⛈️⛈️ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ နတ္မိမယ္⛈️⛈️
<ÖR>
💕ဦးရဲ႕အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း💕
Episode ♥ 14 ♥
"မယ္ကဦးခ်ဳန္းအတြက္ဘာလဲ"
သူမအေမးေၾကာင့္ ခ်ဳန္းခပ္ေတြေတြေလးျဖစ္သြားရသည္
သူ...ဘယ္ေတာ့မွအေျဖထုတ္မဖူးခဲ့
"ေျဖေလဦးခ်ဳန္း"
မယ္ ၾကားသိခ်င္စြာျပန္ေမးလိုက္မိသည္
သို႔ေပမယ့္
"ငါမသိဘူး ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့အနားမွာအျမဲရွိေနရမယ္"
မယ္လိုခ်င္ေသာအေျဖမဟုတ္ခဲ့
မယ္ ငိုခ်င္စိတ္ကိုအားတင္းကာ ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းတစ္ခုကိုေမးလိုက္သည္
"မယ္က ဦးခ်ဳန္းအနားမွာ႐ွိေနရမွာဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ခုအတိုင္းလား"
"က်စ္!!!!!!ဘာလို့စိတ္႐ႈပ္စရာေတြလာေျပာေနတာလဲ"
ခ်ဳန္း အေျဖမ႐ွိေသာသူမေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ ဦးစြာေ႐ွာင္ထြက္လာခဲ့သည္
အျပင္ထြက္သြားသည့္ဦးခ်ဳန္းေက်ာျပင္အားၾကည့္ကာ ထိန္းထားရသည့္မ်က္ရည္မ်ားကပါးျပင္ေပၚသို႔
"မယ္ ဦးခ်ဳန္းအနားမွာ ေနေပးဆိုေနေပးႏိုင္ပါတယ္ဒါေပမယ့္ မယ္လိုခ်င္တာတစ္ခုထဲပဲ အဲ့တာဦးခ်ဳန္းႏွလုံးသား"
တိတ္ဆိတ္ေသာ အခန္းႀကီးထဲတီးတိုးေရရြတ္လိုက္မိရင္း
💛💛°°°°°💛💛°°°°°💛💛°°°°°💛💛
ဒီေန႔နဲ႔ဆို မယ္သူ႔ကိုစကားေကာင္းေကာင္းမေျပာတာ၃ရက္ေလာက္႐ွိၿပီ
သူမဒီလိုျဖစ္ေနရင္ မေနတတ္တာအမွန္
ေခ်ာ့ဖို႔လည္းမေတြး ေတာ္ၾကာအဲ့ေမးခြန္းကိုထပ္ေမးလာလ်ွင္ သူ႔မွာအေျဖမ႐ွိ
ညေနပိုင္း ေက်ာက္မ်က္ရတနာျပပြဲ႐ွိသျဖင့္ျပင္ဆင္ေနရင္း
နံေဘးမွာ ေက်ာက္႐ုပ္သဖြပ္ရပ္ေနေသာ သူမအားၾကည့္ကာ
"မယ္"
"ေျပာေလဦးခ်ဳန္း"
အရင္ေန႔မ်ားကဲ့သို႔ ရႊင္ရႊင္ပ်ပ်မ႐ွိ
"အနားလာခဲ့"
"အဲ့ကေနေျပာလည္းရတာပဲကို"
"လာဆိုလာခဲ့ လင္းအျပင္မွာေစာင့္ေန"
မယ္ သူ႔အနားကိုေဘာက္ဆပ္ဆပ္လာခဲ့ၿပီး
"ေျပာ"
"ငါ့အက်ႌကူဝတ္ေပး"
"အကိုလင္းကိုခိုင္းလဲရေနတာကို"
မယ္ပြစိပြစိေျပာကာ သူခိုင္းတာကိုလဲမလုပ္ပဲမေနရဲ
ခုနကအကိုလင္းျပင္ဆင္ေပးသြားေသာေၾကာင့္ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမလုပ္ေပးလိုက္ရ
"ၿပီးၿပီ"
လုပ္ေပးၿပီးသည္ႏွင့္ အေနာက္သို႔ဆုတ္သြားေသာ သူမ
"အဆင္ေျပလား ၾကည့္ေပး"
မယ္ သက္ျပင္းေလးခ်ကာ သူ႔အားတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ေျပတယ္ေျပတယ္"
"မင္းခုတေလာကိုယ့္ကိုစကားမေျပာဘူး"
"ေျပာပါတယ္"
"ငါထင္တာ....မင္း!!!!!!"
"သခင္ေလး အခ်ိန္နီးေနပါၿပီ"
လင္း အျပင္ကလွမ္းေျပာလိုက္သျဖင့္ စကားေတြရပ္တန္႔သြားကာ
"ငါသြားေတာ့မယ္"
"အင္း"
ကားေပၚတြင္ ထိုင္ခုံကိုမွီကာ မ်က္လုံးမွိတ္ေနလ်က္
အေတြးေတြကေတာ့႐ႈပ္ေထြးေနစြာ
"လင္း"
"ေျပာပါသခင္ေလး"
ခ်ဳန္း ေျပာရမလားမေျပာရဘူးလားေတြးေနၿပီးမွ
"ငါနဲ႔မယ္ကို.ဘယ္လိုထင္လဲ"
"ဗ်ာ...."
လင္းေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားရသည္
"သခင္ေလးေမးတာက....."
"ထားေတာ့ စိတ္႐ႈပ္တယ္ က်စ္!!!!!!"
"သခင္ေလးနဲ႔ မိန္းကေလးကအရမ္းလိုက္ဖက္တယ္ မိန္းကေလးေရာက္လာၿပီး သခင္ေလးေျပာင္းလဲသြားတာသိရဲ႕လား"
"အင္း သူနဲ႔ငါအဆင္ေျပေနတာပဲေလ ေ႐ွ႕ဆက္ၿပီးလည္းခုလိုေနလို႔မရဘူးလား"
"ေနလို႔ရေပမယ့္ ခုလိုေပ်ာ္ရႊင္ရမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး သခင္ေလးကသူ႔ကိုဘယ္လိုမ်ိဳးေခၚထားခ်င္တာလဲစဥ္းစားၾကည့္ပါ အကယ္၍ သခင္ေလးကသူ့ကိုလက္ထပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မိန္းကေလးကလက္ခံမွာမဟုတ္ပါဘူး မိန္းကေလးစိတ္ကခန္႔မွန္းရလြယ္ပါတယ္"
"ဘာလို႔လဲ"
"သခင္ေလး သူ႔ကို'ခ်စ္တယ္´လို႔မေျပာဖူးဘူးမလား"
"ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကအဲ့ေလာက္ထိလိုအပ္လို႔လား"
လင္းျပဳံးလိုက္ၿပီး
"သခင္ေလး မိန္းကေလးခ်စ္တာကိုလိုခ်င္တယ္မလား"
"မင္း ဘယ္လိုသိ!!!!!!"
"႐ွင္း႐ွင္းေလးပါသခင္ေလး သခင္ေလးလိုခ်င္သလိုမိန္းကေလးလဲလိုခ်င္မွာပဲ သခင္ေလးၾကားခ်င္တဲ့စကားကို သူလဲ ၾကားခ်င္ေနမွာပါ
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားက႐ိုး႐ွင္းေပမယ့္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူဆီကၾကားဖို႔ လူတိုင္းေမ်ွာ္လင့္ၾကပါတယ္"
"ဘာလို႔ဒီေလာက္႐ႈပ္ယွက္ခပ္ေနရတာလဲ"
"႐ႈပ္ေနတာက သခင္ေလးပါ သခင္ေလးရဲ႕ႏွလုံးသားကိုဖြင့္လိုက္ပါ အကုန္လြယ္ကူသြားလိမ့္မယ္"
ခ်ဳန္း သတင္းေထာက္ေထာက္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ ခန္းမထဲဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္
ခ်ဳန္း ခန္းမထဲသို႔ေရာက္လ်ွင္ ႏႈတ္ဆက္ၾကေသာ လူအမ်ားအျပား
"သခင္ေလးရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းကေတာ့အရမ္းကိူေက်ာ္ေစာပါတယ္"
"ခ်ီးမြမ္းလြန္းေနပါၿပီ"
ခ်ဳန္း လုပ္ငန္း႐ွင္ေတြႏွင့္ နွုတ္ဆက္လိုက္စီးပြားေရအေၾကာင္းေဆြးေႏြးလိုက္လိုက္ျဖင့္
"သခင္ေလးအဆင္ေျပပါရဲ႕လား"
ဝိုင္ေသာက္တာမ်ားေနၿပီျဖစ္ေသာ ခ်ဳန္းအားလင္းအနားကပ္ကာေမးလိုက္သည္
"ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့မမူးပါဘူး"
"ဟုတ္"
"ခ်ဳန္း"
ေနာက္ပါးမွေခၚသံေၾကာင့္ ခ်ဳန္းမ်က္ဝန္းေတြအေရာင္ေျပာင္းသြားရကာ တစ္ဆက္ထဲလက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္လိုက္မိသည္
ဒီအသံကို သူမွတ္မိသည္
ဒါဟိုမိန္းမႀကီးအသံ
ခ်ဳန္း ေဒါသထြက္လာကာအသက္႐ွဴႏႈန္းေတြပင္ျမန္လာရသည္
"လင္းသြားမယ္"
ခ်ဳန္း ထြက္သြားဖို႔ျပင္လိုက္လ်ွင္
"ခ်ဳန္း ခဏေနပါဦး"
ေဒၚမိုးျမင္သဇင္ နံေဘးကသားငယ္ကိုဆြဲကာ ခ်ဳန္းေ႐ွ႕သို႔ေျပးသြားလိုက္ၿပီး
"မေတြ႔တာၾကာၿပီေနာ္ ခ်ဳန္းေလး"
ခ်ဳန္းမ်က္ဝန္းစူးေတြျဖင့္ၾကည့္ကာ
"ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကိုေခၚစရာမလိုဘူး"
"သား...ဒီႏွစ္ေတြမွာ အဆင္ေျပတယ္မလား သားအရမ္းေတာ္တာပဲ"
"အဟက္"
ခ်ဳန္း နာက်င္စြာ ရီလိုက္ၿပီး
"ဘယ္သူက ခင္ဗ်ားသားလဲ ရီရတယ္ေနာ္ပစ္သြားတုန္းကပစ္သြားၿပီး ခုမွသားလာေတာ္ခ်င္ေနတယ္ က်ဳပ္မွာအေမမ႐ွိဘူး"
"သား...."
"မေခၚနဲ႔ ခင္ဗ်ားပါးစပ္ကအဲ့အသံၾကားရတာရြံလြန္းလို႔"
"မာမီေတာင္းပန္ပါတယ္ အဲ့တုန္းကမာမီ!!!!!!!"
