⛈️⛈️ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ နတ္မိမယ္⛈️⛈️
<ÖR>
💕ဦးရဲ႕အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း💕
Episode ♥ 6 ♥
"အသုံးကို မက်ဘူး"
ေဒၚအမရာေ႐ွ႕ဒူးတုပ္လ်က္ထိုင္ေနသည့္ ပြဲစားမေဒၚေအးၾကည္
"နင္ေခၚလာတဲ့ေကာင္မေလးေတြ ခုတစ္ေယာက္မွမက်န္ေတာ့ဘူး အကုန္ထြက္ေျပးသြားၿပီး"
"ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္မႀကီး"
ေဒၚအမရာ မ်က္ႏွာထားမာမာျဖင့္
"ေနာက္တစ္ပတ္အတြင္း ခိုင္းထားတာမေအာင္ျမင္ရင္ တျခားတစ္ေယာက္ကိုအလုပ္ေပးလိုက္ေတာ့မယ္"
ေဒၚေအးၾကည္ ပ်ာပ်ာသလဲျဖင့္
"သခင္မႀကီးရယ္ ေနာက္ ထပ္မျဖစ္ေစရပါဘူး သခင္ေလးက အရမ္းရက္စက္တာပါတဲ့ အဲ့တာမို႔!!!!!!!"
"တိတ္စမ္း ဘုရင့္နန္းေတာ္ စံအိမ္ရဲ႕ ဆက္ခံသူကို ေျပာပိုင္ခြင့္မ႐ွိဘူး အဲ့မိန္းကေလးေတြကို ငါ့ေျမးပိုင္တယ္ သူသတ္ခ်င္ေတာင္သတ္ခြင့္႐ွိတယ္ နင္႐ွာခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးေတြက ငါ့ေျမးအလိုဆနၵကိုျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ပဲ ငါ့ေျမးဘာလုပ္လုပ္သူတို႔သည္းခံရမယ္"
"ကြၽန္မမွားသြားပါတယ္"
"ေနာက္တစ္ပတ္ အခ်ိန္ထပ္ေပးလိုက္မယ္ ငါေျပာတဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔ကိုက္ညီတဲ့ မိန္းကေလးကို႐ွာမေတြ႔လို႔ကေတာ့ ငါ့အေၾကာင္းသိတယ္မလား"
"ဟ...ဟုတ္"
"သြားေတာ့"
ေဒၚေအးၾကည္ စံအိမ္အျပင္ေရာက္ေတာ့
စံအိမ္ႀကီးကိုျပန္လွည့္ၾကည့္ကာ
"အရမ္းကိုေထာင္လႊားေနၾကတာပဲ သူတို႔ေျမးက ဒီေလာက္မိန္းကေလးေတြျမဴဆြယ္ဖို႔ခက္ေနတာ ေဂးမ်ားေဂးေနလားမသိဘူး"
မဲ့ရြာကာ ေျပာေနခဲ့လ်က္
•••••••💛💛💛•••••••
ခ်ဳန္း လက္မွတ္ထိုးရမည့္စာရြက္မ်ားအားလက္မွတ္ထိုးေနရင္း
"ဒါပဲမလား"
လင္းအားၾကည့္ကာ ေမးလိုက္ေတာ့ ျပဳံးစစျဖစ္ေနသျဖင့္
"မင္း တစ္ခုခုေျပာစရာ႐ွိလို႔လား"
"ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္ေနတာ သခင္ေလးမိန္းကေလးေတြအမ်ားႀကီးကို ဘယ္လိုမ်ား႐ွင္းထုတ္လိုက္တာလဲ"
"မင္းအပူပါလို႔လား"
"မပါပါဘူး သခင္ေလး ဒါေပမယ့္ စံအိမ္ကလူေတြေျပာေနၾကတာ သခင္ေလးက...."
ခ်ဳန္း မ်က္လုံးကိုလွန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ဆက္ေျပာေလ"
"သခင္ေလးကေဂးေနတာလား မသိဘူးတဲ့"
လင္း ရီခ်င္စိတ္ကိုထိန္းကာေျပာလိုက္ရသည္
ခ်ဳန္း မ်က္ႏွာႀကီးတစ္ခုလုံးနီရဲသြားစြာ
"ဘာ!!!!!!"
"က်ြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္သခင္ေလး"
"ငါ့ဘာသာငါ ေနတာကို ေဂးေနတယ္ေပါ့ အဟြန္႔ ရီစရာပဲ အဲ့မိန္းမေတြက ဘာမ်ားစြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းလို႔လဲ"
"သခင္မႀကီးေတြေရြးခ်ယ္ေပးထားတဲ့ မိန္းကေလးေတြက လုံးဝအျပစ္အနာအဆာကင္းပါတယ္ ႐ုပ္ရည္ေရာ အရာရာၿပီးျပည့္စုံေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို သခင္ေလးကစိတ္မဝင္စားဘူးဆိုေတာ့....."
"မိန္းမေတြရဲ႕ မာယာေတြက အရမ္းေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
"သခင္ေလးရင္ထဲမွာ သခင္ေလးအေမကိုမုန္းေနတဲ့စိတ္ကစိုးမိုးေနလို႔ပါ မိန္းကေလးတိုင္း အဲ့လိုမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး"
"အဲ့မိန္းမက ငါ့အေမမဟုတ္ဘူး ငါ့ေမြးေန႔ကိုအရမ္းမုန္းတာ အဲ့မိန္းမႀကီးေၾကာင့္"
"ကြၽန္ေတာ္စကားေျပာမွားသြားပါတယ္ သခင္ေလး"
"ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာဘာလဲ ျမင္မွမျမင္ႏိုင္တာ ဟန္ေဆာင္ေနတာလား တကယ့္စိတ္ရင္းလားဆိုတာ ဘယ္လိုသိႏိုင္မွာလဲ
မဟုတ္ဘူး အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆိုတာ တကယ္မ႐ွိဘူး"
နာၾကည္းမႈမ်ားစြာႏွင့္ ေျပာေနေသာ သခင္ေလးအားၾကည့္ကာ လင္းဘာမွမေျပာျဖစ္
သခင္ေလးက တျခားသူေတြမ်က္လုံးထဲမွာ အရာရာျပည့္စုံေနသည့္လူျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္ သို႔ေပမယ့္ သခင္ေလးဟာ တကယ္ေတာ့ေမတၱာငတ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္
သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္ေတြကို တစ္ျခားသူကိုေဖာ္ျပေလ့မ႐ွိ
သခင္ေလးကို ေမတၱာစစ္ေမတၱာမွန္ေပးႏိုင္သည့္ မိန္းကေလးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ဆုံဆည္းေစခ်င္မိသည္
•••••••💙💙💙•••••••
"ကြၽန္မတကယ္ အလုပ္ႀကိဳးစားမွာပါ သူေဌး"
အသံေၾကာင့္ ေဒၚေအးၾကည္ စားေသာက္ေနရင္းမွေမာ့ၾကည့္မိလိုက္သည္
မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ အရမ္းလွသည္
ဘာမွမျပင္ဆင္ထားပဲနဲ႔ေတာင္ သူမအလွကေပၚလြင္ေနလ်က္
အနည္းငယ္ႏြမ္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ဂါဝန္ေလးဝတ္ထားပုံအရ ၾကည့္ရတာေငြေရးေၾကးေရးအဆင္မေျပသည့္ပုံ
အသက္ကလဲ ၂၀ဝန္းက်င္ေလာက္သာ
.ေဒၚေအးၾကည္ မိမိအၾကံနဲ႔မိမိျပဳံးလိုက္မိသည္
"တကယ္အလုပ္ႀကိဳးစားမွာပါ ဒါေၾကာင့္ကြၽန္မကိုအလုပ္ခန္႔ေပးပါေနာ္"
မယ္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုတြင္အလုပ္လာေလ်ွာက္ျခင္းပင္
သို႔ေပမယ့္ ဘြဲ႔မရေသးတာေၾကာင့္ အလုပ္မခန္႔ခ်င္ၾက
လက္႐ွိမွာ မယ္ကလည္းဘာအလုပ္မွမ႐ွိသျဖင့္ အလုပ္သစ္ရဖို့လိုေနသည္ေလ
"ငါတို႔ေရးထားတာမျမင္ဘူးလား ဘြဲ႔ရမွလို႔ နင္ကအခုမွဒုတိယႏွစ္႐ွိေသးတာ"
"ဒါေပမယ့္ တကယ္အလုပ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္ လစာအျပည့္မေပးလည္းရပါတယ္ေနာ္"
"မလိုဘူး ထြက္သြားေတာ့"
ေျပာမရသည့္အဆုံးမယ္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ ဆိုင္ထဲမွထြက္လာခဲ့သည္
"ဟင္းးး ဘာလို႔အလုပ္႐ွာရတာခက္ေနတာလဲ"
"ဒီမွာ မိန္းကေလး"
အေနာက္ေခၚသံေၾကာင့္ မယ္ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ကြၽန္မကိုေခၚတာလား"
"အင္း မင္းကိုေခၚတာ"
ထိုအေဒၚႀကီးက မယ့္တစ္ကိုယ္လုံးအားသေဘာက်စြာ ၾကည့္ေနခဲ့၏
"မင္းအလုပ္လိုတယ္မလား"
"႐ွင္!!!!!"
•••••••💜💜💜•••••••
မယ္ အခန္းထဲတြင္ထိုင္ေနကာ
"ခုထိအလုပ္သစ္ကလည္း႐ွာမရေသးဘူး ေက်ာင္းတက္ဖို႔စုထားတဲ့ပိုက္ဆံကလဲ မမယူသြားၿပီ ဟူးးး အလုပ္ကလဲမရစိတ္ညစ္လိုက္တာ"
"နတ္မိမယ္ နင္ဘယ္မွာလဲ"
ဧည့္ခန္းက ေအာ္သံေၾကာင့္မယ္အေျပးအလႊားအျပင္ထြက္သြားသည္
ထမင္းစားခန္းတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ ေဒၚနနၵာ
အဝတ္အေကာင္းေတြဝတ္ထားတာကိုၾကည့္ရတာ အျပင္သို႔သြားမည့္ပုံပင္
"အန္တီ အျပင္သြားမလို႔လား"
"နင့္ေစာက္ပူမပါဘူး ထမင္းခူး ငါဗိုက္ဆာၿပီ"
"ဟုတ္"
မယ္ ထမင္းခူးေနစဥ္
"နတ္မိမယ္"
"႐ွင္ အန္တီ"
"နင္ အလုပ္ေလးလုပ္ဖို႔မစဥ္းစားဘူးလား အိမ္အေျခအေနက ဒီေလာက္မေကာင္းတာ နင္တစ္ယာက္ပဲ အိမ္မွာအားယားေနတယ္"
"မယ္ အလုပ္႐ွာေနပါတယ္"
"ဘာမွေစာက္သုံးကိုမက်ဘူး အိမ္မွာဒီလိုပိုက္ဆံထိုင္ျဖဳန္းေနမယ့္အစား ခ်မ္းသာတဲ့လူကို အမိဖမ္းလိုက္ေပါ့ အဲ့တာမွအက်ိဳး႐ွိဦးမယ္"
မယ္ ဘာမွျပန္မေျပာမိခဲ့
ထမင္းသာ ခူးေပးရင္း
"ရပါၿပီအန္တီ"
"ေတာက္!!!!!!ဟင္းကဒါပဲ႐ွိတာလား တစ္ေန႔တစ္ေန႔ဒီၾကက္ဥပဲစားေနရတာ"
မယ္ ေခါင္းေလးငုံကာ
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အန္တီ မယ့္မွာပိုက္ဆံမ႐ွိလို႔ပါ"
ခြမ္း 💥
စားပြဲေပၚကပန္းကန္ေတြအား လြင့္ပစ္လိုက္ၿပီး
မယ့္ ဆံပင္အားေဆာင့္ဆြဲလိုက္သည္
"အာ့...အန္တီ...မယ္....မယ္နာတယ္"
"§ေကာင္မ နင္တစ္ေယာက္ထဲအေကာင္းစားေနတာမလား ဟမ္ ငါတို႔ကိုက်ျဖစ္သလိုေကြၽးၿပီး"
"မ...မဟုတ္ရပါဘူး အန္တီ မယ့္ပိုက္ဆံေတြမမယူသြားလို႔ပါ"
"ဘာ!!!!!!နင္ကမ်ား ငါ့သမီးကိုစြပ္စြဲရဲတယ္လား"
ျဖန္း👋
"အသုံးကိုမက်ဘူး"
ေဒၚနနၵာထြက္သြားေတာ့ မယ္ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ျပန္႔က်ဲေနေသာ ထမင္းမ်ားႏွင့္ ကြဲသြားေသာ ပန္းကန္မ်ားအားေကာက္သိမ္းရင္း
လက္ကို ပန္ကန္အကြဲ႐ွမိသည္
"အာ့!!!!!!"
