(Unicode)
ရှုဟန်ယွီသည်အပေါ်မှခုန်ဆင်းပြီး ရှုကျင်ထျန်းကိုပွေ့ကာ မြက်ခင်းပြင်ပေါ်ပစ်ချလိုက်သည်။ သူကနောက်ကလိုက်သွားပြီး ဘေးမှာဝင်ထိုင်နေလိုက်သည်။
ရှုကျင်ထျန်းကလှဲချလိုက်ပြီး ညည်းတွားလိုက်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်၏။ သူက မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ဒဏ်ရာရသည့်နေရာကိုလည်း နှိပ်နယ်လိုက်သည်။ သူက ရှုဟန်ယွီကိုသေသေချာချာကြည့်လိုက်တော့ အေးစက်တဲ့အကြည့်ကိုသာ ပြန်ရခဲ့လေ၏။
သူတို့ဂူသို့ပြန်ရောက်လာသောအခါမှသာ ရှုဟန်ယွီ၏စိတ်မသက်မသာမှုက အနည်းငယ်တည်ငြိမ်သွားသည်။ သူပြန်လာချိန်မှာ မိန်းမပျိုလေးပျောက်သွားတာကို သိလိုက်ရတဲ့အခါ သူဘယ်လောက်ကြောက်ရွံ့သွားတယ်ဆိုတာကို နတ်ဘုရားတွေကပဲသိနိုင်လိမ့်မယ်။
မိန်းမပျိုလေးကိုတွေ့တဲ့အခါမှာလည်း သူ့ရဲ့ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းတွေ လွတ်ထွက်လုနီးပါးဖြစ်သွားခဲ့သည်။ သူ့(ကျင်ထျန်း)ကိုအပိုင်းပိုင်းကိုက်ပြီး သူ့ဗိုက်ထဲကိုမျိုချချင်ခဲ့တယ်။ အဲ့လိုသာဆို မိန်းမပျိုလေးကသူနဲ့ အမြဲမခွဲရတော့ဘူး။
ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ သူသည် မိမိကိုယ်ကိုချုပ်တည်းနိုင်ခဲ့ပြီး မိန်းမပျိုလေး၏ရှင်းပြချက်ကိုကြားပြီးနောက် နားလည်မှုလွဲခဲ့တာကိုသိသွားခဲ့သည်။
ယခုအချိန်တွင် မိန်းမပျိုလေးက သူ့နံဘေး၌ရှိနေသေးသည်။ သူ့ကိုထိတွေ့နိုင်သေးသည်။ အရာအားလုံးက အရင်အတိုင်းပဲ။ ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်သလဲ!
သို့သော်လည်း မလိုက်နာဘဲပတ်ပြေးနေသော မိန်းမပျိုလေးက သူ့ကိုအလွန်ဒေါသထွက်စေခဲ့ပြီး အကြိမ်အနည်းငယ်ရိုက်ရန်လည်း မဖြစ်နိုင်ပေ။
ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေး၏ တင်းမာသောတင်ပါးနှစ်ခုကို ကြည့်လိုက်သည်။ ၎င်းတွင်သိသာထင်ရှားတောက်ပသော အနီရောင်လက်ဖဝါးရာအချို့ရှိခဲ့သည်။
သူ၏ခွန်အားကို ကောင်းကောင်းမထိန်းချုပ်နိုင်သေးတာကြောင့် မိန်းမပျိုလေး၏တင်ပါးက နီရဲဖောင်းကားလာခဲ့သည်။
ရှုကျင်ထျန်းသည် ဗိုက်မှောက်ကာ မြက်ခင်းပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး ရှုဟန်ယွီ လမ်းလျှောက်လာသည်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ရေခဲကဲ့သို့ အေးခဲနေသောလက်က သူ့တင်ပါးကိုတို့ထိလေရာ အလွန်ထိတ်လန့်သွားပြီး သူ၏ဂန္ဓမာပန်းကိုတင်းကျပ်ကာ ရှောင်ထွက်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ ချက်ချင်းပင် သူ၏တင်ပါးတွင် နောက်ထပ်ရိုက်ချက်တစ်ခုရရှိပြန်သည်။ ခွန်အားသည် ယခင်ကထက်ပျော့ပြောင်းသော်လည်း ပြတ်သားဆူညံသောအသံကို ဆက်လက်ထုတ်လွှင့်နေဆဲဖြစ်သည်။ ရှုကျင်ထျန်းသည် သူ၏ဦးခေါင်းတစ်ခုလုံးပေါက်ကွဲသွားသကဲ့သို့ပင် ခံစားလိုက်ရသည်။
“ မလှုပ်နဲ့။ မင်းရဲ့တင်ပါးကနူးညံ့လွန်းတယ်။ ရောင်နေပြီ။ ကိုယ်မင်းအတွက်ပွတ်ပေးမယ်။ "
ရှုဟန်ယွီရဲ့အသံက အရမ်းနူးညံ့နေပြီး အခုတော့ဒေါသမထွက်တော့ဘူး။ သူ့လေသံက သူ့(ကျင်ထျန်း)ကိုနှိပ်စက်ခဲ့တဲ့လူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ သူ့ပုံမှန်အတိုင်းပြန်နူးညံ့သွားသည်။
ရှုကျင်ထျန်းက သူ့တင်ပါးကိုလက်နှင့်အလျင်အမြန်ကာကွယ်လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုအသည်းအသန်ခါယမ်းလိုက်သည်။
"မလိုပါဘူး။ အဲ့နေရာကို တစ်ခြားတစ်ယောက် ပွတ်တိုက်တာ ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ အာ့!... မင်းညင်ညင်သာသာလုပ်လေ!"
