Şarkı tam olarak Batu Ayaz Kandemir için yazılmış gibi hissettim, medyadan açıp bölümü okursanız daha güzel olur :)
Keyifli okumalar diliyorum
1 Buçuk Ay Öncesi Bade'nin Ağzından
Hayat her geçen gün beni çok daha fazlasıyla karşılaştırıyordu. Bu olamaz dediğim imkansız dediğim herşey bugün yaşadıklarımın ve oğrendiklerimin bir parçası olmuştu
Ömerin evine löp diye dalışımla salona girmiştim. Onun eve kadın attığını düşünürken bu düşüncem keşke doğru olsaydı, en kötü eve kadın almıştır diye düşünürken şuanda bambaşka bir durumdaydım
Salondaki masaya dağılmış fotoğraflarla ne tepki vereceğimi bilemiyordum
Fotoğraflardaki kadın Sofia Charlotteydi
Öz annem
Gençlik fotoğraflarından yüzünü öğrenmiştim fakat bu hâli o fotoğraftaki hallerinden çok farklıydı. Yüzü çökmüş saçlarına hafifçe aklar düşmeye başlamıştı.
Cam gibi parlayan mavi gözleri fotoğrafda ben buradayım diyordu
Fotoğraf kalitesinden bakılırsa çok da eski bir fotoğraf olmadığını fark ettim. Ayrıca benim gördüğüm fotoğrafları ölümüne yakın fotoğraflardı, ölmeden önce bu şekilde değişemezdi
Birkaç dakika fotoğrafa daldığımda aklımdaki senaryoları durdurmaya çalıştım. Başımdaki şiddetli ağrı her zamanki yerini alırken ayaklarımın beni tutmadığını hissederek koltuğa düşmüştüm.
Elimden fotoğraf kayıp giderken bakışlarım duvara sabit kaldı.
Bir açıklaması olması gerekiyordu, belkide Sofiaya çok benzeyen bir kadındı
Evet evet, kendi kafamdan kuruyordum.
"Bunlar" diye sesimin titremesine engel olamadan konuştum. Fotoğraftaki gözlerin aynısı olan gözlerimi Ömere doğru çevirdim
Sessiz kaldı, ne diyeceğini bilemiyormuş gibi hem şaşkın hemde bön bön baktı suratıma
"Bunlar ne Ömer" bağırışımla boğazım acımıştı
"Bade ben anlatamam yapamam" diyerek başını olumsuz anlamda salladı
Sabrımı sınıyordu
"Çabuk neler olduğunu anlat Ömer" kesin dille kurduğum cümleye karşı boynunu eğip göz temasımızı kesti ardından içine kaçan sesiyle konuştu
"Sofia Charlotte şuanda İngilterede Rıza Doğanlının baskısı altında hayatını devam ettiriyor."
Ne diyordu bu?
Bana daha geçen günlerde ölmüş olduğunu söylemişlerdi ve ben bunun acısı ve vicdan azabı altında nefes alamamıştım.
Hala o vicdan azabıyla rahat nefes alamıyordum.
Benimle taşşak mı geçiyordu hayat?
Bir öldü bir ölmedi kolay mıydı amına koyim bir insanın bunca şeyi kaldırması
"Saçmalıyorsun" diyerek başımı olumsuz anlamda salladım. Kendimi azda olsun bu duruma kandırmışken başka bir değişiklik istemiyordum
"O kadın öldü, Ben doğduğum gün öldü o kadın" diyerek başımı daha da hızlı salladım.
Ölmüştü o
Ellerim buz kesmiş bir şekilde titrerken Ömer yanıma gelerek kollarını sıkıca sardı "Sakin ol Bade sakin ol" gözümden akan birkaç damla yaş üzerine damladı
Her bokun altından nasıl olurda Rıza Doğanlı çıkmayı beceriyordu?
Şu son zamanlarda yaşadığım en iğrenç şeylerin sebebi Rıza Doğanlıydı.
Tek sevincim geberip gitmiş olmasıydı. En azından şuanda hakettiği cezayı çekiyordu
Ama doğru, Rıza Doğanlı ölmüştü. O zaman Sofia hala niye zorla orada kalıyordu?
