Önce abi tayfasına ardından Demir Bey'e baktım.
"İzninizle." diyerek Ömer'i bahçeye yönlendirdim.
Bahçe takımındaki ikili koltuğa yan yana oturduk. İkimizde hafifçe birbirimize döndük.
"Seni dinliyorum." dedim hafif tebessümle.
Aslında ne diyeceğini tahmin ediyordum. Dün geceden bahsedecekti.
"Ben dün geceyi tamamen olmasada hatırlıyorum. Sana bir özür ve teşekkür borçluyum. Gerçekten kusura bakma ben ne yaptığımı pek bilmiyordum. Gecenin bir vakti seni öyle bir yere çağırmamam gerekiyordu. Özür dilerim."
"Sorun değil. Sen gerçekten iyi değildin ve yardımcı olduysam ne mutlu bana. Ayrıca kardeşin adına çok üzüldüm. Elimden geldiği kadar yardımcı olmak isterim."
Başta söylediklerimle tebessüm etmişti ama son söylediklerimle yüzü gerilmişti.
"Ben de ne yapacağımı bilyorum. Üstüne gitmek istemiyorum ama kendi haline bırakamıyorum da."
Gözleri dolmuştu anlatırken. Gerçekten çaresiz görünüyordu ve o yıkılmaz gibi duran adamdan eser yoktu.
"Bence psikolojik yardım alması gerekebilir. Ama ondan önce istersen arkadaşıma danışabiliriz. Kendisi psikolog. En azından nasıl davranacağımızı danışırız."
Beni kafasıyla onayladı. Biraz daha rahatlamış gibi görünüyordu.
"Benim sana bir teklifim var." dedim birden.
Önce afalladı. Sonra meraklı bakışlarıyla kafasını salladı.
"Ben ve biyolojik ailem İzmir'e, üvey ailemin yanına gideceğiz."
Dediğime güldüm.
"Böyle diyince baya tuhaf oldu." dedim gülmelerimin arasında. Ben gülerken oda bana katıldı.
Biraz sakinleyince devam ettim.
"Neyse işte ben düşündüm ki Dilem ve sende bizimle gelebilirsiniz. Dilem hem tatil yapar hem sosyalleşir. Annem ve babama ,yani üvey annem ve babama, bahsettim. Tabiki sadece arkadaşım olduğunuzu ve sizide getirmek istediğimi söyledim. Konuyu ayrıntılı anlatmadım yani. Onlarda sizin gelemenizi çok istediklerini söylediler."
Uzun bir süre bana baktı. Bakışları çok garipti. İçinde sertlik barındırırken, şefkat ve sevinç de vardı. Bu duyguları aynı anda nasıl hissettiriyordu bilmiyorum.
Birden bana sarıldı.
"Sana gerçekten teşekkür ederim. Ben buraya gelmeden önce ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Senin sayende kardeşime yardım edebileceğim. Teşekkür ederim güzelim."
Kafasını boynuma kaydırdı. Derin bir soluk aldı.
Beni mi kokluyordu?
Kalbimin ritmi birden hızlanmaya başladı. Odunsu ve hafif mentollü kokusu burnuma geldi. Kokusu gözlerimin kapanmasına neden oldu. Derince soludum kokusunu. Oda aynısını yapıyordu zaten.
Kafasını boynumdan çıkarıp kulağıma yaklaştırdı. Nabzımın attığı yeri öptü yavaşca. Kalbimin ritmi daha da hızlandı. Onun kalbinin ritmini sağ tarafımda hissediyordum. Onun kalbinin de hızlı attığını fark ettim.
Sessizce ve etkileyici bir ses tonuyla konuştu.
"Kokun çok güzel."
Dedikleyile hızlı olan kalbim daha da hızlandı.
"Teşekkür ederim." dedim bende biraz etkileyici bir tonta.
Oda benim gibi yutkunmuştu. Son kez boynumdan soludu ve öpüp ayrıldı benden.
"Teklifini kabul ediyorum. Ayrıca teşekkür ederim tekrar."
"Rica ederim. Haftaya pazartesi çıkarız yola. Yine de bir değişiklik olursa haber veririm sana."
Kafa sallayarak onayladı beni ve birlikte içeriye geçtik. Salondakilerin gözü bize döndü.
Ömer "İyi akşamlar." diyerek kapıya doğru yöneldi. Bende onu geçirip salona döndüm.
Herkes bana bakıyordu. Sonunda Asaf abim konuştu.
"Ne konuştunuz abicim?"
Sesi biraz sirinli geliyordu. Sanırım kıskanmıştı.
"Bir konuda benden yardım istemişti. Onu konuştuk abi."
Kafasıyla beni onayladı ama çok tatmin olmamış gibiydi.
"Zengin birini bulunca hemen ayartıyım dedin tabi." diyerek atıldı Emir.
Bu konu gerçekten sıkmaya başlamıştı. Ben artık beni umursamaz sanıyordum ama inatla devam ediyordu.
Batı'ya, Aden'i işarey ettim ve oda Asaf abimin kucağından Aden'i alıp yukarıya çıktı.
O çıkar çıkmaz ayaklandım. Ben bunları yaparken Demir Bey , Zeynep Hanım , Asaf abim ve Poyraz , Emir'i uyarıyordu. Cihan da brni izliyordu.