ရှုကျင်ထျန်းက သေလုဆဲဆဲဝက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ အော်ဟစ်လိုက်သည်။
သူစကားမဆုံးခင်မှာ ရှုဟန်ယွီက တင်းတင်းဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ ရှုကျင်ထျန်းမှာ လေးလေးနက်နက်တွေးတောလိုက်သည်။ ရှုဟန်ယွီက သူ့အားလုံလောက်တဲ့အပြစ်မပေးခဲ့ရဘူးဟု ခံစားနေရပုံပေါ်ပြီး ယခုအခါ သူ့ကိုဆက်လက်နှိပ်စက်နေပြန်သည်။
ရှုကျင်ထျန်းက သူ၏တင်ပါးကိုကာကွယ်ရန်သုံးသောလက်တွင် ကြီးမားသောသိသာထင်ရှားသော ခရမ်းရောင်ဒဏ်ရာများကို လက်ကောက်ဝတ်တွင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်း၏ လက်ကောက်ဝတ်ကိုဖမ်းပြီး သူ့ဘာသာစဉ်းစားလိုက်သည်။ မိန်းမပျိုလေး၏ နေရာတိုင်းက နူးညံ့သိမ်မွေ့သည်။ ဟူး မိန်းမတွေကတကယ်ကို ပျော့ညံ့တဲ့သတ္တဝါတွေပဲ။ အရင်တုန်းက ဒီမိန်းမပျိုလေးက သားရဲကိုဘယ်လိုသတ်ခဲ့လဲ သူတကယ်မသိတော့ဘူး။
ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်း၏လက်ကို အသာအယာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ရှုကျင်ထျန်းသည် နာကျင်လွန်းသဖြင့် အံကြိတ်နေရပြီး အကြမ်းပတမ်း ပြေးထွက်နိုင်ဖို့ ခွန်အားလည်းသူ့မှာမရှိချေ။
"ဒီကိုလက်ပေး"
ရှုဟန်ယွီ၏အသံသည် နူးညံ့မှုရှိကောင်းရှိနိုင်သော်လည်း အနည်းငယ်မျှ စိတ်သက်သာရာရစေခြင်းမရှိပေ။
ရှုဟန်ယွီက သူ့ကိစ္စကိုလုံးလုံးလျားလျား သင်ပုန်းချေနိုင်ခဲ့သလား မသေချာပေမယ့် သူ့ဒဏ်ရာကို ရိုးသားစွာကူညီပေးနေတာကို သူမြင်ခဲ့ရတယ်။
ရှုဟန်ယွီ၏သံသယကိုရှောင်ရှားရန် ရှုဟန်ယွီသည် အင်္ကျီထူထူကို၀တ်ထားဆဲဖြစ်ရာ ယခုအခါမခံမရပ်နိုင်လောက်အောင် ပူပြင်းလာသည်။ သို့သော် ရှုဟန်ယွီ၏ အေးစက်နေသောခန္ဓာကိုယ်သည် သူအားအလွန်လျင်မြန်စွာ အေးစက်သွားစေသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ရှုကျင်ထျန်းသည် ထိုခန္ဓာကိုယ်နှင့်နီးကပ်စွာမနေနိုင်တော့ပေ။ တစ်ခုကအအေး၊ အခြားတစ်ခုကအပူ...တစ်ချိန်တည်းမှာ သူတို့ဟာ ရေခဲနဲ့မီးကဲ့သို့ ဆန့်ကျင်ဘက်နှစ်ခုလို တည်ရှိနေကြသည်။
ရှုဟန်ယွီ၏လက်အင်အားသည် ပို၍ပင်ပျော့ပျောင်းလာပြီး သူ၏ဖိနှိပ်ထားသော စိတ်အခြေအနေများကလည်း အနည်းငယ်သက်သာလာသည်။ မိန်းမပျိုလေး၏တင်ပါးကို ပွတ်သပ်ရင်း နူးညံ့စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ထျန်းထျန်း ခဏလောက်အိပ်လိုက်ပါ။ ကိုယ်မင်းကို နှိပ်ပေးမယ်"
ရှုကျင်ထျန်းသည်လည်း အမှန်တကယ်ပင် အနည်းငယ်အိပ်ချင်နေပြီး ရှုဟန်ယွီဆုပ်နယ်နေသည့်နေရာက တဖြည်းဖြည်းနာကျင်လာသည်။ သူ့အားပတ်ထားသော ဂျာကင်အင်္ကျီသည်ပင် မပူတော့သလိုပဲ။ သူ့ရဲ့အိပ်ချင်စိတ်ကသာပိုမြင့်မားလာသည်။ သူ၏မျက်လုံးများက ပိုမိုကျဉ်းမြောင်းလာသည်။
"အမ်း!"
ရှုကျင်ထျန်းသည် ခြင်၏ငိုသံကဲ့သို့ နူးညံ့သောအသံကိုထုတ်ပြီး မြန်မြန်အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေး၏အနီရောင်သမ်းကာ ရောင်ရမ်းနေသောနေရာကြားကို မသိစိတ်ကိုပွတ်လိုက်သည်။ ဆုပ်နယ်နေစဉ် မိန်းမပျိုလေး၏တင်ပါးများကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိသလိုလို မရည်ရွယ်ဘဲလိုလို ခွဲပစ်လိုက်ကာ အနက်ရှိုင်းဆုံးရှိ ဂန္ဓမာပန်းနီနီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။
လေထဲမှာလွင့်ပျံ့နေတဲ့ရနံ့တစ်ခုရှိခဲ့ပြီး ရှုဟန်ယွီက အကူအညီမဲ့စွာတံတွေးကိုမျိုချလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ မိန်းမပျိုလေး၏တင်ပါးနှင့်အသားကို လျှာဖြင့်လျက်ပစ်လိုက်သည်။
မိန်းမပျိုလေး၏အရသာသည် သူ့အတွက်အလွန်ဆွဲဆောင်နေပြီး ကျောက်ဖရုံသီးအရသာလိုပဲ။ ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်း၏တင်ပါးများနှင့်ပွင့်ချပ်များကို ပိုကြီးအောင်စုပ်ယူ၍ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးဖြစ်နေတဲ့ အနီရောင်ဂန္ဓမာပန်းငယ်လေးကို လျက်လိုက်လေသည်။ အပြင်မှာဂန္ဓမာပွင့်ချပ်တွေကို တစ်ငုံစာသောက်လိုက်ရသလိုပဲ။ မကြာမီ ရှုကျင်ထျန်း၏နောက်ဘက်သည် လုံးဝစိုစွတ်သွားလေတော့သည်။
တိုးတက်မှုတစ်ခုနှင့်အတူ သေးသွယ်သည့်မြွေလျှာသည် အတွင်းပိုင်းသို့အလွယ်တကူ ထိုးဖောက်သွားသည်။ သူ့လျှာကိုတင်းကျပ်စွာဆွဲစုပ်ထားပြီး အရည်ပျော်လုမတတ်ပင်။ ၎င်းသည် လက်ချောင်းဖြင့်၀င်ရောက်ခြင်းထက် အဆတစ်ရာပိုမိုပြင်းထန်သည်။
သူကအတွင်းဘက်ကို စက်ဝိုင်းတစ်ခုကိုလှုပ်လိုက်ပြီး နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းစူးစမ်းလိုက်သည်။
ရှုကျင်ထျန်းကမူ သေလောက်အောင် အိပ်ပျော်နေပြီး ဘာမှမတုံ့ပြန်ခဲ့ပေ။ ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေးနိုးပြီလို့ထင်တာနဲ့ ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ရှုကျင်ထျန်းကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။
ရှုဟန်ယွီသည် သေခါစဝက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့သာ အိပ်ပျော်နေပြီး သူ့အားထိခိုက်ပုံမပေါ်ပေ။
ရှုဟန်ယွီသည် ခဏမျှစိတ်ရှုပ်သွားပြီး ထိုနေရာသို့ပြန်ထိရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။ ရှုဟန်ယွီကခပ်ပြင်းပြင်းပုတ်လိုက်သောအခါ ရှုကျင်ထျန်းက သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလှုပ်ရမ်းလာသည်။
သူ၏မွေးရာပါမှတ်ဥာဏ်ထဲ၌ ထိုကဲ့သို့မှတ်ဥာဏ်အပိုင်းအစများမရှိသောကြောင့် ဘာဖြစ်နေသည်ကို ရှုဟန်ယွီမသိပေ။ နားလည်ဖို့အချိန်နည်းနည်းယူခဲ့ရတယ်။ မိန်းမပျိုလေး၏တုံ့ပြန်မှုကိုဂရုပြုရမည်။
ရှုကျင်ထျန်း၏ခန္ဓာကိုယ်သည် မကြာခဏလှုပ်ရွနေသည်။ အရေပြားတွင်လည်း ချွေးမှုန်များထွက်လာပြီး ပုံမှန်မဟုတ်သောအရည်များလည်း ထွက်လာသည်။
ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်း၏ ထိခိုက်လွယ်သောနေရာများကို ကုတ်ခြစ်လိုက်သည်။ ရှုကျင်ထျန်း၏ခန္ဓာကိုယ်သည် ပြင်းထန်စွာတုန်ခါသွားပြီး နာကျင်မှုနှင့်ပျော်ရွှင်မှုကဲ့သို့ ရှည်လျားသောအသံတို့နှင့် ပြည့်လျှံနေသည်။ ရှည်လျားသောညည်းတွားသံထွက်ပြီးနောက် ရှုကျင်ထျန်းသည် မလှုပ်တော့ဘဲ အသက်ရှူသံတွေပြင်းထန်လာ၏။
ရှုဟန်ယွီ၏အသက်ရှူသံသည်လည်း ရုတ်တရက်စိုးရိမ်စိတ်နှင့်မြန်ဆန်လာသည်။ သူက ရှုကျင်ထျနန်းရဲ့အကျီကိုချွတ်ပြီး မိန်းမပျိုလေး၏ဝတ်စလစ်ကိုယ်ကို ပွေ့ဖက်ကာ သူ့ခြေလက်တွေနဲ့မြွေတစ်ကောင်လိုရစ်ပတ်လိုက်သည်။
ရှုဟန်ယွီက ရှုကျင်ထျန်းရဲ့ခေါင်းကိုလှည့်ပြီး သူ့ကိုနမ်းလိုက်သည်။
အိပ်ပျော်နေသော်လည်း ရှုကျင်ထျန်းက သူ့အလိုလိုသွားစိထားတာကြောင့် ရှုဟန်ယွီ၏ဘယ်ဘက်လက်က သူ့ရင်ဘတ်ကိုပိုတင်းကျပ်စွာရစ်ပတ်လာသည်။ ရှုကျင်ထျန်းမှာ လက်လျော့လိုက်ပြီး အသက်ရှူရန် သူ၏ပါးစပ်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။
နောက်ဆုံးတွင် ရှုဟန်ယွီသည် ချောမွေ့စွာဝင်သွားပြီး မိန်းမပျိုလေး၏နူးညံ့သောလျှာကို ရစ်ပတ်ကာ ချစ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ ဒါပေမယ့် ရှုကျင်ထျန်းက အိပ်ပျော်နေတုန်းပဲ! ! !
