.
All things that happened to me again became detailed. Naalala ko rin ang mga salitang binitiwan niya noon sakin. Lalo na ang paghihintay ko habang umuulan sa tapat ng pinto ng bahay niya. Naisip ko...do I want to see him? Hindi ko alam kung gusto ko siyang makita. Kasi ang sakit. Hanggang ngayon. Dahil sa kanya.
"Kuya...bakit siya nandito?" tanong ko sa kanila ni Ian. Gulat silang pareho sa sinabi ko at hindi agad nakasagot. "I bumped into him in the coffee room. Bakit siya nandito?" ulit ko.
Napatayo si Kuya Carter. "Shana...do you want me to tell Dad to remove him?" malambing niyang tanong. Umiling ako.
"Hindi Kuya. Ang gusto ko lang...bakit siya nandito?" He sighed at what i asked.
"Napunta siya sa company ni Daddy. And since Dad's company has to many engineers....dito siya na transfer." Tumango lang ako sa sinabi niya at ngumiti. Hindi naman siguro kami magkikita madalas. "And he is the Engineer on your Project."
Lumaylay ang balikat ko sa sinabi niya. I'm not sure if i can take myself to see him. Hindi ko mapigilan ang utak kong mataranta at sumakit kapag nakikita siya at baka mabaliw na 'ko nito.
"Ako na ang bahala kay Shana."
Napatingin ako kay Kuya Sanrix nang dumating siya. Ngumiti naman siya sakin saka nilingon si Ian. "I talked to Dad already. Dito muna ako magtatrabaho. Ian and I will be with Shana para sa project niya. She can't let that take away dahil lang sa walang kwentang tao 'di ba?"
Kahit paano ay sang ayon ako sa sinabi niya. Tama siya. This is my dream. Bakit ko 'to iiwasan ng dahil sa kanya?
"Is that fine with you?" tumango ako kay Kuya Carter.
Bago lumabas ng opsina nila Kuya at naisip kong hayaan ang sarili kong makita ang lalaki. Maybe...this is the start of practicing myself? Baka kapag nasanay na 'kong makita siya, mawala na yung takot ko sa lahat.
"Shana, let's go."
Sumakay ako sa kotse ni Ian. Ngayon na namin bibisitahin ang Urban village kaya magiging busy pa ako ngayon.
"Do you have you lights? Mahina ang ilaw doon." tumango ako saka hinawakan ang flashlight. As we travel from Pasig...medyo traffic. Pero kahit ganoon ay nakarating parin kami sa tamang oras.
Pagkababa ko ay ramdam ko ang tingin ng isang lalaki sakin mula sa di kalayuan. Katapat lang kasi ng kotse namin ang sa kanya pero hindi ko na siya nilingon at nakipag usap na lang sa may ari ng lupa.
"Napalinis na namin ito kaya ang gagawin nalang ay disenyuhan ng bago. I will give the decision to your head architect for this project. May tiwala ako lalo na dahil siya ang topnotcher ng Architecture."
Pilit akong ngumiti sa sinabi ng matandang babae at nagpasalamat rito. Pumasok kami sa unang silid. The lights are all on. Sa laki kasi ng estruktura rito ay madilim ang loob.
"Kaya ba Shana?" I smiled and nodded. Kaya ko. Architecture is my dream and my first love kaya iintindihin ko ito.
"Let's go to the library."
Sumunod kami matanda. Papasok na kami roon nang tumigil bigla si Ian. "The lights are fine. Am I right?" tanong niya.
"Oh...the lights here are not. Minsan napupundi."
Napatingin sakin si Ian. Alam ko ang iniisip niya kaya umiling ako. "May flashlight ako," giit ko saka pinakita sa kanya ang hawak ko. Napabuntong hininga naman siya saka ako inakbayan papunta sa loob.
Pagpasok ay medyo orange ang paligid. Dahil siguro sa mahinang ilaw ng mga fluorescent kaya ganoon. Tuloy ay medyo masakit sa mata. Pero kahit na ganoon ay kita parin naman ang paligid. May mga malalaking shelves ng libro rito na parang mga nasa movies.
"Damn it!"
Napalunok nang biglang mamatay ang ilaw. Kinalma ko ang sarili habang hawak ng mahigpit ang kamay ni Kuya Carter.
"Flashlight mo Shana?" tanong ni Kuya. Yakap na niya ko habang nanginginig ang mga kamay ko sa pagkuha ng flashlight.
"Shit!" i cursed when my i accidentally dropped my lights. Napamura rin si Ian at Kuya habang ang matanda ay nakahawak lang sakin.
"Buksan niyo yung ikaw! Yung generator!" galit na sigaw ni Ian saka tumakbo sa kung saan.
Napakapit ako sa shelves habang nakahawak sa dibdib ko. Hindi ako makahinga. Parang akong sinasakal. Nanlalamig na rin ang kamay ko. My head started throbbing again. Umaabot iyon hanggang sa batok kaya ramdam kong malapit na 'kong himatayin nang biglang bumukas ang mga ilaw.