မယ္ ထိန္းထားသည့္မ်က္ရည္မ်ားက တားမရဆီးမရ
"အဟင့္ဟီး အရမ္းနာတယ္ ဟင့္"
သို႔ေပမယ့္ ေခ်ာ့မည့္သူမ႐ွိခဲ့......
•••••••💚💚💚•••••••
ဒီေန႔ ေဖေဖမနက္ပိုင္းအလုပ္မ႐ွိသျဖင့္ မနက္စာစားဖို႔အတြက္ မယ္ျပင္ဆင္ေပးရင္း
"ေဖေဖ အန္တီ မနက္စာစားလို႔ရၿပီ"
ထမင္းစားခန္းထဲသို႔ဝင္လာေသာ ေဖေဖႏွင့္အန္တီနနၵာ
အန္တီနနၵာက
"ငါ့သမီးေရာ"
"မမ အိပ္ယာမထေသးပါဘူး"
"ကလ်ာ့အတြက္ခြဲထားလိုက္ဦး"
"ဟုတ္"
မယ္ မမအတြက္ မနက္စာအားခြဲေနေတာ့
"သမီးတစ္ခါထဲဝင္စားလိုက္ပါလား"
မယ္ ေဖေဖႏွင့္အတူစားခ်င္ေသာ္လည္း ေဖေဖ့ေဘးက အန္တီနနၵာအားၾကည့္လိုက္မိသည္
"႐ွင့္သမီးက ဒီထက္ေကာင္းတာေတြစားၿပီးေလာက္ၿပီ ကြၽန္မတို႔ကိုသာဒါေတြေကြၽးေနတာ"
"နနၵာ!!!!!!မင္းဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ"
"ကြၽန္မေျပာတာ ဘယ္ေနရာမွားေနလို႔လဲ"
မယ္ ေဖေဖနဲ႔အန္တီစကားမ်ားမွာစိတ္ပူ၍
"ေဖေဖ သမီးခုနကဗိုက္ဆာတာနဲ႔စားၿပီးပါႁပီ"
"အိမ္႐ွင္တို႔....အိမ္႐ွင္တို႔"
အျပင္ကေခၚသံေၾကာင့္
"ေဖေဖတို႔စားေနခဲ့ဦးေနာ္ သမီးသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္"
"ေအးေအး"
မယ္ အျပင္ထြက္ခဲ့ေတာ့ အေပါက္ဝမွာရပ္ေနစည့္ လူ၇ေယာက္
"ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါလဲ"
ဒီထဲက လူႀကီးတစ္ေယာက္က
"ဒါ ေဒၚနနၵာတို႔အိမ္မလား"
"ဟုတ္ပါတယ္"
"ေဒၚနနၵာကိုေခၚေပး"
"ဘာကိစၥလဲမသိဘူး"
"ေခၚသာေခၚေပးစမ္းပါ"
"ဟုတ္"
မယ္ အိမ္ထဲသို႔ျပန္ဝင္ခဲ့ၿပီး
"အန္တီ"
"ေျပာ"
"အန္တီနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါတဲ့"
"ဘယ္သူေတြလဲ"
ေဒၚနနၵာ အျပင္ထြက္သြားေတာ့
"သမီး ဘယ္ကလူေတြလဲ"
"သမီးမသိဘူးေဖေဖ ေမးတာလဲမေျဖဘူး ၾကည့္ရတာလူမိုက္ေတြလိုပဲ"
ဦးဟိန္းစံ ဇနီးျဖစ္သူအားစိတ္မခ်စြာ အျပင္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္
"နင္တို႔ကို မလာနဲ႔လို႔ေျပာထားတယ္ေလ"
"အစ္မႂကီး ခင္ဗ်ားမွပိုက္ဆံလာမဆပ္တာ"
"ညေနလာဆပ္မယ္ ျပန္ေတာ့"
ဦးဟိန္းစံ ထိုသူေတြနဲ႔တိုးတိုးေျပာေနေသာ ဇနီးျဖစ္သူထံသြားကာ
"နနၵာသူတို႔ကဘယ္သူေတြလဲ"
"ၾကည့္ရတာ ေဒၚနနၵာေယာက္်ားထင္တယ္"
"နင္တို႔တိတ္တိတ္ေန"
ေဒၚနနၵာ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ဆိုလိုက္သည္
သို့ေပမယ့္ ထိုသူေတြကရပ္မသြား
"ခင္ဗ်ားကသူ႔ေယာက္်ားဆိုေတာ့ က်ဳပ္႐ွင္း႐ွင္းလင္းလင္းေျပာလိုက္မယ္ ခင္ဗ်ားမိန္းမေလာင္းကစားဝိုင္းမွာ သိန္း၅၀အေႂကြးတင္ေနတယ္"
"ဗ်ာ!!!!!"
ဦးဟိန္းစံ ဇနီးျဖစ္သူအားမယုံႏိုင္စြာၾကည့္လိုက္သလို နံေဘးမွာရပ္ေနေသာ မယ္မွာလည္းတအံ့တျသ
"မ...မျဖစ္ႏိုင္တာ"
ဦးဟိန္းစံ ေရရြတ္လိုက္သည္
"ဟုတ္လား မဟုတ္လား ခင္ဗ်ားမိန္းမကိုေမးၾကည့္လိုက္ သတ္မွတ္ရက္အတြင္း ေငြကိုမဆပ္ႏိုင္ရင္ ဒီအိမ္ကိုက်ဳပ္တို႔သိမ္းမယ္"
"ဗ်ာ...."
"လာ ျပန္ၾကမယ္"
ထိုလူေတြထြက္သြားေတာ့ ဦးဟိန္းစံ ဇနီးျဖစ္သူဘက္လွည့္လိုက္ၿပီး
"အဲ့တာအမွန္မဟုတ္ဘူးမလား အဲ့လူေတြလိမ္ေျပာတာမလား"
ေဒၚနနၵာ ငိုလ်က္
"ကြၽန္မမွားသြားပါတယ္႐ွင္"
"ဘာ......အာ့"
"ေဖေဖ!!!!!!!"
မယ္ လဲက်သြားသည့္ေဖေဖ့ထံေျပးသြားလိုက္ရင္း
ေဆး႐ုံတြင္
မယ္ သတိေမ့ေနသည့္ေဖေဖ့နားတြင္ထိုင္ေန၍
"ဟင့္အင္း.ေဖေဖ ဘာမွမျဖစ္ရဘူးမယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ မယ့္မွာေဖေဖတစ္ေယာက္ပဲ ႐ွိေတာ့တာ ေဖေဖဘာမွမျဖစ္ရဘူး ဟင့္"
ဦးဟိန္းစံ သတိရလ်ွင္ပဲ ငိုေနေသာသမီးျဖစ္သူရဲ႕လက္ေလးအားျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း
"အငိုသန္ေလး"
မယ္ အေဖျဖစ္သူအားေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ဟင့္ေဖေဖ"
ဖခင္ျဖစ္သူအားဖက္ကာ အားပါးတရငိုလိုက္မိသည္
"အဟီးဟင့္"
"ငါ့သမီးကေတာ့ကြာ ကေလးေလးၾကလို႔ မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ေဖေဖဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး"
ခဏေနေတာ့ တာဝန္က်ဆရာဝန္ကလာကာ စစ္ေဆးၾကည့္ေနရင္း
"သမီး ေဖေဖ ၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္ေသာက္ခ်င္တယ္"
"ေဖေဖကလဲ ခဏေနမွ သမီးသြားလုပ္လိုက္မယ္ေလ"
"ေဖေဖက ဗိုက္ဆာေနၿပီသမီးရဲ႕"
မယ္ ေဖေဖအားစိတ္မခ်စြာ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ႏွင့္ သြားလိုက္ရသည္
သမီးျဖစ္သူထြက္သြားေတာ့ ဦးဟိန္းစံတာဝန္က်ဆရာဝန္အား
"ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ၾကာအသက္႐ွင္ႏိုင္လဲဆရာ"
ဆရာဝန္က စိတ္မေကာင္းစြာၾကည့္၍
"အလြန္ဆုံး ၆လပါ"
ဦးဟိန္းစံဝမ္းနည္းစြာ ျပဳံးလိုက္ၿပီး
"ကြၽန္ေတာ္ေသရမွာ မေၾကာက္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ့္သမီးေလးကိုေတာ့ အရမ္းစိတ္ပူတယ္ ကြၽန္ေတာ္မ႐ွိေတာ့ရင္ သူ႔မွာ ဘယ္သူမွ႐ွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး"
•••••••❤❤❤•••••••
မယ္ ေဖ့ေဖ့အတြက္ၾကက္သားစြပ္ျပဳတ္လုပ္ေနရင္း
စိတ္ထဲတြင္သတိရသြားမိသည္က ေဒၚေအးၾကည္ဆိုေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီး
💭💭💭💭💭
"မင္း အလုပ္တစ္ခုခု႐ွာေနတယ္မလား"
"႐ွင္"
"ခုနက.အမွတ္မထင္ၾကားလိုက္လို႔ပါ"
"ေျသာ္"
"မင္းလိုေနတဲ့ အလုပ္ငါေပးႏိုင္တယ္ လစာလဲမင္းလုပ္ေနၾကအလုပ္ထက္ပိုမ်ားေစရမယ္ဘယ္လိုလဲ"
"ကြၽန္မက ဘြဲ႔ေတာင္မရေသးဘူး"
"ငါေပးမယ့္အလုပ္က ဘြဲ႔မလိုဘူး"
မယ္ ထိုအေဒၚႀကီးအားမသကၤာလာစြာ
"ဟင့္အင္းရပါတယ္"
မယ္ ျငင္းကာထြက္လာခဲ့ေတာ့
"ခဏေနပါဦး"
ထိုအေဒၚႀကီးက မယ္ေ႐ွ႕လာရပ္ကာ
"ငါ့လိပ္စာကဒ္ယူထားလိုက္ပါ မင္းလိုရင္ဆက္သြယ္ရတာေပါ့"
"႐ွင္ေျပာတဲ့အလုပ္က မေကာင္းတဲ့အလုပ္လား မဟုတ္မွ...."
"မင္းအေတြးလြန္ၿပီ မင္းထင္ေနတာေတြမဟုတ္ဘူး မင္းလုပ္ရမွာကဘုရင့္နန္းေတာ္စံအိမ္ႀကီးရဲ႕ သခင္ေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေပးဖို႔ပဲ"
"႐ွင္!!!!!!"
