ISNETUS

3. Kurt

Çocuklar, gençler, ergenler...


Dünyanın Şirinler Köyü olduğunu ve bahçesinde şarkı söyleyerek çilek toplayacaklarını zannederler.


Ancak dünya zâlimdir.


Uyanmak istemeyeni zorla uyandırır...


Öperek uyandıramadığını, dürterek uyandırır. Dürterek uyandırmadığını da tekmeleyerek...


Uyanan insan artık eskisi gibi değildir. Artık o bir kurttur. Saf bir tip gördüğünde, "Ben de eskiden senin gibiydim" der.


Kurt için artık sadece insanları kullanmak, manipüle etmek, çıkar ilişkileri temin etmek, sindirmek, yıldırmak ve içinde yaşanılan şartlara göre kullanılabilecek her türden karanlık yöntemleri kullanmak söz konusudur.


Güzellik adına ne varsa onun için sadece gafilleri etkilemek için kullanılan vitrin malzemesidir. Vitrinin arkasında ise saf karanlık...


O artık kötü biridir. Kötü biri olması da nedensiz değildir elbet; çünkü dünyayı gerçek vechesiyle görmüş ve hayatta kalabilmek için uyum sağlamak zorunda kalmıştır.


Ancak problem şu ki, eksik görmüştür...


Evet dünya korkunç bir yerdir; bu doğrudur... İnsanlar da kötüdür; bu da doğrudur... Ancak onun göremediği şudur ki, dünyanın zaten böyle olması gerekiyordu. Zîrâ dünya zıtların, antitezlerin, karanlık yüzün ortaya çıkabilmesini ve şuurun böylece en yüksek gayeye yani Hakk'a yol bulabilmesini hedef alır. Karanlık kutbun varlığı olmaksızın Hakk'a yükseliş mümkün değildir. Şer, kötülük, şeytan bu yüzden gereklidir.


Ama o kötülük, o karanlık sen şerre saplanıp kalasın diye var edilmemiştir; elbette diyalektiği işletip Hakk'a yol bulasın diye yaratılmıştır. Ama mâlesef sen olayın sadece yarısını gördün ve bir kurt olup çıktın...