"Sorryပဲ က်ဳပ္မွာအေရးမပါတဲအေၾကာင္းကိုနားေထာင္ဖို႔အခ်ိန္မ႐ွိဘူး ခင္ဗ်ားဘာသာေရြးသြားတဲ့လမ္း ဆုံးတဲ့ထိေလ်ွာက္ လာသနားျပေနစရာမလိုဘူး"
"ခ်ဳန္းရယ္ မာမီမရည္ရြယ္ခဲ့ပါဘူး"
"မရည္ရြယ္ခဲ့လည္း က်ဳပ္ဒယ္ဒီကေသသြားခဲ့ရၿပီးၿပီ ျပန္မ႐ွင္လာႏိူင္ေတာ့ဘူး ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကိုတစ္ခ်က္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ပဲထြက္သြားတဲ့ေန႔ထဲက က်ဳပ္ဘဝထဲမွာေရာ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာေရာ ခင္ဗ်ားအတြက္ေနရာမက်န္ေတာ့ဘူး"
"မာမီနားလည္ပါတယ္"
ေဒၚမိုးျမင့္သဇင္ နံေဘးကေကာင္ေလးငယ္ငယ္အား
"သားငယ္ သူကမင္းအစ္ကိုႀကီးေလ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါဦး"
ထိုဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေကာင္ေလးကခ်ဳန္းအားဦးၫြတ္လိုက္ၿပီး
"မဂၤလာပါအစ္ကို"
"မေခၚနဲ႔ မင္းနဲ႔ငါဘာမွမပတ္သက္ဘူး"
ခ်ဳန္းေအာ္လိုက္ေတာ့ အေမျဖစ္သူအား မ်က္ႏွာေလးမဲ့စြာၾကည့္လိုက္လ်ွင္
"ခ်ဳန္း ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲကြယ္.သူကမင္းရဲ႕!!!!!!"
"ဒီမွာ ခင္ဗ်ားမွတ္ထားဖို႔က ထစ္ခ်ဳန္းမိုးက ဘုရင့္နန္းေတာ္စံအိမ္ႀကီးရဲ႕ အ႐ွင္သခင္ ေမာင္ႏွမမ႐ွိဘူး အေမမ႐ွိဘူး တစ္ဦးတည္းေသာဘုရင္ပဲ ခင္ဗ်ားမ႐ွိလဲ က်ဳပ္ဘဝမွာ အကုန္ျပည့္စုံၿပီးသားပဲ"
ခ်ဳန္း စကားျဖင့္အႏိုင္ပိုင္းျဖတ္လာကာ မိခင္ျဖစ္သူေ႐ွ႕မွ ထြက္လာခဲ့သည္
အျပင္မွာသာ အႏိုင္ေျပာခဲ့မိေပမယ့္ သူရင္ထဲမွာ နာက်င္ေနစြာ
ဘာလို႔ သူ႔ေ႐ွ႕ကိုထပ္ခါထပ္ခါေပၚလာၿပီးဒဏ္ရာေတြလာလာေပးေနျကတာလဲ
သူ႔ကိုတစ္ခ်က္ေတာင္လွည့္မၾကည့္ပဲ ေက်ာခိုင္းသြားေပမယ့္ အဲ့ေကာင္ေလးကိုက် မိခင္ေမတၱာအျပည့္နဲ႔
ဘာလို႔လဲ သူ႔ကိုက် ဘာလို႔ထားသြားခဲ့တာလဲ
ခ်ဳန္းေမးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာပဲ ၿမိဳသိပ္ထားမိသည္
ဘယ္သူ႔ေ႐ွ႕မွာမွ သူ့မေပ်ာ့ညံ့ခ်င္
ခုခ်ိန္တမ္းတမိသည္က သူမတစ္ေယာက္ထဲ
သူမသာ အနားမွာ႐ွိေနရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ
ခ်ဳန္း အနားကစားပြဲေပၚမွာ႐ွိတဲ့ ခပ္ျပင္းျပင္းဝိုင္ေတြအားတစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္
"သခင္ေလး"
လင္းတားခ်င္ေပမယ့္လည္း သခင္ေလးရင္ထဲကဒဏ္ရာကိုရိပ္စားမိသည္မို႔ မတားျဖစ္ခဲ့
ခဏေလာက္ေနေတာ့
"လင္း ငါစံအိမ္ျပန္ခ်င္တယ္"
"ဟုတ္"
လင္း အနည္းငယ္ရီေဝေနၿပီျဖစ္ေသာ ခ်ဳန္းအားတြဲကာ ကားထံသို႔သြားရင္း
💙💙°°°°°💙💙°°°°°💙💙°°°°°💙💙
လင္းခ်ဳန္းအား တြဲပို႔ရင္း
မမူးဘူးဆိုေပမယ့္ အနည္းငယ္ရီေဝေနစြာ
ခ်ဳန္းအခန္းေပါက္ဝေရာက္ေတာ့
"ရၿပီ မင္းနားေတာ့"
"အဆင္ေျပပါ့မလား သခင္ေလး"
"အင္း"
ခ်ဳန္း အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ သူမ႐ွိမေန
သို႔ေပမယ့္ ေအာက္ထပ္မွာလဲမေတြ႔ခဲ့
ေရခ်ိဳးခန္းမွ ေရသံေၾကာင့္ သူမေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာျဖစ္လိမ့္မယ္
ခ်ဳန္း ကုတင္ေပၚတြင္လဲက်လိုက္ကာ တဆစ္ဆစ္ထိုးကိုက္ေနေသာေခါင္းအားလက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္ၿပီး
"က်စ္!!!!!"
¸¸♬·¯·♩¸¸♪·¯·♫¸¸¸¸♬·
ထိုစဥ္ စားပြဲေပၚမွ သူမဖုန္းျမည္လာေသာေၾကာင့္ ခ်ဳန္းယူကာၾကည့္လိုက္ေတာ့ နာမည္မွတ္မထား
ခ်ဳန္း 'ဘယ္သူလဲ´ဟုေတြးကာဖုန္းအားေကာက္ကိုင္ရင္း
"ဟဲလို"
တစ္ဖက္မွေယာက္်ားသံေၾကာင့္ ခ်ဳန္းမၾကည္လင္ေနေသာစိတ္မ်ားအစားေဒါသေတြကဝင္ေရာက္လာရသည္
သူမ႐ွိေနသည့္ေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို႔ၾကည့္လိုက္ၿပီး လက္သီးကိုက်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ထားမိ၍
ဖုန္းထဲကေယာက္်ားသံကဆက္၍
"ဟဲလို မယ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ တစ္ေန႔လုံးမအားလို႔မဆက္ျဖစ္လိုက္ဘူး"
"........."
ခ်ဳန္း ရင္အုပ္ႀကီးနိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ျဖစ္ေနသည္ထိ ေဒါသတို႔ကအလိပ္လိပ္ထြက္ေနလ်က္
စိတ္ထဲတြင္လည္း လုပ္ရက္ေလစြဟုေတြးမိသည္
"မယ္...နားေထာင္ေနတာလား ကိုယ့္စိတ္ဆိုးေနတာလားကြာ"
"မင္းေနာက္ကို သူ႔ကိုဖုန္းမဆက္မိေစနဲ႔"
တီ...တီ...တီ
ေအးစက္စက္စကားသံႏွင့္အတူက်သြားသည့္ဖုန္းေလး
"ဟဲလို....ဟဲလို မယ္"
ဆက္စိုးရိမ္တႀကီး ေခၚေသာ္လည္းဖုန္းေလးကက်သြားခဲ့ၿပီ
"ခုနကဘယ္သူလဲ"
ေသခ်ာတာကေတာ့ေယာက္်ားေလးအသံဆိူတာ.မွားႏိုင္ဖြယ္မ႐ွိ နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၈နာ႐ီထိုးၿပီးၿပီ
မယ့္ အလုပ္႐ွင္ပဲေနမွာပါဟု ေျဖကာေတြးရင္း
မယ္ ကိုယ္လက္ေဆးၿပီးထြက္ခဲ့ေတာ့ ကုတင္ေပၚကေနေဒါသမ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ၾကည့္ေနေသာ.ဦးခ်ဳန္းေၾကာင့္ လန္႔သြားရကာ
"ဦးခ်ဳန္း ျပန္ေရာက္တာေစာတယ္ေနာ္"
"........"
ဘာမွျပန္မေျဖပဲစူးစိုက္စြာ ၾကည့္ေနလ်က္
မယ္ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ကုတင္နားကစားပြဲေပၚတင္ထားသည့္ေခါင္စည္းႀကိဳးေလးအားယူဖို႔သြားလိုက္သည္
မယ္တကယ္ေတာ့ငိုထားသည္ကိုသူမရိပ္မိေစရန္ မ်က္ႏွာသစ္ေနျခင္းပင္
မယ္ညေနကစံအိမ္ကအလုပ္သမားေတြဆီက မထင္မွတ္ပဲ ၾကားခဲ့ရသည္က.....
💭💭💭💭💭
မယ္ သူထြက္သြားၿပီးေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့လ်ွင္
"ဟဲ့နင္ၾကားၿပီးၿပီလား"
"ဘာကိုလဲ"
"ဟိုေန႔က သခင္ေလး ဦးဗိုလ္ထြဋ္ကိုထိုးလိုက္တယ္ေလ"
"ဦးဗိုလ္ထြဋ္ဆိုတာက ဟိုတရားမဝင္သားမလား"
"ေအး မေန႔ကသခင္ေလးပုံစံက သတ္ေတာ့ျဖတ္ေတာ့မယ့္အတိုင္းပဲ"
"ဟုတ္လား သခင္ေလးကအျမဲမ်က္ႏွာတည္ႀကီးနဲ႔ေနာ္ ဦးဗိုလ္ထြဋ္က တရားမဝင္သားဆိုေတာ့ အဆင္မေျပတာမဆန္းပါဘူး"
"သခင္ေလးက ေတာ္႐ုံတန္႐ုံအေရးလုပ္တာမဟုတ္ဘူး ၿပီးေတာ့မေန႔က....."