ရှုဟန်ယွီ: "... !!!"
ရှုဟန်ယွီသည် ကူကယ်ရာမဲ့နေပြီး ရှုကျင်ထျန်းကို လှုပ်ခါလိုက်သည်။ သို့ပေသိ တုံ့ပြန်မှုမရှိသေးပေ။
"ထျန်းထျန်း ထတော့"
ရှုဟန်ယွီသည် သူ၏အလိုဆန္ဒများပပျောက်သွားပြီဟု ခံစားလိုက်ရသဖြင့် သူ၏စိတ်နှလုံးမှာ မှိုင်တွေသွားခဲ့ရသည်။
ရှုကျင်ထျန်းက လှုပ်ရှားပြီးနောက် မည်သည့်တုံ့ပြန်မှုမှမလုပ်ခဲ့ပေ။ အိပ်ပျော်နေဆဲပင်။ ခန္ဓာကိုယ်၏အပူချိန်သည်လည်း ယခုထိပူနေဆဲဖြစ်ပြီး အရေပြားကိုချွေးပါးပါးလေးနှင့်ဖုံးအုပ်ထားသည်။
ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေး၏ခန္ဓာကိုယ်အား စိတ်မရှည်စွာလှုပ်ခါသော်လည်း နိုးမလာခဲ့ပေ။
ပထမဆုံး ငါတစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ထျန်းထျန်းနိုးအောင် စောင့်နေဖို့လိုသေးတယ်။ ငါသူ့ကိုတန်ဖိုးထားတယ်။ သူနိုးလာတဲ့အခါမှ ဆက်လုပ်ရမယ်။
ရှုဟန်ယွီသည် သူ၏လက်များကို သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ရှုကျင်ထျန်းကိုပွေ့ဖက်ကာ ဘေးသို့ချထားလိုက်သည်။ မိန်းမပျိုလေး၏ခန္ဓာကိုယ်သည် အလွန်ပူနွေးနေဆဲဖြစ်ပြီး ထိလိုက်သည်နှင့်နွေးထွေးလာသည်။
ရှုဟန်ယွီကမျက်စောင်းထိုးပြီး လှပတဲ့အတွေးတစ်ခုနဲ့အိပ်လိုက်သည်။
ရှုဟန်ယွီဘယ်အချိန်ထိ အိပ်ပျော်သွားသည်မသိတော့။ သူနိုးလာသောအခါ မိန်းမပျိုလေးက အိပ်ပျော်နေဆဲပင်။ ရှုဟန်ယွီကကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်ရာ နေ့အချိန်အများစုပင် ကုန်ဆုံးသွားပြီ။ မိန်းမပျိုလေးက များသောအားဖြင့် ဤမျှကြာကြာမအိပ်ပေ။
ရှုဟန်ယွီသည် အေးခဲသွားပြီး သူ၏မျက်နှာသည်လည်း ဖျော့တော့သွားသည်။ ထို့နောက် စိုးရိမ်သောကဖြင့်မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး မိန်းမပျိုလေး၏ခန္ဓာကိုယ်အားကြည့်လိုက်သည်။
မိန်းမပျိုလေး၏ခန္ဓာကိုယ်သည်ပူပြင်းပြီး မျက်နှာမှာလည်းနီမြန်းနေသည်။ ပုံမှန်တွင်အနီရောင်နှုတ်ခမ်းများရှိသော်လည်း ယခုမူကားဖြူဖျော့နေသည်။
ထျန်းထျန်းဖျားနေတာလား? ရှုဟန်ယွီအလျင်လိုနေ၏။ သူ၏မွေးရာပါမှတ်ဥာဏ်၌ ကယ်တင်ခြင်းမခံရသော အမျိုးသမီးများစွာလည်းရှိသည်။ အဲ့ဒါက သူတို့အိပ်ပျော်သွားတာနဲ့ သူတို့ခန္ဓာကိုယ်ကအသက်ရှူမဝတဲ့အထိ တဖြည်းဖြည်းအားနည်းလာခြင်းကြောင့်ပင်။
"ထျန်းထျန်း!"
ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်း၏ခန္ဓာကိုယ်အား ပြင်းပြင်းထန်ထန်လှုပ်ခါလိုက်သည်။ ရှုကျင်ထျန်းသည် ရှုဟန်ယွီ၏လှုပ်ယမ်းမှုအောက်တွင် ခေါင်းကိုခါယမ်းနေရင်း နိုးလာသည့်လက္ခဏာမပြဘဲ မျက်ခွံများကိုသာ တင်းကျပ်စွာပိတ်ထားလေ၏။
ရှုဟန်ယွီ၏နှလုံးသား၌ မကြုံစဖူးသောထိတ်လန့်မှုသည် သိသိသာသာမြင့်တက်လာခဲ့ပြီး မိန်းမပျိုလေးသတိမေ့နေသည်ကိုရှာဖွေတွေ့ရှိပြီး ပို၍ပင်မသက်မသာဖြစ်လာခဲ့သည်။ ရှုဟန်ယွီသည် သူ့ကိုနှိုးရန်ကြိုးစားသော်လည်း သူ၏မိန်းမပျိုလေးက မျက်လုံးများကို တင်းကျပ်စွာပိတ်ထားဆဲပင်။
ရှုကျင်ထျန်းက ဤအိပ်စက်ခြင်းသည်အလွန်ပင်ခက်ခဲပြီး မအိပ်ဘဲနေခြင်းထက်ပိုပင်ပန်းသည်ဟု ခံစားခဲ့သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးကွဲကြေလုနီးပါးဖြစ်နေပြီး နာကျင်ပြီးရင်းနာကျင်နေလေ၏။
ရှုကျင်ထျန်းသည် သူ၏မျက်လုံးများကိုငြီးငွေ့စွာဖွင့်လိုက်ရာ စိမ်းစိုသောသားရဲတစ်ကောင်၏မျက်လုံးများနှင့် တွေ့ဆုံမိ၏။ အကွာအဝေးကအရမ်းကိုနီးကပ်လွန်းပြီး သူ့ကိုအလွန်ကြောက်ရွံ့ပြီးသေအောင်လုပ်နေသလိုပင်။
"အား လန့်လိုက်တာ ငါနဲ့အရမ်းနီးနေပြီ"
ရှုကျင်ထျန်းသည် သူ၏ပါးစပ်ကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့် သူ၏လည်ချောင်းတစ်ခုလုံး ခြောက်သွေ့နေသည်။
"နောက်ဆုံးတော့မင်းနိုးလာပြီပဲ ထျန်းထျန်း!"
ရှုဟန်ယွီသည် ရှုကျင်ထျန်းအား တင်းကျပ်စွာပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။
"အင်း! ငါအိပ်နေတာကြာပြီလား?"