💭💭💭💭💭
မယ္ သတိရလာကာ အခန္းထဲတြင္ ထိုမိန္းမႀကီး၏လိပ္စာကဒ္အား႐ွာေဖြခဲ့ရင္း
"ဘယ္မွာပါလိမ့္"
မယ္ အခန္းထဲႏွံ့ေနေအာင္႐ွာရင္း
"ငါ မလြင့္ပစ္ရေသးပါဘူး"
မယ္စားပြဲနဲ႔ကုတင္ေအာက္ေတြ႐ွာေတာ့မွာ စားပြဲေအာက္မွာက်ေနေသာ လိပ္စာကဒ္ေလး
မယ္ လမ္းထိပ္မွာ႐ွိတဲ့ အမ်ားသုံးPhoneနဲ႔ ထိုအေဒၚႀကီးထံPhဆက္လိုက္သည္
တီ....တီ.....တီ
"ဟဲလို"
"ဟို အန္တီ ဟိုေန႔ကေျပာတဲ့အလုပ္အေၾကာင္း သိခ်င္လို႔ပါ "
"ေျသာ္ <......>ကိုလာခဲ့ေလ"
"ဘယ္ခ်ိန္ေလာက္လဲ"
"ခုလာလဲရတယ္"
"ဟုတ္ မယ္ခုလာခဲ့ပါ့မယ္"
မယ္ ထိုအေဒၚႀကီးေျပာသည့္ ဆိုင္သို့လာခဲ့သည္
"ထိုင္ေလ"
"ဟုတ္"
မယ္ သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္
"မယ္ အလုပ္ကိစၥေလးသိခ်င္လို႔ပါ"
"မင္းနာမည္က....နတ္မိမယ္မလား"
"႐ွင္"
မယ့္နာမည္ကိုသိေနေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေတာ့အံ့ျသမိသြားသည္
"မအံ့ျသပါနဲ႔ မင္းအေၾကာင္းကို နည္းနည္းေတာ့စုံစမ္းထားရတာေပါ့"
"မယ္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္က ဘာအလုပ္လည္း လစာကေရာ ဘယ္ေလာက္ရမွာလဲ"
"မင္းလုပ္ရမွာက တစ္ခုထဲပဲ အဲ့တာကဘုရင့္နန္းေတာ္စံအိမ္ႀကီးရဲ႕ ဆက္ခံသူသခင္ေလးကို မင္းဂ႐ုစိုက္ေပးရမယ္"
"ဂ႐ုစိုက္ေပးရမယ္ဆိုတာက ဘယ္လိုမ်ိဳးကိုေျပာတာလဲ"
"မင္းက သူ႔ရဲ႕ေန႔စဥ္တာဝန္ေတြကို လုပ္ေပးရမယ္ မင္းသူ႔တစ္ေယာက္တည္းကို ဂ႐ုစိုက္ေပး႐ုံပဲ"
"သူက က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔လား"
"မဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆို ဘာလို႔လဲ"
"မင္းသိလာလိမ့္မယ္"
မယ္ နားမလည္စြာျဖင့္
"ဘာလို႔မယ္ ျဖစ္ရတာလဲ"
ေဒၚေအးၾကည္ျပဳံးလိုက္ၿပီး
"မင္းက သူတို႔ေျပာတဲ့အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ကိုက္ၫီတယ္ေလ"
"မယ္ သိပ္နားမလည္ဘူး"
"ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပါ့ မင္းနားလည္သြားလိမ့္မယ္"
"........."
"လစာက တစ္လကို၁၀သိန္း"
"႐ွင္😳😳😳"
မယ္ မ်က္လုံးပင္ျပဴးသြားရသည္
"ဆယ္...ဆယ္သိန္းဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ မင္းဒီအလုပ္ကိုလက္ခံရင္ မင္းလိုတဲ့ေငြပမာဏ ငါခ်က္ခ်င္းထုတ္ေပးမယ္ ဒါေပမယ့္ မင္းစာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးရမယ္ မင္းလုပ္သက္လမျပည့္မခ်င္း မင္းအလုပ္မထြက္ရဘူး ဘယ္လိုလဲ"
မယ္ ေခတၱစဥ္းစားလိုက္မိသည္
မယ္ ေဖေဖ့ကိုစိတ္မပူေစခ်င္
မယ္သာဒီအလုပ္ကိုလက္ခံလိုက္ရင္ အေႂကြးလည္းေၾကမယ္ ေဖေဖလည္းအလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးလုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး
"မယ္...လက္ခံပါတယ္"
မယ္ လက္ခံလိုက္ေတာ့ မယ္ေ႐ွ႕လက္မွတ္ထိုးရန္စာရြက္စာတမ္းေတြခ်ေပးလာသည္
"မင္းအဲ့မွာလက္မွတ္ထိုးလိုက္႐ုံပဲ"
စာရြက္က၆ရြက္ေလာက္႐ွိကာ မယ္ဖတ္ၾကည့္ေနမိသည္
"မင္း ဘယ္ေလာက္လိုခ်င္လဲ"
"သိန္း၅၀"
"Ok"
ထိုမိန္းမႀကီးက စားပြဲေပၚပိုက္ဆံအထပ္လိုက္ခ်ေပးလိုက္ၿပီး
"စစ္ၾကည့္လိုက္ပါဦး ၿပီးရင္လက္မွတ္ထိုးေပး ငါ့မွာအခ်ိန္မ႐ွိဘူး"
"ဟုတ္"
မယ္ ဖတ္လက္စအားရပ္ကာ လက္မွတ္ထိုးလိုက္သည္
ထို႔ေနာက္ပိုက္ဆံအားေရကာ
"ဟုတ္ျပည့္ပါတယ္"
"မနက္ျဖန္ကစၿပီး မင္းဘုရင့္နန္းေတာ္စံအိမ္ကို ေျပာင္းရမယ္"
"႐ွင္!!!!!!"
•••••••💗💗💗•••••••
"ေဖေဖ"
မယ္ အသီးခြဲေနရင္း ေဖေဖ့အားေခၚလိုက္မိ၏
"ေျပာေလ"
မယ္ အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံထပ္ေလးအားေဖေဖ့အားေပးလိုက္ၿပီး
"ဒီပိုက္ဆံေတြနဲ႔ အန္တီ့အေႂကြးေတြကိုဆပ္လိုက္ပါ"
ဦးဟိန္းစံ ပိုက္ဆံေတြအားၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ဒီပိုက္ဆံေတြကို ဘယ္ကရလာတာလဲ အေဖ့ကိုအမွန္အတိုင္းေျပာ"
"အေဖကလဲ တကယ္ေတာ့သမီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က တျခားၿမိဳ႕မွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနတာ သူကအလုပ္အရမ္းျဖစ္တယ္အဲ့တာ....သူ႔ဆီကေခ်းထားတာပါ"
ေတာင္းပန္ပါတယ္ေဖေဖ မယ္မလိမ္ခ်င္ေပမယ့္ အေျခအေနအရပါ
"ဘယ္သူလဲ ေယာက္်ားလားမိန္းမလား"
"မိန္းကေလးပါ.ေဖေဖ သမီးကိုသူနဲ႔အလုပ္အတူတူလုပ္ဖို႔ေခၚေနတယ္ မယ္ သူနဲ႔အလုပ္သြားလုပ္မလို႔"
"မရဘူး ေဖေဖခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး"
ဦးဟိန္းစံျငင္းလိုက္မိသည္
အသက္႐ွင္ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ သမီးေလးနဲ႔အတူ႐ွိခြင့္ရခ်င္မိသည္
"ေဖေဖကလဲ သိပ္မၾကာပါဘူး သမီးကလတိုင္းျပန္ခဲ့မွာကို"
"ေဖေဖခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး စိတ္မခ်ဘူး ၿပီးေတာ့ဒီေလာက္ေငြေတြအမ်ားႀကီးေခ်းေပးတာ ရည္ရြယ္ခ်က္႐ွိရမယ္"
မယ္ ငိုခ်င္စိတ္ကိုထိန္းရင္း
"ေဖေဖကလဲ အေတြးလြန္ေနျပန္ၿပီ သမီးသူငယ္ခ်င္းကကုမၸဏီအႀကီးႀကီးမွာ ရာထူးႀကီးတယ္ေလ အဲ့တာသမီးကို အလုပ္သြင္းေပးမယ္တဲ့"
"ဒါေပမယ့္သမီးရယ္ မသြားပါနဲ႔လား"
"ေဖေဖကလဲ သမီးလဲေဖေဖနဲ႔မခြဲခ်င္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ သမီးေဖေဖ့ကိုတစ္လွည့္ျပန္လုပ္ေကြၽးခ်င္တယ္"
ဦးဟိန္းစံ မယ့္ေခါင္းေလးအားပုတ္လိုက္ၿပီး
"အေဖမေသခင္ သမီးေလးကို ဘြဲ႔ဝတ္စုံေလးနဲ႔ျမင္သြားခ်င္တယ္"
"ေဖေဖကလဲ စိတ္ခ် သမီးအလုပ္ေတြမ်ားႂကီးလုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံစုမိရင္ ေက်ာင္းျပန္တက္မွာေလ အဲ့က်သမီးဘြဲ႔ရရင္ ေဖေဖနဲ႔ဓာတ္ပုံေတြမ်ားႀကီး႐ိုက္မယ္"
စိတ္ကူးယဥ္ကာေျပာျပေနသည့္ သမီးျဖစ္သူအားၾကည့္ကာ ရင္ထဲမွာေတာ့ငိူေႂကြးေနမိလ်က္သမီးဘြဲယူတဲ့ေန႔ထိေနခ်င္ေပမယ့္ အဆုတ္ကင္ဆာကအေျခအေနဆိုးေနၿပီျဖစ္ကာ အသက္႐ွင္ႏိုင္မွ အလြန္ဆုံးေျခာက္လတဲ့ေလ
ဒီသမီးေလးကို ဘယ္လိုစိတ္ခ်ထားခဲ့ႏိုင္ပါ့မလဲကြယ္
ေတာင္းပန္ပါတယ္သမီးရယ္ အေဖကဖခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္မျဖစ္ခဲ့ဘူး
"ေဖေဖ သမီးကိုသြားခြင့္ျပဳပါေနာ္"
ဦးဟိန္းစံ ခြင့္မျပဳခ်င္ေပမယ့္လည္း......