ထိုေကာင္မေလးက ပတ္ဝန္းက်င္ကိုေသခ်ာၾကည့္လိုက္ၿပီး
"မေန႔က ဦးဗိုလ္ထြဋ္က မိန္းကေလးမယ္ရဲ႕ လက္ကိုဆြဲၿပီး ႀကိဳက္တယ္လို႔ေျပာခဲ့တာေလ"
"တကယ္လား အရင္ေကာင္မေလးေတြကိုလဲအဲ့လိုပါပဲ"
"မတူတာကသခင္ေလးေလ သခင္ေလးကိုၾကည့္ရတာ ထသတ္ေတာ့မယ့္အတိုင္းပဲသိလား"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္သခင္ေလးက မိန္းကေလးမယ့္ကိုနည္းနည္းေတာ့ပိုတယ္ ဟိုေန႔ကလဲ ၾကည့္ပါလား ေျခေထာက္ကိုဖန္ကြဲစူးကာ အလုပ္သမားေတြကိုအလုပ္ထုတ္လိုက္တယ္ ၾကည့္ရတာ မိန္းကေလးမယ္ကို သဲသဲလႈပ္ခ်စ္ပုံပဲ"
"ခ်စ္လဲ ဘာလုပ္ရမွာလဲ အခ်ိန္တန္ရင္ မမေလးနန္းကိုလက္ထပ္ရမွာပဲေလ"
"သူကဘယ္သူလဲ"
"နန္းထိပ္ထားေလ အမ်ိဳးႀကီးအေဆြႀကီးထဲကပဲ ငယ္ကထဲကေစ့စပ္ထားတာ ႏိုင္ငံျခားမွာေက်ာင္းတက္ေနတာမို႔မျမင္ဖူးတာေလ ျပန္လာရင္လက္ထပ္ၾကမွာ"
"အဲ့တာဆို မိန္းကေလးမယ္က်ေရာ"
"သူက ဒီၾကားထဲ ဒီစံအိမ္ႀကီးရဲ႕မ်ိဳးဆက္ကိုေမြးေပး႐ုံပဲ အခ်ိန္တန္ထြက္သြားရမွာ သခင္ေလးသေဘာက်လို႔ ေခၚထားခ်င္ရင္ေတာင္အငယ္အေႏွာင္းပဲ"
'အငယ္အေႏွာင္း´တဲ့လား
မယ့္ရင္ေတြေၾကကြဲမတတ္ပါပဲ
အဆုံးသတ္မလွတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို ဘယ္လိုအင္အားမ်ိဳးနဲ႔ေ႐ွ႕ဆက္ရမွာလဲ
သူ႔အခ်စ္ေတြနဲ႔ေ႐ွ႕ဆက္ဖို႔ကလဲ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားကခ်စ္တယ္လို႔ေတာင္တစ္ခါမွမေျပာဖူးတာ
မယ္ဆိုတာ အခ်ိန္တန္ရင္ သူ႔ဘဝထဲကကြယ္ေပ်ာက္ရမွာပဲေလ
ဒီထက္ပိုၿပီး ဆိုးမလာခင္ သူ႔အနားကေနထြက္ေျပးခ်င္မိတယ္
မယ္သူ႔ကိုခ်စ္တယ္ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားေယာက္်ားကိုလုယူတဲ့လူေတာ့မျဖစ္ခ်င္ဘူး
💭💭💭💭💭
မယ္ အေတြးနဲ႔တင္ကို ရင္ထဲကစူးခနဲ
မယ္အသက္ကိုပင့္သက္႐ႈိက္႐ွဴလိုက္ၿပီး သူ႔ေ႐ွ႕ကအထြက္
မယ့္လက္ေတြကို.ဆြဲလိုက္သည့္ သူ
"ငါ မင္းကိုေမးစရာ႐ွိတယ္နတ္မိမယ္"
ငါဆိုေသာ အသုံးအႏႈန္းေၾကာင့္ သူတစ္စုံတစ္ရာကိုမေက်နပ္ေနသည္ကိုတပ္အပ္သိရင္း
"ေမးေလ"
"မင္း ဘယ္ေကာင္နဲ႔အဆက္အသြယ္လုပ္ေသးလဲ"
မယ္ ကိုဆက္နဲ႔စကားေျပာတာ မိသြားၿပီလားဟူေသာ အေတြးေၾကာင့္ ရင္ေတြဒိန္းခနဲ
သို႔ေပမယ့္ အမူအယာကိုထိန္းကာ
"ဟင့္အင္း"
သူသိရင္ မယ့္ကိုသတ္လိမ့္မယ္
မယ္ သူ႔ေဒါသကိုေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ လိမ္ေျပာမိလိုက္သည္ေလ
ခ်ဳန္း.နာက်င္စြာရီလိုက္ရင္း
ဘာလို႔ သူ႔ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ေနၾကတာလဲ
သူ႔အနားမွာေခၚထားခ်င္တဲ့တစ္ဦးတည္းေသာ.မိန္းကေလးကဘာလို႔သစၥာမ႐ွိရတာလဲ
ဘာေၾကာင့္လဲ
ဘာလို႔ကံတရားႀကီးက သူ႔အေပၚရက္စက္ေနရတာလဲ
ခ်ဳန္း လက္ထဲကဖုန္းကိုေျမာက္ျပကာ
"ခုနက လူတစ္ေယာက္ဖုန္းဆက္တယ္"
"ဟင္"
"မင္းမသိဘူးေပါ့ ရတယ္ အာ့ဆိုဘယ္သူလဲဆိုတာစစ္ေဆးၿပီးသတ္ပစ္မယ္ ငါပိုင္တဲ့မိန္းကေလးကိုပတ္သက္ရဲတဲ့အတြက္အျပစ္ဒဏ္ပဲ"
"ဦးခ်ဳန္း !!!!!!"
ခ်ဳန္း သူ႔အားေအာ္လိုက္ေသာမယ္ေၾကာင့္ ေဒါသေတြကပိုထြက္လာရကာ
သူမပါးအားလက္ျဖင့္ ညစ္လိုက္ၿပီး
"မင္းငါ့ကိုေအာ္တယ္ေပါ့မယ္"
မယ္ သူ႔လက္ေတြအားျဖဳတ္ခ်လိုက္၍
"အ႐ူးထမေနပါနဲ႔ေတာ့"
"နတ္မိမယ္ မင္းငါ့ကိုအဲ့ေကာင္ေၾကာင့္ျပန္ခံေျပာေနတာေပါ့"
"........"
"အဲ့ေကာင္ကမင္းနဲ႔ဘာေတြလဲ ဘယ္လိုပတ္သက္ေနတာလဲ"
ဝိုင္အ႐ွိန္ေၾကာင့္ေရာလားမသိ ေဒါသေတြကမထိန္းႏိုင္စြာ
"မယ္နဲ႔ ကိုဆက္နဲ႔က ဘာဆိုဘာမွမပတ္သက္ဘူး ဟုတ္ၿပီလား"
သူမေျပာေတာ့စိတ္ေအးသြားေသာ္လည္း မရပ္တန္႔ေသးေသာေဒါသမ်ားက
"ငါ မင္းအလိမ္အညာေတြကိုယုံမယ္ထင္ေနလား"
မယ္ ရင္ထဲဝမ္းနည္းသြားရသည္
အစထဲကဝမ္းနည္းစိတ္မ်ားႏွင့္အတူ ငိုခ်င္စိတ္ကိုထိန္းရင္း
မယ္က ဦးခ်ဳန္းအတြက္ကစားစရါအ႐ုပ္သာသာပဲ
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ဦးခ်ဳန္းရဲ႕လက္တြဲေဖာ္အစစ္ျပန္လာရင္ မယ္ကအစြန္႔ပစ္ခံရမွာပဲေလ
မယ္ သူ႔အတြက္ခံစားရတာမလုံေလာက္ေသးလို႔လား
"ယုံတာမယုံတာဦးခ်ဳန္းအပိုင္းပါ"
"နတ္မိမယ္ မင္းကိုငါဘာေျပာထားလဲ ဘယ္ေကာင္နဲ႔မွမပတ္သက္ဖို႔အတန္တန္မွာထားတယ္ဒါကိုမင္းက....ေတာက္"
ခ်ဳန္းေတာက္တစ္ခ်က္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္လိုက္မိသည္
"မယ့္ကိုဦးခ်ဳန္းမပိုင္ဘူး မယ္သတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ျပည့္ရင္ထြက္သြားရမွာပဲေလ ဒီအေတာအတြင္း မယ္ဘယ္ေယာက္်ားေလးနဲ႔မွမပတ္သက္ရင္ၿပီးေရာမလား မယ္စကားမယ္တည္တယ္"
"မဟုတ္ဘူး ငါကမင္းကိုထြက္သြားခြင့္ေပးမယ္ထင္လားနတ္မိမယ္ မင္းတစ္ဘဝလုံးငါ့အနားမွာပဲေနရမယ္"
အတၱကိုဦးစားေပးေနသည့္ သူ႔စကားမ်ားေၾကာင့္ မယ္မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွျပဳံးလိုက္ၿပီး
"မယ္မေနႏိုင္ဘူးဦးခ်ဳန္း"
"ဘာ!!!!!ဘာလဲ အဲ့ေကာင္ေၾကာင့္လား မင္းကအဲ့ေကာင္နဲ႔ႀကိဳက္ေနတာေၾကာင့္လား ဟမ္"
မယ္ ရင္ခုန္သံကိဳလိမ္ညာလိုက္ၿပီး
"ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ေရာ"
"နတ္မိမယ္!!!!!!"
