# Seoul
«ចៅហ្វាយ...នេះលោកគីម ដុងវ៉ូ ជាពាណិជ្ជករជនជាតិកូរ៉េគេមានរឿងពិភាក្សាជាមួយចៅហ្វាយ»សាន់ ក៏បាននិយាយប្រាប់ទៅចៅហ្វាយរបស់ខ្លួនគេឮហើយក៏មិនបាននិយាយអីគ្រាន់តែងក់ក្បាលជាសញ្ញាហើយ សាន់ ក៏បានងាកមុខទៅដល់លោកគីមវិញគាត់យល់សាច់ការក៏ដើរចូលទៅ
«សួរស្ដីលោកចន»លោកគីមក៏បានដើរទៅជិតគេបន្តិចមុននឹងអោនគំនាបជាការគួរសម
«បាទសួរស្ដីលោកគីម ដុងវ៉ូ ! សូមអញ្ចើញអង្គុយ»ជុនហ្គុកក៏ធ្វើការគួរសមទៅគាត់វិញ
«លោកមានការអីក៏និយាយមក សាន់គេដឹងរឿងគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ងុំដឹង»ដោយសារឃើញគាត់ស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការនិយាយនិងគិតតែពីសម្លឹងមុខជំនិតរបស់ខ្លួនទើបបញ្ជាក់ឱ្យគាត់ដឹង
«អឺ.... គឺថាអាជីវកម្មខ្ញុំនេះ វាមានបញ្ហាតិចតួចបានជាខ្ញុំចង់ខ្ចីលុយលោក 20លាន»លោកគីមនិយាយទាំងញញឹមមិនសូវសម
«20លានវ៉ុន ឬ 20លានដុល្លារហុងកុង»ជុងហ្គុក
«អឺបាទ៎ 20លានដុល្លាហុងកុង»លោកគីម
«អាស៎...ស្មើរនឹង 80លានវ៉ុនកូរ៉េត្រូវទេ??»ជុងហ្គុកនិយាយទាំងមុខស្មើរ ( អារឿងលុយវ៉ុនអីនឹង admin មិនដឹងទេចេះតែដាក់ៗទៅ🌚 )
«បាទ៎ មែនហើយ!!»លោកគីម និយាយទាំងញញឹមស្រល់ ( មិនអោយស្រល់មិចបើក្រញូវខ្លាចគាត់ឲ្យលុយខ្ចី😂 )
«និងសងខ្ញុំវិញនៅពេលណា»ជុងហ្គុក
«ហិហិ!!ខ្ងុំសុំពេលលោកចន អោយបាន3ខែលោកចន»លោកគីម
«ព្រមទាំការប្រាក់ក្នុងមួយរយការ20ណា៎»ជុងហ្គុក
«ហាស៎ហា!! អារឿងនឹងគ្មានបញ្ហាទេលោកចន»លោកគីម
«បើចឹងក៏ Ok » ជុងហ្គុកថាចប់ក៏លើកស្រាក្រហមមកក្រេបតិច
«ហើយសាន់ជាអ្នកចាត់ការរឿងលុយនេះឱ្យលោក »ជុងហ្គុក និយាយទាំងមើលមុខសាន់ ហើយសាន់ក៏ងក់ក្បាលយល់ពីអ្វីដែលចៅហ្វាយខ្លួននិយាយ
«អូ៎....! អស្ចារ្យមែនទែនលោកចន ក៏អរគុណច្រើនលោក...»លោកគីមក៏ក្រោកឈរហើយអោនគំនាបគេបន្តិចមុននឹងនិយាយ គាត់និយាយមិនទាន់ចប់ស្រួលបួលផងជុងហ្គុកក៏កាត់
«ឈប់សិន....»ជុងហ្គុកដាក់កែវស្រាចុះមុននឹងងើបមុខមើលទៅគាត់
