"ហឹស....ស្អីគេនៀក? អូហូយ!!! ស្មោះស្ម័គ្រនឹងគ្នាសម្បើមណាស់នៀក? ហាស ហាស ហាស !!! ល្អ!!! ល្អមើលដល់ហើយ!!! ចង់ងាប់ជំនួសគ្នាផងណ៎? បានតើ!!! ចង់យើងសម្រេចបំណងឲ្យណា៎!"។<បឹបៗ>ដំបងក្រាស់ក្នុងដៃរបស់ ស៊ូសាន ក៏បន្តវាយមកលើខ្លួនដែលមានរបួសនោះម្តងហើយម្តងទៀតធ្វើឲ្យ រីស្សាណា ពេលនេះខឹងហើយក៏យំផងស្រែកទៅកាន់ស្រីចិត្តបិសាចនោះផង។
"បានហើយ!!! ហឹុក...ឈប់ទៅស្រីមេធ្មប់!!! នាងកុំធ្វើបាប ចូដេន ឲ្យសោះ!! ហេុក... ចូដេន ក្រោកចេញទៅ! កុំរងឲ្យខ្ញុំអី!! ហឹុក... ចូដេន !!"។ រីស្សាណា ក៏ប្រឹងស្រែកទៅកាន់កម្លោះសង្ហាដែលទ្រោមខ្លួននោះឲ្យគេគេចតែនាយមិនចេញនៅតែពាំងរាងកាយនាងដដែល។
"អឹក..ខ-ខ្ញុំ...អឹក...មិន-អីទេ...អឹក!"។ ចូដេន តបដោយមានស្រក់ចេញពីមាត់ឡើងរហាមហើយ រីស្សាណា ក្រវីក្បាលពេញដោយតំណក់ទឹកភ្នែកពេលឃើញសភាពរបស់ ចូដេន ពេលនេះ។
"ហាស ហាស ហាស!! នេះល្អមើលខ្លាំងណាស់!!! នេះស្មានតែស្រីកាចឆ្នាស់ដូចជានាងឯងមិនចេះយំ! អូ...តាមពិតក៏មានទឹកភ្នែកចេះអាណិតគេដែរណ៎?"។ ស៊ូសាន ពេលនេះក៏ញញឹមចំអកហើយឡកលើយដាក់នាងមុននឹងគេចាត់ចែងបោះដំបងចោលហើយក៏ស្រាប់តែហូតយកកាំបិតស្នៀតខ្លីមួយមុតស្រួចភ្លឺចិញ្ចាចលើកឡើងហើយតម្រង់មករក រីស្សាណា ធ្វើឲ្យនាងក្រមុំយើងក៏បើកភ្នែកធំៗ។
"នេះឯង-ឯងចង់ធ្វើស្អី? កុំធ្វើអី ចូដេន ណា៎!! ទុកថា-ទុកថាយើងអង្វរនាងទៅចុះ! កុំធ្វើបាបគេណា៎!"។ រីស្សាណា ពេលនេះក៏សុខចិត្តចាញ់មិនខ្លាំងក្លាដាក់ ស៊ូសាន ហើយ ស៊ូសាន ក៏ញញឹមដោយពិសពុល។
"អ្នកណាគេថាយើងចាក់វានោះ?! ចាក់វាមានន័យស្អី? អ្នកដែលយើងចង់ចាក់គឺជានាងឯងនឹងហើយ! អឹស-ចេញទៅ!!"។ ពេលនេះ ស៊ូសាន ក៏ចូលទៅទាញរាងកាយក្រាស់ដែលទន់រមួតដែលលែងនិយាយស្តីបោះឲ្យដេកទៅលើដីហើយក៏ងាកមកសម្លក់ រីស្សាណា វិញមុននឹងដើរទីហលយច្របាច់កនាងហើយអោនមុខមកជិតមុននឹងដាក់កាំបិតលើកញ្ចឹងករបស់ រីស្សាណា ។
