«តើគួរញ៉ំាអីទៅណ៎»ថេយ៉ុងពេលដែលជិះកង់មកដល់កន្លែងដែលគេលក់អីជាជួលៗក៏ឈប់កង់មុននឹងងាកមើលតូបលក់អីថាគួរទិញអីល្អទៅ
«គួរតែញ៉ំាប្រហិតល្អជាងវាអស់លុយតិច ហិហិ»ថេយ៉ុងនិយាយចប់គេក៏ជិះទៅទៅតូបលក់ប្រហិតមុននឹងចុះទៅរើស
«មីងខ្ងុំយកអាវែងៗនេះប្រាំ»ថេយ៉ុងក៏លើកដៃទៅចង្អុលទៅប្រហិតដែលវែងៗធំៗពណ៍ក្រហមនោះ(អ្នកអាននឹងគិតខ្លីៗបានហើយកំគិតន័យជ្រៅពេក🌚)
«Hotdog មែនក្មួយ អរចាំតិចចាំមីងដាក់អោយ»ថេយ៉ុងមិនបានឆ្លើយគ្រាន់តែង៉ក្បាលថាជាអានឹងហើយគេក៏ដើរទៅរកន្លែងអង្គុយទៅ ក្រោយមកអ្នកលក់ក៏លើកប្រហិតមកថេយ៉ុងក្រោយញ៉ំារួចរាល់ថេយ៉ុងក៏ចាកចេញពីរទីនោះមកកាន់ផ្ទះព្រោះនេះវារៀងយប់ហើយណាមួយផ្លូវទៅកន្លែងគេរស់នៅស្ងាត់ទៀត
«អេ៎ នេះពួកឯងមកឈរអីត្រង់នេះ»ថេយ៉ុងកំពុងជិះកង់សុខៗក៏ស្រាប់តែមានមនុស្សមួយក្រុមមកស្ទាក់ផ្លូវរបស់គេមិនអោយជិះទៅមុខបាន
«ក្មេងតូចចង់ទៅណា៎នឹងនេះយប់ហើយណា៎មិនខ្លាចទេមែនទេ ចង់អោយពួកបងជូនទៅផ្ទះដែលទេ??»សម្លេងក្រលធំរបស់បុរស់ម្នាក់នោះបានសួរទៅកាន់ថេយ៉ុងដោយចរឹកពាលព្រមជាមួយនឹងគ្នីគ្នារបស់ពួកគេប៉ន្មាននាក់ដែលនៅពីរក្រោយឈរញញឹមចុងមាត់។ពួកទាំងនេះគឺជាជនពាលដែលនៅតំបន់នេះនឹងតាមរញ៉ែរញ៉ៃអ្នកដែលដើរតាមនេះមិនថាស្រីឬប្រុសអោយតែតាមតំបន់នេះ
«អ៎រ មិនអីទអរគុណច្រើន ប៉ុន្តែសូមចៀសផ្លូវទៅខ្ងុំត្រូវការទៅផ្ទះ»ថេយ៉ុង ឆ្លើយទៅបុរស់នោះទាំងទឹកមុខស្មើរធេងខុសឆ្ងាយពីរនិយាយជាមួយជុងហ្គុកដាច់។ គ្រាន់តែឃើញឬកពាលពួកទាំងនេះគេដឹងបាត់ទៅហើយថាពួកគេជាប្រភេទមនុស្សបែបណា ទើបខ្លួនមិនចង់តាប៉ែច្រើនជាមួយទើបសុខចិត្តសុំផ្លូវពួកគេវិញ តែគិតហេស៎ថាពួកអស់នោះអោយទៅស្រួលៗ
«អេ៎ ប្រញាប់ទៅណាក្មេងតូច មិនគិតចង់និយាយលេងជាមួយពួកបងទេហេស៎??»កូនចៅម្នាក់របស់គេក៏មកឈរជិតថេយ៉ុងមុននឹងញញឹមញាក់ចិញ្ចើមដាក់រាងតូចថែមទៀតផង
«និយាយក្បាលម៉ែឯងស្អី យប់ស្មើរនឹងហើយ ណាមួយខ្ងុំគ្មានរឿងនិយាយជាមួយពួកឯងទេ ចេញទៅ»ថេយ៉ុង ជ្រួញចិញ្ចើមស្គៀតជើងធ្មេញតិចៗដោយដោយការមិនពេញចិត្ត រួចដេញពួកនោះអោយចេញពីរមុខពីរមាត់ខ្លួនដោយសម្ដីចាក់ទឹកមិនលេចហាក់គ្មានខ្លាចញញើតរអានឹងពួកជនពាលដែលមានគ្នាមាឌធំឌាំងៗទាំងនោះអីតិច