«លោកមិនបាច់អរគុណខ្ញុំទេ លោកនៅមិនទាន់ប្រាប់ខ្ញុំផងថាលោកមានអីមកធានាអះអាងខ្ញុំ»ជុងហ្គុក និយាយទាំងមុខស្មើឯលោកគីមក៏ចាប់ផ្ដើមជ្រួញចិញ្ចឹមឆ្ងល់រួចកុំនិយាយ
«កូនក្រមុំខ្ញុំ»គាត់និយាយទាំងភ័យៗ
«ហាស៎!! ថាម៉េច»ជុហ្គុកភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់ហើយក៏មិនគិតថាគេហ៊ានដល់ថ្នាក់ហ្នឹង
«ខ្ញុំយកកូនស្រីខ្ញុំមកធានាអះអាងឲ្យលោក»លោកគីម
បន្ទាប់មកនាយក៏បានសម្លឹងទៅកាន់នាងក្រមុំដែលកំពុងអង្គុយផឹកទឹកក្រូចនៅក្រៅវាំងននស្បៃពណ៏ស នឹងញញឹមចុងមាត់យ៉ាងមានអំណាច រីឯនាងក្រមុំដែលត្រូវគេសម្លឹងនោះក៎អោនមុខចុះក្រោមដោយសារតែអៀនខ្លាំងពេក
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី🌞✨
នៅចំកណ្ដាលទីក្រុងសេអ៊ូដែលមានសាកលវិទ្យាល័យដ៏ធំមួយដែលជាកន្លែងកូនអភិជននិងអ្នកមានជីវភាពធូរធាររៀននៅទីនេះហើយយើងក៏ក្រឡេកមកឃើញក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលកំពុងដើរដោយកាយវិការល្វិតល្វន់នឹងកាន់សៀវភៅមួយក្បាលរួចក៏និយាយ...
«ខ្ងុំឈ្មោះ គីម ថេយ៉ុង អាយុ 17ឆ្នាំ មិនដឹងជាយ៉ាងមិចអ្នកណាក៏គេមិនពេញចិត្តនឹងខ្ងុំ ហ្ហើយ.......»ឃើញទេនិយាយមិនទាន់ចប់ផងពួកនៅក្នុងសាលារៀននេះក៏ស្វារគម៍សេយ៉ុងទឹកមួយធុងទៅហើយ នៅមានស្លឹកឈើជាប់ក្បាលទៀត
«ហ្ហើយ....ស្មានតែរឿងកំប្លែងហេស៎»ថេយ៉ុងនិយាយតិចទាំងក្តៅចិត្តដែលពួកនៅជុំវិញខ្លួនកំពុងតែឈរសើចគេ
Skip ⏭
«ថេយ៍ល្ងោចនេះយើងទៅប្រាប់ប៉ាយើងទៅញ៉ំា គីមប៉ាប់ ស៊ូសុីឬក៏សាច់គោឡើងភ្នំ បងដឹងហើយថាឯងចូលចិត្តប៊ូហ្វេ ចឹងល្ងោចនេះប្រាប់ទៅញ៉ំាប៊ូហ្វេណា៎»ថេស៊ូ
«បងស៊ូ»
«មានការអី»
«បង មើលឡានខ្មៅនោទៅ»ថេយ៉ុងមិនបានស្ដាប់បងស្រីខ្លួននិយាយបែបជាចាប់អារម្មណ៍ឡានពណ៍ខ្មៅសែលនៅក្បែរនោះទៅវិញ
«យ៉ាងមិច??»ថេស៊ូនិយាយបែបហីៗហាក់មិនខ្វល់សោះ
«ខ្ងុំឃើញថាវាមកឈប់តាំងពីរព្រឹតម៉្លេះ»ថេយ៉ុងប្រាប់បងស្រីខ្លួនហើយថេស៊ូក៏បែបទៅមើលដែលរួចក៏និយាយ...
