစြန္းေနသလိုရွိေသာ မ်က္လုံးတစ္စုံသည္ ရႈက်င္ထ်န္းအား နီးကပ္စြာစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး အနာဂတ္မွာ သူ႕(က်င္ထ်န္း)ကို
သူတစ္ေယာက္တည္းသာျမင္နိုင္ေစရန္ သူ႕မ်က္လုံးထဲကို ဆြဲခ်ခ်င္ေနသလိုပင္။
"မင္း... ငါေပ်ာက္သြားတာကို စိတ္မဆိုးဘူးလား"
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ရႈဟန္ယြီေတြးေနသည့္အရာကို နားမလည္နိုင္ေသာ္လည္း သူ႕(ဟန္ယြီ)အသြင္အျပင္မွာ အလြန္ထူးဆန္းေနပုံရသည္။
"ထ်န္းထ်န္းက ငါ့အပိုင္!"
ရႈဟန္ယြီ၏အၾကည့္ထဲတြင္ အရာအားလုံးကို မ်ိဳခ်ခ်င္ေနသလို ပူေလာင္ေနသည္။ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ သူ႕ေက်ာရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ေအးစိမ့္သြားၿပီး အကူအညီမဲ့စြာျဖင့္ အနည္းငယ္ေနာက္ဆုတ္မိသြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း မၾကာခင္မွာပဲ ရႈဟန္ယြီက သူ႕ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေဆာင့္ဆြဲၿပီး ေတာင့္တင္းတဲ့သူ႕ရင္ဘတ္ႏွင့္ကပ္ကာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ေပြ႕ဖက္ထားေလ၏။ သူတို႔၏အေရျပားမ်ားက နီးကပ္စြာေပါင္းစပ္ေနၿပီး ကြာဟမႈမရွိဘဲ ရင္းႏွီးဟန္တူသည္။ ရႈက်င္ထ်န္းမွာ အနည္းငယ္ စိတ္မသက္မသာ ခံစားလိုက္ရသည္။
"ဘာလို႔ ေပ်ာက္သြားတာလဲလို႔ မေမးေတာ့ဘူးလား။ ငါထြက္ေျပးမွာကို မေၾကာက္ဘူးလား"
ေႁမြႀကီးရဲ႕အျပဳအမူက သူ႕ကိုထိတ္လန႔္ေစတာေၾကာင့္ ရႈက်င္ထ်န္းက ရွင္းျပဖို႔ကိုအသာထားလိုက္ၿပီး သူ႕ကို စူးစမ္းလိုက္သည္။
"ထ်န္းထ်န္းက ငါ့အပိုင္၊ ဘယ္သူကမွ သူ႕ကို ေခၚသြားလို႔မရဘူး။ ထ်န္းထ်န္း...မင္းလည္း မရဘူး။ မင္းက ငါ့အပိုင္ျဖစ္သေ႐ြ႕ မင္းလြတ္ေျမာက္ခ်င္သလားဆိုတာလည္း ငါဂ႐ုမစိုက္ဘူး"
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ျပဳစားခံေနရသလိုပင္။ ထ်န္းထ်န္းက သူ႕အပိုင္ ဆိုတာကလြဲလို႔ တျခားဘာကိုမွ သူမေတြးနိုင္ေတာ့ဘူး။
ေႁမြႀကီးက သူလြတ္သြားတာေၾကာင့္ ေဒါသအမ်က္ႀကီးစြာျဖင့္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးမည္ဟု ေတြးထားခဲ့ၿပီး ခုလိုလြယ္လြယ္ႏွင့္ လြတ္မည္ဟု မထင္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ရႈက်င္ထ်န္းမွာေတာ့ ပို၍ပင္စိတ္မသက္မသာျဖစ္လာသည္။ အထူးသျဖင့္ ထိုေသြးႏွင့္တူေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စုံကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ဤေႁမြႀကီးသည္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