"သမီးသြားခ်င္ရင္ သြားပါကြယ္ဒါေပမယ့္ သမီးအဆင္မေျပရင္ ျပန္လာခဲ့ေနာ္ ၿပီးေတာ့တစ္လတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ျပန္လာခဲ့ေပးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ေဖေဖ"
မယ္ ေဖေဖ့အားဖက္ကာ အသံတိတ္ငိုေႂကြးလိုက္မိသည္
သမီး ေဖေဖနဲ႔မခြဲခ်င္ဘူး
•••••••💖💖💖•••••••
"ေရာက္ၿပီ"
အေဒၚႀကီးစကားေၾကာင့္ မယ္ေဘးဘီသို႔ၾကည့္လိုက္မိသည္
စံအိမ္ႀကီးက ၿမိဳ႕နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာတသီးတျခား႐ွိေနသည္ေလ
🏰ဘုရင့္နန္းေတာ္🏰
အေပါက္ဝမွာထြင္းထုထားသာ ေရႊေရာင္စာလုံးမ်ား
ေ႐ွ႕ေခတ္ကနန္းေတာ္ႀကီးအလားထင္မွတ္ရေအာင္ပင္ ခမ္းနားထည္ဝါလွသည္
ဂ်ိမ္း
တံခါးခ်ပ္ႀကီးပြင့္သြားကာ မ်က္လုံးထဲျမင္ေနရသည္မ်ားက တျခားကမၻာသို႔ေရာက္ေနသလိုပင္
ကားႀကီးက ကြန္ဂရစ္လမ္းႀကီးအတြင္းျဖတ္ကာေမာင္းသြားသည္
မယ္ ကားေပၚကေန တအံ့တျသေငးေမာၾကည့္ရင္း
က်ယ္ဝန္းလွေသာ ျခံႀကီး မယ္ျခံဝန္းႀကီးရဲ႕အဆုံးကို မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္
တူညီဝတ္စုံမ်ားျဖင့္ အလုပ္သမားေတြကလဲ ေနရာတိုင္းလိုလို
မယ္တို႔စီးလာသည့္ကားႀကီးက ေရပန္းႀကီးေ႐ွ႕တြင္ရပ္လိုက္ကာ
"ဆင္းလို႔ရၿပီ"
မယ္ အထုပ္ေလးအားဆြဲကာ ဆင္းလိုက္ရင္း
ပတ္ဝန္းက်င္ကိုတေမ့တေျမာၾကည့္ေနမိသည္
"ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့"
မယ္တို႔ ေလွကားထစ္မ်ားအတိုင္းတက္သြားေတာ့ ကႏုတ္ပန္းမ်ားျဖင့္ လွပစြာပုံေဖာ္ထားသည့္ကြၽန္းတံခါးႀကီး
အေပါက္ဝက လူေတြက တံခါးအားဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ မယ္တို႔အထဲကိုဝင္ခဲ့ၾကသည္
မွန္တစ္ခ်ပ္ပမာ ေျပာင္လက္ေနေသာ အခင္းမ်ား
အျပင္အဆင္မ်ားအားၾကည့္ကာ မယ္အံ့အားသင့္ေနရသည္
မယ္တို႔ကြၽန္းေလွကားႀကီးအတိုင္းတက္သြားကာ အခန္းတစ္ခုေ႐ွ႕၌ရပ္လိုက္၏
ခဏေနေတာ့ တံခါးဖြင့္ေပးကာ အထဲသို႔ဝင္လာခဲ့ရသည္
"သခင္မႀကီး ကြၽန္မတို႔ေရာက္လာပါၿပီ"
ေဒၚေအးၾကည္က ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ မယ္အေနာက္ကေနကုပ္ကုပ္ေလးလိုက္ထိုင္ရင္း
"သူလား"
ျသဇာ အာဏာႀကီးမားမည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အသံ
သို႔ေပမယ့္ မယ္ေမာ့မၾကည့္ရဲ
"ေခါင္းေမာ့"
ေဒၚေအးၾကည္ နံေဘးကမယ္အားလက္တို႔လိုက္မွ မယ္ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ျဖင့္ ေခါင္းေမာ့ကာၾကည့္မိလိုက္သည္
ထိုအမ်ိဳးသမီးက မယ့္အားၾကည့္ကာ သေဘာက်သလိုျပဳံးလိုက္ႁပီး
"မဆိုးဘူး"
မယ္ မဝံ့မရဲလွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္
ကြၽန္းထိုင္ခုံႀကီးေပၚမွာထိုင္ေနသည့္မိန္းမႏွစ္ေယာက္
အျပင္အဆင္ေတြနဲ႔ ႐ုပ္ရည္ေတြကအရမ္းက်င္သေရ႐ွိလွသည္
"မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"နတ္မိမယ္ပါ"
"ေမခင္"
"႐ွင္ သခင္မႀကီး"
မယ္အနား အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ထိုင္လိုက္သည္
"ဒီေကာင္မေလးကို ေခၚသြားၿပီး ျပင္ဆင္ေပးလိုက္ပါ ၿပီးေတာ့ဒီအိမ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕စည္းကမ္းေတြနဲ႔ လိုအပ္တာေတြသင္ေပးလိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့"
ေဒၚေမခင္ မယ့္ဘက္လွည့္လိုက္ၿပီး
"အေနာက္ကလိုက္ခဲ့"
မယ္ ကိုယ္ကိုကိုင္းကာ ထြက္လာခဲ့ၿပီး အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေနာက္လိုက္လာခဲ့ရသည္
စံအိမ္ႀကီးရဲ႕အျပင္ဘက္ ေတာင္ဘက္ကအေဆာက္အဦးထဲဝင္လာခဲ့သည္
ဒီေနရာက အလုပ္သမားေတြထားတဲ့ေနရာျဖစ္ရမည္
ဒါေတာင္ေတာ္ေတာ္ခမ္းနားတာပဲ ဟုေတြးရင္း
အခန္းတစ္ခန္းေ႐ွ႕အေရာက္
"ဒါက မိန္းကေလးေနရမယ့္အခန္းပါ"
"႐ွင္"
မယ္ အခန္းထဲေဝ့ဝိုက္ၾကည့္လိုက္မိသည္
အခန္းဆိုေပမယ့္ မယ္တို႔အိမ္ထက္လည္းက်ယ္ကာ သပ္သပ္ရရပ္ရပ္
"အထဲဝင္ပါမိန္းကေလး"
"ဟို...ဟိုအခန္းကေကာင္းလြန္းမေနဘူးလား"
"အထဲဝင္ပါ"
မယ္ ဘာမွထပ္မေျပာရဲပဲ အခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့ရသည္
"မိန္းကေလး ေရခ်ိဳးရပါမယ္ သခင္ေလးက၄နာရီေလာက္ဆို ျပန္ေရာက္ပါတယ္"
"ေျသာ္"
ေဒၚေမခင္ အေနာက္ကေကာင္မေလးႏွစ္ဦးအား
"မိန္းကေလးကို ကူေပးလိုက္ပါ"
"ဟုတ္"
"ဟင္....မ..မလိုပါဘူး"
"အခ်ိန္မ႐ွိပါဘူး မိန္းကေလး"
မယ္ေခါင္းသာညိမ့္လိုက္ရသည္
ေရခ်ိဳးခန္းတြင္ထိုမိန္းကေလးႏွစ္ဦးက ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ဆင္ေပး၍
မယ္ေရခ်ိဳးၿပီးအျပင္ထြက္ခဲ့ေတာ့
"ဒီမွာ ထိုင္ပါ မိန္းကေလး"
အလွကုန္ပစၥည္းမ်ားစြာတင္ထားေသာ လွပသည့္မွန္တင္ခုံေ႐ွ႕တြင္မယ္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္က မယ့္မ်က္ႏွာအားျခယ္သေပးရင္း
အကုန္ၿပီးသြားေတာ့ မယ္ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို မွန္ထဲသို႔ၾကည့္မိလိုက္သည္
မယ္ သူတို႔ဘာေတြလုပ္ေနလဲဆိုတာနားမလည္
မယ္မွားမ်ားမွားသြားၿပီလား
"မိန္းကေလး ၿပီးရင္ဒီဝတ္စုံဝတ္ရပါမယ္"
မယ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျပာင္လက္ေနသည့္အနီေရာင္ဂါဝန္ေလး
ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းဂါဝန္ေလးျဖစ္သျဖင့္ မယ္မဝတ္ရဲစြာ
"ဟိုေလ ႀကီးေမ"
ေမခင္ သူ႔အားတ႐ိုတေသေခၚလိုက္သည့္ေကာင္မေလးအားၾကည့္လိုက္မိသည္
"ႀကီးေမလို႔ေခၚမယ္ေနာ္ အက်ႌကေလ အရမ္းေပၚေနတာမယ္မဝတ္ရဲဘူး တျခားဝတ္စုံဝတ္လို႔ရမလား"
ေမခင္ အနည္းငယ္လုံေသာဝတ္စုံေလးအားေရြးေပးလိုက္သည္
"ေက်းဇူးပါပဲ ႀကီးေမ"
"အဝတ္လွဲခန္းကဒီဘက္မွာပါ"
မယ္ အဝတ္အစားလွဲၿပီးေတာ့ က်ဳယ့္ကိုကိုယ္မွန္ထဲျပန္ၾကည့္မိလိုက္သည္
ပန္းႏုေရာင္ ဇာဂါဝန္ဝဲဝဲေလး
မယ္ရဲ႕ ေရလႈိင္းသ႑ာန္ဆံႏြယ္ေတြကို ျဖန္႔ခ်ထားကာ.အေနာက္တြင္ေက်ာက္ကလစ္ေလးပန္ေပးထားသည္
မယ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ၾကည့္ကာ.သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္
မယ့္ဘဝကေန႔ခ်င္းညခ်င္းေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရသည္မလား မနက္ျဖန္ဆို ဘာျဖစ္ဦးမွာလဲမသိဘူး
မယ္ အျပင္သို႔ထြက္ခဲ့ေတာ့
"မိန္းကေလး"
မယ္ အေနခက္စြာ ရီလိုက္ၿပီး
"ဟိုေလ မယ့္ကို မိန္းကေလးလို႔မေခၚပါနဲ႔လား မယ္လို႔ေခၚရင္ရပါတယ္"
"ကြၽန္မမွာေခၚခြင့္မ႐ွိပါဘူး"
မယ္အေနခက္စြာ သက္ျပင္းေလးခ်လိုက္မိသည္
ေဒၚေမခင္စာအုပ္တစ္အုပ္အားကမ္းေပးလာၿပီး
"ဒါက သခင္ေလးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးသိထားရမယ့္အခ်က္ေတြပါ"
"ဟင္"
"သခင္ေလး ျပန္လာရင္လိေမၼာ္ရည္ေသာက္ေလ့႐ွိပါတယ္ အရမ္းႀကီးမခ်ိဳရသလို ခ်ဥ္လဲမခ်ဥ္ရပါဘူး ေရခဲတုံး၄တုံးပဲထည့္ရပါမယ္"
"ဟင္ ဂ်ီးမ်ားလိုက္တာ"
မယ္ ေရရြတ္လိုက္မိသည္
ဒါကို ေဒၚေမခင္ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားကာ
"သခင္ေလးကို ေျပာခြင့္မ႐ွိပါဘူး"
မယ္ပါးစပ္ေလးအားပိတ္ရင္း
"သခင္ေလးျပန္လာဖို႔ ၁နာရီခြဲလိုပါေသးတယ္အဲ့အတြင္း သခင္ေလးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အေသးစိတ္ကိုဖတ္ထားပါ"
"႐ွင္.....ဟုတ္"
•••••••💓💓💓•••••••
မယ္ ထိုစံအိမ္ရဲ႕သခင္ေလးဆိုသူျပန္လာသည္ကိုေစာင့္ရင္း
"ခဏေန သခင္ေလးျပန္လာပါလိမ့္မယ္"
မယ္ စံအိမ္ထဲ ဟိုဟိုဒီဒီလွည့္ပတ္ၾကည့္မိသည္
ဧည့္ခန္းရဲ႕ အလယ္မွာခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ေရႊမွန္ေဘာင္သြင္းထားသည့္ ပုံထံမယ့္အာ႐ုံေတြေရာက္သြားရသည္
သခင္မႀကီးနွစ္ေယာက္ကထိုင္ေနကာ အေနာက္တြင္မတ္တပ္ရပ္ေနေသာသူတစ္ေယာက္
"ဒါသခင္ေလးဆိုတဲ့သူ ျဖစ္ရမယ္"
မယ္ ထိုဓာတ္ပုံအားေသခ်ာစြာၾကည့္ေနမိစည္
ထူထဲေသာ မ်က္ခုံး စူး႐ွေသာမ်က္ဝန္းတစ္စုံက ညႇိဳ႕အားျပင္းစြာ
စင္းက်ေနေသာ ႏွာတံႏွင့္အတူ အရီအျပဳံးကင္းမဲ့ေသာႏႈတ္ခမ္းေတြက နီရဲေနလ်ကိ
ျခဳံၾကည့္လိုက္လ်ွင္ ထိုသူကအရမ္းထက္ျမက္မည့္ပုံေပၚသည္
ပုံၾကည့္႐ုံနဲ႔တင္ သူ႔ရဲ႕အ႐ွိန္အဝါကိုခန္႔မွန္းႏိုင္သည္မလား
သခင္ေလးျဖစ္ထိုက္ပါတယ္ေလ
မယ္ေတြးေနရင္း
"ငါ သူ႔ကိုတစ္ေနရာရာမွာေတြ႔ဖူးသလိုပဲ ဘယ္ေနရာမွာပါလိမ့္"
မယ္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့
"ဟိုလူ ေမ့လဲေနတဲ့သူ 😱"
မယ္ အနည္းငယ္လန္႔သြားရသည္
သူငါ့ကိုမွတ္မိေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ
ငါ့ကိုသတ္မွာလား အျပစ္ေပးမွာလား
ေသခ်ာတာကေတာ့ ငါလြတ္လမ္းမ႐ွိဘူး
ငါဘာလို႔ လ်ွာ႐ွည္မိခဲ့ရပါလိမ့္
မယ္ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ျဖင့္
ခ်ဳန္း အိမ္ထဲသို႔ဝင္ခဲ့လ်ွင္ပဲ ဧည့္ခန္းအလယ္က ဓာတ္ပုံႀကီးေ႐ွ႕မွာ ရပ္ေနသည့္မိန္းကေလးတစ္ဦး
ခ်ဳန္း ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိသည္
စားေသာက္ဆိုင္မွာေတြ႕ခဲ့သည့္ မိန္းကေလးႏွင့္အရမ္းတူသည္
အထူးသျဖင့္ သူမရဲ႕ဆံပင္ေတြ
ခ်ဳန္း သူမထံတစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္သြားလိုက္ရင္း
မ်က္ဝန္းထဲေပၚလာသည့္ေဝဝါးဝါးပုံရိပ္မ်ား
"မင္းဘယ္သူလဲ"
မယ္ အေနာက္ကျသ႐ွ႐ွအသံတစ္ခုေၾကာင့္ ေနာက္သို႔ဆတ္ခနဲလွည့္လိုက္လ်ွင္ မယ့္ေနာက္မွာကပ္လ်က္႐ွိေနသည့္ လူတစ္ဦးေၾကာင့္
"အေမ့!!!!"