"យើងម៉េចដែរ? មានអារម្មណ៍ថារំភើបចិត្តទេ? នេះក្រែងនាងឯងមាត់ខ្លាំងសម្តីហំណាស់ហេ៎? សុទ្ធតែយើងធ្វើអីនាងឯងមិនបាន!!! អូហូយ!!! ចុះពេលនោះ? ហាស ហាស ហាស!! មើលសភាពនាងឯងដូចជាស្អីទៅ? ដូចជាឆ្កែដែលកំបែកក្បាលរញីររញ័រខ្លាចគេសម្លាប់ចឹងណា៎!!! យើងប្រាប់នាងឯង រីស្សាណា !!! យើងគុំនាងឯងយូរមកហើយមានដឹងខ្លួនខ្លះទេ? នាងឯងនេះពិតជាសម្បើមដៃខ្លាំងណាស់!!! ចរិតក៏អស្ចារ្យ! ដៀលគេដៀលឯងមិនឈប់!! នេះយើងអត់ទ្រាំខ្លាំងណា៎មានដឹងទេ? បើយើងមិនចិត្តធម៏ម្ល៉េះយើងនឹងយកថ្នាំកណ្តុរទៅញាត់ចូលមាត់នាងឯងឲ្យនាងផឹកហើយប្រកាចងាប់មិនឲ្យរស់ដល់ពេលនេះទេ! ដឹងខ្លួនខ្លះទៅមីភ្លើ!!"។ ស៊ូសាន ក៏លើកដៃមកចង្អុលហើយច្រានក្បាលរបស់ រីស្សាណា ធ្វើឲ្យ រីស្សាណា ខាំមាត់ដោយការខឹងចិត្ត។
"គិតថាសម្តីយើងគឺដៀលឯងចឹងហេ៎? យើងមិនបានដៀលតែយើងនិយាយការពិត! ការពិតពីស្រីពស់ដូចជានាងឯងនឹងហើយ!!!"។ រីស្សាណា ក៏តបតទៅវិញហើយ ស៊ូសាន ក៏ក្តាប់កាំបិតយ៉ាងណែនដៃក៏ញ័រមុននឹងសង្គ្រឺតធ្មេញហើយក៏យារឡើងខ្ពស់តែម្តង។
"នាងឯង-!"។<គ្រាំង>ខណៈកាំបិតមុតស្រួចស្ទើរតែប៉ះកញ្ជឹកកររបស់ រីស្សាណា ទៅហើយក៏មានសម្លេងធាក់ទ្វារមួយទំហឹងធ្វើឲ្យ ស៊ូសាន ក៏ងាកក្រោយហើយឃើញរាងខ្ពស់ដែលចូលមកមានកាំភ្លើងនៅនឹងដៃទើប ស៊ូសាន រហ័សទៅឈរពីក្រោយ រីស្សាណា ហើយលើកកាំបិតមកភ្ជង់លើកញ្ចឹងករបស់នាងមុននឹងសម្លក់ ណាមជូន ។
"នាងកុំធ្វើអីផ្តេសផ្តាសណា៎ ស៊ូសាន ! ឆាប់លែង រីណា ទៅ!!"។ ណាមជូន បោះជំហានទភហើយក៏លើកកាំភ្លើងតម្រង់ទៅរកនាងហើយ ស៊ូសាន ក៏មិនស្តាប់នៅតែភ្ជង់ក រីស្សាណា ដោយចុងកាំបិតប៉ះកញ្ជឹងនាងឡើងឈាមរឹមៗទៅហើយទើបសម្លក់ ណាមជូន ។
"លែង? ឯណាមនុស្ស? យើងមិនទាន់បានជួបនមនុស្សផងសម្អាងស្អីឲ្យយើងលែង? ហើយឯងដាក់កាំភ្លើងចុះភ្លាមទៅ! កុំមកធ្វើជាភ្ជង់យើងនោះ! ឆាប់ដាក់ចុះភ្លាមហើយបលើវាមកឲ្យយើង!!"។ ស៊ូសាន ក៏ស្រែកបញ្ជារហើយ ណាមជូន ក៏ទ្រឹងស្ងៀមមុននឹងសម្លឹងមើល រីស្សាណា ហើយគេក៏រារែក។
"ហាយ៎..!"។ ខណៈកាំបិតក៏ឆូតលើសាច់កញ្ជឹងកររបស់ រីស្សាណា ធ្វើឲ្យនាងឈឺផ្សាពេកមានចេញឈាមរឹមៗមកធ្វើឲ្យ ណាមជូន ក៏ភ័យដែរទើបគេរហ័សបោះកាំភ្លើងទៅឲ្យ ស៊ូសាន ទើបនាងស្រវាកាន់ហើយញញឹមចុងមាត់។