အျခားရႈေထာင့္မွေတြးၾကည့္ေတာ့ ေႁမြႀကီးရဲ႕ေျပာင္းလဲမႈက သူ႕ေၾကာင့္ျဖစ္လာတာပင္။ ရႈက်င္ထ်န္းမွာ သူ႕ႏွလုံးသားရဲ႕ ေအာက္ေျခကေန တင္းၾကပ္သြားခဲ့သည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလးကို ခ်ီကာ ေရျပင္မွ ထြက္လာခဲ့သည္။ သူ၏ လူသားပုံစံျဖင့္ပင္ သူတို႔၏ အသိုက္အသစ္ဆီသို႔ ဦးတည္သြားခဲ့သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းသည့္ သူ႕ရင္ထဲတြင္ ထူးဆန္းသည့္ ခံစားခ်က္မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း အနည္းငယ္မွ်ပင္ မတတ္နိုင္ခဲ့ေပ။ ဖာ့ခ္ ဘာလို႔ မင္းသမီးေလးလို ေပြ႕ထားရတာလဲ? ေႁမြႀကီးရဲ႕ လူေတြကိုသယ္ေဆာင္တဲ့ ကိုယ္ဟန္အေနအထားက ပိုပိုၿပီး ထိတ္လန႔္စရာေကာင္းလာၿပီ။
ရႈဟန္ယြီသည္ ေတာင္ေျခမွတစ္ဆင့္ အေပၚသို႔တက္လာခဲ့သည္။ ရႈက်င္ထ်န္းလွိမ့္ဆင္းလာခဲ့သည့္ ကုန္းေစာင္းသည္ မတ္ေစာက္ျခင္းမရွိေပ။ ေတာင္ရဲ႕အလယ္ေလာက္ေရာက္မွ ဒီေတာင္ဟာ တကယ္ပဲ သူ လွိမ့္ဆင္းလာတဲ့ေတာင္ဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။ ရႈဟန္ယြီသည္ ေတာင္အေနာက္မွ တက္လာေသာေၾကာင့္ အတိမ္းအေစာင္းမ်ားက တျဖည္းျဖည္း ပို၍မ်ားျပားေနျခင္းျဖစ္သည္။
ပထမအႀကိမ္ေရာက္တုန္းက သူအိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့သည္။ မိုးသည္းထန္စြာ႐ြာေနသျဖင့္ ေႁမြႀကီးက သူ႕အား မည္သို႔ေခၚေဆာင္လာသည္ကို သူမသိ။ ရႈက်င္ထ်န္းက ဒီအေၾကာင္းကို ေမးခ်င္ေနတာၾကာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေမးဖို႔အခြင့္အလမ္းမရွိဘဲ မေတာ္တဆမႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကဳံခဲ့ရတာေၾကာင့္ ဒီလိုအေသးအမႊားကိစၥေတြကို ရိုးရွင္းစြာနဲ႕ သူမေတြးမိေတာ့ဘူး။
"ဟန္ယြီ ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္က မင္းငါ့ကို ဘယ္လိုေခၚလာတာလဲ။ အဲဒီေန႕က မိုးေတြ႐ြာေနေသးတာကို သတိရမိေပမယ့္ ငါအိပ္ရာနိုးတာေတာ့ ငါ့တစ္ကိုယ္လုံး စိုစြတ္မေနဘူး
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ရႈဟန္ယြီ၏လည္ပင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္လုံးျဖင့္ သိုင္းဖက္ထားၿပီး ေခါင္းကိုလည္း သူ႕ရင္ဘတ္ေပၚမွီကာ ေမးလိုက္သည္။
"မင္းကို သစ္႐ြက္နဲ႕ ထုပ္ထားတာ"
ရႈဟန္ယြီက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
ရႈဟန္ယြီ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္သြား၏။ မင္းကငါ့ကို ဇြန္ဘီတစ္ေကာင္လိုဆက္ဆံတယ္!