မယ္ လန္႔ကာေနာက္သို႔ဆုပ္လိုက္လ်ွင္
စီးေနက်မဟုတ္ေသာ.ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ေၾကာင့္ မယ္ေျခေခ်ာ္ကာလဲက်မည့္ဆဲဆဲ
မယ့္ ခါးေလးအားတစ္စုံတစ္ေယာက္ကဆြဲဖမ္းလိုက္သည္
မယ္ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ မွိတ္ထားသည့္မ်က္ဝန္းအစုံကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
မယ့္ အားငုံ႔ၾကည့္ေနသည့္မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ ရင္ဆိုင္လိုက္ရသည္
"မင္း ဘယ္သူလဲ"
အားေပးတဲ့သူေတြနည္းသြားတယ္ေနာ္မႀကိဳက္ၾကဘူးလား😪
မေန႔ကတိုသြားလို႔ ဒီေန႔႐ွည္ႀကီးေရးေပးထားတယ္ေနာ္😘
မနက္ျဖန္နားရက္ေနာ္
#ဖန္ဆင္း႐ွင္
Unicode👇👇👇
⛈️⛈️ကိုယ့်ဘဝရဲ့ နတ်မိမယ်⛈️⛈️
<ÖR>
💕ဦးရဲ့အမိန့်တော်အတိုင်း💕
Episode ♥ 6 ♥
"အသုံးကို မကျဘူး"
ဒေါ်အမရာရှေ့ဒူးတုပ်လျက်ထိုင်နေသည့် ပွဲစားမဒေါ်အေးကြည်
"နင်ခေါ်လာတဲ့ကောင်မလေးတွေ ခုတစ်ယောက်မှမကျန်တော့ဘူး အကုန်ထွက်ပြေးသွားပြီး"
"တောင်း...တောင်းပန်ပါတယ် သခင်မကြီး"
ဒေါ်အမရာ မျက်နှာထားမာမာဖြင့်
"နောက်တစ်ပတ်အတွင်း ခိုင်းထားတာမအောင်မြင်ရင် တခြားတစ်ယောက်ကိုအလုပ်ပေးလိုက်တော့မယ်"
ဒေါ်အေးကြည် ပျာပျာသလဲဖြင့်
"သခင်မကြီးရယ် နောက် ထပ်မဖြစ်စေရပါဘူး သခင်လေးက အရမ်းရက်စက်တာပါတဲ့ အဲ့တာမို့!!!!!!!"
"တိတ်စမ်း ဘုရင့်နန်းတော် စံအိမ်ရဲ့ ဆက်ခံသူကို ပြောပိုင်ခွင့်မရှိဘူး အဲ့မိန်းကလေးတွေကို ငါ့မြေးပိုင်တယ် သူသတ်ချင်တောင်သတ်ခွင့်ရှိတယ် နင်ရှာခဲ့တဲ့ မိန်းကလေးတွေက ငါ့မြေးအလိုဆန္ဒကိုဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ပဲ ငါ့မြေးဘာလုပ်လုပ်သူတို့သည်းခံရမယ်"
"ကျွန်မမှားသွားပါတယ်"
"နောက်တစ်ပတ် အချိန်ထပ်ပေးလိုက်မယ် ငါပြောတဲ့အချက်တွေနဲ့ကိုက်ညီတဲ့ မိန်းကလေးကိုရှာမတွေ့လို့ကတော့ ငါ့အကြောင်းသိတယ်မလား"
"ဟ...ဟုတ်"
"သွားတော့"
ဒေါ်အေးကြည် စံအိမ်အပြင်ရောက်တော့
စံအိမ်ကြီးကိုပြန်လှည့်ကြည့်ကာ
"အရမ်းကိုထောင်လွှားနေကြတာပဲ သူတို့မြေးက ဒီလောက်မိန်းကလေးတွေမြူဆွယ်ဖို့ခက်နေတာ ဂေးများဂေးနေလားမသိဘူး"
မဲ့ရွာကာ ပြောနေခဲ့လျက်
•••••••💛💛💛•••••••
ချုန်း လက်မှတ်ထိုးရမည့်စာရွက်များအားလက်မှတ်ထိုးနေရင်း
"ဒါပဲမလား"
လင်းအားကြည့်ကာ မေးလိုက်တော့ ပြုံးစစဖြစ်နေသဖြင့်
"မင်း တစ်ခုခုပြောစရာရှိလို့လား"
"ကျွန်တော်သိချင်နေတာ သခင်လေးမိန်းကလေးတွေအများကြီးကို ဘယ်လိုများရှင်းထုတ်လိုက်တာလဲ"
"မင်းအပူပါလို့လား"
"မပါပါဘူး သခင်လေး ဒါပေမယ့် စံအိမ်ကလူတွေပြောနေကြတာ သခင်လေးက...."
ချုန်း မျက်လုံးကိုလှန်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဆက်ပြောလေ"
"သခင်လေးကဂေးနေတာလား မသိဘူးတဲ့"
လင်း ရီချင်စိတ်ကိုထိန်းကာပြောလိုက်ရသည်
ချုန်း မျက်နှာကြီးတစ်ခုလုံးနီရဲသွားစွာ
"ဘာ!!!!!!"
"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်သခင်လေး"
"ငါ့ဘာသာငါ နေတာကို ဂေးနေတယ်ပေါ့ အဟွန့် ရီစရာပဲ အဲ့မိန်းမတွေက ဘာများစွဲမက်ဖွယ်ကောင်းလို့လဲ"
"သခင်မကြီးတွေရွေးချယ်ပေးထားတဲ့ မိန်းကလေးတွေက လုံးဝအပြစ်အနာအဆာကင်းပါတယ် ရုပ်ရည်ရော အရာရာပြီးပြည့်စုံနေတဲ့ မိန်းကလေးတွေကို သခင်လေးကစိတ်မဝင်စားဘူးဆိုတော့....."
"မိန်းမတွေရဲ့ မာယာတွေက အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်"
"သခင်လေးရင်ထဲမှာ သခင်လေးအမေကိုမုန်းနေတဲ့စိတ်ကစိုးမိုးနေလို့ပါ မိန်းကလေးတိုင်း အဲ့လိုမျိုးမဟုတ်ပါဘူး"
"အဲ့မိန်းမက ငါ့အမေမဟုတ်ဘူး ငါ့မွေးနေ့ကိုအရမ်းမုန်းတာ အဲ့မိန်းမကြီးကြောင့်"
"ကျွန်တော်စကားပြောမှားသွားပါတယ် သခင်လေး"
"ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာဘာလဲ မြင်မှမမြင်နိုင်တာ ဟန်ဆောင်နေတာလား တကယ့်စိတ်ရင်းလားဆိုတာ ဘယ်လိုသိနိုင်မှာလဲ
မဟုတ်ဘူး အချစ်စစ်အချစ်မှန်ဆိုတာ တကယ်မရှိဘူး"
နာကြည်းမှုများစွာနှင့် ပြောနေသော သခင်လေးအားကြည့်ကာ လင်းဘာမှမပြောဖြစ်
သခင်လေးက တခြားသူတွေမျက်လုံးထဲမှာ အရာရာပြည့်စုံနေသည့်လူဖြစ်ကောင်းဖြစ်မယ် သို့ပေမယ့် သခင်လေးဟာ တကယ်တော့မေတ္တာငတ်နေတဲ့လူတစ်ယောက်
သူ့ရဲ့ခံစားချက်အစစ်အမှန်တွေကို တစ်ခြားသူကိုဖော်ပြလေ့မရှိ
သခင်လေးကို မေတ္တာစစ်မေတ္တာမှန်ပေးနိုင်သည့် မိန်းကလေးမျိုးနဲ့တော့ဆုံဆည်းစေချင်မိသည်
•••••••💙💙💙•••••••
"ကျွန်မတကယ် အလုပ်ကြိုးစားမှာပါ သူဌေး"
အသံကြောင့် ဒေါ်အေးကြည် စားသောက်နေရင်းမှမော့ကြည့်မိလိုက်သည်
မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက် အရမ်းလှသည်
ဘာမှမပြင်ဆင်ထားပဲနဲ့တောင် သူမအလှကပေါ်လွင်နေလျက်
အနည်းငယ်နွမ်းနေပြီဖြစ်သော ဂါဝန်လေးဝတ်ထားပုံအရ ကြည့်ရတာငွေရေးကြေးရေးအဆင်မပြေသည့်ပုံ
အသက်ကလဲ ၂၀ဝန်းကျင်လောက်သာ
.ဒေါ်အေးကြည် မိမိအကြံနဲ့မိမိပြုံးလိုက်မိသည်
"တကယ်အလုပ်ကြိုးစားမှာပါ ဒါကြောင့်ကျွန်မကိုအလုပ်ခန့်ပေးပါနော်"
မယ် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုတွင်အလုပ်လာလျှောက်ခြင်းပင်
သို့ပေမယ့် ဘွဲ့မရသေးတာကြောင့် အလုပ်မခန့်ချင်ကြ
လက်ရှိမှာ မယ်ကလည်းဘာအလုပ်မှမရှိသဖြင့် အလုပ်သစ်ရဖို့လိုနေသည်လေ
"ငါတို့ရေးထားတာမမြင်ဘူးလား ဘွဲ့ရမှလို့ နင်ကအခုမှဒုတိယနှစ်ရှိသေးတာ"
"ဒါပေမယ့် တကယ်အလုပ်ကြိုးစားပါ့မယ် လစာအပြည့်မပေးလည်းရပါတယ်နော်"
"မလိုဘူး ထွက်သွားတော့"
ပြောမရသည့်အဆုံးမယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ဆိုင်ထဲမှထွက်လာခဲ့သည်
"ဟင်းးး ဘာလို့အလုပ်ရှာရတာခက်နေတာလဲ"
"ဒီမှာ မိန်းကလေး"
အနောက်ခေါ်သံကြောင့် မယ်နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ကျွန်မကိုခေါ်တာလား"
"အင်း မင်းကိုခေါ်တာ"
ထိုအဒေါ်ကြီးက မယ့်တစ်ကိုယ်လုံးအားသဘောကျစွာ ကြည့်နေခဲ့၏
"မင်းအလုပ်လိုတယ်မလား"
"ရှင်!!!!!"
•••••••💜💜💜•••••••
မယ် အခန်းထဲတွင်ထိုင်နေကာ
"ခုထိအလုပ်သစ်ကလည်းရှာမရသေးဘူး ကျောင်းတက်ဖို့စုထားတဲ့ပိုက်ဆံကလဲ မမယူသွားပြီ ဟူးးး အလုပ်ကလဲမရစိတ်ညစ်လိုက်တာ"
"နတ်မိမယ် နင်ဘယ်မှာလဲ"
ဧည့်ခန်းက အော်သံကြောင့်မယ်အပြေးအလွှားအပြင်ထွက်သွားသည်
ထမင်းစားခန်းတွင် မတ်တပ်ရပ်နေသည့် ဒေါ်နန္ဒာ
အဝတ်အကောင်းတွေဝတ်ထားတာကိုကြည့်ရတာ အပြင်သို့သွားမည့်ပုံပင်
"အန်တီ အပြင်သွားမလို့လား"
"နင့်စောက်ပူမပါဘူး ထမင်းခူး ငါဗိုက်ဆာပြီ"
"ဟုတ်"
မယ် ထမင်းခူးနေစဉ်
"နတ်မိမယ်"
"ရှင် အန်တီ"
"နင် အလုပ်လေးလုပ်ဖို့မစဉ်းစားဘူးလား အိမ်အခြေအနေက ဒီလောက်မကောင်းတာ နင်တစ်ယာက်ပဲ အိမ်မှာအားယားနေတယ်"
"မယ် အလုပ်ရှာနေပါတယ်"
"ဘာမှစောက်သုံးကိုမကျဘူး အိမ်မှာဒီလိုပိုက်ဆံထိုင်ဖြုန်းနေမယ့်အစား ချမ်းသာတဲ့လူကို အမိဖမ်းလိုက်ပေါ့ အဲ့တာမှအကျိုးရှိဦးမယ်"
မယ် ဘာမှပြန်မပြောမိခဲ့
ထမင်းသာ ခူးပေးရင်း
"ရပါပြီအန်တီ"
"တောက်!!!!!!ဟင်းကဒါပဲရှိတာလား တစ်နေ့တစ်နေ့ဒီကြက်ဥပဲစားနေရတာ"
မယ် ခေါင်းလေးငုံကာ
"တောင်းပန်ပါတယ် အန်တီ မယ့်မှာပိုက်ဆံမရှိလို့ပါ"
ခွမ်း 💥
စားပွဲပေါ်ကပန်းကန်တွေအား လွင့်ပစ်လိုက်ပြီး
မယ့် ဆံပင်အားဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်
"အာ့...အန်တီ...မယ်....မယ်နာတယ်"
"§ကောင်မ နင်တစ်ယောက်ထဲအကောင်းစားနေတာမလား ဟမ် ငါတို့ကိုကျဖြစ်သလိုကျွေးပြီး"
"မ...မဟုတ်ရပါဘူး အန်တီ မယ့်ပိုက်ဆံတွေမမယူသွားလို့ပါ"
"ဘာ!!!!!!နင်ကများ ငါ့သမီးကိုစွပ်စွဲရဲတယ်လား"
ဖြန်း👋
"အသုံးကိုမကျဘူး"
ဒေါ်နန္ဒာထွက်သွားတော့ မယ်ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ပြန့်ကျဲနေသော ထမင်းများနှင့် ကွဲသွားသော ပန်းကန်များအားကောက်သိမ်းရင်း
လက်ကို ပန်ကန်အကွဲရှမိသည်
"အာ့!!!!!!"