ရှုကျင်ထျန်းသည် သူ၏ခြောက်သွေ့သောနှုတ်ခမ်းများကို လျှာဖြင့်သပ်လိုက်သည်။ သူ၏နှုတ်ခမ်းများကခြောက်ကပ်နေပြီး စကားပြောရန်ပါးစပ်သိပ်မဖွင့်နိုင်ပေ။ အသက်ရှုသံသည်လည်း အနည်းငယ်အားနည်းနေသည်။
"မင်းနေ့ရောညရောအိပ်နေတာ အခုနိုးပြီလား"
ရှုဟန်ယွီသည်ကြောက်ရွံ့ခြင်းကိုခံစားခဲ့ရပြီး မိန်းမပျိုလေးကိုပွေ့ဖက်ကာ သူ၏ကျောကိုဆက်လက်နမ်းရှိုက်နေလေ၏။
ဒါကပဲထျန်းထျန်း ဒါမှမဟုတ် ငါ့ကိုငါနှစ်သိမ့်နိုင်မလားဆိုတာ မသိတော့ဘူး။
"အာ၊ ငါအိပ်ပျော်နေတာကြာပြီ? အဲ့ဒါကြောင့် သက်တောင့်သက်သာမဖြစ်တာ သိပ်မအံ့သြတော့ပါဘူး သေလောက်အောင် အိပ်ချင်နေခဲ့တာ"
ရှုကျင်ထျန်းက မူးဝေပြီးအားနည်းလာသည်။ သူသည် ရှုဟန်ယွီ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ညင်သာစွာမှီတွယ်လိုက်ပြီး ခက်ခက်ခဲခဲလှုပ်ရှားလိုက်သော်လည်း သူ၏တင်းပါးမှာ အနည်းငယ်နာကျင်လာသည်။
"အာ့၊ နာတယ်!"
ရှုကျင်ထျန်းက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး သူ့တင်ပါးများကိုဂရုတစိုက်ကျုံ့လိုက်သည်။ ရောင်ရမ်းခြင်းနှင့်နာကျင်ခြင်းသည် ပို၍ပင်သိသာလာသည်။ ၎င်းသည်နောက်ဆုံးအချိန်က နာကျင်မှုထက်ပိုမိုပြင်းထန်သည်။
မင်းတို့တွေ ဒေါသထွက်တဲ့အခါ ဒီလိုမျိုးမလုပ်ကြပါနဲ့။
ရှုဟန်ယွီက အဲဒါကိုလက်နဲ့ထိချင်ခဲ့သည်။
သူ၏လက်များသည်မထိမီ ရှုဟန်ယွီကဦးအောင်ထိတွေ့လိုက်သည်။ အေးမြသောထိတွေ့မှုက ရှုကျင်ထျန်း၏နောက်ကျောကိုပင်ကျုံ့စေပြီး ရောင်ရမ်းခြင်းနှင့်နာကျင်ခြင်းကမူ သိသာထင်ရှားလာသည်။
"နောက်က နာနေလား?"
ရှုကျင်ထျန်းသည်အံ့သြသွားသည်။ မင်းဒါကိုသိရင် ဘာလို့မေးနေသေးလဲ။ ဒီမြွေသူ့ကိုရုတ်တရပ်ကြီး ရိုက်ခဲ့တာ။ ရှုဟန်ယွီက ဒီအကြောင်းကိုတော့ ပြောသင့်သည်။
ရှုကျင်ထျန်းက အနည်းငယ်ရှက်သွားသည်။ မျက်လုံးနာခြင်းကြောင့် သူပြောသောစကားများကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
"အင်း၊ နည်းနည်း၊ အခုတော့ကောင်းလာပါပြီ"
ရှုဟန်ယွီသည် မိန်းမပျိုလေး၏အတွေးများကိုမသိသော်လည်း ယမန်နေ့ကသူ့ကိုနာကျင်စေခဲ့သည်။ မိန်းမပျိုလေး၏ချောမွေ့သောတင်ပါးတို့ကို ညင်ညင်သာသာထိလိုက်သည်။
"မဟုတ်ဘူး၊ အဲဒါကိုမလိုတော့ဘူး။ မင်းအရမ်းညစ်ပတ်သွားလိမ့်မယ်"
"ထျန်းထျန်းက မညစ်ပတ်ပါဘူး"
ရှုဟန်ယွီက မကျေမနပ်နဲ့ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ဒါအသုံးမဝင်ဘူး"
ရာသီဥတုကပိုအေးလာပုံရပြီး မြေအောက်ဂူထဲမှာလည်း အေးနေတုန်းဘဲ။ ရှုကျင်ထျန်းက သူ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ရင်းတုန်ယင်နေသည်။
ရှုဟန်ယွီက မကျေမနပ်နဲ့မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး ရှုကျင်ထျန်းရဲ့ခါးကို တင်းကျပ်စွာပွေ့ဖက်ကာ သူ့မျက်နှာကိုနစ်လိုက်သည်။
ရှုကျင်ထျန်းက အပြုံးတစ်ပွင့်နှင့်ပြောလိုက်သည်။
"ဒီနေ့နည်းနည်းပြောင်းလဲနေသလိုပဲ၊ အရမ်းအေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ငါ့ကိုအဝတ်အရင် မဝတ်ခိုင်းတော့ဘူးလား"
ရှုဟန်ယွီသည် ထိုအရာကိုကြားလိုက်ရပြီး ရှုကျင်ထျန်းကသူ့အ၀တ်များယူရန် ကူညီလိုက်သည်။
"အင်း၊ မကြာခင်မိုးရွာတော့မယ်။ ထျန်းထျန်း အဝတ်အစားများများဝတ်ထား အဆင်မပြေတာတစ်ခုခုရှိလား။ ဗိုက်ဆာလား။ မဆာဘူးလား။ ကိုယ်မင်းအတွက် စားစရာတစ်ခုခုရှာပေးမယ်လေ"
ရှုကျင်ထျန်း၏ခန္ဓာကိုယ်သည် နူးညံ့လွန်းသဖြင့် အဝတ်အစားများ၀တ်ရန်မလွယ်ကူပေ။ ရှုဟန်ယွီရဲ့အကူအညီနဲ့ သူကငှက်ကြီးကုတ်ခြစ်ထားတဲ့အ၀တ်တွေကို ၀တ်လိုက်သည်။
ဘောင်းဘီ၀တ်သောအခါ ပေါင်အတွင်းပိုင်းရှိအရေပြားသည် မာကျောပြီးခြောက်သွေ့လာသည်ကို ရုတ်တရက်ခံစားလိုက်ရသည်။ အရေပြားကိုကြည့်လိုက်သောအခါ ခြောက်သွေ့သောခံစားမှုကပိုသိသာလာသည်။
ရှုကျင်ထျန်းက အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ခြေထောက်မှာ ကြက်ဥကဲ့သို့ခြောက်သွေ့နေတဲ့ အဝါရောင်အစွန်းအထင်းတစ်ခုရှိနေလေ၏။ ဒါပေမယ့်အဲ့ဒါကို ကြက်ဥအဖြူလို့ထင်ရင် သူကလူမိုက်ကြီးပဲဖြစ်လိမ့်မယ်။
ရှုကျင်ထျန်းသည် အံ့သြသွားပြီး သူ၏ခြေထောက်များကို သေသေချာချာလေ့လာရန်ဖွင့်လိုက်သည်။ သူကလေမရှုတာကြာပြီ။ လေမရှုတာဖြစ်နိုင်သလို မြွေဂူလိုကြောက်စရာကောင်းတဲ့နေရာမျိုးမှာ အဲဒီအိပ်မက်ကိုသူမက်နိုင်ပါ့မလား။
ရှုဟန်ယွီသည်အရည်များကိုမြင်သည်နှင့် သူ၏ဖြူဖွေးသောပါးပြင်သည်နီမြန်းလာပြီး ရှုကျင်ထျန်းကိုကူညီရန် ဘောင်းဘီကိုအမြန်ကောက်လိုက်သည်။
~~~~~~
27/10/21(12:08PM)
(Zawgyi)
ရႈဟန္ယြီသည္အေပၚမွခုန္ဆင္းၿပီး ရႈက်င္ထ်န္းကိုေပြ႕ကာ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚပစ္ခ်လိဳက္သည္။ သူကေနာက္ကလိုက္သြားၿပီး ေဘးမွာဝင္ထိုင္ေနလိုက္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းကလွဲခ်လိဳက္ၿပီး ညည္းတြားလိုက္ရင္း သက္ျပင္းခ်လိဳက္၏။ သူက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ဒဏ္ရာရသည့္ေနရာကိုလည္း ႏွိပ္နယ္လိုက္သည္။ သူက ရႈဟန္ယြီကိုေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအးစက္တဲ့အၾကည့္ကိုသာ ျပန္ရခဲ့ေလ၏။
သူတို႔ဂူသို႔ျပန္ေရာက္လာေသာအခါမွသာ ရႈဟန္ယြီ၏စိတ္မသက္မသာမႈက အနည္းငယ္တည္ၿငိမ္သြားသည္။ သူျပန္လာခ်ိန္မွာ မိန္းမပ်ိဳေလးေပ်ာက္သြားတာကို သိလိုက္ရတဲ့အခါ သူဘယ္ေလာက္ေၾကာက္႐ြံ႕သြားတယ္ဆိုတာကို နတ္ဘုရားေတြကပဲသိနိုင္လိမ့္မယ္။