(TN: သူ႕ကိုဖက္နဲ႕အထုပ္ခံလိုက္ရလို႔ပါ။ သူတို႔ဘက္မွာ ဖက္ထုပ္က ဇြန္ဘီကိုေျပာတာထင္တာပါပဲ)
ရႈဟန္ယြီက အလြန္မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၿပီး ထိုသားရဲ၏ရနံ႕မ်ားက မိန္းမပ်ိဳေလး၏ခႏၶာကိုယ္ကို ဖုံးလႊမ္းထားဆဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ေပါ့ဆစြာတုံ႕ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဂူဆီသို႔ေရာက္ေသာအခါ ရႈဟန္ယြီက မိန္းမပ်ိဳေလးကို ဂူထဲသို႔ ေခၚေဆာင္သြားခ်င္ခဲ့သည္။ သို႔ေပသိ ရႈက်င္ထ်န္းက အလ်င္စလိုေျပာလာသည္။
ငါ့အဝတ္ေတြ အခုထိ မေျခာက္ေသးဘူး။ မင္းငါ့ကို အရင္ခ်ေပး"
ရႈက်င္ထ်န္းကေျပာၿပီး ခုန္ဆင္းခ်င္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ရႈဟန္ယြီက မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ အဝတ္မ်ားကို အေျခာက္လွန္းရန္ သယ္သြားေလ၏။
ခ်ဳံပုတ္မ်ားရွိေသာ ေတာင္ဘက္သို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုပ္ေသာအခါ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ လန့္ဖ်တ္သြားေလသည္။ သူ႕ကိုၾကည့္ရတာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပဳတ္က်မည္ကို ေၾကာက္ေနသည့္ ငွက္တစ္ေကာင္ႏွင့္ပင္ တူေနေသးသည္။ အဝတ္မ်ားလွန္းၿပီးေသာအခါ ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလးကို ဂူထဲသို႔ျပန္သယ္သြားၿပီး ျမက္ေျခာက္ပုံေပၚ တင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး သူ႕ရနံ႕မ်ားစြဲထင္ေစရန္ ပြတ္သပ္ေနေလ၏။
ရႈက်င္ထ်န္း၏ခႏၶာကိုယ္သည္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ၿပီး ႀကံ့ခိုင္မႈမရွိေတာ့ေပ။ ေႁမြႀကီးသည္ သူ႕ကို ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ တင္လိုက္ေသာအခါတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိေသာ အေနအထားကိုရွာၿပီး အနားယူရန္ျပင္လိုက္သည္။ ေႁမြႀကီးသည္ သူ႕ကို ဘယ္လိုေပြ႕ဖက္ရစ္ပတ္ေနမလဲဆိုတာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ေပ။
ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလးကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေပြ႕ဖက္ကာ ေနရာတိုင္းကိုနမ္းရွိုက္ေနၿပီး သူ႕ရနံ႕မ်ားျဖင့္ တျခားေယာက္်ား၏ ဆိုး႐ြားေသာရနံ႕မ်ားကို ဖုံးအုပ္ထားခ်င္သည္။
ထ်န္းထ်န္းရဲ႕တစ္ကိုယ္လုံးမွာ တျခားသူ၏ရနံ႕မ်ား ျပည့္ေနသည္ဟူေသာအသိက ရႈဟန္ယြီကို ႐ူးသြပ္သြားေစနိုင္သည္။ သူသည္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ အစိတ္အပိုင္းတိုင္းကို စုပ္ယူနမ္းရွိုက္ခ်င္လာသည္။
ခဏအၾကာတြင္ ရႈက်င္ထ်န္းက တစ္ခုခုမွားေနၿပီဟု သိလိုက္ရသည္။ ဤသည္က ေႁမြႀကီး သူ႕အား ရစ္ပတ္ေလ့ရွိသည္ႏွင့္ ကြာျခားလြန္းသည္။ သူ႕အပိုင္နယ္ေျမကို အမွတ္အသားျပဳဖို႔ သူ႕ရနံ႕ကိုသုံးခ်င္သလို တစ္ေနရာစီကို လိုက္နမ္းရႈံ႕ေနသည္။ ထိုအရာက ရိုင္းစိုင္းေသာသားရဲ၏လွ်ာျဖင့္ အနမ္းခံခဲ့ရသည့္ အေျခအေနကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္သတိရေစၿပီး ဆံပင္မ်ားပင္ေထာင္လာခဲ့သည္။
အဲ့လိုမလ်က္နဲ႕။ ေနာက္ထပ္ ေရေဆးလိုက္ရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ သူ႕အေပၚရွိ ေႁမြႀကီး၏ပိုင္ဆိုင္လိုမႈက အလြန္ျပင္းထန္သည္ဟု မထင္ထားခဲ့ေပ။ ေႁမြႀကီးက သူ႕ကိုယ္သင္းရနံ႕အတြက္ပင္ သီးသန႔္အခြင့္အေရး လိုခ်င္ေနခဲ့သည္။
"ထ်န္းထ်န္းက ငါ့အပိုင္!"