မယ် ထိန်းထားသည့်မျက်ရည်များက တားမရဆီးမရ
"အဟင့်ဟီး အရမ်းနာတယ် ဟင့်"
သို့ပေမယ့် ချော့မည့်သူမရှိခဲ့......
•••••••💚💚💚•••••••
ဒီနေ့ ဖေဖေမနက်ပိုင်းအလုပ်မရှိသဖြင့် မနက်စာစားဖို့အတွက် မယ်ပြင်ဆင်ပေးရင်း
"ဖေဖေ အန်တီ မနက်စာစားလို့ရပြီ"
ထမင်းစားခန်းထဲသို့ဝင်လာသော ဖေဖေနှင့်အန်တီနန္ဒာ
အန်တီနန္ဒာက
"ငါ့သမီးရော"
"မမ အိပ်ယာမထသေးပါဘူး"
"ကလျာ့အတွက်ခွဲထားလိုက်ဦး"
"ဟုတ်"
မယ် မမအတွက် မနက်စာအားခွဲနေတော့
"သမီးတစ်ခါထဲဝင်စားလိုက်ပါလား"
မယ် ဖေဖေနှင့်အတူစားချင်သော်လည်း ဖေဖေ့ဘေးက အန်တီနန္ဒာအားကြည့်လိုက်မိသည်
"ရှင့်သမီးက ဒီထက်ကောင်းတာတွေစားပြီးလောက်ပြီ ကျွန်မတို့ကိုသာဒါတွေကျွေးနေတာ"
"နန္ဒာ!!!!!!မင်းဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ"
"ကျွန်မပြောတာ ဘယ်နေရာမှားနေလို့လဲ"
မယ် ဖေဖေနဲ့အန်တီစကားများမှာစိတ်ပူ၍
"ဖေဖေ သမီးခုနကဗိုက်ဆာတာနဲ့စားပြီးပါပြီ"
"အိမ်ရှင်တို့....အိမ်ရှင်တို့"
အပြင်ကခေါ်သံကြောင့်
"ဖေဖေတို့စားနေခဲ့ဦးနော် သမီးသွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်"
"အေးအေး"
မယ် အပြင်ထွက်ခဲ့တော့ အပေါက်ဝမှာရပ်နေစည့် လူ၇ယောက်
"ဘယ်သူနဲ့တွေ့ချင်လို့ပါလဲ"
ဒီထဲက လူကြီးတစ်ယောက်က
"ဒါ ဒေါ်နန္ဒာတို့အိမ်မလား"
"ဟုတ်ပါတယ်"
"ဒေါ်နန္ဒာကိုခေါ်ပေး"
"ဘာကိစ္စလဲမသိဘူး"
"ခေါ်သာခေါ်ပေးစမ်းပါ"
"ဟုတ်"
မယ် အိမ်ထဲသို့ပြန်ဝင်ခဲ့ပြီး
"အန်တီ"
"ပြော"
"အန်တီနဲ့တွေ့ချင်လို့ပါတဲ့"
"ဘယ်သူတွေလဲ"
ဒေါ်နန္ဒာ အပြင်ထွက်သွားတော့
"သမီး ဘယ်ကလူတွေလဲ"
"သမီးမသိဘူးဖေဖေ မေးတာလဲမဖြေဘူး ကြည့်ရတာလူမိုက်တွေလိုပဲ"
ဦးဟိန်းစံ ဇနီးဖြစ်သူအားစိတ်မချစွာ အပြင်သို့ထွက်လာခဲ့သည်
"နင်တို့ကို မလာနဲ့လို့ပြောထားတယ်လေ"
"အစ်မကြီး ခင်ဗျားမှပိုက်ဆံလာမဆပ်တာ"
"ညနေလာဆပ်မယ် ပြန်တော့"
ဦးဟိန်းစံ ထိုသူတွေနဲ့တိုးတိုးပြောနေသော ဇနီးဖြစ်သူထံသွားကာ
"နန္ဒာသူတို့ကဘယ်သူတွေလဲ"
"ကြည့်ရတာ ဒေါ်နန္ဒာယောက်ျားထင်တယ်"
"နင်တို့တိတ်တိတ်နေ"
ဒေါ်နန္ဒာ ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်ဆိုလိုက်သည်
သို့ပေမယ့် ထိုသူတွေကရပ်မသွား
"ခင်ဗျားကသူ့ယောက်ျားဆိုတော့ ကျုပ်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောလိုက်မယ် ခင်ဗျားမိန်းမလောင်းကစားဝိုင်းမှာ သိန်း၅၀အကြွေးတင်နေတယ်"
"ဗျာ!!!!!"
ဦးဟိန်းစံ ဇနီးဖြစ်သူအားမယုံနိုင်စွာကြည့်လိုက်သလို နံဘေးမှာရပ်နေသော မယ်မှာလည်းတအံ့တသြ
"မ...မဖြစ်နိုင်တာ"
ဦးဟိန်းစံ ရေရွတ်လိုက်သည်
"ဟုတ်လား မဟုတ်လား ခင်ဗျားမိန်းမကိုမေးကြည့်လိုက် သတ်မှတ်ရက်အတွင်း ငွေကိုမဆပ်နိုင်ရင် ဒီအိမ်ကိုကျုပ်တို့သိမ်းမယ်"
"ဗျာ...."
"လာ ပြန်ကြမယ်"
ထိုလူတွေထွက်သွားတော့ ဦးဟိန်းစံ ဇနီးဖြစ်သူဘက်လှည့်လိုက်ပြီး
"အဲ့တာအမှန်မဟုတ်ဘူးမလား အဲ့လူတွေလိမ်ပြောတာမလား"
ဒေါ်နန္ဒာ ငိုလျက်
"ကျွန်မမှားသွားပါတယ်ရှင်"
"ဘာ......အာ့"
"ဖေဖေ!!!!!!!"
မယ် လဲကျသွားသည့်ဖေဖေ့ထံပြေးသွားလိုက်ရင်း
ဆေးရုံတွင်
မယ် သတိမေ့နေသည့်ဖေဖေ့နားတွင်ထိုင်နေ၍
"ဟင့်အင်း.ဖေဖေ ဘာမှမဖြစ်ရဘူးမယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော် မယ့်မှာဖေဖေတစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့တာ ဖေဖေဘာမှမဖြစ်ရဘူး ဟင့်"
ဦးဟိန်းစံ သတိရလျှင်ပဲ ငိုနေသောသမီးဖြစ်သူရဲ့လက်လေးအားပြန်လည်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း
"အငိုသန်လေး"
မယ် အဖေဖြစ်သူအားမော့ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဟင့်ဖေဖေ"
ဖခင်ဖြစ်သူအားဖက်ကာ အားပါးတရငိုလိုက်မိသည်
"အဟီးဟင့်"
"ငါ့သမီးကတော့ကွာ ကလေးလေးကြလို့ မငိုနဲ့တော့နော် ဖေဖေဘာမှမဖြစ်တော့ဘူး"
ခဏနေတော့ တာဝန်ကျဆရာဝန်ကလာကာ စစ်ဆေးကြည့်နေရင်း
"သမီး ဖေဖေ ကြက်သားစွပ်ပြုတ်သောက်ချင်တယ်"
"ဖေဖေကလဲ ခဏနေမှ သမီးသွားလုပ်လိုက်မယ်လေ"
"ဖေဖေက ဗိုက်ဆာနေပြီသမီးရဲ့"
မယ် ဖေဖေအားစိတ်မချစွာ လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နှင့် သွားလိုက်ရသည်
သမီးဖြစ်သူထွက်သွားတော့ ဦးဟိန်းစံတာဝန်ကျဆရာဝန်အား
"ကျွန်တော် ဘယ်လောက်ကြာအသက်ရှင်နိုင်လဲဆရာ"
ဆရာဝန်က စိတ်မကောင်းစွာကြည့်၍
"အလွန်ဆုံး ၆လပါ"
ဦးဟိန်းစံဝမ်းနည်းစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး
"ကျွန်တော်သေရမှာ မကြောက်ပါဘူး ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်သမီးလေးကိုတော့ အရမ်းစိတ်ပူတယ် ကျွန်တော်မရှိတော့ရင် သူ့မှာ ဘယ်သူမှရှိတော့မှာမဟုတ်ဘူး"
•••••••❤❤❤•••••••
မယ် ဖေ့ဖေ့အတွက်ကြက်သားစွပ်ပြုတ်လုပ်နေရင်း
စိတ်ထဲတွင်သတိရသွားမိသည်က ဒေါ်အေးကြည်ဆိုသော အမျိုးသမီးကြီး
💭💭💭💭💭
"မင်း အလုပ်တစ်ခုခုရှာနေတယ်မလား"
"ရှင်"
"ခုနက.အမှတ်မထင်ကြားလိုက်လို့ပါ"
"သြော်"
"မင်းလိုနေတဲ့ အလုပ်ငါပေးနိုင်တယ် လစာလဲမင်းလုပ်နေကြအလုပ်ထက်ပိုများစေရမယ်ဘယ်လိုလဲ"
"ကျွန်မက ဘွဲ့တောင်မရသေးဘူး"
"ငါပေးမယ့်အလုပ်က ဘွဲ့မလိုဘူး"
မယ် ထိုအဒေါ်ကြီးအားမသင်္ကာလာစွာ
"ဟင့်အင်းရပါတယ်"
မယ် ငြင်းကာထွက်လာခဲ့တော့
"ခဏနေပါဦး"
ထိုအဒေါ်ကြီးက မယ်ရှေ့လာရပ်ကာ
"ငါ့လိပ်စာကဒ်ယူထားလိုက်ပါ မင်းလိုရင်ဆက်သွယ်ရတာပေါ့"
"ရှင်ပြောတဲ့အလုပ်က မကောင်းတဲ့အလုပ်လား မဟုတ်မှ...."
"မင်းအတွေးလွန်ပြီ မင်းထင်နေတာတွေမဟုတ်ဘူး မင်းလုပ်ရမှာကဘုရင့်နန်းတော်စံအိမ်ကြီးရဲ့ သခင်လေးကို ဂရုစိုက်ပေးဖို့ပဲ"
"ရှင်!!!!!!"