Aklıma gelen düşüncelerle hızla omzundan kalkıp sümüklü burnumu çektim. Acıyan boğazımı temizlemeye çalışarak "Ama Rıza öldü nasıl hala onun baskısı altında orada yaşıyor"
Gözlerini tekrardan benden kaçırdı. Cevap vermek istemiyormuş gibi bir hale takındı fakat o cevabı öğrenmeden buradan gitmeye asla niyetim yoktu
"Zamanımı öldürme Ömer, adam akıllı neler olduğunu anlat" bakışları mavi gözlerime döndüğünde zorlukla konuştu "Rıza Doğanlı yaşıyormuş."
Rıza Doğanlı yaşıyormuş, Rıza Doğanlı yaşıyormuş, Rıza Doğanlı yaşıyormuş..
Sesi beynimin içerisinde dağlarda atılan çığlıklar gibi çınladı. Söylediği 3 kelime beynimi erittiğini hissettim
Yalan söylüyordu Ömer
Batu emindi Rızanın öldüğünden. Emin olmasaydı bana söylemezdi bunu
"Hayır öldü Rıza, Batu emindi öldüğüne çok emindi. Adamlarını yolladı hatta öldü Rıza" diye sesimi bir tık yükselterek konuştum.
Tekrardan başa sarmış gibi hissediyordum. Bitmiş gibi
"Bende inanmadım Bade, ta ki" cümlesi bölündü. Devam etmek istemiyor gibiydi
"Ta ki ney Ömer konuşsana" vücudum titriyordu
"Ta ki İngilterede çekilmiş yeni görüntülerine kadar. Nasıl oldu, nasıl hortladı bilmiyorum ama ölmediğine eminim. Yemin ediyorum ki bende yeni öğrendim ve nasıl ölmediğini anlayamıyorum. Zaten bu sabah geldi görüntüler ve haber, direk eve gelip gelen dosyalara baktım. Bir adamım hiç beklemediği sırada başka bir adamı ararken görmüş araştırıncada dosyaları bana sunmuş" dedi
Az önceki tek sevincim olan Rıza Doğanlının bari Allahtan cezasını çekiyor oluşu sevincim gitmiş, mutlu olacağım hiçbir şey kalmamıştı.
Yada çok yakında daha da mutlu olacak bir şey yapacaktım. Ben öldürürsem belki herşey çok daha iyi ilerlerdi
İntikamımı almak için herşeyi önüme koyacak, Sofiayı o evden alacaktım
Yemin olsun ki yapacaktım.
~
Tüm gece gözümü bir kere kırpamadan saatlerce oturup düşünmüştüm. Sonucunu bilmediğim çok fazla şeylere sebep olacak birşeye karar vermiştim
İntikamım uğruna yapamayacağım hiçbir şey yoktu, eğer ki Rızayı bu sefer kendi ellerimle öldüremezsem bir daha rahat yaşayamazdım
Sabah güneşi doğarken yerimden kalktım. Lavaboya girerek elimi yüzümü yıkadım, aynada gördüğüm görüntüyle çok daha fazla ağlama isteği ile doluyordum
Gözlerimin altı mosmor ve şişmişti. Eski halimden eser yokken beni bu duruma sokan herkesten bir kez daha nefret ettim.
Lavabodan çıktıktan sonra Ömerin odasına girdim. Yatağında duvara sabit bakışlarıyla oturuyordu
Benim geldiğimi fark etmiyor olacak ki benim tarafıma dönmedi bile. Boğazımı temizledim beni fark etmesi için
Sanki gözleri açık bir şekilde yeni uyanmış gibi yerinden sıçradı, beni gördüğünde halime bakıp mahçupça kafasını eğdi
"Günaydın" dedim uzun zamandır konuşmadığım için kısık çıkan sesimle
"Günaydın, erkencisin" diye konuştu
Saat daha 7'ydi
Başımı sallayarak "Eve geçeceğim ben" dedim
Birşey demeyerek kalktı "Sen bilirsin, bırakırım ben seni" dedi
Elimle durmasını işaret edip "Ereni çağırdım o bırakacak sağol"
"Bade ben vallaha bilmiyordum bak yeni öğrendim" biliyordum yeni öğrendiğini. Zaten suçlamıyordum onu
"Biliyorum Ömer, sana kızgın değilim zaten. Sadece biraz kafamı toparlamak istiyorum, bu arada gün içerisinde sahil kenarına çağıracağım seni, aklımda birşeyler var" kaşları çatıldı
"Ne var aklında" diye sordu, daha öğrenmesine vardı. Kendime şuan ben bile güvenemiyordum, En büyük olayı gidip gerçekleştirebilirsem planımı anlatacaktım onada
"Sonra konuşacağız bunları. Şimdi gitmem gerek görüşürüz" diyerek çıktım odadan. Peşimden geldiğine dair adım seslerini duymuştum
"Dikkat et kendine, lütfen bir anda yanlış birşeylere karar verme" dış kapının önüne geldiğimde durdum.