ခ်ဳန္း သူမပုခုံးအားၾကမ္းတမ္းစြာ ကိုင္လႈပ္၍
သူမစကားေတြက ခ်ဳန္းရင္ကိုခြၽတ္ထက္ေသာ အရာျဖင့္ထိုးေနသည့္အလား
ပထမဆုံးအေနနဲ႔ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုယုံၾကည္မိခဲ့တယ္
ဒီခံစားမႈ.....ဟုတ္တယ္ ဒယ္ဒီလဲဒီလိုခံစားခဲ့ရမွာပဲဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူသတ္ေသသြားခဲ့တာ
မိန္းမေတြအကုန္ သစၥာမ႐ွိဘူး
သို႔ေပမယ့္ သူမကိုလက္မလြတ္ႏိုင္
"မယ္ နာတယ္ဦးခ်ဳန္း မယ့္ကိုလြတ္"
"မင္းငါ့ကြယ္ရာမွာ အဲ့ေကာင္နဲ႔ဘယ္ကထဲကဆက္သြယ္ေနခဲ့တာလဲ "
"ေန႔တိုင္းပဲ"
"ေတာက္!!!!!!မင္းကြာ ငါေျပာတဲ့စကားကိုဘာလို႔အေလးအနက္မထားခဲ့တာလဲ"
"ဦးခ်ဳန္းသိဖို႔က မယ္ဦးခ်ဳန္းစကားကို နားေထာင္ခဲ့တယ္ ကိုဆက္နဲ႔မယ္က ဦးခ်ဳန္းထင္သလိုမဟုတ္ဘူး"
"အဲ့တာဆို မင္းနဲ႔သူက ဘယ္လိုပတ္သက္တာလဲ"
"သူကမယ့္အေဖရဲ႕ ဆရာဝန္ ခုထိသူနဲ႔မယ္က႐ိုး႐ိုးသားသားပဲ"
သူမစကားၾကားမွပဲ စိတ္ေအးသြားရသည္ခ်ဳန္းေဒါသကိုေလ်ာ့ခ်လိုက္၍
"မင္းအဲ့ေကာင္နဲ႔ထပ္မဆက္သြယ္နဲ႔"
"ဘာလို႔လဲ ဦးခ်ဳန္းက မယ့္သခင္ေလးအေနနဲ႔အမိန္႔ေပးေနတာလား"
မယ္ သူ႔ထံမွၾကားခ်င္ေသာစကားၾကားရမလားဟုေတြးကာတမင္ေမးလိုက္ေပမယ့္
"ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ငါတားျမစ္တယ္"
မယ္ မ်က္ရည္ေတြကိုဖိသုတ္ပစ္ကာ
"စိတ္ခ်ပါဦးခ်ဳန္း တစ္လအတြင္းဦးခ်ဳန္းစကားကိုနားေထာင္ပါ့မယ္"
"တစ္လ.....အဲ့တာမင္းဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"
"မယ္ ဒီတစ္လၿပီးရင္ မယ့္တာဝန္ၿပီးသြားၿပီ အဲ့က်မယ္နဲ႔ဦးခ်ဳန္းၾကား ဘာဆက္ဆံေရးမွမ႐ွိေတာ့ဘူး"
"ဘယ္သူ႔သေဘာနဲ႔လဲ"
"မယ္ ကိုဆက္နဲ႔ဒီၾကားထဲအဆက္အသြယ္မလုပ္ပဲေနမယ္ မယ္တာဝန္ၿပီးသြားရင္ေတာ့ မယ့္သေဘာပါ"
ခ်ဳန္းေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္သြားကာ
"မရဘူး မင္းတစ္ဘဝလုံးကို ငါပိုင္တယ္မယ္"
"ေတာ္ပါေတာ့ဦးခ်ဳန္းရယ္ မယ္ဦးခ်ဳန္းအနားမွာ ႐ွိမေနခ်င္ေတာ့ဘူး မယ္မေနခ်င္ဘူး"
ခ်ဳန္းနာက်င္စြာ ရီလိုက္၍
"အဟက္ဘာလဲ အဲ့ေကာင္အနားမွာမွေနခ်င္တာလား"
မယ္ စိတ္ထဲကမပါေပမယ့္လည္း ဦးခ်ဳန္းကိုအႏိုင္လိုခ်င္စြာ
"ဟုတ္တယ္ ကိုဆက္ကမယ္ကို ခ်စ္တယ္ ဒါေၾကာင့္ မယ္သူ႔အနားမွာေနခ်င္တယ္ ဦးခ်ဳန္းက်ေရာ မယ္ကိုအနားမွာသာ႐ွိေစခ်င္တာ ခ်စ္မွမခ်စ္တာ မယ္ကိုမခ်စ္တဲ့သူအနားမွာ မယ္မေနခ်င္ဘူး ကိုဆက္ကမယ့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစမွာ ၿပီးေတာ့ဦးခ်ဳန္းမွာလဲလက္ထပ္ရမယ့္သူ႐ွိေနတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား"
ခ်ဳန္း သူမစကားေတြေၾကာင့္ မခံႏိုင္စြာ
"နတ္မိမယ္ မင္းကိုငါပဲပိုင္တယ္ မင္းေသတဲ့ထိ ငါ့အနားမွာပဲေနရမယ္ မင္းစိတ္နဲ႔ခနၶာကငါ့အတြက္ပဲ"
ခ်ဳန္း စိတ္ေတြကိုလြတ္ခ်လိုက္ၿပီး ဒီညေတာ့သူမကို သူအလြတ္ေပးမည္မဟုတ္
သူမက သူ႔အတြက္သာျဖစ္ရမည္
ခ်ဳန္း သူမအားကုတင္ေပၚတြန္းလွဲလိုက္ေတာ့ သူမကေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ျဖင့္
"ဦး....ဦးခ်ဳန္း"
ခ်ဳန္း ဝိုင္ေၾကာင့္ေရာေဒါသေတြေၾကာင့္ေရာစိတ္ေတြကအ႐ိုင္းဆန္ေနကာသူမအေပၚပုံခ်မိေလသည္
ခ်ဳန္း သူမအေပၚ အုပ္မိုးလိုက္ၿပီး သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအၾကမ္းပတမ္းနမ္း႐ႈိက္ပစ္သည္
သူ႔ရင္ဘတ္အားတြန္းဖယ္ေနသည့္ သူမလက္မ်ားအားလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ စုကိုင္လိုက္ၿပီး
Necktieကိုခြၽတ္ကာ သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကိုပူးကပ္ခ်ည္လိုက္ေလသည္
ခ်ဳန္း အက်ႌေတြအားခြၽတ္လိုက္ၿပီး သူမႏႈတ္ခမ္းေတြကိုထပ္နမ္းလိုက္ၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းမွတစ္ဆင့္ လည္တိုင္တစ္ေလ်ွာက္တို႔ေဝွ့နမ္း႐ႈိက္လိုက္၏
"အဟင့္ မ...မလုပ္ပါနဲ႔"
မယ္တားလိုက္ေသာ္လည္း သူကဂ႐ုမစိုက္စြာ
"ဟင့္ ဦးခ်ဳန္း....မလုပ္ပါနဲ႔ အာ့!!!!!"
ခ်ဳန္း သူမလည္တိုင္အားနမ္းေနရင္းမွ ဖိကိုက္လိုက္၍
သူမညဝတ္အက်ႌရဲ႕ ၾကယ္သီးေတြအားျဖဳတ္ေနရာမွ စိတ္မ႐ွည္စြာ ဆြဲျဖဲပစ္လိုက္ရင္း
ၿဗိ💢💢💢
"ဟင့္ ဦးခ်ဳန္း"
"မရေတာ့ဘူးမယ္ ကိုယ္ေနာက္ဆုတ္မွာမဟုတ္ဘူး မင္းကိုကိုယ္ပိုင္တယ္မင္းကိုယ့္အနားကထြက္သြားခြင့္မ႐ွိဘူး မင္းငါ့အနားမွာပဲေနရမယ္"
ခ်ဳန္း ေျပာလိုက္ၿပီး သူမႏႈတ္ခမ္းေတြအားၾကမ္းတမ္းစြာနမ္း႐ႈိက္လိုက္ၿပီး
သူ႔လက္ေတြက သူမရဲ႕က်န္႐ွိေနေသာ အက်ႌခ်ိတ္မ်ားအားျဖဳတ္ပစ္ေနလ်က္
မယ္ကို 'ခ်စ္တယ္´လို႔တစ္ခြန္းေတာင္မေျပာပါပဲ မယ့္အေသြးအသားကို သူသိမ္းပိုက္လိုက္သည္
ထိုညက မယ္ ဝမ္းနည္းစြာက်ခဲ့ေသာ မ်က္ရည္မ်ားကို.ေခါင္းအုံးေလးသာအသိဆုံးျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္
မယ္ဦးခ်ဳန္းကို မုန္းခ်င္ေပမယ့္ ႏွလုံးသားေလးကျငင္းဆန္ေနတယ္
ဘာေၾကာင့္လဲ မယ့္ကိုလဲမခ်စ္ပဲနဲ႔မယ့္ဘဝကိုဘာလို႔သိမ္းပိုက္လိုက္ရတာလဲ
💜💜°°°°°💜💜°°°°°💜💜°°°°°💜💜
☀☀☀☀☀
ခ်ဳန္း အိပ္ယာကထေတာ့ နံေဘးကိုစမ္းၾကည့္မိေလသည္
ေအးစက္စက္အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ သူမ႐ွိမေနေတာ့သည္ကို သိလ်က္
ခ်ဳန္း တဆစ္ဆစ္ထိုးကိုက္ေနေသာေခါင္းအားလက္ျဖင့္ကိုင္ရင္း
စားပြဲေပၚတင္ထားသည့္ တဘက္ကိုယူကာပတ္လိုက္သည္
"အျပင္မွာ ဘယ္သူ႐ွိလဲ"
ခ်ဳန္းေျပာလိုက္လ်ွင္ အထဲသို႔ဝင္လာေသာ ေမခင္နဲ႔ လင္း
"သခင္ေလးသံပုရာရည္ေလးေသာက္လိုက္ပါဦး"
"မယ္ေရာ"
ေမခင္က မ်က္ႏွာမေကာင္းစြာ
"မိန္းကေလးေနမေကာင္းလို႔အနားယူေနပါတယ္သခင္ေလးခိုင္းစရာ႐ွိရင္ ေမခင္သြားေခၚလိုက္ပါ့မယ္"
"မလိုဘူး သူနားပါေစ"
"ဟုတ္"
ခ်ဳန္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားၿပီး အလုပ္သြားရန္ျပင္ဆင္လ်က္
💚💚°°°°°💚💚°°°°°💚💚°°°°°💚💚
"ေျမး ေနေရာေကာင္းရဲ႕လားေျမးကိုၾကည့္ရတာပိန္သြားသလိုပဲ"
Computerေပၚတြင္ေပၚေနေသာ.ဖြားဖြားနဲ႔ဖြားေလး
"အလုပ္မ်ားလို႔ျဖစ္မွာပါ"
"အလုပ္လုပ္တာလဲ လုပ္ေပါ့ေျမးရယ္ က်န္းမာေရးလဲဂ႐ုစိုက္ဦး"
"ဟုတ္ကဲ့ ဒါနဲ႔ ကေလးကေရာ"
"အမေလးခုမွေမးေဖာ္ရေတာ့တယ္"
ခ်ဳန္းေမးေတာ့သဲသစၥာအသံက်ယ္ႀကီးႏွင့္ေအာ္ေနေသာေၾကာင့္
"အသံနားေထာင္ရတာေတာ့ အဆင္ေျပေနတဲ့ပုံပါ"
"ဒီေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ေလ ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ ကေလးေတာင္ႏိုးလာၿပီ လာပါဦးဖြားဖြားဆီကို"
ဖြားဖြားတို႔က ကေလးအားခ်ီကာ
"ေျမး ဒီမွာ မင္းတူမေလး ခ်စ္စရာအရမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္"
ခ်ဳန္း Screenေပၚက ကေလးေလးအားၾကည့္ကာ.ျပဳံးၿပီး
"နင့္မတူလို႔ပိုလွတယ္သိလားမိသစ္"
"ေကာင္စုတ္ ငါ့သမီးကငါ့တူလို႔လွတာဟဲ့"
Phေျပာရင္းကို ထသတ္ေနေသာ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္
"အဲ...အူဝဲ"
"ငါ့ျမစ္ေလးက ႏို႔ဆာတယ္ထင္တယ္ ႏို႔တိုက္လိုက္ဦး"
"ဟုတ္ဖြားဖြား"
"ေျမး"
"ေျပာေလဖြားဖြား"
"ဖြားဖြားတို႔လဲ ဘယ္ေတာ့မွျမစ္ခ်ီရမွာလဲ"
"ခုခ်ီေနရၿပီမဟုတ္လား"
"ဘယ္တူပါ့မလဲ ဖြားဖြားေျပာတာ မင္းေမြးတဲ့ကေလးကိုေျပာတာ"
"..........."
ခ်ဳန္း ဘာမွျပန္မေျဖမိ
"စံအိမ္မွာ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမ႐ွိဘူးမလား"
"ဟုတ္"
"ဒါနဲ႔ သမီးနန္းဒီလကုန္ျပန္လာမယ္တဲ့ မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ရင္းႏွီးမႈရေအာင္စံအိမ္မွာဖို႔ေနဖို႔ေျပာထားတယ္"
ဖြားဖြားစကားေၾကာင့္ ခ်ဳန္းအလိုမက်စြာ
"က်စ္!!!!!ကြၽန္ေတာ့္ကိုအသိေပးတာလား"
"ဆိုပါေတာ့ သမီးနန္းကသူစိမ္းမွမဟုတ္တာ မင္းရဲ႕သတိူ႔သမီးေလာင္းပဲေလ"
".........."