မိန္းမပ်ိဳေလးကိုေတြ႕တဲ့အခါမွာလည္း သူ႕ရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္စြမ္းေတြ လြတ္ထြက္လုနီးပါးျဖစ္သြားခဲ့သည္။ သူ႕(က်င္ထ်န္း)ကိုအပိုင္းပိုင္းကိုက္ၿပီး သူ႕ဗိုက္ထဲကိုမ်ိဳခ်ခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲ့လိုသာဆို မိန္းမပ်ိဳေလးကသူနဲ႕ အၿမဲမခြဲရေတာ့ဘူး။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႕ သူသည္ မိမိကိုယ္ကိုခ်ဳပ္တည္းနိုင္ခဲ့ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလး၏ရွင္းျပခ်က္ကိုၾကားၿပီးေနာက္ နားလည္မႈလြဲခဲ့တာကိုသိသြားခဲ့သည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ မိန္းမပ်ိဳေလးက သူ႕နံေဘး၌ရွိေနေသးသည္။ သူ႕ကိုထိေတြ႕နိုင္ေသးသည္။ အရာအားလုံးက အရင္အတိုင္းပဲ။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္သလဲ!
သို႔ေသာ္လည္း မလိုက္နာဘဲပတ္ေျပးေနေသာ မိန္းမပ်ိဳေလးက သူ႕ကိုအလြန္ေဒါသထြက္ေစခဲ့ၿပီး အႀကိမ္အနည္းငယ္ရိုက္ရန္လည္း မျဖစ္နိုင္ေပ။
ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ တင္းမာေသာတင္ပါးႏွစ္ခုကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ၎တြင္သိသာထင္ရွားေတာက္ပေသာ အနီေရာင္လက္ဖဝါးရာအခ်ိဳ႕ရွိခဲ့သည္။
သူ၏ခြန္အားကို ေကာင္းေကာင္းမထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေသးတာေၾကာင့္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏တင္ပါးက နီရဲေဖာင္းကားလာခဲ့သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ဗိုက္ေမွာက္ကာ ျမက္ခင္းေပၚလွဲခ်လိဳက္ၿပီး ရႈဟန္ယြီ လမ္းေလွ်ာက္လာသည္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ေရခဲကဲ့သို႔ ေအးခဲေနေသာလက္က သူ႕တင္ပါးကိုတို႔ထိေလရာ အလြန္ထိတ္လန႔္သြားၿပီး သူ၏ဂႏၶမာပန္းကိုတင္းက်ပ္ကာ ေရွာင္ထြက္ရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ၏တင္ပါးတြင္ ေနာက္ထပ္ရိုက္ခ်က္တစ္ခုရရွိျပန္သည္။ ခြန္အားသည္ ယခင္ကထက္ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ္လည္း ျပတ္သားဆူညံေသာအသံကို ဆက္လက္ထုတ္လႊင့္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ သူ၏ဦးေခါင္းတစ္ခုလုံးေပါက္ကြဲသြားသကဲ့သို႔ပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။
မလႈပ္နဲ႕။ မင္းရဲ႕တင္ပါးကႏူးညံ့လြန္းတယ္။ ေရာင္ေနၿပီ။ ကိုယ္မင္းအတြက္ပြတ္ေပးမယ္။ "
ရႈဟန္ယြီရဲ႕အသံက အရမ္းႏူးညံ့ေနၿပီး အခုေတာ့ေဒါသမထြက္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ေလသံက သူ႕(က်င္ထ်န္း)ကိုႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့လူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ သူ႕ပုံမွန္အတိုင္းျပန္ႏူးညံ့သြားသည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက သူ႕တင္ပါးကိုလက္ႏွင့္အလ်င္အျမန္ကာကြယ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းကိုအသည္းအသန္ခါယမ္းလိုက္သည္။
"မလိုပါဘူး။ အဲ့ေနရာကို တစ္ျခားတစ္ေယာက္ ပြတ္တိုက္တာ ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္နိုင္မွာလဲ။ အာ့!... မင္းညင္ညင္သာသာလုပ္ေလ!"
ရႈက်င္ထ်န္းက ေသလုဆဲဆဲဝက္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
သူစကားမဆုံးခင္မွာ ရႈဟန္ယြီက တင္းတင္းဆုပ္နယ္လိုက္သည္။ ရႈက်င္ထ်န္းမွာ ေလးေလးနက္နက္ေတြးေတာလိုက္သည္။ ရႈဟန္ယြီက သူ႕အားလုံေလာက္တဲ့အျပစ္မေပးခဲ့ရဘူးဟု ခံစားေနရပုံေပၚၿပီး ယခုအခါ သူ႕ကိုဆက္လက္ႏွိပ္စက္ေနျပန္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက သူ၏တင္ပါးကိုကာကြယ္ရန္သုံးေသာလက္တြင္ ႀကီးမားေသာသိသာထင္ရွားေသာ ခရမ္းေရာင္ဒဏ္ရာမ်ားကို လက္ေကာက္ဝတ္တြင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္း၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဖမ္းၿပီး သူ႕ဘာသာစဥ္းစားလိုက္သည္။ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ ေနရာတိုင္းက ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သည္။ ဟူး မိန္းမေတြကတကယ္ကို ေပ်ာ့ညံ့တဲ့သတၱဝါေတြပဲ။ အရင္တုန္းက ဒီမိန္းမပ်ိဳေလးက သားရဲကိုဘယ္လိုသတ္ခဲ့လဲ သူတကယ္မသိေတာ့ဘူး။
ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္း၏လက္ကို အသာအယာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ နာက်င္လြန္းသျဖင့္ အံႀကိတ္ေနရၿပီး အၾကမ္းပတမ္း ေျပးထြက္နိုင္ဖို႔ ခြန္အားလည္းသူ႕မွာမရွိေခ်။
"ဒီကိုလက္ေပး"
ရႈဟန္ယြီ၏အသံသည္ ႏူးညံ့မႈရွိေကာင္းရွိနိုင္ေသာ္လည္း အနည္းငယ္မွ် စိတ္သက္သာရာရေစျခင္းမရွိေပ။
ရႈဟန္ယြီက သူ႕ကိစၥကိုလုံးလုံးလ်ားလ်ား သင္ပုန္းေခ်နိဳင္ခဲ့သလား မေသခ်ာေပမယ့္ သူ႕ဒဏ္ရာကို ရိုးသားစြာကူညီေပးေနတာကို သူျမင္ခဲ့ရတယ္။
ရႈဟန္ယြီ၏သံသယကိုေရွာင္ရွားရန္ ရႈဟန္ယြီသည္ အကၤ်ီထူထူကို၀တ္ထားဆဲျဖစ္ရာ ယခုအခါမခံမရပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းလာသည္။ သို႔ေသာ္ ရႈဟန္ယြီ၏ ေအးစက္ေနေသာခႏၶာကိုယ္သည္ သူအားအလြန္လ်င္ျမန္စြာ ေအးစက္သြားေစသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ထိုခႏၶာကိုယ္ႏွင့္နီးကပ္စြာမေနနိုင္ေတာ့ေပ။ တစ္ခုကအေအး၊ အျခားတစ္ခုကအပူ...တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ သူတို႔ဟာ ေရခဲနဲ႕မီးကဲ့သို႔ ဆန့္က်င္ဘက္ႏွစ္ခုလို တည္ရွိေနၾကသည္။
ရႈဟန္ယြီ၏လက္အင္အားသည္ ပို၍ပင္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာၿပီး သူ၏ဖိႏွိပ္ထားေသာ စိတ္အေျခအေနမ်ားကလည္း အနည္းငယ္သက္သာလာသည္။ မိန္းမပ်ိဳေလး၏တင္ပါးကို ပြတ္သပ္ရင္း ႏူးညံ့စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"ထ်န္းထ်န္း ခဏေလာက္အိပ္လိုက္ပါ။ ကိုယ္မင္းကို ႏွိပ္ေပးမယ္"
ရႈက်င္ထ်န္းသည္လည္း အမွန္တကယ္ပင္ အနည္းငယ္အိပ္ခ်င္ေနၿပီး ရႈဟန္ယြီဆုပ္နယ္ေနသည့္ေနရာက တျဖည္းျဖည္းနာက်င္လာသည္။ သူ႕အားပတ္ထားေသာ ဂ်ာကင္အကၤ်ီသည္ပင္ မပူေတာ့သလိုပဲ။ သူ႕ရဲ႕အိပ္ခ်င္စိတ္ကသာပိုျမင့္မားလာသည္။ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားက ပိုမိုက်ဥ္းေျမာင္းလာသည္။
"အမ္း!"