"កុំណា៎!!! កុំធ្វើអី រីណា ឲ្យសោះ!!!"។ ណាមជូន ក៏លើកដៃហើយ ស៊ូសាន ក៏ញញឹមចុងមាត់ហើយសម្លក់គេ។
"ភ័យហេ៎? ចុះពេលដែលឯងទៅលើកកាំភ្លើងបាញ់ប៉ាយើងហើយចាប់គាត់ឲ្យប៉ូលីសមិនឃើញថាភ័យផង? ហឹស!!! ប៉ុន្មឹងសោះក៏ភ័យដែរ!"។ ស៊ូសាន ក៏សើចចំអកហើយ ណាមជូន ក៏សម្លឹងនាងដោយមុខស្មើ។
"មកធ្វើអី? អ្នកណាឲ្យលោកមកជួយខ្ញុំ? និយាយគ្នាហើយថាយើងមិនពាក់ព័ន្ធគ្នាទៀតទេ! លោកមកជួយខ្ញុំធ្វើអី? ស្លាប់រស់ក៏កុំមកខ្វល់ពីគ្នាបានទេ?"។ ពេលនេះ រីស្សាណា ក៏និយាយបែបនេះមកកាន់ ណាមជូន ហើយក៏ចងចិញ្ចើម។
"អ្នកណាថា? អូនជាប្រពន្ធរបស់បងណា៎! នេះមិនឲ្យនបងជួយអូនយ៉ាងម៉េចទៅ?"។ ណាមជូន ក៏តបហើយ រីស្សាណា ក៏សម្លក់គេ។
"ខ្ញុំមិនមែនជាប្រពន្ធលោកទៀតោឡ់យ! ខ្ញុំក៏គ្មានប្រយោជន៍អីសម្រាប់លោកទៀតឡើយ!!! លោកទភវិញទៅ!!! យ៉ាងណាខ្ញុំក៏មិនចង់រស់ស្រាប់ទៅហើយ! នាងបាញ់យើងទៅ! បាញ់យើងងាប់ក៏គេមិនខ្វល់ដែរ!"។ រីស្សាណា ក៏ងាកមកនិយាយឌឺដាក់ ស៊ូសាន ហើយ ស៊ីសាន ក៏សើច។
"ល្មមឈប់លេងកំប្លែងទៅ!! គិតថាយើងភ្លើមែនទេនាង រីសកាណា ? និយាយបែបនេះឲ្យយើងមិនខ្វល់គិតថាដោះលែងនាងឯងមែនទេ? ហាស ហាស ហាស!! ឆ្កួត!!! យើងអត់បានឆ្កួតទេណា៎មីល្ងង់យ!!"។ ស៊ូសាន ក៏យកកាណុងកាំភ្លើងមកច្រានក្បាើនាងហើយ រីស្សាណា ក៏សម្លក់គេ។
"អឹក..អ្នកនាង ស៊ូសាន !!! អឹក...មានគេវាយឆ្មប់ពួកយើងហើយ...អឹក!"។ ពេលនេះស្រាប់តែមានកូនចៅរបស់ ស៊ូសាន ម្នាក់បានរត់មកយ៉ាងគគ្រូកដោយឈាមជោកមុខហើយនឹងគែមមាត់ដៃនោះមកស្រែកប្រាប់នាងពីក្រៅធ្វើឲ្យ ស៊ូសាន កបើកភ្នែកធំៗសម្លឹងមើលមុខ ណាមជូន តែម្តង។
"អាជនក្បត់!!! នេះឯងហ៊ាននាំមនុស្សមកជួយផងមែនទេ? បាន!! យើងនឹងឲ្យឯងស្គាល់ថាយើងមិនចូលចិត្តអ្នកណាលេងសើចនឹងយើងទេ! ហាយ៎!!!"។ ខណៈដែល ស៊ូសាន ស្រែកដាក់ ណាមជូននោះ ស៊ូសាន ក៏កេះកៃកាំភ្លើងបម្រុងបាញ់ ណាមចូន តែ រីស្សាណា ដែលនៅក្បែរនោះក៏លើកជើងដែលមិនជាប់ចំណងនោះមកធាក់ជើងរបស់ ស៊ូសាន មួយទំហឹងធ្វើឲ្យនាងដួលហើយជ្រុះកាំភ្លើងចេញពីដៃដោយឈឺចាប់ជាមួយជើងដែលត្រូវ រីស្សាណា ធាក់ជាខ្លាំងទើប ណាមជូន រហ័សទៅស្រាយចំណងឲ្យ រីស្សាណា យ៉ាងរហ័ស។