Dediklerine karşı yüzümü Ömere çevirsem de birşey demeden çıktım evden.
~
Kalbime bıçakların yolculuk boyunca saplandığını hissediyordum.
Eve girişim odaya çıkıp oturup ağlayışım, her geçen saniyede kendi kendimi öldürdüğümü hissediyordum.
Niye yapıyordum bunu kendime? Niye böyle acı çekmeme kendi kendime sebep veriyordum?
Bahçede otururken elinde papatyalarla Batu bana doğru yaklaştı. Sabah moralimin bozuk olduğunu fark edip beni mutlu etmeye çalışıyordu, bu kadar ince düşünen bir adama birazdan yapacaklarım yüzünden kendimden bir kez daha nefret ettim
İçtiğim sigara dumanı boğazımda kalırken nefesim kesilmiş gibi öksürmeye başladım.
Batu hızla yanıma gelmişti
Kendime gelmeye çalışarak "İyiyim" dedim.
Gözlerim tekrardan papatyalara kaydı, içim paramparça oldu
İçimde hissetiğim acıyla tersçe konuşmaya çalıştım. "Bunlar ne"
"Sana aldım" diyerek gülümsedi, böyle yapması içimdeki vicdanı çok daha fazla arttırıyordu.
"Seninle bir şey konuşmak istiyorum Ayaz" diyerek daha fazla uzatmak istemedim. Her geçen saniye yapmaktan vazgeçiyordum
Takındığım yüz ifadesi ile kaşları hafifçe çatılsada "Olur konuşalım güzelim" diye sakince konuştu
Gözlerine her baktığımda içimde kendime olan nefretim artarken bakışlarımı gözlerinden çektim. Ayağa kalkarak "İçeride konuşalım" dedim. Bana ayak uydurarak peşimden içeri girdi
Karşı karşıya geldiğimizde konuya nasıl gireceğimi hala bilemiyordum. Kafamdaki tartılar hala yerinde oturmuş değildi
Birkaç dakika sessizce duvarı seyrederek kafamla baş başa kalırken sessizliği Batu bozdu "Bade geldiğinden beri birşeyler var sende, korkmaya başlıyorum artık bir sorun mu var?" Diye sordu
Bir değil, binlerce sorun vardı
Boğazımda hissetiğim koca yumruyu temizlemeye çalışarak konuştum
"Ben ayrılmak istiyorum"
Beni ilk başta ciddiye almamış olsada yüzümdeki ciddi ifadeyle kaşları çatıldı
"Ne diyorsun Bade ne ayrılması" diye öfkeyle sordu, öfkesinin yanında saklı koca bir kırgınlık bulunuyordu
"Bitirmek istiyorum ilişkiyi" daha fazla sorgulamasını istemedim. Daha fazla sorgulamasın ki bu evden siktirip gidebiliyim
"Ortada bir sorun yokken ne bu birden ayrılmak istemek Bade?"
"Sevmiyorum seni Batu, bunu fark ettim" gözleri şaşkınca açıldı
"Sevmedin mi?" Diye inanamıyormuş gibi sordu
"Doğru duydun Batu evet. Seni sevmiyorum, hiçbir zaman da sevmedim. Sen benim için sadece Merti unutmak için vardın ve bitti. Merti unuttuğuma göre sana ihtiyacım kalmadı." Daha fazla sorgulamaması için çok daha fazla canını yakmıştım Mert diyerek. Onunlayken Merti hayal ettiğimi düşünecek ve her geçen gün aşka ve bana lanet okuyacaktı.