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ျခင္၏ငိုသံကဲ့သို႔ ႏူးညံ့ေသာအသံကိုထုတ္ၿပီး ျမန္ျမန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏အနီေရာင္သမ္းကာ ေရာင္ရမ္းေနေသာေနရာၾကားကို မသိစိတ္ကိုပြတ္လိုက္သည္။ ဆုပ္နယ္ေနစဥ္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏တင္ပါးမ်ားကို ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိသလိုလို မရည္႐ြယ္ဘဲလိုလို ခြဲပစ္လိုက္ကာ အနက္ရွိုင္းဆုံးရွိ ဂႏၶမာပန္းနီနီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေလထဲမွာလြင့္ပ်ံ့ေနတဲ့ရနံ႕တစ္ခုရွိခဲ့ၿပီး ရႈဟန္ယြီက အကူအညီမဲ့စြာတံေတြးကိုမ်ိဳခ်လိဳက္သည္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ မိန္းမပ်ိဳေလး၏တင္ပါးႏွင့္အသားကို လွ်ာျဖင့္လ်က္ပစ္လိုက္သည္။
မိန္းမပ်ိဳေလး၏အရသာသည္ သူ႕အတြက္အလြန္ဆြဲေဆာင္ေနၿပီး ေက်ာက္ဖ႐ုံသီးအရသာလိုပဲ။ ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္း၏တင္ပါးမ်ားႏွင့္ပြင့္ခ်ပ္မ်ားကို ပိုႀကီးေအာင္စုပ္ယူ၍ ပုန္းလွ်ိုးကြယ္လွ်ိုးျဖစ္ေနတဲ့ အနီေရာင္ဂႏၶမာပန္းငယ္ေလးကို လ်က္လိုက္ေလသည္။ အျပင္မွာဂႏၶမာပြင့္ခ်ပ္ေတြကို တစ္ငုံစာေသာက္လိုက္ရသလိုပဲ။ မၾကာမီ ရႈက်င္ထ်န္း၏ေနာက္ဘက္သည္ လုံးဝစိုစြတ္သြားေလေတာ့သည္။
တိုးတက္မႈတစ္ခုႏွင့္အတူ ေသးသြယ္သည့္ေႁမြလွ်ာသည္ အတြင္းပိုင္းသို႔အလြယ္တကူ ထိုးေဖာက္သြားသည္။ သူ႕လွ်ာကိုတင္းက်ပ္စြာဆြဲစုပ္ထားၿပီး အရည္ေပ်ာ္လုမတတ္ပင္။ ၎သည္ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္၀င္ေရာက္ျခင္းထက္ အဆတစ္ရာပိုမိုျပင္းထန္သည္။
သူကအတြင္းဘက္ကို စက္ဝိုင္းတစ္ခုကိုလႈပ္လိုက္ၿပီး နက္နက္ရွိုင္းရွိုင္းစူးစမ္းလိုက္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းကမူ ေသေလာက္ေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီး ဘာမွမတုံ႕ျပန္ခဲ့ေပ။ ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလးနိုးၿပီလို႔ထင္တာနဲ႕ ရပ္တန့္လိုက္ၿပီး ရႈက်င္ထ်န္းကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ ေသခါစဝက္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔သာ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီး သူ႕အားထိခိုက္ပုံမေပၚေပ။
ရႈဟန္ယြီသည္ ခဏမွ်စိတ္ရႈပ္သြားၿပီး ထိုေနရာသို႔ျပန္ထိရန္ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ရႈဟန္ယြီကခပ္ျပင္းျပင္းပုတ္လိုက္ေသာအခါ ရႈက်င္ထ်န္းက သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးကိုလႈပ္ရမ္းလာသည္။
သူ၏ေမြးရာပါမွတ္ဥာဏ္ထဲ၌ ထိုကဲ့သို႔မွတ္ဥာဏ္အပိုင္းအစမ်ားမရွိေသာေၾကာင့္ ဘာျဖစ္ေနသည္ကို ရႈဟန္ယြီမသိေပ။ နားလည္ဖို႔အခ်ိန္နည္းနည္းယူခဲ့ရတယ္။ မိန္းမပ်ိဳေလး၏တုံ႕ျပန္မႈကိုဂ႐ုျပဳရမည္။
ရႈက်င္ထ်န္း၏ခႏၶာကိုယ္သည္ မၾကာခဏလႈပ္႐ြေနသည္။ အေရျပားတြင္လည္း ေခြၽးမႈန္မ်ားထြက္လာၿပီး ပုံမွန္မဟုတ္ေသာအရည္မ်ားလည္း ထြက္လာသည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္း၏ ထိခိုက္လြယ္ေသာေနရာမ်ားကို ကုတ္ျခစ္လိုက္သည္။ ရႈက်င္ထ်န္း၏ခႏၶာကိုယ္သည္ ျပင္းထန္စြာတုန္ခါသြားၿပီး နာက်င္မႈႏွင့္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကဲ့သို႔ ရွည္လ်ားေသာအသံတို႔ႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနသည္။ ရွည္လ်ားေသာညည္းတြားသံထြက္ၿပီးေနာက္ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ မလႈပ္ေတာ့ဘဲ အသက္ရႉသံေတြျပင္းထန္လာ၏။
ရႈဟန္ယြီ၏အသက္ရႉသံသည္လည္း ႐ုတ္တရက္စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ျမန္ဆန္လာသည္။ သူက ရႈက်င္ထ်နန္းရဲ႕အက်ီကိုခြၽတ္ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလး၏ဝတ္စလစ္ကိုယ္ကို ေပြ႕ဖက္ကာ သူ႕ေျခလက္ေတြနဲ႕ေႁမြတစ္ေကာင္လိုရစ္ပတ္လိုက္သည္။
ရႈဟန္ယြီက ရႈက်င္ထ်န္းရဲ႕ေခါင္းကိုလွည့္ၿပီး သူ႕ကိုနမ္းလိုက္သည္။
အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ္လည္း ရႈက်င္ထ်န္းက သူ႕အလိုလိုသြားစိထားတာေၾကာင့္ ရႈဟန္ယြီ၏ဘယ္ဘက္လက္က သူ႕ရင္ဘတ္ကိုပိုတင္းက်ပ္စြာရစ္ပတ္လာသည္။ ရႈက်င္ထ်န္းမွာ လက္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး အသက္ရႉရန္ သူ၏ပါးစပ္ကိုဖြင့္လိုက္သည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ ရႈဟန္ယြီသည္ ေခ်ာေမြ႕စြာဝင္သြားၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလး၏ႏူးညံ့ေသာလွ်ာကို ရစ္ပတ္ကာ ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ ဒါေပမယ့္ ရႈက်င္ထ်န္းက အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းပဲ! ! !