"Shana...you can do it. Nandito ako," pagpapakalma ni Kuya. He hold my hand tightly while having a hard time catching my breath.
"Tubig oh." ininom ko agad ang tubig na binigay ng ginang saka muling kinalma ang sarili. Pawis na pawis akong tumayo nang maayos habang nanginginig pa rin ang kamay.
"Umuwi muna tayo. Sa susunod na lang."
Sumunod lang ako kay Kuya. Palabas na kami nang sumalubong sakin si Ian. Pero lumampas ang tingin ko sa kanya nang makita ang lalaki sa 'di kalayuan sa likod niya.
He is looking at me intently. Nakatitig lang siya sakin na para bang ang daming pumapasok sa isip niya. What is he thinking? Hindi ko maturan. Naalala ko yung mga panahon na madalas ko siyang makitang tumitig sakin na parang wala sa sarili.
"Shana." Binalingan ko si Ian nang harangin niya ang tingin ko at tignan ako ng walang emosyon.
"Bakit?" tanong ko.
Binigay niya sakin ang flashlight ko. Nagulat rin ako nang hawakan at ayusin niya ang damit ko. I swallowed hard when my scars are revealed. Sa dami ng peklat ko sa buong katawan ang nasa balikat ko pa ang nakita.
"T-Tara na," nagmamadaling sabi ko saka sila inunahang umalis.
Huminga ako nang malalim pagdating sa kotse. Yung titig niya. Bakit gano'n siya tumingin? May ideya na ba siya? Kung meron...anong gagawin ko? Anong gagawin niya?
"Ayos ka lang?" tumango lang ako kay Kuya Carter.
Si Archie ang dahilan kung bakit mas lalong naging agresibo ang utak ko. Kahit gaano ko kagustong lapitan siya...mas nangingibaw ang takot sakin sa kanya.
"Shana...nga pala...your Mom called me."
Tumingin ako kay Ian. Umupo siya sa harap ko kay itinabi ko muna ang sketch pad ko. "And?" He smiled at me.
"Yung sa New York. Sasabay ka samin. Pwede ka ring magpatuloy ro'n ng therapy mo."
Napabuntong hininga ako sa sinabi niya. Ilang beses na niyang nasabi ang ganitong plano nila Mommy. "Gusto ko dito Ian," sambit ko.
"I know. You can still work at Daddy's company. Tapos yung therapy mo pwede ring ituloy roon."
"May pamilya ako rito." ngumiti siyang muli.
"Babalik ka naman eh. Baka lang gumaling ka doon. Malayo sa tao."
I sighed again. I know he's pertaining to Archie. "Pag-iisipan ko."
"Shana...sasama ka samin sa ayaw at sa gusto mo. Ang gusto ko lang ay pumunta ka do'n ng hindi napilatan lang," giit niya saka lumabas.
Sumandal ako sa swivel chair saka tumingin sa langit. The sky now is sad. Mukhang uulan na naman. Napahawak ako sa relo ko at tinanggal iyon. Pinasadahan ng daliri ko ang palapulsuhan kong may peklat. I smiled sadly.
Am I really lucky that I'm alive? Sabi nila swerte raw ang mga taong buhay. Kasi sila...may panahon para sa mga gusto nilang gawin. Pero sakin hindi. Buhay nga ako. Pero ang mga bagay na gusto ko hindi ko naman magawa. Ang lalaking mahal ko...hindi ko naman makuha.
"Archie," mahinang banggit ko sa pangalan niya.
Everytime I say his name...kumakalma ang puso ko. Hindi ko alam kung anong kapangyarihan ng pangalan na yun para maramdaman ko 'to. I just calm. Narerelax ako. Tumatahan yung mga nagwawalang kung ano sa utak ko.
Bumuntong hininga na lang ako saka pinapatuloy ang ginagawa. Nang mainip ay lumabas muna ako ng silid at pumunta sa roof. Umupo ako sa may bench roon habang hinihintay na tumila ang ulan. Pero nagbago ata ang mood ng langit at napalitan ng araw.
"Architect Lee!" Tumingin ako sa tabi at nakita ang lalaki na humingi ng number ko. "Architect Jay Filran at your service Miss," masayang bati niya at naglahad ng kamay. Napakurap ako nang halikan niya ang likod ng palad ko saka maginoong yumuko.
"Shana Lee," sambit ko. Umupo siya tabi ko at tumingin rin sa langit.
"Sikat ka dito. Alam mo ba yun?" umiling ako sa sinabi niya. "Yung mga Kuya mo...lagi ka nilang kinukwento samin. Kapag ikaw ang topic masaya sila."
"Okay," sagot ko lang. Natawa siya.
"May chismis dito sa department natin. I don't know if it's true pero hanga ako sayo."
Napatingin ako sa kanya. Nalilito sa ibig niyang sabihin. Did my family reveal it already? "B-Bakit?" tanong ko. Umiling lang siya.
"Kahit gaano ka kalungkot...kung malalampasan mo...dadating ang araw na magiging masaya ka. Sobra," giit niya saka kumindat sakin.