"Beni kandırdın, ben hayatımda uzun bir süre sonra bir kadına güvendim ve oda beni oyuncakmışım gibi kullandı" dedi, paramparçaydı. Onun parçalarını toparlayacak bir Bade yoktu artık. Benim parçalarımı toparlayacak bir Batu Ayaz olmadığı gibi.
"Yalan söylüyorsun" diyerek tekrardan bağırdı. Şaka demem için gözlerimin içine bakıyordu kırgınlıkla
"İnanmak iste yada isteme Batu, bitti" en sert ifademi takınmaya çalıştım.
"Bu kadar kolay mı, bu kadar kolay mı senin için ilişkinin sonlanması" Bağırışı sırasında kullandığı cümlelerde acaba içimdeki ateşi görse tekrardan bu şekilde kullanır mıydı o cümleleri?
"Sevmediğim bir adamla ilişkimi bitirmek zor olmuyor açıkçası" bu cümleyle bitmişti. Kendimide onuda paramparça etmiştim
Kalbim her geçen saniye bana daha fazla lanet okuyarak orada hissetiğim ağrıyı güçlendiriyordu.
Artık buradan siktir olup gitmek istiyordum
Birkaç dakika sonunda öfkesi ağır basan Batu Ayaz öfkeyle kolumu tutup konuştu "Beni kandıran bir kadının burada yeri yok"
Çekiştirip kapıya doğru sürüklediği kolumu hızla ondan çektim.
"Zaten burada duracak olan yok. Seni kandırdım evet, ama sende kandın. Koskoca Batu Ayaz Kandemir bir seviyorum lafına inandı" kahkaham doldurdu etrafı
Oysa bilseydi o kahkaha gözyaşlarım akmasın diye attığım bir kahkahaydı. Kahkahamı sonlandırıp bağırıp çağırıp ağlamak istiyordum
Laflarımın ağırlığıyla yüzü çöktü. Sinirliydi fakat biryandan bana birşey yapmamak için uğraşıyor gibiydi
Eliyle kapıyı işaret ederek fısıldarcasına konuştu "Git"
"Kal desende kalacak yok zaten" diyerek arkama bakmadan yürümeye başladım.
Her bir adımım cehenneme gidiyor gibiydi.
~
Sahil kenarında otururken bazı şeylere daha karar vermiştim. En zor şeyi gerçekleştirmiş artık planı başlatabilirdim.
Ama tek başıma bu kadar yükün altına giremezdim. Kimden yardım alacağımı uzun uzun düşünmüştüm
Daha hayatıma yeni girmiş bir daha görüşmeyeceğim dediğim kardeşimden yardım isteyecektim. Ömer Barzan
Hem Rızanın hemde Sofia'nın yaşadığını bildiği için şuanda ondan yardım istemem daha kolay olacaktı
Kafamdaki tartıları tartıp telefondan Ömeri beni alması için aradım..
Kısa sürede gelen Ömerle arabasına bindim.
Halimi gördüğünde endişeyle "Ne oldu" diye sordu
"Ben dün geceden sonra iyice düşündüm taşındım ve bir karar verdim. Eğer ki bu yolda bana yardım edeceksen sana anlatacağım, ama dersen ki hayır ben bunu yapamam sen bilirsin o zaman, sen yoluna ben yoluma" beni kaybetmek isteyeceğini düşünmüyordum.
Oda düşünmeden hızla başını salladı "Sana yardım edeceğim" dedi
Şuan arabada konuşmak yerine evde konuşmak daha iyi gibiydi. "O zaman eve sür, bir süre seninle kalıcam gibi duruyor."
~
Eve gelip terasa oturduğumuzda Ömer karşımda sabırsızca beni izliyordu. Onu umursamayarak sigarama uzandım ve çakmak yardımıyla yaktım
"Anlatacak mısın artık" diye merakla sordu. Bakışlarımı bana diktiği gözlerine çevirdim, başımı olumlu anlamda sallarken konuşmaya başladım.
"Bu sır sadece ikimiz arasında kalacak. Eğer ki benim isteğim dışında senden başka birisi öğrenirse yemin ederim ki çok kötü şeyler olur" yüzümdeki kesinlik tonuyla yerinde gerildi Ömer
Başını yavaşça sallayıp. "Söz aramızda" dedi
Bir duman daha çekip üfledikten sonra konuşmaya başladım.