ရႈဟန္ယြီ: "... !!!"
ရႈဟန္ယြီသည္ ကူကယ္ရာမဲ့ေနၿပီး ရႈက်င္ထ်န္းကို လႈပ္ခါလိုက္သည္။ သို႔ေပသိ တုံ႕ျပန္မႈမရွိေသးေပ။
"ထ်န္းထ်န္း ထေတာ့"
ရႈဟန္ယြီသည္ သူ၏အလိုဆႏၵမ်ားပေပ်ာက္သြားၿပီဟု ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ သူ၏စိတ္ႏွလုံးမွာ မွိုင္ေတြသြားခဲ့ရသည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက လႈပ္ရွားၿပီးေနာက္ မည္သည့္တုံ႕ျပန္မႈမွမလုပ္ခဲ့ေပ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲပင္။ ခႏၶာကိုယ္၏အပူခ်ိန္သည္လည္း ယခုထိပူေနဆဲျဖစ္ၿပီး အေရျပားကိုေခြၽးပါးပါးေလးႏွင့္ဖုံးအုပ္ထားသည္။
ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ခႏၶာကိုယ္အား စိတ္မရွည္စြာလႈပ္ခါေသာ္လည္း နိုးမလာခဲ့ေပ။
ပထမဆုံး ငါတစ္ခုခုလုပ္ဖို႔ ထ်န္းထ်န္းနိုးေအာင္ ေစာင့္ေနဖို႔လိုေသးတယ္။ ငါသူ႕ကိုတန္ဖိုးထားတယ္။ သူနိုးလာတဲ့အခါမွ ဆက္လုပ္ရမယ္။
ရႈဟန္ယြီသည္ သူ၏လက္မ်ားကို သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီး ရႈက်င္ထ်န္းကိုေပြ႕ဖက္ကာ ေဘးသို႔ခ်ထားလိုက္သည္။ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ခႏၶာကိုယ္သည္ အလြန္ပူႏြေးေနဆဲျဖစ္ၿပီး ထိလိုက္သည္ႏွင့္ႏြေးေထြးလာသည္။
ရႈဟန္ယြီကမ်က္ေစာင္းထိုးၿပီး လွပတဲ့အေတြးတစ္ခုနဲ႕အိပ္လိုက္သည္။
ရႈဟန္ယြီဘယ္အခ်ိန္ထိ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္မသိေတာ့။ သူနိုးလာေသာအခါ မိန္းမပ်ိဳေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲပင္။ ရႈဟန္ယြီကေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ရာ ေန႕အခ်ိန္အမ်ားစုပင္ ကုန္ဆုံးသြားၿပီ။ မိန္းမပ်ိဳေလးက မ်ားေသာအားျဖင့္ ဤမွ်ၾကာၾကာမအိပ္ေပ။
ရႈဟန္ယြီသည္ ေအးခဲသြားၿပီး သူ၏မ်က္ႏွာသည္လည္း ေဖ်ာ့ေတာ့သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ စိုးရိမ္ေသာကျဖင့္မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလး၏ခႏၶာကိုယ္အားၾကည့္လိုက္သည္။
မိန္းမပ်ိဳေလး၏ခႏၶာကိုယ္သည္ပူျပင္းၿပီး မ်က္ႏွာမွာလည္းနီျမန္းေနသည္။ ပုံမွန္တြင္အနီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားရွိေသာ္လည္း ယခုမူကားျဖဴေဖ်ာ့ေနသည္။
ထ်န္းထ်န္းဖ်ားေနတာလား? ရႈဟန္ယြီအလ်င္လိုေန၏။ သူ၏ေမြးရာပါမွတ္ဥာဏ္၌ ကယ္တင္ျခင္းမခံရေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားစြာလည္းရွိသည္။ အဲ့ဒါက သူတို႔အိပ္ေပ်ာ္သြားတာနဲ႕ သူတို႔ခႏၶာကိုယ္ကအသက္ရႉမဝတဲ့အထိ တျဖည္းျဖည္းအားနည္းလာျခင္းေၾကာင့္ပင္။
"ထ်န္းထ်န္း!"
ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္း၏ခႏၶာကိုယ္အား ျပင္းျပင္းထန္ထန္လႈပ္ခါလိုက္သည္။ ရႈက်င္ထ်န္းသည္ ရႈဟန္ယြီ၏လႈပ္ယမ္းမႈေအာက္တြင္ ေခါင္းကိုခါယမ္းေနရင္း နိုးလာသည့္လကၡဏာမျပဘဲ မ်က္ခြံမ်ားကိုသာ တင္းက်ပ္စြာပိတ္ထားေလ၏။
ရႈဟန္ယြီ၏ႏွလုံးသား၌ မႀကဳံစဖူးေသာထိတ္လန႔္မႈသည္ သိသိသာသာျမင့္တက္လာခဲ့ၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလးသတိေမ့ေနသည္ကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိၿပီး ပို၍ပင္မသက္မသာျဖစ္လာခဲ့သည္။ ရႈဟန္ယြီသည္ သူ႕ကိုႏွိုးရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း သူ၏မိန္းမပ်ိဳေလးက မ်က္လုံးမ်ားကို တင္းက်ပ္စြာပိတ္ထားဆဲပင္။
ရႈက်င္ထ်န္းက ဤအိပ္စက္ျခင္းသည္အလြန္ပင္ခက္ခဲၿပီး မအိပ္ဘဲေနျခင္းထက္ပိုပင္ပန္းသည္ဟု ခံစားခဲ့သည္။ တစ္ကိုယ္လုံးကြဲေၾကလုနီးပါးျဖစ္ေနၿပီး နာက်င္ၿပီးရင္းနာက်င္ေနေလ၏။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားကိုၿငီးေငြ႕စြာဖြင့္လိုက္ရာ စိမ္းစိုေသာသားရဲတစ္ေကာင္၏မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆုံမိ၏။ အကြာအေဝးကအရမ္းကိုနီးကပ္လြန္းၿပီး သူ႕ကိုအလြန္ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီးေသေအာင္လုပ္ေနသလိုပင္။
"အား လန့္လိုက္တာ ငါနဲ႕အရမ္းနီးေနၿပီ"
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ သူ၏ပါးစပ္ကိုဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ သူ၏လည္ေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး ေျခာက္ေသြ႕ေနသည္။
"ေနာက္ဆုံးေတာ့မင္းနိုးလာၿပီပဲ ထ်န္းထ်န္း!"
ရႈဟန္ယြီသည္ ရႈက်င္ထ်န္းအား တင္းက်ပ္စြာေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုဖ်စ္ညွစ္လိုက္သည္။
"အင္း! ငါအိပ္ေနတာၾကာၿပီလား?"