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ အဲ့စာသားကို ျပန္ေျပာၿပီးေနာက္ ဆက္လက္နမ္းရႈံ႕ေနျပန္သည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္း၏ရင္ဘတ္မွတစ္ဆင့္ ဝမ္းဗိုက္ဆီသို႔ေလွ်ာဆင္းလာၿပီး ဝမ္းဗိုက္မွတစ္ဆင့္ ေျခေထာက္ၾကားအထိ ဆက္လက္ေလွ်ာဆင္းလာျပန္သည္။ သူ၏ခက္ရင္းခြသ႑ာန္လွ်ာကို ထုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ႐ုတ္တရက္ ေဒါသထြက္လာသည္။
"ဒီမွာေတာင္ ရွိေသးတယ္!"
ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္း၏ ေျခေထာက္မ်ားကို ခြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း၏ အလယ္ဗဟိုဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားေလ၏။
ရႈက်င္ထ်န္း၏ ေျခေထာက္မ်ား ႐ုတ္တရက္ ကြဲထြက္သြားၿပီး သူ႕ကိုအလြန္ထိတ္လန႔္ေစခဲ့သည္။ ပါးလႊာေသာ အေရျပားႏွင့္ ထိလြယ္ရွလြယ္ေသာ သူ၏ပါးလ်ေသာ ေပါင္အတြင္းပိုင္းမ်ားက ေအးျမၿပီးေခ်ာေနေသာ ဆံပင္မ်ားျဖင့္ ထိေတြ႕လိုက္မိရာ တုန္ယင္လာျခင္းကို ထိန္းထားနိုင္ျခင္းမရွိေတာ့ေပ။
"စိတ္မပူပါနဲ႕ ေရေဆးၿပီးရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ"
ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလးကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ ေအာက္ဘက္ရွိပန္းပြင့္ကို အနီးကပ္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႕လွ်ာကိုထုတ္လိုက္သည္ႏွင့္ သူ႕အမူအရာက ခ်က္ခ်င္းပင္ ႐ုပ္ဆိုးလာသည္။
"ထ်န္းထ်န္းက ငါ့အပိုင္!"
ရႈဟန္ယြီသည္ သူ႕ေဒါသကို အတင္းအက်ပ္ထိန္းကာ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ အနီေရာင္သမ္းေနေသာ ဂႏၶမာပြင့္ခ်ပ္ေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား စုပ္ယူလိုက္သည္။
အာ့! မင္း ~ ရႈဟန္ယြီ မင္း ႐ူးေနၿပီလား။ ျမန္ျမန္လႊတ္!
ရႈက်င္ထ်န္းက တုန္လႈပ္သြားၿပီး ထိုင္ေနရာမွထကာ ႐ုတ္တရက္ တြန္းထုတ္လိုက္၏။ ရႈဟန္ယြီက ဘာမွျဖစ္မသြားဘဲ သူ႕ကိုျပန္လွဲခ်လိဳက္ရာ သူကသာလဲက်သြားေလ၏။
"ငါ့ကိုလႊတ္! အာ့!