"ဖြားဖြားတို႔က ေနာက္လမွ ျပန္ေရာက္မွာဆိုေတာ့ သမီးနန္းကအရင္ေရာက္ေလာက္တယ္ နန္းေလးကို ဂ႐ုစိုက္လိုက္ေနာ္ဖြားဖြားဖုန္းခ်ၿပီ"
ဖြားဖြားတို႔Phခ်သြားေတာ့ ခ်ဳန္း ဝရန္တာသို့ထြက္ကာ
ေဆးလိပ္တိုကို ႏႈတ္ခမ္းတြင္ေတ့ကာ မီးညႇိလိုက္ၿပီး ႐ႈိက္ဖြာလိုက္သည္
ဒီေန႔လည္း သူ႔အနားသူမမ႐ွိ
သူကိုယ္တိုင္ကလဲ ေအာက္က်ေနာက္က်ခံကာ သြားေခၚမည္မဟုတ္
ကိုယ္မွားခဲ့တာဆိုေပမယ့္ ေနာင္တမရ
သူမရဲ႕အရာရာကိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ အမွားေတြက်ဴးလြန္မိခဲ့သည္မလား
မာနေတြတင္းခံေနေပမယ့္ ႏွလုံးသားေလးကေတာ့ လြမ္းဖ်ါးဖ်ားေနခဲ့ၿပီမဟုတ္လား
နန္းျပန္လာေတာ့မယ္တဲ့ေနာ္
ဘယ္လိုေတြဖ်က္ဦးမလဲ မသိဘူး
#ဖန္ဆင္းရွင္
Unicode👇👇👇
⛈️⛈️ကိုယ့်ဘဝရဲ့ နတ်မိမယ်⛈️⛈️
<ÖR>
💕ဦးရဲ့အမိန့်တော်အတိုင်း💕
Episode ♥ 14 ♥
"မယ်ကဦးချုန်းအတွက်ဘာလဲ"
သူမအမေးကြောင့် ချုန်းခပ်တွေတွေလေးဖြစ်သွားရသည်
သူ...ဘယ်တော့မှအဖြေထုတ်မဖူးခဲ့
"ဖြေလေဦးချုန်း"
မယ် ကြားသိချင်စွာပြန်မေးလိုက်မိသည်
သို့ပေမယ့်
"ငါမသိဘူး ဒါပေမယ့် မင်းငါ့အနားမှာအမြဲရှိနေရမယ်"
မယ်လိုချင်သောအဖြေမဟုတ်ခဲ့
မယ် ငိုချင်စိတ်ကိုအားတင်းကာ နောက်ဆုံးမေးခွန်းတစ်ခုကိုမေးလိုက်သည်
"မယ်က ဦးချုန်းအနားမှာရှိနေရမှာဆိုတာ ဘယ်လိုမျိုးလဲ ခုအတိုင်းလား"
"ကျစ်!!!!!!ဘာလို့စိတ်ရှုပ်စရာတွေလာပြောနေတာလဲ"
ချုန်း အဖြေမရှိသောသူမမေးခွန်းတွေကြောင့် ဦးစွာရှောင်ထွက်လာခဲ့သည်
အပြင်ထွက်သွားသည့်ဦးချုန်းကျောပြင်အားကြည့်ကာ ထိန်းထားရသည့်မျက်ရည်များကပါးပြင်ပေါ်သို့
"မယ် ဦးချုန်းအနားမှာ နေပေးဆိုနေပေးနိုင်ပါတယ်ဒါပေမယ့် မယ်လိုချင်တာတစ်ခုထဲပဲ အဲ့တာဦးချုန်းနှလုံးသား"
တိတ်ဆိတ်သော အခန်းကြီးထဲတီးတိုးရေရွတ်လိုက်မိရင်း
💛💛°°°°°💛💛°°°°°💛💛°°°°°💛💛
ဒီနေ့နဲ့ဆို မယ်သူ့ကိုစကားကောင်းကောင်းမပြောတာ၃ရက်လောက်ရှိပြီ
သူမဒီလိုဖြစ်နေရင် မနေတတ်တာအမှန်
ချော့ဖို့လည်းမတွေး တော်ကြာအဲ့မေးခွန်းကိုထပ်မေးလာလျှင် သူ့မှာအဖြေမရှိ
ညနေပိုင်း ကျောက်မျက်ရတနာပြပွဲရှိသဖြင့်ပြင်ဆင်နေရင်း
နံဘေးမှာ ကျောက်ရုပ်သဖွပ်ရပ်နေသော သူမအားကြည့်ကာ
"မယ်"
"ပြောလေဦးချုန်း"
အရင်နေ့များကဲ့သို့ ရွှင်ရွှင်ပျပျမရှိ
"အနားလာခဲ့"
"အဲ့ကနေပြောလည်းရတာပဲကို"
"လာဆိုလာခဲ့ လင်းအပြင်မှာစောင့်နေ"
မယ် သူ့အနားကိုဘောက်ဆပ်ဆပ်လာခဲ့ပြီး
"ပြော"
"ငါ့အကျႌကူဝတ်ပေး"
"အကိုလင်းကိုခိုင်းလဲရနေတာကို"
မယ်ပွစိပွစိပြောကာ သူခိုင်းတာကိုလဲမလုပ်ပဲမနေရဲ
ခုနကအကိုလင်းပြင်ဆင်ပေးသွားသောကြောင့် ဘာမှထွေထွေထူးထူးမလုပ်ပေးလိုက်ရ
"ပြီးပြီ"
လုပ်ပေးပြီးသည်နှင့် အနောက်သို့ဆုတ်သွားသော သူမ
"အဆင်ပြေလား ကြည့်ပေး"
မယ် သက်ပြင်းလေးချကာ သူ့အားတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ပြေတယ်ပြေတယ်"
"မင်းခုတလောကိုယ့်ကိုစကားမပြောဘူး"
"ပြောပါတယ်"
"ငါထင်တာ....မင်း!!!!!!"
"သခင်လေး အချိန်နီးနေပါပြီ"
လင်း အပြင်ကလှမ်းပြောလိုက်သဖြင့် စကားတွေရပ်တန့်သွားကာ
"ငါသွားတော့မယ်"
"အင်း"
ကားပေါ်တွင် ထိုင်ခုံကိုမှီကာ မျက်လုံးမှိတ်နေလျက်
အတွေးတွေကတော့ရှုပ်ထွေးနေစွာ
"လင်း"
"ပြောပါသခင်လေး"
ချုန်း ပြောရမလားမပြောရဘူးလားတွေးနေပြီးမှ
"ငါနဲ့မယ်ကို.ဘယ်လိုထင်လဲ"
"ဗျာ...."
လင်းကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်သွားရသည်
"သခင်လေးမေးတာက....."
"ထားတော့ စိတ်ရှုပ်တယ် ကျစ်!!!!!!"
"သခင်လေးနဲ့ မိန်းကလေးကအရမ်းလိုက်ဖက်တယ် မိန်းကလေးရောက်လာပြီး သခင်လေးပြောင်းလဲသွားတာသိရဲ့လား"
"အင်း သူနဲ့ငါအဆင်ပြေနေတာပဲလေ ရှေ့ဆက်ပြီးလည်းခုလိုနေလို့မရဘူးလား"
"နေလို့ရပေမယ့် ခုလိုပျော်ရွှင်ရမှာတော့မဟုတ်ဘူး သခင်လေးကသူ့ကိုဘယ်လိုမျိုးခေါ်ထားချင်တာလဲစဉ်းစားကြည့်ပါ အကယ်၍ သခင်လေးကသူ့ကိုလက်ထပ်လိုက်မယ်ဆိုရင်တောင် မိန်းကလေးကလက်ခံမှာမဟုတ်ပါဘူး မိန်းကလေးစိတ်ကခန့်မှန်းရလွယ်ပါတယ်"
"ဘာလို့လဲ"
"သခင်လေး သူ့ကို'ချစ်တယ်´လို့မပြောဖူးဘူးမလား"
"ချစ်တယ်ဆိုတဲ့ စကားကအဲ့လောက်ထိလိုအပ်လို့လား"
လင်းပြုံးလိုက်ပြီး
"သခင်လေး မိန်းကလေးချစ်တာကိုလိုချင်တယ်မလား"
"မင်း ဘယ်လိုသိ!!!!!!"
"ရှင်းရှင်းလေးပါသခင်လေး သခင်လေးလိုချင်သလိုမိန်းကလေးလဲလိုချင်မှာပဲ သခင်လေးကြားချင်တဲ့စကားကို သူလဲ ကြားချင်နေမှာပါ
ချစ်တယ်ဆိုတဲ့စကားကရိုးရှင်းပေမယ့် ကိုယ်ချစ်တဲ့သူဆီကကြားဖို့ လူတိုင်းမျှော်လင့်ကြပါတယ်"
"ဘာလို့ဒီလောက်ရှုပ်ယှက်ခပ်နေရတာလဲ"
"ရှုပ်နေတာက သခင်လေးပါ သခင်လေးရဲ့နှလုံးသားကိုဖွင့်လိုက်ပါ အကုန်လွယ်ကူသွားလိမ့်မယ်"
ချုန်း သတင်းထောက်ထောက်တွေကို ကျော်ဖြတ်ကာ ခန်းမထဲဝင်ရောက်လာခဲ့သည်
ချုန်း ခန်းမထဲသို့ရောက်လျှင် နှုတ်ဆက်ကြသော လူအများအပြား
"သခင်လေးရဲ့ ဂုဏ်သတင်းကတော့အရမ်းကိူကျော်စောပါတယ်"
"ချီးမွမ်းလွန်းနေပါပြီ"
ချုန်း လုပ်ငန်းရှင်တွေနှင့် နှုတ်ဆက်လိုက်စီးပွားရေအကြောင်းဆွေးနွေးလိုက်လိုက်ဖြင့်
"သခင်လေးအဆင်ပြေပါရဲ့လား"
ဝိုင်သောက်တာများနေပြီဖြစ်သော ချုန်းအားလင်းအနားကပ်ကာမေးလိုက်သည်
"ဒီလောက်နဲ့တော့မမူးပါဘူး"
"ဟုတ်"
"ချုန်း"
နောက်ပါးမှခေါ်သံကြောင့် ချုန်းမျက်ဝန်းတွေအရောင်ပြောင်းသွားရကာ တစ်ဆက်ထဲလက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်လိုက်မိသည်
ဒီအသံကို သူမှတ်မိသည်
ဒါဟိုမိန်းမကြီးအသံ
ချုန်း ဒေါသထွက်လာကာအသက်ရှူနှုန်းတွေပင်မြန်လာရသည်
"လင်းသွားမယ်"
ချုန်း ထွက်သွားဖို့ပြင်လိုက်လျှင်
"ချုန်း ခဏနေပါဦး"
ဒေါ်မိုးမြင်သဇင် နံဘေးကသားငယ်ကိုဆွဲကာ ချုန်းရှေ့သို့ပြေးသွားလိုက်ပြီး
"မတွေ့တာကြာပြီနော် ချုန်းလေး"
ချုန်းမျက်ဝန်းစူးတွေဖြင့်ကြည့်ကာ
"ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုခေါ်စရာမလိုဘူး"
"သား...ဒီနှစ်တွေမှာ အဆင်ပြေတယ်မလား သားအရမ်းတော်တာပဲ"
"အဟက်"
ချုန်း နာကျင်စွာ ရီလိုက်ပြီး
"ဘယ်သူက ခင်ဗျားသားလဲ ရီရတယ်နော်ပစ်သွားတုန်းကပစ်သွားပြီး ခုမှသားလာတော်ချင်နေတယ် ကျုပ်မှာအမေမရှိဘူး"
"သား...."