«អឺ...គេមកចាំនណាម្នាក់ទេដឹង»ថេស៊ូ
«ចាំអ្នកណា...ប៉ុន្ដែរខ្ងុំមិនដែលឃើញឡាននេះនៅក្នុងសាលារៀនពីរមុនមកទេឬមួយមកចាំទទួលកូន ពួកមានពួកអ្នកនាងត្រូវមកចាំពេញមានថ្ងៃចឹងហេស៎»នាយតូចនិយាយបែបឆ្ងល់នឹងសម្លឹងទៅមកឡាននោះមិនដាក់ភ្នែក ថេស៊ូឃើញដូច្នេះក៏ងាកទៅមើលឡាននោះម្ដងទៀត
«អឹម....ឯងពូកែសង្ស័យ ពូកែសង្កេតដូចជាលោកប៉ាមែន»ថេស៊ូក៏លើកដៃទៅដាក់លើក្បាលថេយ៉ុងរួចរុញតិចៗរួចក៏ដើរថេញតែមិនទាន់ផុតផងថេយ៉ុងក៏ចាប់ដៃជាប់
«ឬមួយវាមកចាប់សិស្សសាលាចាប់ចម្រិតយកលុយ»ថេយ៉ុង
«ឆ្កួត....ឯងគិតច្រើនពេកហើយ! គ្មានស្អីទេ តោះទៅរករៀនវិញណា៎ ចូលថ្នាក់រៀនយឺតម៉ោងតិចត្រូវវិន័យ»ថេស៊ូ ពិតជាហួលចិត្តនឹងប្អូនជាខ្លាំងមុនហៅប្អូនទៅរៀនបើមិនចឹង ប្រុសថេយ៍យើងមិនដឹងគិតដល់ណាហើយទេ រួចក៏ដើរចេញនៅតែថេយ៉ុងដែលមិនទាន់អស់ចិត្តនៅឈរមើលតែឯងនៅនឹងហើយ ដោយខ្ចិលគិតច្រើនក៏ដើរចេញទៅ
មួយសន្ទុះក្រោយមកបន្ទាប់ពីរថេយ៉ុងដើរចេញទៅឡានខ្មៅមួយនោះក៏ទម្លាក់កញ្ចក់បើកឲ្យឃើញសាន់នៅក្នុងឡាននោះហើយនាយក៏ទាញទូរស័ព្ទចេញពីហោប៉ៅរបស់ខ្លួនមុននឹងខលទៅនណាម្នាក់
in call ☎️
«ហាឡូ.....ខ្ងុំគិតថានាងសង្កេតឃើញហើយ»
«យ៉ាងណា៎ នាំនាងមកឲ្យបាន»
«បាទ៎ ស្អែកនេះខ្ងុំនឹងនាំនាងទៅជួបចៅហ្វាយ»
«ហឹស....ចាំទុកខ្ងុំត្រូវការតែនាងថេស៊ូប៉ុណ្ណោះទេ នាំខ្លួននាងមកឲ្យបាន លឺទេ??»
«បាទ៎ ចៅហ្វាយ»
ទឺតទឺត.....ខ្សែរទូរស័ព្ទក៏បានកាត់ផ្ដាច់តែត្រឹមនេះ
Skip ⏭
«ប៉ាខ្ងុំសួររឿងមួយបានទេ»ថេស៊ូ
«រឿងអីទៅកូន»លោកគីម
«ហេតុអីយើងផ្លាស់ពីសេអ៊ូមកនៅដេហ្គូបែបនេះវិញប៉ា ឆ្ងាយក៏ឆ្ងាយណាមួយនៅជុំវិញផ្ទះមានតែស្រែ ហូយ៎...ក្ដៅណាស់»ថេស៊ូនិយាយផងកាយវិការផងធ្វើដូចពិបាកណាស់ចឹង
«ប៉ាបានប្រាប់ហើយតើស៎ ថាប៉ាចង់ឱ្យកូនមកស្រូបយកខ្យល់អាកាសខ្លះ រស់នៅទីក្រុងវាមានតែជាតិពុល»លោកគីម ញញឹមទៅកាន់កូនស្រីរបស់គាត់តែមិនបាច់មើលមុខកូនស្រីរបស់គាត់ទេជូរឲ្យដូចជាគេចាប់យកទៅបាញ់ចោលអញ្ចឹង