ရႈက်င္ထ်န္း စကားမဆုံးခင္မွာပဲ သူ႕ေနာက္ပိုင္းက ရႈဟန္ယြီ၏ ဖိကိုက္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။ သူ၏အထိမခံနိုင္ေသာေနရာေလးက နာက်င္သြားၿပီး တကိုယ္လုံး တုန္ယင္သြားေလ၏။ ရႈက်င္ထ်န္းမွာ ဘာမွမလုပ္နိုင္ခင္မွာပဲ သူ၏ေျခေထာက္တစ္ဖက္က ျမႇောက္တင္ခံလိုက္ရသည္။ ဒီလိုလႈပ္ရွားမႈမ်ိဳး တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးတဲ့ ရႈက်င္ထ်န္းက သူ႕ေပါင္အတြင္းက ႂကြက္သားေတြ ဆန႔္ထြက္လာတာကို ခံစားလိုက္ရၿပီး ခ်က္ခ်င္း မလႈပ္ရဲေတာ့ေပ။
႐ုတ္တရက္လႈပ္ရွားမႈက သတိေပးခ်က္ တစ္ခုလိုပင္။ ေႁမြႀကီးသည္ အၿမဲတမ္း ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည္။ အကယ္၍သူသာ ဆက္လက္ခုခံေနပါက ေႁမြႀကီး ေဒါသထြက္လာနိုင္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရႈက်င္ထ်န္းမွာ သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘဲ တုန္လႈပ္ေနေလ၏။
ရႈဟန္ယြီက သူ႕ေခါင္းကိုျမႇောက္လိုက္ၿပီး နီနီရဲရဲမ်က္လုံးအစုံျဖင့္ ရႈက်င္ထ်န္းကိုၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ထ်န္းထ်န္း မင္းက ငါ့အပိုင္ပဲ!"
ရႈဟန္ယြီက သူ႕(က်င္ထ်န္း)ကို ပိုင္သြားသလိုမ်ိဳး သူ႕ဘာသာ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေနသည္။ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ပင္ ထိုစာေၾကာင္းကို က်င့္သားရေနၿပီ။ ရႈဟန္ယြီ၏ ေသြးနီေရာင္မ်က္လုံးမ်ားကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ သူ႕ႏွလုံးသားက နာက်င္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက အဲ့စကားကို သေဘာတူသည့္အသံတစ္ခု ျပဳလုပ္လိုက္မိသည္။
ရႈဟန္ယြီမွာေတာ့ အနည္းငယ္ ႐ႊင္ျမဴးသြားေလ၏။ သူခြင့္ျပဳခ်က္ ရသြားသလိုပဲ။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရႈက်င္ထ်န္းရဲ႕ ေျခေထာက္ကိုျမႇောက္ၿပီး ပခုံးေပၚ တင္လိုက္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ မလႈပ္မယွက္ျဖစ္ေနသည္။
ရႈဟန္ယြီ၏ ေခ်ာမြတ္ေသာလက္သည္ နီရဲေနသည့္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ ေနာက္ပိုင္းလမ္းေၾကာင္းကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းတိုးဝင္လိုက္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္း ေအးခဲသြားသည္။ သူ အဲဒီေနရာကိုေတာင္ စစ္ေဆးခ်င္ေနတာလား? ရႈက်င္ထ်န္း၏မ်က္ႏွာမွာ နီျမန္းလာတာေၾကာင့္ ရွက္႐ြံ႕ေသာအမူအရာကို ဖုံးကြယ္ကာ မ်က္လုံးမ်ားကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္လိုက္သည္။
ခႏၶာကိုယ္အတြင္းရွိ လက္ေခ်ာင္းက ေခ်ာမြတ္သြယ္လ်ၿပီး ပိုမိုနက္ရွိုင္းေစရန္ လြယ္ကူသည္။ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ လက္ေခ်ာင္းလႈပ္ရွားသည္ကို ခံစားလိုက္ရၿပီး မထင္မွတ္ပဲ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္း ထပ္ထည့္ျခင္းခံလိုက္ရျပန္သည္။