💭💭💭💭💭
မယ် သတိရလာကာ အခန်းထဲတွင် ထိုမိန်းမကြီး၏လိပ်စာကဒ်အားရှာဖွေခဲ့ရင်း
"ဘယ်မှာပါလိမ့်"
မယ် အခန်းထဲနှံ့နေအောင်ရှာရင်း
"ငါ မလွင့်ပစ်ရသေးပါဘူး"
မယ်စားပွဲနဲ့ကုတင်အောက်တွေရှာတော့မှာ စားပွဲအောက်မှာကျနေသော လိပ်စာကဒ်လေး
မယ် လမ်းထိပ်မှာရှိတဲ့ အများသုံးPhoneနဲ့ ထိုအဒေါ်ကြီးထံPhဆက်လိုက်သည်
တီ....တီ.....တီ
"ဟဲလို"
"ဟို အန်တီ ဟိုနေ့ကပြောတဲ့အလုပ်အကြောင်း သိချင်လို့ပါ "
"သြော် <......>ကိုလာခဲ့လေ"
"ဘယ်ချိန်လောက်လဲ"
"ခုလာလဲရတယ်"
"ဟုတ် မယ်ခုလာခဲ့ပါ့မယ်"
မယ် ထိုအဒေါ်ကြီးပြောသည့် ဆိုင်သို့လာခဲ့သည်
"ထိုင်လေ"
"ဟုတ်"
မယ် သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်
"မယ် အလုပ်ကိစ္စလေးသိချင်လို့ပါ"
"မင်းနာမည်က....နတ်မိမယ်မလား"
"ရှင်"
မယ့်နာမည်ကိုသိနေသောကြောင့် အနည်းငယ်တော့အံ့သြမိသွားသည်
"မအံ့သြပါနဲ့ မင်းအကြောင်းကို နည်းနည်းတော့စုံစမ်းထားရတာပေါ့"
"မယ် လုပ်ရမယ့်အလုပ်က ဘာအလုပ်လည်း လစာကရော ဘယ်လောက်ရမှာလဲ"
"မင်းလုပ်ရမှာက တစ်ခုထဲပဲ အဲ့တာကဘုရင့်နန်းတော်စံအိမ်ကြီးရဲ့ ဆက်ခံသူသခင်လေးကို မင်းဂရုစိုက်ပေးရမယ်"
"ဂရုစိုက်ပေးရမယ်ဆိုတာက ဘယ်လိုမျိုးကိုပြောတာလဲ"
"မင်းက သူ့ရဲ့နေ့စဉ်တာဝန်တွေကို လုပ်ပေးရမယ် မင်းသူ့တစ်ယောက်တည်းကို ဂရုစိုက်ပေးရုံပဲ"
"သူက ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့လား"
"မဟုတ်ဘူး"
"ဒါဆို ဘာလို့လဲ"
"မင်းသိလာလိမ့်မယ်"
မယ် နားမလည်စွာဖြင့်
"ဘာလို့မယ် ဖြစ်ရတာလဲ"
ဒေါ်အေးကြည်ပြုံးလိုက်ပြီး
"မင်းက သူတို့ပြောတဲ့အချက်အလက်တွေနဲ့ကိုက်ညီတယ်လေ"
"မယ် သိပ်နားမလည်ဘူး"
"ဖြည်းဖြည်းချင်းပေါ့ မင်းနားလည်သွားလိမ့်မယ်"
"........."
"လစာက တစ်လကို၁၀သိန်း"
"ရှင်😳😳😳"
မယ် မျက်လုံးပင်ပြူးသွားရသည်
"ဆယ်...ဆယ်သိန်းဟုတ်လား"
"ဟုတ်တယ် မင်းဒီအလုပ်ကိုလက်ခံရင် မင်းလိုတဲ့ငွေပမာဏ ငါချက်ချင်းထုတ်ပေးမယ် ဒါပေမယ့် မင်းစာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးရမယ် မင်းလုပ်သက်လမပြည့်မချင်း မင်းအလုပ်မထွက်ရဘူး ဘယ်လိုလဲ"
မယ် ခေတ္တစဉ်းစားလိုက်မိသည်
မယ် ဖေဖေ့ကိုစိတ်မပူစေချင်
မယ်သာဒီအလုပ်ကိုလက်ခံလိုက်ရင် အကြွေးလည်းကြေမယ် ဖေဖေလည်းအလုပ်တွေအများကြီးလုပ်စရာမလိုတော့ဘူး
"မယ်...လက်ခံပါတယ်"
မယ် လက်ခံလိုက်တော့ မယ်ရှေ့လက်မှတ်ထိုးရန်စာရွက်စာတမ်းတွေချပေးလာသည်
"မင်းအဲ့မှာလက်မှတ်ထိုးလိုက်ရုံပဲ"
စာရွက်က၆ရွက်လောက်ရှိကာ မယ်ဖတ်ကြည့်နေမိသည်
"မင်း ဘယ်လောက်လိုချင်လဲ"
"သိန်း၅၀"
"Ok"
ထိုမိန်းမကြီးက စားပွဲပေါ်ပိုက်ဆံအထပ်လိုက်ချပေးလိုက်ပြီး
"စစ်ကြည့်လိုက်ပါဦး ပြီးရင်လက်မှတ်ထိုးပေး ငါ့မှာအချိန်မရှိဘူး"
"ဟုတ်"
မယ် ဖတ်လက်စအားရပ်ကာ လက်မှတ်ထိုးလိုက်သည်
ထို့နောက်ပိုက်ဆံအားရေကာ
"ဟုတ်ပြည့်ပါတယ်"
"မနက်ဖြန်ကစပြီး မင်းဘုရင့်နန်းတော်စံအိမ်ကို ပြောင်းရမယ်"
"ရှင်!!!!!!"
•••••••💗💗💗•••••••
"ဖေဖေ"
မယ် အသီးခွဲနေရင်း ဖေဖေ့အားခေါ်လိုက်မိ၏
"ပြောလေ"
မယ် အိတ်ထဲက ပိုက်ဆံထပ်လေးအားဖေဖေ့အားပေးလိုက်ပြီး
"ဒီပိုက်ဆံတွေနဲ့ အန်တီ့အကြွေးတွေကိုဆပ်လိုက်ပါ"
ဦးဟိန်းစံ ပိုက်ဆံတွေအားကြည့်လိုက်ပြီး
"ဒီပိုက်ဆံတွေကို ဘယ်ကရလာတာလဲ အဖေ့ကိုအမှန်အတိုင်းပြော"
"အဖေကလဲ တကယ်တော့သမီး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က တခြားမြို့မှာ အလုပ်သွားလုပ်နေတာ သူကအလုပ်အရမ်းဖြစ်တယ်အဲ့တာ....သူ့ဆီကချေးထားတာပါ"
တောင်းပန်ပါတယ်ဖေဖေ မယ်မလိမ်ချင်ပေမယ့် အခြေအနေအရပါ
"ဘယ်သူလဲ ယောက်ျားလားမိန်းမလား"
"မိန်းကလေးပါ.ဖေဖေ သမီးကိုသူနဲ့အလုပ်အတူတူလုပ်ဖို့ခေါ်နေတယ် မယ် သူနဲ့အလုပ်သွားလုပ်မလို့"
"မရဘူး ဖေဖေခွင့်မပြုနိုင်ဘူး"
ဦးဟိန်းစံငြင်းလိုက်မိသည်
အသက်ရှင်ရတဲ့ အချိန်လေးမှာ သမီးလေးနဲ့အတူရှိခွင့်ရချင်မိသည်
"ဖေဖေကလဲ သိပ်မကြာပါဘူး သမီးကလတိုင်းပြန်ခဲ့မှာကို"
"ဖေဖေခွင့်မပြုနိုင်ဘူး စိတ်မချဘူး ပြီးတော့ဒီလောက်ငွေတွေအများကြီးချေးပေးတာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရမယ်"
မယ် ငိုချင်စိတ်ကိုထိန်းရင်း
"ဖေဖေကလဲ အတွေးလွန်နေပြန်ပြီ သမီးသူငယ်ချင်းကကုမ္ပဏီအကြီးကြီးမှာ ရာထူးကြီးတယ်လေ အဲ့တာသမီးကို အလုပ်သွင်းပေးမယ်တဲ့"
"ဒါပေမယ့်သမီးရယ် မသွားပါနဲ့လား"
"ဖေဖေကလဲ သမီးလဲဖေဖေနဲ့မခွဲချင်ပါဘူး ဒါပေမယ့် သမီးဖေဖေ့ကိုတစ်လှည့်ပြန်လုပ်ကျွေးချင်တယ်"
ဦးဟိန်းစံ မယ့်ခေါင်းလေးအားပုတ်လိုက်ပြီး
"အဖေမသေခင် သမီးလေးကို ဘွဲ့ဝတ်စုံလေးနဲ့မြင်သွားချင်တယ်"
"ဖေဖေကလဲ စိတ်ချ သမီးအလုပ်တွေများကြီးလုပ်ပြီး ပိုက်ဆံစုမိရင် ကျောင်းပြန်တက်မှာလေ အဲ့ကျသမီးဘွဲ့ရရင် ဖေဖေနဲ့ဓာတ်ပုံတွေများကြီးရိုက်မယ်"
စိတ်ကူးယဉ်ကာပြောပြနေသည့် သမီးဖြစ်သူအားကြည့်ကာ ရင်ထဲမှာတော့ငိူကြွေးနေမိလျက်သမီးဘွဲယူတဲ့နေ့ထိနေချင်ပေမယ့် အဆုတ်ကင်ဆာကအခြေအနေဆိုးနေပြီဖြစ်ကာ အသက်ရှင်နိုင်မှ အလွန်ဆုံးခြောက်လတဲ့လေ
ဒီသမီးလေးကို ဘယ်လိုစိတ်ချထားခဲ့နိုင်ပါ့မလဲကွယ်
တောင်းပန်ပါတယ်သမီးရယ် အဖေကဖခင်ကောင်းတစ်ယောက်မဖြစ်ခဲ့ဘူး
"ဖေဖေ သမီးကိုသွားခွင့်ပြုပါနော်"
ဦးဟိန်းစံ ခွင့်မပြုချင်ပေမယ့်လည်း......