«ឲពួកបងជូនទៅផ្ទះទៅ ជិះកង់ផ្លូវស្ងាត់ម្នាក់ឯងបែបនេះវាមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់ ពិសេសក្មេងស្អាតៗទ្រលុកទ្រលុន់ដូចអូននៀក៎ហើយក្មេងតូច»បុរសដែលជាមេក្រុមនោះបានដើរយឺតៗមកឈរមុខរាងតូចហើយសម្លឹងមើលទៅរូបរាងថេយ៉ុងតាំងពីរក្បាលដល់ចុងជើងទាំងលិតមាត់លិតកចាប់អារម្មណ៍សម្រស់ក្មេងម្នាក់នេះជាខ្លាំង
«មិនបាច់ទេ! ខ្ងុំមិនបានសំជំនួយ ខ្ងុំអាចទៅផ្ទះវិញដោយខ្លួនឯងបាន គ្មានគ្រោះថ្នាក់ស្អីទេ គ្រាន់តែពួកឯងជួយចៀសចេញជាផ្លូវខ្ងុំអោយខ្ងុំជិះកង់ទៅវាបានបាត់ទៅហើយ»ថេយ៉ុងឆ្លើយទាំងសម្លឹងទៅមុខបុរសដែលនៅចំពោះមុខមិនដាក់ភ្នែកដោយសម្ដីត្រជាក់ស្រេបបញ្ជាក់ថាគេមិនបាននិយាយលេងសើច
«អេ៎!!! នេះអូនមិនដែលដឹងទេឬថាផ្លូវនេះវាគ្រោះប៉ុណ្ណា??»បុរសនោះនៅតែរឹងទទឹងមិនព្រមចេញពីរមុខថេយ៉ុងឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញគេបែបជាកាន់តែនិយាយញោះរាងតូចលើសដើមតែធ្វើឲថេយ៉ុងផ្ទុះកំហឹមឡើងជាលំដាប់
«ជឿទេថាក្មេងតូចដែលពួកឯងហៅពេញៗមាត់នេះធ្វើអោយពួកឯងនេះដេកពេទ្យបានត្រឹមតែមួយពព្រិចភ្នែកទេ?តាមយើងគិតផ្លូវនេះវាធម្មតាទេវាគ្មានទៅគ្រោះថ្នាក់អីទេទាល់តែមានពួកកាកក្មេងពាលសម្រាមដូចពួកឯងនឹងហើយទើបវាមានគ្រោះថ្នាក់»ថេយ៉ុវវាចាសម្ដីចាក់ដោតបេះដូងពួកជនពោលនោះដោយមិនខ្លាចអ្វីទាំងអស់ព្រមដោយទឹកមុខកំណាចលាយឡំនឹងកំហឹមដែលពួកទាំងនោះមិនព្រមចេញពីរផ្លូវចេញខ្លួន គិតតែមកនិយាយតាប៉ែអត់ប្រយោជន៍ទៅវិញ ពួកនោះមិនដឹងទេថាថេយ៉ុងខឹងកាចសាហាវឃោរឃៅកម្រិតណាសូម្បីតែអ្នកអានក៏មិនដឹង😂
«ហៃយ៉ា ឆ្នាស់ខ្លាំងណាស់តើនៀក៎ ប៉ុន្តែវាគ្មានទៅជាបញ្ហាអីទេព្រោះពួកបងចូចចិត្តឆ្នាស់ៗចឹង!!! តែចង់យាយថាខ្លួនតូចប៉ុណ្ណឹងសំអាវអីយកឈ្នះពួកបងបានទៅក្មេងតូច»ពួកជនពាលអស់ទោះជាលឺសម្ដីថេយ៉ុងបែបនេះក៏ដោយក៏ពួកគេមិនខ្វល់ដែល រឹតតែបញ្ចេញអាកប្បកិរិយាឈ្លើយដាក់រាងតូចលើសដើមព្រមទាំងយកដៃទៅអង្អែលថ្ពាល់ថេយ៉ុងតិចៗទៀតផង