"မခေါ်နဲ့ ခင်ဗျားပါးစပ်ကအဲ့အသံကြားရတာရွံလွန်းလို့"
"မာမီတောင်းပန်ပါတယ် အဲ့တုန်းကမာမီ!!!!!!!"
"Sorryပဲ ကျုပ်မှာအရေးမပါတဲအကြောင်းကိုနားထောင်ဖို့အချိန်မရှိဘူး ခင်ဗျားဘာသာရွေးသွားတဲ့လမ်း ဆုံးတဲ့ထိလျှောက် လာသနားပြနေစရာမလိုဘူး"
"ချုန်းရယ် မာမီမရည်ရွယ်ခဲ့ပါဘူး"
"မရည်ရွယ်ခဲ့လည်း ကျုပ်ဒယ်ဒီကသေသွားခဲ့ရပြီးပြီ ပြန်မရှင်လာနိူင်တော့ဘူး ခင်ဗျားကျုပ်ကိုတစ်ချက်တောင်လှည့်မကြည့်ပဲထွက်သွားတဲ့နေ့ထဲက ကျုပ်ဘဝထဲမှာရော ကျုပ်ရင်ထဲမှာရော ခင်ဗျားအတွက်နေရာမကျန်တော့ဘူး"
"မာမီနားလည်ပါတယ်"
ဒေါ်မိုးမြင့်သဇင် နံဘေးကကောင်လေးငယ်ငယ်အား
"သားငယ် သူကမင်းအစ်ကိုကြီးလေ နှုတ်ဆက်လိုက်ပါဦး"
ထိုဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်လေးကချုန်းအားဦးညွတ်လိုက်ပြီး
"မင်္ဂလာပါအစ်ကို"
"မခေါ်နဲ့ မင်းနဲ့ငါဘာမှမပတ်သက်ဘူး"
ချုန်းအော်လိုက်တော့ အမေဖြစ်သူအား မျက်နှာလေးမဲ့စွာကြည့်လိုက်လျှင်
"ချုန်း ဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲကွယ်.သူကမင်းရဲ့!!!!!!"
"ဒီမှာ ခင်ဗျားမှတ်ထားဖို့က ထစ်ချုန်းမိုးက ဘုရင့်နန်းတော်စံအိမ်ကြီးရဲ့ အရှင်သခင် မောင်နှမမရှိဘူး အမေမရှိဘူး တစ်ဦးတည်းသောဘုရင်ပဲ ခင်ဗျားမရှိလဲ ကျုပ်ဘဝမှာ အကုန်ပြည့်စုံပြီးသားပဲ"
ချုန်း စကားဖြင့်အနိုင်ပိုင်းဖြတ်လာကာ မိခင်ဖြစ်သူရှေ့မှ ထွက်လာခဲ့သည်
အပြင်မှာသာ အနိုင်ပြောခဲ့မိပေမယ့် သူရင်ထဲမှာ နာကျင်နေစွာ
ဘာလို့ သူ့ရှေ့ကိုထပ်ခါထပ်ခါပေါ်လာပြီးဒဏ်ရာတွေလာလာပေးနေကြတာလဲ
သူ့ကိုတစ်ချက်တောင်လှည့်မကြည့်ပဲ ကျောခိုင်းသွားပေမယ့် အဲ့ကောင်လေးကိုကျ မိခင်မေတ္တာအပြည့်နဲ့
ဘာလို့လဲ သူ့ကိုကျ ဘာလို့ထားသွားခဲ့တာလဲ
ချုန်းမေးလိုက်ချင်ပေမယ့် ရင်ထဲမှာပဲ မြိုသိပ်ထားမိသည်
ဘယ်သူ့ရှေ့မှာမှ သူ့မပျော့ညံ့ချင်
ခုချိန်တမ်းတမိသည်က သူမတစ်ယောက်ထဲ
သူမသာ အနားမှာရှိနေရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲ
ချုန်း အနားကစားပွဲပေါ်မှာရှိတဲ့ ခပ်ပြင်းပြင်းဝိုင်တွေအားတစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်မော့သောက်လိုက်သည်
"သခင်လေး"
လင်းတားချင်ပေမယ့်လည်း သခင်လေးရင်ထဲကဒဏ်ရာကိုရိပ်စားမိသည်မို့ မတားဖြစ်ခဲ့
ခဏလောက်နေတော့
"လင်း ငါစံအိမ်ပြန်ချင်တယ်"
"ဟုတ်"
လင်း အနည်းငယ်ရီဝေနေပြီဖြစ်သော ချုန်းအားတွဲကာ ကားထံသို့သွားရင်း
💙💙°°°°°💙💙°°°°°💙💙°°°°°💙💙
လင်းချုန်းအား တွဲပို့ရင်း
မမူးဘူးဆိုပေမယ့် အနည်းငယ်ရီဝေနေစွာ
ချုန်းအခန်းပေါက်ဝရောက်တော့
"ရပြီ မင်းနားတော့"
"အဆင်ပြေပါ့မလား သခင်လေး"
"အင်း"
ချုန်း အခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူမရှိမနေ
သို့ပေမယ့် အောက်ထပ်မှာလဲမတွေ့ခဲ့
ရေချိုးခန်းမှ ရေသံကြောင့် သူမရေချိုးခန်းထဲမှာဖြစ်လိမ့်မယ်
ချုန်း ကုတင်ပေါ်တွင်လဲကျလိုက်ကာ တဆစ်ဆစ်ထိုးကိုက်နေသောခေါင်းအားလက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီး
"ကျစ်!!!!!"
¸¸♬·¯·♩¸¸♪·¯·♫¸¸¸¸♬·
ထိုစဉ် စားပွဲပေါ်မှ သူမဖုန်းမြည်လာသောကြောင့် ချုန်းယူကာကြည့်လိုက်တော့ နာမည်မှတ်မထား
ချုန်း 'ဘယ်သူလဲ´ဟုတွေးကာဖုန်းအားကောက်ကိုင်ရင်း
"ဟဲလို"
တစ်ဖက်မှယောက်ျားသံကြောင့် ချုန်းမကြည်လင်နေသောစိတ်များအစားဒေါသတွေကဝင်ရောက်လာရသည်
သူမရှိနေသည့်ရေချိုးခန်းဘက်သို့ကြည့်လိုက်ပြီး လက်သီးကိုကျစ်နေအောင်ဆုပ်ထားမိ၍
ဖုန်းထဲကယောက်ျားသံကဆက်၍
"ဟဲလို မယ် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော် တစ်နေ့လုံးမအားလို့မဆက်ဖြစ်လိုက်ဘူး"
"........."
ချုန်း ရင်အုပ်ကြီးနိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေသည်ထိ ဒေါသတို့ကအလိပ်လိပ်ထွက်နေလျက်
စိတ်ထဲတွင်လည်း လုပ်ရက်လေစွဟုတွေးမိသည်
"မယ်...နားထောင်နေတာလား ကိုယ့်စိတ်ဆိုးနေတာလားကွာ"
"မင်းနောက်ကို သူ့ကိုဖုန်းမဆက်မိစေနဲ့"
တီ...တီ...တီ
အေးစက်စက်စကားသံနှင့်အတူကျသွားသည့်ဖုန်းလေး
"ဟဲလို....ဟဲလို မယ်"
ဆက်စိုးရိမ်တကြီး ခေါ်သော်လည်းဖုန်းလေးကကျသွားခဲ့ပြီ
"ခုနကဘယ်သူလဲ"
သေချာတာကတော့ယောက်ျားလေးအသံဆိူတာ.မှားနိုင်ဖွယ်မရှိ နာရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ၈နာရီထိုးပြီးပြီ
မယ့် အလုပ်ရှင်ပဲနေမှာပါဟု ဖြေကာတွေးရင်း
မယ် ကိုယ်လက်ဆေးပြီးထွက်ခဲ့တော့ ကုတင်ပေါ်ကနေဒေါသမျက်ဝန်းများနှင့်ကြည့်နေသော.ဦးချုန်းကြောင့် လန့်သွားရကာ
"ဦးချုန်း ပြန်ရောက်တာစောတယ်နော်"
"........"
ဘာမှပြန်မဖြေပဲစူးစိုက်စွာ ကြည့်နေလျက်
မယ်ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ကုတင်နားကစားပွဲပေါ်တင်ထားသည့်ခေါင်စည်းကြိုးလေးအားယူဖို့သွားလိုက်သည်
မယ်တကယ်တော့ငိုထားသည်ကိုသူမရိပ်မိစေရန် မျက်နှာသစ်နေခြင်းပင်
မယ်ညနေကစံအိမ်ကအလုပ်သမားတွေဆီက မထင်မှတ်ပဲ ကြားခဲ့ရသည်က.....
💭💭💭💭💭
မယ် သူထွက်သွားပြီးအောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့လျှင်
"ဟဲ့နင်ကြားပြီးပြီလား"
"ဘာကိုလဲ"
"ဟိုနေ့က သခင်လေး ဦးဗိုလ်ထွဋ်ကိုထိုးလိုက်တယ်လေ"
"ဦးဗိုလ်ထွဋ်ဆိုတာက ဟိုတရားမဝင်သားမလား"
"အေး မနေ့ကသခင်လေးပုံစံက သတ်တော့ဖြတ်တော့မယ့်အတိုင်းပဲ"
"ဟုတ်လား သခင်လေးကအမြဲမျက်နှာတည်ကြီးနဲ့နော် ဦးဗိုလ်ထွဋ်က တရားမဝင်သားဆိုတော့ အဆင်မပြေတာမဆန်းပါဘူး"
"သခင်လေးက တော်ရုံတန်ရုံအရေးလုပ်တာမဟုတ်ဘူး ပြီးတော့မနေ့က....."