"သမီးသွားချင်ရင် သွားပါကွယ်ဒါပေမယ့် သမီးအဆင်မပြေရင် ပြန်လာခဲ့နော် ပြီးတော့တစ်လတစ်ခေါက်လောက်တော့ပြန်လာခဲ့ပေးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ဖေဖေ"
မယ် ဖေဖေ့အားဖက်ကာ အသံတိတ်ငိုကြွေးလိုက်မိသည်
သမီး ဖေဖေနဲ့မခွဲချင်ဘူး
•••••••💖💖💖•••••••
"ရောက်ပြီ"
အဒေါ်ကြီးစကားကြောင့် မယ်ဘေးဘီသို့ကြည့်လိုက်မိသည်
စံအိမ်ကြီးက မြို့နဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာတသီးတခြားရှိနေသည်လေ
🏰ဘုရင့်နန်းတော်🏰
အပေါက်ဝမှာထွင်းထုထားသာ ရွှေရောင်စာလုံးများ
ရှေ့ခေတ်ကနန်းတော်ကြီးအလားထင်မှတ်ရအောင်ပင် ခမ်းနားထည်ဝါလှသည်
ဂျိမ်း
တံခါးချပ်ကြီးပွင့်သွားကာ မျက်လုံးထဲမြင်နေရသည်များက တခြားကမ္ဘာသို့ရောက်နေသလိုပင်
ကားကြီးက ကွန်ဂရစ်လမ်းကြီးအတွင်းဖြတ်ကာမောင်းသွားသည်
မယ် ကားပေါ်ကနေ တအံ့တသြငေးမောကြည့်ရင်း
ကျယ်ဝန်းလှသော ခြံကြီး မယ်ခြံဝန်းကြီးရဲ့အဆုံးကို မမြင်နိုင်လောက်အောင်ပင်
တူညီဝတ်စုံများဖြင့် အလုပ်သမားတွေကလဲ နေရာတိုင်းလိုလို
မယ်တို့စီးလာသည့်ကားကြီးက ရေပန်းကြီးရှေ့တွင်ရပ်လိုက်ကာ
"ဆင်းလို့ရပြီ"
မယ် အထုပ်လေးအားဆွဲကာ ဆင်းလိုက်ရင်း
ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတမေ့တမြောကြည့်နေမိသည်
"ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့"
မယ်တို့ လှေကားထစ်များအတိုင်းတက်သွားတော့ ကနုတ်ပန်းများဖြင့် လှပစွာပုံဖော်ထားသည့်ကျွန်းတံခါးကြီး
အပေါက်ဝက လူတွေက တံခါးအားဖွင့်ပေးလိုက်တော့ မယ်တို့အထဲကိုဝင်ခဲ့ကြသည်
မှန်တစ်ချပ်ပမာ ပြောင်လက်နေသော အခင်းများ
အပြင်အဆင်များအားကြည့်ကာ မယ်အံ့အားသင့်နေရသည်
မယ်တို့ကျွန်းလှေကားကြီးအတိုင်းတက်သွားကာ အခန်းတစ်ခုရှေ့၌ရပ်လိုက်၏
ခဏနေတော့ တံခါးဖွင့်ပေးကာ အထဲသို့ဝင်လာခဲ့ရသည်
"သခင်မကြီး ကျွန်မတို့ရောက်လာပါပြီ"
ဒေါ်အေးကြည်က ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်လိုက်သောကြောင့် မယ်အနောက်ကနေကုပ်ကုပ်လေးလိုက်ထိုင်ရင်း
"သူလား"
သြဇာ အာဏာကြီးမားမည့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အသံ
သို့ပေမယ့် မယ်မော့မကြည့်ရဲ
"ခေါင်းမော့"
ဒေါ်အေးကြည် နံဘေးကမယ်အားလက်တို့လိုက်မှ မယ်ထိတ်ထိတ်လန့်လန့်ဖြင့် ခေါင်းမော့ကာကြည့်မိလိုက်သည်
ထိုအမျိုးသမီးက မယ့်အားကြည့်ကာ သဘောကျသလိုပြုံးလိုက်ပြီး
"မဆိုးဘူး"
မယ် မဝံ့မရဲလှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်
ကျွန်းထိုင်ခုံကြီးပေါ်မှာထိုင်နေသည့်မိန်းမနှစ်ယောက်
အပြင်အဆင်တွေနဲ့ ရုပ်ရည်တွေကအရမ်းကျင်သရေရှိလှသည်
"မင်းနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ"
"နတ်မိမယ်ပါ"
"မေခင်"
"ရှင် သခင်မကြီး"
မယ်အနား အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ထိုင်လိုက်သည်
"ဒီကောင်မလေးကို ခေါ်သွားပြီး ပြင်ဆင်ပေးလိုက်ပါ ပြီးတော့ဒီအိမ်တော်ကြီးရဲ့စည်းကမ်းတွေနဲ့ လိုအပ်တာတွေသင်ပေးလိုက်ပါ"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဒေါ်မေခင် မယ့်ဘက်လှည့်လိုက်ပြီး
"အနောက်ကလိုက်ခဲ့"
မယ် ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ ထွက်လာခဲ့ပြီး အမျိုးသမီးတစ်ဦးနောက်လိုက်လာခဲ့ရသည်
စံအိမ်ကြီးရဲ့အပြင်ဘက် တောင်ဘက်ကအဆောက်အဦးထဲဝင်လာခဲ့သည်
ဒီနေရာက အလုပ်သမားတွေထားတဲ့နေရာဖြစ်ရမည်
ဒါတောင်တော်တော်ခမ်းနားတာပဲ ဟုတွေးရင်း
အခန်းတစ်ခန်းရှေ့အရောက်
"ဒါက မိန်းကလေးနေရမယ့်အခန်းပါ"
"ရှင်"
မယ် အခန်းထဲဝေ့ဝိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်
အခန်းဆိုပေမယ့် မယ်တို့အိမ်ထက်လည်းကျယ်ကာ သပ်သပ်ရရပ်ရပ်
"အထဲဝင်ပါမိန်းကလေး"
"ဟို...ဟိုအခန်းကကောင်းလွန်းမနေဘူးလား"
"အထဲဝင်ပါ"
မယ် ဘာမှထပ်မပြောရဲပဲ အခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့ရသည်
"မိန်းကလေး ရေချိုးရပါမယ် သခင်လေးက၄နာရီလောက်ဆို ပြန်ရောက်ပါတယ်"
"သြော်"
ဒေါ်မေခင် အနောက်ကကောင်မလေးနှစ်ဦးအား
"မိန်းကလေးကို ကူပေးလိုက်ပါ"
"ဟုတ်"
"ဟင်....မ..မလိုပါဘူး"
"အချိန်မရှိပါဘူး မိန်းကလေး"
မယ်ခေါင်းသာညိမ့်လိုက်ရသည်
ရေချိုးခန်းတွင်ထိုမိန်းကလေးနှစ်ဦးက ရေချိုးဖို့ပြင်ဆင်ပေး၍
မယ်ရေချိုးပြီးအပြင်ထွက်ခဲ့တော့
"ဒီမှာ ထိုင်ပါ မိန်းကလေး"
အလှကုန်ပစ္စည်းများစွာတင်ထားသော လှပသည့်မှန်တင်ခုံရှေ့တွင်မယ်ထိုင်လိုက်တော့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်က မယ့်မျက်နှာအားခြယ်သပေးရင်း
အကုန်ပြီးသွားတော့ မယ်ကိုယ့်မျက်နှာကို မှန်ထဲသို့ကြည့်မိလိုက်သည်
မယ် သူတို့ဘာတွေလုပ်နေလဲဆိုတာနားမလည်
မယ်မှားများမှားသွားပြီလား
"မိန်းကလေး ပြီးရင်ဒီဝတ်စုံဝတ်ရပါမယ်"
မယ် ကြည့်လိုက်တော့ ပြောင်လက်နေသည့်အနီရောင်ဂါဝန်လေး
ကြိုးတစ်ချောင်းဂါဝန်လေးဖြစ်သဖြင့် မယ်မဝတ်ရဲစွာ
"ဟိုလေ ကြီးမေ"
မေခင် သူ့အားတရိုတသေခေါ်လိုက်သည့်ကောင်မလေးအားကြည့်လိုက်မိသည်
"ကြီးမေလို့ခေါ်မယ်နော် အကျႌကလေ အရမ်းပေါ်နေတာမယ်မဝတ်ရဲဘူး တခြားဝတ်စုံဝတ်လို့ရမလား"
မေခင် အနည်းငယ်လုံသောဝတ်စုံလေးအားရွေးပေးလိုက်သည်
"ကျေးဇူးပါပဲ ကြီးမေ"
"အဝတ်လှဲခန်းကဒီဘက်မှာပါ"
မယ် အဝတ်အစားလှဲပြီးတော့ ကျုယ့်ကိုကိုယ်မှန်ထဲပြန်ကြည့်မိလိုက်သည်
ပန်းနုရောင် ဇာဂါဝန်ဝဲဝဲလေး
မယ်ရဲ့ ရေလှိုင်းသဏ္ဍာန်ဆံနွယ်တွေကို ဖြန့်ချထားကာ.အနောက်တွင်ကျောက်ကလစ်လေးပန်ပေးထားသည်
မယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကြည့်ကာ.သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်
မယ့်ဘဝကနေ့ချင်းညချင်းပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်မလား မနက်ဖြန်ဆို ဘာဖြစ်ဦးမှာလဲမသိဘူး
မယ် အပြင်သို့ထွက်ခဲ့တော့
"မိန်းကလေး"
မယ် အနေခက်စွာ ရီလိုက်ပြီး
"ဟိုလေ မယ့်ကို မိန်းကလေးလို့မခေါ်ပါနဲ့လား မယ်လို့ခေါ်ရင်ရပါတယ်"
"ကျွန်မမှာခေါ်ခွင့်မရှိပါဘူး"
မယ်အနေခက်စွာ သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိသည်
ဒေါ်မေခင်စာအုပ်တစ်အုပ်အားကမ်းပေးလာပြီး
"ဒါက သခင်လေးနဲ့ပတ်သက်ပြီးသိထားရမယ့်အချက်တွေပါ"
"ဟင်"
"သခင်လေး ပြန်လာရင်လိမ္မော်ရည်သောက်လေ့ရှိပါတယ် အရမ်းကြီးမချိုရသလို ချဉ်လဲမချဉ်ရပါဘူး ရေခဲတုံး၄တုံးပဲထည့်ရပါမယ်"
"ဟင် ဂျီးများလိုက်တာ"
မယ် ရေရွတ်လိုက်မိသည်
ဒါကို ဒေါ်မေခင်ကြားဖြစ်အောင်ကြားကာ
"သခင်လေးကို ပြောခွင့်မရှိပါဘူး"
မယ်ပါးစပ်လေးအားပိတ်ရင်း
"သခင်လေးပြန်လာဖို့ ၁နာရီခွဲလိုပါသေးတယ်အဲ့အတွင်း သခင်လေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့အသေးစိတ်ကိုဖတ်ထားပါ"
"ရှင်.....ဟုတ်"
•••••••💓💓💓•••••••
မယ် ထိုစံအိမ်ရဲ့သခင်လေးဆိုသူပြန်လာသည်ကိုစောင့်ရင်း
"ခဏနေ သခင်လေးပြန်လာပါလိမ့်မယ်"
မယ် စံအိမ်ထဲ ဟိုဟိုဒီဒီလှည့်ပတ်ကြည့်မိသည်
ဧည့်ခန်းရဲ့ အလယ်မှာချိတ်ဆွဲထားသည့် ရွှေမှန်ဘောင်သွင်းထားသည့် ပုံထံမယ့်အာရုံတွေရောက်သွားရသည်
သခင်မကြီးနှစ်ယောက်ကထိုင်နေကာ အနောက်တွင်မတ်တပ်ရပ်နေသောသူတစ်ယောက်
"ဒါသခင်လေးဆိုတဲ့သူ ဖြစ်ရမယ်"
မယ် ထိုဓာတ်ပုံအားသေချာစွာကြည့်နေမိစည်
ထူထဲသော မျက်ခုံး စူးရှသောမျက်ဝန်းတစ်စုံက ညှို့အားပြင်းစွာ
စင်းကျနေသော နှာတံနှင့်အတူ အရီအပြုံးကင်းမဲ့သောနှုတ်ခမ်းတွေက နီရဲနေလျကိ
ခြုံကြည့်လိုက်လျှင် ထိုသူကအရမ်းထက်မြက်မည့်ပုံပေါ်သည်
ပုံကြည့်ရုံနဲ့တင် သူ့ရဲ့အရှိန်အဝါကိုခန့်မှန်းနိုင်သည်မလား
သခင်လေးဖြစ်ထိုက်ပါတယ်လေ
မယ်တွေးနေရင်း
"ငါ သူ့ကိုတစ်နေရာရာမှာတွေ့ဖူးသလိုပဲ ဘယ်နေရာမှာပါလိမ့်"
မယ်စဉ်းစားလိုက်တော့
"ဟိုလူ မေ့လဲနေတဲ့သူ 😱"
မယ် အနည်းငယ်လန့်သွားရသည်
သူငါ့ကိုမှတ်မိနေရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ
ငါ့ကိုသတ်မှာလား အပြစ်ပေးမှာလား
သေချာတာကတော့ ငါလွတ်လမ်းမရှိဘူး
ငါဘာလို့ လျှာရှည်မိခဲ့ရပါလိမ့်
မယ် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဖြင့်
ချုန်း အိမ်ထဲသို့ဝင်ခဲ့လျှင်ပဲ ဧည့်ခန်းအလယ်က ဓာတ်ပုံကြီးရှေ့မှာ ရပ်နေသည့်မိန်းကလေးတစ်ဦး
ချုန်း သေချာကြည့်လိုက်မိသည်
စားသောက်ဆိုင်မှာတွေ့ခဲ့သည့် မိန်းကလေးနှင့်အရမ်းတူသည်
အထူးသဖြင့် သူမရဲ့ဆံပင်တွေ
ချုန်း သူမထံတစ်လှမ်းချင်းလျှောက်သွားလိုက်ရင်း
မျက်ဝန်းထဲပေါ်လာသည့်ဝေဝါးဝါးပုံရိပ်များ
"မင်းဘယ်သူလဲ"
မယ် အနောက်ကသြရှရှအသံတစ်ခုကြောင့် နောက်သို့ဆတ်ခနဲလှည့်လိုက်လျှင် မယ့်နောက်မှာကပ်လျက်ရှိနေသည့် လူတစ်ဦးကြောင့်
"အမေ့!!!!"
မယ် လန့်ကာနောက်သို့ဆုပ်လိုက်လျှင်
စီးနေကျမဟုတ်သော.ဒေါက်မြင့်ဖိနပ်ကြောင့် မယ်ခြေချော်ကာလဲကျမည့်ဆဲဆဲ
မယ့် ခါးလေးအားတစ်စုံတစ်ယောက်ကဆွဲဖမ်းလိုက်သည်
မယ် ကြောက်ကြောက်ဖြင့် မှိတ်ထားသည့်မျက်ဝန်းအစုံကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့
မယ့် အားငုံ့ကြည့်နေသည့်မျက်ဝန်းတွေနှင့် ရင်ဆိုင်လိုက်ရသည်
"မင်း ဘယ်သူလဲ"
အားပေးတဲ့သူတွေနည်းသွားတယ်နော်မကြိုက်ကြဘူးလား😪
မနေ့ကတိုသွားလို့ ဒီနေ့ရှည်ကြီးရေးပေးထားတယ်နော်😘
မနက်ဖြန်နားရက်နော်
#ဖန်ဆင်းရှင်