"Öleceğim" diye planın özetini tek kelimeyle açıkladım. Fakat söylediğim kelimeyle Ömerin bakışları şaşkınlıkla açıldı "Ne ölmesi Bade, hayır hayır böyle bir şeye izin veremem" başını olumsuz anlamda salladı
Zaten kendi isteğimle kendimi öldürmek isteseydim bunu bu zamana kadar çoktan yapmıştım. Zevki acıyı çekmekteydi
"Gerçekten ölmeyeceğim şakacıktan" kullandığım cümleyi aklım idrak ettiğinde kahkahamı durduramamıştım. Bu halde bile bu şekilde kendimi güldürebiliyordum ya helal olsun
Kahkahamla Ömerin bu deli bakışlarını umursamamaya çalıştım. Kahkaham dindiğinde Ömerin hortlak görmüş ifadesini düzeltmek için konuştum. "En baş plan Rıza Doğanlıyı öldürmek."
Kafası karışmış olmalı ki eliyle kafasını karıştırıp mal mal bana bakıyordu
Bu haline oflayıp gerçekten anlayacağı bir dille konuşmaya başladım.
"Bak şimdi, Rıza Doğanlı eğer ki benim öldüğümü düşünürse onun gibi karşı tarafın habersiz bir anında onu öldüreceğim. Ben öldüğüm için kimse tarafından beni takip ettirip attığım adımları bilemeyecek. Ve herşey tam olduğu gün kaçırıp öldüreceğim. Ayrıca Sofiayı da kurtaracağım" Diye konuştum.
Sanki normal birşey anlatıyormuş gibi anlattığım için şaşkınca bana bakıyordu
"Batu bilecek mi peki bunu?" Diye sordu
Onun bilmemesi çok daha iyi olurdu. Bu yüzden ölümüm onu çok daha fazla sarsmasın diye ayrılmak istemiştim. Bari onu sevmeyen bir kadın için gururunu öne alıp hayatına devam edebilirdi
Planımı onaylayamazdı çünkü, ya gerçekten sana zarar gelirse, ya Rıza senin yaşadığını öğrenirse diye binbir itirazı olacağını biliyordum. Hadi itirazları durdu, beni sürekli görmek isteyip konuşmak isteyecekti ve buda çok tehlikeli bir durumdu.
Başımı olumsuz anlamda salladım. "Batu ile ayrıldık. Ne yaşadığımı bilecek ne de ortada birşeyler döndüğünü, hatta Rıza'nın yaşadığını bile söylemeyeceksin" dedim
Mevzu benim mevzumdu ve Batu'nun daha fazla bu olaydan zarar görmesini istemiyordum. İşimi kendim bitirecek ardından öz annemi oradan alacaktım
"Bade çok tehlikeli bir şey bu farkında mısın" hayatım daha ne kadar boka sarabilirdi ki?
Başımı salladım sadece
"Arkanda o kadar kişi kalacak Bade. Ayrıca onca kişiye öldüğünü nasıl ikna edeceksin"
Arkamdan üzülecek kişilerin hepsi hayatıma 4 ay önce girmiş olan kişilerdi. Onlarda fazla zaman geçmeden unuturlardı beni
"Hayatlarına 4 ay önce girmiş olduğum kişiler yıllarca arkamdan yas tutmazlar Ömer. Kendimi nasıl öldü göstereceğim kısmı da biraz daha farklı"
O planda oldukça tehlikeliydi ama üstesinden gelemeyeceğim birşey değildi..
Nasıl diye merakla kafasını salladı Ömer
"Rıza Doğanlı nasıl içtiği haplarla nabzını durdurup hepimize kendini öldürdü gösterdiyse aynı şeyi bende yapacağım ve nabzımı bir süre durduracağım."
-Bölüm Sonu-
Ayy nasılsınız aşklar
Şaşırdığınız yerler?
Hikayenin instagram dm grubunu açacağım. Gelmek isterseniz bu kısıma hesabınızı yazmanız yeterli. Grupta bende olacağım
Ayrıca instagram hesabını açtım daha 0 takipçili bu yüzden destek olup takip ederseniz kısa sürede orada da büyürüz. Soru cevap yaparak çok güzel zaman geçirebiliriz ❤
Instagram: kimbuyazarciniz
Kendinize cici bakın öptüm