ထိုကောင်မလေးက ပတ်ဝန်းကျင်ကိုသေချာကြည့်လိုက်ပြီး
"မနေ့က ဦးဗိုလ်ထွဋ်က မိန်းကလေးမယ်ရဲ့ လက်ကိုဆွဲပြီး ကြိုက်တယ်လို့ပြောခဲ့တာလေ"
"တကယ်လား အရင်ကောင်မလေးတွေကိုလဲအဲ့လိုပါပဲ"
"မတူတာကသခင်လေးလေ သခင်လေးကိုကြည့်ရတာ ထသတ်တော့မယ့်အတိုင်းပဲသိလား"
"ဟုတ်တယ်နော်သခင်လေးက မိန်းကလေးမယ့်ကိုနည်းနည်းတော့ပိုတယ် ဟိုနေ့ကလဲ ကြည့်ပါလား ခြေထောက်ကိုဖန်ကွဲစူးကာ အလုပ်သမားတွေကိုအလုပ်ထုတ်လိုက်တယ် ကြည့်ရတာ မိန်းကလေးမယ်ကို သဲသဲလှုပ်ချစ်ပုံပဲ"
"ချစ်လဲ ဘာလုပ်ရမှာလဲ အချိန်တန်ရင် မမလေးနန်းကိုလက်ထပ်ရမှာပဲလေ"
"သူကဘယ်သူလဲ"
"နန်းထိပ်ထားလေ အမျိုးကြီးအဆွေကြီးထဲကပဲ ငယ်ကထဲကစေ့စပ်ထားတာ နိုင်ငံခြားမှာကျောင်းတက်နေတာမို့မမြင်ဖူးတာလေ ပြန်လာရင်လက်ထပ်ကြမှာ"
"အဲ့တာဆို မိန်းကလေးမယ်ကျရော"
"သူက ဒီကြားထဲ ဒီစံအိမ်ကြီးရဲ့မျိုးဆက်ကိုမွေးပေးရုံပဲ အချိန်တန်ထွက်သွားရမှာ သခင်လေးသဘောကျလို့ ခေါ်ထားချင်ရင်တောင်အငယ်အနှောင်းပဲ"
'အငယ်အနှောင်း´တဲ့လား
မယ့်ရင်တွေကြေကွဲမတတ်ပါပဲ
အဆုံးသတ်မလှတဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကို ဘယ်လိုအင်အားမျိုးနဲ့ရှေ့ဆက်ရမှာလဲ
သူ့အချစ်တွေနဲ့ရှေ့ဆက်ဖို့ကလဲ သူ့နှုတ်ဖျားကချစ်တယ်လို့တောင်တစ်ခါမှမပြောဖူးတာ
မယ်ဆိုတာ အချိန်တန်ရင် သူ့ဘဝထဲကကွယ်ပျောက်ရမှာပဲလေ
ဒီထက်ပိုပြီး ဆိုးမလာခင် သူ့အနားကနေထွက်ပြေးချင်မိတယ်
မယ်သူ့ကိုချစ်တယ် ဒါပေမယ့် သူများယောက်ျားကိုလုယူတဲ့လူတော့မဖြစ်ချင်ဘူး
💭💭💭💭💭
မယ် အတွေးနဲ့တင်ကို ရင်ထဲကစူးခနဲ
မယ်အသက်ကိုပင့်သက်ရှိုက်ရှူလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ကအထွက်
မယ့်လက်တွေကို.ဆွဲလိုက်သည့် သူ
"ငါ မင်းကိုမေးစရာရှိတယ်နတ်မိမယ်"
ငါဆိုသော အသုံးအနှုန်းကြောင့် သူတစ်စုံတစ်ရာကိုမကျေနပ်နေသည်ကိုတပ်အပ်သိရင်း
"မေးလေ"
"မင်း ဘယ်ကောင်နဲ့အဆက်အသွယ်လုပ်သေးလဲ"
မယ် ကိုဆက်နဲ့စကားပြောတာ မိသွားပြီလားဟူသော အတွေးကြောင့် ရင်တွေဒိန်းခနဲ
သို့ပေမယ့် အမူအယာကိုထိန်းကာ
"ဟင့်အင်း"
သူသိရင် မယ့်ကိုသတ်လိမ့်မယ်
မယ် သူ့ဒေါသကိုကြောက်သောကြောင့် လိမ်ပြောမိလိုက်သည်လေ
ချုန်း.နာကျင်စွာရီလိုက်ရင်း
ဘာလို့ သူ့ကိုနာကျင်အောင်လုပ်နေကြတာလဲ
သူ့အနားမှာခေါ်ထားချင်တဲ့တစ်ဦးတည်းသော.မိန်းကလေးကဘာလို့သစ္စာမရှိရတာလဲ
ဘာကြောင့်လဲ
ဘာလို့ကံတရားကြီးက သူ့အပေါ်ရက်စက်နေရတာလဲ
ချုန်း လက်ထဲကဖုန်းကိုမြောက်ပြကာ
"ခုနက လူတစ်ယောက်ဖုန်းဆက်တယ်"
"ဟင်"
"မင်းမသိဘူးပေါ့ ရတယ် အာ့ဆိုဘယ်သူလဲဆိုတာစစ်ဆေးပြီးသတ်ပစ်မယ် ငါပိုင်တဲ့မိန်းကလေးကိုပတ်သက်ရဲတဲ့အတွက်အပြစ်ဒဏ်ပဲ"
"ဦးချုန်း !!!!!!"
ချုန်း သူ့အားအော်လိုက်သောမယ်ကြောင့် ဒေါသတွေကပိုထွက်လာရကာ
သူမပါးအားလက်ဖြင့် ညစ်လိုက်ပြီး
"မင်းငါ့ကိုအော်တယ်ပေါ့မယ်"
မယ် သူ့လက်တွေအားဖြုတ်ချလိုက်၍
"အရူးထမနေပါနဲ့တော့"
"နတ်မိမယ် မင်းငါ့ကိုအဲ့ကောင်ကြောင့်ပြန်ခံပြောနေတာပေါ့"
"........"
"အဲ့ကောင်ကမင်းနဲ့ဘာတွေလဲ ဘယ်လိုပတ်သက်နေတာလဲ"
ဝိုင်အရှိန်ကြောင့်ရောလားမသိ ဒေါသတွေကမထိန်းနိုင်စွာ
"မယ်နဲ့ ကိုဆက်နဲ့က ဘာဆိုဘာမှမပတ်သက်ဘူး ဟုတ်ပြီလား"
သူမပြောတော့စိတ်အေးသွားသော်လည်း မရပ်တန့်သေးသောဒေါသများက
"ငါ မင်းအလိမ်အညာတွေကိုယုံမယ်ထင်နေလား"
မယ် ရင်ထဲဝမ်းနည်းသွားရသည်
အစထဲကဝမ်းနည်းစိတ်များနှင့်အတူ ငိုချင်စိတ်ကိုထိန်းရင်း
မယ်က ဦးချုန်းအတွက်ကစားစရါအရုပ်သာသာပဲ
တစ်ချိန်ချိန်ဦးချုန်းရဲ့လက်တွဲဖော်အစစ်ပြန်လာရင် မယ်ကအစွန့်ပစ်ခံရမှာပဲလေ
မယ် သူ့အတွက်ခံစားရတာမလုံလောက်သေးလို့လား
"ယုံတာမယုံတာဦးချုန်းအပိုင်းပါ"
"နတ်မိမယ် မင်းကိုငါဘာပြောထားလဲ ဘယ်ကောင်နဲ့မှမပတ်သက်ဖို့အတန်တန်မှာထားတယ်ဒါကိုမင်းက....တောက်"
ချုန်းတောက်တစ်ချက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းခေါက်လိုက်မိသည်
"မယ့်ကိုဦးချုန်းမပိုင်ဘူး မယ်သတ်မှတ်ထားတဲ့အချိန်ပြည့်ရင်ထွက်သွားရမှာပဲလေ ဒီအတောအတွင်း မယ်ဘယ်ယောက်ျားလေးနဲ့မှမပတ်သက်ရင်ပြီးရောမလား မယ်စကားမယ်တည်တယ်"
"မဟုတ်ဘူး ငါကမင်းကိုထွက်သွားခွင့်ပေးမယ်ထင်လားနတ်မိမယ် မင်းတစ်ဘဝလုံးငါ့အနားမှာပဲနေရမယ်"
အတ္တကိုဦးစားပေးနေသည့် သူ့စကားများကြောင့် မယ်မျက်ရည်များကြားမှပြုံးလိုက်ပြီး
"မယ်မနေနိုင်ဘူးဦးချုန်း"
"ဘာ!!!!!ဘာလဲ အဲ့ကောင်ကြောင့်လား မင်းကအဲ့ကောင်နဲ့ကြိုက်နေတာကြောင့်လား ဟမ်"
မယ် ရင်ခုန်သံကိုလိမ်ညာလိုက်ပြီး
"ဟုတ်တယ်ဆိုရင်ရော"
"နတ်မိမယ်!!!!!!"