«ខ្ញុំថាល្អទៅវិញទេបងស៊ូបាននៅក្បែរស្រែចម្ការស្ងាត់ល្អណាស់»ថេយ៉ុងដែលកំពុងជូតផ្ទះក៏លូកមាត់មកនិយាយបន្តពីប៉ារបស់គេ
«ណក៎ ឃើញទេៗៗ»លោកគីមក៏បន្ថែមពីក្រោយថេយ៉ុងទាំងសើចមិនសូវសម
«តែបងវាមិនចូលចិត្តដែលនៅស្រុកស្រែ»ថេស៊ូ ក៏ងើបដើរចេញទៅយកទឹកញ៉ំាមុននិងនិយាយបន្ត:
«ពេលទៅសាលាម្ដងៗត្រូវងើបតាំងពីម៉ោងបួនម៉ោងប្រាំង មួយអ្នកបំរើក៏គ្មានណាប៉ាក្រែងប៉ាប្រាប់ថាប្រកាសរកមើលហើយហី តែមិនឃើញមកម្នាក់ផង»ថេស៊ូ
«ក៏ថេយ៍ កូនចង់បានអីក៏ប្រាប់ទៅប្អូនៗធ្វើឲ្យបានគ្រប់យ៉ាង»លោកគីម ក៏លើកដៃទៅចង្អុលថេយ៉ុង
«ហាស៎ហា.... មែនហើយបងស៊ូចង់បានអីអាចប្រាប់ខ្ញុំបានណា»ថេយ៉ុងមុនដំបូងក៏រាងភ្ញាក់ផ្អើលដែលតែក៏ដើរទៅជិតបងទាំងសើចតិចៗផងដែរ
«ប៉ុន្តែតែថេយ៍ មិនមែនជាអ្នកបម្រើទេប៉ាកូនថាប៉ាប្រើប្អូនជ្រុលពេកហើយ»ថេស៊ូក៏លើកដៃទៅទាញដងជូតផ្ទះមកកាន់ហើយក៏និយាយទៅលោកគីម
«ហ្ហើយ...»លោកគីម ឮកូស្រីថាបែបនេះហើយក៏ដកដង្ហើមធំថេយ៉ុង ឃើញដូចនេះក៏បន្ត
«មិនបាច់បារម្ភទេបងស៊ូត្រូវការអីប្រាប់ខ្ញុំបានខ្ញុំពេញចិត្តធ្វើជូន»ថេយ៉ុងនិយាយហើយក៏យកដងជូតផ្ទះមកវិញរួចញញឹមមុននឹងដើរទៅធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្លួនបន្ត
«ណក៎ ឃើញទេប្អូនពេញចិត្តនឹងធ្វើឱ្យបងស្រីហើយថថេយ៍ហា៎ថែមទឹកឱ្យប៉ាបន្តិចមកកូន»លោកគីមនិយាយហើយក៏ហុចកែវទឹកឱ្យថេយ៉ុង ថេយ៉ុងក៏ទទួលយកទៅចាក់ឲ្យ
«មែនហើយប៉ាព្រឹកមិញថាមានរឿងសំខាន់អីនិយាយជាមួយកូន តើជារឿងអីទៅ??»ថេស៊ូ អង្គុយសុខៗក៏នឹកឃើញរឿងដែលប៉ាខ្លួនចង់និយាយជាមួយ
«អ៎....អឺគឺថាចេះណាកូន ឧទាហរណ៍ថា បើសិនជាអាជីវកម្មប៉ាកំពុងប្រកបនេះវាដួលរលំតើកូនយល់យ៉ាងម៉េចដែរ»លោកគីមនិយាយទាំងរដាក់ឌុប
«ពិតមែនហីប៉ា ដែលយើងផ្លាស់មកនៅទីនេះព្រោះតែប៉ាដួលរលំមែនទេ»ថេស៊ូនិយាយទាំងស្រែ