"Ano bang sinasabi mo?" mahinang tanong ko. Tumayo siya sa harap ko saka tinapik ako sa balikat.
"You have a purpose in this world, Shana. Kaya mo yan."
I left dumbfounded while staring where he was sitting before he left me. Alam na ba ng lahat? Pero sabi niya chismis lang. Hindi pa. Sasabihin naman siguro sakin ni Kuya kapag kumalat na.
Napailing nalang ako saka bumalik sa opisina.
"Shana?"
My eyes widened in surprise when I heard the familiar voice. Napayakap ako kay Rayd nang mahigpit. "Bakit ka nandito?" tanong ko. He chuckled and gave me a bouquet of sunflowers.
"Bawal ba?" ngumiti ako sa kanya. Umupo kami sa couch kaya itinabi ko muna ang mga materials na nakakalat. "Kamusta ka rito?" tanong niya.
"Ayos naman. Mabait ang mga tao." tumango siya sa sinabi ko.
"Kain tayo." sumunod ako sa kanya papunta sa may canteen.
Akbay niya pa 'ko. Sabay kaming natigil sa paglalakad nang makasalubong si Archie. Nakita kung paanong nagdilim ang tingin ni Rayd rito. "Rayd?" mahinang tawag ko nang balak niyang lapitan ang lalaki. "Gutom na 'ko," he sighed and nodded. Nilampasan na lang namin ang lalaki.
"Kailan pa siya nandito?" tanong niya.
"Kahapon lang Rayd," sagot ko naman.
"'Wag kang lalapit sa kanya. Baka atakihin ka ulit." Tumango lang ako sa sinabi niya. Nainis ako nang bahagya dahil imbis siguro na maganda ang usapan namin habang kumakain nauwi kami sa pagiging tahimik.
"Baby...calm down please?" I chuckled when i saw his face. Para siyang tuta habang katawag si Yra. "Yes baby I'll buy it for you...Promise...yun lang ba?..With what?..with wings...okay."
Napailing na lang ako sa dalawa. Buti na lang at nakakapag pasensya pa 'tong si Rayd kay Yra. But mukha namang masaya siya. Ngayon ko lang siya nakitang ganto.
"May trabaho pa 'ko. Saan ka uuwi?" tanong ko sa kanya habang na sa tapat ng pintuan ng opsina ko.
"Sa inyo. May pupuntahan lang ako saglit."
"Napkin?" he looked at me boredly. Pinisil ko ang pisngi niya. "Sige na baby Rayd. Bili ka na ng napkin." inismiran niya lang ako saka hinalikan ang noo ko.
Pag-alis niya ay nagpakabusy na lang ako sa trabaho. Pagkatapos kong gumawa ng sketches bigla kong naalala ang sinabi ni Jay. Kung ang buhay ko lang ay isang movie gusto ko ng ifast forward. I want to be happy. Yung may rason. Yung ramdam ko yung rason. Yung kahit anong dumating na problema sakin positive ako. Hindi katulad ngayon na kaunting dahilan lang para malungkot napagsasama ko na agad ang lahat mula noon.
"Damn..." i whispered when the lights turn off. Kahit ang ilaw sa labas ay nakita ko rin namatay.
I breathe deeply while finding my phone. Wala akong makita sa sobrang dilim. I do my best not to think about something. Sinubukan kong kapain ang mga flashlight sa lamesa pero napamura lang ako nang mahulog ang mga iyon sa sahig.
"Relax Shana," giit ko sa sarili kahit nagsisimula na namang manginig ang kamay ko. "Where's my phone?" inis na sabi ko sa sarili.
I gave up while panting so hard. Sinundan ko ang pader at umupo sa may corner ng silid at umupo sa sahig. "Lights please..." i whispered. Napayuko ako habang nakahawak sa dibdib.
Dejavu. Naalala ko na naman. I covered my ears when I started hearing demon voices and laughs. My eyes heated in tears until it started falling.
"Ayoko," wala sa sariling sabi ko. I closed my eyes tightly. Ayoko nang makarinig ng boses. Pero tuluyan nang bumalik yung mga alaala. Nakikita ko na naman sila at naririnig.
"Shana?"
Yumuko lang ako nang marinig ang boses na iyon. Is he going to save me? Or like them...masama rin siya?
"Shana...lumabas tayo. Madilim rito. Tara na," yaya niya. I covered my ears more.
"Umalis ka. Alis. Lumayo ka..." umiiyak na sabi ko. Hindi ko masyadong kita ang ginagawa niya pero alam kong nakaluhod siya at nakatitig sakin.
"Shana...ano bang nangyari?" yumuko lang ako. I don't want to be with him.
"Alis na."
"Alisha?!"
Bigla ay dumating sina Rayd at Ian. May mga dala silang flashlight. Their eyes both darkened when they saw him. Binunggo ni Rayd si Archie saka ako tinulungang tumayo.
"Tara na Shana. Sa office muna ni Ian. Okay ba?" tanong niya at tumango naman ako. He place his hand on my shoulders. "Binalaan na kita Archaius," madiing sabi niya sa lalaki saka kami umalis.
To be continued...😘