Onları umursamadan Emir'in karşısına gelip sol gözüne yumruk attım.
Herkes şaşkınlıkla bana bakıyordu ama ben takmadım. O bunu çoktan haketmişti.
"Ne yapıyorsun lan!"
Emir'in haykırışını takmadım.
"Seni uyarmama rağmen bir kadınla nasıl konuşacağını anlamıyorsun. Cidden sence her kadın bir mi? O zaman annene de böyle davransana. Ordan bakıldığında paraya ihtiyacım varmış gibi mi duruyorum. Olsa bile ben öyke bir şey yapmam. Sende bunu bana ima edemezsin. İkide bir bana ve Aden'e laf atıp durmaktan vazgeç. Yeter artık kendine gel."
Kimse bir şey söylemiyordu. O Cihan bile susuyordu. Çünkü artık Emir bunu hakediyordu.
Sinirimin geçmesi için bir kaç saniye durdum. Ardından hiç bir şey olmamış gibi, sakince yerime oturdum. Duygularımı gizlemejte ustaydım. Bunu kendimi koruma yolu olarak görüyordum hep.
Bir süre şaşkınca bana baktılar. Sonra ortam biraz normale döndü. Bunu fırsat bilerek konuştum.
"Daha önce de konuştuğumuz gibi tatil için İzmir'e gideceğim. Annem ve babam sizi de davet etmişti ve sizde kabul etmiştiniz hatırlarsanız. Biz orda sizi ağırlamk isteriz. Zaten annemler hazırlıklara başladılar bile. Kardeşlerimde ordalar ve onlar dönmeden gitmek istiyorum. İki hafta daha ordalar. Bir hafta sonra gidelim diyorum ben."
Demir Bey ve Zeynep Hanım beni onayladılar.
"Kızım bize de anne ve baba desen. Biliyorum srnin için zor ve üstüne gelmek istemiyoruz ama biz de üzülüyoruz."
Haklıydılar. Onlarla sürekli empati yapıyordum ve her seferinde haklı buluyordum.
"Ben de bir anneyim ve empati yapınca sizi anlıyorum. Size anne baba diyeceğim anne ve baba."
Demiştim sonunda. Günlerdir bunun için bekliyorlardı. İkisininde gözleri parladı ve bana sarıldılar. Bende onlara sarıldım.
Başta onlarala yakınlaşmak anne ve babama ihanet gibi geliyordu ama üvey annem ve babamla konuşunca rahatlamıştım. Onları anlamışlardı.
Sonunda ayrıldık biribirmizden.
Gözüm Emir'e kayınca gözünün kızardığını gördüm. Muhtemelen moraracaktı da. Sırıttım biraz sadistçe. Gözü bana kaydı ve sırıttığımı gördü. Sinirli bir bakış attı ve önüne döndü.
"Ben yarın öğleden sonra Aden ile alış verişe gideceğim. Haberiniz olsun." dedim.
"Kızım abilerinin de tatil alış verişi yapması lazım. Bşrlikte gidin hem zaman geçirirsiniz."dedi Zeynep annem.
"Tamam bana uyar. Yarın öğleden önce hastanede olacağım. Sonra haberleşiriz."
Kafa sallayarak onayladılar beni.
Poyraz birden ayaklandı. Yanuma geldi ve ellerimi tuttu. Ona uyup ayağa kalktım. Gözlerime baktı bir süre.
"Beni birden affetmeni beklemiyorum senden ama sana değer verdiğimi ve seni sevdiğimi göstermek için sana bir hediye aldım."
Elimi bıraktı ve koltuğun yanından bir kutu çıkardı.
"Duyduğuma göre plaklara zaafın varmış ve pikabın kırılmış. Ben de sana yenisini almak istedim. "
Şaşkınca paketi açtım. Çok güzel kırmızı bir pikaptı bu. Henüz kurulmamıştı. Gözlerim doldu. Beni bu kadar sevdiğini bilmiyordum. Poyraz abime döndüm. Merakla bana bakıyordu.
Beklemeden sarıldım ona. Başta kasılsada oda sarıldı bana.
"Seni affettim abi."
Dolu gözleriyle baktı bana ciddi miyim diye. Ciddi olduğumu anlayınca tekrar sarıldı bana.
Bir süre öyle kalsakta sonunda ayrıldık ve ben Aden'e bakmaya yukarıya çıktım. Batı onu uyutmuştu. Çantamdaki reçete kağıdığını alıp krem yazdım.
Aşağıya indiğimde herkes bıraktığım gibiydi.
"İyi geceler ben yatıyorum."
Onlarda iyi geceler dedi.
"Ama gitmeden önce..."
Emir'e yaklaştım. Herkes bana bakıyordu. Tam Emir'in önüne gelince elimdeki reçeteyi ona uzattım.
"Gözün için. Yarına moraracaktır bunu kullanırsın. Ama bir daha ki sefere dikkat et. Bu kez ucuz yırtmışsın."
Annemin ve babamın şaşkın, Asaf ve Poraz abimin sırıtan ifadelerine bakıp yukarıya ilerledim.
Arkamdaki moraran Emir'i takmadan.
Merhaba!
Nasılsınız?
Önerileriniz?
Temmuz?
Ömer?
Emir?
Zeynep ve Demir Yıldırım?
İyi geceler!