"ေႁမြႀကီး? မင္းဘာလုပ္ခ်င္ေနတာလဲ။ အထဲကို သူ(ရန္ဇီ) မထိဘူး
ရႈက်င္ထ်န္း၏ႏွလုံးသားထဲမွာ ဆိုး႐ြားတဲ့ ႀကိဳတင္သတိေပးခ်က္တစ္ခု ေပၚလာေလ၏။
(TN:ဒီအခ်ိန္ထိ ဘာမွန္းမသိေသးတဲ့ ထ်န္းထ်န္းအတြက္ မ်က္ရည္ႏွစ္စက္::)
ရႈဟန္ယြီ၏အသက္ရႈသံမ်ားက အနည္းငယ္ျမန္ဆန္လာၿပီး လႈပ္ရွားမႈအရွိန္ျမႇင့္ကာ ေနာက္ထပ္ လက္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း ထပ္ထည့္လိုက္ျပန္သည္။ တစ္ႀကိမ္ဆန႔္ထြက္လာသည့္ အေနာက္ေပါက္ေလးသည္ လက္သုံးေခ်ာင္းကို ေခ်ာေမြ႕စြာလက္ခံခဲ့ေလ၏။
ရႈက်င္ထ်န္း၏မ်က္လုံးမ်ား ျပဴးက်ယ္သြားၿပီး သူ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ေႁမြႀကီးအားေၾကာက္႐ြံ႕ရၿပီး သူ႕(ဟန္ယြီ)ေရွ႕တြင္ အလြန္အတင့္ရဲေသာ သတၱိမရွိေပ။ သူ႕ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းက အရမ္းျမန္ေနတယ္။ ရႈက်င္ထ်န္းက ထိန္းဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူ႕ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းက နည္းနည္းမွႏွေးေကြးမသြားဘူး။
သူ႕အတြင္းရွိ လက္ေခ်ာင္းမ်ားအားလုံးကို ဖယ္ထုတ္လိုက္ေသာအခါမွ ရႈက်င္ထ်န္းက သက္ေသာင့္သက္သာရွိစြာ ေလမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ ေျပေလ်ာ့သြားၿပီ။
သူစိတ္ေလ်ာ့လိုက္သည္ႏွင့္ ရႈက်င္ထ်န္း၏ ေနာက္ဘက္ဂႏၶမာပန္းသည္လည္း ေျပေလ်ာ့သြားေလ၏။ သို႔ေပမယ့္ အၾကာႀကီးမလြတ္ေျမာက္ေသးဘဲ သူ႕အေပါက္ကို ပူေနတဲ့အရာဝတၳဳတစ္ခုက ထပ္ဖိထားျခင္းခံလိုက္ရသည္။
ဟမ္? ရႈက်င္ထ်န္းသည္ သူ႕ဂႏၶမာပန္းကို တင္းက်ပ္လိုက္ေသာ္လည္း ထိုအရာသည္ ႐ုတ္တရက္ သူ႕အေပါက္ထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။
အား!
ရႈက်င္ထ်န္းက နာက်င္စြာေအာ္လိုက္သည္။ ဂ႐ုတစိုက္ခ်ဲထြင္ထားေသာ အေပါက္ေလးက အမ်ားႀကီး ေျဖေလ်ာ့ေနေပမယ့္ သြင္းလာသည့္အရာကိုေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႕လက္မခံနိုင္ေသးေပ။
ရႈက်င္ထ်န္း၏ခႏၶာကိုယ္က ေတာင့္တင္းလာကာ သူ၏အေနာက္ပိုင္းကလည္း တင္းၾကပ္လာသည္။
ရႈဟန္ယြီက ေခတၱရပ္ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလးက လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္လာသည္ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚက လက္ကိုဖယ္လိုက္ၿပီး သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို တံေတာင္ဆစ္နဲ႕ ေထာက္ပံ့ထားလိုက္သည္။ ခက္ခက္ခဲခဲ ခံနိုင္ရည္ရွိေနသည့္ ရႈဟန္ယြီကို မယုံၾကည္နိုင္စြာ စိုက္ၾကည့္ရင္း တုန္တုန္ယင္ယင္အသံျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
မင္း ငါ့ကို မိန္းမတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံေနတာလား
~~~~~~
12/11/21(5:15PM)
ဒန္ တန္ တန္ ~~~
ေနာက္တစ္ပိုင္းမွာ ေတြ႕ၾကမယ္😜😜