«គឺ......»លោកគីមមិនទាន់បាននិយាយចប់ផងថេយ៉ុក៏កាត់
«ប៉ា ហេតុអ្វីបានជាយករឿងមិនពិតមកនិយាយប្រាប់បងស៊ូទៅវិញមើលចុះបងស៊ូភ័យខ្លាំងណាស់»ថេយ៉ុងរត់មកឱបស្មាបងស្រីខ្លួននិងនិយាយទៅកាន់លោកប៉ាខ្លួនទាំងញាក់មុខញាក់មាត់
«អឺ....ប៉ា»លោកគីមពេលនេះហាក៎និយាយមិនចេញ
«រឿងមិនពិតបានន័យថាម៉េច ដូច្នេះប៉ាដួលរលំមែនទេ»ថេស៊ូ
«អឺ.....»លោកគីមហាក់និយាយមិនចេញរួចគាត់ក៏ងាកទៅមើលមុខថេយ៉ុងឃើញគេក្រវីក្បាលទើបគាត់និយាយបន្ត
«គឺប៉ា គ្រាន់តែឧទាហរណ៍ទេកូនគ្មានអ្វីទេ ប៉ាគ្រាន់តែឧទាហរណ៍»លោកគីមនិយាយទាំងញញឹមមិនសូវសម
«ហូយ៎...ប៉ាម៉េចក៏យករឿងនេះមកឧទាហរណ៍ទៅវិញ»ថេស៊ូ
«គឺប៉ាគ្រាន់តែនិយាយ ល៎មើលចិត្តបង ឧទាហរណ៍បើស្ថិតនៅស្ថានភាពបែបហ្នឹង តើបងគិតធ្វើយ៉ាងម៉េច?»ថេយ៉ុង
«ន៎ែ បើបែបហ្នឹងមែនណា៎បងមិនអាចទទួលយកបានទេខ្មាស់គេស្លាប់ហើយ ទៅលាឈប់ចេញពីសាលារៀនតែម្ដង»ថេស៊ូ
«ឃើញទេប៉ាប្រាប់ហើយ ថាកុំនិយាយបែបនេះដាក់បងស៊ូល៎លេងទៅកើត»ថេយ៉ុង
«មែនហើយប៉ាបើល៎លេងបែបនេះកូនមិនចូលចិត្តទេ ហ្ហើយ....»ថេស៊ូក៏ងើបដើរចេញទៅបន្ទប់របស់ខ្លួនបាត់
«ប៉ា ក្រែងប៉ាថាមិនឲ្យកូនប្រាប់បងស៊ូ តែម៉េចក៏មកប្រាប់ខ្លួនឯងទៅវិញ»ក្រោយពេលថេស៊ូដើរចេញទៅផុតថេយ៉ុងក៏និយាយទៅកាន់ឪពុកខ្លួនទាំងរាងខឹងបន្តិច
«ហ្ហើយ...គឺប៉ាគ្រាន់តែចង់សាកចិត្តបងឯង តើបងឯងមានប្រតិកម្មយ៉ាងម៉េចខ្លះ»លោកគីម
«ឃើញទេៗប៉ា»
«គេមិនរឹងមាំដូចជាឯងទេ ស៊ូគេស្ដើងហួសពេកហើយ»លោកគីម
«មែនហើយកូនទុកដូចជាសត្វបង្គួយប្ដូរពណ៌បានគ្រប់ស្ថានការណ៍ថេយ៉ុងក៏ងាកមុខចេញពីឪពុកធ្វើជាងរ(បង្គួយយ៉ាងម៉េច🙄)
«ន៎ែ ប៉ាថាឯងគួរតែធ្វើជាបងច្រើនជាងប្អូនណា៎ថេយ៍»លោកគីម
«ហូយ៎ ប៉ាឈប់និយាយពីរឿងនេះទៅ កូនធុញនឹងប្រយោគបែបនេះខ្លាំងណាស់ ហ្ហើយ.....»ថេយ៉ុងនិយាយហើយក៏ទៅធ្វើការរបស់ខ្លួនបន្ត។
BE TO CONTINUED
💗HELP SUPPORT ME Pg💗
@គីម ថេអុីន