ချုန်း သူမပုခုံးအားကြမ်းတမ်းစွာ ကိုင်လှုပ်၍
သူမစကားတွေက ချုန်းရင်ကိုချွတ်ထက်သော အရာဖြင့်ထိုးနေသည့်အလား
ပထမဆုံးအနေနဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကိုယုံကြည်မိခဲ့တယ်
ဒီခံစားမှု.....ဟုတ်တယ် ဒယ်ဒီလဲဒီလိုခံစားခဲ့ရမှာပဲဒါကြောင့် သူ့ကိုယ်သူသတ်သေသွားခဲ့တာ
မိန်းမတွေအကုန် သစ္စာမရှိဘူး
သို့ပေမယ့် သူမကိုလက်မလွတ်နိုင်
"မယ် နာတယ်ဦးချုန်း မယ့်ကိုလွတ်"
"မင်းငါ့ကွယ်ရာမှာ အဲ့ကောင်နဲ့ဘယ်ကထဲကဆက်သွယ်နေခဲ့တာလဲ "
"နေ့တိုင်းပဲ"
"တောက်!!!!!!မင်းကွာ ငါပြောတဲ့စကားကိုဘာလို့အလေးအနက်မထားခဲ့တာလဲ"
"ဦးချုန်းသိဖို့က မယ်ဦးချုန်းစကားကို နားထောင်ခဲ့တယ် ကိုဆက်နဲ့မယ်က ဦးချုန်းထင်သလိုမဟုတ်ဘူး"
"အဲ့တာဆို မင်းနဲ့သူက ဘယ်လိုပတ်သက်တာလဲ"
"သူကမယ့်အဖေရဲ့ ဆရာဝန် ခုထိသူနဲ့မယ်ကရိုးရိုးသားသားပဲ"
သူမစကားကြားမှပဲ စိတ်အေးသွားရသည်ချုန်းဒေါသကိုလျော့ချလိုက်၍
"မင်းအဲ့ကောင်နဲ့ထပ်မဆက်သွယ်နဲ့"
"ဘာလို့လဲ ဦးချုန်းက မယ့်သခင်လေးအနေနဲ့အမိန့်ပေးနေတာလား"
မယ် သူ့ထံမှကြားချင်သောစကားကြားရမလားဟုတွေးကာတမင်မေးလိုက်ပေမယ့်
"ဘာကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ်ငါတားမြစ်တယ်"
မယ် မျက်ရည်တွေကိုဖိသုတ်ပစ်ကာ
"စိတ်ချပါဦးချုန်း တစ်လအတွင်းဦးချုန်းစကားကိုနားထောင်ပါ့မယ်"
"တစ်လ.....အဲ့တာမင်းဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"
"မယ် ဒီတစ်လပြီးရင် မယ့်တာဝန်ပြီးသွားပြီ အဲ့ကျမယ်နဲ့ဦးချုန်းကြား ဘာဆက်ဆံရေးမှမရှိတော့ဘူး"
"ဘယ်သူ့သဘောနဲ့လဲ"
"မယ် ကိုဆက်နဲ့ဒီကြားထဲအဆက်အသွယ်မလုပ်ပဲနေမယ် မယ်တာဝန်ပြီးသွားရင်တော့ မယ့်သဘောပါ"
ချုန်းဆောက်တည်ရာမရဖြစ်သွားကာ
"မရဘူး မင်းတစ်ဘဝလုံးကို ငါပိုင်တယ်မယ်"
"တော်ပါတော့ဦးချုန်းရယ် မယ်ဦးချုန်းအနားမှာ ရှိမနေချင်တော့ဘူး မယ်မနေချင်ဘူး"
ချုန်းနာကျင်စွာ ရီလိုက်၍
"အဟက်ဘာလဲ အဲ့ကောင်အနားမှာမှနေချင်တာလား"
မယ် စိတ်ထဲကမပါပေမယ့်လည်း ဦးချုန်းကိုအနိုင်လိုချင်စွာ
"ဟုတ်တယ် ကိုဆက်ကမယ်ကို ချစ်တယ် ဒါကြောင့် မယ်သူ့အနားမှာနေချင်တယ် ဦးချုန်းကျရော မယ်ကိုအနားမှာသာရှိစေချင်တာ ချစ်မှမချစ်တာ မယ်ကိုမချစ်တဲ့သူအနားမှာ မယ်မနေချင်ဘူး ကိုဆက်ကမယ့်ကိုပျော်ရွှင်စေမှာ ပြီးတော့ဦးချုန်းမှာလဲလက်ထပ်ရမယ့်သူရှိနေတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား"
ချုန်း သူမစကားတွေကြောင့် မခံနိုင်စွာ
"နတ်မိမယ် မင်းကိုငါပဲပိုင်တယ် မင်းသေတဲ့ထိ ငါ့အနားမှာပဲနေရမယ် မင်းစိတ်နဲ့ခန္ဓာကငါ့အတွက်ပဲ"
ချုန်း စိတ်တွေကိုလွတ်ချလိုက်ပြီး ဒီညတော့သူမကို သူအလွတ်ပေးမည်မဟုတ်
သူမက သူ့အတွက်သာဖြစ်ရမည်
ချုန်း သူမအားကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်တော့ သူမကကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ဖြင့်
"ဦး....ဦးချုန်း"
ချုန်း ဝိုင်ကြောင့်ရောဒေါသတွေကြောင့်ရောစိတ်တွေကအရိုင်းဆန်နေကာသူမအပေါ်ပုံချမိလေသည်
ချုန်း သူမအပေါ် အုပ်မိုးလိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းတွေကိုအကြမ်းပတမ်းနမ်းရှိုက်ပစ်သည်
သူ့ရင်ဘတ်အားတွန်းဖယ်နေသည့် သူမလက်များအားလက်တစ်ဖက်ဖြင့် စုကိုင်လိုက်ပြီး
Necktieကိုချွတ်ကာ သူမလက်နှစ်ဖက်ကိုပူးကပ်ချည်လိုက်လေသည်
ချုန်း အကျႌတွေအားချွတ်လိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းတွေကိုထပ်နမ်းလိုက်ပြီး
နှုတ်ခမ်းမှတစ်ဆင့် လည်တိုင်တစ်လျှောက်တို့ဝှေ့နမ်းရှိုက်လိုက်၏
"အဟင့် မ...မလုပ်ပါနဲ့"
မယ်တားလိုက်သော်လည်း သူကဂရုမစိုက်စွာ
"ဟင့် ဦးချုန်း....မလုပ်ပါနဲ့ အာ့!!!!!"
ချုန်း သူမလည်တိုင်အားနမ်းနေရင်းမှ ဖိကိုက်လိုက်၍
သူမညဝတ်အကျႌရဲ့ ကြယ်သီးတွေအားဖြုတ်နေရာမှ စိတ်မရှည်စွာ ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်ရင်း
ဗြိ💢💢💢
"ဟင့် ဦးချုန်း"
"မရတော့ဘူးမယ် ကိုယ်နောက်ဆုတ်မှာမဟုတ်ဘူး မင်းကိုကိုယ်ပိုင်တယ်မင်းကိုယ့်အနားကထွက်သွားခွင့်မရှိဘူး မင်းငါ့အနားမှာပဲနေရမယ်"
ချုန်း ပြောလိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းတွေအားကြမ်းတမ်းစွာနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး
သူ့လက်တွေက သူမရဲ့ကျန်ရှိနေသော အကျႌချိတ်များအားဖြုတ်ပစ်နေလျက်
မယ်ကို 'ချစ်တယ်´လို့တစ်ခွန်းတောင်မပြောပါပဲ မယ့်အသွေးအသားကို သူသိမ်းပိုက်လိုက်သည်
ထိုညက မယ် ဝမ်းနည်းစွာကျခဲ့သော မျက်ရည်များကို.ခေါင်းအုံးလေးသာအသိဆုံးဖြစ်လိမ့်မယ်ထင်တယ်
မယ်ဦးချုန်းကို မုန်းချင်ပေမယ့် နှလုံးသားလေးကငြင်းဆန်နေတယ်
ဘာကြောင့်လဲ မယ့်ကိုလဲမချစ်ပဲနဲ့မယ့်ဘဝကိုဘာလို့သိမ်းပိုက်လိုက်ရတာလဲ
💜💜°°°°°💜💜°°°°°💜💜°°°°°💜💜
☀☀☀☀☀
ချုန်း အိပ်ယာကထတော့ နံဘေးကိုစမ်းကြည့်မိလေသည်
အေးစက်စက်အထိအတွေ့ကြောင့် သူမရှိမနေတော့သည်ကို သိလျက်
ချုန်း တဆစ်ဆစ်ထိုးကိုက်နေသောခေါင်းအားလက်ဖြင့်ကိုင်ရင်း
စားပွဲပေါ်တင်ထားသည့် တဘက်ကိုယူကာပတ်လိုက်သည်
"အပြင်မှာ ဘယ်သူရှိလဲ"
ချုန်းပြောလိုက်လျှင် အထဲသို့ဝင်လာသော မေခင်နဲ့ လင်း
"သခင်လေးသံပုရာရည်လေးသောက်လိုက်ပါဦး"
"မယ်ရော"
မေခင်က မျက်နှာမကောင်းစွာ
"မိန်းကလေးနေမကောင်းလို့အနားယူနေပါတယ်သခင်လေးခိုင်းစရာရှိရင် မေခင်သွားခေါ်လိုက်ပါ့မယ်"
"မလိုဘူး သူနားပါစေ"
"ဟုတ်"
ချုန်း ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွားပြီး အလုပ်သွားရန်ပြင်ဆင်လျက်
💚💚°°°°°💚💚°°°°°💚💚°°°°°💚💚
"မြေး နေရောကောင်းရဲ့လားမြေးကိုကြည့်ရတာပိန်သွားသလိုပဲ"
Computerပေါ်တွင်ပေါ်နေသော.ဖွားဖွားနဲ့ဖွားလေး
"အလုပ်များလို့ဖြစ်မှာပါ"
"အလုပ်လုပ်တာလဲ လုပ်ပေါ့မြေးရယ် ကျန်းမာရေးလဲဂရုစိုက်ဦး"
"ဟုတ်ကဲ့ ဒါနဲ့ ကလေးကရော"
"အမလေးခုမှမေးဖော်ရတော့တယ်"
ချုန်းမေးတော့သဲသစ္စာအသံကျယ်ကြီးနှင့်အော်နေသောကြောင့်
"အသံနားထောင်ရတာတော့ အဆင်ပြေနေတဲ့ပုံပါ"
"ဒီမောင်နှမနှစ်ယောက်ကတော့လေ ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ ကလေးတောင်နိုးလာပြီ လာပါဦးဖွားဖွားဆီကို"
ဖွားဖွားတို့က ကလေးအားချီကာ
"မြေး ဒီမှာ မင်းတူမလေး ချစ်စရာအရမ်းကောင်းတယ်နော်"
ချုန်း Screenပေါ်က ကလေးလေးအားကြည့်ကာ.ပြုံးပြီး
"နင့်မတူလို့ပိုလှတယ်သိလားမိသစ်"
"ကောင်စုတ် ငါ့သမီးကငါ့တူလို့လှတာဟဲ့"
Phပြောရင်းကို ထသတ်နေသော မောင်နှမနှစ်ယောက်
"အဲ...အူဝဲ"
"ငါ့မြစ်လေးက နို့ဆာတယ်ထင်တယ် နို့တိုက်လိုက်ဦး"
"ဟုတ်ဖွားဖွား"
"မြေး"
"ပြောလေဖွားဖွား"
"ဖွားဖွားတို့လဲ ဘယ်တော့မှမြစ်ချီရမှာလဲ"
"ခုချီနေရပြီမဟုတ်လား"
"ဘယ်တူပါ့မလဲ ဖွားဖွားပြောတာ မင်းမွေးတဲ့ကလေးကိုပြောတာ"
"..........."
ချုန်း ဘာမှပြန်မဖြေမိ
"စံအိမ်မှာ ဘာမှထွေထွေထူးထူးမရှိဘူးမလား"
"ဟုတ်"
"ဒါနဲ့ သမီးနန်းဒီလကုန်ပြန်လာမယ်တဲ့ မင်းတို့နှစ်ယောက်ရင်းနှီးမှုရအောင်စံအိမ်မှာဖို့နေဖို့ပြောထားတယ်"
ဖွားဖွားစကားကြောင့် ချုန်းအလိုမကျစွာ
"ကျစ်!!!!!ကျွန်တော့်ကိုအသိပေးတာလား"
"ဆိုပါတော့ သမီးနန်းကသူစိမ်းမှမဟုတ်တာ မင်းရဲ့သတိူ့သမီးလောင်းပဲလေ"
".........."
"ဖွားဖွားတို့က နောက်လမှ ပြန်ရောက်မှာဆိုတော့ သမီးနန်းကအရင်ရောက်လောက်တယ် နန်းလေးကို ဂရုစိုက်လိုက်နော်ဖွားဖွားဖုန်းချပြီ"
ဖွားဖွားတို့Phချသွားတော့ ချုန်း ဝရန်တာသို့ထွက်ကာ
ဆေးလိပ်တိုကို နှုတ်ခမ်းတွင်တေ့ကာ မီးညှိလိုက်ပြီး ရှိုက်ဖွာလိုက်သည်
ဒီနေ့လည်း သူ့အနားသူမမရှိ
သူကိုယ်တိုင်ကလဲ အောက်ကျနောက်ကျခံကာ သွားခေါ်မည်မဟုတ်
ကိုယ်မှားခဲ့တာဆိုပေမယ့် နောင်တမရ
သူမရဲ့အရာရာကိုပိုင်ဆိုင်ချင်တဲ့စိတ်ကြောင့် အမှားတွေကျူးလွန်မိခဲ့သည်မလား
မာနတွေတင်းခံနေပေမယ့် နှလုံးသားလေးကတော့ လွမ်းဖျါးဖျားနေခဲ့ပြီမဟုတ်လား
နန်းပြန်လာတော့မယ်တဲ့နော်
ဘယ်လိုတွေဖျက်ဦးမလဲ မသိဘူး
#ဖန်ဆင်းရှင်