"លោក ណាមជូន ឲ្យឆាប់ឡើង!!! នេះគ្នាវាមកកាន់តែច្រើនហើយ!! យើងត្រូវប្រញាប់ចេញជាបន្ទាន់! ចៅហ្វយបានហៅប៉ូលីសមកហើយ! អ្នកណាក៏មិនរួចខ្លួនដែរតែយើងប្រញាប់ចាកចេញទៅមុននឹងកម្លាំងយើងទប់ទល់នឹងគេលែងជាប់ណា៎!!"។ នេះជាសម្លេងរបស់ ខារ៉ា ដែលរ៉ាប់រងវៃកូនចៅរបស់ ស៊ូសាន ដែលការពារខាងក្រៅសុទ្ធតែជាមនុសប្រុសមិនក្រោម 50 នាក់ឡើយដោយម្នាក់ឯងដើម្បីបើកឪកាសឲ្យ ណាមជូន មកជួយ រីស្សាណា ។
"អូខេ!! មក រីណា យើងឆាប់ទៅណា៎!!"។ ណសមជូន ក៏លើកបីនាងហើយពេលនោះ ស៊ូសាន ក៏ក្តាប់ដៃហើយស្រវាក្តាបកាំបិតមុននឹងសម្លក់ពួកគេ។
"ពួកឯងមិនអាចទៅទេ! ពួកឯងត្រូវតែងាប់! យើងនឹងចាក់ពួកឯង-អាយ៎...លេងយើងអាចង្រៃ!!!"។ ខណៈនោះ ស៊ូសាន ចង់ស្ទុះទៅចាក់ ណាមជូន នឹង រីស្សាណា តែបែរជាត្រូវដៃក្រាស់មួយទៀតលូកចាប់ជាដៃរបស់ ចូដេន ចាប់ជើងនាងជាប់មិនឲ្យនាងរត់រួច។
"ទៅឲ្យឆាប់ទៅ...ទៅៗ...អឹក...អឹក...ទៅ!!"។ ខណៈនោះ ចូដេន ត្រូវ ស៊ូសាន ធាក់ក្បាលមិនឈប់ដើម្បីឲ្យគេលែងនាងតែនាយមិនលែងហើយមានទឹកមុខគួរឲ្យអាសូរដែើឈាមហូរដាបពេញមុខហើយបន្តជ្រាបពីមាត់នឹងក្បាើដែលបែកនោះនាំឲ្យ រីស្សាណា ក៏ក្រវីក្បាលស្រែកយំតែម្តង។
"ទេ!!!! ចូដេន!! ហឹុក...ជួយ ចូដេន ផង.... ចូដេន!!"។ រីស្សាណា ចង់ទៅជួយគេតែ ចូដេន ក៏ក្រវីក្បាលហើយសម្លឹងមើលទៅ ណាមជូន ដែលស្ទាក់ស្ទើរ។
"អឹក...ទៅចុះ!!! រីណា...រីណា សំខាន់ជាង!! លោកទៅៗ!!! អឹក!"។ ខណៈនោះ ចូដេន មានមុខមាត់ដែលហូរឈាមមកកក្លាក់ហើយ ស៊ូសាន ក៏គិតតែធាក់គេមិនឈប់រីឯ ណាមជូន ក៏មិនអាចធ្វើអីបានជ្រៅពីការពារ រីស្សាណា ក៏មានតែបិទភ្នែកនាំនាងដើម្បីចាកចេញជាបន្ទាន់ព្រោះឡ្នានាងក៏មកថែមទៀតហើយ។
"អាយ៎!!!! ទេ!!!! អាចង្រៃ!!!! មកពីឯង!!! នេះនែ!!! ងាប់ទៅ-!"។<ផាំង> ពេលដែល ស៊ូសាន ងាកមកស្រែកដាក់ ចូដេន ដែលទន់ខ្លួនចាប់នាងលែងបានទៅហើយនោះក៏បម្រុងយារកាំបិតមកចាក់ ចូដេន តែនាងក៏មិនរហ័សជាងគ្រាប់កាំភ្លើងរបស់ ខារ៉ា ដែលបាញ់ពីចម្ងាយនោះដែរធ្វើឲ្យធ្លាយពីក្រោយខ្នងមកដល់ដើមទ្រូងខាងមុខតេម្តង។