«........»ថេយ៉ុងមិនបាននិយាយតបតនឹងពួកជនពាលអស់នោះឡើងតែកែវភ្នែកដែលសម្លឹងមើលពួកនោះវាហាក់ដូចជាមិនទន់ភ្លន់ឡើងវាប្រៀបបានទៅនឹងកែវភ្នែកសាតានដែលគ្មាននណាបានឃើញវាឡើយសូម្បីប៉ានឹងបងស្រីរបស់គេដែលចិញ្ចឹមគេតាំងពីរតូច
«ហឹស មើលជិតចឹងទៅកាន់តែស្អាត មនុស្សស្រីមួយចំនួនប្រៀបមិនបានឡើង»បុសរដែលជាមែជនពាលនោះក៏ស្ងើចសរសើថេយ៉ុងមិនដាច់ពីរមាត់តែបែបជាអោយថេយ៉ុងជ្រួញចិញ្ចើមឡើងភ្លាមៗស្អីគេពួកអស់នេះកំពុងសរសើរគេឬ សន្ស័យតែភ្នែកមានបញ្ហាហើយតាំងពីរកើតមកមនុស្សភាគច្រើនតែងតែថាគេមិនស្អាតដល់បងគេឡើង ហើយក៏វាគ្មានប្រវត្តិសាស្រ្តមានគេមកសរសេរខ្លួនបែបនេះឡើយ
«ស្អាតបែបនេះ បើបានសាកម្ដងមិនដឹង......ឌឹប!!»
«អូយយ!!»សម្រែកនៃក្ដីឈឺចាប់បែកមាត់ហូរឈាមតាមគែមមាត់របស់ជានពាលនោះបានបន្លឺឡើងបន្ទាប់ពីទទួលបានមានដៃកណ្ដាលមាត់ពេញទំហឹងរបស់ថេយ៉ុងអោយម្នាក់នោះទន់ជើអបិះដួល
«លោកបង!»គ្នីគ្នាប៉ុន្មាននាក់ទៀតឈរមើលនោះក៏បើកភ្នែកធំៗភ្ញាក់ផ្អើល មិននឹកស្មានថាក្មេងតូចតែមួយនេះហ៊ានដល់ម្លឹង
«ឯងហ៊ានដាល់យើងផងហេស៎ អាក្មេងឆ្កួត!!!😡»នាយម្នាក់ដែលមាននាមជាបងធំយកដៃជូតឈាមខ្លួនយកមកមើល រួចងើយមុខមកសម្លឹងរាងតូចដោតកំហឹង
«អើ!!យើងដាល់ឯងវាយ៉ាងមិច?មួយដៃនឹងណាយើងគិតថាវានៅស្ទើរណាស់ចំពោះមនុស្សថើកទាបដូចជាពួកឯងដែលហ៊ានមកមើលងាយយើង ចង់បានមួយដៃទៀតទេអូ៎!!បើឯងចង់បានយើងថែមមួយជើងអោយឯងទៀត»ថេយ៉ុង ស្រែកឡើងសម្លេងដូចជាម៉ាហ្វៀមួយរូបដែលខុសដាច់ពីរចរឹកដែលគេនិយាយទៅកាន់ជុងហ្គុកនឹងសាន់រាល់ដង មិនត្រឹមតែនិយាយតែមាត់រាងតូចថេយ៉ុង ក៏បានដើរទៅជិតនាយជនពាលម្នាក់នោះគ្មានខ្លាចរអាសូម្បីតែបន្តិច
«សម្ដីថ្លោសណាស់តើឯងនេះ តែកំភ័យអីបន្តិចទៀតឯងនឹងស្គាលថ្មាំខ្លាំងពំខានក្មេងតូច»ជនពាលម្នាក់នោះកាន់តែខឹងលើសដើមនឹងសម្ដីឈ្លើយរបស់ថេយ៉ុងមកកាន់ខ្លួន តាំងពីរដើមដែលគេចូលធ្វើជាជនពាលនេះមកមិនដែលមានអ្នកណាហ៊ានធ្វើបែបនេះដាក់គេឡើយ ហើយចុះក្មេងម្នាក់នេះជាស្អី??ហេតុអ្វីហ៊ានដល់ម្លឹង?រូបរាងតូចតែមួយអោយដូចជាមនុស្សស្រីតែសម្ដីកោងកាចគ្មានខ្លាចញញើតសេចក្ដីស្លាប់សូម្បីបន្តិច
~កាត់~😂
BE TO CONTINUED
💗HELP SUPPORT ME Pg💗
@គីម ថេអុីន