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ သူ၏ေျခာက္ေသြ႕ေသာႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လွ်ာျဖင့္သပ္လိုက္သည္။ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကေျခာက္ကပ္ေနၿပီး စကားေျပာရန္ပါးစပ္သိပ္မဖြင့္နိုင္ေပ။ အသက္ရႈသံသည္လည္း အနည္းငယ္အားနည္းေနသည္။
"မင္းေန႕ေရာညေရာအိပ္ေနတာ အခုနိုးၿပီလား"
ရႈဟန္ယြီသည္ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းကိုခံစားခဲ့ရၿပီး မိန္းမပ်ိဳေလးကိုေပြ႕ဖက္ကာ သူ၏ေက်ာကိုဆက္လက္နမ္းရွိုက္ေနေလ၏။
ဒါကပဲထ်န္းထ်န္း ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ကိုငါႏွစ္သိမ့္နိုင္မလားဆိုတာ မသိေတာ့ဘူး။
"အာ၊ ငါအိပ္ေပ်ာ္ေနတာၾကာၿပီ? အဲ့ဒါေၾကာင့္ သက္ေတာင့္သက္သာမျဖစ္တာ သိပ္မအံ့ၾသေတာ့ပါဘူး ေသေလာက္ေအာင္ အိပ္ခ်င္ေနခဲ့တာ"
ရႈက်င္ထ်န္းက မူးေဝၿပီးအားနည္းလာသည္။ သူသည္ ရႈဟန္ယြီ၏ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ညင္သာစြာမွီတြယ္လိုက္ၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲလႈပ္ရွားလိုက္ေသာ္လည္း သူ၏တင္းပါးမွာ အနည္းငယ္နာက်င္လာသည္။
"အာ့၊ နာတယ္!"
ရႈက်င္ထ်န္းက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး သူ႕တင္ပါးမ်ားကိုဂ႐ုတစိုက္က်ဳံ႕လိုက္သည္။ ေရာင္ရမ္းျခင္းႏွင့္နာက်င္ျခင္းသည္ ပို၍ပင္သိသာလာသည္။ ၎သည္ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္က နာက်င္မႈထက္ပိုမိုျပင္းထန္သည္။
မင္းတို႔ေတြ ေဒါသထြက္တဲ့အခါ ဒီလိုမ်ိဳးမလုပ္ၾကပါနဲ႕။
ရႈဟန္ယြီက အဲဒါကိုလက္နဲ႕ထိခ်င္ခဲ့သည္။
သူ၏လက္မ်ားသည္မထိမီ ရႈဟန္ယြီကဦးေအာင္ထိေတြ႕လိုက္သည္။ ေအးျမေသာထိေတြ႕မႈက ရႈက်င္ထ်န္း၏ေနာက္ေက်ာကိုပင္က်ဳံ႕ေစၿပီး ေရာင္ရမ္းျခင္းႏွင့္နာက်င္ျခင္းကမူ သိသာထင္ရွားလာသည္။
"ေနာက္က နာေနလား?"
ရႈက်င္ထ်န္းသည္အံ့ၾသသြားသည္။ မင္းဒါကိုသိရင္ ဘာလို႔ေမးေနေသးလဲ။ ဒီေႁမြသူ႕ကို႐ုတ္တရပ္ႀကီး ရိုက္ခဲ့တာ။ ရႈဟန္ယြီက ဒီအေၾကာင္းကိုေတာ့ ေျပာသင့္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက အနည္းငယ္ရွက္သြားသည္။ မ်က္လုံးနာျခင္းေၾကာင့္ သူေျပာေသာစကားမ်ားကို ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
"အင္း၊ နည္းနည္း၊ အခုေတာ့ေကာင္းလာပါၿပီ"
ရႈဟန္ယြီသည္ မိန္းမပ်ိဳေလး၏အေတြးမ်ားကိုမသိေသာ္လည္း ယမန္ေန႕ကသူ႕ကိုနာက်င္ေစခဲ့သည္။ မိန္းမပ်ိဳေလး၏ေခ်ာေမြ႕ေသာတင္ပါးတို႔ကို ညင္ညင္သာသာထိလိုက္သည္။
"မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါကိုမလိုေတာ့ဘူး။ မင္းအရမ္းညစ္ပတ္သြားလိမ့္မယ္"
"ထ်န္းထ်န္းက မညစ္ပတ္ပါဘူး"
ရႈဟန္ယြီက မေက်မနပ္နဲ႕ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"ဒါအသုံးမဝင္ဘူး"
ရာသီဥတုကပိုေအးလာပုံရၿပီး ေျမေအာက္ဂူထဲမွာလည္း ေအးေနတုန္းဘဲ။ ရႈက်င္ထ်န္းက သူ႕လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ရင္းတုန္ယင္ေနသည္။
ရႈဟန္ယြီက မေက်မနပ္နဲ႕မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး ရႈက်င္ထ်န္းရဲ႕ခါးကို တင္းက်ပ္စြာေပြ႕ဖက္ကာ သူ႕မ်က္ႏွာကိုနစ္လိုက္သည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက အၿပဳံးတစ္ပြင့္ႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။
"ဒီေန႕နည္းနည္းေျပာင္းလဲေနသလိုပဲ၊ အရမ္းေအးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုအဝတ္အရင္ မဝတ္ခိုင္းေတာ့ဘူးလား"
ရႈဟန္ယြီသည္ ထိုအရာကိုၾကားလိုက္ရၿပီး ရႈက်င္ထ်န္းကသူ႕အ၀တ္မ်ားယူရန္ ကူညီလိုက္သည္။
"အင္း၊ မၾကာခင္မိုး႐ြာေတာ့မယ္။ ထ်န္းထ်န္း အဝတ္အစားမ်ားမ်ားဝတ္ထား အဆင္မေျပတာတစ္ခုခုရွိလား။ ဗိုက္ဆာလား။ မဆာဘူးလား။ ကိုယ္မင္းအတြက္ စားစရာတစ္ခုခုရွာေပးမယ္ေလ"
ရႈက်င္ထ်န္း၏ခႏၶာကိုယ္သည္ ႏူးညံ့လြန္းသျဖင့္ အဝတ္အစားမ်ား၀တ္ရန္မလြယ္ကူေပ။ ရႈဟန္ယြီရဲ႕အကူအညီနဲ႕ သူကငွက္ႀကီးကုတ္ျခစ္ထားတဲ့အ၀တ္ေတြကို ၀တ်လိုက်သည်။
ေဘာင္းဘီ၀တ္ေသာအခါ ေပါင္အတြင္းပိုင္းရွိအေရျပားသည္ မာေက်ာၿပီးေျခာက္ေသြ႕လာသည္ကို ႐ုတ္တရက္ခံစားလိုက္ရသည္။ အေရျပားကိုၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေျခာက္ေသြ႕ေသာခံစားမႈကပိုသိသာလာသည္။
ရႈက်င္ထ်န္းက ေအာက္ကိုငုံ႕ၾကည့္လိုက္ရာ သူ႕ေျခေထာက္မွာ ၾကက္ဥကဲ့သို႔ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ အဝါေရာင္အစြန္းအထင္းတစ္ခုရွိေနေလ၏။ ဒါေပမယ့္အဲ့ဒါကို ၾကက္ဥအျဖဴလို႔ထင္ရင္ သူကလူမိုက္ႀကီးပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။
ရႈက်င္ထ်န္းသည္ အံ့ၾသသြားၿပီး သူ၏ေျခေထာက္မ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာရန္ဖြင့္လိုက္သည္။ သူကေလမရႈတာၾကာၿပီ။ ေလမရႈတာျဖစ္နိုင္သလို ေႁမြဂူလိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ အဲဒီအိပ္မက္ကိုသူမက္နိုင္ပါ့မလား။
ရႈဟန္ယြီသည္အရည္မ်ားကိုျမင္သည္ႏွင့္ သူ၏ျဖဴေဖြးေသာပါးျပင္သည္နီျမန္းလာၿပီး ရႈက်င္ထ်န္းကိုကူညီရန္ ေဘာင္းဘီကိုအျမန္ေကာက္လိုက္သည္။
~~~~~~
27/10/21(12:08PM)